Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

7. πεντακόϲιοι: οὕτω διὰ τοῦ α πεντακόϲιοι Ἀρίϲταρχοϲ καὶ Ἡρωδιανόϲ. HMQS.

8. ἑκάϲτοθι. ἐν ἑκάϲτῳ τόπῳ Ἀρίϲταρχοϲ καὶ Ἡρωδιανόϲ. τινὲϲ δὲ ἑκάϲτοθεν, ὅ ἐϲτιν ἐξ ἑκάϲτηϲ πεντηκοϲτύοϲ. προπαροξύνεται δὲ μφότερα. HMQS.

10. ο δ’ ἰθὺϲ καταγοντο ἰδ’ ἱϲτία: Ἀρίϲταρχοϲ κάταγον, εἶτα τοὶ δ’ ἱϲτία. ὁ δὲ Ἡρωδιανὸϲ κατάγοντο· τὸ ὅμοιον καὶ ἐπὶ τοῦ «νίζον καὶ προτίθεντο ἰδὲ κρέα πολλὰ δατεῦντο » (0d. α 112). HM.

[*](222 plenum Scholion est: Πτολεμαῖοϲ ὁ Ὀροάνδου χείω γράφει καὶ Ἀρίϲταρχοϲ, Ἡρωδιανὸϲ δὲ χεύω etc. Schmidtius priorem partem Didymo tribuit atque pro Herodiano Zenodotum retituendum suspicatur, sed Herodianus de accentu egisse videtur sic fere ut in Il. Pros. Λ 365, Y 452; τὸ χεύω φυλακτέον ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ τόνου, λέγω δὲ τοῦ βαρέοϲ. ἐνεϲτὼϲ γάρ ἐϲτιν ἀντὶ μέλλοντοϲ. 240 ef. Apollon. de adv.555 et 577, 10,cum quo Horodianus, ut in accentu ap. Io. Al.37,24, sic etiam in scriptura per ῑ congruisse videtur. 281 cf. Pros. Cathol. p. 492, 19.)[*](370 recte iudicat Friedlaenderus l. c. intellegendum esse hunc locum sic, ut ἀλάληϲθαι propter signifcatum praesentis proparoxytonum esse dicatur;  idem confert Il. Pros. Τ 335, ubi de accentu infinitivi ἀκαχηϲθαι agitur, et μ 284, ubi accuratius Herodiani sententia exposita est. Conferas quae ad hunc locum dicemus.)[*](434 ef. Il. Pros. Ω 8, ubi hic locus citatur et Aristarchi verba adiciun tur: «τὸ πεῖρε διδάϲκει ἡμᾶϲ καὶ τὴν πείρων μετοχὴν βαρύνειν· ὡϲ γὰρ ἔκειρε κείρων, οὕτωϲ ἔπειρε πείρων. εἰ γὰρ περιεϲπᾶτο ἦν ἄν ὁ παρατατικὸϲ ἐπείρα». Γ 7 priorem partem usque ad Ἀρίϲταρχοϲ Schmidtius Didymo tribuit, Herodiani observatio non plena est, nam de ectasi vocalis α dixisse putandus est.)[*](8 nomina Ἀρίϲταρχοϲ καὶ Ἡρωδιανὸϲ in Q exstant teste Buttmanno, cum quo pro πεντηκοντύοϲ scripsi πεντηκοϲτύοϲ. De accentu cf. lo. Al. 35, 3 et 8. 10 Herodianus, qui in Od. α 112 Aristarchi scripturam secutus videtur, hoc loco aboeo dissensisse existimandus est, ita ut Scholion ad Herodiani sententiam)
136

14. οὐδηβαιόν: ἄδηλον πότερον ἐκ ϲυναλοιφῆϲ ἐϲτι τὸ η ἢ τοῦ ἠβαιόν τριϲυλλάβου. οἱ δὲ νεώτεροι βαιόν φαϲι. HMQ.

28. γενέϲθαί τε τραφέμεν τε: οὐκ ἔϲτιν ἀναδιπλαϲιαϲμὸϲ τὸ «τε τραφέμεν », ἀλλὰ ϲύνδεϲμοϲ. MQ.

34. αθροοι: ἁθρόοι Ἀρίϲταρχοϲ, τινὲϲ δὲ τὸ ἄθροοι ὡϲ ἄχροοι τῇ προϲῳδίᾳ ἀναγινώϲκουϲιν. HM.

35. ἑδριάαϲθαι. τὸ δεύτερον ϲυνέϲταλται α ἐν τῷ ἑδριάαϲθαι. H.

46. δέπᾳ μελιηδέοϲ οἴνου:  ϲὺν τῷ ι γράφεται. Il. Pr. Λ 385.

μελιηδέοϲ: δαϲυντέον τὸ μελιηδέοϲ. H.

50. τοὔνεκά ϲοι: ἐχρῆν ὀρθοτονεῖν τὴν ϲοί. Ζηνόδοτοϲ δέ «τοὔνεκά τοι» γράφει ἀγνοῶν ὅτι ἐπὶ τῆϲ διαϲτολῆϲ οὐ λαμβάνεται ἡ τοι. HMQ.