Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
- πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν·
- πολλῶν δʼ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω,
- πολλὰ δʼ ὅ γʼ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
- ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.
- ἀλλʼ οὐδʼ ὣς ἑτάρους ἐρρύσατο, ἱέμενός περ·
- αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο,
- νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
- ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
- τῶν ἁμόθεν γε, θεά, θύγατερ Διός, εἰπὲ καὶ ἡμῖν.
- ἔνθʼ ἄλλοι μὲν πάντες, ὅσοι φύγον αἰπὺν ὄλεθρον,
- οἴκοι ἔσαν, πόλεμόν τε πεφευγότες ἠδὲ θάλασσαν·
- τὸν δʼ οἶον νόστου κεχρημένον ἠδὲ γυναικὸς
- νύμφη πότνιʼ ἔρυκε Καλυψὼ δῖα θεάων
- ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, λιλαιομένη πόσιν εἶναι.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ ἔτος ἦλθε περιπλομένων ἐνιαυτῶν,
- τῷ οἱ ἐπεκλώσαντο θεοὶ οἶκόνδε νέεσθαι
- εἰς Ἰθάκην, οὐδʼ ἔνθα πεφυγμένος ἦεν ἀέθλων
- καὶ μετὰ οἷσι φίλοισι. θεοὶ δʼ ἐλέαιρον ἅπαντες
- νόσφι Ποσειδάωνος· ὁ δʼ ἀσπερχὲς μενέαινεν
- ἀντιθέῳ Ὀδυσῆι πάρος ἣν γαῖαν ἱκέσθαι.
- ἀλλʼ ὁ μὲν Αἰθίοπας μετεκίαθε τηλόθʼ ἐόντας,
- Αἰθίοπας τοὶ διχθὰ δεδαίαται, ἔσχατοι ἀνδρῶν,
- οἱ μὲν δυσομένου Ὑπερίονος οἱ δʼ ἀνιόντος,
- ἀντιόων ταύρων τε καὶ ἀρνειῶν ἑκατόμβης.
- ἔνθʼ ὅ γʼ ἐτέρπετο δαιτὶ παρήμενος· οἱ δὲ δὴ ἄλλοι
- Ζηνὸς ἐνὶ μεγάροισιν Ὀλυμπίου ἁθρόοι ἦσαν.
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·
- μνήσατο γὰρ κατὰ θυμὸν ἀμύμονος Αἰγίσθοιο,
- τόν ῥʼ Ἀγαμεμνονίδης τηλεκλυτὸς ἔκτανʼ Ὀρέστης·
- τοῦ ὅ γʼ ἐπιμνησθεὶς ἔπεʼ ἀθανάτοισι μετηύδα·
- ὢ πόποι, οἷον δή νυ θεοὺς βροτοὶ αἰτιόωνται·
- ἐξ ἡμέων γάρ φασι κάκʼ ἔμμεναι, οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
- σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγεʼ ἔχουσιν,
- ὡς καὶ νῦν Αἴγισθος ὑπὲρ μόρον Ἀτρεΐδαο
- γῆμʼ ἄλοχον μνηστήν, τὸν δʼ ἔκτανε νοστήσαντα,
- εἰδὼς αἰπὺν ὄλεθρον, ἐπεὶ πρό οἱ εἴπομεν ἡμεῖς,
- Ἑρμείαν πέμψαντες, ἐύσκοπον ἀργεϊφόντην,
- μήτʼ αὐτὸν κτείνειν μήτε μνάασθαι ἄκοιτιν·
- ἐκ γὰρ Ὀρέσταο τίσις ἔσσεται Ἀτρεΐδαο,
- ὁππότʼ ἂν ἡβήσῃ τε καὶ ἧς ἱμείρεται αἴης.
- ὣς ἔφαθʼ Ἑρμείας, ἀλλʼ οὐ φρένας Αἰγίσθοιο
- πεῖθʼ ἀγαθὰ φρονέων· νῦν δʼ ἁθρόα πάντʼ ἀπέτισεν.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- ὦ πάτερ ἡμέτερε Κρονίδη, ὕπατε κρειόντων,
- καὶ λίην κεῖνός γε ἐοικότι κεῖται ὀλέθρῳ·
- ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος, ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι·
- ἀλλά μοι ἀμφʼ Ὀδυσῆι δαΐφρονι δαίεται ἦτορ,
- δυσμόρῳ, ὃς δὴ δηθὰ φίλων ἄπο πήματα πάσχει
- νήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ, ὅθι τʼ ὀμφαλός ἐστι θαλάσσης.
- νῆσος δενδρήεσσα, θεὰ δʼ ἐν δώματα ναίει,
- Ἄτλαντος θυγάτηρ ὀλοόφρονος, ὅς τε θαλάσσης
- πάσης βένθεα οἶδεν, ἔχει δέ τε κίονας αὐτὸς
- μακράς, αἳ γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἀμφὶς ἔχουσιν.
