Odyssey

Homer

Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.

  1. ἔνθα καθέζετʼ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς.
  2. τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε περίφρων Πηνελόπεια·
  3. ξεῖνε, τὸ μέν σε πρῶτον ἐγὼν εἰρήσομαι αὐτή·
  4. τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;
  5. τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
  6. ὦ γύναι, οὐκ ἄν τίς σε βροτῶν ἐπʼ ἀπείρονα γαῖαν
  7. νεικέοι· ἦ γάρ σευ κλέος οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει,
  8. ὥς τέ τευ ἢ βασιλῆος ἀμύμονος, ὅς τε θεουδὴς
  9. ἀνδράσιν ἐν πολλοῖσι καὶ ἰφθίμοισιν ἀνάσσων
  10. εὐδικίας ἀνέχῃσι, φέρῃσι δὲ γαῖα μέλαινα
  11. πυροὺς καὶ κριθάς, βρίθῃσι δὲ δένδρεα καρπῷ,
  12. τίκτῃ δʼ ἔμπεδα μῆλα, θάλασσα δὲ παρέχῃ ἰχθῦς
  13. ἐξ εὐηγεσίης, ἀρετῶσι δὲ λαοὶ ὑπʼ αὐτοῦ.
  14. τῷ ἐμὲ νῦν τὰ μὲν ἄλλα μετάλλα σῷ ἐνὶ οἴκῳ,
  15. μηδʼ ἐμὸν ἐξερέεινε γένος καὶ πατρίδα γαῖαν,
  16. μή μοι μᾶλλον θυμὸν ἐνιπλήσῃς ὀδυνάων
  17. μνησαμένῳ μάλα δʼ εἰμὶ πολύστονος· οὐδέ τί με χρὴ
  18. οἴκῳ ἐν ἀλλοτρίῳ γοόωντά τε μυρόμενόν τε
  19. ἧσθαι, ἐπεὶ κάκιον πενθήμεναι ἄκριτον αἰεί·
  20. μή τίς μοι δμῳῶν νεμεσήσεται, ἠὲ σύ γʼ αὐτή,
  21. φῇ δὲ δακρυπλώειν βεβαρηότα με φρένας οἴνῳ.
  22. τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα περίφρων Πηνελόπεια·
  23. ξεῖνʼ, ἦ τοι μὲν ἐμὴν ἀρετὴν εἶδός τε δέμας τε
  24. ὤλεσαν ἀθάνατοι, ὅτε Ἴλιον εἰσανέβαινον
  25. Ἀργεῖοι, μετὰ τοῖσι δʼ ἐμὸς πόσις ᾖεν Ὀδυσσεύς
  26. εἰ κεῖνός γʼ ἐλθὼν τὸν ἐμὸν βίον ἀμφιπολεύοι,
  27. μεῖζον κε κλέος εἴη ἐμὸν καὶ κάλλιον οὕτως.
  28. νῦν δʼ ἄχομαι· τόσα γάρ μοι ἐπέσσευεν κακὰ δαίμων.
  29. ὅσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι,
  30. Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ,
  31. οἵ τʼ αὐτὴν Ἰθάκην εὐδείελον ἀμφινέμονται,
  32. οἵ μʼ ἀεκαζομένην μνῶνται, τρύχουσι δὲ οἶκον.
  33. τῷ οὔτε ξείνων ἐμπάξομαι οὔθʼ ἱκετάων
  34. οὔτε τι κηρύκων, οἳ δημιοεργοὶ ἔασιν·
  35. ἀλλʼ Ὀδυσῆ ποθέουσα φίλον κατατήκομαι ἦτορ.
  36. οἱ δὲ γάμον σπεύδουσιν· ἐγὼ δὲ δόλους τολυπεύω.
  37. φᾶρος μέν μοι πρῶτον ἐνέπνευσε φρεσὶ δαίμων,
  38. στησαμένῃ μέγαν ἱστόν, ἐνὶ μεγάροισιν ὑφαίνειν,
  39. λεπτὸν καὶ περίμετρον· ἄφαρ δʼ αὐτοῖς μετέειπον·
  40. κοῦροι, ἐμοὶ μνηστῆρες, ἐπεὶ θάνε δῖος Ὀδυσσεύς,
  41. μίμνετʼ ἐπειγόμενοι τὸν ἐμὸν γάμον, εἰς ὅ κε φᾶρος
  42. ἐκτελέσω—μή μοι μεταμώνια νήματʼ ὄληται—
  43. Λαέρτῃ ἥρωϊ ταφήϊον, εἰς ὅτε κέν μιν
  44. μοῖρʼ ὀλοὴ καθέλῃσι τανηλεγέος θανάτοιο·
  45. μή τίς μοι κατὰ δῆμον Ἀχαιϊάδων νεμεσήσῃ,
  46. αἴ κεν ἄτερ σπείρου κεῖται πολλὰ κτεατίσσας.
  47. ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δʼ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ.
  48. ἔνθα καὶ ἠματίη μὲν ὑφαίνεσκον μέγαν ἱστόν,
  49. νύκτας δʼ ἀλλύεσκον, ἐπεὶ δαΐδας παραθείμην.
  50. ὣς τρίετες μὲν ἔληθον ἐγὼ καὶ ἔπειθον Ἀχαιούς·
  51. ἀλλʼ ὅτε τέτρατον ἦλθεν ἔτος καὶ ἐπήλυθον ὧραι,
  52. μηνῶν φθινόντων, περὶ δʼ ἤματα πόλλʼ ἐτελέσθη,
  53. καὶ τότε δή με διὰ δμῳάς, κύνας οὐκ ἀλεγούσας,
  54. εἷλον ἐπελθόντες καὶ ὁμόκλησαν ἐπέεσσιν.
  55. ὣς τὸ μὲν ἐξετέλεσσα, καὶ οὐκ ἐθέλουσʼ, ὑπʼ ἀνάγκης·
  56. νῦν δʼ οὔτʼ ἐκφυγέειν δύναμαι γάμον οὔτε τινʼ ἄλλην
  57. μῆτιν ἔθʼ εὑρίσκω· μάλα δʼ ὀτρύνουσι τοκῆες
  58. γήμασθʼ, ἀσχαλάᾳ δὲ πάϊς βίοτον κατεδόντων,
  59. γιγνώσκων· ἤδη γὰρ ἀνὴρ οἶός τε μάλιστα
  60. οἴκου κήδεσθαι, τῷ τε Ζεὺς κῦδος ὀπάζει.
  61. ἀλλὰ καὶ ὥς μοι εἰπὲ τεὸν γένος, ὁππόθεν ἐσσί.
  62. οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου οὐδʼ ἀπὸ πέτρης.
  63. τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
  64. ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος,
  65. οὐκέτʼ ἀπολλήξεις τὸν ἐμὸν γόνον ἐξερέουσα;
  66. ἀλλʼ ἔκ τοι ἐρέω· ἦ μέν μʼ ἀχέεσσί γε δώσεις
  67. πλείοσιν ἢ ἔχομαι· ἡ γὰρ δίκη, ὁππότε πάτρης
  68. ἧς ἀπέῃσιν ἀνὴρ τόσσον χρόνον ὅσσον ἐγὼ νῦν,
  69. πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστεʼ ἀλώμενος, ἄλγεα πάσχων·
  70. ἀλλὰ καὶ ὣς ἐρέω ὅ μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς.
  71. Κρήτη τις γαῖʼ ἔστι, μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ,
  72. καλὴ καὶ πίειρα, περίρρυτος· ἐν δʼ ἄνθρωποι
  73. πολλοί, ἀπειρέσιοι, καὶ ἐννήκοντα πόληες.
  74. ἄλλη δʼ ἄλλων γλῶσσα μεμιγμένη· ἐν μὲν Ἀχαιοί,
  75. ἐν δʼ Ἐτεόκρητες μεγαλήτορες, ἐν δὲ Κύδωνες,
  76. Δωριέες τε τριχάϊκες δῖοί τε Πελασγοί.
  77. τῇσι δʼ ἐνὶ Κνωσός, μεγάλη πόλις, ἔνθα τε Μίνως
  78. ἐννέωρος βασίλευε Διὸς μεγάλου ὀαριστής,
  79. πατρὸς ἐμοῖο πατήρ, μεγαθύμου Δευκαλίωνος
  80. Δευκαλίων δʼ ἐμὲ τίκτε καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα·
  81. ἀλλʼ ὁ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσιν Ἴλιον ἴσω
  82. ᾤχεθʼ ἅμʼ Ἀτρείδῃσιν, ἐμοὶ δʼ ὄνομα κλυτὸν Αἴθων,
  83. ὁπλότερος γενεῇ· ὁ δʼ ἄρα πρότερος καὶ ἀρείων.
  84. ἔνθʼ Ὀδυσῆα ἐγὼν ἰδόμην καὶ ξείνια δῶκα.
  85. καὶ γὰρ τὸν Κρήτηνδε κατήγαγεν ἲς ἀνέμοιο,
  86. ἱέμενον Τροίηνδε παραπλάγξασα Μαλειῶν·
  87. στῆσε δʼ ἐν Ἀμνισῷ, ὅθι τε σπέος Εἰλειθυίης,
  88. ἐν λιμέσιν χαλεποῖσι, μόγις δʼ ὑπάλυξεν ἀέλλας.
  89. αὐτίκα δʼ Ἰδομενῆα μετάλλα ἄστυδʼ ἀνελθών·
  90. ξεῖνον γάρ οἱ ἔφασκε φίλον τʼ ἔμεν αἰδοῖόν τε.
  91. τῷ δʼ ἤδη δεκάτη ἢ ἑνδεκάτη πέλεν ἠὼς
  92. οἰχομένῳ σὺν νηυσὶ κορωνίσιν Ἴλιον εἴσω.
  93. τὸν μὲν ἐγὼ πρὸς δώματʼ ἄγων ἐῢ ἐξείνισσα,
  94. ἐνδυκέως φιλέων, πολλῶν κατὰ οἶκον ἐόντων·
  95. καί οἱ τοῖς ἄλλοις ἑτάροις, οἳ ἅμʼ αὐτῷ ἕποντο,
  96. δημόθεν ἄλφιτα δῶκα καὶ αἴθοπα οἶνον ἀγείρας
  97. καὶ βοῦς ἱρεύσασθαι, ἵνα πλησαίατο θυμόν.
  98. ἔνθα δυώδεκα μὲν μένον ἤματα δῖοι Ἀχαιοί·
  99. εἴλει γὰρ Βορέης ἄνεμος μέγας οὐδʼ ἐπὶ γαίῃ
  100. εἴα ἵστασθαι, χαλεπὸς δέ τις ὤρορε δαίμων.
  101. τῇ τρισκαιδεκάτῃ δʼ ἄνεμος πέσε, τοὶ δʼ ἀνάγοντο.
  102. ἴσκε ψεύδεα πολλὰ λέγων ἐτύμοισιν ὁμοῖα·
  103. τῆς δʼ ἄρʼ ἀκουούσης ῥέε δάκρυα, τήκετο δὲ χρώς·
  104. ὡς δὲ χιὼν κατατήκετʼ ἐν ἀκροπόλοισιν ὄρεσσιν,
  105. ἥν τʼ Εὖρος κατέτηξεν, ἐπὴν Ζέφυρος καταχεύῃ·
  106. τηκομένης δʼ ἄρα τῆς ποταμοὶ πλήθουσι ῥέοντες·
  107. ὣς τῆς τήκετο καλὰ παρήϊα δάκρυ χεούσης,
  108. κλαιούσης ἑὸν ἄνδρα παρήμενον. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
  109. θυμῷ μὲν γοόωσαν ἑὴν ἐλέαιρε γυναῖκα,
  110. ὀφθαλμοὶ δʼ ὡς εἰ κέρα ἕστασαν ἠὲ σίδηρος
  111. ἀτρέμας ἐν βλεφάροισι· δόλῳ δʼ ὅ γε δάκρυα κεῦθεν.
