Res Publica Atheniensium

1.

Epit. Heraclidis 1 : Ἀθηναῖοι τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς ἐχρῶντο βασιλείᾳ, συνοικήσαντος δὲ Ἴωνος αὐτοὺς τότε πρῶτον Ἴωνες ἐκλήθησαν. Πανδίων δὲ βασιλεύσας μετὰ Ἐρεχθέα διένειμε τὴν ἀρχὴν τοῖς υἱοῖς. καὶ διετέλουν οὗτοι στασιάζοντες.

Harocration Ἀπόλλων πατρῷος: ὁ Πύθιος. προσηγορία τίς ἐστι τοῦ θεοῦ, πολλῶν καὶ ἄλλων οὐσῶν. τὸν δὲ Ἀπόλλωνα κοινῶς πατρῷον τιμῶσιν Ἀθηναιοι ἀπὸ Ἴωνος· τούτου γὰρ <συν>οικήσαντος τὴν Ἀττικήν, ὡς Ἀριστοτέλης ὀνομασθῆναι. Lex. Bekk. quintum s. v. πάτιος Ἀπόλλων (ΒΑ 292,3):. . . . ἢ ὅτι Ἀπόλλων μιγεὶς Κρεούσῃ τῇ θυγατρὶ Ἐρεχθέως ἐγέννησεν τὸν Ἴωνα, ἀφ᾿ οὗ Ἴωνες, καὶ διὰ τοῦτο πάτριός ἐστιν Ἀθηναίοις ὁ Ἀπόλλων. Ex eodem lexico Lex. Patm. p. 143 πατρῷος Ἀπόλλων: οὗτος Ἀθήνησιν ἐτιμᾶτο, ἐπειδὴ Ἀπόλλων συγγενόμενος Κρεούσῃ τῇ Ἐρεχθέως ἐγέννησεν Ἴωνα, ἀφ᾿ οὗ Ἴωνες, et Schol. Plat. Euthyd. 302 C: Ἀπόλλων πατρῷος] . . . . . οἱ δὲ ὅτι Κρεούσῃ τῇ Ἐρεχθέως μιγεὶς Ἀπόλλων Ἴωνα ἐγέννησεν, ἀφ᾿ οὗ καὶ τοὺς Ἀθηναίους ποτὲ Ἴωνας κληθῆναι καὶ διὰ ταῦτα τατρῷον αὐτοὺς Ἀπόλλωνα ἔχειν. Schol. Arist. Av. 1527 πατρῷον διὰ τιμῶσιν Ἀπόλλωνα Ἀθηναῖοι, ἐπεὶ Ἴων ὁ πολέμαρχος Ἀθηναίων ἐξ Ἀπόλλωνος καὶ Κρεούσης τῆς Ξούθου <γυναικὸς>ἐγένετο. cf. Bekk. An. 291 = Schol. Plat. Euthydem.

2.

Plutarch. Thes. 25 ἔτι δὲ μᾶλλον αὐξῆσαι τὴν πόλιν βουλόμενος ἐκάλει πάντας ἐπὶ τοῖς ἴσοις, καὶ τὸ “δεῦρ᾿ ἴτε πάντες λεῴ” κήρυγμα Θησέως γενέσθαι φασὶ πανδημίαν τινα καθιστάντος. οὐ μὴν ἄτακτον οὐδὲ μεμιγμένην περιεῖδεν ὑπὸ πλήθους ἐπιχυθέντος ἀκρίτου γενομένην τὴν [*](3 De Heraclide vide p. 87: hic citatur initium ut comparetur cum verbis Harpocrationis 4 συνοικήσαντος] οἰκήσαντος codd., sed cf. Heracl. et Arist. c. XLI (p. 42,21) 20 πολέμαρχος] cf. Arist. c. III (p. 4,3) 24 Theseus 25 ἐπὶ τοῖς ἴσοις] cf. Heracl. 1 Θησεὺς δὲ ἐκήρυξε καὶ συνεβίβασε τούτους ἐπ᾿ ἴσῃ καὶ ὁμοίᾳ )

3.

