Περὶ μετοχῶν

1.

τὰ ἄλλα μέρη τοῦ λόγου ϲχεδὸν ὡϲ ἐπὶ πλεῖϲτον προτίθεται, αἱ δὲ μετοχαὶ ἀεὶ δεύτεραι τῶν ῥημάτων τὴν κίνηϲιν ἔχουϲιν, ὡϲ δείκνυται ἐν τῷ περὶ μετοχῶν.

2.

αἱ μετοχαὶ ἢ ἀπίαι εἰϲιν ἢ παραϲύνθετοι, οὐδέποτε δὲ ϲύνθετοι ἢ γὰρ ἀπὸ ἁπλῶν ῥημάτων παράγονται καί εἰϲιν ἁπλα οἶον τύπτω τύπτων ἢ ἀπὸ ϲυνθέτων ῥημάτων παράγονται καί εἰϲι παραϲύνθετοι οἷον καταγράφω καταγράφων, ἀναγινώϲκω ἀναγινώϲκων χωρὶϲ τῆϲ ἀέκων μετοχῆϲ. αὕτη γὰρ ϲύνθετόϲ ἐϲτιν. ἀπὸ γὰρ τῆϲ ἑκών γέγονεν ἐν ϲυνθέϲει ἀέκων. οὐδὲ γὰρ ἔχει ῥῆμα προυπάρχον ἐν ϲυνθέϲει, ἵνα παραϲύνθετον αὐτὴν εἴπωμεν, ἀλλ’ ἐν μετοχῇ ἐγένετο ἡ ϲύνθεϲιϲ.

3.

ἔτι ἔϲτι πάντεϲ πάντων, οὐχ ὅτι ἐκ τοῦ παντὸϲ, ὥϲ τινέϲ φαϲιν, ἀφαιρέϲει τοῦ α γέγονεν ἐπεὶ ἔδει καὶ τὸ [*](1.1 E. M. 673, 20, Euetath.1193, 20, Pavorin.366,1, Lob. ad uttmann. Phemat. 18 cum not. 31. 1. 3 Eupolidis versum secundum Eustath. Denorum fragmentis inseruit Mmnekius (frg. com. ed. min. l p. 178), qui eum sic scribit: ὅτῳ δ’ ἂν οἶνοϲ ῇ πολὺϲ πίϲει.) [*](Breviter summam doctrinae veteram grammaticorum de defectivis verbis retulermnt et Macrob. p. 335 ed. Βip. et incertus grammst. ap. Endlicherum p. 175.) [*](1. 9 cf. Lehre ad h. l., qui comparat p. 27, 22 αἰ μετοχαὶ ἀεὶ δεύτεραί εἰϲι καὶ ἐπιζητοῦϲι τὸ κινοῦν αὐτᾶϲ ῥῆμα et 28, 23 ἡ μετοχὴ, εἰ καὶ μέροϲ λόγου ἐϲτίν, ἐκεῖνό γε ἔχει ἐξαίρετον τὸ μήποτε πρωτότυπον εἰναι· διὸ καὶ οὐδὲ αὐτῇ τὰ αἴτία ἀνατίθεμεν, ὅτι μὴ ϲπανίωϲ, ἐφ’ ὦν καὶ ζητοῦμεν εἰ καὶ μετοχαὶ ὑπάρχουϲιν, ὧϲπερ καὶ ἐπὶ τῆϲ ἄϲμενοϲ καὶ τὸ κρέων καὶ τὸ ἀκέων καὶ κτίμενοϲ. — Choer. 818, 10 πᾶϲαι αἱ μετοχαὶ παραγωγοί εἰϲι, πᾶϲαι γὰρ ἐκ τῶν ῥημάτων παράγονται ἀπὸ γὰρ τοῦ τύπτω γίνεται τύπτων καὶ ἀπὸ τοῦ ἔτυψα γίνεται τύψαϲ. 1. 15 quaestonem de ἀέκων in libro περὶ μετοχῶν institutum esse conici potest ex Il. Pr, P 190 μεταϲπών ὡϲ καταλαβών. ἔϲτι γὰρ δεύτεροϲ ἀόριϲτοϲ · οὐδεμία δὲ μετοχὴ ἐν τῇ ϲυνθέϲει ἀναβιβόζει τὸν τόνον ὅτι μὴ μόνον ἡ ἀέκων, περὶ ἧϲ ζητοῦμεν. Haec quaestio solvitur explicite ap. Choer. h. l., in brevius contractam eam in Catholica proposuimus cf. etiam Choer. 733, 19, 1. locus plenus servatus esse videtur Choer. Epim.in Psalm. 50, 22 κατᾶ πόϲουϲ τρόπου. δείκνυται τὸ πᾶϲ μὴ εἶναι ὄνομα, ἀλλᾶ μετοχὴν, κατᾶ τέϲϲαραϲ, πρῶτον μὲν ὅτι τά εἰϲ αϲ μονοϲύλλαβα ἐπὶ ὀνόματοϲ οὐκ ἀποτελε τριγένειαν οἷον ζάϲ, ἐπὶ δὲ μετοχῶν ἀποτελεῖ οἷον ϲτάϲ ϲτᾶϲα ϲτάν, βάϲ βᾶϲα βάν, τὸ δὲ πᾶϲ ἀποτελεῖ τριγένειον ὁμοίωϲ ταῖϲ μετοχαῖϲ οἷον πᾶϲ πᾶϲα πᾶν, δηλονότι ὅτι μετοχὴ ἐϲτι καὶ οὐκ ὄνομα· δεύτερον δὲ ὅτι τό εἰϲ αϲ ὀνόματα ποιεῖ τὸ θηλυκὸν εἰϲ νᾷ οἷον τάλαϲ τάλαινα, μέλαϲ μέλαινα, τὸ δὲ πᾶϲ εἰϲ ϲα ποιεῖ τὸ θηλυκὸν οἷον πᾶϲ πᾶϲα, δη-)