  112. ἡ δʼ ἐπεὶ οὖν τάρφθη πολυδακρύτοιο γόοιο,
  113. ἐξαῦτίς μιν ἔπεσσιν ἀμειβομένη προσέειπε·
  114. νῦν μὲν δή σευ, ξεῖνέ γʼ, ὀΐω πειρήσεσθαι,
  115. εἰ ἐτεὸν δὴ κεῖθι σὺν ἀντιθέοις ἑτάροισι
  116. ξείνισας ἐν μεγάροισιν ἐμὸν πόσιν, ὡς ἀγορεύεις.
  117. εἰπέ μοι ὁπποῖʼ ἄσσα περὶ χροῒ εἵματα ἕστο,
  118. αὐτός θʼ οἷος ἔην, καὶ ἑταίρους, οἵ οἱ ἕποντο.
  119. τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
  120. ὦ γύναι, ἀργαλέον τόσσον χρόνον ἀμφὶς ἐόντα
  121. εἰπέμεν· ἤδη γάρ οἱ ἐεικοστὸν ἔτος ἐστὶν
  122. ἐξ οὗ κεῖθεν ἔβη καὶ ἐμῆς ἀπελήλυθε πάτρης·
  123. αὐτάρ τοι ἐρέω ὥς μοι ἰνδάλλεται ἦτορ.
  124. χλαῖναν πορφυρέην οὔλην ἔχε δῖος Ὀδυσσεύς,
  125. διπλῆν· αὐτάρ οἱ περόνη χρυσοῖο τέτυκτο
  126. αὐλοῖσιν διδύμοισι· πάροιθε δὲ δαίδαλον ἦεν·
  127. ἐν προτέροισι πόδεσσι κύων ἔχε ποικίλον ἐλλόν,
  128. ἀσπαίροντα λάων· τὸ δὲ θαυμάζεσκον ἅπαντες,
  129. ὡς οἱ χρύσεοι ἐόντες ὁ μὲν λάε νεβρὸν ἀπάγχων,
  130. αὐτὰρ ὁ ἐκφυγέειν μεμαὼς ἤσπαιρε πόδεσσι.
  131. τὸν δὲ χιτῶνʼ ἐνόησα περὶ χροῒ σιγαλόεντα,
  132. οἷόν τε κρομύοιο λοπὸν κάτα ἰσχαλέοιο·
  133. τὼς μὲν ἔην μαλακός, λαμπρὸς δʼ ἦν ἠέλιος ὥς·
  134. ἦ μὲν πολλαί γʼ αὐτὸν ἐθηήσαντο γυναῖκες.
  135. ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
  136. οὐκ οἶδʼ ἢ τάδε ἕστο περὶ χροῒ οἴκοθʼ Ὀδυσσεύς,
  137. ἦ τις ἑταίρων δῶκε θοῆς ἐπὶ νηὸς ἰόντι,
  138. ἤ τίς που καὶ ξεῖνος, ἐπεὶ πολλοῖσιν Ὀδυσσεὺς
  139. ἔσκε φίλος· παῦροι γὰρ Ἀχαιῶν ἦσαν ὁμοῖοι.
  140. καί οἱ ἐγὼ χάλκειον ἄορ καὶ δίπλακα δῶκα
  141. καλὴν πορφυρέην καὶ τερμιόεντα χιτῶνα,
  142. αἰδοίως δʼ ἀπέπεμπον ἐϋσσέλμου ἐπὶ νηός.
  143. καὶ μέν οἱ κῆρυξ ὀλίγον προγενέστερος αὐτοῦ
  144. εἵπετο· καὶ τόν τοι μυθήσομαι, οἷος ἔην περ.
  145. γυρὸς ἐν ὤμοισιν, μελανόχροος, οὐλοκάρηνος,
  146. Εὐρυβάτης δʼ ὄνομʼ ἔσκε· τίεν δέ μιν ἔξοχον ἄλλων
  147. ὧν ἑτάρων Ὀδυσεύς, ὅτι οἱ φρεσὶν ἄρτια ᾔδη.
  148. ὣς φάτο, τῇ δʼ ἔτι μᾶλλον ὑφʼ ἵμερον ὦρσε γόοιο,
  149. σήματʼ ἀναγνούσῃ τά οἱ ἔμπεδα πέφραδʼ Ὀδυσσεύς.
  150. ἡ δʼ ἐπεὶ οὖν τάρφθη πολυδακρύτοιο γόοιο.
  151. καὶ τότε μιν μύθοισιν ἀμειβομένη προσέειπε·
  152. νῦν μὲν δή μοι, ξεῖνε, πάρος περ ἐὼν ἐλεεινός,
  153. ἐν μεγάροισιν ἐμοῖσι φίλος τʼ ἔσῃ αἰδοῖός τε·
  154. αὐτὴ γὰρ τάδε εἵματʼ ἐγὼ πόρον, οἷʼ ἀγορεύεις,
  155. πτύξασʼ ἐκ θαλάμου, περόνην τʼ ἐπέθηκα φαεινὴν
  156. κείνῳ ἄγαλμʼ ἔμεναι· τὸν δʼ οὐχ ὑποδέξομαι αὖτις
  157. οἴκαδε νοστήσαντα φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν.
  158. τῷ ῥα κακῇ αἴσῃ κοίλης ἐπὶ νηὸς Ὀδυσσεὺς
  159. ᾤχετʼ ἐποψόμενος Κακοΐλιον οὐκ ὀνομαστήν.
  160. τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
  161. ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος,
  162. μηκέτι νῦν χρόα καλὸν ἐναίρεο, μηδέ τι θυμὸν
  163. τῆκε, πόσιν γοόωσα. νεμεσσῶμαί γε μὲν οὐδέν·
  164. καὶ γάρ τίς τʼ ἀλλοῖον ὀδύρεται ἄνδρʼ ὀλέσασα
  165. κουρίδιον, τῷ τέκνα τέκῃ φιλότητι μιγεῖσα,
  166. ἢ Ὀδυσῆʼ, ὅν φασι θεοῖς ἐναλίγκιον εἶναι.
  167. ἀλλὰ γόου μὲν παῦσαι, ἐμεῖο δὲ σύνθεο μῦθον·
  168. νημερτέως γάρ τοι μυθήσομαι οὐδʼ ἐπικεύσω
  169. ὡς ἤδη Ὀδυσῆος ἐγὼ περὶ νόστου ἄκουσα
  170. ἀγχοῦ, Θεσπρωτῶν ἀνδρῶν ἐν πίονι δήμῳ,
  171. ζωοῦ· αὐτὰρ ἄγει κειμήλια πολλὰ καὶ ἐσθλὰ
  172. αἰτίζων ἀνὰ δῆμον. ἀτὰρ ἐρίηρας ἑταίρους
  173. ὤλεσε καὶ νῆα γλαφυρὴν ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ,
  174. Θρινακίης ἄπο νήσου ἰών· ὀδύσαντο γὰρ αὐτῷ
  175. Ζεύς τε καὶ Ἠέλιος· τοῦ γὰρ βόας ἔκταν ἑταῖροι.
  176. οἱ μὲν πάντες ὄλοντο πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ·
  177. τὸν δʼ ἄρʼ ἐπὶ τρόπιος νεὸς ἔκβαλε κῦμʼ ἐπὶ χέρσου,
  178. Φαιήκων ἐς γαῖαν, οἳ ἀγχίθεοι γεγάασιν,
  179. οἳ δή μιν περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσαντο
  180. καί οἱ πολλὰ δόσαν πέμπειν τέ μιν ἤθελον αὐτοὶ
  181. οἴκαδʼ ἀπήμαντον. καί κεν πάλαι ἐνθάδʼ Ὀδυσσεὺς
  182. ἤην· ἀλλʼ ἄρα οἱ τό γε κέρδιον εἴσατο θυμῷ,
  183. χρήματʼ ἀγυρτάζειν πολλὴν ἐπὶ γαῖαν ἰόντι·
  184. ὣς περὶ κέρδεα πολλὰ καταθνητῶν ἀνθρώπων
  185. οἶδʼ Ὀδυσεύς, οὐδʼ ἄν τις ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος.
  186. ὥς μοι Θεσπρωτῶν βασιλεὺς μυθήσατο Φείδων·
  187. ὤμνυε δὲ πρὸς ἔμʼ αὐτόν, ἀποσπένδων ἐνὶ οἴκῳ,
  188. νῆα κατειρύσθαι καὶ ἐπαρτέας ἔμμεν ἑταίρους,
  189. οἳ δή μιν πέμψουσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν.
  190. ἀλλʼ ἐμὲ πρὶν ἀπέπεμψε· τύχησε γὰρ ἐρχομένη νηῦς
  191. ἀνδρῶν Θεσπρωτῶν ἐς Δουλίχιον πολύπυρον.
  192. καί μοι κτήματʼ ἔδειξεν, ὅσα ξυναγείρατʼ Ὀδυσσεύς·
  193. καί νύ κεν ἐς δεκάτην γενεὴν ἕτερόν γʼ ἔτι βόσκοι,
  194. ὅσσα οἱ ἐν μεγάροις κειμήλια κεῖτο ἄνακτος.
  195. τὸν δʼ ἐς Δωδώνην φάτο βήμεναι, ὄφρα θεοῖο
  196. ἐκ δρυὸς ὑψικόμοιο Διὸς βουλὴν ἐπακούσαι,
  197. ὅππως νοστήσειε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
  198. ἤδη δὴν ἀπεών, ἤ ἀμφαδὸν ἦε κρυφηδόν.
  199. ὣς ὁ μὲν οὕτως ἐστὶ σόος καὶ ἐλεύσεται ἤδη
  200. ἄγχι μάλʼ, οὐδʼ ἔτι τῆλε φίλων καὶ πατρίδος αἴης
  201. δηρὸν ἀπεσσεῖται· ἔμπης δέ τοι ὅρκια δώσω.
  202. ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα, θεῶν ὕπατος καὶ ἄριστος,
  203. ἱστίη τʼ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ἣν ἀφικάνω·
  204. ἦ μέν τοι τάδε πάντα τελείεται ὡς ἀγορεύω.
  205. τοῦδʼ αὐτοῦ λυκάβαντος ἐλεύσεται ἐνθάδʼ Ὀδυσσεύς,
  206. τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δʼ ἱσταμένοιο.
  207. τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·
  208. αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔπος τετελεσμένον εἴη·
  209. τῷ κε τάχα γνοίης φιλότητά τε πολλά τε δῶρα
  210. ἐξ ἐμεῦ, ὡς ἄν τίς σε συναντόμενος μακαρίζοι.
  211. ἀλλά μοι ὧδʼ ἀνὰ θυμὸν ὀΐεται, ὡς ἔσεταί περ·
  212. οὔτʼ Ὀδυσεὺς ἔτι οἶκον ἐλεύσεται, οὔτε σὺ πομπῆς
  213. τεύξῃ, ἐπεὶ οὐ τοῖοι σημάντορές εἰσʼ ἐνὶ οἴκῳ
  214. οἷος Ὀδυσσεὺς ἔσκε μετʼ ἀνδράσιν, εἴ ποτʼ ἔην γε,
  215. ξείνους αἰδοίους ἀποπεμπέμεν ἠδὲ δέχεσθαι.
  216. ἀλλά μιν, ἀμφίπολοι, ἀπονίψατε, κάτθετε δʼ εὐνήν,
  217. δέμνια καὶ χλαίνας καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα,
  218. ὥς κʼ εὖ θαλπιόων χρυσόθρονον Ἠῶ ἵκηται.
  219. ἠῶθεν δὲ μάλʼ ἦρι λοέσσαι τε χρῖσαί τε,
  220. ὥς κʼ ἔνδον παρὰ Τηλεμάχῳ δείπνοιο μέδηται
  221. ἥμενος ἐν μεγάρῳ· τῷ δʼ ἄλγιον ὅς κεν ἐκείνων
  222. τοῦτον ἀνιάζῃ θυμοφθόρος· οὐδέ τι ἔργον
  223. ἐνθάδʼ ἔτι πρήξει, μάλα περ κεχολωμένος αἰνῶς.
  224. πῶς γὰρ ἐμεῦ σύ, ξεῖνε, δαήσεαι εἴ τι γυναικῶν
  225. ἀλλάων περίειμι νόον καὶ ἐπίφρονα μῆτιν,
  226. εἴ κεν ἀϋσταλέος, κακὰ εἱμένος ἐν μεγάροισιν
  227. δαινύῃ; ἄνθρωποι δὲ μινυνθάδιοι τελέθουσιν.