- τοῦ θυγάτηρ δύστηνον ὀδυρόμενον κατερύκει,
- αἰεὶ δὲ μαλακοῖσι καὶ αἱμυλίοισι λόγοισιν
- θέλγει, ὅπως Ἰθάκης ἐπιλήσεται· αὐτὰρ Ὀδυσσεύς,
- ἱέμενος καὶ καπνὸν ἀποθρῴσκοντα νοῆσαι
- ἧς γαίης, θανέειν ἱμείρεται. οὐδέ νυ σοί περ
- ἐντρέπεται φίλον ἦτορ, Ὀλύμπιε. οὔ νύ τʼ Ὀδυσσεὺς
- Ἀργείων παρὰ νηυσὶ χαρίζετο ἱερὰ ῥέζων
- Τροίῃ ἐν εὐρείῃ; τί νύ οἱ τόσον ὠδύσαο, Ζεῦ;
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- τέκνον ἐμόν, ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων.
- πῶς ἂν ἔπειτʼ Ὀδυσῆος ἐγὼ θείοιο λαθοίμην,
- ὃς περὶ μὲν νόον ἐστὶ βροτῶν, περὶ δʼ ἱρὰ θεοῖσιν
- ἀθανάτοισιν ἔδωκε, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν;
- ἀλλὰ Ποσειδάων γαιήοχος ἀσκελὲς αἰεὶ
- Κύκλωπος κεχόλωται, ὃν ὀφθαλμοῦ ἀλάωσεν,
- ἀντίθεον Πολύφημον, ὅου κράτος ἐστὶ μέγιστον
- πᾶσιν Κυκλώπεσσι· Θόωσα δέ μιν τέκε νύμφη,
- Φόρκυνος θυγάτηρ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο μέδοντος,
- ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι Ποσειδάωνι μιγεῖσα.
- ἐκ τοῦ δὴ Ὀδυσῆα Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- οὔ τι κατακτείνει, πλάζει δʼ ἀπὸ πατρίδος αἴης.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ, ἡμεῖς οἵδε περιφραζώμεθα πάντες
- νόστον, ὅπως ἔλθῃσι· Ποσειδάων δὲ μεθήσει
- ὃν χόλον· οὐ μὲν γάρ τι δυνήσεται ἀντία πάντων
- ἀθανάτων ἀέκητι θεῶν ἐριδαινέμεν οἶος.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- ὦ πάτερ ἡμέτερε Κρονίδη, ὕπατε κρειόντων,
- εἰ μὲν δὴ νῦν τοῦτο φίλον μακάρεσσι θεοῖσιν,
- νοστῆσαι Ὀδυσῆα πολύφρονα ὅνδε δόμονδε,
- Ἑρμείαν μὲν ἔπειτα διάκτορον ἀργεϊφόντην
- νῆσον ἐς Ὠγυγίην ὀτρύνομεν, ὄφρα τάχιστα
- νύμφῃ ἐυπλοκάμῳ εἴπῃ νημερτέα βουλήν,
- νόστον Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὥς κε νέηται·
- αὐτὰρ ἐγὼν Ἰθάκηνδʼ ἐσελεύσομαι, ὄφρα οἱ υἱὸν
- μᾶλλον ἐποτρύνω καί οἱ μένος ἐν φρεσὶ θείω,
- εἰς ἀγορὴν καλέσαντα κάρη κομόωντας Ἀχαιοὺς
- πᾶσι μνηστήρεσσιν ἀπειπέμεν, οἵ τέ οἱ αἰεὶ
- μῆλʼ ἁδινὰ σφάζουσι καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς.
- πέμψω δʼ ἐς Σπάρτην τε καὶ ἐς Πύλον ἠμαθόεντα
- νόστον πευσόμενον πατρὸς φίλου, ἤν που ἀκούσῃ,
- ἠδʼ ἵνα μιν κλέος ἐσθλὸν ἐν ἀνθρώποισιν ἔχῃσιν.
- ὣς εἰποῦσʼ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
- ἀμβρόσια χρύσεια, τά μιν φέρον ἠμὲν ἐφʼ ὑγρὴν
- ἠδʼ ἐπʼ ἀπείρονα γαῖαν ἅμα πνοιῇς ἀνέμοιο·
- εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος, ἀκαχμένον ὀξέι χαλκῷ,
- βριθὺ μέγα στιβαρόν, τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν
- ἡρώων, τοῖσίν τε κοτέσσεται ὀβριμοπάτρη.
- βῆ δὲ κατʼ Οὐλύμποιο καρήνων ἀίξασα,
- στῆ δʼ Ἰθάκης ἐνὶ δήμῳ ἐπὶ προθύροις Ὀδυσῆος,
- οὐδοῦ ἐπʼ αὐλείου· παλάμῃ δʼ ἔχε χάλκεον ἔγχος,
- εἰδομένη ξείνῳ, Ταφίων ἡγήτορι Μέντῃ.
