Genesis

εἶπεν δὲ ἡμῖν ὁ ἄνθρωπος ὃς ὁ κύριος τῆς γῆς Ἐν τούτῳ γνωσόμεθα ὃτι εἰρηνικοί ἐστε· ἀδελφὸν ἕνα ἄφετε ὦδε μετ’ ἐμοῦ, τὸν δὲ ἀγορασμὸν τῆς σιτοδοσίας ὑμῶν λαβόντες ἀπέλθατε·

καὶ ἀγάγετε πρὸς με τὸν ἀδελφὸν ὑμῶν τὸν νεώτερον, καὶ γνώσομαι ὅτι οὐ κατάσκοποί ἐστε, ἀλλ’ ὅτι εἰρηνικοί ἐστε· καὶ τὸν ἀδελφὸν ὑμῶν ἀποδώσω ὑμῖν, καὶ τῆ γῇ ἐμπορεύεσθε.

ἐγένετο δὲ ἐν τῶ κατακενοῦν αὐτοὺς τοὺς σάκκους αὐτῶν, καὶ ἢν ἑκάστου ὁ δεσμὸς τοῦ ἀργυρίου ἐν τῷ σλακκῳ αὐτῶν· καὶ ἴδον τοὺς δεσμοὺς τοῦ ἀργυρίου αὐτῶν αὐτοὶ καὶ ὁ πατήρ αὐτῶν, καὶ ἐφοβήθησαν.

εἶπεν δὲ αὐτοῖς Ἰακὼβ ὁ πατὴρ αὐτῶν Ἐμὲ ἠτεκνώ. ΙωσὴΦ οὐκ ἔστιν, Συμεὼν οὐκ ἔστιν, καὶ τὸν Βενιαμεὶν λήμἐπ' ἐμὲ ἐγένετο πάντα ταῦτα.

εἶπεν δὲ Ῥουβὴν τῷ πατρὶ [*](DEF) [*](23 ἑρμηνευτὴς] ἑρμηνεὺς DE 27 δουναι] pr του Ε 28 28 θεὸς ἕποι’ ησεν D 29 εἰς γῆν] ἐν γῆ D (?) | απηγγειλαν] ανηγγ. F Ι συμβεβηκότα] συμ. βάντα D silEF 32 υιοι pr οἱ E Ι ἤμων Ι°] + ποτε E Ι ο ets] pr καὶ E | οὐχ ὕπαρχε] ἀφανῆ γεγονεν E Ι μικρότερος ADE] μικρὸς F | ἤμων 2°] + ὑπάρχει E j om σήμερον Ε | εἶ γην] ἐν γῆ D silEF 33 γνωσόμεθα] γνώσομαι D silEF | ἀδελφὸν] + ὑμῶν D ἔαν ’τον ἅδ’. ὑμῶν ὂν φατε φέρετε καὶ Ε | ἔνα] + ἐξ ὑμῶν E | om ὧδε Ε | σιτοδοσιας] + του οἴκου D silF 34 ἄγαγ’. ’τον ἅδ’. ὕμ’. ’τον νέωτ’. πρὸς με D Ι om οὐ F* (superscr F1) | om ἀλλ’ ὅτι ειρ. ἐστε Ε 35 om αὐτοὺς D | ει[δο]ν I) ἰδόντες E ἔιδον F 36 λειφεσθε E Ι ἐγένοντο E Ι ταύτα πάντα F 37 Ρουβειν E)

ὁ δὲ εἶπεν Ov καταβήσεται ὁ υἱός μου μεθ’ ὑμῶν, ὅτι ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἀπέθανεν, καὶ αὐτὸς μόνος καταλέλειπται· καὶ συμβήσεται αὐτὸν μαλακισθῆναι ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἂν πορεύεσθε, καὶ κατάξετέ μου τὸ γῆρας μετὰ λύπης εἰς ἅ̣δου.

Ὁ δὲ λιμὸς ἐνίσχυσεν ἐπὶ τῆς γῆς.

ἐγένετο δὲ ἡνίκ’ λεσαν καταΦαγεῖν τὸν σῖτον ὃν ἤνεγκαν ἐξ Αἰγύπτου, καὶ εἶπεν ὁ πατὴρ αὐτῶν πορευθέντες πορευθέντες πρίασθε ἡμῖν μικρὰ βρώματα.

εῖπεν δὲ αὐτῷ Ἰούδας λέγων Διαμαρτυρίᾳ διαμεμαρτύρηται ἡμῖν ὁ ἂψ λέγων οὐκ ὂψεσθε τὸ πρόσωπόν μου ἐὰν μὴ ὁ ἀδελφὸς ὑμῶν ὁ νεώτερος καταβῇ πρὸς μέ.

εἰ μὲν οὖν ἀποστέλλεις τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν μεθ’ ἡμῶν, καταβησόμεθα καὶ ἀγοράσωμέν σοι βρώματα·

εἰ δὲ μὴ ἀποστέλλεις τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν μεθ’ ἡμῶν, οὐ πορευσόμεθα· ὁ γὰρ ἄνθρωπος εἶπεν ἡμῖν λέγων οὐκ ὄψεσθέ μου τὸ πρόσωπον ἐὰν μὴ ὁ ἀδελφὸς ὑμῶν ὁ νεώτερος μεθ’ ὑμῶν ᾖ.