  228. ὃς μὲν ἀπηνὴς αὐτὸς ἔῃ καὶ ἀπηνέα εἰδῇ,
  229. τῷ δὲ καταρῶνται πάντες βροτοὶ ἄλγεʼ ὀπίσσω
  230. ζωῷ, ἀτὰρ τεθνεῶτί γʼ ἐφεψιόωνται ἅπαντες·
  231. ὃς δʼ ἂν ἀμύμων αὐτὸς ἔῃ καὶ ἀμύμονα εἰδῇ,
  232. τοῦ μέν τε κλέος εὐρὺ δὶα ξεῖνοι φορέουσι
  233. πάντας ἐπʼ ἀνθρώπους, πολλοί τέ μιν ἐσθλὸν ἔειπον.
  234. τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
  235. ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος,
  236. ἦ τοι ἐμοὶ χλαῖναι καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα
  237. ἤχθεθʼ, ὅτε πρῶτον Κρήτης ὄρεα νιφόεντα
  238. νοσφισάμην ἐπὶ νηὸς ἰὼν δολιχηρέτμοιο,
  239. κείω δʼ ὡς τὸ πάρος περ ἀΰπνους νύκτας ἴαυον·
  240. πολλὰς γὰρ δὴ νύκτας ἀεικελίῳ ἐνὶ κοίτῃ
  241. ἄεσα καί τʼ ἀνέμεινα ἐΰθρονον Ἠῶ δῖαν.
  242. οὐδέ τί μοι ποδάνιπτρα ποδῶν ἐπιήρανα θυμῷ
  243. γίγνεται· οὐδὲ γυνὴ ποδὸς ἅψεται ἡμετέροιο
  244. τάων αἵ τοι δῶμα κάτα δρήστειραι ἔασιν,
  245. εἰ μή τις γρηῦς ἔστι παλαιή, κεδνὰ ἰδυῖα,
  246. ἥ τις δὴ τέτληκε τόσα φρεσὶν ὅσσα τʼ ἐγώ περ·
  247. τῇ δʼ οὐκ ἂν φθονέοιμι ποδῶν ἅψασθαι ἐμεῖο.
  248. τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·
  249. ξεῖνε φίλʼ· οὐ γάρ πώ τις ἀνὴρ πεπνυμένος ὧδε
  250. ξείνων τηλεδαπῶν φιλίων ἐμὸν ἵκετο δῶμα,
  251. ὡς σὺ μάλʼ εὐφραδέως πεπνυμένα πάντʼ ἀγορεύεις·
  252. ἔστι δέ μοι γρηῢς πυκινὰ φρεσὶ μήδεʼ ἔχουσα
  253. ἣ κεῖνον δύστηνον ἐῢ τρέφεν ἠδʼ ἀτίταλλε,
  254. δεξαμένη χείρεσσʼ, ὅτε μιν πρῶτον τέκε μήτηρ,
  255. ἥ σε πόδας νίψει, ὀλιγηπελέουσά περ ἔμπης.
  256. ἀλλʼ ἄγε νῦν ἀνστᾶσα, περίφρων Εὐρύκλεια,
  257. νίψον σοῖο ἄνακτος ὁμήλικα· καί που Ὀδυσσεὺς
  258. ἤδη τοιόσδʼ ἐστὶ πόδας τοιόσδε τε χεῖρας·
  259. αἶψα γὰρ ἐν κακότητι βροτοὶ καταγηράσκουσιν.
  260. ὣς ἄρʼ ἔφη, γρηῢς δὲ κατέσχετο χερσὶ πρόσωπα,
  261. δάκρυα δʼ ἔκβαλε θερμά, ἔπος δʼ ὀλοφυδνὸν ἔειπεν·
  262. ὤ μοι ἐγὼ σέο, τέκνον, ἀμήχανος· ἦ σε περὶ Ζεὺς
  263. ἀνθρώπων ἤχθηρε θεουδέα θυμὸν ἔχοντα.
  264. οὐ γάρ πώ τις τόσσα βροτῶν Διὶ τερπικεραύνῳ
  265. πίονα μηρίʼ ἔκηʼ οὐδʼ ἐξαίτους ἑκατόμβας,
  266. ὅσσα σὺ τῷ ἐδίδους, ἀρώμενος ἧος ἵκοιο
  267. γῆράς τε λιπαρὸν θρέψαιό τε φαίδιμον υἱόν·
  268. νῦν δέ τοι οἴῳ πάμπαν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
  269. οὕτω που καὶ κείνῳ ἐφεψιόωντο γυναῖκες
  270. ξείνων τηλεδαπῶν, ὅτε τευ κλυτὰ δώμαθʼ ἵκοιτο,
  271. ὡς σέθεν αἱ κύνες αἵδε καθεψιόωνται ἅπασαι,
  272. τάων νῦν λώβην τε καὶ αἴσχεα πόλλʼ ἀλεείνων
  273. οὐκ ἐάας νίζειν· ἐμὲ δʼ οὐκ ἀέκουσαν ἄνωγε
  274. κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια.
  275. τῷ σε πόδας νίψω ἅμα τʼ αὐτῆς Πηνελοπείης
  276. καὶ σέθεν εἵνεκʼ, ἐπεί μοι ὀρώρεται ἔνδοθι θυμὸς
  277. κήδεσιν. ἀλλʼ ἄγε νῦν ξυνίει ἔπος, ὅττι κεν εἴπω·
  278. πολλοὶ δὴ ξεῖνοι ταλαπείριοι ἐνθάδʼ ἵκοντο,
  279. ἀλλʼ οὔ πώ τινά φημι ἐοικότα ὧδε ἰδέσθαι
  280. ὡς σὺ δέμας φωνήν τε πόδας τʼ Ὀδυσῆϊ ἔοικας.
  281. τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
  282. ὦ γρηῦ, οὕτω φασὶν ὅσοι ἴδον ὀφθαλμοῖσιν
  283. ἡμέας ἀμφοτέρους, μάλα εἰκέλω ἀλλήλοιϊν
  284. ἔμμεναι, ὡς σύ περ αὐτὴ ἐπιφρονέουσʼ ἀγορεύεις.
  285. ὣς ἄρʼ ἔφη, γρηῢς δὲ λέβηθʼ ἕλε παμφανόωντα
  286. τοῦ πόδας ἐξαπένιζεν, ὕδωρ δʼ ἐνεχεύατο πουλὺ
  287. ψυχρόν, ἔπειτα δὲ θερμὸν ἐπήφυσεν. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
  288. ἷζεν ἐπʼ ἐσχαρόφιν, ποτὶ δὲ σκότον ἐτράπετʼ αἶψα·
  289. αὐτίκα γὰρ κατὰ θυμὸν ὀΐσατο, μή ἑ λαβοῦσα
  290. οὐλὴν ἀμφράσσαιτο καὶ ἀμφαδὰ ἔργα γένοιτο.
  291. νίζε δʼ ἄρʼ ἆσσον ἰοῦσα ἄναχθʼ ἑόν· αὐτίκα δʼ ἔγνω
  292. οὐλήν, τήν ποτέ μιν σῦς ἤλασε λευκῷ ὀδόντι
  293. Παρνησόνδʼ ἐλθόντα μετʼ Αὐτόλυκόν τε καὶ υἷας,
  294. μητρὸς ἑῆς πάτερʼ ἐσθλόν, ὃς ἀνθρώπους ἐκέκαστο
  295. κλεπτοσύνῃ θʼ ὅρκῳ τε· θεὸς δέ οἱ αὐτὸς ἔδωκεν
  296. Ἑρμείας· τῷ γὰρ κεχαρισμένα μηρία καῖεν
  297. ἀρνῶν ἠδʼ ἐρίφων· ὁ δέ οἱ πρόφρων ἅμʼ ὀπήδει.
  298. Αὐτόλυκος δʼ ἐλθὼν Ἰθάκης ἐς πίονα δῆμον
  299. παῖδα νέον γεγαῶτα κιχήσατο θυγατέρος ἧς·
  300. τόν ῥά οἱ Εὐρύκλεια φίλοις ἐπὶ γούνασι θῆκε
  301. παυομένῳ δόρποιο, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
  302. Αὐτόλυκʼ, αὐτὸς νῦν ὄνομʼ εὕρεο ὅττι κε θῆαι
  303. παιδὸς παιδὶ φίλῳ· πολυάρητος δέ τοί ἐστιν.
  304. τὴν δʼ αὖτʼ Αὐτόλυκος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
  305. γαμβρὸς ἐμὸς θυγάτηρ τε, τίθεσθʼ ὄνομʼ ὅττι κεν εἴπω·
  306. πολλοῖσιν γὰρ ἐγώ γε ὀδυσσάμενος τόδʼ ἱκάνω,
  307. ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξὶν ἀνὰ χθόνα πουλυβότειραν·
  308. τῷ δʼ Ὀδυσεὺς ὄνομʼ ἔστω ἐπώνυμον· αὐτὰρ ἐγώ γε,
  309. ὁππότʼ ἂν ἡβήσας μητρώϊον ἐς μέγα δῶμα
  310. ἔλθῃ Παρνησόνδʼ, ὅθι πού μοι κτήματʼ ἔασι,
  311. τῶν οἱ ἐγὼ δώσω καί μιν χαίροντʼ ἀποπέμψω.
  312. τῶν ἕνεκʼ ἦλθʼ Ὀδυσεύς, ἵνα οἱ πόροι ἀγλαὰ δῶρα.
  313. τὸν μὲν ἄρʼ Αὐτόλυκός τε καὶ υἱέες Αὐτολύκοιο
  314. χερσίν τʼ ἠσπάζοντο ἔπεσσί τε μειλιχίοισι·
  315. μήτηρ δʼ Ἀμφιθέη μητρὸς περιφῦσʼ Ὀδυσῆϊ
  316. κύσσʼ ἄρα μιν κεφαλήν τε καὶ ἄμφω φάεα καλά.
  317. Αὐτόλυκος δʼ υἱοῖσιν ἐκέκλετο κυδαλίμοισι
  318. δεῖπνον ἐφοπλίσσαι· τοὶ δʼ ὀτρύνοντος ἄκουσαν,
  319. αὐτίκα δʼ εἰσάγαγον βοῦν ἄρσενα πενταέτηρον·
  320. τὸν δέρον ἀμφί θʼ ἕπον, καί μιν διέχευαν ἅπαντα,
  321. μίστυλλόν τʼ ἄρʼ ἐπισταμένως πεῖράν τʼ ὀβελοῖσιν,
  322. ὤπτησάν τε περιφραδέως, δάσσαντό τε μοίρας.
  323. ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
  324. δαίνυντʼ, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης·
  325. ἦμος δʼ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν,
  326. δὴ τότε κοιμήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο.
  327. ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
  328. βάν ῥʼ ἴμεν ἐς θήρην, ἠμὲν κύνες ἠδὲ καὶ αὐτοὶ
  329. υἱέες Αὐτολύκου· μετὰ τοῖσι δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς
  330. ἤϊεν· αἰπὺ δʼ ὄρος προσέβαν καταειμένον ὕλῃ
  331. Παρνησοῦ, τάχα δʼ ἵκανον πτύχας ἠνεμοέσσας.
  332. Ἠέλιος μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρας
  333. ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο,
  334. οἱ δʼ ἐς βῆσσαν ἵκανον ἐπακτῆρες· πρὸ δʼ ἄρʼ αὐτῶν
  335. ἴχνιʼ ἐρευνῶντες κύνες ἤϊσαν, αὐτὰρ ὄπισθεν
  336. υἱέες Αὐτολύκου· μετὰ τοῖσι δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς
  337. ἤϊεν ἄγχι κυνῶν, κραδάων δολιχόσκιον ἔγχος.
  338. ἔνθα δʼ ἄρʼ ἐν λόχμῃ πυκινῇ κατέκειτο μέγας σῦς·
  339. τὴν μὲν ἄρʼ οὔτʼ ἀνέμων διάει μένος ὑγρὸν ἀέντων,
  340. οὔτε μιν Ἠέλιος φαέθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν,
  341. οὔτʼ ὄμβρος περάασκε διαμπερές· ὣς ἄρα πυκνὴ
  342. ἦεν, ἀτὰρ φύλλων ἐνέην χύσις ἤλιθα πολλή.
