Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- ἂν δὲ καὶ Εὐρύαλος, βροτολοιγῷ ἶσος Ἄρηϊ,
- Ναυβολίδης, ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε
- πάντων Φαιήκων μετʼ ἀμύμονα Λαοδάμαντα.
- ἂν δʼ ἔσταν τρεῖς παῖδες ἀμύμονος Ἀλκινόοιο,
- Λαοδάμας θʼ Ἅλιός τε καὶ ἀντίθεος Κλυτόνηος.
- οἱ δʼ ἦ τοι πρῶτον μὲν ἐπειρήσαντο πόδεσσι.
- τοῖσι δʼ ἀπὸ νύσσης τέτατο δρόμος· οἱ δʼ ἅμα πάντες
- καρπαλίμως ἐπέτοντο κονίοντες πεδίοιο·
- τῶν δὲ θέειν ὄχʼ ἄριστος ἔην Κλυτόνηος ἀμύμων·
- ὅσσον τʼ ἐν νειῷ οὖρον πέλει ἡμιόνοιιν,
- τόσσον ὑπεκπροθέων λαοὺς ἵκεθʼ, οἱ δʼ ἐλίποντο.
- οἱ δὲ παλαιμοσύνης ἀλεγεινῆς πειρήσαντο·
- τῇ δʼ αὖτʼ Εὐρύαλος ἀπεκαίνυτο πάντας ἀρίστους.
- ἅλματι δʼ Ἀμφίαλος πάντων προφερέστατος ἦεν·
- δίσκῳ δʼ αὖ πάντων πολὺ φέρτατος ἦεν Ἐλατρεύς,
- πὺξ δʼ αὖ Λαοδάμας, ἀγαθὸς πάϊς Ἀλκινόοιο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντες ἐτέρφθησαν φρένʼ ἀέθλοις,
- τοῖς ἄρα Λαοδάμας μετέφη πάϊς Ἀλκινόοιο·
- δεῦτε, φίλοι, τὸν ξεῖνον ἐρώμεθα εἴ τινʼ ἄεθλον
- οἶδέ τε καὶ δεδάηκε. φυήν γε μὲν οὐ κακός ἐστι,
- μηρούς τε κνήμας τε καὶ ἄμφω χεῖρας ὕπερθεν
- αὐχένα τε στιβαρὸν μέγα τε σθένος· οὐδέ τι ἥβης
- δεύεται, ἀλλὰ κακοῖσι συνέρρηκται πολέεσσιν·
- οὐ γὰρ ἐγώ γέ τί φημι κακώτερον ἄλλο θαλάσσης
- ἄνδρα γε συγχεῦαι, εἰ καὶ μάλα καρτερὸς εἴη.
- τὸν δʼ αὖτʼ Εὐρύαλος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- Λαοδάμα, μάλα τοῦτο ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπες.
- αὐτὸς νῦν προκάλεσσαι ἰὼν καὶ πέφραδε μῦθον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσʼ ἀγαθὸς πάϊς Ἀλκινόοιο,
- στῆ ῥʼ ἐς μέσσον ἰὼν καὶ Ὀδυσσῆα προσέειπε·
- δεῦρʼ ἄγε καὶ σύ, ξεῖνε πάτερ, πείρησαι ἀέθλων,
- εἴ τινά που δεδάηκας· ἔοικε δέ σʼ ἴδμεν ἀέθλους·
- οὐ μὲν γὰρ μεῖζον κλέος ἀνέρος ὄφρα κʼ ἔῃσιν,
- ἤ ὅ τι ποσσίν τε ῥέξῃ καὶ χερσὶν ἑῇσιν.
- ἀλλʼ ἄγε πείρησαι, σκέδασον δʼ ἀπὸ κήδεα θυμοῦ.
- σοὶ δʼ ὁδὸς οὐκέτι δηρὸν ἀπέσσεται, ἀλλά τοι ἤδη
- νηῦς τε κατείρυσται καὶ ἐπαρτέες εἰσὶν ἑταῖροι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Λαοδάμα, τί με ταῦτα κελεύετε κερτομέοντες;
- κήδεά μοι καὶ μᾶλλον ἐνὶ φρεσὶν ἤ περ ἄεθλοι,
- ὃς πρὶν μὲν μάλα πολλὰ πάθον καὶ πολλὰ μόγησα,
- νῦν δὲ μεθʼ ὑμετέρῃ ἀγορῇ νόστοιο χατίζων
- ἧμαι, λισσόμενος βασιλῆά τε πάντα τε δῆμον.
- τὸν δʼ αὖτʼ Εὐρύαλος ἀπαμείβετο νείκεσέ τʼ ἄντην·
- οὐ γάρ σʼ οὐδέ, ξεῖνε, δαήμονι φωτὶ ἐίσκω
- ἄθλων, οἷά τε πολλὰ μετʼ ἀνθρώποισι πέλονται,
- ἀλλὰ τῷ, ὅς θʼ ἅμα νηὶ πολυκλήιδι θαμίζων,
- ἀρχὸς ναυτάων οἵ τε πρηκτῆρες ἔασιν,
- φόρτου τε μνήμων καὶ ἐπίσκοπος ᾖσιν ὁδαίων
- κερδέων θʼ ἁρπαλέων· οὐδʼ ἀθλητῆρι ἔοικας.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ξεῖνʼ, οὐ καλὸν ἔειπες· ἀτασθάλῳ ἀνδρὶ ἔοικας.
- οὕτως οὐ πάντεσσι θεοὶ χαρίεντα διδοῦσιν
- ἀνδράσιν, οὔτε φυὴν οὔτʼ ἂρ φρένας οὔτʼ ἀγορητύν.
- ἄλλος μὲν γάρ τʼ εἶδος ἀκιδνότερος πέλει ἀνήρ,
- ἀλλὰ θεὸς μορφὴν ἔπεσι στέφει, οἱ δέ τʼ ἐς αὐτὸν
- τερπόμενοι λεύσσουσιν· ὁ δʼ ἀσφαλέως ἀγορεύει
- αἰδοῖ μειλιχίῃ, μετὰ δὲ πρέπει ἀγρομένοισιν,
- ἐρχόμενον δʼ ἀνὰ ἄστυ θεὸν ὣς εἰσορόωσιν.
- ἄλλος δʼ αὖ εἶδος μὲν ἀλίγκιος ἀθανάτοισιν,
- ἀλλʼ οὔ οἱ χάρις ἀμφιπεριστέφεται ἐπέεσσιν,
- ὡς καὶ σοὶ εἶδος μὲν ἀριπρεπές, οὐδέ κεν ἄλλως
- οὐδὲ θεὸς τεύξειε, νόον δʼ ἀποφώλιός ἐσσι.
- ὤρινάς μοι θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν
- εἰπὼν οὐ κατὰ κόσμον. ἐγὼ δʼ οὐ νῆις ἀέθλων,
- ὡς σύ γε μυθεῖαι, ἀλλʼ ἐν πρώτοισιν ὀίω
- ἔμμεναι, ὄφρʼ ἥβῃ τε πεποίθεα χερσί τʼ ἐμῇσι.
- νῦν δʼ ἔχομαι κακότητι καὶ ἄλγεσι· πολλὰ γὰρ ἔτλην
- ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων.
- ἀλλὰ καὶ ὥς, κακὰ πολλὰ παθών, πειρήσομʼ ἀέθλων·
- θυμοδακὴς γὰρ μῦθος, ἐπώτρυνας δέ με εἰπών.
- ἦ ῥα καὶ αὐτῷ φάρει ἀναΐξας λάβε δίσκον
- μείζονα καὶ πάχετον, στιβαρώτερον οὐκ ὀλίγον περ
- ἢ οἵῳ Φαίηκες ἐδίσκεον ἀλλήλοισι.
- τόν ῥα περιστρέψας ἧκε στιβαρῆς ἀπὸ χειρός,
- βόμβησεν δὲ λίθος· κατὰ δʼ ἔπτηξαν ποτὶ γαίῃ
- Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίκλυτοι ἄνδρες,
- λᾶος ὑπὸ ῥιπῆς· ὁ δʼ ὑπέρπτατο σήματα πάντων
- ῥίμφα θέων ἀπὸ χειρός. ἔθηκε δὲ τέρματʼ Ἀθήνη
- ἀνδρὶ δέμας ἐικυῖα, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- καί κʼ ἀλαός τοι, ξεῖνε, διακρίνειε τὸ σῆμα
- ἀμφαφόων, ἐπεὶ οὔ τι μεμιγμένον ἐστὶν ὁμίλῳ,
- ἀλλὰ πολὺ πρῶτον. σὺ δὲ θάρσει τόνδε γʼ ἄεθλον·
- οὔ τις Φαιήκων τόδε γʼ ἵξεται, οὐδʼ ὑπερήσει.
- ὣς φάτο, γήθησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- χαὶρων, οὕνεχʼ ἑταῖρον ἐνηέα λεῦσσʼ ἐν ἀγῶνι.
- καὶ τότε κουφότερον μετεφώνεε Φαιήκεσσιν·
- τοῦτον νῦν ἀφίκεσθε, νέοι. τάχα δʼ ὕστερον ἄλλον
- ἥσειν ἢ τοσσοῦτον ὀίομαι ἢ ἔτι μᾶσσον.
- τῶν δʼ ἄλλων ὅτινα κραδίη θυμός τε κελεύει,
- δεῦρʼ ἄγε πειρηθήτω, ἐπεί μʼ ἐχολώσατε λίην,
- ἢ πὺξ ἠὲ πάλῃ ἢ καὶ ποσίν, οὔ τι μεγαίρω,
- πάντων Φαιήκων, πλήν γʼ αὐτοῦ Λαοδάμαντος.
- ξεῖνος γάρ μοι ὅδʼ ἐστί· τίς ἂν φιλέοντι μάχοιτο;
- ἄφρων δὴ κεῖνός γε καὶ οὐτιδανὸς πέλει ἀνήρ,
- ὅς τις ξεινοδόκῳ ἔριδα προφέρηται ἀέθλων
- δήμῳ ἐν ἀλλοδαπῷ· ἕο δʼ αὐτοῦ πάντα κολούει.
- τῶν δʼ ἄλλων οὔ πέρ τινʼ ἀναίνομαι οὐδʼ ἀθερίζω,
- ἀλλʼ ἐθέλω ἴδμεν καὶ πειρηθήμεναι ἄντην.
- πάντα γὰρ οὐ κακός εἰμι, μετʼ ἀνδράσιν ὅσσοι ἄεθλοι·
- εὖ μὲν τόξον οἶδα ἐύξοον ἀμφαφάασθαι·
- πρῶτός κʼ ἄνδρα βάλοιμι ὀιστεύσας ἐν ὁμίλῳ
- ἀνδρῶν δυσμενέων, εἰ καὶ μάλα πολλοὶ ἑταῖροι
- ἄγχι παρασταῖεν καὶ τοξαζοίατο φωτῶν.
- οἶος δή με Φιλοκτήτης ἀπεκαίνυτο τόξῳ
- δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅτε τοξαζοίμεθʼ Ἀχαιοί.
- τῶν δʼ ἄλλων ἐμέ φημι πολὺ προφερέστερον εἶναι,
- ὅσσοι νῦν βροτοί εἰσιν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες.
- ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω,
- οὔθʼ Ἡρακλῆι οὔτʼ Εὐρύτῳ Οιχαλιῆι,
- οἵ ῥα καὶ ἀθανάτοισιν ἐρίζεσκον περὶ τόξων.
- τῷ ῥα καὶ αἶψʼ ἔθανεν μέγας Εὔρυτος, οὐδʼ ἐπὶ γῆρας
- ἵκετʼ ἐνὶ μεγάροισι· χολωσάμενος γὰρ Ἀπόλλων
- ἔκτανεν, οὕνεκά μιν προκαλίζετο τοξάζεσθαι.
- δουρὶ δʼ ἀκοντίζω ὅσον οὐκ ἄλλος τις ὀιστῷ.
- οἴοισιν δείδοικα ποσὶν μή τίς με παρέλθῃ
- Φαιήκων· λίην γὰρ ἀεικελίως ἐδαμάσθην
- κύμασιν ἐν πολλοῖς, ἐπεὶ οὐ κομιδὴ κατὰ νῆα
- ἦεν ἐπηετανός· τῷ μοι φίλα γυῖα λέλυνται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- Ἀλκίνοος δέ μιν οἶος ἀμειβόμενος προσέειπεν·
- ξεῖνʼ, ἐπεὶ οὐκ ἀχάριστα μεθʼ ἡμῖν ταῦτʼ ἀγορεύεις,
- ἀλλʼ ἐθέλεις ἀρετὴν σὴν φαινέμεν, ἥ τοι ὀπηδεῖ,
- χωόμενος ὅτι σʼ οὗτος ἀνὴρ ἐν ἀγῶνι παραστὰς
- νείκεσεν, ὡς ἂν σὴν ἀρετὴν βροτὸς οὔ τις ὄνοιτο,
- ὅς τις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὶν ἄρτια βάζειν·
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ἐμέθεν ξυνίει ἔπος, ὄφρα καὶ ἄλλῳ
- εἴπῃς ἡρώων, ὅτε κεν σοῖς ἐν μεγάροισι
- δαινύῃ παρὰ σῇ τʼ ἀλόχῳ καὶ σοῖσι τέκεσσιν,
- ἡμετέρης ἀρετῆς μεμνημένος, οἷα καὶ ἡμῖν
- Ζεὺς ἐπὶ ἔργα τίθησι διαμπερὲς ἐξ ἔτι πατρῶν.