Schol. in Plat. Axioch. 371 D p. 465 (cf. Moeris att. p. 193,16) s. V. Ἀριστοτέλης’AΡιστοἌV τοῦ ὅλου πλήθους διῃρημένου Ἀθήνησιν εἴς τε τοὺς γεωργοὺς καὶ τοὺς δημιουργοὺς φυλὰς αὐτῶν εἶναι τέσσαρας, τῶν δὲ φυλῶν ἑκάστης μοίρας εἶναι τρεῖς, ἅς τριττύας τε καλοῦσι καὶ φρατρίας, ἑκάστης δὲ τούτων τριάκοντα εἶναι γένη, τὸ δὲ γένος ἐν τριάκοντα ἕκαστον ἀνδρῶν συνεστάναι. τούτους δὲ τοὺς εἰς τὰ γένη τεταγμένους γεννήτας καλοῦσι.

Lex. Demosth. Patm. p. 152 ed. Sakkeliou s. v. γεννῆται: πάλαι τὸ τῶν Ἀθηναίων πλῆθος, πρὶν ἢ Κλεισθένη διοικήσασθαι τὰ περὶ τὰς Μά(, διῃρεῖτο εἰς γεωργοὺς καὶ δημιουργούς. καὶ φυλαὶ τούτων ἦσαν 6 τῶν δὲ φυλῶν ἑκάστη μοίρας εἶχε ݲ, ἅς φατρίας καὶ τριττύας ἐκάλουν. τούτων δ’ ἑκάστη συνειστήκει ἐκ τριάκοντα Νῶν, καὶ γένος ἕκαστον ἄνδρας εἶχε τριάκοντα τοὺς εἰς τὰ γένη τεταγμένους,. οἵτινες γεννῆται ἐκαλοῦντο, > ὧν αἱ ἱερωσύναι ἑκάστοις προσήκουσαι ἐκληροῦντο, οἷον καὶ Κήρυκες καὶ Ἐτεοβουτάδαι, ὡς ἱστορεῖ ἐν τῆ Ἀθηναίων πολιτείᾳ ’A., λέγων οὕτως· φυλὰς δὲ αὐτῶν δυννενεμῆσθαι 8, ἀπομιμησαμένων τὰς ἐν τοῖς ἐνιαυτοῖς ὥρας, ἐκάστην δὲ διῃρῆσθαι εἰς τρία μέρη τῶν φυλῶν, ὅπως γένηται τὰ πάντα δώδεκα μέρη, καθάπερ οἱ μῆνες εἰς τὸν ἐνιαυτόν, καλεῖσθαι δὲ αὐτὰ τριττῦς καὶ φατρίας· εἰς δὲ τὴν φαττρίαν τριάκοντα γένη διακεκοσημῆσθαι, καθάπερ αἱ ἡμέραι εἰς τὸν μῆνα, τὸ δὲ γἐνος εἶναι τριάκοντα ἀνδρῶν. Eadem doctrina ex eodem lexico. Lex. Bekk. quintum 227,9 (exscr. Et. Μ. 226,13) γεννῆται τίνες εἰσίν: γένος γένους cod., corr. Bekk.) ἐστὶ σύστημα ἐκ τριάκοντα ἀνδρῶν συνεστός, οὗ οἱ μετέχοντες ἐκαλοῦντο γεννῆται, οὐ κατὰ γένος ἀλλήλοις προσήκοντες οὐδ’ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ αἴματος, ἀλλ’ ὥσπερ οἱ δημόται καὶ φράτορες ἐκαλοῦντο νόμων κοινωνίαν τινὰ ἔχοντες οὕτω καὶ οἱ γεννῆται συγγενικῶν ὀργίων καὶ θεῶν, ἀφ’ ὧν ὀργεῶνες ὠνομάσησαν. Suid.I γεννῆται: οὐχ οἱ ἐκ γένους καὶ ἀφ’ αἵματος προσήκοντες, ἀλλ’ οἱ ἐκ τῶν γενῶν τῶν συννενεμημένων εἰς [*](2 articulos suppl. K-W 4 τοὺς [ἄλλοις] πολίτας K-W 7 Ὅμηρος] B 547 19 διᾐρητο K-W εἰς γεωργοὺς K-W 20 et 28 φατρίας] cf. Meisterhans p. p.82 701 ; de vulgari forma cf. 1. 13 et Arist. p. 25,6 23 ἐξ et al suppl. ex Harp.)