  343. τὸν δʼ ἀνδρῶν τε κυνῶν τε περὶ κτύπος ἦλθε ποδοῖϊν,
  344. ὡς ἐπάγοντες ἐπῇσαν· ὁ δʼ ἀντίος ἐκ ξυλόχοιο
  345. φρίξας εὖ λοφιήν, πῦρ δʼ ὀφθαλμοῖσι δεδορκώς,
  346. στῆ ῥʼ αὐτῶν σχεδόθεν· ὁ δʼ ἄρα πρώτιστος Ὀδυσσεὺς
  347. ἔσσυτʼ ἀνασχόμενος δολιχὸν δόρυ χειρὶ παχείῃ,
  348. οὐτάμεναι μεμαώς· ὁ δέ μιν φθάμενος ἔλασεν σῦς
  349. γουνὸς ὕπερ, πολλὸν δὲ διήφυσε σαρκὸς ὀδόντι
  350. λικριφὶς ἀΐξας, οὐδʼ ὀστέον ἵκετο φωτός.
  351. τὸν δʼ Ὀδυσεὺς οὔτησε τυχὼν κατὰ δεξιὸν ὦμον,
  352. ἀντικρὺ δὲ διῆλθε φαεινοῦ δουρὸς ἀκωκή·
  353. κὰδ δʼ ἔπεσʼ ἐν κονίῃσι μακών, ἀπὸ δʼ ἔπτατο θυμός.
  354. τὸν μὲν ἄρʼ Αὐτολύκου παῖδες φίλοι ἀμφεπένοντο,
  355. ὠτειλὴν δʼ Ὀδυσῆος ἀμύμονος ἀντιθέοιο
  356. δῆσαν ἐπισταμένως, ἐπαοιδῇ δʼ αἷμα κελαινὸν
  357. ἔσχεθον, αἶψα δʼ ἵκοντο φίλου πρὸς δώματα πατρός.
  358. τὸν μὲν ἄρʼ Αὐτόλυκός τε καὶ υἱέες Αὐτολύκοιο
  359. εὖ ἰησάμενοι ἠδʼ ἀγλαὰ δῶρα πορόντες
  360. καρπαλίμως χαίροντα φίλην ἐς πατρίδʼ ἔπεμπον
  361. εἰς Ἰθάκην. τῷ μέν ῥα πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
  362. χαῖρον νοστήσαντι καὶ ἐξερέεινον ἕκαστα,
  363. οὐλὴν ὅττι πάθοι· ὁ δʼ ἄρα σφίσιν εὖ κατέλεξεν
  364. ὥς μιν θηρεύοντʼ ἔλασεν σῦς λευκῷ ὀδόντι,
  365. Παρνησόνδʼ ἐλθόντα σὺν υἱάσιν Αὐτολύκοιο.
  366. τὴν γρηῢς χείρεσσι καταπρηνέσσι λαβοῦσα
  367. γνῶ ῥʼ ἐπιμασσαμένη, πόδα δὲ προέηκε φέρεσθαι·
  368. ἐν δὲ λέβητι πέσε κνήμη, κανάχησε δὲ χαλκός,
  369. ἂψ δʼ ἑτέρωσʼ ἐκλίθη· τὸ δʼ ἐπὶ χθονὸς ἐξέχυθʼ ὕδωρ.
  370. τὴν δʼ ἅμα χάρμα καὶ ἄλγος ἕλε φρένα, τὼ δέ οἱ ὄσσε
  371. δακρυόφι πλῆσθεν, θαλερὴ δέ οἱ ἔσχετο φωνή.
  372. ἁψαμένη δὲ γενείου Ὀδυσσῆα προσέειπεν·
  373. ἦ μάλʼ Ὀδυσσεύς ἐσσι, φίλον τέκος· οὐδέ σʼ ἐγώ γε
  374. πρὶν ἔγνων, πρὶν πάντα ἄνακτʼ ἐμὸν ἀμφαφάασθαι.
  375. ἦ καὶ Πηνελόπειαν ἐσέδρακεν ὀφθαλμοῖσι,
  376. πεφραδέειν ἐθέλουσα φίλον πόσιν ἔνδον ἐόντα.
  377. ἡ δʼ οὔτʼ ἀθρῆσαι δύνατʼ ἀντίη οὔτε νοῆσαι·
  378. τῇ γὰρ Ἀθηναίη νόον ἔτραπεν· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
  379. χεῖρʼ ἐπιμασσάμενος φάρυγος λάβε δεξιτερῆφι,
  380. τῇ δʼ ἑτέρῃ ἕθεν ἆσσον ἐρύσσατο φώνησέν τε.
  381. μαῖα, τίη μʼ ἐθέλεις ὀλέσαι; σὺ δέ μʼ ἔτρεφες αὐτὴ
  382. τῷ σῷ ἐπὶ μαζῷ· νῦν δʼ ἄλγεα πολλὰ μογήσας
  383. ἤλυθον εἰκοστῷ ἔτεϊ ἐς πατρίδα γαῖαν.
  384. ἀλλʼ ἐπεὶ ἐφράσθης καί τοι θεὸς ἔμβαλε θυμῷ,
  385. σίγα, μή τίς τʼ ἄλλος ἐνὶ μεγάροισι πύθηται.
  386. ὧδε γὰρ ἐξερέω, καὶ μὴν τετελεσμένον ἔσται·
  387. εἴ χʼ ὑπʼ ἐμοί γε θεὸς δαμάσῃ μνηστῆρας ἀγαυούς,
  388. οὐδὲ τροφοῦ οὔσης σεῦ ἀφέξομαι, ὁππότʼ ἂν ἄλλας
  389. δμῳὰς ἐν μεγάροισιν ἐμοῖς κτείνωμι γυναῖκας.
  390. τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Εὐρύκλεια·
  391. τέκνον ἐμόν, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων.
  392. οἶσθα μὲν οἷον ἐμὸν μένος ἔμπεδον οὐδʼ ἐπιεικτόν,
  393. ἕξω δʼ ὡς ὅτε τις στερεὴ λίθος ἠὲ σίδηρος.
  394. ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
  395. εἴ χʼ ὑπό σοι γε θεὸς δαμάσῃ μνηστῆρας ἀγαυούς,
  396. δὴ τότε τοι καταλέξω ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκας,
  397. αἵ τέ σʼ ἀτιμάζουσι καὶ αἳ νηλείτιδές εἰσι.
  398. τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς
  399. μαῖα, τίη δὲ σὺ τὰς μυθήσεαι; οὐδέ τί σε χρή.
  400. εὖ νυ καὶ αὐτὸς ἐγὼ φράσομαι καὶ εἴσομʼ ἑκάστην·
  401. ἀλλʼ ἔχε σιγῇ μῦθον, ἐπίτρεψον δὲ θεοῖσιν.
  402. ὣς ἄρʼ ἔφη, γρηῢς δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει
  403. οἰσομένη ποδάνιπτρα· τὰ γὰρ πρότερʼ ἔκχυτο πάντα.
  404. αὐτὰρ ἐπεὶ νίψεν τε καὶ ἤλειψεν λίπʼ ἐλαίῳ,
  405. αὖτις ἄρʼ ἀσσοτέρω πυρὸς ἕλκετο δίφρον Ὀδυσσεὺς
  406. θερσόμενος, οὐλὴν δὲ κατὰ ῥακέεσσι κάλυψε.
  407. τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε περίφρων Πηνελόπεια·
  408. ξεῖνε, τὸ μέν σʼ ἔτι τυτθὸν ἐγὼν εἰρήσομαι αὐτή·
  409. καὶ γὰρ δὴ κοίτοιο τάχʼ ἔσσεται ἡδέος ὥρη,
  410. ὅν τινά γʼ ὕπνος ἕλοι γλυκερός, καὶ κηδόμενόν περ.
  411. αὐτὰρ ἐμοὶ καὶ πένθος ἀμέτρητον πόρε δαίμων·
  412. ἤματα μὲν γὰρ τέρπομʼ ὀδυρομένη, γοόωσα,
  413. ἔς τʼ ἐμὰ ἔργʼ ὁρόωσα καὶ ἀμφιπόλων ἐνὶ οἴκῳ·
  414. αὐτὰρ ἐπὴν νὺξ ἔλθῃ, ἕλῃσί τε κοῖτος ἅπαντας,
  415. κεῖμαι ἐνὶ λέκτρῳ, πυκιναὶ δέ μοι ἀμφʼ ἀδινὸν κῆρ
  416. ὀξεῖαι μελεδῶνες ὀδυρομένην ἐρέθουσιν.
  417. ὡς δʼ ὅτε Πανδαρέου κούρη, χλωρηῒς ἀηδών,
  418. καλὸν ἀείδῃσιν ἔαρος νέον ἱσταμένοιο,
  419. δενδρέων ἐν πετάλοισι καθεζομένη πυκινοῖσιν,
  420. ἥ τε θαμὰ τρωπῶσα χέει πολυηχέα φωνήν,
  421. παῖδʼ ὀλοφυρομένη Ἴτυλον φίλον, ὅν ποτε χαλκῷ
  422. κτεῖνε διʼ ἀφραδίας, κοῦρον Ζήθοιο ἄνακτος,
  423. ὣς καὶ ἐμοὶ δίχα θυμὸς ὀρώρεται ἔνθα καὶ ἔνθα,
  424. ἠὲ μένω παρὰ παιδὶ καὶ ἔμπεδα πάντα φυλάσσω,
  425. κτῆσιν ἐμήν, δμῶάς τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα,
  426. εὐνήν τʼ αἰδομένη πόσιος δήμοιό τε φῆμιν,
  427. ἦ ἤδη ἅμʼ ἕπωμαι Ἀχαιῶν ὅς τις ἄριστος
  428. μνᾶται ἐνὶ μεγάροισι, πορὼν ἀπερείσια ἕδνα.
  429. παῖς δʼ ἐμὸς ἧος ἔην ἔτι νήπιος ἠδὲ χαλίφρων,
  430. γήμασθʼ οὔ μʼ εἴα πόσιος κατὰ δῶμα λιποῦσαν·
  431. νῦν δʼ ὅτε δὴ μέγας ἐστὶ καὶ ἥβης μέτρον ἱκάνει,
  432. καὶ δή μʼ ἀρᾶται πάλιν ἐλθέμεν ἐκ μεγάροιο,
  433. κτήσιος ἀσχαλόων, τήν οἱ κατέδουσιν Ἀχαιοί.
  434. ἀλλʼ ἄγε μοι τὸν ὄνειρον ὑπόκριναι καὶ ἄκουσον.
  435. χῆνές μοι κατὰ οἶκον ἐείκοσι πυρὸν ἔδουσιν
  436. ἐξ ὕδατος, καί τέ σφιν ἰαίνομαι εἰσορόωσα·
  437. ἐλθὼν δʼ ἐξ ὄρεος μέγας αἰετὸς ἀγκυλοχείλης
  438. πᾶσι κατʼ αὐχένας ἦξε καὶ ἔκτανεν· οἱ δʼ ἐκέχυντο
  439. ἀθρόοι ἐν μεγάροις, ὁ δʼ ἐς αἰθέρα δῖαν ἀέρθη.
  440. αὐτὰρ ἐγὼ κλαῖον καὶ ἐκώκυον ἔν περ ὀνείρῳ,
  441. ἀμφὶ δʼ ἔμʼ ἠγερέθοντο ἐϋπλοκαμῖδες Ἀχαιαί,
  442. οἴκτρʼ ὀλοφυρομένην ὅ μοι αἰετὸς ἔκτανε χῆνας.
  443. ἂψ δʼ ἐλθὼν κατʼ ἄρʼ ἕζετʼ ἐπὶ προὔχοντι μελάθρῳ,
  444. φωνῇ δὲ βροτέῃ κατερήτυε φώνησέν τε·
  445. θάρσει, Ἰκαρίου κούρη τηλεκλειτοῖο·
  446. οὐκ ὄναρ, ἀλλʼ ὕπαρ ἐσθλόν, ὅ τοι τετελεσμένον ἔσται.
