Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

35. ἑδριάαϲθαι. τὸ δεύτερον ϲυνέϲταλται α ἐν τῷ ἑδριάαϲθαι. H.

46. δέπᾳ μελιηδέοϲ οἴνου:  ϲὺν τῷ ι γράφεται. Il. Pr. Λ 385.

μελιηδέοϲ: δαϲυντέον τὸ μελιηδέοϲ. H.

50. τοὔνεκά ϲοι: ἐχρῆν ὀρθοτονεῖν τὴν ϲοί. Ζηνόδοτοϲ δέ «τοὔνεκά τοι» γράφει ἀγνοῶν ὅτι ἐπὶ τῆϲ διαϲτολῆϲ οὐ λαμβάνεται ἡ τοι. HMQ.

59. ϲύμπαϲιν. ϲύνθετον τὸ ϲύμπαϲι· διὸ προπαροξύνεται. H.

69. μεταλλῆϲαι καὶ ἔρεϲθαι: ἐν ἑτέροιϲ διαλαμβάνων περὶ τοῦ « μεταλλῆϲαι καὶ ἔρεϲθαι» ἀξιούντων πάντων τὸ ἐρέϲθαι ὁμοίωϲ τῷ πυθέϲθαι, ἐπειδήπερ ὁ δεύτεροϲ ἀόριϲτόϲ ἐϲτιν, ἀπεφηνάμην ὡϲ ἡ παράδοϲιϲ τρίτην ἀπὸ τέλουϲ ἐποίηϲε τὴν ὀξεῖαν οὐ τῷ ϲημαινομένῳ πειϲθεῖϲα ἀλλὰ τῷ χαρακτῆρι τῆϲ φωνῆϲ, ἐπεὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ἀπαρεμφάτων προπαροξύνεται ὄντα ἔνεϲτῶτοϲ οἷον φέρεϲθαι δέρεϲθαι, ἃ εἶχε. τὴν ρε ϲυλλαβὴν πρὸ τέλουϲ τῆϲ ἀρχούϲηϲ ϲυλλαβῆϲ εἰϲ τὸ ε ληγούϲηϲ — οὕτωϲ καὶ τὸ ἔρεϲθαι ἀναδεξάμενον τὸν αὐτὸν χαρακτῆρα προπαρωξύνετο οὐ τῷ λόγῳ τοῦ ἀορίϲτου, τῇ δὲ ὁμοιότητι τῆϲ φωνῆϲ. Ιl. Pr.  Π 47.

72. ἤ τι κατὰ πρῆξιν ἦ: ὁ πρῶτοϲ η ϲύνδεϲμοϲ ὀξύνεται διὰ τὸ τι, ὁ δὲ δεύτεροϲ περιϲπᾶται. ἐρωτηματικὸϲ γάρ. PM.

134. τῶ ϲφεων πολέεϲ: ἐγκλιτικὴ μὲν ἡ ϲφέων. ὅμωϲ τὸ τῶ πάλιν περιϲπαϲθήϲεται.

137. ἀγορὴν ἐϲ πάνταϲ Ἀχαιούϲ: βούλονται τῆϲ ἐϲ προθέϲεωϲ ῥωννύναι τὸν τόνον ἵνα δυνάμει ἀναϲτροφὴ γένηται κατὰ τὸ ὄρνιθεϲ ὥϲ. ΕH.

149. ἕϲταϲαν: δαϲύνεται· ἀντὶ γὰρ τοῦ εἱϲτήκειϲαν ἐϲτί. M.

[*](sic fere accommodandum sit: Ἀρίϲταρχοϲ κάταγον εἶτα τοὶ δ’ ἱϲτία ὁμοίωϲ τῷ ενίζον καὶ πρότιθεν τοὶ δὲ κρέα». ὁ δὲ Ἡρωδιανὸϲ κατάγοντο.)[*](14 cf. Schol. A ad D. Β 380, Lob. El. I 68. 28 ef. Il. Pros. Φ 279.)[*](34 in codd. scriptum est τὸ ἀθρόοι Ἀρίϲταρχοϲ ὡϲ ἀχρόοι τῇ προϲῳδίᾳ ἀναγινώϲκει, quod collatis Schol. ad Ιl, Ξ 38 et Ιl. Pros. Μ 391 correxi. 35 cf. Il. Pros. Ζ 268, unde adiici potest: καὶ τρίτη ἀπὸ τέλουϲ ἡ ὀξεῖα. 46 nunc hoc Odysseae loco δέπαϲ exhibetur. 50 correxit Lehrsius locum in quaest. ep. 123 pro νοῶν scribens ἀγνοῶν et οὐ ante λαμβάνεται addens. ef. Ιl. Pros. Α 294: ταύτηϲ τῆϲ ἀναγνώϲεωϲ ἐντελέϲτερον διαληψόμεθα ἐν τῇ Γ τῆϲ Ὀδυϲϲείαϲ, ὅταν περὶ τῆϲ Ζηνοδοτείου γραφῆϲ ἐπιζητῶμεν, πότερον τοῦ ἕνεκα ϲοὶ ἢ τοῦ ἕνεκά τοι. 59 cf. Ιl Pros. Π 248. 69 verbis ἐν ἑτέροιϲ praeter Pros. Cathol. (p. 466, 14) etiam hic Odyssiacae locus intellegi potest. 134 locus est obscurus, signifcari videtur τῶ περιϲπώμενον retinere accentum, licet bisyllaba. enclitica sequatur diverse e. g. a πῶποτε πώποτε Lehrs qu. ep. 129 et Pros. Cathol. p. 492, 4 et 19. 137 cf. Lehrs qu. ep. 98. 149 pro οὐ scripsi ἀντὶ et pro ἐκεῖ ἐϲτί, similiter Friedlaender l. c., qui confert Il. Pros. Μ 55.)
137

170. ἢ καθύπερθε: ὁ ἤ ϲύνδεϲμοϲ δύο τόνω ἐπιδέχεται ἢ περιϲπωμένην ἢ βαρεῖαν, ὅπερ κάλλιον. E.

179. μῆρ᾿ : μῆρα ὡϲ μῆλα. HQ.

195. ἐπιϲμυγερῶϲ: περιϲϲὴ ἡ ἐπί ὡϲ ἐν τῷ « βοῶν ἐπιβουκόλοϲ» (422).BEHQ.

214. εἰπέ μοι ἠὲ ἑκὼν ὑποδάμναϲαι ἦ ϲέ γε λαοί: ὁ μὲν πρῶτοϲ ἤ ὀξύνεται, ὁ δὲ δεύτεροϲ περιϲπᾶται. H.

219. περικήδετο: ὑφ’ ἕν τὸ περικήδετο ἀντὶ τοῦ ὑπερεκήδετο· οὕτωϲ Ἀρίϲταρχοϲ καὶ Ἡρωδιανόϲ. HM.