Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- νυμφίον ἄνδρα· ποτὶ γραμμᾷ μὲν αὐτὰν στᾶσε κοσμήσαις τέλος ἔμμεν ἄκρον,
- εἶπε δʼ ἐν μέσσοις ἀπάγεσθαι, ὃς ἂν πρῶτος θορὼν
- ἀμφί οἱ ψαύσειε πέπλοις.
- ἔνθʼ Ἀλεξίδαμος, ἐπεὶ φύγε λαιψηρὸν δρόμον,
- παρθένον κεδνὰν χερὶ χειρὸς ἑλὼν
- ἆγεν ἱππευτᾶν Νομάδων διʼ ὅμιλον. πολλὰ μὲν κεῖνοι δίκον
- φύλλʼ ἔπι καὶ στεφάνους·
- πολλὰ δὲ πρόσθεν πτερὰ δέξατο νικᾶν.
- ὄλβια Λακεδαίμων,
- μάκαιρα Θεσσαλία· πατρὸς δʼ ἀμφοτέραις ἐξ ἑνὸς
- ἀριστομάχου γένος Ἡρακλεῦς βασιλεύει.
- τί κομπέω παρὰ καιρόν; ἀλλά με Πυθώ τε καὶ τὸ Πελινναῖον ἀπύει
- Ἀλεύα τε παῖδες, Ἱπποκλέᾳ ἐθέλοντες
- ἀγαγεῖν ἐπικωμίαν ἀνδρῶν κλυτὰν ὄπα.
- γεύεται γὰρ ἀέθλων·
- στρατῷ τʼ ἀμφικτιόνων ὁ Παρνάσιος αὐτὸν μυχὸς
- διαυλοδρομᾶν ὕπατον παίδων ἀνέειπεν.
- Ἄπολλον, γλυκὺ δʼ ἀνθρώπων τέλος ἀρχά τε δαίμονος ὀρνύντος αὔξεται·
- ὁ μέν που τεοῖς γε μήδεσι τοῦτʼ ἔπραξεν·
- τὸ δὲ συγγενὲς ἐμβέβακεν ἴχνεσιν πατρὸς