- εὗρε δʼ ἄρα μνηστῆρας ἀγήνορας. οἱ μὲν ἔπειτα
- πεσσοῖσι προπάροιθε θυράων θυμὸν ἔτερπον
- ἥμενοι ἐν ῥινοῖσι βοῶν, οὓς ἔκτανον αὐτοί·
- κήρυκες δʼ αὐτοῖσι καὶ ὀτρηροὶ θεράποντες
- οἱ μὲν οἶνον ἔμισγον ἐνὶ κρητῆρσι καὶ ὕδωρ,
- οἱ δʼ αὖτε σπόγγοισι πολυτρήτοισι τραπέζας
- νίζον καὶ πρότιθεν, τοὶ δὲ κρέα πολλὰ δατεῦντο.
- τὴν δὲ πολὺ πρῶτος ἴδε Τηλέμαχος θεοειδής,
- ἧστο γὰρ ἐν μνηστῆρσι φίλον τετιημένος ἦτορ,
- ὀσσόμενος πατέρʼ ἐσθλὸν ἐνὶ φρεσίν, εἴ ποθεν ἐλθὼν
- μνηστήρων τῶν μὲν σκέδασιν κατὰ δώματα θείη,
- τιμὴν δʼ αὐτὸς ἔχοι καὶ δώμασιν οἷσιν ἀνάσσοι.
- τὰ φρονέων, μνηστῆρσι μεθήμενος, εἴσιδʼ Ἀθήνην.
- βῆ δʼ ἰθὺς προθύροιο, νεμεσσήθη δʼ ἐνὶ θυμῷ
- ξεῖνον δηθὰ θύρῃσιν ἐφεστάμεν· ἐγγύθι δὲ στὰς
- χεῖρʼ ἕλε δεξιτερὴν καὶ ἐδέξατο χάλκεον ἔγχος,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- χαῖρε, ξεῖνε, παρʼ ἄμμι φιλήσεαι· αὐτὰρ ἔπειτα
- δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.
- ὣς εἰπὼν ἡγεῖθʼ, ἡ δʼ ἕσπετο Παλλὰς Ἀθήνη.
- οἱ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἔντοσθεν ἔσαν δόμου ὑψηλοῖο,
- ἔγχος μέν ῥʼ ἔστησε φέρων πρὸς κίονα μακρὴν
- δουροδόκης ἔντοσθεν ἐυξόου, ἔνθα περ ἄλλα
- ἔγχεʼ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἵστατο πολλά,
- αὐτὴν δʼ ἐς θρόνον εἷσεν ἄγων, ὑπὸ λῖτα πετάσσας,
- καλὸν δαιδάλεον· ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν.
- πὰρ δʼ αὐτὸς κλισμὸν θέτο ποικίλον, ἔκτοθεν ἄλλων
- μνηστήρων, μὴ ξεῖνος ἀνιηθεὶς ὀρυμαγδῷ
- δείπνῳ ἁδήσειεν, ὑπερφιάλοισι μετελθών,
- ἠδʼ ἵνα μιν περὶ πατρὸς ἀποιχομένοιο ἔροιτο.
- χέρνιβα δʼ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα
- καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος,
- νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.
- σῖτον δʼ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα,
- εἴδατα πόλλʼ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων·
- δαιτρὸς δὲ κρειῶν πίνακας παρέθηκεν ἀείρας
- παντοίων, παρὰ δέ σφι τίθει χρύσεια κύπελλα·
- κῆρυξ δʼ αὐτοῖσιν θάμʼ ἐπῴχετο οἰνοχοεύων.
- ἐς δʼ ἦλθον μνηστῆρες ἀγήνορες. οἱ μὲν ἔπειτα
- ἑξείης ἕζοντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε,
- τοῖσι δὲ κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν,
- σῖτον δὲ δμῳαὶ παρενήνεον ἐν κανέοισιν,
- κοῦροι δὲ κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο
- μνηστῆρες, τοῖσιν μὲν ἐνὶ φρεσὶν ἄλλα μεμήλει,
- μολπή τʼ ὀρχηστύς τε· τὰ γάρ τʼ ἀναθήματα δαιτός·
- κῆρυξ δʼ ἐν χερσὶν κίθαριν περικαλλέα θῆκεν
- Φημίῳ, ὅς ῥʼ ἤειδε παρὰ μνηστῆρσιν ἀνάγκῃ.
- ἦ τοι ὁ φορμίζων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν.
