Isaias

Ὠιδή.

Κύριε ὅ θεός μου, δοξάσω σε, ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου, ὅτι ἐποιήσας θαυμαστὰ. πράγματα, βουλὴν ἀρχαίαν ἀληθινήν· γένοιτο, Κύριε.

ὅτι ἔθηκας πόλεις εἷς χῶμα, πολεῖς ὀχυρὰς τοῦ πεσεῖν αὐτῶν τὰ θεμέλια· τῶν ἀσεβῶν πόλις τὸν αἰῶνα οὐ μὴ [*](14 ευφρανθησονται + υμνουντες τον ενδοξασμον του Κυριου 22 al. 16 ευσεβει]+και ειπε (Κυριος) το μυστηριον μου εμοι και τοις εμοις 36 62 al. ερουσιν]+το μυστηριον μου εμοι V 305 his 109. αθετουντες]+ (και) αθεσιαν αθετουντων (V) 22 (109 305) 211. 18 και o εκβαινων Β 22 20 εκλινεν ως ο μεθυων κ. κραιπ. κ. σεισθ. ως οπωροφ. η γη κατισχανομια και πεσειται Β al. 21 ουρανου]+εν τω υψει 22 al. τους βασιλεις] τας Βασιλειας 36 al. της της]+επι της γης V 48 al. 22 συναξ συναγωγην αυτ. εις δεσμωτ. κ. αποκλεισ. εις οχυρωμα Β 22 al. 23 τειχος]+ και εντραπησεται η σεληνη και αισχυνθησεται o ηλιος ℵQ mg 36 109 309 pl εκ Σ. και εις ερ. Β. XXV 1 om ωδη ℵBQ al. om μου Β al. om Κυριε 2° B. 2 του πεσειν Β. τον αιωνα] pr εις ℵc.a 24 106 147 al.)

διὰ τοῦτο εὐλογήσει σε ὃ λαὸς ὃ πτωχός, καὶ πόλεις ἀνθρώπων ἀδικουμένων εὐλογήσουσίν σε.