- οὐ γὰρ πυγμάχοι εἰμὲν ἀμύμονες οὐδὲ παλαισταί,
- ἀλλὰ ποσὶ κραιπνῶς θέομεν καὶ νηυσὶν ἄριστοι,
- αἰεὶ δʼ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρις τε χοροί τε
- εἵματά τʼ ἐξημοιβὰ λοετρά τε θερμὰ καὶ εὐναί.
- ἀλλʼ ἄγε, Φαιήκων βητάρμονες ὅσσοι ἄριστοι,
- παίσατε, ὥς χʼ ὁ ξεῖνος ἐνίσπῃ οἷσι φίλοισιν
- οἴκαδε νοστήσας, ὅσσον περιγιγνόμεθʼ ἄλλων
- ναυτιλίῃ καὶ ποσσὶ καὶ ὀρχηστυῖ καὶ ἀοιδῇ.
- Δημοδόκῳ δέ τις αἶψα κιὼν φόρμιγγα λίγειαν
- οἰσέτω, ἥ που κεῖται ἐν ἡμετέροισι δόμοισιν.
- ὣς ἔφατʼ Ἀλκίνοος θεοείκελος, ὦρτο δὲ κῆρυξ
- οἴσων φόρμιγγα γλαφυρὴν δόμου ἐκ βασιλῆος.
- αἰσυμνῆται δὲ κριτοὶ ἐννέα πάντες ἀνέσταν
- δήμιοι, οἳ κατʼ ἀγῶνας ἐὺ πρήσσεσκον ἕκαστα,
- λείηναν δὲ χορόν, καλὸν δʼ εὔρυναν ἀγῶνα.
- κῆρυξ δʼ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων φόρμιγγα λίγειαν
- Δημοδόκῳ· ὁ δʼ ἔπειτα κίʼ ἐς μέσον· ἀμφὶ δὲ κοῦροι
- πρωθῆβαι ἵσταντο, δαήμονες ὀρχηθμοῖο,
- πέπληγον δὲ χορὸν θεῖον ποσίν. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- μαρμαρυγὰς θηεῖτο ποδῶν, θαύμαζε δὲ θυμῷ.
- αὐτὰρ ὁ φορμίζων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν
- ἀμφʼ Ἄρεος φιλότητος εὐστεφάνου τʼ Ἀφροδίτης,
- ὡς τὰ πρῶτα μίγησαν ἐν Ἡφαίστοιο δόμοισι
- λάθρῃ, πολλὰ δʼ ἔδωκε, λέχος δʼ ᾔσχυνε καὶ εὐνὴν
- Ἡφαίστοιο ἄνακτος. ἄφαρ δέ οἱ ἄγγελος ἦλθεν
- Ἥλιος, ὅ σφʼ ἐνόησε μιγαζομένους φιλότητι.
- Ἥφαιστος δʼ ὡς οὖν θυμαλγέα μῦθον ἄκουσε,
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐς χαλκεῶνα κακὰ φρεσὶ βυσσοδομεύων,
- ἐν δʼ ἔθετʼ ἀκμοθέτῳ μέγαν ἄκμονα, κόπτε δὲ δεσμοὺς
- ἀρρήκτους ἀλύτους, ὄφρʼ ἔμπεδον αὖθι μένοιεν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῦξε δόλον κεχολωμένος Ἄρει,
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐς θάλαμον, ὅθι οἱ φίλα δέμνιʼ ἔκειτο,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἑρμῖσιν χέε δέσματα κύκλῳ ἁπάντῃ·
- πολλὰ δὲ καὶ καθύπερθε μελαθρόφιν ἐξεκέχυντο,
- ἠύτʼ ἀράχνια λεπτά, τά γʼ οὔ κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο,
- οὐδὲ θεῶν μακάρων· πέρι γὰρ δολόεντα τέτυκτο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα δόλον περὶ δέμνια χεῦεν,
- εἴσατʼ ἴμεν ἐς Λῆμνον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον,
- ἥ οἱ γαιάων πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων.
- οὐδʼ ἀλαοσκοπιὴν εἶχε χρυσήνιος Ἄρης,
- ὡς ἴδεν Ἥφαιστον κλυτοτέχνην νόσφι κιόντα·
- βῆ δʼ ἰέναι πρὸς δῶμα περικλυτοῦ Ἡφαίστοιο
- ἰσχανόων φιλότητος ἐυστεφάνου Κυθερείης.
- ἡ δὲ νέον παρὰ πατρὸς ἐρισθενέος Κρονίωνος
- ἐρχομένη κατʼ ἄρʼ ἕζεθʼ· ὁ δʼ εἴσω δώματος ᾔει,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρί, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- δεῦρο, φίλη, λέκτρονδε τραπείομεν εὐνηθέντες·
- οὐ γὰρ ἔθʼ Ἥφαιστος μεταδήμιος, ἀλλά που ἤδη
- οἴχεται ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.
- ὣς φάτο, τῇ δʼ ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηθῆναι.
- τὼ δʼ ἐς δέμνια βάντε κατέδραθον· ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ
- τεχνήεντες ἔχυντο πολύφρονος Ἡφαίστοιο,
- οὐδέ τι κινῆσαι μελέων ἦν οὐδʼ ἀναεῖραι.
- καὶ τότε δὴ γίγνωσκον, ὅ τʼ οὐκέτι φυκτὰ πέλοντο.
- ἀγχίμολον δέ σφʼ ἦλθε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις,
- αὖτις ὑποστρέψας πρὶν Λήμνου γαῖαν ἱκέσθαι·
- Ἠέλιος γάρ οἱ σκοπιὴν ἔχεν εἶπέ τε μῦθον.
- βῆ δʼ ἴμεναι πρὸς δῶμα φίλον τετιημένος ἦτορ·
- ἔστη δʼ ἐν προθύροισι, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει·
- σμερδαλέον δʼ ἐβόησε, γέγωνέ τε πᾶσι θεοῖσιν·
- Ζεῦ πάτερ ἠδʼ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες,
- δεῦθʼ, ἵνα ἔργα γελαστὰ καὶ οὐκ ἐπιεικτὰ ἴδησθε,
- ὡς ἐμὲ χωλὸν ἐόντα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- αἰὲν ἀτιμάζει, φιλέει δʼ ἀίδηλον Ἄρηα,
- οὕνεχʼ ὁ μὲν καλός τε καὶ ἀρτίπος, αὐτὰρ ἐγώ γε
- ἠπεδανὸς γενόμην. ἀτὰρ οὔ τί μοι αἴτιος ἄλλος,
- ἀλλὰ τοκῆε δύω, τὼ μὴ γείνασθαι ὄφελλον.
- ἀλλʼ ὄψεσθʼ, ἵνα τώ γε καθεύδετον ἐν φιλότητι
- εἰς ἐμὰ δέμνια βάντες, ἐγὼ δʼ ὁρόων ἀκάχημαι.
- οὐ μέν σφεας ἔτʼ ἔολπα μίνυνθά γε κειέμεν οὕτως
- καὶ μάλα περ φιλέοντε· τάχʼ οὐκ ἐθελήσετον ἄμφω
- εὕδειν· ἀλλά σφωε δόλος καὶ δεσμὸς ἐρύξει,
- εἰς ὅ κέ μοι μάλα πάντα πατὴρ ἀποδῷσιν ἔεδνα,
- ὅσσα οἱ ἐγγυάλιξα κυνώπιδος εἵνεκα κούρης,
- οὕνεκά οἱ καλὴ θυγάτηρ, ἀτὰρ οὐκ ἐχέθυμος.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἀγέροντο θεοὶ ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ·
- ἦλθε Ποσειδάων γαιήοχος, ἦλθʼ ἐριούνης
- Ἑρμείας, ἦλθεν δὲ ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων.
- θηλύτεραι δὲ θεαὶ μένον αἰδοῖ οἴκοι ἑκάστη.
- ἔσταν δʼ ἐν προθύροισι θεοί, δωτῆρες ἑάων·
- ἄσβεστος δʼ ἄρʼ ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσι
- τέχνας εἰσορόωσι πολύφρονος Ἡφαίστοιο.
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·
- οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα· κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν,
- ὡς καὶ νῦν Ἥφαιστος ἐὼν βραδὺς εἷλεν Ἄρηα
- ὠκύτατόν περ ἐόντα θεῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν,
- χωλὸς ἐὼν τέχνῃσι· τὸ καὶ μοιχάγριʼ ὀφέλλει.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·
- Ἑρμῆν δὲ προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- Ἑρμεία, Διὸς υἱέ, διάκτορε, δῶτορ ἑάων,
- ἦ ῥά κεν ἐν δεσμοῖς ἐθέλοις κρατεροῖσι πιεσθεὶς
- εὕδειν ἐν λέκτροισι παρὰ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα διάκτορος ἀργεϊφόντης·
- αἲ γὰρ τοῦτο γένοιτο, ἄναξ ἑκατηβόλʼ Ἄπολλον·
- δεσμοὶ μὲν τρὶς τόσσοι ἀπείρονες ἀμφὶς ἔχοιεν,
- ὑμεῖς δʼ εἰσορόῳτε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι,
- αὐτὰρ ἐγὼν εὕδοιμι παρὰ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ.
- ὣς ἔφατʼ, ἐν δὲ γέλως ὦρτʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- οὐδὲ Ποσειδάωνα γέλως ἔχε, λίσσετο δʼ αἰεὶ
- Ἥφαιστον κλυτοεργὸν ὅπως λύσειεν Ἄρηα.
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- λῦσον· ἐγὼ δέ τοι αὐτὸν ὑπίσχομαι, ὡς σὺ κελεύεις,
- τίσειν αἴσιμα πάντα μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- μή με, Ποσείδαον γαιήοχε, ταῦτα κέλευε·
- δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι.
- πῶς ἂν ἐγώ σε δέοιμι μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν,
- εἴ κεν Ἄρης οἴχοιτο χρέος καὶ δεσμὸν ἀλύξας;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Ἥφαιστʼ, εἴ περ γάρ κεν Ἄρης χρεῖος ὑπαλύξας
- οἴχηται φεύγων, αὐτός τοι ἐγὼ τάδε τίσω.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- οὐκ ἔστʼ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι.
- ὣς εἰπὼν δεσμὸν ἀνίει μένος Ἡφαίστοιο.
- τὼ δʼ ἐπεὶ ἐκ δεσμοῖο λύθεν, κρατεροῦ περ ἐόντος,
- αὐτίκʼ ἀναΐξαντε ὁ μὲν Θρῄκηνδε βεβήκει,
- ἡ δʼ ἄρα Κύπρον ἵκανε φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη,
- ἐς Πάφον· ἔνθα δέ οἱ τέμενος βωμός τε θυήεις.
- ἔνθα δέ μιν Χάριτες λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ
- ἀμβρότῳ, οἷα θεοὺς ἐπενήνοθεν αἰὲν ἐόντας,
- ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσαν ἐπήρατα, θαῦμα ἰδέσθαι.
- ταῦτʼ ἄρʼ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- τέρπετʼ ἐνὶ φρεσὶν ᾗσιν ἀκούων ἠδὲ καὶ ἄλλοι
- Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίκλυτοι ἄνδρες.
- Ἀλκίνοος δʼ Ἅλιον καὶ Λαοδάμαντα κέλευσεν
- μουνὰξ ὀρχήσασθαι, ἐπεί σφισιν οὔ τις ἔριζεν.
- οἱ δʼ ἐπεὶ οὖν σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο,
- πορφυρέην, τήν σφιν Πόλυβος ποίησε δαΐφρων,
- τὴν ἕτερος ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα
- ἰδνωθεὶς ὀπίσω, ὁ δʼ ἀπὸ χθονὸς ὑψόσʼ ἀερθεὶς
- ῥηιδίως μεθέλεσκε, πάρος ποσὶν οὖδας ἱκέσθαι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σφαίρῃ ἀνʼ ἰθὺν πειρήσαντο,
- ὠρχείσθην δὴ ἔπειτα ποτὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ
- ταρφέʼ ἀμειβομένω· κοῦροι δʼ ἐπελήκεον ἄλλοι
- ἑστεῶτες κατʼ ἀγῶνα, πολὺς δʼ ὑπὸ κόμπος ὀρώρει.
