Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

οὐδὲν γὰρ ἀγαθὸν ἀφαιρετόν, οὐδὲ ἀποβλητόν, [*]((I 408/9))

  • οὐδὲ ἑλετόν, οὐδὲ ληϊστόν.

    • [*](12 ἀδικία ἐστὶν ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ sq. cf. Senec. dial. lI 5.4 ‘omnis iniuria diminutio eius est in quem incurrit nec potest quisquam iniuriam accipere sine aliquo detrimento vel digni- tatis vel corporis vel rerum extra nos positarum; sapiens autem nil perdere potest . . . unius enim in possessione virtutis est ex qua depelli numquam potest . . . quodsi iniuria nil laedere po- test ex his quae propria sapientis sunt . . . iniuria sapienti non potest fieri’ Plut. stoic. rep. 20 ἀδικεῖται οὐδεὶς μὴ βλαπτόμενος vi. etiam or. 22. 7 e)[*](12 ἀδικία — p. 149.12 τὸ ἀγαθόν n)[*](1 ὁρᾷ, ἢ Hob. ὁρᾶν (eodem errore quo p. 165. 4) RPMN ὁρᾷ cett. (δ Δ) | λέγομεν MOP | τὸ] τῷ MOP || 1.2 〈ἀδικεῖν καὶ〉 om. RBMNO || 4 καὶ οὐκ (suprascr. ὡς) R! οὔτε] οὕτω B || 4.5 lac. expl. Hob. 〈τὸ ἐλέγχεσθαι. οὔτε τοῦ ἀγνοοῦντος〉 φα(δ Δ) || 12.13 τὸ δὲ — 15 ἀγαθοῦ om. MNOP || 16 γὰρ 〈 ὂν〉 ἀγαθὸν n | ἀπόβλητον α(δ Δ) || 17 οὐδὲ ἑλετόν om. n | ληϊστόν (ισ in ras.) R! )
    149

    Εἶεν· οὐκ ἀδικεῖται ὁ χρηστὸς οὔτε ὑπὸ τοῦ χρηστοῦ, ἀνεπιβούλευτος γὰρ αὐτοῦ ἀρετή, οὔτε ὑπὸ τοῦ μοχθηροῦ, ἀναφαίρετος γάρ· λείπεται τοίνυν ἢ μηδὲν ἀδικεῖσθαι καθάπαξ, ἢ τὸν μοχθηρὸν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου·

    ἀλλὰ τῷ μοχθηρῷ οὐδενὸς μέτεστιν ἀγαθοῦ, ἡ δὲ ἀδικία ἦν ἀγαθοῦ ἀφαίρεσις· ὁ δὲ μὴ ἔχων ὅ,τι, ἂν ᾖ, ἀφαιρεθῇ, οὐδὲ εἰς ὅ,τι ἀδικηθῇ ἔχει.

    Μήποτε οὖν οὐ κατὰ τὴν ἀφαίρεσιν τοῦ πάσχοντος ἡ ἀδικία τέτακται, ἀλλὰ κατὰ τὴν γνώμην τοῦ δράσαντος· καὶ ὁ μοχθηρὸς ὑπὸ τοῦ μοχθηροῦ ἀδικεῖται, κἂν μὴ ἔχῃ τὸ ἀγαθόν· καὶ ὁ χρηστὸς ὑπὸ μοχθηροῦ, ἂν ἔχῃ δὴ ἀν αφαίρετον τὸ ἀγαθόν.

    Ἀποδέχομαι τοῦ λόγου τῆς γνώμης τῷ ἡμαρτημένῳ προστιθέντος τὴν ἀδικίαν μᾶλλον ἢ τῷ ἐπιτυχεῖ τοῦ ἔργου· καὶ γὰρ μοιχὸν κολάζει ὁ νόμος, οὐ τὸν δράσαντα μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸν βουληθέντα· καὶ τοιχώρυχον τὸν ἐπιχειρήσαντα, [*](1 οὐκ ἀδικεῖται sq. cf. Senec. dial. lI 7. 2 ‘iniuria in bonos nisi a malis non temptatur, bonis inter se pax est, mali tam bonis perniciosi quam inter se’ vi. etiam or. 24. 2 b et c cf. Senec. de const. sap. 2. 4 ep. 71. 7 Chrysipp. ap. Plut. stoic. rep. 20 μὴ ἀδικεῖσθαι τὸν σοφὸν ἐν ἄλλοις ἀποφῃνάμενος Muson. (Hense) 56. 14 || 3 ἀναφαίρετος (ἀρετὴ) cf. Archytas ap. Stob. flor. l 72 || 14. 15 καὶ γὰρ μοιχὸν sq. cf. Senec. dial. lI 7. 3 ‘non minus latro est cuius telum opposita veste elusum est omnia scelera etiam ante effectum operis, quantum culpae satis est, perfecta sunt’) [*](1 εἶεν om. n | 〈οὔτε — 2 ἀρετή〉 Hob. lac. indic. Duebn. || 2 οὔτε] οὐδὲ Markl. || 3 ἀναφαίρετος γὰρ 〈ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ〉 Heins. et simil. Schenkl ἀναφαίρετος γάρ· 〈οὔτε ὁ μοχθηρὸς ὑπὸ τοῦ χρηστοῦ· ἀναφαίρετος γάρ, οὐδὲν ἔχων ἀρετῆς〉 Reiske | μηδένα nescio unde Heins.2 (Δ) || 6 ὅ,τι, ἂν ᾖ, Hob. ὅτι μὴ codd. ὅτι δὴ Schenkl ὅτι καὶ Duebn. μὴ (punctis notat. in H) del. Steph. (Dav.2) || 11 ὑπὸ τοῦ μοχθηροῦ MNOPα(δΔ) || 12 ἂν ἔχῃ δὴ] κἂν μὴ ᾖ φα(δ) κἂν ἔχῃ μὴ Dav.2 (Δ) | 〈ἀν〉αφαίρετον Hob. ἀφαιρετὸν codd. (δ Δ) || 14 ἐπιτυχεῖ (ει in ras.) R ! ἐπιτυχεῖν BMN || 15 κολάζει-ὁ (fuit -εινο) R!)

    150
    κἂν μὴ λάθῃ· καὶ προδότην τὸν μελλήσαντα, κἂν μὴ πράξῃ.