εἶπεν δὲ Ἰσραήλ Ti ἐκακοποιήσατέ μοι, ἀναγγείλαντες τῷ ἀνθρώπῳ εἰ ἔστιν ὑμῖν ἀδελφός;

οἰ δὲ εἶπαν Ἐρωτῶν ἐπηρώτησεν ἡμᾶς ὁ ἄνθρωπος καὶ τὴν γενεὰν ἡ λέγων Εἰ ἒτι ὁ πατὴρ ὑμῶν ζῆ ; εἰ ἔστιν ὑμῖν ἀδελφός; καὶ ἀπηγγείλαμεν αὐτῷ κατὰ τὴν ἐπερώτησιν αὐτοῦ. μὴ ᾔδειμεν εἰ ἐρεῖ ἡμῖν Ἀγάγετε τὸν ἀδελφὸν ὑμῶν;

εἶπεν δὲ Ἰούδας πρὸς Ἰσραὴλ τὸν πατέρα αὐτοῦ Ἀπ’ ὅστ’ εἷλον τὸ παιδάριον μετ’ ἐμοῦ, καὶ ἀναστάντες πορευσόμεθα, ἵνα ζῶμεν καὶ μὴ ἀποθάνωμεν καὶ ἡμεῖς καὶ σὺ καὶ ἡ ἀποσκευὴ ἡμῶν.

ἐγὼ δὲ ἐκδέχομαι αὐτόν, ἐκ χειρός μου ζήτησον αὐτόν· ἐὰν μὴ ἀγάγω αὐτὸν πρὸς σὲ καὶ στήσω αὐτὸν ἐναντίον σου, ἡμαρτηκὼς ἔσομαι πρὸς σὲ πάσας τὰς ἡμέρας.

εἰ μὴ γὰρ ἐβραδύνα- μὲν, ἤδη ἂν ὑπεστρέψαμεν δίς.

εἶπεν δὲ αὐτοῖς Ἰσραὴλ ὁ πατὴρ αὐτῶν Εἰ οὕτως ἐστίν, τοῦτο ποιήσατε· λάβετε ἀπὸ τῶν καρπῶν τῆς γῆς ἐν τοῖς ἀηίοις ὑμῶν, καὶ καταγάγετε τῷ ἀνθρώπῳ δῶρα τῆς ῥιτίνης καὶ τοῦ μέλιτος, θυμίαμα καὶ στακτὴν καὶ τερέμινθον καὶ [*](37 ἀνάξω] ἄξω D 38 ἔαν EF | πορεύησθε D silEF Ι κατάξεται DE | τὸ γηρ. μου E XLIII 2 ο πατ. αυτων] pr Ιακωβ D | om πάλιν E Ι πορευθεντες] πορεύεσθε F j πριασθε] ἀγοράσατε D vidD | om μικρὰ E 3 om λέγων I° D Ι διαμεμαρτυπηται] διεμαρτύρατο D ([διεμα]ρτυρατο D) | ἄνθρωπος) + ο κύριος τῆς γῆς E J καταβῇ πρὸς με] μεθ’ ὑμῶν η D silF 3 —5 om καταβῇ πρὸς με...ο νεώτερος Ε 4 om οὑν D | om μεθ’ ἤμων D | ἀγοράσωμεν AF] -σομεν D sil 6 μοι] με E om F Ι αναγγειλαντες] απαγγ. DY j εἰ] ὅτι E 7 αὐτοῦ] ταύτην D vid ([ταυτη]ν) EF ι om μὴ ηδειμεν... υμων Ε | εἰ ἔρει AD] ὅτι ἔρει F 8 πορευσώμεθα Ε 9 πρὸς σε 2° εἰς σε DEF 10 ει] + ’δε JS | ὑπέστρεψα. μὲν] .πεστρεψανεν F 11 Ισραηλ] Ισλ Α1? mg | αγγειοις E | ριτινης AF] . D ριτην. Ε I στακτὴν καὶ θύμ’. Fa Ι τερεμινθον AD] τερέβινθον Ε τερ. μινθον F)

καὶ τὸ ἀργύριον δισσὸν λάβετε ἐν ταῖς χερσὶν ὑμῶν· τὸ ἀργύριον τὸ ἀποστραφὲν ἐν τοῖς μαρσίπποις ὑμῶν ἀποστρέψατε μεθ’ ὑμῶν· μή ποτε ἀγνόημά ἐστιν.

καὶ τὸν ἀδελφὸν ὑμῶν λάβετε, καὶ ἀναστάντες κατάβητε πρὸς τὸν ἄνθρωπον.

ὁ δὲ θεός μου δᾠη ὑμῖν χόριν ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἀποστείλαι τὸν ἀδελφὸν ὑμῶν [*](¶ Ε) τὸν ἕνα καῖ’ τὸν Βενιαμείν· ἐγὼ μὲν γὰρ καθὰ ἠτέκνωμαι, ἠτέκνωμαι.