Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
Πυθαγόρας δὲ ὁ Σάμιος πρῶτος ἐν τοῖς Ἕλλησιν[*](περὶ Πυθαγόρου) ἐτόλμησεν εἰπεῖν, ὅτι αὐτῷ τὸ μὲν σῶμα τεθνήξεται, ἡ δὲ ψυχὴ ἀναπτᾶσα οἰχήσεται ἀθανὴς καὶ ἀγήρως·
καὶ γὰρ εἶναι αὐτήν, πρὶν ἥκειν δεῦρο. Ἐπίστευον δὲ αὐτῷ οἱ ἄνθρωποι ταῦτα λέγοντι, καὶ ὅτι ἤδη πρότερον γένοιτο ἐν γῇ ἐν ἄλλῳ σώματι, Εὔφορβος δὲ εἶναι ὁ Τρὼς τότε.
Ἐπίστευον δὲ ὧδε· ἀφίκετο εἰς Ἀθηνᾶς νεών, οὗ πολλὰ ἦν καὶ παντοδαπὰ ἀναθήματα, ἐν δὲ τοῖς καὶ ἀσπίς, τὸ μὲν σχῆμα Φρυγία, ὑπὸ δὲ χρόνου ἐξίτηλος· εἶπεν οὖν ὅτι ‘Γνωρίζω τὴν ἀσπίδα, ἀφείλετο δέ με ὅσπερ καὶ ἀπέκτεινεν τότε ἐν [*](1. 2 ὑπὸ τοῦ δεῦρο κάρου cf. Albin. 14 ἐγείρων αὐτὴν ὥσπερ ἐκ κάρου τινὸς ‖ 2 ἐπιταραττομένη nam ὑπὸ τοῦ σώματος ἡ ψυχὴ ταράττεται cf. Plat. Phaedr. 27 (79c) Albin 25 simil etiam Cicer. Tusc. IV 5. 9 sq. Ζeno fragm. 205 (Am.) Chrysipp fragm 405 al. cf. Siefert ad Plut. π. εὐθυμ. progr. Pfort. 1907/8 p 17 sq ‖ 8 ἀθα- νὴς vi. or. 10. 9 a εἰ δʼ ἐστὶν sq. ‖ 9 ἥκειν δεῦρο cf. Diog. Laert. VIII 28 (Pythagoras) Plat. Tim. 44 b Phaed. 72 e ‖ 11 Εὔφορβος sq. cf. Diog. Laert. VIII 4 Porph. vit. Pyth. 26. 27. lambl. vit. Pyth. 63 Philostr. vit Apoll. 1 Horat. od. 1. 28. 10 al.) [*](8 ἡ δὲ ψυχὴ — ἀγήρως v (: ἀθανὴς)) [*](8 ἀθανὴς in mge repet. (vet. schol. a) R!) [*](2 δεῦρο om. B | κόρου BMφα(θ) ‖ 6 in mge περὶ Πυθα- γόρου (vet. schol. u) R! ‖ 7 αὑτῷ φα(θ) ‖ 11 ἐν γῇ γένοιτο B cet. ἐγένετο videtur maluisse Markl. ‖ 11. 12 δὲ εἶναι om. B 13 Ἀθήνας ἰδεῖν νεών B | πολλὰ μὲν ἦν ϛ(θ) ‖ 15 ὑπὸ] ἀπὸ α(θ) ‖ 16 ὅσπερ ἀπέκτεινεν nescio unde Duebn.)
Θαυμάσαντες οἱ ἐπιχώριοι τὸν λόγον, καθεῖλον τὸ ἀνάθημα, καὶ ἦν ἐπίγραμμα
Παλλάδι Ἀθηνᾷ Μενέλεως ἀπὸ | Εὐφόρβου. Εἰ δὲ βούλει, καὶ ἄλλον αὖ λόγον διέξιμί σοι.