- αὐτὰρ Τηλέμαχος προσέφη γλαυκῶπιν Ἀθήνην,
- ἄγχι σχὼν κεφαλήν, ἵνα μὴ πευθοίαθʼ οἱ ἄλλοι·
- ξεῖνε φίλʼ, ἦ καί μοι νεμεσήσεαι ὅττι κεν εἴπω;
- τούτοισιν μὲν ταῦτα μέλει, κίθαρις καὶ ἀοιδή,
- ῥεῖʼ, ἐπεὶ ἀλλότριον βίοτον νήποινον ἔδουσιν,
- ἀνέρος, οὗ δή που λεύκʼ ὀστέα πύθεται ὄμβρῳ
- κείμενʼ ἐπʼ ἠπείρου, ἢ εἰν ἁλὶ κῦμα κυλίνδει.
- εἰ κεῖνόν γʼ Ἰθάκηνδε ἰδοίατο νοστήσαντα,
- πάντες κʼ ἀρησαίατʼ ἐλαφρότεροι πόδας εἶναι
- ἢ ἀφνειότεροι χρυσοῖό τε ἐσθῆτός τε.
- νῦν δʼ ὁ μὲν ὣς ἀπόλωλε κακὸν μόρον, οὐδέ τις ἡμῖν
- θαλπωρή, εἴ πέρ τις ἐπιχθονίων ἀνθρώπων
- φῇσιν ἐλεύσεσθαι· τοῦ δʼ ὤλετο νόστιμον ἦμαρ.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον·
- τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;
- ὁπποίης τʼ ἐπὶ νηὸς ἀφίκεο· πῶς δέ σε ναῦται
- ἤγαγον εἰς Ἰθάκην; τίνες ἔμμεναι εὐχετόωντο;
- οὐ μὲν γάρ τί σε πεζὸν ὀίομαι ἐνθάδʼ ἱκέσθαι.
- καί μοι τοῦτʼ ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄφρʼ ἐὺ εἰδῶ,
- ἠὲ νέον μεθέπεις ἦ καὶ πατρώιός ἐσσι
- ξεῖνος, ἐπεὶ πολλοὶ ἴσαν ἀνέρες ἡμέτερον δῶ
- ἄλλοι, ἐπεὶ καὶ κεῖνος ἐπίστροφος ἦν ἀνθρώπων.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι ταῦτα μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω.
- Μέντης Ἀγχιάλοιο δαΐφρονος εὔχομαι εἶναι
- υἱός, ἀτὰρ Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω.
- νῦν δʼ ὧδε ξὺν νηὶ κατήλυθον ἠδʼ ἑτάροισιν
- πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον ἐπʼ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους,
- ἐς Τεμέσην μετὰ χαλκόν, ἄγω δʼ αἴθωνα σίδηρον.
- νηῦς δέ μοι ἥδʼ ἕστηκεν ἐπʼ ἀγροῦ νόσφι πόληος,
- ἐν λιμένι Ῥείθρῳ ὑπὸ Νηίῳ ὑλήεντι.
- ξεῖνοι δʼ ἀλλήλων πατρώιοι εὐχόμεθʼ εἶναι
- ἐξ ἀρχῆς, εἴ πέρ τε γέροντʼ εἴρηαι ἐπελθὼν
- Λαέρτην ἥρωα, τὸν οὐκέτι φασὶ πόλινδε
- ἔρχεσθʼ, ἀλλʼ ἀπάνευθεν ἐπʼ ἀγροῦ πήματα πάσχειν
- γρηὶ σὺν ἀμφιπόλῳ, ἥ οἱ βρῶσίν τε πόσιν τε
- παρτιθεῖ, εὖτʼ ἄν μιν κάματος κατὰ γυῖα λάβῃσιν
- ἑρπύζοντʼ ἀνὰ γουνὸν ἀλωῆς οἰνοπέδοιο.
- νῦν δʼ ἦλθον· δὴ γάρ μιν ἔφαντʼ ἐπιδήμιον εἶναι,
- σὸν πατέρʼ· ἀλλά νυ τόν γε θεοὶ βλάπτουσι κελεύθου.
- οὐ γάρ πω τέθνηκεν ἐπὶ χθονὶ δῖος Ὀδυσσεύς,
- ἀλλʼ ἔτι που ζωὸς κατερύκεται εὐρέι πόντῳ
- νήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ, χαλεποὶ δέ μιν ἄνδρες ἔχουσιν
- ἄγριοι, οἵ που κεῖνον ἐρυκανόωσʼ ἀέκοντα.
- αὐτὰρ νῦν τοι ἐγὼ μαντεύσομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ
- ἀθάνατοι βάλλουσι καὶ ὡς τελέεσθαι ὀίω,
- οὔτε τι μάντις ἐὼν οὔτʼ οἰωνῶν σάφα εἰδώς.
- οὔ τοι ἔτι δηρόν γε φίλης ἀπὸ πατρίδος αἴης
- ἔσσεται, οὐδʼ εἴ πέρ τε σιδήρεα δέσματʼ ἔχῃσιν·
- φράσσεται ὥς κε νέηται, ἐπεὶ πολυμήχανός ἐστιν.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
- εἰ δὴ ἐξ αὐτοῖο τόσος πάϊς εἰς Ὀδυσῆος.
