Regnorum III (Regum I In Textu Masoretico)

καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν Ἀχαὰβ ὅτι τέθνηκεν Ναβουθὰι ὁ Ἰσραηλείτης, καὶ διέρρηξεν τὰ ἱμάτια ἑαυτοῦ καὶ περιεβάλετο σάκκον· καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἀνέστη καὶ κατέβη Ἀχαὰβ εἰς τὸν ἀμπελῶνα Ναβουθαὶ τοῦ Ἰσραηλείτου κληρονομῆσαι αὐτόν.

Καὶ εἶπεν [*](Α) [*](5 προς αυτον Ιεζ. η γυν αυτου Α | και 2°] pr και εισηλθεν προς αυτον Α 6 ελαλησα] α 2° sup ras B? | Ισραηλιτ. Βb (item 7,15 ,16 bis, 27) | βουλη Α | αντ αυτου] αντι τουτου Α | μου] + σοι Α 7 αυτου] post ν 2° ras aliq in fine lin B? | om συ Α | βασιλεα] βασιλειαν Α 8 τους ελευθ.] pr προς Α | τους κατοικ.] pr οι εν τη πολει αυτου Α 9 νηστιαν Α 10 ενκαθισατε (εγκ. Βb)] καθισατε Α | παρανομων] + εξ εναντιας αυτου| και καταμαρτυρησατωσαν αυτου| λεγοντες· ηυλογησεν θνݲ και βα|σιλεα· και εξαγαγετωσαν αυτον| και λιθοβολησατωσαν αυτον· | και αποθανετω· | (11) και εποιησαν οι ανδρες πολεως αυτου οι πρεσβυτεροι και οι ελευ|θεροι οι καθημενοι εν πολει| αυτου καθα απεστειλεν προς | αυτους· (12) κεκλεσεν νηστιαݲ· | και εκαθισαν τον Ναβουθαι εν| κεφαλη του λαου (13) και ηλθον δυο|ανδρες οι υιοι παρανομων Α 13 om αυτου 2° Α | λεγοντες] pr ανδρες| της αποστασιας (αποστασια Α* ς superscr A1) του Ναβουθαι·| κατεναντι του λαου Α | ηυλογηκας] νυλογησεν Ναβουθαι Α | λιθοις] pr εν Α 15 Ιεζαβελ] + οτι λεγιθοβοληται Ναβουθαι και| απεθανεν· | Α | ειπεν] + Ιεζαβελ Α 16 εαυτου] αυτου Α | Αχααβ και κατεβη Α)

Ἀνάστηθι καὶ κατάβηθι [*](Β) εἰς ἀπαντὴν Ἀχαὰβ βασιλέως Ἰσραὴλ τοῦ ἐν Σαμαρείᾳ, ὅτι οὗτος ἐν ἀμπελῶνι Ναβουθαί, ὅτι καταβέβηκεν ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτόν.

καὶ λαλήσεις πρὸς αὐτὸν λέγων Τάδε λέγει Κύριος Ὡς σὺ ἐφόνευσας καὶ ἐκληρονόμησας, διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος Ἐν παντὶ τόπῳ ᾧ ἔλιξαν αἱ ὕες καὶ οἱ κύνες τὸ αἷμα Ναβουθαί, ἐκεῖ λίξουσιν οἱ κύωες τὸ αἷμά σου, καὶ αἱ πόρωαι λούσονται ἐν τῷ αἵματί σου.

καὶ εἶπεν Ἀχαἀβ πρὸς Ἀλειού Εἰ εὕρηκάς με, ὁ ἐχθρός μου; καὶ εἶπεν Εὕρηκα, διότι μάτην πέπρασαι ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, παρορηίσαι αὐτον.

ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ σὲ κακά, καὶ ἐκκαύσω ἀπίσω σου καὶ ἐξολεθρεύσω τοῦ Ἀχαὰβ οὐροῦντα πρὸς τοῖχον καὶ συνεχόμενον καὶ ἐνκαταλελειμμένον ἐν Ἰσραήλ·

καὶ δώσω τὸν υἶκόν σου ὡς τὸν οὖκον Ἰερβοὰμ υἱοῦ Ναβὰθ καὶ ὡς τὸν οἶκον Βααςὰ υἱοῦ Ἀχειά, περὶ τῶν παροργισμάτων ὧν παρώρηισας καὶ ἐξήματρες τὸν Ἰσραήλ.

καὶ τῇ Ἰεζάβελ ἐλάλησεν Κύριος λέγων Οἱ κύνες καταφάγουται αὐτὴν ἐν τῷ προτειχίσματι τοῦ Ἰσραήλ.

