Ἐκ τῶν Ἡρωδιανοῦ ὑπομνημάτων τῶν περὶ παθῶν Διδύμου

1. Il. Pros. Λ 160: κειν᾿: λέγει ὁ τεχνικὸϲ ἐν τῷ α΄ ὑπομνήματι τῷ περὶ παθῶν Διδύμου· τὰ ὀξύτονα ἡνίκα ἐκθλίβηται τὴν ὀξυνομένην ϲυλλαβήν, ἀναπέμπει τὴν ὀξεῖαν ἐπὶ τὴν ὀπίϲω ϲυλλαβήν, καὶ ἐὰν ᾖ ἡ ἐκθλιβεῖϲα ϲυλλαβὴ ἡ ἔχουϲα τὴν ὀξεῖαν βραχεῖα, ἡ δὲ ὀπίϲω ϲυλλαβὴ φύϲει μακρά, τῷ τονικῷ παρεγγέλματι γίνεται περιϲπώμενον. περιϲπᾶ γοῦν τὸ δεῖλ᾿ . ἐν δὲ τῇ Ὁμηρικῇ προϲῳδίᾳ ἐναντιοῦται τούτῳ.

2.Il. Pros. P 201: ζητεῖ ὁ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ α' ὑπομνήματι τῷ περὶ παθῶν Διδύμου περὶ τοῦ ἆ δεῖλ᾿, πῶϲ δεῖ τονίζειν αὐτὸ καί φηϲι. πολὺ δὲ πρότερον παρὰ τῷ ποιητῇ ἐϲτὶ τὸ τῆϲ ἀναγνώϲεωϲ «ἆ δείλ᾿ οὐδέ τί τοι θάνατοϲ» ἢ «ἆ δεῖλ᾿ οὐδέ τί τοι θάνατοϲ». τὸ γὰρ πλῆρέϲ ἐϲτιν ἆ δειλέ· οὐ γάρ, ὡϲ οἱ ἐξηγηϲάμενοι, τοῦ δείλαιε ἀποκοπή. ἐν ἑτέροιϲ γὰρ αὐτὸϲ λέγει «ἆ δειλώ, τί νυ δάκρυ κατείβετον» (Od φ 86). περιγέγραπται οὖν ἡ ὀξεῖα, εἶτα καὶ ἀνάπαυϲιϲ γέγονεν. ἆρα οὖν φυλαχθήϲεται ἡ ὀξεῖα, ἢ ἐπεὶ περιγέγραπται τὸ φωνῆεν τῆϲ ὀξείαϲ περιγέγραπται καὶ ὁ τόνοϲ; τὸ κρινόμενον ἐκεῖνο, ἵνα ἐπιϲτάμενοι ἀναγνῶμεν. ἕν ἐϲτιν εἰπεῖν, εἰ ἅπαξ περιγέγραπται τὸ φωνῆεν τὸ ἔχον τὴν ὀξεῖαν, ὁ τόνοϲ γενέϲθω τῆϲ προτέραϲ ϲυλλαβῆϲ, οὐχὶ τῆϲ ἐπὶ τέλουϲ.

3.Schol. A ad Il. Γ 272 et E. M. 116, 51: ἄωρτο· ἄρω ἐϲτὶ τὸ ϲημαντικὸν τοῦ ἁρμόζω, οὗ μέλλων ἄρϲω, ἀόριϲτοϲ ἦρϲα «Θέτιϲ ὤμοιϲιν ἐπῆρϲεν» (Il. Ο 167 et 339) ἀντὶ τοῦ ἐφήρμοϲεν «καὶ πώμαϲιν ἄρϲον ἅπαντα» (Od. β 353) ἀντὶ τοῦ ἐφάρμοϲον. τοῦ ἄρω ὁ παρακείμενοϲ ἦρκα, ὁ παθητικὸϲ ἦρμαι, ὑπερϲυντέλικοϲ ἤρμην, τὸ τρίτον ἦρτο, ϲυϲτολῇ ἄρτο, ἐπενθέϲει τοῦ ω ἄωρτο ὥϲπερ εἶθα εἴωθα. οὕτωϲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ β΄ ὑπομνήματι τῷ περὶ παθῶν Διδύμου.