Regnorum I (Samuelis I In Textu Masoretico)

καὶ ἀπεκρίθη Ναβὰλ τοῖς παισὶν Δαυειδ καὶ εἶπεν τίς ὁ Δαυεὶδ καὶ τίς ὁ υἱὸς Ἰεσσαί; σήμερον πεπληθυμμένοι εἰσὶν οἱ δοῦλοι ἀναχωροῦντες ἕκαστος ἐκ προσώπου τοῦ κυρίου αὐτοῦ.

καὶ λήμψομαι τοὺς ἄρτους μου καὶ τὸν οἶνον μου καὶ τὰ θύματά μου ἃ τέθυκα τοῖς κείρουσίν μου τὰ πρόβατα, καὶ δώσω αὐτὰ ἀνδράσιν οἷς οὐκ οἶδα πόθεν εἰσίν ;

καὶ ἀπεστράφησαν τὰ παιδάρια Δαυεὶδ εἰς ὁδὸν αὐτῶν, καὶ ἀνέστρεψαν καὶ ἦλθον καὶ ἀνήγγειλαν τῷ Δαυεὶδ κατὰ τὰ ῥήματα ταῦτα.

καὶ εἶπεν Δαυεὶδ τοῖς ἀνδράσιν αὐτοῦ Εώσασθε ἕκαστος τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ· καὶ ἀνέβησαν ὀπίσω Δαυεὶδ ὡς τετρακόσιοι ἄνδρες, καὶ οἱ διακόσιοι ἐκάθισαν μετὰ τῶν σκευῶν.

καὶ Ἀβειγαίᾳ γυναικὶ Ναβὰλ ἀπήγγειλεν ἓν τῶν παιδαρίων λέγων Ἴδου Δαυεὶδ ἀπέστειλεν ἀγγέλους ἐκ τῆς ἐρήμου εὐλογῆσαι κύριον ἡμῶν, καὶ ἐξέκλινεν ἀπ’ αὐτῶν.

καὶ οἱ ἄνδρες ἀγαθοὶ ἡμῖν σφόδρα. οὐκ ἀπεκώλυσαν ἡμᾶς οὐδὲ ἐνετείλαντο ἡμῖν πάσας τὰς ἡμέρας ἃς ἦμεν παρ’ αὐτοῖς·

ἐν τῷ εἶναι ἡμᾶς ἐν ἀγρῷ ὡς τεῖχος ἦσαν [*](3 συνέσει] pr τῆ Α | ἀγάθη 2°] κάλη Α | πόνηρος καὶ σκληρὸς Α 5 απεστειλεν Δαδ Α | εἶπεν] + Δᾷδ’ Α 60 οἶκος] pr καὶ B a (superscr Ӄ) Α 8 om σου 1°, 2° Α | τὼ υιω σου] pr τοῖς παισὶν σου Α | τὼ Δαυειδ] om τὼ Α 9 παιδάρια] + Δᾷδ’ Α | om τοὺς λόγους τούτους Α | πρὸς N.] τὼ N. Α | καὶ 3°] κάτα Α 10 ἀπεκρίθη] εἶπεν Α | εἶπεν] ἀπεκρίθη Α | ο Δαυειδ] om ο Α | ο ὑίος] om ο Α 12 ηλθαν Α | τὰ ῥήματα] pr πάντα Α 13 καὶ ανεκαι πε|ριεζωσαντο ἀνὴρ τὴν μαχαι|ραν αὐτοῦ καὶ περιεζώσατο και| Δᾷδ’ μάχαιραν αὐτοῦ· Α 14 Αβιγαια Α (ita ubique) | ἀπέστειλεν Δαδ Α | pr τον Α 15 ἥμιν °] + οὐδὲν Α)

καὶ νῦν γνῶθι καὶ ἴδε τί σὺ ποιήσεις, ὅτι συντετέλεσται ἡ κακία εἰς τὸν κύριον ἡμῶν καὶ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ· καὶ οὗτος υἱὸς λοιμὸς καὶ οὐκ ἔστιν λαλῆσαι πρὸς αὐτόν.

καὶ ἔσπευσεν Ἀβειγαία καὶ ἔλαβεν διακοσίους ἄρτους καὶ δύο ἀγγεῖα οἴνου καὶ πέντε πρόβατα πεποιημένα καὶ πέντε οἰφὶ ἀλφίτου καὶ γόμορ ἱν σταφίδος καὶ διακοσίας παλάθας, καὶ ἔθετο ἐπὶ τοὺς ὄνους·

καὶ εἶπεν τοῖς παιδαρίοις αὐτῆς προσπορεύεσθε ἔμπροσθέν μου, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ὀπίσω ὑμῶν παραγίνομαι. καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς οὐκ ἀπήγγειλεν .