- δὴ τότʼ ἄρʼ Ἀλκίνοον προσεφώνεε δῖος Ὀδυσσεύς·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- ἠμὲν ἀπείλησας βητάρμονας εἶναι ἀρίστους,
- ἠδʼ ἄρʼ ἑτοῖμα τέτυκτο· σέβας μʼ ἔχει εἰσορόωντα.
- ὣς φάτο, γήθησεν δʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο,
- αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα·
- κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες.
- ὁ ξεῖνος μάλα μοι δοκέει πεπνυμένος εἶναι.
- ἀλλʼ ἄγε οἱ δῶμεν ξεινήιον, ὡς ἐπιεικές.
- δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον ἀριπρεπέες βασιλῆες
- ἀρχοὶ κραίνουσι, τρισκαιδέκατος δʼ ἐγὼ αὐτός·
- τῶν οἱ ἕκαστος φᾶρος ἐυπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα
- καὶ χρυσοῖο τάλαντον ἐνείκατε τιμήεντος.
- αἶψα δὲ πάντα φέρωμεν ἀολλέα, ὄφρʼ ἐνὶ χερσὶν
- ξεῖνος ἔχων ἐπὶ δόρπον ἴῃ χαίρων ἐνὶ θυμῷ.
- Εὐρύαλος δέ ἑ αὐτὸν ἀρεσσάσθω ἐπέεσσι
- καὶ δώρῳ, ἐπεὶ οὔ τι ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπεν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδʼ ἐκέλευον,
- δῶρα δʼ ἄρʼ οἰσέμεναι πρόεσαν κήρυκα ἕκαστος.
- τὸν δʼ αὖτʼ Εὐρύαλος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- τοιγὰρ ἐγὼ τὸν ξεῖνον ἀρέσσομαι, ὡς σὺ κελεύεις.
- δώσω οἱ τόδʼ ἄορ παγχάλκεον, ᾧ ἔπι κώπη
- ἀργυρέη, κολεὸν δὲ νεοπρίστου ἐλέφαντος
- ἀμφιδεδίνηται· πολέος δέ οἱ ἄξιον ἔσται.
- ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει ξίφος ἀργυρόηλον
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- χαῖρε, πάτερ ὦ ξεῖνε· ἔπος δʼ εἴ πέρ τι βέβακται
- δεινόν, ἄφαρ τὸ φέροιεν ἀναρπάξασαι ἄελλαι.
- σοὶ δὲ θεοὶ ἄλοχόν τʼ ἰδέειν καὶ πατρίδʼ ἱκέσθαι
- δοῖεν, ἐπεὶ δὴ δηθὰ φίλων ἄπο πήματα πάσχεις.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- καὶ σὺ φίλος μάλα χαῖρε, θεοὶ δέ τοι ὄλβια δοῖεν.
- μηδέ τι τοι ξίφεός γε ποθὴ μετόπισθε γένοιτο
- τούτου, ὃ δή μοι δῶκας ἀρεσσάμενος ἐπέεσσιν.
- ἦ ῥα καὶ ἀμφʼ ὤμοισι θέτο ξίφος ἀργυρόηλον.
- δύσετό τʼ ἠέλιος, καὶ τῷ κλυτὰ δῶρα παρῆεν.
- καὶ τά γʼ ἐς Ἀλκινόοιο φέρον κήρυκες ἀγαυοί·
- δεξάμενοι δʼ ἄρα παῖδες ἀμύμονος Ἀλκινόοιο
- μητρὶ παρʼ αἰδοίῃ ἔθεσαν περικαλλέα δῶρα.
- τοῖσιν δʼ ἡγεμόνευʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο,
- ἐλθόντες δὲ καθῖζον ἐν ὑψηλοῖσι θρόνοισι.
- δή ῥα τότʼ Ἀρήτην προσέφη μένος Ἀλκινόοιο·
- δεῦρο, γύναι, φέρε χηλὸν ἀριπρεπέʼ, ἥ τις ἀρίστη·
- ἐν δʼ αὐτὴ θὲς φᾶρος ἐυπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα.
- ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε, θέρμετε δʼ ὕδωρ,
- ὄφρα λοεσσάμενός τε ἰδών τʼ ἐὺ κείμενα πάντα
- δῶρα, τά οἱ Φαίηκες ἀμύμονες ἐνθάδʼ ἔνεικαν,
- δαιτί τε τέρπηται καὶ ἀοιδῆς ὕμνον ἀκούων.
- καί οἱ ἐγὼ τόδʼ ἄλεισον ἐμὸν περικαλλὲς ὀπάσσω,
- χρύσεον, ὄφρʼ ἐμέθεν μεμνημένος ἤματα πάντα
- σπένδῃ ἐνὶ μεγάρῳ Διί τʼ ἄλλοισίν τε θεοῖσιν.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀρήτη δὲ μετὰ δμῳῇσιν ἔειπεν
- ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν ὅττι τάχιστα.
- αἱ δὲ λοετροχόον τρίποδʼ ἵστασαν ἐν πυρὶ κηλέῳ,
- ἔν δʼ ἄρʼ ὕδωρ ἔχεαν, ὑπὸ δὲ ξύλα δαῖον ἑλοῦσαι.
- γάστρην μὲν τρίποδος πῦρ ἄμφεπε, θέρμετο δʼ ὕδωρ·
- τόφρα δʼ ἄρʼ Ἀρήτη ξείνῳ περικαλλέα χηλὸν
- ἐξέφερεν θαλάμοιο, τίθει δʼ ἐνὶ κάλλιμα δῶρα,
- ἐσθῆτα χρυσόν τε, τά οἱ Φαίηκες ἔδωκαν·
- ἐν δʼ αὐτὴ φᾶρος θῆκεν καλόν τε χιτῶνα,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- αὐτὸς νῦν ἴδε πῶμα, θοῶς δʼ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλον,
- μή τίς τοι καθʼ ὁδὸν δηλήσεται, ὁππότʼ ἂν αὖτε
- εὕδῃσθα γλυκὺν ὕπνον ἰὼν ἐν νηὶ μελαίνῃ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- αὐτίκʼ ἐπήρτυε πῶμα, θοῶς δʼ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλεν
- ποικίλον, ὅν ποτέ μιν δέδαε φρεσὶ πότνια Κίρκη·
- αὐτόδιον δʼ ἄρα μιν ταμίη λούσασθαι ἀνώγει
- ἔς ῥʼ ἀσάμινθον βάνθʼ· ὁ δʼ ἄρ ἀσπασίως ἴδε θυμῷ
- θερμὰ λοέτρʼ, ἐπεὶ οὔ τι κομιζόμενός γε θάμιζεν,
- ἐπεὶ δὴ λίπε δῶμα Καλυψοῦς ἠυκόμοιο.
- τόφρα δέ οἱ κομιδή γε θεῷ ὣς ἔμπεδος ἦεν.
- τὸν δʼ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ,
- ἀμφὶ δέ μιν χλαῖναν καλὴν βάλον ἠδὲ χιτῶνα,
- ἔκ ῥʼ ἀσαμίνθου βὰς ἄνδρας μέτα οἰνοποτῆρας
- ἤιε· Ναυσικάα δὲ θεῶν ἄπο κάλλος ἔχουσα
- στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο,
- θαύμαζεν δʼ Ὀδυσῆα ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶσα,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- χαῖρε, ξεῖνʼ, ἵνα καί ποτʼ ἐὼν ἐν πατρίδι γαίῃ
- μνήσῃ ἐμεῦ, ὅτι μοι πρώτῃ ζωάγριʼ ὀφέλλεις.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς.
- Ναυσικάα θύγατερ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,
- οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης,
- οἴκαδέ τʼ ἐλθέμεναι καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι·
- τῷ κέν τοι καὶ κεῖθι θεῷ ὣς εὐχετοῴμην
- αἰεὶ ἤματα πάντα· σὺ γάρ μʼ ἐβιώσαο, κούρη.
- ἦ ῥα καὶ ἐς θρόνον ἷζε παρʼ Ἀλκίνοον βασιλῆα·
- οἱ δʼ ἤδη μοίρας τʼ ἔνεμον κερόωντό τε οἶνον.
- κῆρυξ δʼ ἐγγύθεν ἦλθεν ἄγων ἐρίηρον ἀοιδόν,
- Δημόδοκον λαοῖσι τετιμένον· εἷσε δʼ ἄρʼ αὐτὸν
- μέσσῳ δαιτυμόνων, πρὸς κίονα μακρὸν ἐρείσας.
- δὴ τότε κήρυκα προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς,
- νώτου ἀποπροταμών, ἐπὶ δὲ πλεῖον ἐλέλειπτο,
- ἀργιόδοντος ὑός, θαλερὴ δʼ ἦν ἀμφὶς ἀλοιφή·
- κῆρυξ, τῆ δή, τοῦτο πόρε κρέας, ὄφρα φάγῃσιν,
- Δημοδόκῳ· καί μιν προσπτύξομαι ἀχνύμενός περ·
- πᾶσι γὰρ ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισιν ἀοιδοὶ
- τιμῆς ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς, οὕνεκʼ ἄρα σφέας
- οἴμας μοῦσʼ ἐδίδαξε, φίλησε δὲ φῦλον ἀοιδῶν.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, κῆρυξ δὲ φέρων ἐν χερσὶν ἔθηκεν
- ἥρῳ Δημοδόκῳ· ὁ δʼ ἐδέξατο, χαῖρε δὲ θυμῷ.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- δὴ τότε Δημόδοκον προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Δημόδοκʼ, ἔξοχα δή σε βροτῶν αἰνίζομʼ ἁπάντων.
- ἢ σέ γε μοῦσʼ ἐδίδαξε, Διὸς πάϊς, ἢ σέ γʼ Ἀπόλλων·
- λίην γὰρ κατὰ κόσμον Ἀχαιῶν οἶτον ἀείδεις,
- ὅσσʼ ἔρξαν τʼ ἔπαθόν τε καὶ ὅσσʼ ἐμόγησαν Ἀχαιοί,
- ὥς τέ που ἢ αὐτὸς παρεὼν ἢ ἄλλου ἀκούσας.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ μετάβηθι καὶ ἵππου κόσμον ἄεισον
- δουρατέου, τὸν Ἐπειὸς ἐποίησεν σὺν Ἀθήνῃ,
- ὅν ποτʼ ἐς ἀκρόπολιν δόλον ἤγαγε δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἀνδρῶν ἐμπλήσας οἵ ῥʼ Ἴλιον ἐξαλάπαξαν.
- αἴ κεν δή μοι ταῦτα κατὰ μοῖραν καταλέξῃς,
- αὐτίκʼ ἐγὼ πᾶσιν μυθήσομαι ἀνθρώποισιν,
- ὡς ἄρα τοι πρόφρων θεὸς ὤπασε θέσπιν ἀοιδήν.
- ὣς φάθʼ, ὁ δʼ ὁρμηθεὶς θεοῦ ἤρχετο, φαῖνε δʼ ἀοιδήν,
- ἔνθεν ἑλὼν ὡς οἱ μὲν ἐυσσέλμων ἐπὶ νηῶν
- βάντες ἀπέπλειον, πῦρ ἐν κλισίῃσι βαλόντες,
- Ἀργεῖοι, τοὶ δʼ ἤδη ἀγακλυτὸν ἀμφʼ Ὀδυσῆα
- ἥατʼ ἐνὶ Τρώων ἀγορῇ κεκαλυμμένοι ἵππῳ·
- αὐτοὶ γάρ μιν Τρῶες ἐς ἀκρόπολιν ἐρύσαντο.
- ὣς ὁ μὲν ἑστήκει, τοὶ δʼ ἄκριτα πόλλʼ ἀγόρευον
- ἥμενοι ἀμφʼ αὐτόν· τρίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή,
- ἠὲ διαπλῆξαι κοῖλον δόρυ νηλέι χαλκῷ,
- ἢ κατὰ πετράων βαλέειν ἐρύσαντας ἐπʼ ἄκρης,
- ἢ ἐάαν μέγʼ ἄγαλμα θεῶν θελκτήριον εἶναι,
- τῇ περ δὴ καὶ ἔπειτα τελευτήσεσθαι ἔμελλεν·
- αἶσα γὰρ ἦν ἀπολέσθαι, ἐπὴν πόλις ἀμφικαλύψῃ
- δουράτεον μέγαν ἵππον, ὅθʼ ἥατο πάντες ἄριστοι
- Ἀργείων Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρα φέροντες.
