Περὶ ῥηματικῶν ὀνομάτων

ἡ φυλακή ἀπὸ τοῦ φυλάϲϲω ὡϲ ἰακή ἀπὸ τοῦ ἰάζω. E. M. 95, 50: τὸ δὲ ἀνάγκη εἰ ἦν ἀπὸ ῥήματοϲ τοῦ ἀνάϲϲω, ὀξύνοιτο ἂν ὡϲ ϲτενάχω ϲτεναχή.

τὸ ἀϊκή ὠξυτονήθη ἴϲωϲ ὅτι ῥηματικὸν ὑπῆρχεν ἀπὸ τοῦ ἀΐϲϲω ὡϲ φυλάϲϲω φυλακή, ὑλάϲϲω ὑλακή.

τὰ διὰ τοῦ oλη ῥηματικὰ ὄντα ὀξύνεται, ϲτέλλω ϲτολή, βάλλω βολή, χέω χολή.

τὸ ἀλαλή ὁ θόρυβοϲ παρὰ τὸ λαλῶ.

Choer. Orth. 280, 30. ὠτειλή ἀπὸ τοῦ οὐτήϲω οὐτηλή τροπῇ τῆϲ ου διφθόγγου εἰϲ ω καὶ τοῦ η εἰϲ τὴν ει δίφθογγον Βοιωτιακῶϲ ὡϲ πένηϲ πένειϲ. λέγεται δὲ παῤ Ἀἰολεῦϲιν ὠτέλλη.

An. Ox. II 394, 26, Arc. 110, 9. τὰ εἰϲ μη καθαρὸν ἰϲμβικὰ τὸ ο παραληγόμενα ὀξύνεται, ὁπότε προυπάρχει ῥῆμα διὰ τοῦ ε κατὰ τὴν παραλήγουϲαν οἷον νομή, ἀνατομή, προνομή.