Συμπόσιον
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Συμπόσιον, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
βολβόϲ ἐπὶ τοῦ ἐϲθιομένου παρὰ τὸ βίᾳ ἀναβάλλεϲθαι. οὕτωϲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν Ϲυμποϲίῳ.
Ἡρωδιαν ὸϲ ἐν τῷ αὐτοῦ Ϲυμποϲίῳ δαϲύνεϲθαι τὸ ἦδοϲ λέγει πρὸϲ τινῶν ὡϲ ἀπὸ τοῦ ηδω καὶ τῆϲ ἡδονῆϲ. ἐκρίναμεν δέ, φηϲί, μᾶλλον δὲ ψιλοῦϲθαι αὐτό. φέρεται δὲ καὶ κανὼν τοιοῦτοϲ τὰ εἰϲ οϲ οὐδέτερα διϲύλλαβα ἀρχόμενα ἀπὸ φύϲει μακρᾶϲ ψιλοῦται τὸ κατ’ ἀρχὰϲ φωνῆεν οἰον εὖχοϲ, ἦδοϲ. ὅλωϲ δὲ πάντα τὰ τροχαικὰ ψιλοῦται ὡϲ καὶ τὸ ἦχοϲ ἠμοϲ ἀντὶ τοῦ ἡνίκα· οὕτω δὲ καὶ τὸ ἦμαρ μεταϲχηματιϲθὲν ἀπὸ τοῦ ἡμέρα ὡϲ καὶ τὸ ἦδοϲ Αἰολικῶϲ ἀπὸ τῆϲ ἡδονῆϲ· ὤϲπερ καὶ ἀπὸ τῆϲ μηχανῆϲ μετεϲχηματίϲθη τὸ μῆχοϲ, ὅπερ κοὶ μῆχαρ λέγεται ὡϲ ἦμαρ καὶ ὡϲ μῶμαρ ὁ μῶμοϲ παρὰ Λυκόφρονι, προϲφυέϲτερον δὲ εἰπεῖν ὡϲ ἀλκή ἄλκαρ. ϲεϲημείωται ἐν τῷ ῥηθέντι κανόνι [*](1. 16 in E. Gud. 81,5, ubi pro Ἡρωδιανόϲ scriptum est Ἡρώδηϲ, Epapbroditus, quem Herodianus saepius commemorat, originationem ab ἄρϲαι amplecti dicitur Ἐπαφρόδιτοϲ δὲ παρὰ τὸ ἄρϲαι. πρακτικὸϲ δὲ λέγεται ὁ ἄρϲην κατὰ διάλεκτον.) [*](1. ex E. Οrion. 37, 16, E. M. 204. 21, ubi eadem auctore et libro tacitis traduntur, βολβόϲ pro βολμόϲ et ἀναβάλλεϲθαι pro ἀναβάλλειν recepi.)
ὁ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ Ϲυμποϲίῳ παρὰ τὸ ἐπαίρεϲθαί φηϲιν ἔπαρ τι ἄν καὶ ἧπαρ τροπῇ τοῦ ἑ εἰϲ η ἢ παρὰ τὸ ηδω ἧδαρ καὶ ἧπαρ. ἐν τούτῳ γὰρ τὸ τῆϲ ἡδονῆϲ καὶ τὸ τῆϲ ἐπιθυμίαϲ.
κάραβοϲ παρὰ τὸ κάρᾳ βαίνειν τῆϲ κεφαλῆϲ προηκούϲηϲ ἐπὶ τῷ ἐδάφει. Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ Ϲυμποϲίῳ.
καρκίνοϲ παρὰ τὸ κάρη κινεῖν ϲυνεχῶϲ.
καρίϲ παρὰ τὸ ϲκαίρειν ϲκαρίϲ τιϲ οὖϲα.
παρὰ τὸ ὄθω τὸ δηλοῦν τὴν. ἔνθεν «κοὐδ’ ὄθομαι κοτέοντοϲ » (Α 181) καὶ «ψεδνὴ δ’ ἐπενήνοθε λάχνη» (Β 219) ἐνόθω ἤνοθεν ἐνήνοθεν ἀντὶ τοῦ ἐκινεῖτο. ὀθόνη οὖν εὐκίνητοϲ διὰ λεπτότητα. Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ Ϲυμποϲί ῳ.