- αἰνῶς μὲν κεφαλήν τε καὶ ὄμματα καλὰ ἔοικας
- κείνῳ, ἐπεὶ θαμὰ τοῖον ἐμισγόμεθʼ ἀλλήλοισιν,
- πρίν γε τὸν ἐς Τροίην ἀναβήμεναι, ἔνθα περ ἄλλοι
- Ἀργείων οἱ ἄριστοι ἔβαν κοίλῃς ἐνὶ νηυσίν·
- ἐκ τοῦ δʼ οὔτʼ Ὀδυσῆα ἐγὼν ἴδον οὔτʼ ἔμʼ ἐκεῖνος.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω.
- μήτηρ μέν τέ μέ φησι τοῦ ἔμμεναι, αὐτὰρ ἐγώ γε
- οὐκ οἶδʼ· οὐ γάρ πώ τις ἑὸν γόνον αὐτὸς ἀνέγνω.
- ὡς δὴ ἐγώ γʼ ὄφελον μάκαρός νύ τευ ἔμμεναι υἱὸς
- ἀνέρος, ὃν κτεάτεσσιν ἑοῖς ἔπι γῆρας ἔτετμε.
- νῦν δʼ ὃς ἀποτμότατος γένετο θνητῶν ἀνθρώπων,
- τοῦ μʼ ἔκ φασι γενέσθαι, ἐπεὶ σύ με τοῦτʼ ἐρεείνεις.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- οὐ μέν τοι γενεήν γε θεοὶ νώνυμνον ὀπίσσω
- θῆκαν, ἐπεὶ σέ γε τοῖον ἐγείνατο Πηνελόπεια.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον·
- τίς δαίς, τίς δὲ ὅμιλος ὅδʼ ἔπλετο; τίπτε δέ σε χρεώ;
- εἰλαπίνη ἠὲ γάμος; ἐπεὶ οὐκ ἔρανος τάδε γʼ ἐστίν·
- ὥς τέ μοι ὑβρίζοντες ὑπερφιάλως δοκέουσι
- δαίνυσθαι κατὰ δῶμα. νεμεσσήσαιτό κεν ἀνὴρ
- αἴσχεα πόλλʼ ὁρόων, ὅς τις πινυτός γε μετέλθοι.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- ξεῖνʼ, ἐπεὶ ἂρ δὴ ταῦτά μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς,
- μέλλεν μέν ποτε οἶκος ὅδʼ ἀφνειὸς καὶ ἀμύμων
- ἔμμεναι, ὄφρʼ ἔτι κεῖνος ἀνὴρ ἐπιδήμιος ἦεν·
- νῦν δʼ ἑτέρως ἐβόλοντο θεοὶ κακὰ μητιόωντες,
- οἳ κεῖνον μὲν ἄιστον ἐποίησαν περὶ πάντων
- ἀνθρώπων, ἐπεὶ οὔ κε θανόντι περ ὧδʼ ἀκαχοίμην,
- εἰ μετὰ οἷς ἑτάροισι δάμη Τρώων ἐνὶ δήμῳ,
- ἠὲ φίλων ἐν χερσίν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσεν.
- τῷ κέν οἱ τύμβον μὲν ἐποίησαν Παναχαιοί,
- ἠδέ κε καὶ ᾧ παιδὶ μέγα κλέος ἤρατʼ ὀπίσσω.
- νῦν δέ μιν ἀκλειῶς ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο·
- οἴχετʼ ἄιστος ἄπυστος, ἐμοὶ δʼ ὀδύνας τε γόους τε
- κάλλιπεν. οὐδέ τι κεῖνον ὀδυρόμενος στεναχίζω
- οἶον, ἐπεί νύ μοι ἄλλα θεοὶ κακὰ κήδεʼ ἔτευξαν.
- ὅσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι,
- Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ,
- ἠδʼ ὅσσοι κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσιν,
- τόσσοι μητέρʼ ἐμὴν μνῶνται, τρύχουσι δὲ οἶκον.
- ἡ δʼ οὔτʼ ἀρνεῖται στυγερὸν γάμον οὔτε τελευτὴν
- ποιῆσαι δύναται· τοὶ δὲ φθινύθουσιν ἔδοντες
- οἶκον ἐμόν· τάχα δή με διαρραίσουσι καὶ αὐτόν.
- τὸν δʼ ἐπαλαστήσασα προσηύδα Παλλὰς Ἀθήνη·
- ὢ πόποι, ἦ δὴ πολλὸν ἀποιχομένου Ὀδυσῆος
- δεύῃ, ὅ κε μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφείη.