  447. χῆνες μὲν μνηστῆρες, ἐγὼ δέ τοι αἰετὸς ὄρνις
  448. ἦα πάρος, νῦν αὖτε τεὸς πόσις εἰλήλουθα,
  449. ὃς πᾶσι μνηστῆρσιν ἀεικέα πότμον ἐφήσω.
  450. ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐμὲ μελιηδὴς ὕπνος ἀνῆκε·
  451. παπτήνασα δὲ χῆνας ἐνὶ μεγάροισι νόησα
  452. πυρὸν ἐρεπτομένους παρὰ πύελον, ἧχι πάρος περ.
  453. τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
  454. ὦ γύναι, οὔ πως ἔστιν ὑποκρίνασθαι ὄνειρον
  455. ἄλλῃ ἀποκλίναντʼ, ἐπεὶ ἦ ῥά τοι αὐτὸς Ὀδυσσεὺς
  456. πέφραδʼ ὅπως τελέει· μνηστῆρσι δὲ φαίνετʼ ὄλεθρος
  457. πᾶσι μάλʼ, οὐδέ κέ τις θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξει.
  458. τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·
  459. ξεῖνʼ, ἦ τοι μὲν ὄνειροι ἀμήχανοι ἀκριτόμυθοι
  460. γίγνοντʼ, οὐδέ τι πάντα τελείεται ἀνθρώποισι.
  461. δοιαὶ γάρ τε πύλαι ἀμενηνῶν εἰσὶν ὀνείρων·
  462. αἱ μὲν γὰρ κεράεσσι τετεύχαται, αἱ δʼ ἐλέφαντι·
  463. τῶν οἳ μέν κʼ ἔλθωσι διὰ πριστοῦ ἐλέφαντος,
  464. οἵ ῥʼ ἐλεφαίρονται, ἔπεʼ ἀκράαντα φέροντες·
  465. οἱ δὲ διὰ ξεστῶν κεράων ἔλθωσι θύραζε,
  466. οἵ ῥʼ ἔτυμα κραίνουσι, βροτῶν ὅτε κέν τις ἴδηται.
  467. ἀλλʼ ἐμοὶ οὐκ ἐντεῦθεν ὀΐομαι αἰνὸν ὄνειρον
  468. ἐλθέμεν· ἦ κʼ ἀσπαστὸν ἐμοὶ καὶ παιδὶ γένοιτο.
  469. ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
  470. ἥδε δὴ ἠὼς εἶσι δυσώνυμος, ἥ μʼ Ὀδυσῆος
  471. οἴκου ἀποσχήσει· νῦν γὰρ καταθήσω ἄεθλον,
  472. τοὺς πελέκεας, τοὺς κεῖνος ἐνὶ μεγάροισιν ἑοῖσιν
  473. ἵστασχʼ ἑξείης, δρυόχους ὥς, δώδεκα πάντας·
  474. στὰς δʼ ὅ γε πολλὸν ἄνευθε διαρρίπτασκεν ὀϊστόν.
  475. νῦν δὲ μνηστήρεσσιν ἄεθλον τοῦτον ἐφήσω·
  476. ὃς δέ κε ῥηΐτατʼ ἐντανύσῃ βιὸν ἐν παλάμῃσι
  477. καὶ διοϊστεύσῃ πελέκεων δυοκαίδεκα πάντων,
  478. τῷ κεν ἅμʼ ἑσποίμην, νοσφισσαμένη τόδε δῶμα
  479. κουρίδιον, μάλα καλόν, ἐνίπλειον βιότοιο·
  480. τοῦ ποτὲ μεμνήσεσθαι ὀΐομαι ἔν περ ὀνείρῳ.
  481. τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς
  482. ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος,
  483. μηκέτι νῦν ἀνάβαλλε δόμοις ἔνι τοῦτον ἄεθλον·
  484. πρὶν γάρ τοι πολύμητις ἐλεύσεται ἐνθάδʼ Ὀδυσσεύς,
  485. πρὶν τούτους τόδε τόξον ἐΰξοον ἀμφαφόωντας
  486. νευρήν τʼ ἐντανύσαι διοϊστεῦσαί τε σιδήρου.
  487. τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·
  488. εἴ κʼ ἐθέλοις μοι, ξεῖνε, παρήμενος ἐν μεγάροισι
  489. τέρπειν, οὔ κέ μοι ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισι χυθείη.
  490. ἀλλʼ οὐ γάρ πως ἔστιν ἀΰπνους ἔμμεναι αἰεὶ
  491. ἀνθρώπους· ἐπὶ γάρ τοι ἑκάστῳ μοῖραν ἔθηκαν
  492. ἀθάνατοι θνητοῖσιν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν.
  493. ἀλλʼ ἦ τοι μὲν ἐγὼν ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα
  494. λέξομαι εἰς εὐνήν, ἥ μοι στονόεσσα τέτυκται,
  495. αἰεὶ δάκρυσʼ ἐμοῖσι πεφυρμένη, ἐξ οὗ Ὀδυσσεὺς
  496. ᾤχετʼ ἐποψόμενος Κακοΐλιον οὐκ ὀνομαστήν.
  497. ἔνθα κε λεξαίμην· σὺ δὲ λέξεο τῷδʼ ἐνὶ οἴκῳ,
  498. ἢ χαμάδις στορέσας ἤ τοι κατὰ δέμνια θέντων.
  499. ὣς εἰποῦσʼ ἀνέβαινʼ ὑπερώϊα σιγαλόεντα,
  500. οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι.
  501. ἐς δʼ ὑπερῷʼ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶ
  502. κλαῖεν ἔπειτʼ Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν, ὄφρα οἱ ὕπνον
  503. ἡδὺν ἐπὶ βλεφάροισι βάλε γλαυκῶπις Ἀθήνη.
  1. αὐτὰρ ὁ ἐν προδόμῳ εὐνάζετο δῖος Ὀδυσσεύς·
  2. κὰμ μὲν ἀδέψητον βοέην στόρεσʼ, αὐτὰρ ὕπερθε
  3. κώεα πόλλʼ ὀΐων, τοὺς ἱρεύεσκον Ἀχαιοί·
  4. Εὐρυνόμη δʼ ἄρʼ ἐπὶ χλαῖναν βάλε κοιμηθέντι.
  5. ἔνθʼ Ὀδυσεὺς μνηστῆρσι κακὰ φρονέων ἐνὶ θυμῷ
  6. κεῖτʼ ἐγρηγορόων· ταὶ δʼ ἐκ μεγάροιο γυναῖκες
  7. ἤϊσαν, αἳ μνηστῆρσιν ἐμισγέσκοντο πάρος περ,
  8. ἀλλήλῃσι γέλω τε καὶ εὐφροσύνην παρέχουσαι.
  9. τοῦ δʼ ὠρίνετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισι·
  10. πολλὰ δὲ μερμήριζε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,
  11. ἠὲ μεταΐξας θάνατον τεύξειεν ἑκάστῃ,
  12. ἦ ἔτʼ ἐῷ μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισι μιγῆναι
  13. ὕστατα καὶ πύματα, κραδίη δέ οἱ ἔνδον ὑλάκτει.
  14. ὡς δὲ κύων ἀμαλῇσι περὶ σκυλάκεσσι βεβῶσα
  15. ἄνδρʼ ἀγνοιήσασʼ ὑλάει μέμονέν τε μάχεσθαι,
  16. ὥς ῥα τοῦ ἔνδον ὑλάκτει ἀγαιομένου κακὰ ἔργα·
  17. στῆθος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ·
  18. τέτλαθι δή, κραδίη· καὶ κύντερον ἄλλο ποτʼ ἔτλης.
  19. ἤματι τῷ ὅτε μοι μένος ἄσχετος ἤσθιε Κύκλωψ
  20. ἰφθίμους ἑτάρους· σὺ δʼ ἐτόλμας, ὄφρα σε μῆτις
  21. ἐξάγαγʼ ἐξ ἄντροιο ὀϊόμενον θανέεσθαι.
  22. ὣς ἔφατʼ, ἐν στήθεσσι καθαπτόμενος φίλον ἦτορ·
  23. τῷ δὲ μάλʼ ἐν πείσῃ κραδίη μένε τετληυῖα
  24. νωλεμέως· ἀτὰρ αὐτὸς ἑλίσσετο ἔνθα καὶ ἔνθα.
  25. ὡς δʼ ὅτε γαστέρʼ ἀνὴρ πολέος πυρὸς αἰθομένοιο,
  26. ἐμπλείην κνίσης τε καὶ αἵματος, ἔνθα καὶ ἔνθα
  27. αἰόλλῃ, μάλα δʼ ὦκα λιλαίεται ὀπτηθῆναι,
  28. ὣς ἄρʼ ὅ γʼ ἔνθα καὶ ἔνθα ἑλίσσετο, μερμηρίζων
  29. ὅππως δὴ μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφήσει
  30. μοῦνος ἐὼν πολέσι. σχεδόθεν δέ οἱ ἦλθεν Ἀθήνη
  31. οὐρανόθεν καταβᾶσα· δέμας δʼ ἤϊκτο γυναικί·
  32. στῆ δʼ ἄρʼ ὑπὲρ κεφαλῆς καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπε·
  33. τίπτʼ αὖτʼ ἐγρήσσεις, πάντων περὶ κάμμορε φωτῶν;
  34. οἶκος μέν τοι ὅδʼ ἐστί, γυνὴ δέ τοι ἥδʼ ἐνὶ οἴκῳ
  35. καὶ, πάϊς, οἷόν πού τις ἐέλδεται ἔμμεναι υἷα.
  36. τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
  37. ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, θεά, κατὰ μοῖραν ἔειπες·
  38. ἀλλά τί μοι τόδε θυμὸς ἐνὶ φρεσὶ μερμηρίζει,
  39. ὅππως δὴ μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφήσω,
  40. μοῦνος ἐών· οἱ δʼ αἰὲν ἀολλέες ἔνδον ἔασι.
  41. πρὸς δʼ ἔτι καὶ τόδε μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ μερμηρίζω·
  42. εἴ περ γὰρ κτείναιμι Διός τε σέθεν τε ἕκητι,
  43. πῆ κεν ὑπεκπροφύγοιμι; τά σε φράζεσθαι ἄνωγα.
  44. τὸν δʼ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
  45. σχέτλιε, καὶ μέν τίς τε χερείονι πείθεθʼ ἑταίρῳ,
  46. ὅς περ θνητός τʼ ἐστὶ καὶ οὐ τόσα μήδεα οἶδεν·
  47. αὐτὰρ ἐγὼ θεός εἰμι, διαμπερὲς ἥ σε φυλάσσω
  48. ἐν πάντεσσι πόνοις. ἐρέω δέ τοι ἐξαναφανδόν·
  49. εἴ περ πεντήκοντα λόχοι μερόπων ἀνθρώπων
  50. νῶϊ περισταῖεν, κτεῖναι μεμαῶτες Ἄρηϊ,
  51. καί κεν τῶν ἐλάσαιο βόας καὶ ἴφια μῆλα.
  52. ἀλλʼ ἑλέτω σε καὶ ὕπνος· ἀνίη καὶ τὸ φυλάσσειν
  53. πάννυχον ἐγρήσσοντα, κακῶν δʼ ὑποδύσεαι ἤδη.
  54. ὣς φάτο, καί ῥά οἱ ὕπνον ἐπὶ βλεφάροισιν ἔχευεν,
  55. αὐτὴ δʼ ἂψ ἐς Ὄλυμπον ἀφίκετο δῖα θεάων.
  56. εὖτε τὸν ὕπνος ἔμαρπτε, λύων μελεδήματα θυμοῦ,
  57. λυσιμελής, ἄλοχος δʼ ἄρʼ ἐπέγρετο κεδνὰ ἰδυῖα·
  58. κλαῖε δʼ ἄρʼ ἐν λέκτροισι καθεζομένη μαλακοῖσιν.
