Res Publica Atheniensium
Aristotle
Aristotle. Aristotelis Res Publica Atheniensium. Kenyon, Frederic, editor. Berlin: Reimer, 1903.
LXVII. ταῦτα δὲ ποιήσ[αντες εἰ]σκαλοῦσι τοὺς ἀγῶνας, ὅταν μὲν τὰ [*](1) ἴδια δι]κάζωσι, τοὺς ἰδίους, τῷ ἀριθμῷ 8 ἐ]ξ ἑκά]στων τ]ῶν δικῶν τ[ῶ]ν ἐκ τοῦ νόμο[υ], κ[α]ὶ δ[ιο]μνύ[ουσι]ν οἱ ἀντίδικοι εἰς αὐτὸ τὸ πρᾶγμ[α] ἐρεῖν· ὅταν] δὲ τὰ δ[η]μόσια, τοὺς δημοσίο[υ]ς, καὶ ἕν[α μόνον ἐ]κδικάζουσι. εἰσὶ δὲ κλεψύδ[ραι] αὐλ[ίσκους] ἔχοουσ[αι μι]κρούς, εἰς ἅς [*](2) τὸ ὕδ[ω]ρ ἐγχέ[ουσι, πτὸ]ς ὅ δεῖ λ]έγειν τὰς δίκας. δίδ[οτ]αι δεκά[χους τ]αῖς ὑπὲρ πεντακισχιλίας, καὶ τρίχ[ο]υς τῷ δ[ευτέρῳ] λό[γῳ], ἑπτάχους δὲ ταῖς μεχρι πεν[τα]κ[ι]σχ[ιλί]ων καὶ δίχους, πεν]τάχους δὲ [*](1 δικασταί ωται Wn, unde ἰδι]ῶτια BI; littera ante ται potest ω esse, sed cf. σ in V. 9 μισθον et alibi 2 ἐφεστηκυῖα K-W τω δικασ]τηριω L δικαστηρίῳ . . . ἐμβάλλει (4) restit. Bl. 4. 5 καὶ τούτων ἔ] τούτων δὲ K-W, Bl, quod nimis in fine versus habet 5 λαχόντας κληροῖ] διακληροῖ K-W, BI, sed λα videtur habere L, non 6 (Wn, Bl) 6 ἄλλους ἐπὶ τὰ; ψήφους restit. Bl παρασκευάζῃ Wn, lacunae vix satis; σκε et ι non omnino certa sunt μὴτε . . . ψήφους (7) Wu) [*](7 τοὺς] του L 8 μηδὲν fragmentum cum litteris finalibus vv. –20 huius pag. in papyro et initiis vv. 18 – 20 sequentis huc attuli 9 πρόγραμμα etiam BF; lectio non certa; lineola quae supra Υ cernitur, si revera aliquid est, ad litteras tres vel plures pertinet, non Y solum. de symbolo iam ante (p. 77,2) accepto hic agi non potest λήψονται] lectio dubia; λα . . . . ανοντι . L, sed suprascriptum est aliquid velut σι vel τι. fortasse scriptum fuit λαμβανονται, a correctore vero ληψονται ἐν τῷ μέρει ὅπου (Photiades) cum relliquiis non congruit 10 αὐτῷ] α satis clare legitur τω δικαστηριω L) [*](11 ante κατ scriptum est δια sed deletum ολιγους L*, γο[υς?] supra rescr. ’ ωσι κα satis clare leguntur 12 τουτο L, corr. Bl συγκλεισθέντες ἀλλήλοις] spatio nimium; aliquid suprascriptum esse videtur συνκλ- L 13. 