Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Καὶ ἄλλος ὅστις ἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ δίκαιος καταγελάσεται γέλωτα ἀκραιφνῆ, ὁρῶν τοὺς ἀδίκους ἐπʼ αὐτὸν ὡρμημένους σπουδῇ, οἰομένους τὶ δρᾶν, δρῶντας δὲ οὐδέν·

ἀλλὰ καὶ ἀτιμαζόντων ἐκείνων, βοήσεται τὸ τοῦ Ἀχιλλέως, [*]((I 608))

  • φρονέω δὲ τετιμῆσθαι Διὸς αἴσῃ·
    • καὶ ἀφαιρουμένων τὰ χρήματα, προήσεται ὡς παίγνια καὶ ἀστραγάλους ἀφαιρουμένους, καὶ ἀποθανεῖται ὡς ὑπὸ πυρετοῦ καὶ λίθου, οὐδὲν ἀγανακτῶν πρὸς τοὺς ἀποκτεινύντας.

    [*](6 ὁ Σωκράτης . . κατεγέλα velut Diogenes cynicus vi. or. 36. 5 c cf. Lucian. lcarom. 18 cynic. 19 fugit. 19 Hippocr. ep. 1 Diogen. ep. 47 (H 247) || 9 καταγελάσεται γέλωτα spectat τρόπον σπουδογέλοιον de quo cf. Norden (ann. Fleck.) 18. 313 adn. 4 vi. etiam or. 3. 2 b et quae ibi adnotavi)[*](1 αὑτῶν α(δΔ⁰) || 4 εἰκὸς (ει in ras.) R! | 〈ἢ οὐ καταγε- λάσασθαι〉 ἐκ τοιούτου φα(θ) ἢ οὐ καταγελάσασθαι εἰκὸς τοι- ούτου Dav.2 ἢ οὐ καταγελάσασθαι τοιούτου Heins. ἢ οὐ καταγε- λάσασθαι τοῦ τοιούτου Markl. Reiske (Duebn.) lac. indicat. Schenkl || 15 ἀφαιρουμένοις Markl. τοῖς ἀφαιρουμένοις Reiske (Duebn.) || 16 ἢ λίθου Markl. || 17 ἀποκτεινύντας (cf. Kuehner Getth Gr. gramm. l 2. 469 Crönert p. 266 adn. 1) RM ἀποκτει- νύντας (corr. ex ἀποκτείνοντας) N ἀποκτιννύντας Bα(θ) ἀποκ- τιννύντας Duebn.)
    158
    [*](ιϚʹ)

    Εἰ μαντικῆς οὔσης, ἔστίν τι ἐφʼ ἡμῖν.

    Ὅτε οἱ Μῆδοι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστρατεύοντο, ἐχρῶντο οἱ Ἀθηναῖοι τῷ θεῷ, τί χρῆ δρᾶν ἐπιόντος αὐτοῖς βαρβαρικοῦ στόλου, ἵππου Μηδικῆς, ἀρμάτων Περσικῶν, ἀσπίδων Αἰγυπτίων· εἵποντο δὲ καὶ σφενδονῆται Κᾶρες, καὶ ἀκοντισταὶ Παφλαγόνες, καὶ πελτασταὶ Θρᾷκες, καὶ ὁπλῖται Μακεδόνες, καὶ Θετταλικὸν ἱππικόν·

    ἐχρῶντο οὖν τῷ θεῷ οἱ Ἀθηναῖοι, τί χρὴ δρᾶν, ἐπιόντος ταῖς Ἀθήναις τοσούτου | κακοῦ.

    Ὁ δὲ αὐτοῖς χρᾷ φράττεσθαι [*](65 b) τὸ ἄστυ ξυλίνῳ τείχει.

    Θεμιστοκλῆς λέγει ὅτι οἱ δοκεῖ τὸ ξύλινον τεῖχος αἱ τριήρεις εἶναι. Συνεδόκει ταῦτα τοῖς Ἀθηναίοις, καὶ ἀναστάντες ἐκ τοῦ ἄστεος ἐς τὸ τεῖχος τοῦ θεοῦ μετῳκίσθησαν.

    Κἰ οὖν οἱ Ἀθηναῖοι τότε τῷ μὲν θεῷ συμβουλεύεσθαι περὶ τούτωνλογίζεσθαι καὶ τὴν παροῦσαν δύναμιν, καὶ τὴν ἐπιοῦσαν [*](4 ἐχρῶντο sq. vi. or. 11. 6 d || 5. 6 βαρβαρικοῦ στόλου vi. or. 12. 6 c et or. 23. 3 c cf. Plat. republ. III 692 c || 12 ξυλίνῳ τείχει vi. or. 29. 7 a || 15 οἱ Ἀθηναῖοι . . οὐκ ἤθελον sq. eadem sententia qua or. 11. 6 d) [*](Codices RBMN φ (═ Paccius) α (═ Stephanus); H (teste Davisio)) [*](4 ἐχρῶντο] in mge χρᾶ ὁ θεὸς καὶ τῷ θεῷ χρῶνται οἱ ἄν- θρωποι (rubr. col.) M) [*](1 ΙΓ΄ R! || 3 in mge ιϛ΄ R! | εἰ μαντικῆς — ἐφʼ ἡμῖν (φ in ras.) H add. λόγος γ΄ φα praemisso πίνακος numero ιθ΄ Ζ (teste Schenkl) περὶ τοῦ εἰ — ἡμῖν N τοῦ αὐτοῦ περὶ τοῦ εἰ — ἡμῖν M om. (spat. rubric. relicto) B || 7 σφενδονηταὶ R! || 14 ἀναστάντες (να in ras.) R! || 15 οἱ om. BM || 17 νοῦν| νῦν MN)

    159
    παρασκευήν, καὶ τὸν μέλλοντα κίνδυνον, καὶ τὴν ὑποφαινομένην ἀσφάλειαν· τί εἰκὸς συμβουλεῦσαι ἂν τὸν ἄνδρα τοῦτον καταδεέστερον τῆς χρησμῳδίας τοῦ

    θεοῦ; Ἐγὼ μὲν οἶμαι, οὐδὲ αἰνίγματος ἂν ἐδεήθη πρὸς αὐτούς, οὐδὲ τείχους ἀμφισβητησίμου·

    ἀλλʼ εἶπεν || ἄν, ὧδέ πως ‘Ὦ Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν λίθων καὶ [*](Ed. Duebn. p.75) τῶν οἰκοδομημάτων ἐξίστασθαι τῷ βαρβάρῳ· αὐτοὶ δὲ πανοικησίᾳ, αὐτοῖς παισίν, καὶ ἐλευθερίᾳ, καὶ νόμοις, ἴτε ἐπὶ τὴν θάλατταν· ὑποδέξονται δὲ ὑμᾶς τριήρεις ἱκαναί, καὶ σώζειν φέρουσαι, καὶ νικᾶν μαχόμεναι.’

    Τί δήποτʼ οὖν οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τὰ μαντεῖα παραγίγνονται, ἀμελήσαντες τῆς παρὰ τοῦ ὁμοίου συμβουλῆς; ἢ διότι γνώμη μὲν ἀνθρώπου ἐπισφαλὲς καὶ ἄπιστον καὶ ἐπίφθονον καὶ κίβδηλον καὶ οὐκ ἀεὶ ὅμοιον, καὶ οὐκ ἐν παντὶ εὔστοχον·