Isthmean
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- θεσπεσίων ἐπέων λοιποῖς ἀθύρειν.
- τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει,
- εἴ τις εὖ εἴπῃ τι· καὶ πάγκαρπον ἐπὶ χθόνα καὶ διὰ πόντον βέβακεν
- ἑργμάτων ἀκτὶς καλῶν ἄσβεστος αἰεί.
- προφρόνων Μοισᾶν τύχοιμεν, κεῖνον ἅψαι πυρσὸν ὕμνων
- καὶ Μελίσσῳ, παγκρατίου στεφάνωμʼ ἐπάξιον,
- ἔρνεϊ Τελεσιάδα. τόλμᾳ γὰρ εἰκὼς
- θυμὸν ἐριβρεμετᾶν θηρῶν λεόντων
- ἐν πόνῳ, μῆτιν δʼ ἀλώπηξ, αἰετοῦ ἅ τʼ ἀναπιτναμένα ῥόμβον ἴσχει.
- χρὴ δὲ πᾶν ἔρδοντα μαυρῶσαι τὸν ἐχθρόν.
- οὐ γὰρ φύσιν Ὠαριωνείαν ἔλαχεν·
- ἀλλʼ ὀνοτὸς μὲν ἰδέσθαι,
- συμπεσεῖν δʼ ἀκμᾷ βαρύς.
- καίτοι πότʼ Ἀνταίου δόμους
- Θηβᾶν ἀπὸ Καδμεϊᾶν μορφὰν βραχύς, ψυχὰν δʼ ἄκαμπτος, προσπαλαίσων ἦλθʼ ἀνὴρ
- τὰν πυροφόρον Λιβύαν, κρανίοις ὄφρα ξένων ναὸν Ποσειδάωνος ἐρέφοντα σχέθοι,
- υἱὸς Ἀλκμήνας· ὃς Οὐλυμπόνδʼ ἔβα, γαίας τε πάσας
- καὶ βαθύκρημνον πολιᾶς ἁλὸς ἐξευρὼν θέναρ,
- ναυτιλίαισί τε πορθμὸν ἁμερώσαις.
- νῦν δὲ παρʼ Αἰγιόχῳ κάλλιστον ὄλβον