Isaias

ἑτοίμασον σφαγῆναι τὰ τέκνα σου ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ πατρός σου, ἵνα μὴ ἀναστῶσιν καὶ τὴν γῆν κληρονομήσωσιν καὶ ἐπαναστήσομαι τὴν γῆν πολέμων.

καὶ ἐπαναστήσομαι αὐτοῖς, λέγει Κύριος σαβαώθ, καὶ ἀπολῶ αὐτῶν ὄνομα καὶ κατάλειμμα καὶ σπέρμα· τάδε λέγει Κύριος.

καὶ θήσω τὴν Βαβυλωνίαν ἔρημον, ὥστε κατοικεῖν ἐχίνους, καὶ ἔσται εἰς οὐδέν· καὶ θήσω αὐτὴν πηλοῦ < βάραθρον> εἰς ἀπώλειαν.

Τάδε λέγει Κύριος σαβαώθ Ὃν τρόπον εἴρηκα οὕτως ἔσται, [*](11 om δε BQ pl. 13 om εν Β. διανοια] καρδια ℵ 49 87 91. 14 νεφελων] νεφων Β υψηλων 62 147+των υψηλων 301. 15 αδην BQ al. 16 θαυμασονται B 22 al. 17 om και τας πολεις καθειλεν A. πολεις] + αυτου Β. απαγωγη V 22 24 al. 18 εκαστος] ανθρωπος MSS exc A 106 239 306. 19 ιματ. εν αιματι MSS exc A 306. 20 om ου μη... χρονον Q*. 21 τα. τεκνα σου σφαγηναι MSS exc A. σου 2°] αυτων Β. πολεμων] πολεων V 109 305 al. 23 βαραθρον MSS exc A 109 305 (-θρων 106).)

τοῦ ἀπολέσαι τοὺς Ἀσσυρίους ἀπὸ τῆς γῆς τῆς ἐμῆς καὶ ἀπὸ τῶν ὀρέων μου· καὶ ἔσονται ἐς καταπάτημα, καὶ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ ζυγὸς αὐτῶν, καὶ τό κῦδος αὐτῶν ἀπὸ τῶν ὤμων ἀφαιρεθήσεται.

αὔτη ἡ βουλὴ ἥν βεβούλευται Κύριος ἐπὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην, καὶ αὕτη ἡ χεὶρ ἡ ὑψηλὴ ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη τῆς οἰκουμένης.

ἃ γὰρ ὁ θεὸς ὁ ἅγιος βεβούλευται τίς διασκεδάσει; καὶ τὴν χεῖρα τὴν ὑψηλὴν τίς ἀποστρέψει;

Τοῦ ἔτους οὗ ἀπέθανεν Ἀχὰζ ὁ βασιλεὺς τό ῥῆμα τοῦτο.

Μὴ εὐφρανθείητε, πάντες οἱ ἀλλόφυλοι, συνετρίβη γὰρ ὁ ζυγός τοῦ παίοντος ὑμᾶς· ἐκ γὰρ σπέρματος ὄφεων ἐξελεύσεται ἔγγονα ἀσπίδων, καὶ τὰ, ἔκγονα αὐτῶν ἐξελεύσονται ὄφεις πετόμενοι.

καὶ βοσκηθήσονται πτωχοὶ δι᾿ αὐτοῦ· πτωχοὶ δὲ ἄνδρες ἐπ᾿ εἰρήνης ἀναπαύσονται· ἀνελεῖ δὲ λιμῷ τὸ σπέρμα σου, καὶ τὸ κατάλιμμά σου ἀνελεῖ.

ὀλολύζετε, πύλαι πόλεων, κεκραγέτωσαν πόλεις τεταραγμέναι, οἱ ἀλλόφυλοι πάντες, ὅτι καπνὸς ἀπὸ βορρᾶ ἔρχεται, καὶ οὐκ ἔστιν τοῦ εἶναι.

καὶ τι ἀποκριθήσονται βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν; ὅτι Κύριος ἐθεμελίωσεν Σιών, καὶ δι’ αὐτοῦ σωθήσονται οἱ ταπεινοὶ τοῦ λαοῦ.

Τὸ ὅραμα τὸ κατὰ τῆς Μωαβίτιδος.

Νυκτὸς ἀπολεῖται ἡ Μωαβῖτις, νυκτὸς γὰρ ἀπολεῖται τὸ τεῖχος τῆς Μωαβίτιδος.

λυπεῖσθε ἐφ᾿ ἑαυτοῖς, ἀπολεῖται γὰρ Δαιβηδών, οὗ ὁ βωμὸς ὑμῶν· ἐκεῖ ἀναβήσεσθε κλαίειν, ἐπὶ Ναβαῦ τῆς Μωαβίτιδος. ὀλολύζετε, ἐπὶ πάσης κεφαλῆς φαλάκρωμα, πάντες βραχίονες κατατετμημένοι,

ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῆς περιζώσασθε σάκκους, καὶ κόπτεσθε ἐπὶ τῶν δωμάτων αὐτῆς, καὶ [*](25 απο 1°] επι B pl εκ ℵ*. απο 20] επι B pl. 26 om της οικουμενης Β pl omnes gentes orbis terrae Tyconius 52. 27 χειρα]+αυτου Β pl. 28 o βασιλ. Αχαζ Β. 29 σφεων] οφεως ℵ*Β pl. εγγονα] εκγονα ℵΒQ pl. πεταμενοι Β. 30 πτωχοι 2°] πενητες 22 106 al. ανδρες] ανθρωπο(??) MSS exc ℵΑQ 26 41 106. 31 ολολυξατε Β. απο βορρα καπνος Β al. ειναι] μειναι 106 301 al μειναι εν τοις συντεταγμενοις αυτου 22 al.) [*](XV οραμα] ρημα ℵΒQ pl. 2 εαυτους Β. Δαιβηδων ℵ* Λαιβηδων(??) Α vid Λεβηδων Q Δηβων Β. ολολυξατε Β. κατατετετμημενοι Α. 3 om και εν ταις πλατειαις (-τιαις Α) αυτης ℵΒ*QV pl.)

ὅτι κέκραγεν Ἑσεβὼν καὶ <Ἐλεαλή>, ἕως ἠκούσθη ἡ φωνὴ αὐτῆς· διὰ τοῦτο ἡ ὀσφὺς τῆς Μωαβίτιδος βοᾷ, ἡ ψυχὴ αὐτῆς γνώσεται.

δὴ καρδία τῆς Μωαβίτιδος ἐν ἑαυτῇ ἕως Σήγωρ· δάμαλις γὰρ ἐστὶν τριετής· ἐπὶ δὲ τῆς ἀναβάσεως τῆς πρὸς σὲ κλαίοντες ἀναβήσονται τῇ ὁδῷ Ἀδωνίειμ· βοᾷ σύντριμμα καὶ σεισμός,

τὸ ὕδωρ τῆς Νεμρεὶμ ἔρημον ἔσται, καὶ ὃ χόρτος αὐτῆς ἐκλείψει· χόρτος γὰρ χλωρὸς οὐκ ἔσται.

μὴ καὶ οὕτως μέλλει σωθῆναι; ἐπάξω γὰρ ἐπὶ τὴν φάραγγα Ἄραβας, καὶ λήμψονται αὐτήν.

συνῆψεν γὰρ ἡ τὸ ὅρος τῆς Μωαβίτιδος τῆς Ἀγαλλείμ, καὶ ὀλολυγμὸς αὐτῆς ἕως τοῦ φρέατος τοῦ Αἰλείμ.