Exordia

ὅτι δʼ οὕτω ταῦτʼ ἔχει, μὴ ἐμοὶ πιστεύσητε, ἀλλʼ ἐν βραχεῖ λογίσασθε. ἔστιν ὅπου τις ἀναστὰς εἶπεν παρʼ ὑμῖν πώποτε βουλόμενός τι λαβεῖν τῶν ὑμετέρων παρελήλυθʼ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οὐχ ὑπὲρ ὑμῶν; οὐδεὶς δήπου, ἀλλʼ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ διʼ ὑμᾶς, καὶ τοιαύτας προφάσεις λέγουσιν. φέρε δὴ σκέψασθε, τί δή ποτʼ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὑπὲρ ὧν ἅπαντες λέγουσιν, οὐδὲν βέλτιον τοῖς ὅλοις νῦν ἢ πρότερον πράττετε, οὗτοι δʼ οἱ πάνθʼ ὑπὲρ ὑμῶν, ὑπὲρ αὑτῶν δʼ οὐδεὶς οὐδὲν πώποτʼ εἰρηκώς, ἐκ πτωχῶν πλούσιοι γεγόνασιν; ὅτι φασὶν μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, φιλεῖν ὑμᾶς, φιλοῦσι δʼ οὐχ ὑμᾶς ἀλλʼ αὑτούς.