- ἤειδεν δʼ ὡς ἄστυ διέπραθον υἷες Ἀχαιῶν
- ἱππόθεν ἐκχύμενοι, κοῖλον λόχον ἐκπρολιπόντες.
- ἄλλον δʼ ἄλλῃ ἄειδε πόλιν κεραϊζέμεν αἰπήν,
- αὐτὰρ Ὀδυσσῆα προτὶ δώματα Δηιφόβοιο
- βήμεναι, ἠύτʼ Ἄρηα σὺν ἀντιθέῳ Μενελάῳ.
- κεῖθι δὴ αἰνότατον πόλεμον φάτο τολμήσαντα
- νικῆσαι καὶ ἔπειτα διὰ μεγάθυμον Ἀθήνην.
- ταῦτʼ ἄρʼ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- τήκετο, δάκρυ δʼ ἔδευεν ὑπὸ βλεφάροισι παρειάς.
- ὡς δὲ γυνὴ κλαίῃσι φίλον πόσιν ἀμφιπεσοῦσα,
- ὅς τε ἑῆς πρόσθεν πόλιος λαῶν τε πέσῃσιν,
- ἄστεϊ καὶ τεκέεσσιν ἀμύνων νηλεὲς ἦμαρ·
- ἡ μὲν τὸν θνήσκοντα καὶ ἀσπαίροντα ἰδοῦσα
- ἀμφʼ αὐτῷ χυμένη λίγα κωκύει· οἱ δέ τʼ ὄπισθε
- κόπτοντες δούρεσσι μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμους
- εἴρερον εἰσανάγουσι, πόνον τʼ ἐχέμεν καὶ ὀιζύν·
- τῆς δʼ ἐλεεινοτάτῳ ἄχεϊ φθινύθουσι παρειαί·
- ὣς Ὀδυσεὺς ἐλεεινὸν ὑπʼ ὀφρύσι δάκρυον εἶβεν.
- ἔνθʼ ἄλλους μὲν πάντας ἐλάνθανε δάκρυα λείβων,
- Ἀλκίνοος δέ μιν οἶος ἐπεφράσατʼ ἠδʼ ἐνόησεν,
- ἥμενος ἄγχʼ αὐτοῦ, βαρὺ δὲ στενάχοντος ἄκουσεν.
- αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα·
- κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες,
- Δημόδοκος δʼ ἤδη σχεθέτω φόρμιγγα λίγειαν·
- οὐ γάρ πως πάντεσσι χαριζόμενος τάδʼ ἀείδει.
- ἐξ οὗ δορπέομέν τε καὶ ὤρορε θεῖος ἀοιδός,
- ἐκ τοῦ δʼ οὔ πω παύσατʼ ὀιζυροῖο γόοιο
- ὁ ξεῖνος· μάλα πού μιν ἄχος φρένας ἀμφιβέβηκεν.
- ἀλλʼ ἄγʼ ὁ μὲν σχεθέτω, ἵνʼ ὁμῶς τερπώμεθα πάντες,
- ξεινοδόκοι καὶ ξεῖνος, ἐπεὶ πολὺ κάλλιον οὕτως·
- εἵνεκα γὰρ ξείνοιο τάδʼ αἰδοίοιο τέτυκται,
- πομπὴ καὶ φίλα δῶρα, τά οἱ δίδομεν φιλέοντες.
- ἀντὶ κασιγνήτου ξεῖνός θʼ ἱκέτης τε τέτυκται
- ἀνέρι, ὅς τʼ ὀλίγον περ ἐπιψαύῃ πραπίδεσσι.
- τῷ νῦν μηδὲ σὺ κεῦθε νοήμασι κερδαλέοισιν
- ὅττι κέ σʼ εἴρωμαι· φάσθαι δέ σε κάλλιόν ἐστιν.
- εἴπʼ ὄνομʼ ὅττι σε κεῖθι κάλεον μήτηρ τε πατήρ τε
- ἄλλοι θʼ οἳ κατὰ ἄστυ καὶ οἳ περιναιετάουσιν.
- οὐ μὲν γάρ τις πάμπαν ἀνώνυμός ἐστʼ ἀνθρώπων,
- οὐ κακὸς οὐδὲ μὲν ἐσθλός, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται,
- ἀλλʼ ἐπὶ πᾶσι τίθενται, ἐπεί κε τέκωσι, τοκῆες.
- εἰπὲ δέ μοι γαῖάν τε· τεὴν δῆμόν τε πόλιν τε,
- ὄφρα σε τῇ πέμπωσι τιτυσκόμεναι φρεσὶ νῆες·
- οὐ γὰρ Φαιήκεσσι κυβερνητῆρες ἔασιν,
- οὐδέ τι πηδάλιʼ ἔστι, τά τʼ ἄλλαι νῆες ἔχουσιν·
- ἀλλʼ αὐταὶ ἴσασι νοήματα καὶ φρένας ἀνδρῶν,
- καὶ πάντων ἴσασι πόλιας καὶ πίονας ἀγροὺς
- ἀνθρώπων, καὶ λαῖτμα τάχισθʼ ἁλὸς ἐκπερόωσιν
- ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμέναι· οὐδέ ποτέ σφιν
- οὔτε τι πημανθῆναι ἔπι δέος οὔτʼ ἀπολέσθαι.
- ἀλλὰ τόδʼ ὥς ποτε πατρὸς ἐγὼν εἰπόντος ἄκουσα
- Ναυσιθόου, ὃς ἔφασκε Ποσειδάωνʼ ἀγάσασθαι
- ἡμῖν, οὕνεκα πομποὶ ἀπήμονές εἰμεν ἁπάντων.
- φῆ ποτὲ Φαιήκων ἀνδρῶν ἐυεργέα νῆα
- ἐκ πομπῆς ἀνιοῦσαν ἐν ἠεροειδέι πόντῳ
- ῥαισέμεναι, μέγα δʼ ἧμιν ὄρος πόλει ἀμφικαλύψειν.
- ὣς ἀγόρευʼ ὁ γέρων· τὰ δέ κεν θεὸς ἢ τελέσειεν
- ἤ κʼ ἀτέλεστʼ εἴη, ὥς οἱ φίλον ἔπλετο θυμῷ·
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
- ὅππῃ ἀπεπλάγχθης τε καὶ ἅς τινας ἵκεο χώρας
- ἀνθρώπων, αὐτούς τε πόλιάς τʼ ἐὺ ναιετοώσας,
- ἠμὲν ὅσοι χαλεποί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι,
- οἵ τε φιλόξεινοι, καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής.
- εἰπὲ δʼ ὅ τι κλαίεις καὶ ὀδύρεαι ἔνδοθι θυμῷ
- Ἀργείων Δαναῶν ἠδʼ Ἰλίου οἶτον ἀκούων.
- τὸν δὲ θεοὶ μὲν τεῦξαν, ἐπεκλώσαντο δʼ ὄλεθρον
- ἀνθρώποις, ἵνα ᾖσι καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδή.
- ἦ τίς τοι καὶ πηὸς ἀπέφθιτο Ἰλιόθι πρὸ
- ἐσθλὸς ἐών, γαμβρὸς ἢ πενθερός, οἵ τε μάλιστα
- κήδιστοι τελέθουσι μεθʼ αἷμά τε καὶ γένος αὐτῶν;
- ἦ τίς που καὶ ἑταῖρος ἀνὴρ κεχαρισμένα εἰδώς,
- ἐσθλός; ἐπεὶ οὐ μέν τι κασιγνήτοιο χερείων
- γίγνεται, ὅς κεν ἑταῖρος ἐὼν πεπνυμένα εἰδῇ.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- ἦ τοι μὲν τόδε καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ
- τοιοῦδʼ οἷος ὅδʼ ἐστί, θεοῖς ἐναλίγκιος αὐδήν.
- οὐ γὰρ ἐγώ γέ τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι
- ἢ ὅτʼ ἐυφροσύνη μὲν ἔχῃ κάτα δῆμον ἅπαντα,
- δαιτυμόνες δʼ ἀνὰ δώματʼ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ
- ἥμενοι ἑξείης, παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι
- σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δʼ ἐκ κρητῆρος ἀφύσσων
- οἰνοχόος φορέῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσι·
- τοῦτό τί μοι κάλλιστον ἐνὶ φρεσὶν εἴδεται εἶναι.
- σοὶ δʼ ἐμὰ κήδεα θυμὸς ἐπετράπετο στονόεντα
- εἴρεσθʼ, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω·
- τί πρῶτόν τοι ἔπειτα, τί δʼ ὑστάτιον καταλέξω;
- κήδεʼ ἐπεί μοι πολλὰ δόσαν θεοὶ Οὐρανίωνες.
- νῦν δʼ ὄνομα πρῶτον μυθήσομαι, ὄφρα καὶ ὑμεῖς
- εἴδετʼ, ἐγὼ δʼ ἂν ἔπειτα φυγὼν ὕπο νηλεὲς ἦμαρ
- ὑμῖν ξεῖνος ἔω καὶ ἀπόπροθι δώματα ναίων.
- εἴμʼ Ὀδυσεὺς Λαερτιάδης, ὃς πᾶσι δόλοισιν
- ἀνθρώποισι μέλω, καί μευ κλέος οὐρανὸν ἵκει.
- ναιετάω δʼ Ἰθάκην ἐυδείελον· ἐν δʼ ὄρος αὐτῇ
- Νήριτον εἰνοσίφυλλον, ἀριπρεπές· ἀμφὶ δὲ νῆσοι
- πολλαὶ ναιετάουσι μάλα σχεδὸν ἀλλήλῃσι,
- Δουλίχιόν τε Σάμη τε καὶ ὑλήεσσα Ζάκυνθος.
- αὐτὴ δὲ χθαμαλὴ πανυπερτάτη εἰν ἁλὶ κεῖται
- πρὸς ζόφον, αἱ δέ τʼ ἄνευθε πρὸς ἠῶ τʼ ἠέλιόν τε,
- τρηχεῖʼ, ἀλλʼ ἀγαθὴ κουροτρόφος· οὔ τοι ἐγώ γε
- ἧς γαίης δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι.
- ἦ μέν μʼ αὐτόθʼ ἔρυκε Καλυψώ, δῖα θεάων,
- ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, λιλαιομένη πόσιν εἶναι·
- ὣς δʼ αὔτως Κίρκη κατερήτυεν ἐν μεγάροισιν
- Αἰαίη δολόεσσα, λιλαιομένη πόσιν εἶναι·
- ἀλλʼ ἐμὸν οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθον.
- ὣς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων
- γίγνεται, εἴ περ καί τις ἀπόπροθι πίονα οἶκον
- γαίῃ ἐν ἀλλοδαπῇ ναίει ἀπάνευθε τοκήων.
- εἰ δʼ ἄγε τοι καὶ νόστον ἐμὸν πολυκηδέʼ ἐνίσπω,
- ὅν μοι Ζεὺς ἐφέηκεν ἀπὸ Τροίηθεν ἰόντι.
- Ἰλιόθεν με φέρων ἄνεμος Κικόνεσσι πέλασσεν,
- Ἰσμάρῳ. ἔνθα δʼ ἐγὼ πόλιν ἔπραθον, ὤλεσα δʼ αὐτούς·
- ἐκ πόλιος δʼ ἀλόχους καὶ κτήματα πολλὰ λαβόντες
- δασσάμεθʼ, ὡς μή τίς μοι ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης.
- ἔνθʼ ἦ τοι μὲν ἐγὼ διερῷ ποδὶ φευγέμεν ἡμέας
- ἠνώγεα, τοὶ δὲ μέγα νήπιοι οὐκ ἐπίθοντο.
- ἔνθα δὲ πολλὸν μὲν μέθυ πίνετο, πολλὰ δὲ μῆλα
- ἔσφαζον παρὰ θῖνα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς·
- τόφρα δʼ ἄρʼ οἰχόμενοι Κίκονες Κικόνεσσι γεγώνευν,
- οἵ σφιν γείτονες ἦσαν, ἅμα πλέονες καὶ ἀρείους,
- ἤπειρον ναίοντες, ἐπιστάμενοι μὲν ἀφʼ ἵππων
- ἀνδράσι μάρνασθαι καὶ ὅθι χρὴ πεζὸν ἐόντα.
- ἦλθον ἔπειθʼ ὅσα φύλλα καὶ ἄνθεα γίγνεται ὥρῃ,
- ἠέριοι· τότε δή ῥα κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη
- ἡμῖν αἰνομόροισιν, ἵνʼ ἄλγεα πολλὰ πάθοιμεν.
- στησάμενοι δʼ ἐμάχοντο μάχην παρὰ νηυσὶ θοῇσι,
- βάλλον δʼ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
- ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ,
- τόφρα δʼ ἀλεξόμενοι μένομεν πλέονάς περ ἐόντας.
