Magna Moralia
Aristotle
Aristotle. Aristotelis Quae Feruntur Magna Moralia. Susemihl, Franz, editor. Leipzig: Teubner, 1883
οὐ γὰρ οἰκεία, δεῖ δὲ τὴν ἀργὴν οἰκείαν εἶναι καὶ συνημμένην· ν??ν δὲ καὶ ἄνευ τοῦ τὴν ψυχὴν εἶναι ἀθάνατον δείξει τας δυσὶν ὀρθαῖς ἴσκς ἔχ??ν τὺ τρίγωνον.
ὁμ??ίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἀγαθῶν ἐστα θεάσασθαι τὰ ἄλλα ἄνευ τοῦ κατὰ τὴν ἰδέαν ἀγαθρῦ δα οὐκ οἰκείαν ἀρχὴν εἶναι τούτου τὰγαθσῦ. — * οὐκ ὀρθῶς δὲ οὐδʼ ὁ [*](35 sq E. E 1218 b, 29—24 1183 b, 8—18 ?? E. E. 1216 b, 3—25.) [*](27. καὶ om Π2 Z P2 Bk Bu φανερώτατα Γ Z P2 Bk Bu. || τοῦ ἀγαθε?? Mb Bk. Bu., ἀγαθοῦ Π 28. τις post ἐγχειρῇ ?? Ad. (fors recta) || 30. δεῖν prius om Z, secl Scaliger || 31. τὸ om M Pb Bk Bu || 32 δὲ Spengelius 34 οὐχ] οὐ γὰρ Z Ald , secl Scaliger || 35. οὐδεμιία — 36 πολιτική 1182b, 22 ἐπιστήμη — 30 τέλος secl. Wilson Susem || 36. ὅτι] ὡς ὅτι K P8, ὡς ὅτ ῶ, ὡς ὅτ· C || 38 φησὶ (φησὶν Ald ) 2 Va , om Π2 Bu 39 ἐρεῖ M et mg rc P, ἐρᾶ Z Cc P2 Ald Va et, ut videtur, pr Pb ἐν ὧι Kb 1183 b, 5 εἷνσι poat ἀθάνατον Π2 Bk Bu 6 ἐπὶ] ὁπὲρ Kb Pb 7 διὸ — 8 τὰγαθοῦ om Π2, secl Bk. διὸ] διὰ τὸ Bonnaitzius, rec Bu 8. 〈δῆλον τῶν ἀγαθῶν〉 τοῦτο τἀγαθόν Casaubonus, 〈λέγομεν )
ἐπεὲ δʼ ὑπὲρ τούτορν διώρισται, πειραθῶμςν ποσαχῶς λέγ??αι. ἔστι γὰρ τῶν ἀμκθῶν τὰ μὲν τέμια, τὰ δʼ ἐπαινι??ά, τὰ δὲ δ??νάμες. τὸ δὲ τίμιον λέγα ?? τοοιῦτον, τὸ θεῖον, τὸ βέλτι??ν, οἷον ψυχή, νοῦς, τὸ ἀρχ??τ??ρον, ἡ ἀρχή, τὰ τοιωῦτα· τίμια γὰρ ἐφʼ οἷς ἡ τιμή, τοῖς δὲ τοιούτοις πᾶσιν τιμὴ ἀκολουθεῖ οὐκοᾶν καὶ ἡ ἀρευ άμιεν, ὅταν γε δὴ ἀπʼ αὐτῆς σπ??υδαῖός τις γένητεα· ἤδή γὰρ οὗτος εἰς τ τῆς ὡρετῆς σχῆμα ἥκει.
τὰ δʼ ἐπαινετά, εἷεν ὡρπαί· ὡπὸ γὰρ τῶν ποτ’ αὐτὰς πράξεων ἑ ἔπαινος γίνεται. τὰ δὲ δ??νάμεος, οἷον ἀρχὴ πλοῦτος ἰσχὺς κάλλος· τούτοις γὰρ καὶ ?? σπονδαῖος εὖ ἂν δύνηται χήσασθαι καὶ ὁ φαῦλος κακῶς·