  59. αὐτὰρ ἐπεὶ κλαίουσα κορέσσατο ὃν κατὰ θυμόν,
  60. Ἀρτέμιδι πρώτιστον ἐπεύξατο δῖα γυναικῶν·
  61. Ἄρτεμι, πότνα θεά, θύγατερ Διός, αἴθε μοι ἤδη
  62. ἰὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλοῦσʼ ἐκ θυμὸν ἕλοιο
  63. αὐτίκα νῦν, ἢ ἔπειτα μʼ ἀναρπάξασα θύελλα
  64. οἴχοιτο προφέρουσα κατʼ ἠερόεντα κέλευθα,
  65. ἐν προχοῇς δὲ βάλοι ἀψορρόου Ὠκεανοῖο.
  66. ὡς δʼ ὅτε Πανδαρέου κούρας ἀνέλοντο θύελλαι·
  67. τῇσι τοκῆας μὲν φθῖσαν θεοί, αἱ δʼ ἐλίποντο
  68. ὀρφαναὶ ἐν μεγάροισι, κόμισσε δὲ δῖʼ Ἀφροδίτη
  69. τυρῷ καὶ μέλιτι γλυκερῷ καὶ ἡδέϊ οἴνῳ·
  70. Ἥρη δʼ αὐτῇσιν περὶ πασέων δῶκε γυναικῶν
  71. εἶδος καὶ πινυτήν, μῆκος δʼ ἔπορʼ Ἄρτεμις ἁγνή,
  72. ἔργα δʼ Ἀθηναίη δέδαε κλυτὰ ἐργάζεσθαι.
  73. εὖτʼ Ἀφροδίτη δῖα προσέστιχε μακρὸν Ὄλυμπον,
  74. κούρῃς αἰτήσουσα τέλος θαλεροῖο γάμοιο—
  75. ἐς Δία τερπικέραυνον, ὁ γάρ τʼ εὖ οἶδεν ἅπαντα,
  76. μοῖράν τʼ ἀμμορίην τε καταθνητῶν ἀνθρώπων—
  77. τόφρα δὲ τὰς κούρας ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο
  78. καί ῥʼ ἔδοσαν στυγερῇσιν ἐρινύσιν ἀμφιπολεύειν·
  79. ὣς ἔμʼ ἀϊστώσειαν Ὀλύμπια δώματʼ ἔχοντες,
  80. ἠέ μʼ ἐϋπλόκαμος βάλοι Ἄρτεμις, ὄφρʼ Ὀδυσῆα
  81. ὀσσομένη καὶ γαῖαν ὕπο στυγερὴν ἀφικοίμην,
  82. μηδέ τι χείρονος ἀνδρὸς ἐϋφραίνοιμι νόημα.
  83. ἀλλὰ τὸ μὲν καὶ ἀνεκτὸν ἔχει κακόν, ὁππότε κέν τις
  84. ἤματα μὲν κλαίῃ, πυκινῶς ἀκαχήμενος ἦτορ,
  85. νύκτας δʼ ὕπνος ἔχῃσιν—ὁ γάρ τʼ ἐπέλησεν ἁπάντων,
  86. ἐσθλῶν ἠδὲ κακῶν, ἐπεὶ ἄρ βλέφαρʼ ἀμφικαλύψῃ—
  87. αὐτὰρ ἐμοὶ καὶ ὀνείρατʼ ἐπέσσευεν κακὰ δαίμων.
  88. τῇδε γὰρ αὖ μοι νυκτὶ παρέδραθεν εἴκελος αὐτῷ,
  89. τοῖος ἐὼν οἷος ᾖεν ἅμα στρατῷ· αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ
  90. χαῖρʼ, ἐπεὶ οὐκ ἐφάμην ὄναρ ἔμμεναι, ἀλλʼ ὕπαρ ἤδη.
  91. ὣς ἔφατʼ, αὐτίκα δὲ χρυσόθρονος ἤλυθεν Ἠώς.
  92. τῆς δʼ ἄρα κλαιούσης ὄπα σύνθετο δῖος Ὀδυσσεύς·
  93. μερμήριζε δʼ ἔπειτα, δόκησε δέ οἱ κατὰ θυμὸν
  94. ἤδη γιγνώσκουσα παρεστάμεναι κεφαλῆφι.
  95. χλαῖναν μὲν συνελὼν καὶ κώεα, τοῖσιν ἐνεῦδεν,
  96. ἐς μέγαρον κατέθηκεν ἐπὶ θρόνου, ἐκ δὲ βοείην
  97. θῆκε θύραζε φέρων, Διὶ δʼ εὔξατο χεῖρας ἀνασχών·
  98. Ζεῦ πάτερ, εἴ μʼ ἐθέλοντες ἐπὶ τραφερήν τε καὶ ὑγρὴν
  99. ἤγετʼ ἐμὴν ἐς γαῖαν, ἐπεί μʼ ἐκακώσατε λίην,
  100. φήμην τίς μοι φάσθω ἐγειρομένων ἀνθρώπων
  101. ἔνδοθεν, ἔκτοσθεν δὲ Διὸς τέρας ἄλλο φανήτω.
  102. ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος· τοῦ δʼ ἔκλυε μητίετα Ζεύς,
  103. αὐτίκα δʼ ἐβρόντησεν ἀπʼ αἰγλήεντος Ὀλύμπου,
  104. ὑψόθεν ἐκ νεφέων· γήθησε δὲ δῖος Ὀδυσσεύς.
  105. φήμην δʼ ἐξ οἴκοιο γυνὴ προέηκεν ἀλετρὶς
  106. πλησίον, ἔνθʼ ἄρα οἱ μύλαι ἥατο ποιμένι λαῶν,
  107. τῇσιν δώδεκα πᾶσαι ἐπερρώοντο γυναῖκες
  108. ἄλφιτα τεύχουσαι καὶ ἀλείατα, μυελὸν ἀνδρῶν.
  109. αἱ μὲν ἄρʼ ἄλλαι εὗδον, ἐπεὶ κατὰ πυρὸν ἄλεσσαν,
  110. ἡ δὲ μίʼ οὔπω παύετʼ, ἀφαυροτάτη δʼ ἐτέτυκτο·
  111. ἥ ῥα μύλην στήσασα ἔπος φάτο, σῆμα ἄνακτι·
  112. Ζεῦ πάτερ, ὅς τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀνάσσεις,
  113. ἦ μεγάλʼ ἐβρόντησας ἀπʼ οὐρανοῦ ἀστερόεντος,
  114. οὐδέ ποθι νέφος ἐστί· τέρας νύ τεῳ τόδε φαίνεις.
  115. κρῆνον νῦν καὶ ἐμοὶ δειλῇ ἔπος, ὅττι κεν εἴπω·
  116. μνηστῆρες πύματόν τε καὶ ὕστατον ἤματι τῷδε
  117. ἐν μεγάροις Ὀδυσῆος ἑλοίατο δαῖτʼ ἐρατεινήν,
  118. οἳ δή μοι καμάτῳ θυμαλγέι· γούνατʼ ἔλυσαν
  119. ἄλφιτα τευχούσῃ· νῦν ὕστατα δειπνήσειαν.
  120. ὣς ἄρʼ ἔφη, χαῖρεν δὲ κλεηδόνι δῖος Ὀδυσσεὺς
  121. Ζηνός τε βροντῇ· φάτο γὰρ τίσασθαι ἀλείτας.
  122. αἱ δʼ ἄλλαι δμῳαὶ κατὰ δώματα κάλʼ Ὀδυσῆος
  123. ἀγρόμεναι ἀνέκαιον ἐπʼ ἐσχάρῃ ἀκάματον πῦρ.
  124. Τηλέμαχος δʼ εὐνῆθεν ἀνίστατο, ἰσόθεος φώς,
  125. εἵματα ἑσσάμενος· περὶ δὲ ξίφος ὀξὺ θέτʼ ὤμῳ·
  126. ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
  127. εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος, ἀκαχμένον ὀξέι· χαλκῷ·
  128. στῆ δʼ ἄρʼ ἐπʼ οὐδὸν ἰών, πρὸς δʼ Εὐρύκλειαν ἔειπε·
  129. μαῖα φίλη, τὸν ξεῖνον ἐτιμήσασθʼ ἐνὶ οἴκῳ
  130. εὐνῇ καὶ σίτῳ, ἦ αὔτως κεῖται ἀκηδής;
  131. τοιαύτη γὰρ ἐμὴ μήτηρ, πινυτή περ ἐοῦσα·
  132. ἐμπλήγδην ἕτερόν γε τίει μερόπων ἀνθρώπων
  133. χείρονα, τὸν δέ τʼ ἀρείονʼ ἀτιμήσασʼ ἀποπέμπει.
  134. τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Εὐρύκλεια·
  135. οὐκ ἄν μιν νῦν, τέκνον, ἀναίτιον αἰτιόῳο.
  136. οἶνον μὲν γὰρ πῖνε καθήμενος, ὄφρʼ ἔθελʼ αὐτός,
  137. σίτου δʼ οὐκέτʼ ἔφη πεινήμεναι· εἴρετο γάρ μιν.
  138. ἀλλʼ ὅτε δὴ κοίτοιο καὶ ὕπνου μιμνήσκοιτο,
  139. ἡ μὲν δέμνιʼ ἄνωγεν ὑποστορέσαι δμῳῇσιν,
  140. αὐτὰρ ὅ γʼ, ὥς τις πάμπαν ὀϊζυρὸς καὶ ἄποτμος,
  141. οὐκ ἔθελʼ ἐν λέκτροισι καὶ ἐν ῥήγεσσι καθεύδειν,
  142. ἀλλʼ ἐν ἀδεψήτῳ βοέῃ καὶ κώεσιν οἰῶν
  143. ἔδραθʼ ἐνὶ προδόμῳ· χλαῖναν δʼ ἐπιέσσαμεν ἡμεῖς.
  144. ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει
  145. ἔγχος ἔχων, ἅμα τῷ γε δύω κύνες ἀργοὶ ἕποντο.
  146. βῆ δʼ ἴμεν εἰς ἀγορὴν μετʼ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.
  147. ἡ δʼ αὖτε δμῳῇσιν ἐκέκλετο δῖα γυναικῶν,
  148. Εὐρύκλειʼ, Ὦπος θυγάτηρ Πεισηνορίδαο·
  149. ἀγρεῖθʼ, αἱ μὲν δῶμα κορήσατε ποιπνύσασαι,
  150. ῥάσσατέ τʼ, ἔν τε θρόνοις εὐποιήτοισι τάπητας
  151. βάλλετε πορφυρέους· αἱ δὲ σπόγγοισι τραπέζας
  152. πάσας ἀμφιμάσασθε, καθήρατε δὲ κρητῆρας
  153. καὶ δέπα ἀμφικύπελλα τετυγμένα· ταὶ δὲ μεθʼ ὕδωρ
  154. ἔρχεσθε κρήνηνδε, καὶ οἴσετε θᾶσσον ἰοῦσαι.
  155. οὐ γὰρ δὴν μνηστῆρες ἀπέσσονται μεγάροιο,
  156. ἀλλὰ μάλʼ ἦρι νέονται, ἐπεὶ καὶ πᾶσιν ἑορτή.
  157. ὣς ἔφαθʼ, αἱ δʼ ἄρα τῆς μάλα μὲν κλύον ἠδʼ ἐπίθοντο.
  158. αἱ μὲν ἐείκοσι βῆσαν ἐπὶ κρήνην μελάνυδρον,
  159. αἱ δʼ αὐτοῦ κατὰ δώματʼ ἐπισταμένως πονέοντο.
  160. ἐς δʼ ἦλθον δρηστῆρες Ἀχαιῶν. οἱ μὲν ἔπειτα
  161. εὖ καὶ ἐπισταμένως κέασαν ξύλα, ταὶ δὲ γυναῖκες
  162. ἦλθον ἀπὸ κρήνης· ἐπὶ δέ σφισιν ἦλθε συβώτης
  163. τρεῖς σιάλους κατάγων, οἳ ἔσαν μετὰ πᾶσιν ἄριστοι.
