Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

89. ποταμὸν πάρα διν ήεντα: Ἀρίϲταρχοϲ ἀναϲτρέφει τοῖϲ κυριωτέροιϲ ϲυντάϲϲων τὰϲ προθέϲειϲ. P.

93. κάθηράν τε ῥύπα πάντα: κάθηραν ὡϲ ἤγειραν. τὸ δὲ ῥύπα οἱ μὲν αἰτιατικὴν ἐν μεταπλαϲμῷ φαϲιν, οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ῥύπον. βαρύνεται δὲ ὡϲ τὰ λύχνα καὶ τὰ δίφρα. BPQ.

106. ἀγρονόμοι: παροξυτόνωϲ αἱ ἐν ἀγρῷ νέμουϲαι. οὐ γὰρ νεμόμεναι. τινὲϲ δὲ ἀγρόνομοι λέγουϲι. HPQ.

120. ῥ’ οἵ γ᾿ : ὡϲ διαπορητικὸν περιϲπᾶται. P.

125. ἦ νύ που ἀνθρώπων εἰμὶ ϲχεδόν: ὁ ἦ περιϲπᾶται. τὸ δὲ εἰμί ἐγκλίνεται ϲημαῖνον τὸ ὑπάρχω. P.

138. ἄλλυδιϲ ἄλλη: χωρὶϲ τοῦ ι τὸ ὄλλη. P.

149. θεόϲ νύ τιϲ ἦ βροτόϲ ἐϲϲι: τὸν η ὁ Ἀϲκαλωνίτηϲ περιϲπᾷ ἐρωτηματικὸν νομίζων, ὃ καὶ χαριέϲτερον. οἱ δὲ ἐνέκλιναν ὡϲ εἰ ἔλεγεν εἴτε θεὸϲ εἴτε ἄνθρωποϲ. P.

159. ὅϲ κέ ϲ’ ἑέδνοιϲι βρίϲαϲ: ἄμεινον ἐγκλίνειν τὴν ϲε. H.

200. ἦ μή που: περιϲπᾶται τὸ ἠ, τὸ δὲ μή ὀξύνεται. PH.

δυϲμενέων φάϲθ’ ἔμμεναι: Τυραννίων ϲυϲτέλλει ἀπὸ τοῦ φημί ὁμοίωϲ τῷ «καὶ ἀγγελίην ἀπόφαϲθε » (Ι 649). τινὲϲ δὲ ὁμοίωϲ τῷ νικᾶϲθε, ὡϲ καὶ ἐπεκράτηϲεν. ΗQ.

264. εἰϲίθμη: τὸ εἰϲίθμη βαρύνεται ὡϲ ϲτάθμη. BHQ.

[*](15 cf. Io. Al. 27, 34 ἡ ἐν πλεονάϲαϲα τῷ ῖ ἀνεϲτράφη, ᾦ ἔνι κούρη. Lehrs qu. ep. 72. 18 in cod. H exstat. ὁμοίωϲ ἀντὶ τῆϲ παρά, pro quibus substitui. id, quod Herodianus dicturus fuit cf. Lehrs qu. ep. 92. 33 in eod. P sunt haec: διὰ τὸ μέτρον ϲυνέϲταλται τὸ υ καὶ η. ἀντὶ ὑποτακτικοῦ τοῦ ἐντύνηαι ὡϲ καὶ ἐπὶ τοῦ etc., pro quibus posui, quae ipsum Herodianum scripsisse patet ex Il. Pr. Λ 192, ubi eadem exempla Homeri proponuntur, ef. etiam Θ 18. 40 in P scriptum est: βαρυτονητέον τὴν ἀπό. ϲημαίνει γὰρ τὸ ἄποθεν, quae in Herodiani sententiam converti ex Il. Pr. Ϲ 64. ef. Lehrs qu. ep. 94 et 97 et supra ad α 49. 89 ef. Lehrs qu. ep. 80. 93 de κάθηραν ef. Il.Pr.Ξ 171, de ῥύπα Ϲ 352: τὸ παρὰ τῷ ποιητῇ «κάθηράν τε ῥύπα πάντα», εἰ μὴ ἐϲτι πληθυντικὸν οὐδέτερον, μεταπλαϲμοῦ ἔχεται. Idem ψ 254. 106 ef. Il. Pr. Γ 454. 138 cf. supra ε 71. 200 ad φάϲθ’ cf. supra ε 129.)

146

265. ἐπίϲτιον: Ἰακὴ ἡ ϲυναλοιφή. τῷ δὲ τόνῳ ὡϲ ἐπίκριον. Q.

278. ἦ: βεβαιωτικῶϲ ἀναγνωϲτέον. Η.

280. ἤ: οὕτοϲ ὀξύνεται, ὁ δὲ ἑξῆϲ (v. 283) περιϲπᾶται. Η.

297. ἥμεαϲ: ἀπόλυτοϲ ἡ ἥμεαϲ. H.

330. ζαφελῶϲ: Ἀρίϲταρχοϲ περιϲπᾶ τὸ ζαφελῶϲ καὶ οὕτωϲἐπεκράτηϲεν. ἔδει δὲ βαρυτόνωϲ. P.