Hecala

1.Crinagoras, A. P. ix. 545:Καλλιμάχου τὸ τορευτὸν ἔπος τόδε· δὴ γὰρ ἐπ’ αὐτῷ ὡνὴρ τοὺς Μουσέων πάντας ἔσεισε κάλως. ἀείδει δ’ Ἑκάλης τε φιλοξείνοιο καλιὴν καὶ Θησεῖ Μαραθὼν οὓς ἐπέθηκε πόνους· τοῦ σοὶ καὶ νεαρῶν χειρῶν σθένος εἴη ἀρέσθαι, Μάρκελλε, κλεινοῦ τ’ αἶνον ἴσον βιότου.

2.Schol. Callim. Hymn. Apoll. 106 ἐγκαλεῖ διὰ τούτων τοὺς σκώπτοντας αὐτὸν μὴ δύνασθαι ποιῆσαι μέγα ποίημα, ὅθεν ἠναγκάσθη ποιῆσαι τὴν Ἑκάλην.

3.E.M. s.v. Ἐκάλη· ἡ ἡρωίς, εἰς ἣν καὶ ποίημα ἔγραψε Καλλίμαχος· ἡ πρὸς ἑαυτὴν πάντας καλοῦσα. ταύτην Ἑκάλην (leg. Ἑκαλίνην) ἔλεγον οἱ παλαιοὶ ὑποκοριζόμενοι. ἔθυον δὲ αὐτῇ διὰ τὸ ξενίσαι Θησέα. Cf. Suid. s.v. Ἑκάλη.

4.Petronius 135:Qualis in Actaea quondam fuit hospita terra

5.Epigr. Anonym. Bern. 5 f.:μέλπω δὲ γραὸς τῆς πολυξένου τρόπους καὶ τὴν τελευτὴν Θησέως τε τὴν ἄγραν.