τὸν τεθνη- κότα τοῦ Ἀχαὰβ ἐν τῇ πόλει φάγονται οἱ κύνες, καὶ τὸν τεθνηκότα αὐτοῦ ἐν τῷ πεδίῳ φάγονται τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.

πλὴν ματαίως Ἀχαάβ, ὡς ἐπράθη ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, ὡς μετέθηκεν αὐτὸν Ἰεζάβελ ἡ γυνὴ αὐτοῦ·

καὶ ἐβδελύχθη σφόδρα πορεύεσθαι ὀπίσω τῶν βδελυγμάτων κατὰ πάντα ἅ ἐποίησεν ὁ Ἀμορραῖος, ὅν ἐξωλεθρευσεν Κύριος ἀπὰ προσώπου υἱῶν Ἰσραληλ.

καὶ ὑπὲρ τοῦ λόγου ὡς κατενύγη Ἀχαὰβ ἀπὸ προσώπου τοῦ κυρίου, καὶ ἐρορεύετο κλαίων καὶ διέρρηξεν τὸν χιτῶνα αὐτοῦ καὶ ἐζώσατο σάκκον ἐπὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ καὶ ἐνήστευσεν· καὶ περιεβάετο σάκκον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ᾖ ἐπάταξεν ναβουθαὶ τὸν Ἰσραηλείτην, καὶ ἐπρεύθη.

καὶ ἐγένετο ῥῆμα Κυρίου ἐν χειρὶ δούλου αὐτοῦ Ἠλιοὺ περὶ Ἀχαάβ, καὶ εἶπεν Κύριος

Ἑώρακας ὡς κατενύγν Ἀχαὰβ ἀπὸ προσώπου μου; οὐκ ἐπάξω τὴν κακίαν ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ· καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις υἱοῦ αὐτοῦ ἐπάξω τὴν κακίαν.

Καὶ συνήθροισεν υἱὸς Ἁδὲρ πᾶσαν τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ ἀνέβη [*](17 Ηλιου ΒbA (item 20 et infra) | Θεσβιτην ΒbA 18 απαντησιν Α | Α om οτι 2° Α | κατεβηκεν (sic) A | om εκει Α 19 απαντησιν Α | οι κυνες και αι υες Α | om oι κυνες (2°) Α | αι πορναι ] οm αι Α 21 εξολοθρευσω Β?Α | εηκεταλελειμμενον ΒabA 22 Nαβατ Βa?bA | A χια Α 24 φα- γουται (bis)] καταφαγουται Α 25 ματαιως] + επραθη Α | ως 1°] ος Α 26 ον] ων Α 27 ως] ου Α | του κυριου] om του Α | om επτ το σωμα . . . σακκον (2°) Α | επορευθη] + κεκλιμενος Α 29 εορακας Α | υιου] pr του Α | κακιαν 2°] + επι τον οικον αυτου Α ΧΧΙ (=ΧΧ in A) 1 συνηθροισεν υιος Αδερ] νιος Αδερ βασιλευς Συριας συνηθρ. Α )

καὶ ἀπέστελιλεν πρὸς Ἀχαὰβ βασιλέα Ἰσραὴλ εἰς τὴν πόλιν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν Τάδε λέγει υἱὸς Ἀδέρ

Τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου ἐμόν ἐστιν, καὶ αἱ γυναῖκές σου καὶ τὰ τέκνα σου ἐμά ἐστιν.

καὶ ἀπεκρίθη βασιλεὺς Ἰσραὴλ καὶ εἶπεν Καθὼς ἐλάλησας, κύριε βασιλεῦ, σὸς ἐγώ εἰμι καὶ πάντα τὰ ἐμά.

καὶ ἀνέστρεψαν οἱ ἄγγελοι καὶ εἶπον Τάδε λέγει υἱὸς Ἁδέρ Ἐγὼ ἀπέστρεψα λέγων Τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου καὶ τὰς γυναῖκάς σου δώσεις ἐμοί.

ὅτι ταύτην τὴν ὤραν αὔριον ἀποστελῶ τοὺς παὶδάς μου πρὸς σέ, καὶ ἐρευνήσουσιν τὸν οἶκόν σουκαὶ τοὺς οἴκους τῶν παίδων σου. καὶ ἔσται τὰ ἐπιθυμήματα ὀφθαλμῶν αὐτῶν ἐφ’ ἃ ἂν ἐπιβάλωσι τὰς χεῖρας αὐτῶν, καὶ λήμψονται.