Ecclesiasticus sive Siracides (Sapientia Jesu filii Sirach)

καὶ εἰ ἐβιάσθης ἐν ἐδέσμασιν, ἀνάστα μεσοπορῶν ἔμεσον καὶ ἀναπαύση.

ἄκουσόν μου, τέκνον, καὶ μὴ ἐξουδενώσῃς με, καὶ ἐπ’ ἐσχάτων εὑ ῥήσεις τοὺς λόγους μου.

ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου γίνου ἐντρεχής, καὶ πᾶν ἀρρώστημα οὐ μή σοι ἀπαντήσῃ.

λαμπρὸν ἐπ’ ἄρτοις εὐλογῆσαι χείλη, μαρτυρία τῆς καλλονῆς αὐτοῦ πιστή·

πονηρῷ ἐπ’ ἄρτῳ γογγύσει πόλις, καὶ ἡ μαρτυρία τῆς πονηρίας αὐτοῦ ἀκριβής.

ἐν οἴνῳ μὴ ἀνδρίζου, πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσεν ὁ οἶνος.

κάμινος δοκιμάζει στόμωμα ἐν βαφῇ, οὕτως οἶνος ἐν καρδίᾳ ὑπερηφάνων ἐν μέθη.

ἐπ’ ἴσον ζωῆς οἶνος ἀνθρώποις, ἐὰν πίνης αὐτὸν ἐν μέτρῳ αὐτοῦ·

τίς ζωὴ ἐλασσουμένῳ οἴνῳ; καὶ αὐτὸς ἔκτισται εἰς εὐφροσύνην ἀνθρώποις·

ἀγαλλίαμα καρδίας καὶ εὐφροσύνη ψυχῆς οἶνος πινόμενος ἐν καιρῷ αὐτάρκης·

πικρία ψυχῆς οἶνος πινόμενος πολὺς ἐν ἐρεθισμῷ καὶ [*](XXXII) ἀντιπτώματι.

πληθύνει θυμὸν μέθη ἄφρονος εἰς πρόσκομμα, ἐλαττῶν ἰσχὺν καὶ προσποιῶν τραύματα.

ἐν συμποσίῳ οἴνου μὴ ἐλέγξῃς τὸν πλησίον, καὶ μὴ ἐξουδενώσῃς ὤσῃς αὐτὸν ἐν εὐφροσύνη αὐτοῦ·

λόγον ὀνειδισμοῦ μὴ εἴπῃς αὐτῷ, καὶ μὴ αὐτὸν θλίψῃς [*]((XXXII)) ἐν ἀπαντήσει αὐτοῦ. ἡγούμενόν σε κατέστησαν ; μὴ ἐπαίρου· γίνου αὐτοῖς ὡς εἷς ἐξ αὐτῶν·

φρόντισον αὐτῶν καὶ οὕτως κάθισον· καὶ πᾶσαν τὴν χρείαν σου ποίησον, καὶ εὐδοκιμήσας ἀνάπαυσαι·

ἵνα εὐφράνθης δι’ αὐτούς, καὶ εὐκοσμίας χάριν λάβῃς στέφανον·

λάλησον πρεσβυτέρῳ, πρέπει γάρ σοι, ἐν ἀκριβείᾳ δὲ ἐπιστήμης, καὶ ἐμποδίσεις μουσικά.

ὅπου ἀκρόαμα, μὴ ἐκχέῃς λαλιάν, καὶ ἀκαίρως μὴ σοφίζου.

σφραγὶς ἄνθρακος ἐπὶ κόσμῳ χρυσῷ, σύγκριμα μουσικῶν ἐν συμποσίῳ οἴνου.

ἐν κατασκευάσματι χρυσῷ σφραγὶς σμαράγδου, μέλος μουσικῶν ἐφ’ ἡδεῖ οἴνῳ.

λάλησον, νεανίσκε, εἰ χρεία σου, μόλις δὶς ἐὰν ἐπερωτηθῇς·

κεφαλαίωσον λόγον, ἐν ὀλίγοις πολλά· γίνου ὡς γινώσκων καὶ ἅμα σιωπῶν.

ἐν μέσῳ μεγιστάνων μὴ ἐξισάζου, καὶ ὅπου λέγοντες, μὴ πολλὰ ἀδολέσχει.