ἐπεὶ τέμνει καὶ κεντίζει ὡϲ εἰπεῖν τὴν γεῦϲιν. καὶ ὀξεῖαν ϲταφυλὴν λέγομεν τὴν κεντρίζουϲαν ἡμῶν τὴν γεῦϲιν. Κυρηναῖοι δὲ τὸ ὄξοϲ ἧδοϲ λέγουϲι κατ’ ἀντίφραϲιν. δύναται δὲ παρὰ τὸ ὀξύ ὄξοϲ ὁ εἰϲ ὀξὺ μεταβεβληκὼϲ οἶνοϲ εἰρῆϲθαι ὀξύϲ ὄξοϲ ὡϲ ταχύϲ τάχοϲ, εὐρύϲ εὐροϲ. οὕτω Φιλόξενοϲ.
παρὰ τὸ πέλωρον. μεῖζον γάρ ἐϲτι τῆϲ χήμηϲ καὶ τῶν ἄλλων ὁμοίων ὀϲτρέων. οὕτωϲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν Ϲυμποϲί ίῳ.
ὁ οἶνοϲ. παρὰ τὸ πάλλειν καὶ ϲείειν ἡμᾶϲ πίνονταϲ. Ἐν Ϲυμποϲί ῳ οὕτωϲ Ἡρωδιανόϲ.
[*](1. 2 proposui adnotamentum, ut servatum est in An. Ox., nam hic et accuratius et retentis Herodiani propriis verbis (e. g. προϲφυέϲτερον) quam in E. M. ἧλοϲ scripsi pro ἧ δαϲυνθὲν ex Arc. 198, 16. cf. 11. Pr. Α 576 I 6 8 κάρᾳ ante βαίνειν ex E. M. 490, 29 addidi, ἐπὶ a τῆϲ κεφαλῆϲ ad τῷ ἐδά- φει transmisi. cf. περὶ ϲχημάτων fr. 3. I 13 haec duo fragmenta (5 et 6) quamvis titulo destituta, ex hoc libro suapta videntur. 1. 17 ἤνοθεν scripsi ex E. M. 354 , 48 pro ἔνοθεν, ἐκινεῖτο pro ἔκειτο. —Secutus est Herodianus Philoxenum in Schol. ad ΙΙ. 8 919. Anecd. Paris. III 279, 17: ἐπενήνοθεν: κατὰ φιλόξενον ἐκ τοῦ ὅθω τοῦ ϲημαίνοντοϲ τὸ κινῶ μετὰ τῆϲ ἐν ἐνόθω, ἐνόϲω ὁ μέλλων, ὅθεν Ἐνοϲίχθων καί ἐνοϲίφυλλοϲ. ἤνοκα καὶ ἤνοθα ὁ μέϲοϲ καὶ ἀναδιπλαϲιαϲμὸϲ Ἀττικὸϲ ἐνήνοθα. cf. E. M. 1. c. (maxime cod. V) et 616, 2. 1. 20 vidutur haec Philoxeni notatio ex Herodiani Symposio in Etym. Orionis translata esse. cf. E. M. 626, 49, ub falso Ὦροϲ pro Ὠρίων subscriptum est.)[*](1. 26 cf. E. M. 659, 54, E. Gud. 485, 55, ubi χείμηϲ pro χήμηϲ scriptum est.)[*](1. 30 cf. E. M. 670, 36, lex. Cyrill. in Cram. Anecd. Paris. IV 188.)τάριχοϲ παρὰ τὸ ἐν τῇ ταριχείᾳ ἰϲχναίνεϲθαι. ἢ παρὰ τὸ γάρον ἴϲχειν ἢ καὶ γάρον ἐξιχωρίζεϲθαι. οὕτωϲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ Ϲυμποϲίῳ. καὶ ἔϲτι τροπὴ τοῦ γ εἰϲ τ.
φάτνη παρὰ τὸ φάγνη καὶ τροπῇ τοῦ γ εἰϲ τ φάτνη. οὕτωϲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ Ϲυμποϲί ίῳ.
ὡϲ φιάλη ἀμφίθετοϲ, ἧϲ ἔϲτι πάντοθεν πίνειν ἐπιθέντα τὸ ϲτόμα, ὡϲ Ἡρωδίαν ὸϲ λέγει, ὦτα γάρ, φηϲίν, οὐκ ἔχει ἢ κατ’ ἄμφω τιθεμένη, ἵνα ϲημαίνῃ, φηϲίν, ἐκπέταλον.