- εἰ γὰρ νῦν ἐλθὼν δόμου ἐν πρώτῃσι θύρῃσι
- σταίη, ἔχων πήληκα καὶ ἀσπίδα καὶ δύο δοῦρε,
- τοῖος ἐὼν οἷόν μιν ἐγὼ τὰ πρῶτʼ ἐνόησα
- οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ πίνοντά τε τερπόμενόν τε,
- ἐξ Ἐφύρης ἀνιόντα παρʼ Ἴλου Μερμερίδαο—
- ᾤχετο γὰρ καὶ κεῖσε θοῆς ἐπὶ νηὸς Ὀδυσσεὺς
- φάρμακον ἀνδροφόνον διζήμενος, ὄφρα οἱ εἴη
- ἰοὺς χρίεσθαι χαλκήρεας· ἀλλʼ ὁ μὲν οὔ οἱ
- δῶκεν, ἐπεί ῥα θεοὺς νεμεσίζετο αἰὲν ἐόντας,
- ἀλλὰ πατήρ οἱ δῶκεν ἐμός· φιλέεσκε γὰρ αἰνῶς—
- τοῖος ἐὼν μνηστῆρσιν ὁμιλήσειεν Ὀδυσσεύς·
- πάντες κʼ ὠκύμοροί τε γενοίατο πικρόγαμοί τε.
- ἀλλʼ ἦ τοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται,
- ἤ κεν νοστήσας ἀποτίσεται, ἦε καὶ οὐκί,
- οἷσιν ἐνὶ μεγάροισι· σὲ δὲ φράζεσθαι ἄνωγα,
- ὅππως κε μνηστῆρας ἀπώσεαι ἐκ μεγάροιο.
- εἰ δʼ ἄγε νῦν ξυνίει καὶ ἐμῶν ἐμπάζεο μύθων·
- αὔριον εἰς ἀγορὴν καλέσας ἥρωας Ἀχαιοὺς
- μῦθον πέφραδε πᾶσι, θεοὶ δʼ ἐπὶ μάρτυροι ἔστων.
- μνηστῆρας μὲν ἐπὶ σφέτερα σκίδνασθαι ἄνωχθι,
- μητέρα δʼ, εἴ οἱ θυμὸς ἐφορμᾶται γαμέεσθαι,
- ἂψ ἴτω ἐς μέγαρον πατρὸς μέγα δυναμένοιο·
- οἱ δὲ γάμον τεύξουσι καὶ ἀρτυνέουσιν ἔεδνα
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσα ἔοικε φίλης ἐπὶ παιδὸς ἕπεσθαι.
- σοὶ δʼ αὐτῷ πυκινῶς ὑποθήσομαι, αἴ κε πίθηαι·
- νῆʼ ἄρσας ἐρέτῃσιν ἐείκοσιν, ἥ τις ἀρίστη,
- ἔρχεο πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο,
- ἤν τίς τοι εἴπῃσι βροτῶν, ἢ ὄσσαν ἀκούσῃς
- ἐκ Διός, ἥ τε μάλιστα φέρει κλέος ἀνθρώποισι.
- πρῶτα μὲν ἐς Πύλον ἐλθὲ καὶ εἴρεο Νέστορα δῖον,
- κεῖθεν δὲ Σπάρτηνδε παρὰ ξανθὸν Μενέλαον·
- ὃς γὰρ δεύτατος ἦλθεν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων.
- εἰ μέν κεν πατρὸς βίοτον καὶ νόστον ἀκούσῃς,
- ἦ τʼ ἂν τρυχόμενός περ ἔτι τλαίης ἐνιαυτόν·
- εἰ δέ κε τεθνηῶτος ἀκούσῃς μηδʼ ἔτʼ ἐόντος,
- νοστήσας δὴ ἔπειτα φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- σῆμά τέ οἱ χεῦαι καὶ ἐπὶ κτέρεα κτερεΐξαι
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσα ἔοικε, καὶ ἀνέρι μητέρα δοῦναι.
- αὐτὰρ ἐπὴν δὴ ταῦτα τελευτήσῃς τε καὶ ἔρξῃς,
- φράζεσθαι δὴ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν
- ὅππως κε μνηστῆρας ἐνὶ μεγάροισι τεοῖσι
- κτείνῃς ἠὲ δόλῳ ἢ ἀμφαδόν· οὐδέ τί σε χρὴ
- νηπιάας ὀχέειν, ἐπεὶ οὐκέτι τηλίκος ἐσσι.
- ἢ οὐκ ἀίεις οἷον κλέος ἔλλαβε δῖος Ὀρέστης
- πάντας ἐπʼ ἀνθρώπους, ἐπεὶ ἔκτανε πατροφονῆα,
- Αἴγισθον δολόμητιν, ὅ οἱ πατέρα κλυτὸν ἔκτα;
- καὶ σύ, φίλος, μάλα γάρ σʼ ὁρόω καλόν τε μέγαν τε,
- ἄλκιμος ἔσσʼ, ἵνα τίς σε καὶ ὀψιγόνων ἐὺ εἴπῃ.
