Exodus

Καὶ σύνταξον τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λέγων Ὀρᾶτε καὶ τὰ σάββατά μου σημεῖόν ἐστιν παρ’ ἐμοὶ κοὶ ἐν ὑμῖν εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν, ἵνα ὅτι ἐγὼ Κύριος ὁ ἁγιάζων ὑμᾶς.

καὶ φυλάξεσθε τὰ σάββατα, ὅτι ἅγιον τοῦτό ἐστιν κυρίου ὑμῖν· ὁ βεβηλῶν αὐτὸ θανάτῳ θανατωθή- σεται· πᾶς ὃς ποιήσει ἐν αὐτῷ ἔργον, ἐξολεθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.

ἓξ ἡμέρας ποιήσεις ἔργα, τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα, ἀνάπαυσις ἁγία τῷ κυρίῳ· πᾶς ὅς ποιήσει ἔργον τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ θανατωθήσεται.

καὶ φυλάξουσιν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὰ σάββατα, ποιεῖν αὐτὰ εἰς τὰς γένεὰς αὐτῶν· διαθήκη αἰώνιος

ἐν ἐμοὶ καὶ τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ, σημεῖόν ἐστιν ἐν ἐμοὶ αἰώνιον· ὅτι ἕξ ἡμέραις ἐποίησεν Κύριος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῆ ἑβδόμῃ κατέπαυσεν καὶ ἐπαύσατο.

Καὶ [*](§ F) ἔδωκεν Μωσεῖ, ἡνίκα κατέπαυσεν λαλῶν αὐτῷ ἱέν τῷ ὄρει τῷ Σεινά, τὰς δύο πλάκας τοῦ μαρτυρίου, πλάκας λιθίνας γεγραμμένας τῷ δακτύλω τοῦ θεοῦ.

Καὶ ἰδὼν ὁ λαὸς ὅτι κεχρόνικεν Μωυσῆς καταβῆναι ἐκ τοῦ ὄρους, συνέστη ὁ λαὸς ἐπὶ Ἀαρὼν καὶ λέγουσιν αὐτῷ Ἀνάστηθι καὶ ποίησον ἡμῖν θεοὺς οἳ προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γὰρ Μωσῆς οὗτος ὁ ἄνθρωπος ὅς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐξ Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν αὐτῷ.

καὶ αὐτοῖς Ἀαρών Περιέλεσθε τὰ ἐνώτια τὰ χρυσᾶ τὰ ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν καὶ θυγατέρων, καὶ ἐνέγκατε πρὸς μέ.

καὶ [*](AF 10 ἱερατεύειν] pr εἰς τὸ Α 11 ἐνετειλάμην εωετιλ. B* ενετειλ. Bb?)] ἐντέταλμαι Α 13 σημεῖον ἐστιν] ἐστιν γὰρ σ. Α 14 φυλάξασθαι Α | τὰ σάββατα] τὸ σάββατον Α Ι τοῦτο ἐστιν Κυριου] ἔσται Α | ὃς] ὅστις Α Ι ἀυτῶ] αυτη Α | αὐτοῦ] ἀύτης Α 15 ος] ὅστις Α | τῆ ἑβδόμη °] του σαββατου Α | θανατωθησεται] pr θανάτω Α 17 om ἐν ἐμοὶ 2° Α | ἐξ ημεραις] ἐν BabA Ι ’τον ουρανον] ’τον τε ουρ. BabA Ι ἐπαύσατο καὶ κατέπαυσεν Α 18 Μωσει] Μωυση Α | ἀυτῶ] πρὸς αὐτὸν Α Ι om τὼ 2° F Ι Σίνα XXXII 1 λέγουσιν] ἔλεγον Α Ι Μωυσης AF | ἐξ λίγ’.] ἐκ γῆς Αἶγ’. Α)

καὶ ἐδέξατο ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἔπλασεν αὐτὰ ἐν τῇ γραφίδι, καὶ ἐποίησεν αὐτὰ μόσχον χωνευτὸν καὶ εἶπεν οὗτοι οἱ θεοί σου, Ἰσραήλ, οἵτινες ἀνεβίβασάν σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου.

καὶ ἰδὼν Ἀαρὼν ᾠκοδόμησεν θυσιαστήριον κατέναντι αὐτοῦ· καὶ ἐκήρυξεν Ἀαρὼν λέγων Ἑορτὴ τοῦ κυρίου αὔριον.

καὶ ὀρθρίσας τῇ ἐπαύριον ἀνεβίβασεν ὁλοκαυτώματα, καὶ προσήνεγκεν θυσίαν ¶ σωτηρίου· καὶ ἐκάθισεν ὁ λαὸς Φαγεῖν καὶ πιεῖν, καὶ ἀνέστησαν [*](¶ F) παίζειν.

ἐκάλησεν ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων βάδιζε τὸ τάχος ἐντεῦθεν, κατάβηθι· ἠνόμησεν γὰρ ὁ λαός σου ὃν ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου.

παρέβησαν ταχὺ ἐκ τῆς ὁδοῦ ἧς ἐνετείλω αὐτοῖς· ἐποίησαν ἑαυτοῖς μόσχον, καὶ προσκεκυνήκασιν αὐτῷ καὶ εἶπαν

Οὗτοι οἱ θεοί σου, Ἰσραήλ, οἵτινες ἀνεβίβασάν σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου.

καὶ νῦν ἔασόν με καὶ θυμωθεὶς ὀργῇ εἰς αὐτοὺς ἐκτρίψω αὐτούς. καὶ ποιήσω σε εἰς ἔθνος μέγα.

καὶ ἐδεήθη Μωυσῆς ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ καὶ εἶπεν Ἵνα τί, Κύριε, θυμοῖ ὀργᾖ εἰς τὸν λαόν σου, οὑς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐν ἰσχύι μεγάλῃ καὶ ἐν τῷ βραχίονι σου τῷ ὑψηλῷ;

μή ποτε εἴπωσιν οἱ Αἰγύπτιοι λέγοντες Μετὰ πονηρίας ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἀποκτεῖναι ἐν τοῖς ὄρεσιν καὶ ἐξαναλῶσαι αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γῆς. παῦσαι τῆς ὀργῆς τοῦ θυμοῦ σου, καὶ ἵλεως γενοῦ ἔπι τἠ̣ κακίᾳ τοῦ λαοῦ σου,

μνησθεὶς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν σῶν οἰκετῶν, οἷς ὤμοσας κατὰ σεαυτοῦ καὶ ἐλάλησας πρὸς αὐτούς λέγων § Πολυπληθυνῶ τὸ σπέρμα ὑμῶν ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει, καὶ πᾶσαν τὴν γῆν ταύτην ἢν εἶπας δοῦναι αὐτοῖς, καὶ καθέξουσιν αὐτὴν εἰς τὸν αἰῶνα.

καὶ ἱλάσθη Κύριος περιποιῆσαι τὸν λαὸν αὐτοῦ.