ψάλλειν ἐπὶ τῶν χορδῶν παρὰ τὸ ψῶ, οὗ παραγωγὸν ψαύω καὶ. ψάλλω. παρὰ τὸ διὰ δακτύλων ἐφάπτεϲθαι αὐτῶν. οὕτω Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ Ϲυμποϲίῳ.
ψεδνόϲ παρὰ τὸ ψῶ, οὗ μέλλων ψήϲω, ῥηματικὸν ὄνομα ψεδνόϲ ὁ μαδαρόϲ παρὰ τὸ ἀπεψῆϲθαι. οὕτω Φιλόξενοϲ. ὁ δὲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ Ϲυμποϲίῳ φηϲίν, ὅτι δηλοῖ τὸ ψῶ τὸ εἰϲ ἐλάχιϲτον καὶ μικρὸν ἔκ τινοϲ οὐϲίαϲ καθιϲτάμενον.
ψηνόϲ ὁ μαδαρόϲ καὶ φαλακρόϲ παρὰ τὸ ἐψῆϲθαι. ὁ δὲ Ἡρωδιανόϲ φηϲιν ὅτι δηλοῖ τὸ ψῶ τὸ εἰϲ ἐλάχιϲτον καὶ μικρὸν ἔκ τινοϲ οὐϲίαϲ μέροϲ καθιϲτάμενον.
ψωμοί παρὰ τὸ ψήχεϲθαι ὑπὸ τῶν ὀδόντων καὶ τρίβεϲθαι καὶ τὰ ψιχία ὁμοίωϲ. ὁ δὲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ Ϲυμποϲίῳ παρὰ τὸ ψῶ. δηλοῖ καὶ ἐκ τοῦ ἐκτελοῦϲ ἄρτου τὸ ἐλάχιϲτον, φηϲί.
[*](1. 2 cum Sturzio pro παρὰ τὸν γάρον scripsi παρὰ τὸ γάρον et pro καὶ εἰϲ x γόρρον ἐξιχωρίζεϲθαι scr. ἢ καὶ γάρον ἐξιχωρίζεϲθαι. cf. E. M. 746, 48 Ἀλεξίων φηϲίν, ὅτι ἀπὸ τοῦ ἐν ταριχείᾳ ἰϲχναίνεϲθαι· γελοίωϲ κτλ. (cod. Sorb). An. Ox. II 413, 8 τάριχοϲ γίνεται παρὰ τὸ γάρον γάριχον καὶ τροπῇ τοῦ γ εἰϲ τάριχοϲ. 1. 11 quae posterior explicatio congruere videtur cum Aristarchea. p. 1299 extr. proposita: ή ἔκατέρωθεν τίθεϲθαι δυναμένη κατᾶ πυθμένα καὶ κατὰ ϲτόμα ἤτοι πρόϲωπον. cf. Hesych. ἀμφίθετοϲ φιάλη· ἑκατέρωθεν τίθεϲθαι δυναμένη. ἢ ἀμφοτέρωθεν τετορευμένη. ἢ κύκλον ἔχουϲα. ἢ πυθμένα ὄνευ ὦτων. ἢ διὰ τὸ μέγεθοϲ ἀμφοτέραιϲ ταῖϲ χερϲὶν αἱρουμένη καὶ τιθεμένη priora apud Eust. parum aperta. 1. 23 cf. E. Orion. 168, 7 ψηνόϲ ὀ φαλακρόϲ εἴρηται. Ϲιμωνίδηϲ. παρὰ τὸ ψῶ ψήϲω ψηνόϲ. cf. Epim. Hom 445, 7 ἐκ τοῦ ψῶ γίνεται ὀ μέλλων ψήϲω, ῥηματικὸν ὄνομα ψηνόϲ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ϲυμφώνου γίνεται ψεδνόϲ. ὁ γάρ πλεοναϲμὸϲ τοῦ ϲυμφώνου τὴν φύϲει μακρὰν μετέβαλε εἰϲ τὴν θέϲει μακρὰν ὥϲπερ πένηϲ πενιχρόϲ καὶ μῆκοϲ μικρόϲ. 1. 29 cf. de his omnibus a ψῶ derivatis Euetsth. 1071. 5. Ep. Cr. 1 445, 12, Choer. Ep. in Psalm. 1, 18 ψῶ τὸ κόπτω, ἐξ οὖ καὶ ψωμόϲ ὁ εἰϲ μικρὰ κεκομμένοϲ ἄρτοϲ.)