14 ποιησαντες . . . δικάζωσι restit. BI 14 τω αριθμω L ὁ ἐξ] ita L, ut vid.; ὅς ἄ]ν ᾗ Bl, sed νη non video ἑκάστων Bl 16 διομνύουσιν Wn ονται Bl, sed ἁ in capite litterae ι ab hoc scriba plerumque ligatae sunt, cf. v. 19 huius pag. in papyro)) [*](16 ἐρεῖν Wn, lectio non omnino certa ὅταν B1 και (si verum) forraa compressa scriptum est 17 αὐλίσκους . . . οὐκ ἔστι (p. 79,2] pleraque et legit et restit. Wn; in sinistra parte paginae umbrae tantum litterarum raanent μικροὺς Sakellarios) [*](18 ενχε- L λέγειν] λετου L*, ut vid., corr. L 3 ante to; aliquid scriptum est, fortasse κ(αι) 19 υπερ bis scr. L*, corr. L 3 πεντακισχιλιας om. L*, suprascr. L 4? ; δρχμας (quod dat Wn) non video (cf. p. 58,8) τω L; tum 8 conspicitur επ . . . Wn, ὕστερον K-W 3))
LXVIII. [τὰ δὲ πολλ]ὰ τῶν [δικ]αστηρίων ἐστὶ 9 [ . . . . . . . . . . . . . [*](1) . . .] σο . . [. .]ασιν οταν δὲ δέ[ῃ τὰς δημοσίας γραφ]ὰς ε[ἰς ᾶ εἰ]σαγαγεῖν, συν[έρχεται β δικαστή]ρια εἰ[ς] τὴν ἡλιαίαν. τὰ . [ . . . . . . . . . . . . . . ]κνα [.] . εἰς 9 καὶ ᾶ τρία [δικαστήρια. ψῆφοι δέ] εἰσιν [χ]αλκαῖ, αὐλίσκον [ἔχουσαι [*](2) ἐν τῷ μεσῳ, αἱ μ]ὲ[ν] ἡμίσειαί τετρυ[πημέναι, αἱ δὲ ἡμίσειαι πλή]ρει[ς. οἱ] δὲ λαχόντες [ἐπὶ τὰς ψήφους, ἐπειδὰν εἰὴ]μένοι ὦσιν οἱ [λόγοι, παραδιδόασιν ἑ]κάστῳ τῶν δικαστ[ῶν 860 ψἠφους, τετρυπη]μέν[η]ν καὶ πλήρη, [φανερὰς ὁρᾶν ταῖς ἀντιδί]κο[ις, ἵ]να μήτε πλή[ρεις μήτε τετρυπημένας] ἀμφ[ο]τέρας λαμβάν[ωσι. τότε δ’ ὁ ἐπὶ τοῦτο] εἰληχὼς ἀπολα[μβάνει [*](1 8 [ρ]α suprascripta sunt 2 ἀγώνων ὅσοις Bl προσεσσι L*, corr. L 4 ἢ θάνατος ἢ φυγὴ] ἢ θάνατος tantum Bl, ἢ φυγὴ K-W, utrumque spatio non satisfacieris b τὰ δὲ πολλὰ Wn, spatio non satis, nisi fuit intervallum ante τα φ vel Γα (Βl. propter lineolam longiorcra super lacunam manentem) 6 ante astv, σθε . . . habet L, secl erasum, et suprascriptum est σο; unde ἀποδιδόασιν (Bl) verum esse nequit δέῆ . . . τρία δικαστήρια restit. K-W (nisi εἰς α, quae propter spatium addidi)) [*](7 κνα dubia; xXe Wn 8 non χݲ (Wn) sed ᾶ habet L, formae ad numerum significandum in papyris alibi inventae 8 – 13 ψῆφοι . . . λαμβάνωσιν restit. ex Harp.) [*](7 Ilarpocr. ἡλιαία καὶ ἡλίασις : ἡλιαία