- αὐτὰρ ἐγὼν ἐπὶ νῆα θοὴν κατελεύσομαι ἤδη
- ἠδʼ ἑτάρους, οἵ πού με μάλʼ ἀσχαλόωσι μένοντες·
- σοὶ δʼ αὐτῷ μελέτω, καὶ ἐμῶν ἐμπάζεο μύθων.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- ξεῖνʼ, ἦ τοι μὲν ταῦτα φίλα φρονέων ἀγορεύεις,
- ὥς τε πατὴρ ᾧ παιδί, καὶ οὔ ποτε λήσομαι αὐτῶν.
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ἐπίμεινον, ἐπειγόμενός περ ὁδοῖο,
- ὄφρα λοεσσάμενός τε τεταρπόμενός τε φίλον κῆρ,
- δῶρον ἔχων ἐπὶ νῆα κίῃς, χαίρων ἐνὶ θυμῷ,
- τιμῆεν, μάλα καλόν, ὅ τοι κειμήλιον ἔσται
- ἐξ ἐμεῦ, οἷα φίλοι ξεῖνοι ξείνοισι διδοῦσι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- μή μʼ ἔτι νῦν κατέρυκε, λιλαιόμενόν περ ὁδοῖο.
- δῶρον δʼ ὅττι κέ μοι δοῦναι φίλον ἦτορ ἀνώγῃ,
- αὖτις ἀνερχομένῳ δόμεναι οἶκόνδε φέρεσθαι,
- καὶ μάλα καλὸν ἑλών· σοὶ δʼ ἄξιον ἔσται ἀμοιβῆς.
- ἡ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- ὄρνις δʼ ὣς ἀνόπαια διέπτατο· τῷ δʼ ἐνὶ θυμῷ
- θῆκε μένος καὶ θάρσος, ὑπέμνησέν τέ ἑ πατρὸς
- μᾶλλον ἔτʼ ἢ τὸ πάροιθεν. ὁ δὲ φρεσὶν ᾗσι νοήσας
- θάμβησεν κατὰ θυμόν· ὀίσατο γὰρ θεὸν εἶναι.
- αὐτίκα δὲ μνηστῆρας ἐπῴχετο ἰσόθεος φώς.
- τοῖσι δʼ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός, οἱ δὲ σιωπῇ
- ἥατʼ ἀκούοντες· ὁ δʼ Ἀχαιῶν νόστον ἄειδε
- λυγρόν, ὃν ἐκ Τροίης ἐπετείλατο Παλλὰς Ἀθήνη.
- τοῦ δʼ ὑπερωιόθεν φρεσὶ σύνθετο θέσπιν ἀοιδὴν
- κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια·
- κλίμακα δʼ ὑψηλὴν κατεβήσετο οἷο δόμοιο,
- οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύʼ ἕποντο.
- ἡ δʼ ὅτε δὴ μνηστῆρας ἀφίκετο δῖα γυναικῶν,
- στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο,
- ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα·
- ἀμφίπολος δʼ ἄρα οἱ κεδνὴ ἑκάτερθε παρέστη.
- δακρύσασα δʼ ἔπειτα προσηύδα θεῖον ἀοιδόν·
- Φήμιε, πολλὰ γὰρ ἄλλα βροτῶν θελκτήρια οἶδας,
- ἔργʼ ἀνδρῶν τε θεῶν τε, τά τε κλείουσιν ἀοιδοί·
- τῶν ἕν γέ σφιν ἄειδε παρήμενος, οἱ δὲ σιωπῇ
- οἶνον πινόντων· ταύτης δʼ ἀποπαύεʼ ἀοιδῆς
- λυγρῆς, ἥ τέ μοι αἰεὶ ἐνὶ στήθεσσι φίλον κῆρ
- τείρει, ἐπεί με μάλιστα καθίκετο πένθος ἄλαστον.
- τοίην γὰρ κεφαλὴν ποθέω μεμνημένη αἰεί,
- ἀνδρός, τοῦ κλέος εὐρὺ καθʼ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- μῆτερ ἐμή, τί τʼ ἄρα φθονέεις ἐρίηρον ἀοιδὸν
- τέρπειν ὅππῃ οἱ νόος ὄρνυται; οὔ νύ τʼ ἀοιδοὶ
- αἴτιοι, ἀλλά ποθι Ζεὺς αἴτιος, ὅς τε δίδωσιν
- ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν, ἑκάστῳ.
- τούτῳ δʼ οὐ νέμεσις Δαναῶν κακὸν οἶτον ἀείδειν·
- τὴν γὰρ ἀοιδὴν μᾶλλον ἐπικλείουσʼ ἄνθρωποι,
- ἥ τις ἀκουόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται.
- σοὶ δʼ ἐπιτολμάτω κραδίη καὶ θυμὸς ἀκούειν·
- οὐ γὰρ Ὀδυσσεὺς οἶος ἀπώλεσε νόστιμον ἦμαρ
- ἐν Τροίῃ, πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι φῶτες ὄλοντο.
