Genesis

ἵνα τί εἴπας ὅτι μού ἐστιν,. καὶ ἔλαβον αὐτὴν ἐμαυτῷ εἰς γυναῖκα. κα νῦν ἰδοὺ ἡ γυνή σου ἐναντίον σου· λαβὼν ἀπότρεχε.

καὶ ἐνετείλατο Φαραὼ ἀωδράσιν περὶ Ἀβράμ, συνπροπέμψαι αὐτὸν καὶ τὴν γυναῖκα καὶ πάντα ὅσα ἦν αὐτῷ, καὶ Λὼτ μετ’ αὐτοῦ.

Άνέβη δέ Ἁβρὰμ ἐξ Αἰγύπτου αὐτὸς καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ καὶ Λὼτ μετ’ αὐτοῦ εἰς τὴν ἔρημον.

Ἀβρὰμ δὲ ἢν πλούσιος σφόδρα κτήνεσιν καὶ ἀργυρίῳ κοὶ χρυσίῳ.

καὶ ἐπορεύθη ὄθεν ἦλθεν εἰς τὴν ἔρημον ἕως Βαιθήλ, ἕως τοῦ τόπου οὗ ἦν ἡ σκηνὴ αὐτοῦ τὸ πρότερον, ἀνὰ μέσον Βαιθήλ καὶ ἀνὰ μέσον Ἀγγαί,

εἰς τὸν τόπον τοῦ οὗ ἐποίησεν ἐκεῖ τὴν σκηνήν· καὶ ἐπεκαλέσατο τὸ ὄνομα κυρίου.

καὶ Λὼτ τῷ συμπορευομένῳ μετὰ Ἀβαὰμ ἢν πρόβατα καὶ βόες καὶ κτήνη.

καὶ οὐκ ἐχώρει αὐτοὺς ἡ γῆ κατοικεῖν κεῖν ἅμα, ὅτι ἦν τὰ ὑπάρχοντα αὐτῶν πολλά καὶ οὐκ ἐδύναντο κατοικεῖν ὁμὰ.

καὶ ἐγένετο μάχη ἀνὰ μέσον τῶν ποιμένων τῶν κτηνῶν τοῦ Ἀβρὰμ καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ποιμένων τῶν κτηνῶν [*](D) Λώτ. § οἱ δὲ Χαναναῖοι καὶ οἱ Φερεζαῖοι τότε κατῴκουν τήν γῆν.

εἶπεν δὲ Ἁβρὰμ τῷ Λὼτ Μὴ ἔστω μάχη ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ σοῦ, καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ποιμένων σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῶν πομενων μου, ὅτι ἄνθρωποι ἀδελφοὶ ἡμεῖς ἐσμέν.

καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ γῆ ε’ναντον σου· διαχωρίσθητι ἀπ’ ἐμοῦ. εἰ σὺ εἰς ἀριστερά, ἐγὼ εἰς δεξιά· εἰ δὲ εἰς ἀριστερά.

καὶ ἐπάρας Λὼτ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου, ὅτι πᾶσα ἦν ποτιζομένη [*](Ε) [*](14 om ἥνικα Ε | ιδοντες] + υν Ε | Αιγυπριοι] Ai sup ras A b | Ι om 15 om και εισηγαγον...Φαραω εισηγαγον... Φαραὼ Ε 16 παιδες] αἰ sup ras Α· κݲςݲ Ε 18 ειπεν ] + ἀυτῶ E 19 om ὅτι E | om εἰ, Ε XIII 1 αὐτὸς E 3 ἄνα μέσον I 0 ] pr καὶ Ε 4 skhnhn] ἄρχην Ε | επεκα· λεσεν Ε 5 κτήνη] + καὶ σκηναὶ Ε 6 om καὶ οὐκ ἔδυν. κατ’. ἄμα E 8 δοῦ D οὐκ ειδου Ε | σον] + εστιν D sil ἐστιν Ε | εἰ ’δε σὺ] om δε A * (superset A 1) | εἰς ἄριστ’. 2°] pr δε Ε 10 om αὐτοῦ D)

καὶ ἐξελἐ- ξατο ἑαυτῷ Λὼτ πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου, κα ἀπῆρεν Λὼτ ἀπὸ ἀνατολῶν. καὶ διεχωρίσθησαν ἕκαστος ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ.

Ἀβρὰμ δὲ κατῴκησεν ἐν γῇ Χαωάαν. Λὼτ δὲ κατῴκησεν ἐν πόλει περιχώρων καὶ ἐσκήνωσεν ἐν Σοδόμοις.

οἱ δὲ δὲ ἄνθρωποι οἱ ἐν πονηροὶ καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐναντίον τοῦ θεοῦ σφόδρα.

ὁ δὲ θεὸς εἶπεν τῷ ἉΒράμ μετὰ τὸ διαχωρισθῆναι τὸν Τὸν ἀπ’ αὐτοῦ Ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς σου καὶ ἴδε ἀπό τοῦ τόπου οὗ νῦν σὺ εἰ πρὸς βορρᾶν καὶ λίβα καὶ ἀνατολὰς καὶ θάλασσαν·

ὄτι πᾶσαν τὴν γῆν ἣν σὺ ὁρᾷς, σοὶ δώσω αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματί σου ἕως τοῦ αἰῶνος.

καὶ ποιήσω τὸ σπέρμα σου ὡς τὴν ἄμμον τῆς γῆς· εἰ δύναταί τις ἐξαριθμῆσαι τὴν ἄμμον τῆς γῆς, καὶ τὸ σπέρμα σου ἀριθμηθήσεται.

ἀναστὰς διόδευσον τὴν γῆν εἴς τε τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ εἰς τὸ πλάτος· ὄτι σοὶ δώσω αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματί σου εἰς τὸν αἰῶνα.

καὶ Ἀβρὰμ ἐλθὼν κατῴκησεν παρὰ τὴν δρῦν τὴν Μαμβρήν, ἐν Χεβρών· καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ θυσιαστήριον Κυρἰῳ.