Ecclesiasticus sive Siracides (Sapientia Jesu filii Sirach)

ὁμοίως καὶ γυνὴ καταλείπουσα τὸν ἄνδρα αὐτῆς καὶ παριστῶσα κληρονομίαν ἐξ ἄλλου·

πρῶτον μὲν γὰρ ἐν νόμῳ Ὑψίστου ἠπείθησε, καὶ δεύτερον εἰς ἄνδρα [*](11 Cod. διακενῆς 14 Cod. ἀνάμεσον 20 Cod. πρινὴ)

αὕτη ἐν ἐκκλησίᾳ ἐξαχθήσεται, καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα αὐτῆς ἐπισκοπὴ ἔσται·

οὐ διαδώσουσιν υἱοὶ αὐτῶν ῥίζαν, καὶ οἱ κλάδοι αὐτῆς οὐκ οἴσουσι καρπόν.

καταλείψει εἰς κατάραν τὸ μνημόσυνον αὐτῆς, καὶ τὸ ὄνειδος αὐτῆς οὐκ ἐξαλειφθήσεται·

καὶ ἐπιγνώσονται οἱ καταλειφθέντες ὅτι οὐθέν ἐστι κρεῖττον φόβου κυρίου, καὶ οὐθὲν γλυκύτερον τοῦ προσέχοντος ἐντολαῖς θεοῦ.

δόξα μεγάλη ἀκολουθεῖν θεῷ, μακρότης δὲ ἡμερῶν τὸ προσληφθῆναί σε ὑπ’ αὐτοῦ.

Σοφία αἰνέσεως.

ἢ σοφία αἰνέσει ψυχὴν αὐτῆς, καὶ ἐν μέσῳ λαοῦ αὐτῆς καυχήσεται.

ἐν ἐκκλησίᾳ Ὑψίστου τὸ στόμα αὐτῆς ἀνοίξει, καὶ ἔναντι δυνάμεως αὐτοῦ καυχήσεται·

ἐγὼ ἀπὸ στόματος Ὑψίστου ἐξῆλθον, καὶ ὡς ὀμίχλη κατεκάλυψα γῆν·

ἐγὼ ἐν ὑψηλοῖς κατεσκήνωσα μόνη, καὶ ὁ θρόνος μου ἐν στύλῳ νεφέλης·

γῦρον οὐρανοῦ ἐκύκλωσα μόνη, καὶ ἐν βαθεῖ ἀβύσσων περιεπάτησα·

ἐν κύματι θαλάσσης καὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ, καὶ ἐν παντὶ λαῷ καὶ ἔθνει ἐκτησάμην .

καὶ μετὰ τούτων πάντων ἀνάπαυσιν ἐζήτησα, καὶ ἐν κληρονομίᾳ τίνος αὐλισθήσομαι;

τότε ἐνετείλατό μοι ὁ κτίστης ἁπάντων, καὶ ὁ κτίσας με κατέπαυσε τὴν σκηνήν μου, καὶ εἶπεν· ἐν ᾿Ιακὼβ κατασκήνωσον, καὶ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ κατακληρονομήθητι.

πρὸ τοῦ αἰῶνος ἀπ’ ἀρχῆς ἔκτισέν με, καὶ ἕως αἰώνων οὐ μὴ ἐλλείπω.

ἐν σκηνῇ ἁγίᾳ ἐνώπιον αὐτοῦ ἐλειτούργησα, καὶ οὕτως ἐν Σιῶν ἐστηρίχθην·

ἐν πόλει ἡγιασμένη ὁμοίως με κατέπαυσε, καὶ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ ἡ ἐξουσία μου.

καὶ ἔ’ ἐρρίζωσα ἐν λαῷ δεδοξασμένῳ, ἐν μερίδι κυρίου κληρονομίας αὐτοῦ.

ὡς κέδρος ὑψώθην ἐν τῷ Λιβάνῳ, καὶ ὡς κυπάρισσος ἐν ὄρεσιν ᾿Αερμών.

ὡς φοῖνιξ ἀνυψώθην ἐν Γαδδί, καὶ ὡς φυτὰ ῥόδου ἐν ῾Ιεριχῷ· ὡς ἔλαια εὐπρεπὴς ἐν πεδίῳ ὡραίῳ, καὶ ὡς πλάτανος ἀνυψώθην ἀφ’ ὕδατος.