Προκονησίῳ [*]( Ἀρι- περὲ στέου) ἀνδρὶ τὸ μὲν σῶμα ἔκειτο ἔμπνουν μέν, ἀλλʼ ἀμυδρῶς καὶ ἐγγύτατα θανάτου· ἡ δὲ ψυχὴ ἐκδῦσα τοῦ σώματος, ἐπλανᾶτο ἐν τῷ αἰθέρι, ὄρνιθος δίκην, πάντα ὕποπτα θεωμένη, γῆν, καὶ θάλατταν, καὶ ποταμούς, καὶ πόλεις, καὶ ἔθνη ἀνδρῶν, καὶ παθήματα, καὶ φύσεις παντοίας· καὶ αὖθις εἰσδυομένη τὸ σῶμα καὶ ἀναστήσασα, ὥσπερ ὀργάνῳ χρωμένη, διηγεῖτο ἅττα εἶδέν τε καὶ ἤκουσεν, παῤ ἄλλοις ἄλλα.
Τί δήποτʼ οὖν Ἐπιμενίδης καὶ Πυθαγόρας καὶ Ἀριστέας ἐθέλουσιν αἰνίττεσθαι; ἄλλό τι ἢ τὴν σχολὴν τῆς ψυχῆς τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς ἀπὸ τῶν τοῦ σώματος ἡδονῶν καὶ παθημάτων, ὅταν ἀπαλλαγεῖσα τοῦ περὶ ἐκεῖνο ταράχου, καὶ ἐπιστρέψασα εἰς ἑαυτὴν τὸν νοῦν, ἔμπαλιν ἐντυγχάνει τῷ ἀληθεῖ αὐτῷ, ἀφεμένη τῶν
[*](3 Μενέλεως sq. cf Diog. Laert. VIII 4 ὑπὸ Μενέλεω τρωθῆ- ναι ‖ 4. 5 Προκονησίῳ ἀνδρὶ sq. scil Aristeae vi. or. 38 3 c cf. Herodot. IV 14 sq. Orig c. Cels. VIII 125 ‖ 5 τὸ σῶμα ἔκειτο sq cf. simil. (de Ere Pamphylio) Plat. republ. X 614 b ‖ 7 ἐπλανᾶτο sq vi. or. 9. 6 g | ὄρνιθος δίκην vi idem de Diogenis mente πλανω- μένῃ or. 36. 5 b de nave prima a Minerva constructa or 37. 8 b 14 τὴν σχολὴν sq. nam μετέχει ἡ ψυχὴ τῶν τοῦ σώματος κινή- σεων vi. or. 28. 2d cf. Plat. Tim. 64 d Axioch 336 b ‖ 17 ταράχου vi. supra § l 9 | ἐπιστρέψασα εἰς ἑαυτὴν τὸν νοῦν cf. Diog. Laert. VIII 31 (Pythag.) ὅταν καθʼ αὐτὴν γενομένη ἠρεμῇ)[*](4 in mge περὶ Ἀριστέου (vet. schol. u) R! | λόγον αὗ α(δ) διέξιμί (de qua forma optime testata vide Grbnert. mem. gr. p. 253) R! διέξειμί cett. (δΔ) | Προκονησίῳ (ut Πελοπονήσῳ Χερρόνησος iuxta Χερρόννησος C. I. 2. 2059 al. apud Crönert. l. l. p. 75) R! MN Προκοννησίῳ cett. (δΔ) ‖ 8 ἄποπτα Markl. (Duk.) | θεωμένη: γῆν R! ‖ 9 ἔθη Markl. (Duebn.) ‖ 11 ἄττα R! ‖ 14 Ἀρισταῖος MN α corr. Steph. ‖ 16 ἀπαλλαγεῖσα (ει in ras.) R! ‖ 18 ἐντυγχάνῃ α(δ Δ) | ἀληθεῖ (η in ras.) | ἐφιεμένη α(δ) corr. Steph. )εἰδώλων; Τοῦτο ἔοικεν μὲν ὕπνῳ καλῷ καὶ μεστῷ ἐναργῶν ὀνειράτων· ἔοικεν δὲ ψυχῆς πτήσει μεταρσίῳ, οὐχ ὑπὲρ ἄκρων φερομένης τῶν ὁρῶν ἐν ἀχλυώδει καὶ ταραττομένῳ τῷ ἀέρι, ἀλλʼ ὑπὲρ τοῦτον ὑψοῦ ἐν σταθερῷ αἰθέρι, γαλήνης καὶ ἠρεμίας αὐτὴν παραπεμπούσης ἀλύπως ἐπὶ τὸ ἀληθές, ἐπὶ τὴν ὄψιν.
