Περὶ Ἰλιακῆς προσῳδίας

178. ἀβλήχρ᾿: Ἡρακλείδηϲ δ Μιλήϲιοϲ βαρύνει ὡϲ ἄϲιτα λόγῳ δὲ χρῆται τούτῳ ὡϲ ὅτι βληχρόν ἐϲτι τὸ ἰϲχυρόν, ὅπερ κατὰ ϲτέρηϲιν ὀφείλει λέγεϲθαι ἄβλχροϲ ὡϲ ἄκακοϲ· ϲημαίνει γὰρ τὸ ἀϲθενέϲ (cf. Cram. Epimerism. p. 95). ἡ μέντοι παράδοϲιϲ ὀξύνει τὸ ἀβληχρά καὶ ἀβληχρήν, πειϲθεῖϲα πρῶτον τῷ παραϲχηματιϲμῷ ὡϲ ἁπλῷ· οὕτωϲ γὰρ παρεϲχηματίϲθη ὡϲ πενιχρά, ψυχρά, λέγω δὲ θηλυκῶϲ. οὕτωϲ ἀβληχρά, οὐ κοινωνοῦντόϲ ποτε τοῦ γένουϲ, λέγω δὲ ὁ ἄβληχροϲ καὶ ἡ ἄβληχροϲ. ἄλλωϲ τε ἤδη αὐτὸ τὸ βληχρόϲ ϲημαίνει ὡϲ ἐπὶ τὸ πλεῖϲτον μᾶλλον τὸ ἀϲθενέϲ. Ἀλκαῖοϲ θ΄ «βληχρῶν ἀνέμων ἀχείμαντοι. πνοιαί» καὶ ὁ Νίκανδροϲ «βληχρὸν γὰρ μυὸϲ οἷα μυληβόρου ἐν χροῒ νύγμα» (Ther. 446). τοῦτο δὴ πλεονάϲαν τῷ ᾱ φυλάξει τὸν αὐτὸν τόνον λαλητόϲ ἀλαλητόϲ, ϲτεροπή ἀϲτεροπή· οὐκ ἐκεῖνο μέντοι διηνεκὲϲ λέγομεν, ὅτι πλεοναϲμὸϲ τοῦ ᾱ φυλάϲϲει τὸν αὐτὸν τόνον ἀεί· οἶδα γὰρ τὸ ἄδοροϲ ἀγαυρόϲ, ἄϲταχυϲ. A.

178. οὐδενόϲωρα. ὡϲ κυνόϲουρα ὑφ᾿ ἓν κατὰ ϲύνθεϲιν, εἰ καὶ. ϲπάνιοϲ ἡ τοιαύτη ϲύνθεϲιϲ ἐξ ἀποφάϲεωϲ καὶ ϲυνδέϲμου καὶ τῆϲ ἑνόϲ [*](157 pro οικόνδε et φυγήνδε scripsit L. οἶκον δὲ, φυγὴν δὲ. 163 οὐ in οὔποτε adiecit L. 178 verba λαλητόϲ — τὸν αὐτὸν τόνον inseuit L. ex Eust., pro ἄβοροϲ Lob. El. I 31 ἄδοροϲ emendat, quod monento Lehrsio recepi.)

217. τὸ κηλέῳ ὡϲ μελέῳ· γέγονε δὲ παρὰ τὸ κᾶλον καὶ κῆλον κήλειον, ὡϲ παρὰ τὸ μῆλον μήλειον δέροϲ, καὶ Ἰωνικῶϲ κήλεον καὶ. κηλέῳ· ἐκεῖνο γοῦν ἐντελέϲ ἐϲτι τὸ «ϲὺν πυρὶ κηλείῳ χάριν Ἕκτοροϲ» (Il. O 744). A.

229. ὅτε δὴ φάμεν: οὐκ ἀναγκαῖον ὀξύνειν τὸν δή, ἵνα κρᾶϲιϲ γένηται ὁμοίωϲ τῷ «μήτε ϲὺ Πηλείδήθελε» (Il. A 277). ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ ἐθέλω πᾶϲα ἀνάγκη τὸ ε μένειν κατὰ τὸν ποιητὴν ὡϲ εἴρηται (l. l.)· ἐπὶ δὲ τούτου τοῦ παρῳχημένου δύναται ποιητικῶϲ ἀποβεβλῆϲθαι τὸ ε, ὥϲτε ἐπὶ τὴν φα ϲυλλαβὴν θετέον τὴν προϲῳδίαν, καί ἐϲτιν ὅμοιον τῷ ἐν Ὀδυϲϲείᾳ «Τηλεμάχῳ ὁδὸϲ ἧδε· φάμεν δὲ οἱ οὐ τελέεϲθαι» (Od. π 347). A. Cod. Τηλέμαχοϲ δ᾿ ὡϲ εἶδεν, φάμεν δέ οἱ, οὐ τελέομεν.

233. Τρώων ἀνθ᾿ ἑκατόν: ἐπὶ τὴν ἀνθ᾿ ϲυλλαβὴν ἡ ὀξεῖα, ἵνα τὸ πλῆρεϲ ᾖ ἄντα. οὕτωϲ δὲ ἀξιοῖ Δημήτριοϲ ὁ γονύπεϲοϲ· καὶ ἐμοὶ δὲ οὕτωϲ ἀρέϲκει τὸ τῆϲ διανοίαϲ· ἄντικρυϲ γὰρ Τρώων ἑκατὸν καὶ διηκοϲίων εἷϲ ἕκαϲτοϲ ϲτήϲεϲθαί φηϲιν. οὐ γὰρ κωλύεται ἡ τοῦ ἄντα ϲύνταξιϲ, εἴγε ἐπὶ γενικὴν φέρεται. A.

240. δημόν. δημόν Ἀρίϲταρχοϲ κατ᾿ ὀξεῖαν τάϲιν ἐπὶ τοῦ λίπουϲ· τὸ γὰρ ἐπὶ τοῦ πλήθουϲ βαρύνει. οὕτωϲ καὶ ὁ Ἀϲκαλωνίτηϲ, λέγων τὸ μὲν παρὰ τὸ δέμαϲ γεγενῆϲθαι, οἱονεὶ ϲῶμά τι τυγχάνον, ἢ παρὰ τὸν δαϲμόν· τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ λίπουϲ παρὰ τὸ δαίω· εὔκαυϲτον τὰρ τὸ λίποϲ. δύναιτο δ᾿ ἄν τιϲ καὶ ἄλλωϲ ἐτυμολογεῖν, εἰ παρὰ τὸ δέω γένοιτο δέεμοϲ καὶ ἐν ϲυναλοιφῇ δῆμοϲ, τὸ ϲυνδεδεμένον πλῆθοϲ. τὸ γὰρ ἐναντίον λύη ἀπὸ τῆϲ διαλύϲεωϲ. A.