Isaias

Septuaginta

Septuaginta. The Book of Isaiah According to the Septuagint (Codex Alexandrinus). Ottley, Richard, Rusden, editor. Cambridge: C.J. Clay and Sons, 1904.

μὴ ὡς αὐτὸς ἐπάταξεν, καὶ αὐτὸς οὕτως πληγήσεται; καὶ ὡς αὐτὸς ἀνεῖλεν, οὕτως ἀναιρεθήσεται;

μαχόμενος καὶ ὀνειδίζων ἐξαποστελεῖ αὐτούς· οὗ σὺ ἦσθα ὃ μελετῶν τῷ πνεύματι τῷ σκληρῷ, ἀνελεῖν αὐτοὺς πνεύματι θυμοῦ;

διὰ τοῦτο ἀφαιρεθήσεται ἡ ἀνομία Ἰακώβ, καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ εὐλογία αὐτοῦ, ὅταν ἀφέλωμαι αὑτοῦ τὴν ἁμαρτίαν, [*](18 πεσουνται]+παντες B. 19 om γαρ ° MSS exc A 106 20 om ο MSS exc A 109. 21 αιμα] στομα Α 26. om η γη MSS exc A. XXVII I om και 3° B. δρακοντα 3° +τον εν τη θαλασση ℵQ mg 305 211 (post 2 εκεινη 22 (62) (93) al). 3 πολις οχυρα MSS exc Q* 40 106 198. αυτην] αυτους A*vid 26 (-την Α a). om το Β pl. 87 al + γαρ 48 al. 4 om και MSS exc A υκ εστιν γαρ 22 36 106). η ουκ] ος ουκ 22corr 36 106 o ουκ 308 o 48 62 al. om o θεος ℵ*B pl. 5 om αυτω ποιησωμεν ειρηνην Β 62 αυτω ειρηνην ποιησωμεν 22 al. 6 πλησθησεται Β 36 al. 7 και 2°] η 22 86 al. 8 om o B. 9 om η 1°])

41
ὅταν θῶ πάντας τοὺς λίθους τῶν βωμῶν κατακεκομμένους ὡς κονίαν λεπτήν· καὶ οὐ μὴ μείνῃ τὸ. δένδρα αὐτῶν, καὶ τὰ εἴδωλα αὐτῶν ἐκκεκομμένα ὥσπερ δρυμὸς μακράν.

τὸ κατοικούμενον ποίμνιον ἀνειμένον ἔσται, ὡς ποίμνιον καταλελιμμένον· καὶ ἔσται πολὺν χρόνον εἷς βόσκημα, καὶ ἐκεῖ ἀναπαύσονται.

μετὰ χρόνον οὐκ ἔσται ἐν αὐτῇ πᾶν χλωρὸν διὸ. τὸ ξηρανθῆναι. γυναῖκες ἐρχόμεναι ἀπὸ θέας, δεῦτε· οὔ γὰρ λαός ἐστιν ἔχων σύνεσιν, διὸ. τοῦτο οὐ μὴ οἰκτειρήσῃ ὅ ποιήσας αὐτούς, οὐδὲ ὁ πλάσας αὐτοὺς οὔ μὴ ἐλεήσει.

Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ συμφράξει Κύριος ἀπὸ τῆς διώρυγος τοῦ ποταμοῦ ἕως ῾Ρινοκορούρων· ὑμεῖς δὲ συναγάγετε τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ κατ’ ἕνα ἕνα.

Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ σαλπιοῦσιν ἓν τῇ σάλπιγγι τῇ μεγαλῇ, καὶ ἥξουσιν οἶ <ἀπολόμενοι> ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Ἀσσυρίων καὶ οἶ ἀπολόμενοι ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ προσκυνήσουσιν τῷ κυρίῳ ἐπὶ τὸ ὅρος τὸ ἅγιον ἐν Ἰερουσαλήμ.

Οὐαὶ τῷ στεφάνῳ τῆς ὕβρεως, οἱ μισθωτοὶ Ἐφραίιμ, τὸ ἄνθος τὸ ἐκπεσὸν ἐκ τῆς δόξης ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους τοῦ παχέως, οἶ μεθύοντες ἄνευ οἴνου.

ἰδοὺ ἰσχυρὸν καὶ σκληρὸν ὃ θυμὸς Κυρίου, ὣς χάλαζα καταφερομένη οὐκ ἔχουσα σκέπην, καταφερομένη· ὡς ὕδατος πολὺ πλῆθος σῦρον χώραν, τῇ γῇ ποιήσει ἀνάπαυσιν· ταῖς χερσίν,