Τίς δὲ ὁ τῆς παραπομπῆς τρόπος, καὶ τί ἂν αὐτὴν ἐμμελῶς ὀνομάζομεν; ἆρα γε μάθησιν, ἢ Πλάτωνι ὁμοφώνως ἀνάμνησιν; ἢ δύο θησόμεθα ὀνόματα πράγματι ἑνί,
μάθησιν καὶ ἀνάμνησιν; Τὸ δέ ἐστιν τοιοῦτον, οἷον τὸ περὶ τὸν ὀφθαλμὸν πάθος· σύνεστιν μὲν γὰρ αὐτῷ ἡ ὄψις ἀεί, ἤδη δέ που ὑπὸ συμφορᾶς ἐπιχυθεῖσα ἀχλύς, καὶ ἀμφιέσασα τὸ ὄργανον, διετείχισεν αὐτοῦ τὴν πρὸς τὰ ὁρώμενα ὁμιλίαν· ἡ δὲ τέχνη παρελθοῦσα [*](4.5 ὑπὲρ τοῦτον ὑψοῦ ἐν σταθερῷ αἰθέρι vi. or. 9. 6 b; 11. 10d cf Plat. Axrioch. 366 b ἡ ψυχὴ τὸν οὐράνιον ποθεῖ καὶ σύμφυλον αἰθέρα Diog. Laert. VIII 31 (Pythag. de animis mor- tuorum) καὶ ἄγεσθαι τὰς καθαρὰς ἐπὶ τὸν ὕψιστον Themist. π. ἀρετῆς (Mus. h. 27. 451) ‖ 5 γαλήνης vi. or. 11 10 e | ἠρεμίας nam tunc anima ἠρεμεῖ cf. Diog. Laert VIII 31 Albin. 25 vi. etiam ad p. 125. 4 ‖ 6 ἐπὶ τὸ ἀληθές vi. or. 11. 10 e |ἐπὶ τὴν ὄψιν cf. Plat. Phaedr 250 b ὅτε σὺν εὐδαίμονι χορῷ μακαρίαν ὄψιν τε καὶ θέαν . . . εἶδον ‖ 7 παραπομπῆς ut Mercurius εἰσπέμπει ἀπὸ τῶν σωμάτων τὰς ψυχὰς ob quam rem Πομπεὺς dicitur Diog. Laert. (Pythag.) VIII 31 ‖ 10 μάθησιν καὶ ἀνάμνησιν cf. Plat. Phaed 72 e Men. 81d ‖ 12. 13 ἐπιχυθεῖσα ἀχλύς cf Plat. Alcib. II 150 d δοκεῖ μοι ὥσπερ τῷ Διομήδει φησὶ τὴν Ἀθηνᾶν Ὅμηρος ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν ἀφελεῖν τὴν ἀχλύν (Hom. E 127) . . οὕτω καὶ σοὶ δεῖν ἀπὸ τῆς ψυχῆς τὴν ἀχλὺν ἀφελόντα . . . προσφέρειν Dio Chrys. XII 36 Apul. Flor l (Colvus) p. 218 Lucian calum. 1 (125) vi etiam or 21.7 e περιβεβλημένη sq.) [*](3 φερομένης (ς in ras.) R! ‖ 5 αὐτῆς HB αὐτῇ Dav. 2 | παρα- πεμπουσῶν Markl. ‖ 6 ἐπὶ (ante τὸ ἀληθὲς) del. Heina. Dav τοῦ ἀληθοῦς Heins | τὴν 〈τῶν ὄντων〉 ὄψιν Markl ‖ 8 ὀνομά- ζωμεν BMφα(θ) ὀνομάζοιμεν Duebn. prob. Hahn p.3 Dürr p. 38 11 ἔνεστι Markl. ‖ 12 ἐπιχυθεῖσα (υ in ras. ex θ) R! ‖ 14 ὁρώμενα (ω in ras.) R!)