μέν ἐστι τὸ μέγιστον δικαστήριον τῶν Ἀθήνησιν, ἐν ᾧ τὰ δημόσια τῶν πραγμάτων ἐκρίνετο χιλίων δικαστῶν ἢ χιλίων καὶ φݲ συνιόντων. συνῂεσαν δὲ οἱ μὲν χίλιοι ἐκ δυοῖν δικαστηρίω, οἱ δὲ χίλιοι πεντακόσιοι ἐκ τριῶν . . . . . (Epitomen exscr. ΙΙΙ et Phot. II, ex quo Etym. genuinum, unde Et. M. 427,37). — Lex. Bekk. quint. (BA 262,10) ἡλιαία: μέγα δικαστήριον Ἀθήνησιν, ἐν 10 τὰ μέγιστα τῶν δημοσίων πραγμάτων ἐκρίνετο. ἦν δὲ χιλίων πεντακοσίων καὶ ἑνός. συνῂεσαν δὲ οἱ με) χίλιοι πεντακόσιοι ἐκ τριῶν φυλῶν. — Plenior et minus corrupta exstat haec glossa in Lexico Patm. p. 137 ἡλιαία : τὸ μέγα δικαστήριον, ἐν ᾧ τὸ μέγιστα τῶν δημοσίων πραγμάτων γμάτων ἐκρίνετο. ἦν ποτὲ μὲν χιλίων ἀνδρῶν καὶ πεωτακοσίων καὶ ἑνός <ποτὲ δὲ χιλίων καὶ ἑνός.> ἦσαν 51 οἱ χίλιοι καὶ πεντακόσιοι ἐκ τριῶν δικαστηρίων, οἱ δὲ χίλιοι ἀ[]ο δύο δικαστηρίων. εἰλήθη δὲ οὕτως ἀπὸ τοῦ ἁλίζεσθαι. Cf. Phot. I ἡλιαία: τόπος Ἀθήνησιν εἰς ὅν συνάγεται δὐο δικαστήρια, ὅταν χίλιοι δικάχωσιν· ὦν προέστηκεν εἶς γραμματεύς. — Schol. Dem. 24,9: ἐν τοῖς μεγάλοις καὶ έσπουδασμένοις πράγμασι συνήρχοντο ἐκ δύο δικαστηρίων, πληροῦντες ἀριθμὸν χιλίων καὶ ἑνός. διὰ τοῦτο δὲ ὁ εἶς προσετίθετο ἀεὶ τοῖς δικασταῖς, ἵνα μὴ ἴσων γενομένων τῶν ψήφων ἐξ ἴσης ἀπέλθωσιν οἱ δικαζόμενοι, ἀλλ’ ἐκεῖνος δόξῃ νικᾶν, ᾧ ἂν ὁ εἶς προστεθῇ·) [*](8 Ilarpocr. s. v. τετρυπημένη: . . . . . Ἀριστοτέλης ἐν Ἀθηναίων πολιτείᾳ γράφει ταυτί “ψῆφοι δὲ εἰσι χαλκαῖ αὐλίσκον ἔχουσαι ἐν τῷ μέσῳ αἱ μὲν ἡμίσεαι τετρυπημέναι αἱ δὲ ἡμίσειαι πλήρεις. οἱ δὲ XajjdvTe; ἐπὶ τὰς ψήφους, ἐπειδὰν εἰρημένοι ὦσιν οἱ λόγοι, παραδιδόασιν ἑκάστῳ τῶν δικαστῶν δὐο ψήφους, τετρυπημένην καὶ πλήρη, φανερὰς ὁρᾶν τοῖ; ἀντιδίκοις ἵνα μήτε πλήρεις μὴτε τετρυπημένας λαμβάνωνσιν” (Epitomen exscr, Suid. et Phot. I, ex quo Etym. genuinum, unde Symeo). — Lex. Bekk. quintum (BA 307,18) = Phot. I τετρυπημένη ψῆφος : τῶν ψήφων οὐσῶν χαλκῶν καὶ αὐλίσκον ἐχουσῶν αἱ μὲν ἦσαν τετρυπημέναι ὅσαι κατεψηφίζοντο, αἱ δὲ πλήρεις <καὶ> ἀτρύπῆτοι, ὅσαι ἠφίεσαν τοὺς κρινομένους. Poll. VIII ψήφους δ’ εἶχον χαλκᾶς δύο, τετρυπημένην καὶ ἀτρύπητον.)
LXIX. πάντες δ’ ἐπειδὰν ῶσι διε[ψηφισ]μενοι, λαβόντες οἱ ὑπηρέται [*](1) τὸν ἀ]μφορέα τὸν κύριον ἐ[ξ]ερῶνσιν ἐπὶ ἄβα[κα τρ]υπήματα ἔχοντα ὅ[σ]αιπερ εἰσὶν αἱ ψῆ[φοι, καὶ τ]αῦτα ὅ[πως] αἱ ιαι κείμεναι [*](1 τὰς βακτηρίας Photiades ἕκαστος] οαστ L λαμβάνει σuμβολοv Bl) [*](2 μετὰ Bl, ἀντὶ Photiades ݲ λαμβάνει sc. ὀβόλους; fortasse archetypus pro Γ f habuif, quod signutn trioboli est λαμβανηι (vel η) L ἵνα ψηφίζωνται Photiades 3 anle παντες, απ scr. et del. L συνβορον L, ut vid. (fort. autem λ male scriptum) οὐδενὶ . . . κείμενοι (4) restit. K-W 4 ἀμφοτερεις L*, corr. L 4 4 — 7 δύο . . . μόνην restit. e schol. Ar. Eq. 1150 τω δικαστηριω L 8 ἐμβάλλῃ H-L εν suprascriptum fuerit, cum spatium nou plus quam βαλλη capiat) 9 οἱ δοικασταὶ Bl 9. 10 ejti- σκε . . . Tat L, restit. K-W 10 τας μαρτυριας L, corr. K-W e Plat. Legg. XI 937b οὐ . . . ἀνακηρύττει (11) restit. Bl 13 λαβὼν ἅμα Bl του om. L*, suprascr. L 4 τὸν] non λυ (Wn) sed Ν suprascr. esse videtur (cf. Ν in fine vv. 21 et24 p. 34 in papyro) 14 αὐλίσκον Papageorgios; num caperet spatium dubium est δικνυων L ἀγωνιζομένοις . . . τὸ (15) Bl 15 βαλλει L*, εν suprascr. L 3 τὸν χαλκῦν . . . ξύλινον (16) K-W 17 διεψηφισμένοι Wn 18 τον K-W εξερωισ Bl σιν corr. K-W) ἄβακα . . . ψῆφοι (19) Bl 19 αυταο . . . αικυρκειμεναι L, ut vid.) [*](1 Cf. ea quae ad c. 63 et ad p. 76,4 apposita sunt.) [*](4 Schol. Ar. Eq. 1150 Θ) ὕστερον δ[ε ἀμφορεῖς ἀμφότεροι εἰς V, corr. Dobree) δύο ἴσταντο ἐν τοῖς δικαστηρίοις, ὁ μὲν χαλκοῦς, ὁ δὲ ξύλινος. ἰαὶ 6 μὲν κύριος ἦν ὁ δὲ ἄκυρος. ἔχει δὲ δὲ καὶ V) ὁ χαλκοῦς, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης, διερρινημένον ἐπίθεμα, εἰς τὸ αὐτὴν μόνην τὴν ψῆφον καθίεσθαι. Schol. Ar. Vesp. 087 (RV) δύο γὰρ αμφορεῖς εἰσίν ὦν ὁ μὲν κύριος λεγόμενος χαλκοῦς ὃν ὅν τὴν κυρίαν ψῆφον καθίεσαν οἱ δικασταὶ ἥ καταδικάζοντες ἢ ἀπολύοντες, ὁ δ’ ἕτερος ξύλινος, εἰς ὅν τὰς ἀκύρους καθίεσαν. ὁπότε δὲ πάντες διεψηφίσαντο, εἰς τὸν χαλκοῦν κάδον διηριθμοῦντο αἱ ψῆφοι, καὶ κατεδίκαζον μὲν αἱ τετρυπημέναι, πημέναι, ἀπέλυον δὲ αἱ πλήρεις. Poll. VIII 123 ψήφους δ’ εἶχον χαλκκᾶς δύο, τετρυπημένην καὶ άτρύπητον, καὶ κάδον ᾧ κημὸς ἐπέκειτο, δι’ οὖ καθίετο ἡ ψῆφος. αὐθις δὲ δύο ἀμφορεῖς, ὁ μὲν χαλκοῦς ὁ δὲ ξύλινος, ὁ μὲν κύριος ὁ δ’ ἄκυρος. τῷ δὲ χαλκῷ ἐπῆν ἐπίθημα μιᾳ ψήψῳ χώραν ἔχον.)