Odae
Septuaginta
Septuaginta. The Old Testament in Greek According to the Septuagint.
Volume 3: Hosea-4 Maccabees, Psalms of Solomon, Enoch, The Odes. Swete, Henry Barclay, editor. Cambridge: Cambridge University Press,
1905
πέπαυται γὰρ ὁ ἀσεβής· οὐ μὴ μάθῃ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς. ἀλήθειαν οὐ μὴ ποιήσει ἀρθήτω ὁ ἀσεβής, ἵνα μὴ ἴδῃ τὴν δόξαν Κυρίου
Κύριε, ὑψηλός σου ὁ βραχίων καὶ οὐκ ᾔδεισαν, γνόντες δὲ αἰσχυνθήτωσαν· ζῆλος λήμψεται λαὸν ἀπαίδευτον, καὶ νῦν πῦρ τοὺς ὑπεναντίους ἔδεται.
Κύριε ὁ θεὸς ἡμῶν, εἰρήνην δὸς ἡμῖν· πάντα γάρ ἀπέδωκας ἡμῖν.
Κύριε ὁ θεὸς ἡμῶν, κτῆσαι ἡμᾶς· Κύριε, ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν.
οἱ δε νεκροὶ ζωὴν οὐ μὴ ἴδωσιν, οὐδὲ ἰατροὶ οὐ μὴ ἀναστήσουσιν· διὰ τοῦτο ἐπήγαγες καὶ ἀπώλεσας, καὶ ᾖρας πᾶν ἄρσεν αὐτῶν.
πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες κακὰ ἐπὶ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς
Κύριε, ἐν θλίψει ἐμνήσθην σου· ἐυ θλίψει μικρῷ ἡ παιδία σου ἡμίν.
καὶ ὡς ἡ ὠδίνουσα ἐγγίζει τοῦ τεκεῖν, καὶ ἐπὶ τῇ ὤδῖνι αὐτῆς ἐκέκραξεν. οὕτως ἐγενήθημεν τῷ ἀγαπητῷ σου.
διὰ τὸν φόβον σου, Κύριε, ἐν γαστρὶ ἐλάβομεν καὶ ὼδινήσαμεν καὶ ἐτέκομεν· πνεῖμα σωτηρίας σου ἐποιήσαμεν ἐπὶ τῆς γῆς· οὐ πεσούμεθα, ἀλλά πεσοῦνται οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς.
ἀυαστήσονται οἱ νεκροί, καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐυ τοῖς μνήμασιν, καὶ εὐφρανθήσονται οἱ ἐν τῇ γῇ· ἡ γάρ δρόσος ἡ παρὰ σοῦ ἴαμα αὐτοῖς ἐστιν, ἡ δὲ γῆ τῶν ἀσεβῶν πεσεῖται.
βάδιζε, λαός μου, εἴσελθε εἰς τά ταμεῖά σου. ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου. [*] (18 om ου πεσουμεθα A * (hab Aᵃ)) 821
§Προσευχὴ Ἰωνᾶ. [*] (§ R A) [*] (Jon.)
Ἐβόησα ἐν θλίψει μου πρὸς Κύριον τὸν θεόν μου, [*] (ii.) καὶ εἰσήκουσέν μου ἐκ κοιλίας ᾅδου κραυγῆς μου· [*] (3—10) ἤκουσας φωνῆς μου.
ἀπέρριψάς με εἰς βάθη καρδίας θαλάσσης. καὶ ποταμοί με ἐκύκλωσαν, πάντες οἱ μετεαορισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ᾿ ἐμὲ διῆλθον.
κἀγὼ εἶπα Ἀπῶσμαι ἐξ ὀφθαλμῶν σου· ἆρα προσθήσω τοῦ ἐπιβλέψαι πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου
περιεχύθη μοι ὕδωρ ἕως ψυχῆς μου. ἄβυσσος ἐκύκλωσέν με ἐσ χάτη, ἔδυ ἡ κεφαλή μου εἰς σχισμὰς ὀρέων·
κατέβην εἰς γῆν, ἧς οἱ μοχλοὶ αὐτῆς κάτοχοι αἰώνιοι· καὶ ἀναβήτω ἐκ φθορᾶς ἡ ζωή μου, Κύριε ὁ θεός μου.
ἐν τῷ ἐκλείπειν τὴν ψυχήν μου ἀπʼ ἐμοῦ τοῦ κυρίου ἐμνήσθην. καὶ ἔλθοι πρὸς σὲ ἡ προσευχή μου εἰς ναὸν ἅγιόν σου.
φυλασσόμενοι μάταια καὶ ψευδῆ ἔλεος αὐτῶν ἐνκατέλιπον·
ἐγὼ δὲ μετὰ φωνῆς αἰνέσεως καὶ ἐξομολογήσεως θύσω σοι. ὅσα ηὐξάμην ἀποδώσω σοι εἰς σωτηρίαν μου υῷ κυρίῳ.