Pythian

Pindar

Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).

  1. αὐτίκα δʼ ἐκ μεγάρων Χείρωνα προσέννεπε φωνᾷ.
  2. σεμνὸν ἄντρον, Φιλλυρίδα, προλιπὼν θυμὸν γυναικὸς καὶ μεγάλαν δύνασιν
  3. θαύμασον, οἷον ἀταρβεῖ νεῖκος ἄγει κεφαλᾷ, μόχθου καθύπερθε νεᾶνις
  4. ἦτορ ἔχοισα· φόβῳ δʼ οὐ κεχείμανται φρένες.
  5. τίς νιν ἀνθρώπων τέκεν; ποίας δʼ ἀποσπασθεῖσα φύτλας
  6. ὀρέων κευθμῶνας ἔχει σκιοέντων,
  7. γεύεται δʼ ἀλκᾶς ἀπειράντου;
  8. ὁσία κλυτὰν χέρα οἱ προσενεγκεῖν,
  9. ἦ ῥα; καὶ ἐκ λεχέων κεῖραι μελιηδέα ποίαν;
  10. τὸν δὲ Κένταυρος ζαμενής, ἀγανᾷ χλαρὸν γελάσσαις ὀφρύϊ, μῆτιν ἑὰν
  11. εὐθὺς ἀμείβετο· κρυπταὶ κλαΐδες ἐντὶ σοφᾶς Πειθοῦς ἱερᾶν φιλοτάτων,
  12. Φοῖβε, καὶ ἔν τε θεοῖς τοῦτο κἀνθρώποις ὁμῶς
  13. αἰδέοντʼ, ἀμφανδὸν ἁδείας τυχεῖν τὸ πρῶτον εὐνᾶς.
  14. καὶ γὰρ σέ, τὸν οὐ θεμιτὸν ψεύδει θιγεῖν,
  15. ἔτραπε μείλιχος ὀργὰ παρφάμεν τοῦτον λόγον. κούρας δʼ ὁπόθεν γενεὰν
  16. ἐξερωτᾷς, ὦ ἄνα; κύριον ὃς πάντων τέλος
  17. οἶσθα καὶ πάσας κελεύθους·
  18. ὅσσα τε χθὼν ἠρινὰ φύλλʼ ἀναπέμπει, χὠπόσαι
  19. ἐν θαλάσσᾳ καὶ ποταμοῖς ψάμαθοι
  20. κύμασιν ῥιπαῖς τʼ ἀνέμων κλονέονται, χὤ τι μέλλει, χὠπόθεν