Deuteronomium

Septuaginta

Septuaginta. The Old Testament in Greek According to the Septuagint. Volume 1: Genesis-IV Kings. Swete, Henry Barclay, editor. Cambridge: Cambridge University Press, 1901.

καὶ ἔσται τὸ πρὸς ἑσπέραν λούσεται τὸ σῶμα αὐτοῦ ὕδατι, καὶ δεδυκότος ἡλίου εἰσελεύσεται εἰς τὴν παρεμβολήν. .

καὶ πάσσαλος ἔσται σοι ἐπὶ τῆς ζώνης σου, καὶ ἔσται ὅταν διακαθιζάνῃς ἔξω, καὶ ὀρύξεις ἐν αὐτῷ καὶ ἐπάγων καλύψεις τὴν ἀσχημοσύνην σου·

ὅτι κύριος ὁ θεός σου ἐνπεριπατεῖ ἐν τῇ παρεμβολῇ σου, ἐξελέσθαι σε καὶ παραδοῦναι τὸν ἐχθρόν σου πρὸ προσώπου σου· καὶ ἔσται ἡ [*](30 αποκαλυψει] ἀνακαλύψει AF XXIII 1 εισελευσονται] εἰσελεύσεται AF B a?b? AF | οὐδὲ] καὶ AF | αποκεκ. εἰς εκκλ. Τυρίου] αποκεκ. εἰς οἶκον ݲκݲυ (κεκομμε|νος...ݲκݲυ in mg et sup ras) A a 2 οὐκ εἰσελεύσεται ἐκ πόρνης εἰς ݲκݲυ B ab et sup ras A a (om B*F) 3 Αμμανιτης οὐδὲ Μωαβιτης Αμμ. καὶ Μωαβ. Α Μωαβ. κα Αμμ. F 4 τῆς Μεσοπ.] om τῆς F | κατάρασθαι] καταράσασθαι σε AF 5 εὐλογίας AF 6 om σου F 7 αὐτοῦ] ἀυτῶν F 8 γεννηθῶσιν AF | εἰσελεύσονται] εισελευ sup ras A a 9 ἔπι τοὺς ἐχθροὺς] pr εἰς πόλεμον A a | ῥήματος πονήρου] πον. πράγματος Α πον. ῥήματος F 10 ἔσται] ἐστιν AF | ἐξελεύσεται] + ἔξω τῆς παρεμβολῆς καὶ οὐκ εἰσελεύσεται AF 12 καὶ τόπος ἔσται σοι ἔξω (om εξω F) τῆς παρεμβολῆς καὶ εξελευση ἔκει εξω B ab mg AF (om B*) 13 πάσσαλος] σάλος sup ras B ab | ἐπαγαγὼν AF | σου 2°] + ἐν ἀυτῶ AF 14 om σου 2 (hab F1) | παραδοῦναι] + σοι Α | πρὸ προσώπου] εἰς τὰς χεῖρας AF)

390
[*](B) σου ἁγία, καὶ οὐκ ὀφθήσεται ἐν σοὶ ἀσχημοσύνη πρόγμοτος, καὶ στρέψει ἀπὸ σοῦ.

Οὐ παραδώσεις παῖδα τῷ κυρίῳ, ὃς προστέθειταί σοι παρὰ .

μετὰ σοῦ κατοικήσει, ἐν ὑμῖν· κατοικήσει οὗ του κύρου αὐτοῦ ἐὰν ἀρέση αὐτῷ, οὐ θλίψεις αὐτόν.

Οὐκ ἱστᾶι πόρνη ἀπὸ θυγατέρων Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἔσται πορνεύων ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ· οὐκ ἱστᾶι τελεσφόρος ἀπὸ θηατέρων Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἱστᾶι τελισκόμενος ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ.

οὐ προσοίσεις μίσθωμα πόρνης οὐδὲ ἄλλαγμα κυνὸς εἰς τὸν οἶκον κυρίου τοῦ θεοῦ σου πρὸς πᾶσαν εὐχήν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ θεῷ σού ἐστιν καὶ ἀμφότερα.

Οὐκ ἐκτοκιεῖς τῷ ἀδελφῷ σου τόκον ἀργυρίου καὶ τόκον βρωμάτων καὶ τόκον παντὸς πράγματος οὗ ἂν ἐκδανίσῃς·

τῷ ἀλλοτρίῳ ἐκτοκιεῖς, τῷ δὲ ἀδελφῷ σου οὐκ ἐκτοκιεῖς, ἵνα εὐλογήσῃ σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου ἐπὶ τῆς γῆς εἰς ἢν εἰσπ·ορεύῃ ἐκεῖ κληρονομεῖν ἀυτὴν.

