Aetia

Callimachus

Callimachus. Callimachus and Lycophron. Mair, A. W., Mair, G. R., editors. London: William Heinemann, 1921.

ἀλλ’ ἐνὶ δὴ φλοιοῖσι κεκομμένα τόσσα φέροιτε γράμματα Κυδίππην ὅσσ’ ἐρέουσι καλήν.

Schol. Aristoph. Ach. 144

ἴδιον ἐραστῶν ἦν τὰ τῶν ἐρωμένων ὀνόματα γράφειν ἐν τοῖς τοίχοις ἢ δένδροις ἢ φύλλοις οὕτως· ὁ δεῖνα καλός· καὶ παρὰ Καλλιμάχῳ·
ἀλλ’ κτλ.; cf. Aristaenet. i. 10
εἴθε, ὦ δένδρα, καὶ νοῦς ὑμῖν γένοιτο καὶ φωνή, ὅπως ἂν εἴποιτε Κυδίππη καλή, ἢ γοῦν τοσαῦτα
κατὰ τῶν φλοιῶν ἐγκεκολαμμένα φέροιτε γράμματα ὅσα τὴν Κυδίππην ἐπονομάσει καλήν.

λιρὸς ἐγώ, τί δέ σοι τόνδ’ ἐπέθηκα φόβον;

Hesych. s.v. λειριόεντα.Probably from the Cydippe episode, cf.Aristaenet. i. 10

τί δέ σοι τοῦτον ἐπῆγον τὸν φόβον;

τὼς μὲν ὁ Μνησάρχειος ἔφη ξένος, ὧδε συναινῶ.

Priscian, Inst. Gramm. ii. 12; cf. i. 11 and 30; Hephaestion i. 8.

E.M. s.v. βρέφος, τὸ νεογνὸν παιδίον. κυρίως ἐπὶ ἀνθρώπου. Καλλίμαχος ἐν τρίτῳ τῶν Αἰτίων καὶ ἐπὶ σκύμνου τίθησιν.

  • Ἄρην ὅτ’ ἐμὴ Μοῦσά π[οθ’ ἱλ]άσεται. [ἦ]που καὶ Χαρίτων [σὺ λοχεύτ]ρια, μαῖα δ’ ἀνάσσης [ἡμε]τέρης, οὔ σε ψευδον ὑμῳ στό]ματι πάντ’ ἀγαθὴν καὶ πάντα τ[ελ]εσφόρον εἶπε[ν ἀοιδὸς κεῖνος τῷ Μοῦσαι πολλὰ νέμοντι βοτὰ σὺν μύθους ἐβάλοντο παρ’ ἴχν[ι]ον [ι]ον ὀξέος ἵππου· χαῖρε, σὺν εὐεστοῖ δ’ ἔρχεο λωιτέρῃ. χαῖρε, Ζεῦ, μέγα καὶ σύ, σάω δ’ [ὅλο]ν οἶκον ἀνάκτων· αὐτὰρ ἐγὼ Μουσέων πεζὸς [ἔ]πειμι νομόν.

    • Steph. Byz. s.v. Δειπνιάς, κώμη Θεσσαλίας περὶ Λάρισσαν, ὅπου φασὶ τὸν Ἀπόλλωνα δειπνῆσαι πρῶτον ὅτε ἐκ τῶν Τέμπεων καθαρθεὶς ὑπέστρεψεν· καὶ τῷ παιδὶ τῷ διακομιστῇ τῆς δάφνης

    ἔθος εἰς τήνδε παραγενομένῳ δειπνεῖν· Καλλίμαχος τετάρτῳ·
    Δειπνιὰς ἔνθεν μιν δειδέχαται.

    Schol. Clem. Alex. Protrep. 35, Migne, Patrol. Gr. vii. p. 124τιμᾶται δέ τις καὶ Φαληροῖ κατὰ πρύμναν ἥρως]. . . ὁ δὲ κατὰ πρύμνας ἥρως πρύμναν ἥρως]. Ἀνδρόγεως ἐστιν, υἱὸς Μίνωος, οὕτως ὀνομασθεὶς ὅτι κατὰ πρύμνας τῶν νεῶν ἵδρυτο, ὡς Καλλίμαχος ἐν δ’ τῶν Αἰτίων μέμνηται.