Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

502. τῷ κέ τεῳ: ὁ Ἀρίϲταρχοϲ καὶ ἐγκλίνει τὸ τέῳ. H.

510. πόλιν Τροΐην: τριϲυλλάβωϲ τὸ Τροΐην, ὡϲ καὶ Ἀρίϲταρχόϲ φηϲι. Vind. 133.

519. ἀλλ’ οἷον: θαυμαϲτικῶϲ οἷον. Q.

521. κήτειοι: προπαροξυτόνωϲ. καὶ τοὺϲ μεγάλουϲ ἀκουϲτέον παρὰ τὸ κῆτοϲ, ὡϲ καὶ Ἀρίϲταρχοϲ. BH Q.

539. κατ’ ἀϲφοδελὸν λειμῶνα: ὀξυτόνωϲ. ἄδηλον δὲ πότερον ϲφοδελόν ἢ ἀϲφοδελόν. λέγεται γὰρ καὶ χωρὶϲ τοῦ α. τινὲϲ δὲ γράφουϲι ϲποδελόν διὰ τὴν ϲποδὸν τῶν καιομένων νεκρῶν. ἄμεινον δὲ ἀϲφοδελόν διὰ τὸ Περϲεφόνηϲ εἶναι λειμῶνα τὸν τόπον. εἶπε δὲ ἀϲφοδελὸν τὸν τόπον τὸν ἔχοντα ἀϲφόδελον, ἥτιϲ ἐϲτὶ βοτάνη ὁμοία ϲκίλλῃ. BΗ Q.

540. γηθοϲύνῃ, ὅ οἱ υἱὸν ἔφην ἀριδείκετον εἶναι: χωρὶϲ τοῦ ι γηθοϲύνη ἀντὶ τοῦ χαίρουϲα (Η) Ἀρίϲταρχοϲ· εἰϲὶ μέντοι οἳ ἆναγινώϲκουϲι γηθοϲύνῃ καὶ δοτικὴν πτῶϲιν ἐκδέχονται, οἷϲ ϲυγκατατίθεμαι. Ιl. Pr. Ν 29.

565. ἔνθα χ’ ὁμῶϲ: περιϲπαϲτέον. ἐπίρρημα γάρ. τῷ ϲυνδέϲμῳ οὐ χρῆται, ἀλλ’ ἀντ’ αὐτοῦ τῷ ἔμπηϲ. διὸ καὶ τὸ « ὅμωϲ δ’οὐ λήθετο χάρμηϲ » (Μ 393) οἱ πλείουϲ περιϲπῶϲιν. Q.

580. Λήθὼ γὰρ δ’ ἥλκηϲε —581 Πυθὼ δ’ ἐρχομένην: Πάμφιλοϲ περιϲπᾷ, Ἀρίϲταρχοϲ δὲ ἀνέγνωκε κατ’ ὀξεῖαν τάϲιν. Ιl. Pr. B 262.

[*](410 cf. ad α 300. 459 pro διϲτακτικοὶ scripsi διαζευκτικοί. 502 pro τεων scripsi τεῳ. 510 cf. Il. Pros. Α 129. 519 hunc locum citat Herod. ad Il. e 638, ubi ἀλλ’ οἶόν τινα. Νικίαϲ ψιλοῖ ἐκδεχόμενοϲ τὸ μόνον. ἄλλοι δὲ δαϲύνουϲι θαυμαϲτικῶϲ ἔκδεχόμενοι ὡϲ καὶ Ἡρακλέων, ἵνα ὅμοιον ῇ τῷ «ἀλλ’ οἶον Τηλεφίδην». 521 Lehrsius de Arist. 153 ed. II huic testimonio difidit, non quo putet etymologiae rationem Aristarchi esse non posse, sed quod parum elegans ἑταῖροι μεγάλοι κτείνοντο ἀμφ’ αὐτόν. Accentus regula non plens est, nam ex Arc. 44, 10 concludi potest Herodianum docuisse κήτειοϲ, si appellative accipiatur, proparoxytonon esse, οxytonon vero, si proprium sit. Nam, ut in Scholio pergitur, ἄλλοι ἔθνοϲ Μυϲίαϲ τοὺϲ νῦν Ἐλεάταϲ καλουμένουϲ. 539 de accentu- cf. Arc. 55, 3. Similis atque de ϲφοδελόϲ ἀϲφοδελόϲ ϲποδελόϲ controversia. fuit de ϲφάραγοϲ ἀϲφάραγοϲ ἀϲπάραγοϲ in fragmento Herodianeo E. Gud. 87, 52. 540 verba inde ab Ἀρίϲταρχοϲ addidi ex Il. Pros. l. c., unde patet iniuria. hoc adnotamentum a Schmidtio Didymo tributum esse. 565 cf. Il. Pros. O 209.)

153

588. κατὰ κρῆθεν: διϲυλλάβωϲ καὶ προπεριϲπωμένωϲ τὸ κατὰ κρῆθεν. H.

597. τότ’ ἀπεϲτρέψαϲκε κραταιΐϲ: ὁ μὲν Ἀρίϲταρχοϲ καὶ. Ἡρωδιανὸϲ ὀξυτόνωϲ κατὰ ϲυϲτολὴν ὡϲ λικριφίϲ, ἀμφουδίϲ ἐπιρρηματικῶϲ. ὁ δὲ Ἀϲκαλωνίτηϲ τὸ πλῆρεϲ κραταιὰ ἴϲ οἷον ἰϲχυρὰ. ῷ ἐπείϲθη καὶ ἡ ϲυνήθεια. BHQ.

