Frogs

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.

  1. τοῦτον δὲ δοῦλον.
Ἄιακος
  1. ταῦτʼ ἀκούεις;
Ξανθίας
  1. φήμʼ ἐγώ.
  2. καὶ πολύ γε μᾶλλόν ἐστι μαστιγωτέος·
  3. εἴπερ θεὸς γάρ ἐστιν, οὐκ αἰσθήσεται.
Διόνυσος
  1. τί δῆτʼ, ἐπειδὴ καὶ σὺ φῂς εἶναι θεός,
  2. οὐ καὶ σὺ τύπτει τὰς ἴσας πληγὰς ἐμοί;
Ξανθίας
  1. δίκαιος ὁ λόγος· χὠπότερόν γʼ ἂν νῷν ἴδῃς
  2. κλαύσαντα πρότερον ἢ προτιμήσαντά τι
  3. τυπτόμενον, εἶναι τοῦτον ἡγοῦ μὴ θεόν.
Ἄιακος
  1. οὐκ ἔσθʼ ὅπως οὐκ εἶ σὺ γεννάδας ἀνήρ·
  2. χωρεῖς γὰρ ἐς τὸ δίκαιον. ἀποδύεσθε δή.
Ξανθίας
  1. πῶς οὖν βασανιεῖς νὼ δικαίως;
Ἄιακος
  1. ῥᾳδίως·
  2. πληγὴν παρὰ πληγὴν ἑκάτερον.
Ξανθίας
  1. καλῶς λέγεις.
Ἄιακος
  1. ἰδού.
Ξανθίας
  1. σκόπει νυν ἤν μʼ ὑποκινήσαντʼ ἴδῃς.
Ἄιακος
  1. ἤδη ʼπάταξά σʼ.
Ξανθίας
  1. οὐ μὰ Δίʼ.
Ἄιακος
  1. οὐδʼ ἐμοὶ δοκεῖς.
  2. ἀλλʼ εἶμʼ ἐπὶ τονδὶ καὶ πατάξω.
Διόνυσος
  1. πηνίκα;
Ἄιακος
  1. καὶ δὴ ʼπάταξα.
Διόνυσος
  1. κᾆτα πῶς οὐκ ἔπταρον;
Ἄιακος
  1. οὐκ οἶδα· τουδὶ δʼ αὖθις ἀποπειράσομαι.
Ξανθίας
  1. οὔκουν ἀνύσεις τι; ἀτταταῖ.
Ἄιακος
  1. τί τἀτταταῖ;
  2. μῶν ὠδυνήθης;
Ξανθίας
  1. οὐ μὰ Δίʼ ἀλλʼ ἐφρόντισα
  2. ὁπόθʼ Ἡράκλεια τἀν Διομείοις γίγνεται.