  164. καὶ τοὺς μέν ῥʼ εἴασε καθʼ ἕρκεα καλὰ νέμεσθαι,
  165. αὐτὸς δʼ αὖτʼ Ὀδυσῆα προσηύδα μειλιχίοισι·
  166. ξεῖνʼ, ἦ ἄρ τί σε μᾶλλον Ἀχαιοὶ εἰσορόωσιν,
  167. ἦέ σʼ ἀτιμάζουσι κατὰ μέγαρʼ, ὡς τὸ πάρος περ;
  168. τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολυμήτις Ὀδυσσεύς·
  169. αἲ γὰρ δή, Εὔμαιε, θεοὶ τισαίατο λώβην,
  170. ἣν οἵδʼ ὑβρίζοντες ἀτάσθαλα μηχανόωνται
  171. οἴκῳ ἐν ἀλλοτρίῳ, οὐδʼ αἰδοῦς μοῖραν ἔχουσιν.
  172. ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
  173. ἀγχίμολον δέ σφʼ ἦλθε Μελάνθιος, αἰπόλος αἰγῶν.
  174. αἶγας ἄγων αἳ πᾶσι μετέρεπον αἰπολίοισι,
  175. δεῖπνον μνηστήρεσσι. δύω δʼ ἅμʼ ἕποντο νομῆες.
  176. καὶ τὰς μὲν κατέδησεν ὑπʼ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ,
  177. αὐτὸς δʼ αὖτʼ Ὀδυσῆα προσηύδα κερτομίοισι·
  178. ξεῖνʼ, ἔτι καὶ νῦν ἐνθάδʼ ἀνιήσεις κατὰ δῶμα
  179. ἀνέρας αἰτίζων, ἀτὰρ οὐκ ἔξεισθα θύραζε;
  180. πάντως οὐκέτι νῶϊ διακρινέεσθαι ὀΐω
  181. πρὶν χειρῶν γεύσασθαι, ἐπεὶ σύ περ οὐ κατὰ κόσμον
  182. αἰτίζεις· εἰσὶν δὲ καὶ ἄλλαι δαῖτες Ἀχαιῶν.
  183. ὣς φάτο, τὸν δʼ οὔ τι προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς,
  184. ἀλλʼ ἀκέων κίνησε κάρη, κακὰ βυσσοδομεύων.
  185. τοῖσι δʼ ἐπὶ τρίτος ἦλθε Φιλοίτιος, ὄρχαμος ἀνδρῶν,
  186. βοῦν στεῖραν μνηστῆρσιν ἄγων καὶ πίονας αἶγας.
  187. πορθμῆες δʼ ἄρα τούς γε διήγαγον, οἵ τε καὶ ἄλλους
  188. ἀνθρώπους πέμπουσιν, ὅτις σφέας εἰσαφίκηται.
  189. καὶ τὰ μὲν εὖ κατέδησεν ὑπʼ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ,
  190. αὐτὸς δʼ αὖτʼ ἐρέεινε συβώτην ἄγχι παραστάς·
  191. τίς δὴ ὅδε ξεῖνος νέον εἰλήλουθε, συβῶτα,
  192. ἡμέτερον πρὸς δῶμα; τέων δʼ ἐξ εὔχεται εἶναι
  193. ἀνδρῶν; ποῦ δέ νύ οἱ γενεὴ καὶ πατρὶς ἄρουρα;
  194. δύσμορος, ἦ τε ἔοικε δέμας βασιλῆϊ ἄνακτι·
  195. ἀλλὰ θεοὶ δυόωσι πολυπλάγκτους ἀνθρώπους,
  196. ὁππότε καὶ βασιλεῦσιν ἐπικλώσωνται ὀϊζύν.
  197. ἦ καὶ δεξιτερῇ δειδίσκετο χειρὶ παραστάς,
  198. καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
  199. χαῖρε, πάτερ ὦ ξεῖνε· γένοιτό τοι ἔς περ ὀπίσσω
  200. ὄλβος· ἀτὰρ μὲν νῦν γε κακοῖς ἔχεαι πολέεσσι.
  201. Ζεῦ πάτερ, οὔ τις σεῖο θεῶν ὀλοώτερος ἄλλος·
  202. οὐκ ἐλεαίρεις ἄνδρας, ἐπὴν δὴ γείνεαι αὐτός,
  203. μισγέμεναι κακότητι καὶ ἄλγεσι λευγαλέοισιν.
  204. ἴδιον, ὡς ἐνόησα, δεδάκρυνται δέ μοι ὄσσε
  205. μνησαμένῳ Ὀδυσῆος, ἐπεὶ καὶ κεῖνον ὀΐω
  206. τοιάδε λαίφεʼ ἔχοντα κατʼ ἀνθρώπους ἀλάλησθαι,
  207. εἴ που ἔτι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο.
  208. εἰ δʼ ἤδη τέθνηκε καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισιν,
  209. ὤ μοι ἔπειτʼ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ὅς μʼ ἐπὶ βουσὶν
  210. εἷσʼ ἔτι τυτθὸν ἐόντα Κεφαλλήνων ἐνὶ δήμῳ.
  211. νῦν δʼ αἱ μὲν γίγνονται ἀθέσφατοι, οὐδέ κεν ἄλλως
  212. ἀνδρί γʼ ὑποσταχύοιτο βοῶν γένος εὐρυμετώπων·
  213. τὰς δʼ ἄλλοι με κέλονται ἀγινέμεναί σφισιν αὐτοῖς
  214. ἔδμεναι· οὐδέ τι παιδὸς ἐνὶ μεγάροις ἀλέγουσιν,
  215. οὐδʼ ὄπιδα τρομέουσι θεῶν· μεμάασι γὰρ ἤδη
  216. κτήματα δάσσασθαι δὴν οἰχομένοιο ἄνακτος.
  217. αὐτὰρ ἐμοὶ τόδε θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισι
  218. πόλλʼ ἐπιδινεῖται· μάλα μὲν κακὸν υἷος ἐόντος
  219. ἄλλων δῆμον ἱκέσθαι ἰόντʼ αὐτῇσι βόεσσιν,
  220. ἄνδρας ἐς ἀλλοδαπούς· τὸ δὲ ῥίγιον, αὖθι μένοντα
  221. βουσὶν ἐπʼ ἀλλοτρίῃσι καθήμενον ἄλγεα πάσχειν.
  222. καί κεν δὴ πάλαι ἄλλον ὑπερμενέων βασιλήων
  223. ἐξικόμην φεύγων, ἐπεὶ οὐκέτʼ ἀνεκτὰ πέλονται·
  224. ἀλλʼ ἔτι τὸν δύστηνον ὀΐομαι, εἴ ποθεν ἐλθὼν
  225. ἀνδρῶν μνηστήρων σκέδασιν κατὰ δώματα θείῃ.
  226. τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
  227. βουκόλʼ, ἐπεὶ οὔτε κακῷ οὔτʼ ἄφρονι φωτὶ ἔοικας,
  228. γιγνώσκω δὲ καὶ αὐτὸς ὅ τοι πινυτὴ φρένας ἵκει,
  229. τοὔνεκά τοι ἐρέω καὶ ἐπὶ μέγαν ὅρκον ὀμοῦμαι·
  230. ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα θεῶν ξενίη τε τράπεζα
  231. ἱστίη τʼ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ἣν ἀφικάνω,
  232. ἦ σέθεν ἐνθάδʼ ἐόντος ἐλεύσεται οἴκαδʼ Ὀδυσσεύς·
  233. σοῖσιν δʼ ὀφθαλμοῖσιν ἐπόψεαι, αἴ κʼ ἐθέλῃσθα,
  234. κτεινομένους μνηστῆρας, οἳ ἐνθάδε κοιρανέουσιν.
  235. τὸν δʼ αὖτε προσέειπε βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνήρ·
  236. αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔπος τελέσειε Κρονίων·
  237. γνοίης χʼ οἵη ἐμὴ δύναμις καὶ χεῖρες ἕπονται.
  238. ὣς δʼ αὔτως Εὔμαιος ἐπεύξατο πᾶσι θεοῖσι
  239. νοστῆσαι Ὀδυσῆα πολύφρονα ὅνδε δόμονδε.
  240. ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
  241. μνηστῆρες δʼ ἄρα Τηλεμάχῳ θάνατόν τε μόρον τε
  242. ἤρτυον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀριστερὸς ἤλυθεν ὄρνις,
  243. αἰετὸς ὑψιπέτης, ἔχε δὲ τρήρωνα πέλειαν.
  244. τοῖσιν δʼ Ἀμφίνομος ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
  245. ὦ φίλοι, οὐχ ἡμῖν συνθεύσεται ἥδε γε βουλή,
  246. Τηλεμάχοιο φόνος· ἀλλὰ μνησώμεθα δαιτός.
  247. ὣς ἔφατʼ Ἀμφίνομος, τοῖσιν δʼ ἐπιήνδανε μῦθος.
  248. ἐλθόντες δʼ ἐς δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο
  249. χλαίνας μὲν κατέθεντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε,
  250. οἱ δʼ ἱέρευον ὄϊς μεγάλους καὶ πίονας αἶγας,
  251. ἵρευον δὲ σύας σιάλους καὶ βοῦν ἀγελαίην·
  252. σπλάγχνα δʼ ἄρʼ ὀπτήσαντες ἐνώμων, ἐν δέ τε οἶνον
  253. κρητῆρσιν κερόωντο· κύπελλα δὲ νεῖμε συβώτης.
  254. σῖτον δέ σφʼ ἐπένειμε Φιλοίτιος, ὄρχαμος ἀνδρῶν,
  255. καλοῖς ἐν κανέοισιν, ἐῳνοχόει δὲ Μελανθεύς.
  256. οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
  257. Τηλέμαχος δʼ Ὀδυσῆα καθίδρυε, κέρδεα νωμῶν,
  258. ἐντὸς ἐϋσταθέος μεγάρου, παρὰ λάϊνον οὐδόν,
  259. δίφρον ἀεικέλιον καταθεὶς ὀλίγην τε τράπεζαν·
  260. πὰρ δʼ ἐτίθει σπλάγχνων μοίρας, ἐν δʼ οἶνον ἔχευεν
  261. ἐν δέπαϊ χρυσέῳ, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν·
  262. ἐνταυθοῖ νῦν ἧσο μετʼ ἀνδράσιν οἰνοποτάζων·
  263. κερτομίας δέ τοι αὐτὸς ἐγὼ καὶ χεῖρας ἀφέξω
  264. πάντων μνηστήρων, ἐπεὶ οὔ τοι δήμιός ἐστιν
  265. οἶκος ὅδʼ, ἀλλʼ Ὀδυσῆος, ἐμοὶ δʼ ἐκτήσατο κεῖνος.
  266. ὑμεῖς δέ, μνηστῆρες, ἐπίσχετε θυμὸν ἐνιπῆς
  267. καὶ χειρῶν, ἵνα μή τις ἔρις καὶ νεῖκος ὄρηται.
  268. ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ὀδὰξ ἐν χείλεσι φύντες
  269. Τηλέμαχον θαύμαζον, ὃ θαρσαλέως ἀγόρευε.
  270. τοῖσιν δʼ Ἀντίνοος μετέφη, Εὐπείθεος υἱός·
  271. καὶ χαλεπόν περ ἐόντα δεχώμεθα μῦθον, Ἀχαιοί,
  272. Τηλεμάχου· μάλα δʼ ἧμιν ἀπειλήσας ἀγορεύει.
  273. οὐ γὰρ Ζεὺς εἴασε Κρονίων· τῷ κέ μιν ἤδη
  274. παύσαμεν ἐν μεγάροισι, λιγύν περ ἐόντʼ ἀγορητήν.
  275. ὣς ἔφατʼ Ἀντίνοος· ὁ δʼ ἄρʼ οὐκ ἐμπάζετο μύθων.
  276. κήρυκες δʼ ἀνὰ ἄστυ θεῶν ἱερὴν ἑκατόμβην
  277. ἦγον· τοὶ δʼ ἀγέροντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
  278. ἄλσος ὕπο σκιερὸν ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνος.
  279. οἱ δʼ ἐπεὶ ὤπτησαν κρέʼ ὑπέρτερα καὶ ἐρύσαντο,
  280. μοίρας δασσάμενοι δαίνυντʼ ἐρικυδέα δαῖτα·
  281. πὰρ δʼ ἄρʼ Ὀδυσσῆϊ μοῖραν θέσαν οἳ πονέοντο
  282. ἴσην, ὡς αὐτοί περ ἐλάγχανον· ὣς γὰρ ἀνώγει
  283. Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο.
