τοιγὰρ ἐγώ τοι ταῦτα μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω.Μέντης Ἀγχιάλοιο δαΐφρονος εὔχομαι εἶναιυἱός, ἀτὰρ Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω.νῦν δʼ ὧδε ξὺν νηὶ κατήλυθον ἠδʼ ἑτάροισινπλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον ἐπʼ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους,ἐς Τεμέσην μετὰ χαλκόν, ἄγω δʼ αἴθωνα σίδηρον.νηῦς δέ μοι ἥδʼ ἕστηκεν ἐπʼ ἀγροῦ νόσφι πόληος,ἐν λιμένι Ῥείθρῳ ὑπὸ Νηίῳ ὑλήεντι.ξεῖνοι δʼ ἀλλήλων πατρώιοι εὐχόμεθʼ εἶναιἐξ ἀρχῆς, εἴ πέρ τε γέροντʼ εἴρηαι ἐπελθὼνΛαέρτην ἥρωα, τὸν οὐκέτι φασὶ πόλινδεἔρχεσθʼ, ἀλλʼ ἀπάνευθεν ἐπʼ ἀγροῦ πήματα πάσχεινγρηὶ σὺν ἀμφιπόλῳ, ἥ οἱ βρῶσίν τε πόσιν τεπαρτιθεῖ, εὖτʼ ἄν μιν κάματος κατὰ γυῖα λάβῃσινἑρπύζοντʼ ἀνὰ γουνὸν ἀλωῆς οἰνοπέδοιο.νῦν δʼ ἦλθον· δὴ γάρ μιν ἔφαντʼ ἐπιδήμιον εἶναι,σὸν πατέρʼ· ἀλλά νυ τόν γε θεοὶ βλάπτουσι κελεύθου.οὐ γάρ πω τέθνηκεν ἐπὶ χθονὶ δῖος Ὀδυσσεύς,ἀλλʼ ἔτι που ζωὸς κατερύκεται εὐρέι πόντῳνήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ, χαλεποὶ δέ μιν ἄνδρες ἔχουσιν