Harpocr. γεννῆται: οἱ τοῦ αὐτοῦ γένους κοινωνοῦντες. διῃρημένων γὰρ ἁπάντων τῶν πολιτῶν κατὰ μέρη τὰ μὲν πρῶτα καὶ μέγιστα μέρη ἐκαλοῦντο φυλαί, ἑκάστη δὲ φυλὴ τριχῆ διᾐτητο καὶ ἐκαλεῖτο ἕκαστον μέρος τούτων τριττὺς καὶ φατρία. πάλιν δὲ τῶν φατριῶν ἑκάστη διῇρητο εἰς γένη λ, ἐξ ὧν αἱ ἱερωσύναι αἰ ἑκάστοις προσήκουσαι ἐκληροῦντο . . . . . . Ἰσαῖος δ’ ἐν τῷ περὶ τοῦ Ἀπολλοδώρου κλήρου τοὺς συγγενεῖς γεννήτας ὠνόμασε. οὐχ οἱ συγγενεῖς μέντοι ἁπλῶς καὶ οἱ ἐξ αἵματος γεννῆταί τε καὶ ἐκ τοῦ αὐτοῦ γένους ἐκαλοῦντο, ἀλλ’ οἱ ἐξ ἀρχῆς εἰς τὸ καλούμενα γένη κατανεμηθέντες. (Epitomen exscr. Suid. II).

Harp. s. V. τριττύς: τριττύς ἐστι τὸ τρίτον μέρος τῆς φυλῆς· αὕτη γὰρ διᾐρηται εἰς τρία μέρη, τριττῦς καὶ ἔθνη καὶ φατρίας, ὥς φησιν ’A. ἐν τῇ Ἀθ. πολ. (Epitomen exscr. Suid. I et Phot. I, ex quo Et. gen. [Sym., Et. M. 768,12]. Cf. Lex. Beek. quint. (BA 306,24): τριττύς· τρίτον μέρος τῆς φυλῆς. τριττύαρχοι· οἱ τῶν τριττύων ἄρχοντες. Phot. II τριττύς· φυλῆς μέρος τρίτον, καὶ τρττύαρχος ὁ ἄρχων. Schol. Plat. Rep. 175 A: Ἀθήνησι δέκα μὲν ἦισαν φυλαί, διῂρητο δ’ τούτων εἰς τρία, εἰς τριττύας, εἰς ἔθνη, εἰς φρατρίαν. οἱ οὖν ἑκάστης τριττύος ἄρχοντες τριττύαρχοί τε καλοπυνται καὶ τρττυαρχοῦτσιν. Similiter Poll. VIII 108. 111.

Schol. Vatic. ad Eurip, Hipp. 11: ’A. ἱστορεῖ ὅτι ἐλθὼν Θησεὺς εἰς Σκῦρον ἐπὶ κατασκοπὴν εἰκότως δοὰ τὴν Αἰγέως συγγένειαν ἐτελεύτησεν ὠσθεὶς κατὰ πετρῶν, φοβηθέντος τοῦ Λυκομήδους τοῦ βασιλεύοντος * * * Ἀθηναῖοι 81 μετὰ τὰ Μηδικὰ κατὰ μαντείαν ἀνελόντες τὰ ὸστᾶ αὐτοῦ ἔθαψαν.

Cetera fragmenta quae ad Aristotelis rem publicam Atheniensium a quibusdam relata sunt (vid. Rose, ed Teubneriana, nos. 382, 386, 392, 394, 399, 401, 415, 456, cf. K-W 3 p. –90) nunc videmus ad hunc libellum non pertinere; neque causa amrlius exstare videtur cur hoc loco dehinc imprimantur.