- ἦμος δʼ ἠέλιος μετενίσσετο βουλυτόνδε,
- καὶ τότε δὴ Κίκονες κλῖναν δαμάσαντες Ἀχαιούς.
- ἓξ δʼ ἀφʼ ἑκάστης νηὸς ἐυκνήμιδες ἑταῖροι
- ὤλονθʼ· οἱ δʼ ἄλλοι φύγομεν θάνατόν τε μόρον τε.
- ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ,
- ἄσμενοι ἐκ θανάτοιο, φίλους ὀλέσαντες ἑταίρους.
- οὐδʼ ἄρα μοι προτέρω νῆες κίον ἀμφιέλισσαι,
- πρίν τινα τῶν δειλῶν ἑτάρων τρὶς ἕκαστον ἀῦσαι,
- οἳ θάνον ἐν πεδίῳ Κικόνων ὕπο δῃωθέντες.
- νηυσὶ δʼ ἐπῶρσʼ ἄνεμον Βορέην νεφεληγερέτα Ζεὺς
- λαίλαπι θεσπεσίῃ, σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε
- γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον· ὀρώρει δʼ οὐρανόθεν νύξ.
- αἱ μὲν ἔπειτʼ ἐφέροντʼ ἐπικάρσιαι, ἱστία δέ σφιν
- τριχθά τε καὶ τετραχθὰ διέσχισεν ἲς ἀνέμοιο.
- καὶ τὰ μὲν ἐς νῆας κάθεμεν, δείσαντες ὄλεθρον,
- αὐτὰς δʼ ἐσσυμένως προερέσσαμεν ἤπειρόνδε.
- ἔνθα δύω νύκτας δύο τʼ ἤματα συνεχὲς αἰεὶ
- κείμεθʼ, ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι θυμὸν ἔδοντες.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τρίτον ἦμαρ ἐυπλόκαμος τέλεσʼ Ἠώς,
- ἱστοὺς στησάμενοι ἀνά θʼ ἱστία λεύκʼ ἐρύσαντες
- ἥμεθα, τὰς δʼ ἄνεμός τε κυβερνῆταί τʼ ἴθυνον.
- καί νύ κεν ἀσκηθὴς ἱκόμην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- ἀλλά με κῦμα ῥόος τε περιγνάμπτοντα Μάλειαν
- καὶ Βορέης ἀπέωσε, παρέπλαγξεν δὲ Κυθήρων.
- ἔνθεν δʼ ἐννῆμαρ φερόμην ὀλοοῖς ἀνέμοισιν
- πόντον ἐπʼ ἰχθυόεντα· ἀτὰρ δεκάτῃ ἐπέβημεν
- γαίης Λωτοφάγων, οἵ τʼ ἄνθινον εἶδαρ ἔδουσιν.
- ἔνθα δʼ ἐπʼ ἠπείρου βῆμεν καὶ ἀφυσσάμεθʼ ὕδωρ,
- αἶψα δὲ δεῖπνον ἕλοντο θοῇς παρὰ νηυσὶν ἑταῖροι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιό τʼ ἐπασσάμεθʼ ἠδὲ ποτῆτος,
- δὴ τοτʼ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν πεύθεσθαι ἰόντας,
- οἵ τινες ἀνέρες εἶεν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες
- ἄνδρε δύω κρίνας, τρίτατον κήρυχʼ ἅμʼ ὀπάσσας.
- οἱ δʼ αἶψʼ οἰχόμενοι μίγεν ἀνδράσι Λωτοφάγοισιν·
- οὐδʼ ἄρα Λωτοφάγοι μήδονθʼ ἑτάροισιν ὄλεθρον
- ἡμετέροις, ἀλλά σφι δόσαν λωτοῖο πάσασθαι.
- τῶν δʼ ὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν,
- οὐκέτʼ ἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤθελεν οὐδὲ νέεσθαι,
- ἀλλʼ αὐτοῦ βούλοντο μετʼ ἀνδράσι Λωτοφάγοισι
- λωτὸν ἐρεπτόμενοι μενέμεν νόστου τε λαθέσθαι.
- τοὺς μὲν ἐγὼν ἐπὶ νῆας ἄγον κλαίοντας ἀνάγκῃ,
- νηυσὶ δʼ ἐνὶ γλαφυρῇσιν ὑπὸ ζυγὰ δῆσα ἐρύσσας.
- αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους
- σπερχομένους νηῶν ἐπιβαινέμεν ὠκειάων,
- μή πώς τις λωτοῖο φαγὼν νόστοιο λάθηται.
- οἱ δʼ αἶψʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον,
- ἑξῆς δʼ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς.
- ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ·
- Κυκλώπων δʼ ἐς γαῖαν ὑπερφιάλων ἀθεμίστων
- ἱκόμεθʼ, οἵ ῥα θεοῖσι πεποιθότες ἀθανάτοισιν
- οὔτε φυτεύουσιν χερσὶν φυτὸν οὔτʼ ἀρόωσιν,
- ἀλλὰ τά γʼ ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα πάντα φύονται,
- πυροὶ καὶ κριθαὶ ἠδʼ ἄμπελοι, αἵ τε φέρουσιν
- οἶνον ἐριστάφυλον, καί σφιν Διὸς ὄμβρος ἀέξει.
- τοῖσιν δʼ οὔτʼ ἀγοραὶ βουληφόροι οὔτε θέμιστες,
- ἀλλʼ οἵ γʼ ὑψηλῶν ὀρέων ναίουσι κάρηνα
- ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, θεμιστεύει δὲ ἕκαστος
- παίδων ἠδʼ ἀλόχων, οὐδʼ ἀλλήλων ἀλέγουσιν.
- νῆσος ἔπειτα λάχεια παρὲκ λιμένος τετάνυσται,
- γαίης Κυκλώπων οὔτε σχεδὸν οὔτʼ ἀποτηλοῦ,
- ὑλήεσσʼ· ἐν δʼ αἶγες ἀπειρέσιαι γεγάασιν
- ἄγριαι· οὐ μὲν γὰρ πάτος ἀνθρώπων ἀπερύκει,
- οὐδέ μιν εἰσοιχνεῦσι κυνηγέται, οἵ τε καθʼ ὕλην
- ἄλγεα πάσχουσιν κορυφὰς ὀρέων ἐφέποντες.
- οὔτʼ ἄρα ποίμνῃσιν καταΐσχεται οὔτʼ ἀρότοισιν,
- ἀλλʼ ἥ γʼ ἄσπαρτος καὶ ἀνήροτος ἤματα πάντα
- ἀνδρῶν χηρεύει, βόσκει δέ τε μηκάδας αἶγας.
- οὐ γὰρ Κυκλώπεσσι νέες πάρα μιλτοπάρῃοι,
- οὐδʼ ἄνδρες νηῶν ἔνι τέκτονες, οἵ κε κάμοιεν
- νῆας ἐυσσέλμους, αἵ κεν τελέοιεν ἕκαστα
- ἄστεʼ ἐπʼ ἀνθρώπων ἱκνεύμεναι, οἷά τε πολλὰ
- ἄνδρες ἐπʼ ἀλλήλους νηυσὶν περόωσι θάλασσαν·
- οἵ κέ σφιν καὶ νῆσον ἐυκτιμένην ἐκάμοντο.
- οὐ μὲν γάρ τι κακή γε, φέροι δέ κεν ὥρια πάντα·
- ἐν μὲν γὰρ λειμῶνες ἁλὸς πολιοῖο παρʼ ὄχθας
- ὑδρηλοὶ μαλακοί· μάλα κʼ ἄφθιτοι ἄμπελοι εἶεν.
- ἐν δʼ ἄροσις λείη· μάλα κεν βαθὺ λήιον αἰεὶ
- εἰς ὥρας ἀμῷεν, ἐπεὶ μάλα πῖαρ ὑπʼ οὖδας.
- ἐν δὲ λιμὴν ἐύορμος, ἵνʼ οὐ χρεὼ πείσματός ἐστιν,
- οὔτʼ εὐνὰς βαλέειν οὔτε πρυμνήσιʼ ἀνάψαι,
- ἀλλʼ ἐπικέλσαντας μεῖναι χρόνον εἰς ὅ κε ναυτέων
- θυμὸς ἐποτρύνῃ καὶ ἐπιπνεύσωσιν ἀῆται.
- αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος ῥέει ἀγλαὸν ὕδωρ,
- κρήνη ὑπὸ σπείους· περὶ δʼ αἴγειροι πεφύασιν.
- ἔνθα κατεπλέομεν, καί τις θεὸς ἡγεμόνευεν
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, οὐδὲ προυφαίνετʼ ἰδέσθαι·
- ἀὴρ γὰρ περὶ νηυσὶ βαθεῖʼ ἦν, οὐδὲ σελήνη
- οὐρανόθεν προύφαινε, κατείχετο δὲ νεφέεσσιν.
- ἔνθʼ οὔ τις τὴν νῆσον ἐσέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν,
- οὔτʼ οὖν κύματα μακρὰ κυλινδόμενα προτὶ χέρσον
- εἰσίδομεν, πρὶν νῆας ἐυσσέλμους ἐπικέλσαι.
- κελσάσῃσι δὲ νηυσὶ καθείλομεν ἱστία πάντα,
- ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης·
- ἔνθα δʼ ἀποβρίξαντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- νῆσον θαυμάζοντες ἐδινεόμεσθα κατʼ αὐτήν.
- ὦρσαν δὲ νύμφαι, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο,
- αἶγας ὀρεσκῴους, ἵνα δειπνήσειαν ἑταῖροι.
- αὐτίκα καμπύλα τόξα καὶ αἰγανέας δολιχαύλους
- εἱλόμεθʼ ἐκ νηῶν, διὰ δὲ τρίχα κοσμηθέντες
- βάλλομεν· αἶψα δʼ ἔδωκε θεὸς μενοεικέα θήρην.
- νῆες μέν μοι ἕποντο δυώδεκα, ἐς δὲ ἑκάστην
- ἐννέα λάγχανον αἶγες· ἐμοὶ δὲ δέκʼ ἔξελον οἴῳ.
- ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
- ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τʼ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ·
- οὐ γάρ πω νηῶν ἐξέφθιτο οἶνος ἐρυθρός,
- ἀλλʼ ἐνέην· πολλὸν γὰρ ἐν ἀμφιφορεῦσιν ἕκαστοι
- ἠφύσαμεν Κικόνων. ἱερὸν πτολίεθρον ἑλόντες.
- Κυκλώπων δʼ ἐς γαῖαν ἐλεύσσομεν ἐγγὺς ἐόντων,
- καπνόν τʼ αὐτῶν τε φθογγὴν ὀίων τε καὶ αἰγῶν.
- ἦμος δʼ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε,
- δὴ τότε κοιμήθημεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- καὶ τότʼ ἐγὼν ἀγορὴν θέμενος μετὰ πᾶσιν ἔειπον·
- ἄλλοι μὲν νῦν μίμνετʼ, ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι·
- αὐτὰρ ἐγὼ σὺν νηί τʼ ἐμῇ καὶ ἐμοῖς ἑτάροισιν
- ἐλθὼν τῶνδʼ ἀνδρῶν πειρήσομαι, οἵ τινές εἰσιν,
- ἤ ῥʼ οἵ γʼ ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι,
- ἦε φιλόξεινοι, καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής.
- ὣς εἰπὼν ἀνὰ νηὸς ἔβην, ἐκέλευσα δʼ ἑταίρους
- αὐτούς τʼ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι.
- οἱ δʼ αἶψʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον,
- ἑξῆς δʼ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὸν χῶρον ἀφικόμεθʼ ἐγγὺς ἐόντα,
- ἔνθα δʼ ἐπʼ ἐσχατιῇ σπέος εἴδομεν ἄγχι θαλάσσης,
- ὑψηλόν, δάφνῃσι κατηρεφές. ἔνθα δὲ πολλὰ
- μῆλʼ, ὄιές τε καὶ αἶγες, ἰαύεσκον· περὶ δʼ αὐλὴ
- ὑψηλὴ δέδμητο κατωρυχέεσσι λίθοισι
- μακρῇσίν τε πίτυσσιν ἰδὲ δρυσὶν ὑψικόμοισιν.
- ἔνθα δʼ ἀνὴρ ἐνίαυε πελώριος, ὅς ῥα τὰ μῆλα
- οἶος ποιμαίνεσκεν ἀπόπροθεν· οὐδὲ μετʼ ἄλλους
- πωλεῖτʼ, ἀλλʼ ἀπάνευθεν ἐὼν ἀθεμίστια ᾔδη.
