Ecclesiasticus sive Siracides (Sapientia Jesu filii Sirach)

ἀρχὴ ζωῆς ἀνθρώπου ὕδωρ καὶ ἄρτος καὶ ἱμάτιον, καὶ οἶκος καλύπτων ἀσχημοσύνην.

κρείσσων βίος πτωχοῦ ὑπὸ σκέπην δοκῶν ἢ ἐδέσματα λαμπρὰ ἐν ἀλλοτρίοις.

ἐπὶ μικρὰ καὶ μεγάλα εὐδοκίαν ἔχε, καὶ ὀνειδισμὸν οἰκίας σου μὴ ἀκούσης.

ζωὴ πονηρὰ ἐξ οἰκίας εἰς οἰκίαν, καὶ οὗ παροικήσεις οὐκ ἀνοίξεις στόμα.

ξενιεῖς καὶ ποτιεῖς εἰς ἀχάριστα, καὶ πρὸς ἐπὶ τούτοις πικρὰ ἀκούσεις·

πάρελθε, πάροικε, κόσμησον τράπεζαν, καὶ εἴ τι ἐν τῆ χειρί σου ψώμισόν με·

ἔξελθε, πάροικε, ἀπὸ προσώπου τῆς δόξης, χρεία τῆς οἰκίας, ἐπιξένωταί μοι ὁ ἀδελφός.

βαρέα ταῦτα ἔχοντι φρόνησιν, ἐπιτίμησις οἰκίας καὶ ὀνειδισμὸς δανειστοῦ.

Περὶ τέκνων.

ὁ ἀγαπῶν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐνδελεχίσει μάστιγας αὐτῷ ἵνα εὐφρανθῇ ἐπ’ ἐσχάτων αὐτοῦ·

ὁ παιδεύων υἱὸν αὐτοῦ εὐφρανθήσεται ἐπ’ αὐτῷ, καὶ ἀνὰ μέσον γνωρίμων ἐπ’ αὐτῷ καυχήσεται·

ὁ διδάσκων τὸν υἱὸν παραζηλώσει τὸν ἐχθρόν, καὶ ἔναντι φίλων ἀγαλλιάσεται ἐπ’ αὐτῷ.

ἐτελεύτησεν αὐτοῦ ὁ πατήρ, καὶ ὡς οὐκ ἀπέθανεν, ὅμοιον γὰρ αὐτῷ κατέλιπε μετ’ αὐτόν.

ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ εἶδε καὶ εὐφράνθη ἐπ’ αὐτῷ, καὶ ἐν τῇ τελευτή αὐτοῦ οὐκ ἐλυπήθη·

ἐνάντιον ἐχθρῶν κατέλιπεν ἔκδικον, καὶ τοῖς φίλοις ἀνταποδιδόντα χάριν.

περιψήχων υἱὸν καταδεσμεύσει τραύματα αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ πάση βοῇ ταραχθήσεται σπλάγχνα αὐτοῦ.

ἵππος ἀδάμαστος ἐκβαίνει σκληρός, καὶ υἱὸς ἀνειμένας [*](172 1) ἐκβαίνει προαλής.

τιθήνησον τέκνον καὶ ἐκθαμβήσει σε, σύμπαιξον αὐτῷ καὶ λυπήσει σε.

μὴ συγγελάσῃς αὐτῷ, ἵνα μὴ ὀδυνηθῇς, καὶ ἐπ’ ἐσχάτων γομφιάσεις τοὺς ὀδόντας.

μὴ δῷς αὐτῷ ἐξουσίαν ἐν νεότητι, καὶ μὴ παρίδῃς τὰς ἀγνοίας αὐτοῦ·

κάμψον τὸν τράχηλον αὐτοῦ ἐν νεότητι, καὶ θλάσον τὰς πλευρὰς αὐτοῦ ὡς ἔστι νήπιος,

μήποτε σκληρυνθεὶς ἀπειθήσῃ σοι, καὶ ἔσται σοι ὀδύνη ψυχῆς.