Dialexeis

Ἡγεῖτο γάρ, οἶμαι, ὁ [*](1 ἡδονὰς sq. vi. or. 25. 7 b || 2 ὥσπερ ὑπὸ σάλπιγγι vi. or. 25. 7 a ἐφορμητικὸν, ἀνακλητικὸν vi or. 17. 5 d cf. Epict diss. l 29. 29 || 9 ἐλαττώματα sq. est igitur eorum quos Epictetus petit verbis δεῖ . . παρακληθῆναι τοὺς ἀκουσομένους καὶ σὲ ἐν κομψῷ στολίῳ . . ἀναβάντα διαγράφειν diss IIl 23.25 ||12 πένης vi. or. 3. 3 b 39. 5 i ||13.14 σιμοὶ προγάστορες vi or. 39. 5i) [*](10 καὶ γεγόνασιν — 13 Σωκράτην n) [*](1 ἀλλʼ Ϛ(δ Δ) προσαναγκάζων Markl. || 4. 5 τοὺς ἔχοντας Markl. || 5 ἀθρητέον RH ἀθροιτέον BMN ἀθροιστέον φα(δ) corr. Markl. || 6 οὗτος om. MNα(δ) 7 ἐάν τε ἔνδοξος MNα(δ) ἐάν τε ἔνδοξος ἐὰν (τε) ἄδοξος HB (Steph.) ἐάν τε ἄδοξος ἐάν τε ἔνδοξος Δ ἐὰν ἄδοξος Schenkl. || 9 ἐπʼ αὐτὴν Heins. || 12 μεμνή- σεται H || 13 ὠνάμεθα (non μ suprascr. seu ?? (i. e. accentus circumflexus) linoeola ducta deletum ut similiter or. 5 7 b εὔξαιο) F || 15 οὐκ del. Markl. || ἀλλʼ οὐ καὶ Markl. || 17 διαμέμφεται Dav. | ἡγεῖται M φα(δ) corr. Markl.)

εἰ δὲ Ἀλκιβιάδης ἐφιλοσόφει, ἤ Κριτίας, ἢ Κριτόβουλος, ἢ Καλλίας, οὐδὲν ἄν τῶν δεινῶν τοῖς τότε Ἀθηναίοις ξυνέπεσεν·

οὐδὲ γὰρ ἡ Διογένους ζήλωσις θυλάκιον καὶ βακτηρία, ἀλλʼ ἔξεστίν που καὶ ταῦτα περιβεβλημένον Σαρδανα |πάλλοῦ εἶναι [*](24a) κακοδαιμονέστερον·

ὁ Ἀρίστιππος ἐκεῖνος πορφυρίδι ἀμπισχόμενος, καὶ μύροις χριόμενος, οὐχ ἧττον τοῦ Διογένους ἐσωφρόνει.

Ὥσπερ γάρ, εἴ τις δύναμιν σώματος παρεσκευάσατο οὐδὲν ὑπὸ πυρὸς λυμαινομένην, ἐθάρσει ἄν, οἶμαι, καὶ τῇ Αἴτνῃ αὐτοῦ παραδοὺς τὸ σῶμα· οὕτω καὶ ὅστις πρὸς ἡδονὴν παρεσκεύασται καλῶς, οὐδὲ ἐν αὐταῖς ὢν θάλπεται, οὐδὲ ἐμπίμπραται, οὐδὲ ἐκτήκεται.

Ἐξεταστέον δὴ τὸν φιλόσοφον οὐ σχήματι, οὐχ ἡλικίᾳ, οὐ τύχῃ, ἀλλὰ γνώμῃ, καὶ λόγῳ, καὶ παρασκευῇ ψυχῆς, ὑφʼ ὧν μόνων χειροτονεῖται φιλόσοφος· τὰ δὲ ἄλλα ταυτὶ παρὰ τῆς τύχης σχήματα ἔοικεν [*](4 μνήμην cf. Epict. diss IV 1 169 | Ἀλκιβιάδης vi. or. 6.6c; 7. 7 c; 21. 3 d 22. 5 o cf. lulian l 15 b || 5 Κριτίας vi. or. 3.8 l; 7. 7 d; 22. 5 ο etiam or. 21. 3 a (Κριτόβουλος); ad sententiam cf. Epicit. diss lII 1. 42 || 7 Διογένους . . θυλάκιον καὶ βακτηρία vi or. 32. 9 b || 8 Σαρδαναπάλλος vi. or. 7. 7 b etiam or 30. 5 d cf. Epicit. diss lII 22 30 Dio Chrys. l 3 || 17 ἐξεταστέον sq. cf. Marc An VII 66) [*](11 ὥσπερ — 16 ἐκτήκεται p) [*](1 ἢ Ἀντισθένους Markl. || 2 ἂν] γὰρ MN om. α(δ) | ὀλίγον α(δ) |μᾶλλον — 4 λόγων secl. Markl. uncis incl. Duebn. || 3 πλέον Steph. πλεῖν Dav. ||6 οὐδὲν α(δ) corr Heins || 8 Σαρδανα- πάλου semper ϛα(δ) || 10 ἀμπεχόμενος B || 11 γὰρ om. p || 11. 12 σώματος δύναμιν p || 12 παρασκευάσαιτο MNα(θ) |λυμαινομένων M || 13 ἐθάρσει R! Bp ἐθάρρει cett. (δΔ) | αὐτοῦ α(θ) || 14 ἡδο- νὰς Markl. || 15 ἐμπίπραται semper Ϛ(θ))

Τὸ μὲν γὰρ τῶν ποιημάτων κάλλος ἕν καὶ ταυτόν, ἐάν τε δυνάστης ὁ λέγων ᾖ, ἐάν τε οἰκέτης· αἱ δὲ χρεῖαι τῶν δραμάτων μεταποιοῦσι τὰ σχήματα.

Ὁ Ἀγαμέμνων τὸ σκῆπτρον φέρει, ὁ βουκόλος διφθέραν, ὁ Ἀχιλλεύς ὅπλα, Τήλεφος ῥάκια καὶ θύλακον· ἀκροῶνται δὲ οἱ θεώμενοι οὐδὲν μᾶλλον τοῦ Τηλέφου, ἢ τοῦ Ἀγαμέμνονος· ἀποτείνεται γὰρ ἡ ψυχὴ ἐπὶ τὰ ποιήματα αὐτά, οὐ τὰς τύχας τῶν λεγόντων.

Νόμιζε δὴ κἀν τοῖς τῶν φιλοσόφων