- καὶ γὰρ θαῦμʼ ἐτέτυκτο πελώριον, οὐδὲ ἐῴκει
- ἀνδρί γε σιτοφάγῳ, ἀλλὰ ῥίῳ ὑλήεντι
- ὑψηλῶν ὀρέων, ὅ τε φαίνεται οἶον ἀπʼ ἄλλων.
- δὴ τότε τοὺς ἄλλους κελόμην ἐρίηρας ἑταίρους
- αὐτοῦ πὰρ νηί τε μένειν καὶ νῆα ἔρυσθαι,
- αὐτὰρ ἐγὼ κρίνας ἑτάρων δυοκαίδεκʼ ἀρίστους
- βῆν· ἀτὰρ αἴγεον ἀσκὸν ἔχον μέλανος οἴνοιο
- ἡδέος, ὅν μοι ἔδωκε Μάρων, Εὐάνθεος υἱός,
- ἱρεὺς Ἀπόλλωνος, ὃς Ἴσμαρον ἀμφιβεβήκει,
- οὕνεκά μιν σὺν παιδὶ περισχόμεθʼ ἠδὲ γυναικὶ
- ἁζόμενοι· ᾤκει γὰρ ἐν ἄλσεϊ δενδρήεντι
- Φοίβου Ἀπόλλωνος. ὁ δέ μοι πόρεν ἀγλαὰ δῶρα·
- χρυσοῦ μέν μοι ἔδωκʼ ἐυεργέος ἑπτὰ τάλαντα,
- δῶκε δέ μοι κρητῆρα πανάργυρον, αὐτὰρ ἔπειτα
- οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσι δυώδεκα πᾶσιν ἀφύσσας
- ἡδὺν ἀκηράσιον, θεῖον ποτόν· οὐδέ τις αὐτὸν
- ἠείδη δμώων οὐδʼ ἀμφιπόλων ἐνὶ οἴκῳ,
- ἀλλʼ αὐτὸς ἄλοχός τε φίλη ταμίη τε μίʼ οἴη.
- τὸν δʼ ὅτε πίνοιεν μελιηδέα οἶνον ἐρυθρόν,
- ἓν δέπας ἐμπλήσας ὕδατος ἀνὰ εἴκοσι μέτρα
- χεῦʼ, ὀδμὴ δʼ ἡδεῖα ἀπὸ κρητῆρος ὀδώδει
- θεσπεσίη· τότʼ ἂν οὔ τοι ἀποσχέσθαι φίλον ἦεν.
- τοῦ φέρον ἐμπλήσας ἀσκὸν μέγαν, ἐν δὲ καὶ ᾖα
- κωρύκῳ· αὐτίκα γάρ μοι ὀίσατο θυμὸς ἀγήνωρ
- ἄνδρʼ ἐπελεύσεσθαι μεγάλην ἐπιειμένον ἀλκήν,
- ἄγριον, οὔτε δίκας ἐὺ εἰδότα οὔτε θέμιστας.
- καρπαλίμως δʼ εἰς ἄντρον ἀφικόμεθʼ, οὐδέ μιν ἔνδον
- εὕρομεν, ἀλλʼ ἐνόμευε νομὸν κάτα πίονα μῆλα.
- ἐλθόντες δʼ εἰς ἄντρον ἐθηεύμεσθα ἕκαστα.
- ταρσοὶ μὲν τυρῶν βρῖθον, στείνοντο δὲ σηκοὶ
- ἀρνῶν ἠδʼ ἐρίφων· διακεκριμέναι δὲ ἕκασται
- ἔρχατο, χωρὶς μὲν πρόγονοι, χωρὶς δὲ μέτασσαι,
- χωρὶς δʼ αὖθʼ ἕρσαι. ναῖον δʼ ὀρῷ ἄγγεα πάντα,
- γαυλοί τε σκαφίδες τε, τετυγμένα, τοῖς ἐνάμελγεν.
- ἔνθʼ ἐμὲ μὲν πρώτισθʼ ἕταροι λίσσοντʼ ἐπέεσσιν
- τυρῶν αἰνυμένους ἰέναι πάλιν, αὐτὰρ ἔπειτα
- καρπαλίμως ἐπὶ νῆα θοὴν ἐρίφους τε καὶ ἄρνας
- σηκῶν ἐξελάσαντας ἐπιπλεῖν ἁλμυρὸν ὕδωρ·
- ἀλλʼ ἐγὼ οὐ πιθόμην, ἦ τʼ ἂν πολὺ κέρδιον ἦεν,
- ὄφρʼ αὐτόν τε ἴδοιμι, καὶ εἴ μοι ξείνια δοίη.
- οὐδʼ ἄρʼ ἔμελλʼ ἑτάροισι φανεὶς ἐρατεινὸς ἔσεσθαι.
- ἔνθα δὲ πῦρ κήαντες ἐθύσαμεν ἠδὲ καὶ αὐτοὶ
- τυρῶν αἰνύμενοι φάγομεν, μένομέν τέ μιν ἔνδον
- ἥμενοι, ἧος ἐπῆλθε νέμων. φέρε δʼ ὄβριμον ἄχθος
- ὕλης ἀζαλέης, ἵνα οἱ ποτιδόρπιον εἴη,
- ἔντοσθεν δʼ ἄντροιο βαλὼν ὀρυμαγδὸν ἔθηκεν·
- ἡμεῖς δὲ δείσαντες ἀπεσσύμεθʼ ἐς μυχὸν ἄντρου.
- αὐτὰρ ὅ γʼ εἰς εὐρὺ σπέος ἤλασε πίονα μῆλα
- πάντα μάλʼ ὅσσʼ ἤμελγε, τὰ δʼ ἄρσενα λεῖπε θύρηφιν,
- ἀρνειούς τε τράγους τε, βαθείης ἔκτοθεν αὐλῆς.
- αὐτὰρ ἔπειτʼ ἐπέθηκε θυρεὸν μέγαν ὑψόσʼ ἀείρας,
- ὄβριμον· οὐκ ἂν τόν γε δύω καὶ εἴκοσʼ ἄμαξαι
- ἐσθλαὶ τετράκυκλοι ἀπʼ οὔδεος ὀχλίσσειαν·
- τόσσην ἠλίβατον πέτρην ἐπέθηκε θύρῃσιν.
- ἑζόμενος δʼ ἤμελγεν ὄις καὶ μηκάδας αἶγας,
- πάντα κατὰ μοῖραν, καὶ ὑπʼ ἔμβρυον ἧκεν ἑκάστῃ.
- αὐτίκα δʼ ἥμισυ μὲν θρέψας λευκοῖο γάλακτος
- πλεκτοῖς ἐν ταλάροισιν ἀμησάμενος κατέθηκεν,
- ἥμισυ δʼ αὖτʼ ἔστησεν ἐν ἄγγεσιν, ὄφρα οἱ εἴη
- πίνειν αἰνυμένῳ καί οἱ ποτιδόρπιον εἴη.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σπεῦσε πονησάμενος τὰ ἃ ἔργα,
- καὶ τότε πῦρ ἀνέκαιε καὶ εἴσιδεν, εἴρετο δʼ ἡμέας·
- ὦ ξεῖνοι, τίνες ἐστέ; πόθεν πλεῖθʼ ὑγρὰ κέλευθα;
- ἦ τι κατὰ πρῆξιν ἦ μαψιδίως ἀλάλησθε,
- οἷά τε ληιστῆρες, ὑπεὶρ ἅλα, τοί τʼ ἀλόωνται
- ψυχὰς παρθέμενοι κακὸν ἀλλοδαποῖσι φέροντες;
- ὣς ἔφαθʼ, ἡμῖν δʼ αὖτε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ,
- δεισάντων φθόγγον τε βαρὺν αὐτόν τε πέλωρον.
- ἀλλὰ καὶ ὥς μιν ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
- ἡμεῖς τοι Τροίηθεν ἀποπλαγχθέντες Ἀχαιοὶ
- παντοίοις ἀνέμοισιν ὑπὲρ μέγα λαῖτμα θαλάσσης,
- οἴκαδε ἱέμενοι, ἄλλην ὁδὸν ἄλλα κέλευθα
- ἤλθομεν· οὕτω που Ζεὺς ἤθελε μητίσασθαι.
- λαοὶ δʼ Ἀτρεΐδεω Ἀγαμέμνονος εὐχόμεθʼ εἶναι,
- τοῦ δὴ νῦν γε μέγιστον ὑπουράνιον κλέος ἐστί·
- τόσσην γὰρ διέπερσε πόλιν καὶ ἀπώλεσε λαοὺς
- πολλούς. ἡμεῖς δʼ αὖτε κιχανόμενοι τὰ σὰ γοῦνα
- ἱκόμεθʼ, εἴ τι πόροις ξεινήιον ἠὲ καὶ ἄλλως
- δοίης δωτίνην, ἥ τε ξείνων θέμις ἐστίν.
- ἀλλʼ αἰδεῖο, φέριστε, θεούς· ἱκέται δέ τοί εἰμεν,
- Ζεὺς δʼ ἐπιτιμήτωρ ἱκετάων τε ξείνων τε,
- ξείνιος, ὃς ξείνοισιν ἅμʼ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ αὐτίκʼ ἀμείβετο νηλέι θυμῷ·
- νήπιός εἰς, ὦ ξεῖνʼ, ἢ τηλόθεν εἰλήλουθας,
- ὅς με θεοὺς κέλεαι ἢ δειδίμεν ἢ ἀλέασθαι·
- οὐ γὰρ Κύκλωπες Διὸς αἰγιόχου ἀλέγουσιν
- οὐδὲ θεῶν μακάρων, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰμεν·
- οὐδʼ ἂν ἐγὼ Διὸς ἔχθος ἀλευάμενος πεφιδοίμην
- οὔτε σεῦ οὔθʼ ἑτάρων, εἰ μὴ θυμός με κελεύοι.
- ἀλλά μοι εἴφʼ ὅπῃ ἔσχες ἰὼν ἐυεργέα νῆα,
- ἤ που ἐπʼ ἐσχατιῆς, ἦ καὶ σχεδόν, ὄφρα δαείω.
- ὣς φάτο πειράζων, ἐμὲ δʼ οὐ λάθεν εἰδότα πολλά,
- ἀλλά μιν ἄψορρον προσέφην δολίοις ἐπέεσσι·
- νέα μέν μοι κατέαξε Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- πρὸς πέτρῃσι βαλὼν ὑμῆς ἐπὶ πείρασι γαίης,
- ἄκρῃ προσπελάσας· ἄνεμος δʼ ἐκ πόντου ἔνεικεν·
- αὐτὰρ ἐγὼ σὺν τοῖσδε ὑπέκφυγον αἰπὺν ὄλεθρον.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ οὐδὲν ἀμείβετο νηλέι θυμῷ,
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἀναΐξας ἑτάροις ἐπὶ χεῖρας ἴαλλε,
- σὺν δὲ δύω μάρψας ὥς τε σκύλακας ποτὶ γαίῃ
- κόπτʼ· ἐκ δʼ ἐγκέφαλος χαμάδις ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν.
- τοὺς δὲ διὰ μελεϊστὶ ταμὼν ὡπλίσσατο δόρπον·
- ἤσθιε δʼ ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος, οὐδʼ ἀπέλειπεν,
- ἔγκατά τε σάρκας τε καὶ ὀστέα μυελόεντα.
- ἡμεῖς δὲ κλαίοντες ἀνεσχέθομεν Διὶ χεῖρας,
- σχέτλια ἔργʼ ὁρόωντες, ἀμηχανίη δʼ ἔχε θυμόν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ Κύκλωψ μεγάλην ἐμπλήσατο νηδὺν
- ἀνδρόμεα κρέʼ ἔδων καὶ ἐπʼ ἄκρητον γάλα πίνων,
- κεῖτʼ ἔντοσθʼ ἄντροιο τανυσσάμενος διὰ μήλων.
- τὸν μὲν ἐγὼ βούλευσα κατὰ μεγαλήτορα θυμὸν
- ἆσσον ἰών, ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ,
- οὐτάμεναι πρὸς στῆθος, ὅθι φρένες ἧπαρ ἔχουσι,
- χείρʼ ἐπιμασσάμενος· ἕτερος δέ με θυμὸς ἔρυκεν.
- αὐτοῦ γάρ κε καὶ ἄμμες ἀπωλόμεθʼ αἰπὺν ὄλεθρον·
- οὐ γάρ κεν δυνάμεσθα θυράων ὑψηλάων
- χερσὶν ἀπώσασθαι λίθον ὄβριμον, ὃν προσέθηκεν.
- ὣς τότε μὲν στενάχοντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- καὶ τότε πῦρ ἀνέκαιε καὶ ἤμελγε κλυτὰ μῆλα,
- πάντα κατὰ μοῖραν, καὶ ὑπʼ ἔμβρυον ἧκεν ἑκάστῃ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σπεῦσε πονησάμενος τὰ ἃ ἔργα,
- σὺν δʼ ὅ γε δὴ αὖτε δύω μάρψας ὡπλίσσατο δεῖπνον.
