Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

[*](ιε΄)
  • Εἰ τὸν ἀδικήσαντα ἀνταδικητέον.
    • [*]((Pindarus fragm. 129))
  • Πότερον δίκα τεῖχος ὕψιον,
  • σκολιαῖς ἀπάταις ἀναβαίνει
  • ἐπιχθόνιον γένος ἀνθρώπων,
  • δίχα μοι νόος ἀτρεκίαν εἰπεῖν.
    • [*](3 πολλοὺς μὲν . . θεούς sq. vi. or. 9.6 d θείων χορῶν et quae ibi adnotavi || 6 ὁμοτραπέζους . . καὶ συνεστίους dictio Platonica (Euth. 4 b) || 7 ὑπηρέτας vi. or. 8. 8 b (de daemonibus) || 13 πό- τερον sq. cf. Plat. republ. lI 365b Cicer. ad Att. XIII 38)[*](2 ὑπάρχοντα Dav1. | ἐν αὐτῷ] αὐτῶν α(δ) || 5 εἱλημένους NOP | βασιλεῖ φ? Heins. (Δ) || 6 αὐτοῦ φ? Reiske (Duebn.) || 9 ἐκ τοῦ θεοῦ] ἐξ οὐρανοῦ Markl. | μέχρι τῆς γῆς PS)[*](Codices RPOBMN φ (═ Paccius) α (═ Stephanus); H (teste Davisio))[*](10 ΙΒ΄ R! || 12 in mge ιε΄ R! | εἰ τὸν ἀδικήσαντα ἀντα- δικητέον RZ (add. ιη⁰ teste Schenkl) φ (add. λογ. β΄) περὶ τοῦ εἰ — ἀνταδικητέον λόγ β΄ α postpositis τοῦ αὐτοῦ NPO ante- positis iisdem M om. (spatio rubricatori relicto) B || 13 δίκη B δίκας φα(δ) δίκᾳ Δ cum Pindaro || 14 σκολιᾶς ἀπάτας α(δ) ἀναβαίνειν α(δ) || 15 ἐπιχθονίων Reiske | ἀνδρῶν Pindarus 16 ἀτρέκειαν α(δ Δ) cum Pindaro)
    146

    Σὺ μέν, ὦ Πίνδαρε, ἀμφισβητεῖς πρὸς ἑαυτὸν περὶ ἀπάτης καὶ δίκης, παραβάλλων χρυσὸν χαλκῷ·

    ποιητὴς γὰρ ἦσθα· καὶ δεινὸς ᾠδὴν συντιθέναι χορῷ, καὶ τυράννοις ποιεῖν ἐπινίκια ᾄσματα, καί σοι ἐμέλησεν ὀνομάτων μέτρου, καὶ ἁρμονίας μελῶν, καὶ ῥυθμοῦ σχημάτων·

    ἀνδρὶ δὲ ὅτῳ χορὸς μὲν καὶ ᾠδὴ καὶ ἡ ἐκ μελῶν ἡδονὴ χώραν ἔχει ὅσην περ καὶ τοῖς παισὶν τὰ ἀθύρματα, μέλει δὲ αὐτῷ μέτρου ψυχῆς καὶ ῥυθμοῦ καὶ μέλους καὶ σχήματος | τοῦ περὶ τὰς πράξεις καὶ [*](62a) τὸν ἄλλον βίον, οὐδʼ ἂν τὴν ἀρχὴν εἰς νοῦν ἔλθοι τουτὶ τὸ ἀπόρημα πότερον δίκα τεῖχος ὕψιον ἢ μή· ἀλλʼ οὑτωσὶ φαίην ἂν μεταλαβὼν τὸ ᾆσμα τὸ σόν, ὅτι καὶ δίκα τεῖχος ὕψιον, καὶ σκολιαῖς ἀπάταις ἀναβαίνειν ἐπιχθόνιον γένος ἀνθρώπων, ἀλλʼ ἀπρόσβατόν τι χρῆμα τῇ ἀπάτῃ ἡ δίκη, ὥσπερ τοῖς Ἀλωΐδαις ὁ οὐρανός· καὶ ὤνησεν αὐτοὺς οὐδὲν [*](6 ἀνδρὶ δὲ ὅτῳ sq. vi. or. 1.1 b et 2 a || 6. 7 ἡ ἐκ μελῶν ἡδονὴ vi. or 22. 3 b || 19 Ἀλωΐδαις cf. Lucian. Char. 3 Diogen. ep. 33 Orig. c. Cels. IV 174 Themist. II 36 b VI 79a Philostr vit. Apoll. 7. 265 lulian. l 28 c Plat. symp. 190b Hom. E 385) [*](18 ἀπρόσβατον (τοῖς ἐχθροῖς) p) [*](1 σεαυτὸν B || 2 χρυσῷ χαλκόν MNOPα(δ) || 6. 7 καὶ ἡ ἐκ μελῶν ἡδονὴ om. σ2 || 10 ἐς NOPα(δ Δ) || 12 δίκας α(δ) δίκᾳ Δ || 13 οὑτοσὶ Markl. | ante φαίην spatium unius litterae solemni signo (÷) notatum R! φαίη α(δ Δ) om. B | μεταβαλὼν MNBα (δ Δ) (suprascr. λ et β) P || 15 καὶ] ναὶ α(δ Δ) || 16 καὶ μὴ σκο- λιαῖς σ2 Dav.2 ἢ (οὐ) σκολιαῖς Duebn. (Schenkl) καὶ μὴ σκολιᾶς α(δ) | ἀπάτας α(δ) | ἀναβαίνει B (Duebn.) || 17 ἐπιχθόνιον ut supra ad p. 145. 15 || 19 Ἀλωΐδαις (λ in ras.) R! )

    147
    ἡ Ὄσσα ἐπιτεθεῖσα τῷ Ὀλύμπῳ, καὶ ὁ Ὄλυμπος τῷ Πηλίῳ, ἀλλὰ ἀπεῖχον τοῦ οὐρανοῦ, ὅσον ἀπέχει ἀπάτη δίκης.

    Οὐκοῦν τῶν μὲν ἀγαθῶν ἡ δίκη, τῶν δὲ μοχθηρῶν ἡ ἀπάτη· καὶ δόκιμον μὲν ἡ δίκη, κίβδηλον δέ τι ἡ ἀπάτη· καὶ ἰσχυρὸν μὲν ἡ δίκη, ἀσθενὲς δὲ ἡ ἀπάτη· καὶ τὸ μὲν ὠφέλιμον, τὸ δὲ οὔ. ||