Ecclesiasticus sive Siracides (Sapientia Jesu filii Sirach)

ἀρχὴ πάσης χρείας εἰς ζωὴν ἀνθρώπου, ὕδωρ καὶ πῦρ καὶ σίδηρον καὶ ἅλας, καὶ σεμίδαλις πυροῦ καὶ γάλα καὶ μέλι, αἷμα σταφυλῆς καὶ ἔλαιον καὶ ἱμάτιον·

πάντα ταῦτα τοῖς εὐσεβέσιν ἀγαθά, οὕτως τοῖς ἁμαρτωλοῖς τραπήσεται εἰς κακά.

ἔστι πνεύματα ἃ εἰς ἐκδίκησιν ἔκτισται, καὶ ἐν θυμῷ αὐτῶν ἐστερέωσε μάστιγας αὐτῶν·

ἐν καιρῷ συντελείας ἰσχὺν ἐκχέουσι, καὶ τὸν θυμὸν τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν κοπάσουσι·

πῦρ καὶ θάλασσα* καὶ λιμὸς καὶ θάνατος, πάντα ταῦτα εἰς ἐκδίκησιν ἔκτισται·

θηρίων ὀδόντες καὶ σκορπίοι καὶ ἔχεις καὶ ῥομφαία ἐκδικοῦσα εἰς ὄλεθρον ἀσεβεῖς,

ἐν τῆ ἀνατολῇ αὐτοῦ εὐφρανθήσονται, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς εἰς χεῖρας ἑτοιμασθήσονται, καὶ ἐν καιροῖς αὐτῶν οὐ παραβήσονται λόγον.

διὰ τοῦτο ἐξ ἀρχῆς ἐστηρίχθην καὶ διενοήθην καὶ ἐν γραφῇ ἀφῆκα.

τὰ ἔργα κυρίου πάντα τὰ ἀγαθά, καὶ πᾶσαν χρείαν ἐν καιρῷ [*](180 2) αὐτῆς χορηγήσει· καὶ οὐκ ἔστιν εἰπεῖν·

τοῦτο τούτου

καὶ νῦν ἐν πάσῃ καρδίᾳ καὶ στόματι ὑμνήσατε, καὶ εὐλογήσατε τὸ ὄνομα κυρίου.

ἀσχολία μεγάλη ἔκτισται παντὶ ἀνθρώπῳ, καὶ ζυγὸς βαρὺς ἐπὶ υἱοὺς ᾿Αδάμ·

ἀφ’ ἡμέρας ἐξόδου ἐκ γαστρὸς μητρὸς αὐτῶν ἕως ἐπιστροφῆς ἡμέρας εἰς μητέρα πάντων·

τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν καὶ φόβον καρδίας, ἐπίνοια προσδοκίας ἡμέρα τελευτῆς·

ἀπὸ καθημένου ἐπὶ θρόνου δόξης καὶ ἕως τεταπεινωμένου ἐν γῆ καὶ σποδῷ, ἀπὸ φοροῦντος ὑάκινθον καὶ στέφανον,

φάνον, καὶ ἕως περιβαλλομένου ὠμόλινον·

θυμὸς καὶ ζῆλος, ταραχὴ καὶ σάλος καὶ φόβος θανάτου καὶ μίμημα καὶ ἔρις. καὶ ἐν καιρῷ ἀναπαύσεως ἐπὶ κοίτης, ὕπνος νυκτὸς ἀλλοιοῖ γνῶσιν αὐτοῦ·

ὀλίγον ὡς οὐδὲν ἐν ἀναπαύσει, καὶ ἀπ’ ἐκείνου ἐν ὕπνοις ὡς ἐν ἡμέραις σκοπιᾶς· τεθορυβημένος ἐν ὁράσει καρδίας αὐτοῦ, ὡς ἐκφυγὼν ἀπὸ προσώπου πολέμου·

ἐν καιρῷ σωτηρίας αὐτοῦ ἐξηγέρθη, καὶ ἀποθαυμάζων εἰς οὐδένα φόβον.

μετὰ πάσης σαρκὸς ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους, καὶ ἐπὶ ἁμαρτωλῶν ἑπταπλάσια πρὸς ταῦτα·

θάνατος καὶ ἔ ῥὶς καὶ ῥομφαία καὶ αἷμα, ἐπαγωγαὶ λιμοῦ καὶ συντρίμματος καὶ μάστιγος·

ἐπὶ τοὺς ἀνόμους ἐκτίσθη ταῦτα πάντα, καὶ δι’ αὐτοὺς ἐγένετο ὁ κατακλυσμός.