- δειπνήσας δʼ ἄντρου ἐξήλασε πίονα μῆλα,
- ῥηιδίως ἀφελὼν θυρεὸν μέγαν· αὐτὰρ ἔπειτα
- ἂψ ἐπέθηχʼ, ὡς εἴ τε φαρέτρῃ πῶμʼ ἐπιθείη.
- πολλῇ δὲ ῥοίζῳ πρὸς ὄρος τρέπε πίονα μῆλα
- Κύκλωψ· αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην κακὰ βυσσοδομεύων,
- εἴ πως τισαίμην, δοίη δέ μοι εὖχος Ἀθήνη.
- ἥδε δέ μοι κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή.
- Κύκλωπος γὰρ ἔκειτο μέγα ῥόπαλον παρὰ σηκῷ,
- χλωρὸν ἐλαΐνεον· τὸ μὲν ἔκταμεν, ὄφρα φοροίη
- αὐανθέν. τὸ μὲν ἄμμες ἐίσκομεν εἰσορόωντες
- ὅσσον θʼ ἱστὸν νηὸς ἐεικοσόροιο μελαίνης,
- φορτίδος εὐρείης, ἥ τʼ ἐκπεράᾳ μέγα λαῖτμα·
- τόσσον ἔην μῆκος, τόσσον πάχος εἰσοράασθαι.
- τοῦ μὲν ὅσον τʼ ὄργυιαν ἐγὼν ἀπέκοψα παραστὰς
- καὶ παρέθηχʼ ἑτάροισιν, ἀποξῦναι δʼ ἐκέλευσα·
- οἱ δʼ ὁμαλὸν ποίησαν· ἐγὼ δʼ ἐθόωσα παραστὰς
- ἄκρον, ἄφαρ δὲ λαβὼν ἐπυράκτεον ἐν πυρὶ κηλέῳ.
- καὶ τὸ μὲν εὖ κατέθηκα κατακρύψας ὑπὸ κόπρῳ,
- ἥ ῥα κατὰ σπείους κέχυτο μεγάλʼ ἤλιθα πολλή·
- αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κλήρῳ πεπαλάσθαι ἄνωγον,
- ὅς τις τολμήσειεν ἐμοὶ σὺν μοχλὸν ἀείρας
- τρῖψαι ἐν ὀφθαλμῷ, ὅτε τὸν γλυκὺς ὕπνος ἱκάνοι.
- οἱ δʼ ἔλαχον τοὺς ἄν κε καὶ ἤθελον αὐτὸς ἑλέσθαι,
- τέσσαρες, αὐτὰρ ἐγὼ πέμπτος μετὰ τοῖσιν ἐλέγμην.
- ἑσπέριος δʼ ἦλθεν καλλίτριχα μῆλα νομεύων.
- αὐτίκα δʼ εἰς εὐρὺ σπέος ἤλασε πίονα μῆλα
- πάντα μάλʼ, οὐδέ τι λεῖπε βαθείης ἔκτοθεν αὐλῆς,
- ἤ τι ὀισάμενος, ἢ καὶ θεὸς ὣς ἐκέλευσεν.
- αὐτὰρ ἔπειτʼ ἐπέθηκε θυρεὸν μέγαν ὑψόσʼ ἀείρας,
- ἑζόμενος δʼ ἤμελγεν ὄις καὶ μηκάδας αἶγας,
- πάντα κατὰ μοῖραν, καὶ ὑπʼ ἔμβρυον ἧκεν ἑκάστῃ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σπεῦσε πονησάμενος τὰ ἃ ἔργα,
- σὺν δʼ ὅ γε δὴ αὖτε δύω μάρψας ὡπλίσσατο δόρπον.
- καὶ τότʼ ἐγὼ Κύκλωπα προσηύδων ἄγχι παραστάς,
- κισσύβιον μετὰ χερσὶν ἔχων μέλανος οἴνοιο·
- Κύκλωψ, τῆ, πίε οἶνον, ἐπεὶ φάγες ἀνδρόμεα κρέα,
- ὄφρʼ εἰδῇς οἷόν τι ποτὸν τόδε νηῦς ἐκεκεύθει
- ἡμετέρη. σοὶ δʼ αὖ λοιβὴν φέρον, εἴ μʼ ἐλεήσας
- οἴκαδε πέμψειας· σὺ δὲ μαίνεαι οὐκέτʼ ἀνεκτῶς.
- σχέτλιε, πῶς κέν τίς σε καὶ ὕστερον ἄλλος ἵκοιτο
- ἀνθρώπων πολέων, ἐπεὶ οὐ κατὰ μοῖραν ἔρεξας;
- ὣς ἐφάμην, ὁ δʼ ἔδεκτο καὶ ἔκπιεν· ἥσατο δʼ αἰνῶς
- ἡδὺ ποτὸν πίνων καὶ μʼ ᾔτεε δεύτερον αὖτις·
- δός μοι ἔτι πρόφρων, καί μοι τεὸν οὔνομα εἰπὲ
- αὐτίκα νῦν, ἵνα τοι δῶ ξείνιον, ᾧ κε σὺ χαίρῃς·
- καὶ γὰρ Κυκλώπεσσι φέρει ζείδωρος ἄρουρα
- οἶνον ἐριστάφυλον, καί σφιν Διὸς ὄμβρος ἀέξει·
- ἀλλὰ τόδʼ ἀμβροσίης καὶ νέκταρός ἐστιν ἀπορρώξ.
- ὣς φάτʼ, ἀτάρ οἱ αὖτις ἐγὼ πόρον αἴθοπα οἶνον.
- τρὶς μὲν ἔδωκα φέρων, τρὶς δʼ ἔκπιεν ἀφραδίῃσιν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ Κύκλωπα περὶ φρένας ἤλυθεν οἶνος,
- καὶ τότε δή μιν ἔπεσσι προσηύδων μειλιχίοισι·
- Κύκλωψ, εἰρωτᾷς μʼ ὄνομα κλυτόν, αὐτὰρ ἐγώ τοι
- ἐξερέω· σὺ δέ μοι δὸς ξείνιον, ὥς περ ὑπέστης.
- Οὖτις ἐμοί γʼ ὄνομα· Οὖτιν δέ με κικλήσκουσι
- μήτηρ ἠδὲ πατὴρ ἠδʼ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ αὐτίκʼ ἀμείβετο νηλέι θυμῷ·
- Οὖτιν ἐγὼ πύματον ἔδομαι μετὰ οἷς ἑτάροισιν,
- τοὺς δʼ ἄλλους πρόσθεν· τὸ δέ τοι ξεινήιον ἔσται.
- ἦ καὶ ἀνακλινθεὶς πέσεν ὕπτιος, αὐτὰρ ἔπειτα
- κεῖτʼ ἀποδοχμώσας παχὺν αὐχένα, κὰδ δέ μιν ὕπνος
- ᾕρει πανδαμάτωρ· φάρυγος δʼ ἐξέσσυτο οἶνος
- ψωμοί τʼ ἀνδρόμεοι· ὁ δʼ ἐρεύγετο οἰνοβαρείων.
- καὶ τότʼ ἐγὼ τὸν μοχλὸν ὑπὸ σποδοῦ ἤλασα πολλῆς,
- ἧος θερμαίνοιτο· ἔπεσσι δὲ πάντας ἑταίρους
- θάρσυνον, μή τίς μοι ὑποδείσας ἀναδύη.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τάχʼ ὁ μοχλὸς ἐλάινος ἐν πυρὶ μέλλεν
- ἅψεσθαι, χλωρός περ ἐών, διεφαίνετο δʼ αἰνῶς,
- καὶ τότʼ ἐγὼν ἆσσον φέρον ἐκ πυρός, ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι
- ἵσταντʼ· αὐτὰρ θάρσος ἐνέπνευσεν μέγα δαίμων.
- οἱ μὲν μοχλὸν ἑλόντες ἐλάινον, ὀξὺν ἐπʼ ἄκρῳ,
- ὀφθαλμῷ ἐνέρεισαν· ἐγὼ δʼ ἐφύπερθεν ἐρεισθεὶς
- δίνεον, ὡς ὅτε τις τρυπῷ δόρυ νήιον ἀνὴρ
- τρυπάνῳ, οἱ δέ τʼ ἔνερθεν ὑποσσείουσιν ἱμάντι
- ἁψάμενοι ἑκάτερθε, τὸ δὲ τρέχει ἐμμενὲς αἰεί.
- ὣς τοῦ ἐν ὀφθαλμῷ πυριήκεα μοχλὸν ἑλόντες
- δινέομεν, τὸν δʼ αἷμα περίρρεε θερμὸν ἐόντα.
- πάντα δέ οἱ βλέφαρʼ ἀμφὶ καὶ ὀφρύας εὗσεν ἀυτμὴ
- γλήνης καιομένης, σφαραγεῦντο δέ οἱ πυρὶ ῥίζαι.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀνὴρ χαλκεὺς πέλεκυν μέγαν ἠὲ σκέπαρνον
- εἰν ὕδατι ψυχρῷ βάπτῃ μεγάλα ἰάχοντα
- φαρμάσσων· τὸ γὰρ αὖτε σιδήρου γε κράτος ἐστίν
- ὣς τοῦ σίζʼ ὀφθαλμὸς ἐλαϊνέῳ περὶ μοχλῷ.
- σμερδαλέον δὲ μέγʼ ᾤμωξεν, περὶ δʼ ἴαχε πέτρη,
- ἡμεῖς δὲ δείσαντες ἀπεσσύμεθʼ· αὐτὰρ ὁ μοχλὸν
- ἐξέρυσʼ ὀφθαλμοῖο πεφυρμένον αἵματι πολλῷ.
- τὸν μὲν ἔπειτʼ ἔρριψεν ἀπὸ ἕο χερσὶν ἀλύων,
- αὐτὰρ ὁ Κύκλωπας μεγάλʼ ἤπυεν, οἵ ῥά μιν ἀμφὶς
- ᾤκεον ἐν σπήεσσι διʼ ἄκριας ἠνεμοέσσας.
- οἱ δὲ βοῆς ἀίοντες ἐφοίτων ἄλλοθεν ἄλλος,
- ἱστάμενοι δʼ εἴροντο περὶ σπέος ὅττι ἑ κήδοι·
- τίπτε τόσον, Πολύφημʼ, ἀρημένος ὧδʼ ἐβόησας
- νύκτα διʼ ἀμβροσίην καὶ ἀύπνους ἄμμε τίθησθα;
- ἦ μή τίς σευ μῆλα βροτῶν ἀέκοντος ἐλαύνει;
- ἦ μή τίς σʼ αὐτὸν κτείνει δόλῳ ἠὲ βίηφιν;
- τοὺς δʼ αὖτʼ ἐξ ἄντρου προσέφη κρατερὸς Πολύφημος·
- ὦ φίλοι, Οὖτίς με κτείνει δόλῳ οὐδὲ βίηφιν.
- οἱ δʼ ἀπαμειβόμενοι ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευον·
- εἰ μὲν δὴ μή τίς σε βιάζεται οἶον ἐόντα,
- νοῦσον γʼ οὔ πως ἔστι Διὸς μεγάλου ἀλέασθαι,
- ἀλλὰ σύ γʼ εὔχεο πατρὶ Ποσειδάωνι ἄνακτι.
- ὣς ἄρʼ ἔφαν ἀπιόντες, ἐμὸν δʼ ἐγέλασσε φίλον κῆρ,
- ὡς ὄνομʼ ἐξαπάτησεν ἐμὸν καὶ μῆτις ἀμύμων.
- Κύκλωψ δὲ στενάχων τε καὶ ὠδίνων ὀδύνῃσι
- χερσὶ ψηλαφόων ἀπὸ μὲν λίθον εἷλε θυράων,
- αὐτὸς δʼ εἰνὶ θύρῃσι καθέζετο χεῖρε πετάσσας,
- εἴ τινά που μετʼ ὄεσσι λάβοι στείχοντα θύραζε·
- οὕτω γάρ πού μʼ ἤλπετʼ ἐνὶ φρεσὶ νήπιον εἶναι.
- αὐτὰρ ἐγὼ βούλευον, ὅπως ὄχʼ ἄριστα γένοιτο,
- εἴ τινʼ ἑταίροισιν θανάτου λύσιν ἠδʼ ἐμοὶ αὐτῷ
- εὑροίμην· πάντας δὲ δόλους καὶ μῆτιν ὕφαινον
- ὥς τε περὶ ψυχῆς· μέγα γὰρ κακὸν ἐγγύθεν ἦεν.
- ἥδε δέ μοι κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή.