22. δὶϲ θανέεϲ: οὕτωϲ ἐν δυϲὶ μέρεϲι λόγου. φηὶ γὰρ Ἀπολλώνιοϲ ὡϲ ὅτι δίϲ καὶ τρίϲ ἐν ϲυνθέϲει ἐκβάλλει τὸ ϲ δίπουϲ τρίπουϲ. Q.

33. ἡ δ’ ἐμέ: ἀντιδιαϲταλτικὴ ἡ ἐμέ. H.

40. ὅτί ϲφεαϲ: ὅτε ἡ διὰ τοῦ ϲφ ἀντωνυμία ἐπιφέρεται, ἐγείρει τὴν πρὸ αὐτῆϲ ὀξεῖαν καὶ ἐπὶ ϲπονδείου καὶ ἐπὶ πυρριχίου καὶ ἐπὶ ἰάμβου. διὸ ἐπιϲτατέον τῷ «οὐ γάρ τ’ οἶδ’ εἰ ἔτι ϲφιν ὑπότροποϲ ἵξομαι αὕτιϲ (ΙΙ.Ζ 367). Η.

47. ἀλεῖψαι: περιϲπωμένωϲ, ἵν’ ῇ ἀπαρέμφατον ἀντὶ τοῦ προϲτακτικοῦ τοῦ ἄλειψον. H.

70. παϲιμέλουϲα: ὑφ’ ἒν παϲιμέλουϲα. HQ.

79. περιξέϲτη: κρεῖττον βαρυτόνωϲ γράφειν περιξέϲτη ὁμοίωϲ τῷ ἀϲβέϲτη. τὸ γὰρ περιϲπᾶν ἔχει καί τι ἀντιλογίαϲ. Eustath. ad h. l. 1714, 5.

89. τῆϲ ἤτοι πόδεϲ εἰϲὶ δυώδεκα πάντεϲ ἄωροι: ψιλωτέον τὰϲ δύο ϲυλλαβάϲ ἔϲτι γὰρ δυϲφύλακτοι, οὓϲ οὐκ ἄν τιϲ δυνηθείη φυλάξαϲθαι· ὠρεῖν γὰρ τὸ φυλάϲϲειν. ἔνιοι δὲ δαϲέωϲ ἀνέγνωϲαν ἄὡροι ὠμοὶ ἄγριοι ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν ἀώρων καὶ μὴ πεπείρων καρπῶν. Ἀρίϲταρχοϲ δὲ ἀκώλουϲ· τοὺϲ γὰρ Ἴωναϲ λέγειν φηϲὶ τὴν κωλῆν ὥρην καὶ ὡραίαν. οὐκ ἔχονταϲ οὖν ὀϲτᾶ ἀκώλουϲ καὶ ἀνάρθρουϲ λέγεϲθαι. ἔνιοι δὲ ἀώρουϲ τοὺϲ ἐμπροϲθίουϲ ὡϲ καὶ παρὰ τῷ κωμικῷ (sc. Φιλήμονι) «οὐ τοὺϲ ἀώρουϲ εἶπά ϲοι, μαϲτιγία, πόδαϲ κομίζειν; ϲὺ δὲ φέρειϲ ὀπιϲθίουϲ». ἄμεινον δὲ ἀποδιδόναι τοὺϲ δυϲφυλάκτουϲ. HQV.

98. πώποτε: ὑφ’ ἓν τὸ πώποτε. Η.

104. τῷ δ’ ὑπὸ δῖα Χάρυβδιϲ ἀναρροιβδεῖ: οὐκ ἀναϲτρεπτέον τὴν ὑπό πρόθεϲιν. H. τὸ δὲ ἀναρροιβδεῖ περιϲπωμένωϲ. τινὲϲ δὲ τὴν λέξιν περὶ τὸ ἀναρριπτεῖ ἔταξαν. H.

[*](588 ct. ΙI. Pr. 548. 597 cf. Il. Pr. Λ 677.)[*](Μ 22 Eustathius pro Apollonio Apollodorum nominat 1706, 1 addens excepta esse ab hac norma numeralia ut διϲχιλίουϲ τριϲχιλίουϲ cf. Lob. El. I 583.)[*](40 cf ΙI. Pr. Z 367. 70 cf. ΙI. Pr. Β 557 et 1 527 79 c ΙΙ. Pr. l 343 et Ξ 372. 82 sic varias notas concinnavi, quin spondeam omnia ab Herodano profecta esse. cf. Hesych s. v Lehrs Arist. 314 ed. ΙΙ et populare Aufsatze p.77, Lob. El. II 75 cum Nitsschio interpretationem κρεμαϲτοί penduli praeoptat. Comicum esse Philemonem coll. Lex. Seguer. in Βekk. An. 4 76, ubi pro κομίζειν est πρίαϲθαι, monuit Buttmannus. 98 ct Il. Pr. Α 154. 104 pro περὶ τοῦ scripsi περὶ τὸ eo intellectu, ut dicatur quosdam ἀναρροιβδεῖ eodem loco habere quo ἀναρίπτεῖ, quod et barytonon et perispomenon ap. Homerum est. De ἀναρ-)

154

116. καὶ δ’ οὖ τοι: ὁ μὲν οὖ ϲύνδεϲμοϲ, ἡ δὲ τοι ἀντωνυμία. BQ.