Ἐὰν δὲ εὔξῃ εὐχὴν κυρίῳ τῷ θεῷ σου, οὐ χρονιεῖς ἀποδοῦναι αὐτήν, ὅτι ἐκζητῶν ἐκζητήσει Κύριος ὁ θεός σου παρὰ σοῦ, καὶ ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία·

ἐὰν δὲ μὴ θέλῃς εὔξασθαι, οὐκ ἔστιν ἐν σοὶ ἁμαρτία.

τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τῶν χειλέων σου φυλάξῃ, καὶ ποιήσεις ὃν τρόπον εὔξω τῷ θεῷ δόμα ὃ ἐλάλησας τῳ στόματι σου·

Ἐὰν δὲ εἰσέλθῃς εἰς ἀμητὸν τοῦ πλησίον σου, καὶ συλ- [*](* XX) λέξεις ἐν ταῖς χερσίν σου στάχυς, καὶ δρέπανον οὐ μὴ ἐπιβάλῃς [*](E.) ἐπ’ ἀμητὸν τοῦ πλησίον σου.

Ἐὰν δὲ εἰσέλθῃς εἰς τὸν σταφυλὴν ὅσον ψυχήν σου ἐμπλησθῆναι, εἰς δὲ ἄγγος οὐκ ἐμβαλεῖς.

Ἐὰν δέ τις λάβῃ γυναῖκα καὶ συνοικήσῃ αὐτῇ, καὶ ἔσται ἐὰν μὴ εὕρῃ χάριν ἐναντίον αὐτοῦ ὅτι εὗρεν ἐν αὐτῇ ἄσχημον πρᾶγμα, καὶ γράψει αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου καὶ δώσει εἰς τὰς χεῖρας αὐτῆς, [*](AF 14 ασχημο... F 15 κυριω] + αὐτοῦ AF 16 om κατοικήσει ἐν μιν F | κατοικήσει 2°] + ἐν παντὶ τόπω AF | ἔαν ἀρέση] αρεσκη Α ἀν’ F 17 θυγατέρων 1°] pr τῶν Α | τελισκομενος] + πρὸς πάσαν εὐχὴν 19 τόκον αργ. τὼ ἅδ’. σου Α | αν] ἔαν F 20 δε] hiat F | πασιν Α | κληρονομησαι AF 21 om Κυριω F 22 θελήσης F | om ἐν F 23 ηὔξω AF | τὼ θέω] ݲκݲω τὼ ݲθݲω σου AF | om τὼ στόματι σου A *vid 24, 25 transp ut vid A a (sup ras rescr) 24 συλλέξεις] σύναξες A a | ἐπ’ τοι ἔπι ’τον ἄμητον A a F 25 του πλ.] τὸ sup ras B ab | ὅσον] + ἀν’ A a | φίλη A a | εμβαλεις] ἐκβαλεῖς A a F XXIV 1 ἔαν ’δε τις...εξαποστε sup ras A a | συνοικήσει A a συνωκηση (sic) F | om μὴ F | ευρεν] εὕρηκεν A a F | om)

391
καὶ ἐξαποστελεῖ αὐτὴν ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ·

καὶ ἀπελθούσα γένηται [*](B) ἀνδρὶ ἑτέρῳ,

καὶ μισήσῃ αὐτὴν ὁ ἀνὴρ ὁ ἔσχατος καὶ γρόψει αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου καὶ δώσει εἰς τὰς χεῖρας αὐτῆς καὶ ἐξαποστελεῖ αὐτὴν ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, καὶ ἀποθάνῃ ὁ ἀνὴρ ὁ ἔσχατος ὃς ἔλαβεν αὐτὴν αὐτῷ γυναῖκα·

οὐ δυνήσεται ὁ ἀνὴρ ὁ πρότερος ἐξαποστείλας αὐτὴν ἐπαναστρέψας λαβεῖν αὐτὴν ἑαυτῷ γυναῖκα μετὰ τὸ μιανθῆναι αὐτήν, ὅτι βδέλημά ἐστιν ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου· καὶ οὐ μιανεῖτε τὴν γῆν ἢν Κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ.