Musica

Ὁ δὲ αὐτὸς ῥυθμὸς οὔτε περὶ γραμμάτων οὔτε περὶ συλλαβῶν ποιεῖται τὸν λόγον, ἀλλὰ περὶ τῶν χρύνων, τὰ μὲν ἐκτείνειν κελεύων, τὰ δὲ συνάγειν, τοὺς δὲ ἴσους ποεῖν ἀλλήλοις. καὶ τοῦτο ποιεῖ μενόντων τῶν συλλαβῶν καὶ τῶν γραμμάτων.

Πᾶς ὁ κατὰ μετάβασιν γινόμενος χρόνος διορισμοῦ δύναμιν ἔχει. ἀλλὰ δεῖ, ὅτε τὴν μὲν προτέραν συλλαβὴν μηκέτι φθέγγει καὶ τὴν δευτέραν μηδέπω, τοῦτον τὸν χρόνον σιωπήσει ἀντέχεσθαι.

Τὴν λύραν τὴν ἐκ τῆς χελώνης φασὶ τὸν Ἑρμῆν εὑρηκέναι καὶ κατασκευάσαντα ἑπτάχορδον παραδεδωκέναι τὴν μάθησιν τῷ Ὀρφεῖ Hnec sunt, qua ex Nicomacho rettulimus supra p. 266 — τηνικαῦτά φασιν.

Ὅροι συστήματος κοσμικοῦ. Φθόγγοι ἑστῶτες. Ἀριθμοί.Σφαῖραι. νήτη ὑπερβολαίων λϚἀπλανῶν, νήτη ὑπερβολαίων λβκρόνου, [*](1 περὶ N. ἐπὶ P. 3 τὰ μὲν — τὰ δὲ N. τοὺς μὲν τοὺς δὲ P. τοὺς — ἴσους an τὰ — ἴσα? 4 ποιεῖ μὲν ὄντων N. ποιοῦμεν ὄντων P Westph. 5 τῶν post ὄντων om. 6 μετάβασιν Weil in Fleckeisen Jahrbb 1862 p. 350, cf. Psellum proslamb. rhythm. § 6 (Westph. Frgm. p 75, Metrik I2 p. 3). Bacchium § 98. 7 δεῖ ego, καὶ NP, χρὴ Weil. 8 φθέγγει καὶ ego, φθέγγεται NP. ἔξεστι φθέγγεσθαι Westph. 1861. 9 σιωπήσῃ NP. σιωπήσει δεῖ Westph. 1861, σιωπῆς μὴ Weil. 11 παρέδωκε N. 266, βληθῆναι] ἐκριφῆναι N. ib 11 εὑρόντα N. ἐνεγκεῖν] κομίσαι N. 14 Haec habet Halma: Πτολεμαίου ὑπο- θέσεις, uem signo H. eadem ex Par. 3027. fol. 34 rettulit Vin cent p.250, quem scribo P. 15 σφαῖρα NP. σφαίρας H. 15 νήτη ego, μὲν NP, μετὰ Vinc. μέση H. 16 ὑπερβόλαιον N. ὑπερβολαῖον P. ἀπλανῶν transfert in l. 17 H, et ita in sqq., ut hypate meson habeat Mercurium et Vemerem. 17 ὑπερβόλαιον NP.) [*](§ 1—3. 24—25 cum Ptolemaei doctrina comparavi in Philologo LII p. 32 (cf. eius Harm. III 16 et de elementis cum)

Περιέχουσιν οἱ ἀριθμοὶ μεσοτήτων

Τέσσαρά εἰσι πολυθρύλλητα αἴτία· ὑλικὸν ποιητικὸν εἰδικὸν τελικόν. διότι τὸ εἶδος καὶ τὸν ὁρισμὸν καλεῖ, πᾶσα γὰρ ἀπόδειξις εἰς τὸ διότι ἀνάγεται.

Κατὰ κιθαρῳδίαν.δεξιᾶς χειρόςἀριστερᾶς χειρόςδιάπεμπτοςμέσηὑπάτηνήτηχρωματικήσυνημμέναι δύοδιάτονοςδιάτονοι δύομέσηπαράμεσοςπαράμεσοςτρίτητρίτηδιάπεμπτοςσυνημμέναιὑπάτηὀξεῖα χριωματικήπαρυπάτηὀξεῖα διάτονοςχρωματικὴὀξεῖα μέσημέσηὀξεῖα παράμεσος.

Ante § 27 scripta est in N prima linea § 28: Εἰσὶν οἱ ἀριθμοὶ, quam invenis supra p. 267. et excerptorum Nicomacheorum continuatur texte ad § 27 in dextro margine et post eam latioribus lineis usque ad verba τὰ τονιαῖα διαστήματα p. 271.

§ 27 intellegi non potest, nisi arcessitur cod. Monacensis 104 (quem Vincent adhibuit p. 254): Ἡ κοινὴ ὁρμασία ἡ ἀπὸ τῆς μουσικῆς μεταβληθεῖσα. Ἀριστερᾶς χειρὸς. Δεξιᾶς χειρός. [*](υδίου ατὰ τὸ άτονον) 1. προσλαμβανόμενος ο/Κ 7⊢17. διάπεμπτος α/Μ Φ ϝ 2. μέση ο⁄Κ | <18. ὑπάτη α⁄Μ ϲ ϲ 3. νήτη α⁄Μ ⦵ ϟ19. χρωματική α⁄Μ Ο Κ 4. συνημμένη α⁄Μ ⨆ Ζ20. διάτονος α⁄Μ ϲ ϲ 5. συνημμένη α⁄Μ ⨆ Ζ21. μέση α⁄Μ | < 6. διάτονος ο⁄ΚΚ Ξ ⊻22. παράμεσος α⁄Μ Ζ ⊏ 7. διάτονος ο⁄Κ Ξ ⊻23. τρίτη α⁄Μ Ε ⨆ 8. παράμεσος ο⁄Κ Ζ ⊏24. συνημμένη α⁄Μ ⨆ Ζ 9. τρίτη α⁄Μ Ε ⨆25. νήτη α⁄Μ ⦵ ϟ 10. διάπεμπτος α⁄Μ Φ ϝ 26. ὀξεῖα χρωματική ο⁄Κ Ο´Κ´ 11. ὐπάτη α⁄Μ ϲ ϲ27. ὀξεῖα διάτονος ο⁄Κ Ξ´⊻´ 12. παρυπάτη α⁄Μ Ρ ⋃28. ὀξεῖα μέση ο⁄Κ |´<´ 13. χρωματική ο⁄Κ Ο Κ29. ὀξεῖα παράμεσος ο⁄Κ Ζ´ ⊏´ 14. μέση ο⁄Κ | <30. ὀξεῖα παγάμεσος ο⁄Κ Ε´ ⨆´ 15. παράμεσος ο⁄Κ Ζ ⊏31. ὀξεῖα συνημμένη ο⁄Κ ⨆´ Ζ´ 16. τρίτη (?) α⁄Μ ε ϟ32. ὀξεῖα νήτη ο⁄Κ ⦵´ ϟ´

Post notas 17 διάπεμπτος, 18 ὑπάτη ss. legitur in Mon. mg.: ὑπολυδίου κατὰ τὸ διάτονον ὑπερλυδίου κατὰ τὸ διάτονον ὑπεραιολίου κατὰ τὸ διάτονον γένος ὑποιαστίου κατὰ τὸ χρωματικόν ὑπεραιολίου κατὰ τὸ διάτονον λυδίου κατὰ τῶν τριῶν γενῶν ὑπερφρυγίου κατὰ τὸ ἐναρμόνιον ὑπεριαστίου κατὰ τὸ διάτονον ὑπεριαστίου κατὰ τὸ ἐναρμόνιον.

Ηanc tabulam, cui numeros et musica signa hodierni usus apposui, ubi cum § 2 exc. Neap. comparaveris, nullo modo dubitabis quin librarius temere et neglegenter transscripserit. hormasian vero noli putare carmen esse citharae, nedum carme duarum vocum; nihil enim est nisi moun parandae et temperandae citharae. parati senis principalibus (1. 2) fidicen quaerit a mesa sonum quintum et quartum (3. 4). ab hoc sono descendit diapente ad eum qui diatonus dici tur, scilicet a lichanon meson (6) et perges per symphonias invenit acutos sonos (8. 9) et graves ( 10. 11. 12.13). repetitis autem mesa et paramesa quid loco 16 scriptum fuerit, incertum est. potuit sumi trite diezeugmenon EV(f), potuit et trite synemmenon ΘV (es), signa autem propius accedunt ad ⦵ ϟ, neten diezeugmenon (aʹ). tum fidicen sonos comparatos tentans per scalam universam (ἑξῆς) ascendit a lichano hypaton, quam ὑπερυπάτην vel gravissima graviorem dicebat Thrasyllus (Theo mus. 35, p. 88), ad neten diezeugmenon, quι erat finis chordarum. digito autem manus

Cod. Neap. III C. 3 continet fol. 4 ante muni systema (ante § 3 Excerpti, quae § in hoc cod. praecedit reliquis): Ἰστέον ὅτι τριῶν ὄντων τῶν ῥυθμῶν ὁ μὲν δώριος ἀνδρώδης ἐστὶ μᾶλλον καὶ ἄρρην. ὁ δὲ φρύγιος θρηνώδης καὶ πρὸς θρήνους πεποιημένος, μαλακός τε καὶ ἁπαλός.