Genesis

Septuaginta

Septuaginta. The Old Testament in Greek According to the Septuagint. Volume 1: Genesis-IV Kings. Swete, Henry Barclay, editor. Cambridge: Cambridge University Press, 1901.

Έγένετο δὲ μετὰ τὸ γηρᾶσαι Ἰσαὰκ καὶ ἠμβλύνθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ τοῦ ὁρᾷν· καὶ ἐκάλεσεν Ἠσαὺ τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν πρεσβύτερον καὶ εἶπεν αὐτῷ Υἱἐ μου. καὶ εἶπεν αὐτῷ ἰδοὺ ἐγώ. ἐγώ.

καὶ εἶπεν Ἴδου γεγήρακα, καὶ οὐ γινώσκω τὴν ἡμέραν τῆς τελεmῆς μου·

νῦν οὖν λάβε τὸ σκεῦος, τήν τε φαρέτραν καὶ τὸ τόξον, καὶ ἔξελθε εἰς τὸ πεδίον καὶ θήρευσόν μοι θήραν·

καὶ ποίησόν μοι ἐδέσματα ὡς φιλῶ ἐγώ, καὶ ἔνεγκόν μοι ἵνα φάγω· ὅπως εὐλογήσῃ σε ἡ ψυχή μου πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν με.

Ῥεβέκκα δὲ ἤκουσεν λαλοῦντος Ἰσαὰκ πρὸς ’Hσαὺ τὸν υἱὸν αὐτοῦ· ἐπορεύθη δὲ Ἠσαὺ εἰς τὸ πεδίον θηρεῦσαι θήραν τῷ πατρὶ αὐτοῦ.

'Ρεβέκκα δὲ εἶπεν πρὸς Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν ἐλάσσω Ιδε ἐγὼ ἤκουσα τοῦ πατρός σου λαλοῦντος πρὸς Ἠσαὺ τὸν ἀδελφόν σου λέγοντος

Ἔνευκόν μοι θήραν, καὶ ποίησόν μοι ἐδέσματα· ἵνα φαγὼν [*](¶ D) εὐλογήσω σε ἐναντίον Κυρίου ¶ πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν με.

νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουσόν μου καθὰ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι·

καὶ πορευθεὶς εἰς τὰ πρόβατα λάβε μοι ἐκεῖθεν δύο ἐρίφους ἁπαλοὺς καὶ καλούς, καὶ ποιήσω αὐτοὺς [*](DE 28 διαθήσομαι E 29 κακὸν Α* fort D] κάκα Aa μηδὲν κακὸν E | εκβδελυξαμεθα Α | ἐχρησάμεθα D sil E 31 τὼ πρώι E* τὸ πρ. Ea) ὤμοσεν E 32 παραγεναμενοι E 33 τὸ ὄνομα αὐτοῦ] αὐτὸ E 34 Ιουδειν DE | θυγατερα 1°] pr τὴν E | Βεηρ] Βαιηλ E | Χετγαιου E Βασενεμαθ D vid | Αιλωμ] Αιδωμ D | του Εὺαίου] om του D sil του Χετγαιου E XXVII 1 Ισακ Α | ηβλυωπησαν D ηνβλυωπ. E | ὅραν] pr μὴ D | om ἀυτῶ 2° D sil' 1–2 om μου καὶ εἶπεν ἀυτῶ ἴδου ἐγὼ καὶ εἶπεν E 2 εἶπεν] + ἀυτῶ D 3 σκεῦος sup ras Aa τόξον A* vid) σκ. σου D sil E | τόξον] + σου Ε 4 εὐλογήσει DE | πρὸ του] πρὶν D sil E 6 Ιακωβ D sil E] Iσαακ Α | om ἀύτης E 8 μου] μοι E | σοι ἐντέλλομαι E)

47
ἐδέσματα τῷ πατρί σου ὡς φιλεῖ·

καὶ εἰσοίσεις τῷ πατρί σου, καὶ [*](Α) Φάγεται· αἰ· ὅπως εὐλογήσῃ σε ὁ πατήρ σου πρὸ τοῦ ἀποθανεῖν αὐτόν.

εἶπεν δὲ Ἰακὼβ πρὸς Ῥεβέκκαν τὴν μητέρα αὐτοῦ Ἔστιν Ἠσαὺ ὁ ἀδελφός μου ἀνὴρ δασύς, ἐγὼ δὲ ἀνὴρ λεῖος·

μή ποτε ψγλαφήσῃ με ὁ πατήρ μου, καὶ ἔσομαι ἐναντίον αὐτοῦ ὡς καταφρονῶν, καὶ ἐπάξω ἐπ’ ἐμαυτὸν κατάραν καὶ οὐκ εὐλογίαν.

εἶπεν δὲ αὐτῷ ἡ Ἐπ’ ἐμὲ ἡ κατάρα σου, τέκνον· μόνον ὑπάκουσον τῆς φωνῆς μου, πορευθεὶς ἔνεγκαί μοι.

πορευθεὶς δὲ ἔλαβεν καὶ ἤνεγκεν τῇ καὶ ἐποίησεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἐδέσματα καθὰ ἐφίλει ὁ πατὴρ αὐτοῦ.

καὶ λαβοῦσα Ῥεβέκκα τὴν στολὴν Ἠσαὺ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς τοῦ πρέσβυ. τέρου τὴν καλήν, ἣ ἦν παρ’ αὐτῇ ἐν τῷ οἴκῳ, καὶ ἐνέδυσεν Ἰακὼβ τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν νεώτερον·