  284. μνηστῆρας δʼ οὐ πάμπαν ἀγήνορας εἴα Ἀθήνη
  285. λώβης ἴσχεσθαι θυμαλγέος, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον
  286. δύη ἄχος κραδίην Λαερτιάδην Ὀδυσῆα.
  287. ἦν δέ τις ἐν μνηστῆρσιν ἀνὴρ ἀθεμίστια εἰδώς,
  288. Κτήσιππος δʼ ὄνομʼ ἔσκε, Σάμῃ δʼ ἐνὶ οἰκία ναῖεν·
  289. ὃς δή τοι κτεάτεσσι πεποιθὼς θεσπεσίοισι
  290. μνάσκετʼ Ὀδυσσῆος δὴν οἰχομένοιο δάμαρτα.
  291. ὅς ῥα τότε μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισι μετηύδα·
  292. κέκλυτέ μευ, μνηστῆρες ἀγήνορες, ὄφρα τι εἴπω·
  293. μοῖραν μὲν δὴ ξεῖνος ἔχει πάλαι, ὡς ἐπέοικεν,
  294. ἴσην· οὐ γὰρ καλὸν ἀτέμβειν οὐδὲ δίκαιον
  295. ξείνους Τηλεμάχου, ὅς κεν τάδε δώμαθʼ ἵκηται.
  296. ἀλλʼ ἄγε οἱ καὶ ἐγὼ δῶ ξείνιον, ὄφρα καὶ αὐτὸς
  297. ἠὲ λοετροχόῳ δώῃ γέρας ἠέ τῳ ἄλλῳ
  298. δμώων, οἳ κατὰ δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο.
  299. ὣς εἰπὼν ἔρριψε βοὸς πόδα χειρὶ παχείῃ.
  300. κείμενον ἐκ κανέοιο λαβών· ὁ δʼ ἀλεύατʼ Ὀδυσσεὺς
  301. ἦκα παρακλίνας κεφαλήν, μείδησε δὲ θυμῷ
  302. σαρδάνιον μάλα τοῖον· ὁ δʼ εὔδμητον βάλε τοῖχον.
  303. Κτήσιππον δʼ ἄρα Τηλέμαχος ἠνίπαπε μύθῳ·
  304. Κτήσιππʼ, ἦ μάλα τοι τόδε κέρδιον ἔπλετο θυμῷ·
  305. οὐκ ἔβαλες τὸν ξεῖνον· ἀλεύατο γὰρ βέλος αὐτός.
  306. ἦ γάρ κέν σε μέσον βάλον ἔγχεϊ ὀξυόεντι,
  307. καί κέ τοι ἀντὶ γάμοιο πατὴρ τάφον ἀμφεπονεῖτο
  308. ἐνθάδε. τῷ μή τίς μοι ἀεικείας ἐνὶ οἴκῳ
  309. φαινέτω· ἤδη γὰρ νοέω καὶ οἶδα ἕκαστα,
  310. ἐσθλά τε καὶ τὰ χέρηα· πάρος δʼ ἔτι νήπιος ἦα.
  311. ἀλλʼ ἔμπης τάδε μὲν καὶ τέτλαμεν εἰσορόωντες,
  312. μήλων σφαζομένων οἴνοιό τε πινομένοιο
  313. καὶ σίτου· χαλεπὸν γὰρ ἐρυκακέειν ἕνα πολλούς.
  314. ἀλλʼ ἄγε μηκέτι μοι κακὰ ῥέζετε δυσμενέοντες·
  315. εἰ δʼ ἤδη μʼ αὐτὸν κτεῖναι μενεαίνετε χαλκῷ,
  316. καί κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον εἴη
  317. τεθνάμεν ἢ τάδε γʼ αἰὲν ἀεικέα ἔργʼ ὁράασθαι,
  318. ξείνους τε στυφελιζομένους δμῳάς τε γυναῖκας
  319. ῥυστάζοντας ἀεικελίως κατὰ δώματα καλά.
  320. ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·
  321. ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε Δαμαστορίδης Ἀγέλαος·
  322. ὦ φίλοι, οὐκ ἂν δή τις ἐπὶ ῥηθέντι δικαίῳ
  323. ἀντιβίοις ἐπέεσσι καθαπτόμενος χαλεπαίνοι·
  324. μήτε τι τὸν ξεῖνον στυφελίζετε μήτε τινʼ ἄλλον
  325. δμώων, οἳ κατὰ δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο.
  326. Τηλεμάχῳ δέ κε μῦθον ἐγὼ καὶ μητέρι φαίην
  327. ἤπιον, εἴ σφωϊν κραδίῃ ἅδοι ἀμφοτέροιϊν.
  328. ὄφρα μὲν ὑμῖν θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἐώλπει
  329. νοστήσειν Ὀδυσῆα πολύφρονα ὅνδε δόμονδε,
  330. τόφρʼ οὔ τις νέμεσις μενέμεν τʼ ἦν ἰσχέμεναί τε
  331. μνηστῆρας κατὰ δώματʼ, ἐπεὶ τόδε κέρδιον ἦεν,
  332. εἰ νόστησʼ Ὀδυσεὺς καὶ ὑπότροπος ἵκετο δῶμα·
  333. νῦν δʼ ἤδη τόδε δῆλον, ὅ τʼ οὐκέτι νόστιμός ἐστιν.
  334. ἀλλʼ ἄγε, σῇ τάδε μητρὶ παρεζόμενος κατάλεξον,
  335. γήμασθʼ ὅς τις ἄριστος ἀνὴρ καὶ πλεῖστα πόρῃσιν,
  336. ὄφρα σὺ μὲν χαίρων πατρώϊα πάντα νέμηαι,
  337. ἔσθων καὶ πίνων, ἡ δʼ ἄλλου δῶμα κομίζῃ.
  338. τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
  339. οὐ μὰ Ζῆνʼ, Ἀγέλαε, καὶ ἄλγεα πατρὸς ἐμοῖο,
  340. ὅς που τῆλʼ Ἰθάκης ἢ ἔφθιται ἢ ἀλάληται,
  341. οὔ τι διατρίβω μητρὸς γάμον, ἀλλὰ κελεύω
  342. γήμασθʼ ᾧ κʼ ἐθέλῃ, ποτὶ δʼ ἄσπετα δῶρα δίδωμι.
  343. αἰδέομαι δʼ ἀέκουσαν ἀπὸ μεγάροιο δίεσθαι
  344. μύθῳ ἀναγκαίῳ· μὴ τοῦτο θεὸς τελέσειεν.
  345. ὣς φάτο Τηλέμαχος· μνηστῆρσι δὲ Παλλὰς Ἀθήνη
  346. ἄσβεστον γέλω ὦρσε, παρέπλαγξεν δὲ νόημα.
  347. οἱ δʼ ἤδη γναθμοῖσι γελοίων ἀλλοτρίοισιν,
  348. αἱμοφόρυκτα δὲ δὴ κρέα ἤσθιον· ὄσσε δʼ ἄρα σφέων
  349. δακρυόφιν πίμπλαντο, γόον δʼ ὠΐετο θυμός.
  350. τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·
  351. ἆ δειλοί, τί κακὸν τόδε πάσχετε; νυκτὶ μὲν ὑμέων
  352. εἰλύαται κεφαλαί τε πρόσωπά τε νέρθε τε γοῦνα.
  353. οἰμωγὴ δὲ δέδηε, δεδάκρυνται δὲ παρειαί,
  354. αἵματι δʼ ἐρράδαται τοῖχοι καλαί τε μεσόδμαι·
  355. εἰδώλων δὲ πλέον πρόθυρον, πλείη δὲ καὶ αὐλή,
  356. ἱεμένων Ἔρεβόσδε ὑπὸ ζόφον· ἠέλιος δὲ
  357. οὐρανοῦ ἐξαπόλωλε, κακὴ δʼ ἐπιδέδρομεν ἀχλύς.
  358. ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἐπʼ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν.
  359. τοῖσιν δʼ Εὐρύμαχος, Πολύβου πάϊς, ἦρχʼ ἀγορεύειν·
  360. ἀφραίνει ξεῖνος νέον ἄλλοθεν εἰληλουθώς.
  361. ἀλλά μιν αἶψα, νέοι, δόμου ἐκπέμψασθε θύραζε
  362. εἰς ἀγορὴν ἔρχεσθαι, ἐπεὶ τάδε νυκτὶ ἐΐσκει.
  363. τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·
  364. Εὐρύμαχʼ, οὔ τί σʼ ἄνωγα ἐμοὶ πομπῆας ὀπάζειν·
  365. εἰσί μοι ὀφθαλμοί τε καὶ οὔατα καὶ πόδες ἄμφω
  366. καὶ νόος ἐν στήθεσσι τετυγμένος οὐδὲν ἀεικής.
  367. τοῖς ἔξειμι θύραζε, ἐπεὶ νοέω κακὸν ὔμμιν
  368. ἐρχόμενον, τό κεν οὔ τις ὑπεκφύγοι οὐδʼ ἀλέαιτο
  369. μνηστήρων, οἳ δῶμα κάτʼ ἀντιθέου Ὀδυσῆος
  370. ἀνέρας ὑβρίζοντες ἀτάσθαλα μηχανάασθε.
  371. ὣς εἰπὼν ἐξῆλθε δόμων εὖ ναιεταόντων,
  372. ἵκετο δʼ ἐς Πείραιον, ὅ μιν πρόφρων ὑπέδεκτο.
  373. μνηστῆρες δʼ ἄρα πάντες ἐς ἀλλήλους ὁρόωντες
  374. Τηλέμαχον ἐρέθιζον, ἐπὶ ξείνοις γελόωντες·
  375. ὧδε δέ τις εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων·
  376. Τηλέμαχʼ, οὔ τις σεῖο κακοξεινώτερος ἄλλος·
  377. οἷον μέν τινα τοῦτον ἔχεις ἐπίμαστον ἀλήτην,
  378. σίτου καὶ οἴνου κεχρημένον, οὐδέ τι ἔργων
  379. ἔμπαιον οὐδὲ βίης, ἀλλʼ αὔτως ἄχθος ἀρούρης.
  380. ἄλλος δʼ αὖτέ τις οὗτος ἀνέστη μαντεύεσθαι.
  381. ἀλλʼ εἴ μοί τι πίθοιο, τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη·
  382. τοὺς ξείνους ἐν νηῒ πολυκληῗδι βαλόντες
  383. ἐς Σικελοὺς πέμψωμεν, ὅθεν κέ τοι ἄξιον ἄλφοι.
  384. ὣς ἔφασαν μνηστῆρες· ὁ δʼ οὐκ ἐμπάζετο μύθων,
  385. ἀλλʼ ἀκέων πατέρα προσεδέρκετο, δέγμενος αἰεί,
  386. ὁππότε δὴ μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφήσει.
  387. ἡ δὲ κατʼ ἄντηστιν θεμένη περικαλλέα δίφρον
  388. κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια,
  389. ἀνδρῶν ἐν μεγάροισιν ἑκάστου μῦθον ἄκουεν.
  390. δεῖπνον μὲν γάρ τοί γε γελοίωντες τετύκοντο
  391. ἡδὺ τε καὶ μενοεικές, ἐπεὶ μάλα πόλλʼ ἱέρευσαν·
  392. δόρπου δʼ οὐκ ἄν πως ἀχαρίστερον ἄλλο γένοιτο,
  393. οἷον δὴ τάχʼ ἔμελλε θεὰ καὶ καρτερὸς ἀνὴρ
  394. θησέμεναι· πρότεροι γὰρ ἀεικέα μηχανόωντο.
  1. τῇ δʼ ἄρʼ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη,
  2. κούρῃ Ἰκαρίοιο, περίφρονι Πηνελοπείῃ,
  3. τόξον μνηστήρεσσι θέμεν πολιόν τε σίδηρον
  4. ἐν μεγάροις Ὀδυσῆος, ἀέθλια καὶ φόνου ἀρχήν.
  5. κλίμακα δʼ ὑψηλὴν προσεβήσετο οἷο δόμοιο,