καὶ ἐγενήθη αὐτῆς ἐπιβεβηκυίης ἐπὶ τὴν ὄνον καὶ καταβαινούσης ἐν σκέπῃ τοῦ ὄρους, καὶ ἰδοὺ Δαυεὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ κατέβαινον εἰς συνάντησιν αὐτῆς· καὶ ἀπήντησεν αὐτοῖς.

καὶ Δαυεὶδ εἶπεν Ἴσως εἰς ἄδικον πεφύλακα πάντα τὰ αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ οὐκ ἐνετειλάμεθα λαβεῖν ἐκ πάντων τῶν αὐτοῦ οὐθέν, καὶ ἀνταπέδωκέν μοι πονηρὰ ἀντὶ ἀγαθῶν·

τάδε ποιήσαι ὁ θεὸς τῷ Δαυεὶδ καὶ τάδε προσθείη, εἰ ὑπολείψομαι ἐκ πάντων τῶν τοῦ Ναβὰλ ἕως πρωὶ οὐροῦντα πρὸς τοῖχον.

καὶ εἶδεν Ἀβειγαία τὸν Δαυείδ, καὶ ἔσπευσεν καὶ κατεπήδησεν ἀπὸ τῆς ὄνου καὶ ἐνώπιον Δαυεὶδ ἐπὶ πρόσωπον αὐτῆς, καὶ προσεκύνησεν τὴν γῆν

ἐπὶ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ εἶπεν Ἐν ἐμοί, κύριέ μου, ἢ ἀδικία μου· λαλησάτω δὴ ἡ δούλη σου εἰς τὰ ὦτά σου, καὶ ἄκουσον τῆς δούλης σου λόγον.

μὴ δὴ θέσθω ὁ κύριός μου καρδίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον τὸν λοιμὸν τοῦτον, ὅτι κατὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ οὗτός ἐστιν· Ναβὰλ ὄνομα αὐτῷ καὶ ἀφροσύνη μετ’ αὐτοῦ· καὶ ἐγὼ ἡ δούλη σου οὐκ εἶδον τὰ παιδάριά σου ἃ ἀπέστειλας.

καὶ νῦν, κύριε, ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, καθὼς ἐκώλυσέν σε κύριος τοῦ μὴ ἐλθεῖν εἰς αἷμα ἀθῷον καὶ σώζειν τὴν χεῖρά σού σοι· καὶ νῦν γένοιντο ὡς Ναβὰλ οἱ ἐχθροί σου καὶ οἱ ζητοῦντες τῷ κυρίῳ μου κακά.

καὶ νῦν λάβε τὴν εὐλογίαν ἢν ἐνήνοχεν ἡ δούλη σου τῷ κυρίῳ μου, καὶ δώσεις τοῖς παιδαρίοις τοῖς παρεστηκόσιν τῷ κυρίῳ μου.

ἆρον δὴ τὸ ια τῆς δούλης σου, ὅτι ποιῶν ποιήσει κύριος τῷ κυρίῳ μου [*](Α 16 ποιμανοντες (sic) B* ποιμαιν. B ab) 17 τον οἶκον] pr πάντα Α 18 οιφει Α | τοὺς ὄνους] τὰς ὂν. Α 19 προπορεύεσθαι Α | ἀύτης 2°] + Ναβαλ 20 επιβεβηκυεις Α | κατέβαινον] κατεβαιναν Α 23 ἴδεν Α 24 ἔπι τοὺς πόδας] pr καὶ ἔπεσεν Α | τῆς δούλης σου ληὸν] ’τον λόγον τῆς δ. σ. Α 25 μὴ δὴ θέσθω ο sup ras A1 | τουτον] + επι Ναβαλ Α | οὕτος . . . μετ’ αὐτοῦ] καὶ αφρο|συνη μετ’ αὐτοῦ· αὐτὸς εστιν| Ναβαλ καὶ ἀφροσύνη μετ’ αυτου| Α | οὐχ ἴδον Α | παιδιαρια Α 27 εὐλογίαν] + ταυτην Α | μου 1°] λάβε Α 28 om ποίων Α)

καὶ ἀναστήσεται ἄνθρωπος κατα- διώκων σε καὶ ζητῶν τὴν ψυχήν σου, κ δεμένη ἐν δεσμῷ τῆς ζωῆς παρὰ κυρίῳ τῷ σου σφενδονήσεις ἐν μέσῳ τῆς σφενδόνης.