- ἄρσενες ὄιες ἦσαν ἐυτρεφέες, δασύμαλλοι,
- καλοί τε μεγάλοι τε, ἰοδνεφὲς εἶρος ἔχοντες·
- τοὺς ἀκέων συνέεργον ἐυστρεφέεσσι λύγοισιν,
- τῇς ἔπι Κύκλωψ εὗδε πέλωρ, ἀθεμίστια εἰδώς,
- σύντρεις αἰνύμενος· ὁ μὲν ἐν μέσῳ ἄνδρα φέρεσκε,
- τὼ δʼ ἑτέρω ἑκάτερθεν ἴτην σώοντες ἑταίρους.
- τρεῖς δὲ ἕκαστον φῶτʼ ὄιες φέρον· αὐτὰρ ἐγώ γε—
- ἀρνειὸς γὰρ ἔην μήλων ὄχʼ ἄριστος ἁπάντων,
- τοῦ κατὰ νῶτα λαβών, λασίην ὑπὸ γαστέρʼ ἐλυσθεὶς
- κείμην· αὐτὰρ χερσὶν ἀώτου θεσπεσίοιο
- νωλεμέως στρεφθεὶς ἐχόμην τετληότι θυμῷ.
- ὣς τότε μὲν στενάχοντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- καὶ τότʼ ἔπειτα νομόνδʼ ἐξέσσυτο ἄρσενα μῆλα,
- θήλειαι δὲ μέμηκον ἀνήμελκτοι περὶ σηκούς·
- οὔθατα γὰρ σφαραγεῦντο. ἄναξ δʼ ὀδύνῃσι κακῇσι
- τειρόμενος πάντων ὀίων ἐπεμαίετο νῶτα
- ὀρθῶν ἑσταότων· τὸ δὲ νήπιος οὐκ ἐνόησεν,
- ὥς οἱ ὑπʼ εἰροπόκων ὀίων στέρνοισι δέδεντο.
- ὕστατος ἀρνειὸς μήλων ἔστειχε θύραζε
- λάχνῳ στεινόμενος καὶ ἐμοὶ πυκινὰ φρονέοντι.
- τὸν δʼ ἐπιμασσάμενος προσέφη κρατερὸς Πολύφημος·
- κριὲ πέπον, τί μοι ὧδε διὰ σπέος ἔσσυο μήλων
- ὕστατος; οὔ τι πάρος γε λελειμμένος ἔρχεαι οἰῶν,
- ἀλλὰ πολὺ πρῶτος νέμεαι τέρενʼ ἄνθεα ποίης
- μακρὰ βιβάς, πρῶτος δὲ ῥοὰς ποταμῶν ἀφικάνεις,
- πρῶτος δὲ σταθμόνδε λιλαίεαι ἀπονέεσθαι
- ἑσπέριος· νῦν αὖτε πανύστατος. ἦ σύ γʼ ἄνακτος
- ὀφθαλμὸν ποθέεις, τὸν ἀνὴρ κακὸς ἐξαλάωσε
- σὺν λυγροῖς ἑτάροισι δαμασσάμενος φρένας οἴνῳ,
- Οὖτις, ὃν οὔ πώ φημι πεφυγμένον εἶναι ὄλεθρον.
- εἰ δὴ ὁμοφρονέοις ποτιφωνήεις τε γένοιο
- εἰπεῖν ὅππῃ κεῖνος ἐμὸν μένος ἠλασκάζει·
- τῷ κέ οἱ ἐγκέφαλός γε διὰ σπέος ἄλλυδις ἄλλῃ
- θεινομένου ῥαίοιτο πρὸς οὔδεϊ, κὰδ δέ κʼ ἐμὸν κῆρ
- λωφήσειε κακῶν, τά μοι οὐτιδανὸς πόρεν Οὖτις.
- ὣς εἰπὼν τὸν κριὸν ἀπὸ ἕο πέμπε θύραζε.
- ἐλθόντες δʼ ἠβαιὸν ἀπὸ σπείους τε καὶ αὐλῆς
- πρῶτος ὑπʼ ἀρνειοῦ λυόμην, ὑπέλυσα δʼ ἑταίρους.
- καρπαλίμως δὲ τὰ μῆλα ταναύποδα, πίονα δημῷ,
- πολλὰ περιτροπέοντες ἐλαύνομεν, ὄφρʼ ἐπὶ νῆα
- ἱκόμεθʼ. ἀσπάσιοι δὲ φίλοις ἑτάροισι φάνημεν,
- οἳ φύγομεν θάνατον, τοὺς δὲ στενάχοντο γοῶντες.
- ἀλλʼ ἐγὼ οὐκ εἴων, ἀνὰ δʼ ὀφρύσι νεῦον ἑκάστῳ,
- κλαίειν, ἀλλʼ ἐκέλευσα θοῶς καλλίτριχα μῆλα
- πόλλʼ ἐν νηὶ βαλόντας ἐπιπλεῖν ἁλμυρὸν ὕδωρ.
- οἱ δʼ αἶψʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον,
- ἑξῆς δʼ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς.
- ἀλλʼ ὅτε τόσσον ἀπῆν, ὅσσον τε γέγωνε βοήσας,
- καὶ τότʼ ἐγὼ Κύκλωπα προσηύδων κερτομίοισι·
- Κύκλωψ, οὐκ ἄρʼ ἔμελλες ἀνάλκιδος ἀνδρὸς ἑταίρους
- ἔδμεναι ἐν σπῆι γλαφυρῷ κρατερῆφι βίηφι.
- καὶ λίην σέ γʼ ἔμελλε κιχήσεσθαι κακὰ ἔργα,
- σχέτλιʼ, ἐπεὶ ξείνους οὐχ ἅζεο σῷ ἐνὶ οἴκῳ
- ἐσθέμεναι· τῷ σε Ζεὺς τίσατο καὶ θεοὶ ἄλλοι.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δʼ ἔπειτα χολώσατο κηρόθι μᾶλλον,
- ἧκε δʼ ἀπορρήξας κορυφὴν ὄρεος μεγάλοιο,
- κὰδ δʼ ἔβαλε προπάροιθε νεὸς κυανοπρῴροιο
- τυτθόν, ἐδεύησεν δʼ οἰήιον ἄκρον ἱκέσθαι,
- ἐκλύσθη δὲ θάλασσα κατερχομένης ὑπὸ πέτρης·
- τὴν δʼ αἶψʼ ἤπειρόνδε παλιρρόθιον φέρε κῦμα,
- πλημυρὶς ἐκ πόντοιο, θέμωσε δὲ χέρσον ἱκέσθαι.
- αὐτὰρ ἐγὼ χείρεσσι λαβὼν περιμήκεα κοντὸν
- ὦσα παρέξ, ἑτάροισι δʼ ἐποτρύνας ἐκέλευσα
- ἐμβαλέειν κώπῃς, ἵνʼ ὑπὲκ κακότητα φύγοιμεν,
- κρατὶ κατανεύων· οἱ δὲ προπεσόντες ἔρεσσον.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ δὶς τόσσον ἅλα πρήσσοντες ἀπῆμεν,
- καὶ τότε δὴ Κύκλωπα προσηύδων· ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι
- μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἐρήτυον ἄλλοθεν ἄλλος·
- σχέτλιε, τίπτʼ ἐθέλεις ἐρεθιζέμεν ἄγριον ἄνδρα;
- ὃς καὶ νῦν πόντονδε βαλὼν βέλος ἤγαγε νῆα
- αὖτις ἐς ἤπειρον, καὶ δὴ φάμεν αὐτόθʼ ὀλέσθαι.
- εἰ δὲ φθεγξαμένου τευ ἢ αὐδήσαντος ἄκουσε,
- σύν κεν ἄραξʼ ἡμέων κεφαλὰς καὶ νήια δοῦρα
- μαρμάρῳ ὀκριόεντι βαλών· τόσσον γὰρ ἵησιν.
- ὣς φάσαν, ἀλλʼ οὐ πεῖθον ἐμὸν μεγαλήτορα θυμόν,
- ἀλλά μιν ἄψορρον προσέφην κεκοτηότι θυμῷ·
- Κύκλωψ, αἴ κέν τίς σε καταθνητῶν ἀνθρώπων
- ὀφθαλμοῦ εἴρηται ἀεικελίην ἀλαωτύν,
- φάσθαι Ὀδυσσῆα πτολιπόρθιον ἐξαλαῶσαι,
- υἱὸν Λαέρτεω, Ἰθάκῃ ἔνι οἰκίʼ ἔχοντα.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ οἰμώξας ἠμείβετο μύθῳ·
- ὢ πόποι, ἦ μάλα δή με παλαίφατα θέσφαθʼ ἱκάνει.
- ἔσκε τις ἐνθάδε μάντις ἀνὴρ ἠύς τε μέγας τε,
- Τήλεμος Εὐρυμίδης, ὃς μαντοσύνῃ ἐκέκαστο
- καὶ μαντευόμενος κατεγήρα Κυκλώπεσσιν·
- ὅς μοι ἔφη τάδε πάντα τελευτήσεσθαι ὀπίσσω,
- χειρῶν ἐξ Ὀδυσῆος ἁμαρτήσεσθαι ὀπωπῆς.
- ἀλλʼ αἰεί τινα φῶτα μέγαν καὶ καλὸν ἐδέγμην
- ἐνθάδʼ ἐλεύσεσθαι, μεγάλην ἐπιειμένον ἀλκήν·
- νῦν δέ μʼ ἐὼν ὀλίγος τε καὶ οὐτιδανὸς καὶ ἄκικυς
- ὀφθαλμοῦ ἀλάωσεν, ἐπεί μʼ ἐδαμάσσατο οἴνῳ.
- ἀλλʼ ἄγε δεῦρʼ, Ὀδυσεῦ, ἵνα τοι πὰρ ξείνια θείω
- πομπήν τʼ ὀτρύνω δόμεναι κλυτὸν ἐννοσίγαιον·
- τοῦ γὰρ ἐγὼ πάϊς εἰμί, πατὴρ δʼ ἐμὸς εὔχεται εἶναι.
- αὐτὸς δʼ, αἴ κʼ ἐθέλῃσʼ, ἰήσεται, οὐδέ τις ἄλλος
- οὔτε θεῶν μακάρων οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
- αἲ γὰρ δὴ ψυχῆς τε καὶ αἰῶνός σε δυναίμην
- εὖνιν ποιήσας πέμψαι δόμον Ἄϊδος εἴσω,
- ὡς οὐκ ὀφθαλμόν γʼ ἰήσεται οὐδʼ ἐνοσίχθων.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δʼ ἔπειτα Ποσειδάωνι ἄνακτι
- εὔχετο χεῖρʼ ὀρέγων εἰς οὐρανὸν ἀστερόεντα·
- κλῦθι, Ποσείδαον γαιήοχε κυανοχαῖτα,
- εἰ ἐτεόν γε σός εἰμι, πατὴρ δʼ ἐμὸς εὔχεαι εἶναι,
- δὸς μὴ Ὀδυσσῆα πτολιπόρθιον οἴκαδʼ ἱκέσθαι
- υἱὸν Λαέρτεω, Ἰθάκῃ ἔνι οἰκίʼ ἔχοντα.
- ἀλλʼ εἴ οἱ μοῖρʼ ἐστὶ φίλους τʼ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι
- οἶκον ἐυκτίμενον καὶ ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν,
- ὀψὲ κακῶς ἔλθοι, ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους,
- νηὸς ἐπʼ ἀλλοτρίης, εὕροι δʼ ἐν πήματα οἴκῳ.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, τοῦ δʼ ἔκλυε κυανοχαίτης.
- αὐτὰρ ὅ γʼ ἐξαῦτις πολὺ μείζονα λᾶαν ἀείρας
- ἧκʼ ἐπιδινήσας, ἐπέρεισε δὲ ἶνʼ ἀπέλεθρον,
- κὰδʼ δʼ ἔβαλεν μετόπισθε νεὸς κυανοπρῴροιο
- τυτθόν, ἐδεύησεν δʼ οἰήιον ἄκρον ἱκέσθαι.
- ἐκλύσθη δὲ θάλασσα κατερχομένης ὑπὸ πέτρης·
- τὴν δὲ πρόσω φέρε κῦμα, θέμωσε δὲ χέρσον ἱκέσθαι.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὴν νῆσον ἀφικόμεθʼ, ἔνθα περ ἄλλαι
- νῆες ἐύσσελμοι μένον ἁθρόαι, ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι
- ἥατʼ ὀδυρόμενοι, ἡμέας ποτιδέγμενοι αἰεί,
- νῆα μὲν ἔνθʼ ἐλθόντες ἐκέλσαμεν ἐν ψαμάθοισιν,
- ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης.
- μῆλα δὲ Κύκλωπος γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἑλόντες