Alexander

Lucian of Samosata

Lucian, Vol. 4. Harmon, A. M., editor. London: William Heinemann, Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1925.

ὁ γοῦν Σευηριανῷ δοθεὶς ὑπὲρ τῆς εἰς Ἀρμενίαν εἰσόδου τῶν αὐτοφώνων καὶ αὐτὸς ἦν. προτρέπων γὰρ αὐτὸν ἐπὶ τὴν εἰσβολὴν οὕτως ἔφη·

  1. Πάρθους Ἀρμενίους τε θοῷ ὑπὸ δουρὶ δαμάσσας
  2. νοστήσεις Ῥώμην καὶ Θύβριδος ἀγλαὸν ὕδωρ
  3. στέμμα φέρων κροτάφοισι μεμιγμένον ἀκτίνεσσιν.
εἶτʼ ἐπειδὴ πεισθεὶς ὁ ἠλίθιος ἐκεῖνος Κελτὸς εἰσέβαλε καὶ ἀπήλλαξεν αὐτῇ στρατιᾷ ὑπὸ τοῦ Ὀσρόου[*](Ὀσρόου Kuhn: Ὀθρύου β, Ὀθρυάδου γ. Cf. Hist. Conscrib. 15 and 21.) κατακοπείς, τοῦτον μὲν τὸν χρησμὸν ἐξαιρεῖ ἐκ τῶν ὑπομνημάτων, ἐντίθησιν δʼ ἄλλον ἀντʼ αὐτοῦ·
  1. μὴ σύ γʼ ἐπʼ Ἀρμενίους ἐλάαν στρατόν, οὐ γὰρ ἄμεινον,
  2. μή σοι θηλυχίτων τις ἀνὴρ τόξου ἄπο λυγρὸν
  3. πότμον ἐπιπροϊεὶς παύσῃ βιότοιο φάους τε.