- ἀλλʼ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σʼ αὐτῆς ἔργα κόμιζε,
- ἱστόν τʼ ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε
- ἔργον ἐποίχεσθαι· μῦθος δʼ ἄνδρεσσι μελήσει
- πᾶσι, μάλιστα δʼ ἐμοί· τοῦ γὰρ κράτος ἔστʼ ἐνὶ οἴκῳ.
- ἡ μὲν θαμβήσασα πάλιν οἶκόνδε βεβήκει·
- παιδὸς γὰρ μῦθον πεπνυμένον ἔνθετο θυμῷ.
- ἐς δʼ ὑπερῷʼ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶ
- κλαῖεν ἔπειτʼ Ὀδυσῆα φίλον πόσιν, ὄφρα οἱ ὕπνον
- ἡδὺν ἐπὶ βλεφάροισι βάλε γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- μνηστῆρες δʼ ὁμάδησαν ἀνὰ μέγαρα σκιόεντα,
- πάντες δʼ ἠρήσαντο παραὶ λεχέεσσι κλιθῆναι.
- τοῖσι δὲ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἤρχετο μύθων·
- μητρὸς ἐμῆς μνηστῆρες ὑπέρβιον ὕβριν ἔχοντες,
- νῦν μὲν δαινύμενοι τερπώμεθα, μηδὲ βοητὺς
- ἔστω, ἐπεὶ τόδε καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ
- τοιοῦδʼ οἷος ὅδʼ ἐστί, θεοῖς ἐναλίγκιος αὐδήν.
- ἠῶθεν δʼ ἀγορήνδε καθεζώμεσθα κιόντες
- πάντες, ἵνʼ ὕμιν μῦθον ἀπηλεγέως ἀποείπω,
- ἐξιέναι μεγάρων· ἄλλας δʼ ἀλεγύνετε δαῖτας,
- ὑμὰ κτήματʼ ἔδοντες, ἀμειβόμενοι κατὰ οἴκους.
- εἰ δʼ ὕμιν δοκέει τόδε λωίτερον καὶ ἄμεινον
- ἔμμεναι, ἀνδρὸς ἑνὸς βίοτον νήποινον ὀλέσθαι,
- κείρετʼ· ἐγὼ δὲ θεοὺς ἐπιβώσομαι αἰὲν ἐόντας,
- αἴ κέ ποθι Ζεὺς δῷσι παλίντιτα ἔργα γενέσθαι·
- νήποινοί κεν ἔπειτα δόμων ἔντοσθεν ὄλοισθε.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ὀδὰξ ἐν χείλεσι φύντες
- Τηλέμαχον θαύμαζον, ὃ θαρσαλέως ἀγόρευεν.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἀντίνοος προσέφη, Εὐπείθεος υἱός·
- Τηλέμαχʼ, ἦ μάλα δή σε διδάσκουσιν θεοὶ αὐτοὶ
- ὑψαγόρην τʼ ἔμεναι καὶ θαρσαλέως ἀγορεύειν·
- μὴ σέ γʼ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ βασιλῆα Κρονίων
- ποιήσειεν, ὅ τοι γενεῇ πατρώιόν ἐστιν.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- Ἀντίνοʼ, ἦ καί μοι νεμεσήσεαι ὅττι κεν εἴπω;
- καί κεν τοῦτʼ ἐθέλοιμι Διός γε διδόντος ἀρέσθαι.
- ἦ φῂς τοῦτο κάκιστον ἐν ἀνθρώποισι τετύχθαι;
- οὐ μὲν γάρ τι κακὸν βασιλευέμεν· αἶψά τέ οἱ δῶ
- ἀφνειὸν πέλεται καὶ τιμηέστερος αὐτός.
- ἀλλʼ ἦ τοι βασιλῆες Ἀχαιῶν εἰσὶ καὶ ἄλλοι
- πολλοὶ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ, νέοι ἠδὲ παλαιοί,
- τῶν κέν τις τόδʼ ἔχῃσιν, ἐπεὶ θάνε δῖος Ὀδυσσεύς·
- αὐτὰρ ἐγὼν οἴκοιο ἄναξ ἔσομʼ ἡμετέροιο
- καὶ δμώων, οὕς μοι ληίσσατο δῖος Ὀδυσσεύς.
- τὸν δʼ αὖτʼ Εὐρύμαχος Πολύβου πάϊς ἀντίον ηὔδα·
- Τηλέμαχʼ, ἦ τοι ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται,
- ὅς τις ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ βασιλεύσει Ἀχαιῶν·
- κτήματα δʼ αὐτὸς ἔχοις καὶ δώμασιν οἷσιν ἀνάσσοις.
- μὴ γὰρ ὅ γʼ ἔλθοι ἀνὴρ ὅς τίς σʼ ἀέκοντα βίηφιν
- κτήματʼ ἀπορραίσει, Ἰθάκης ἔτι ναιετοώσης.
- ἀλλʼ ἐθέλω σε, φέριστε, περὶ ξείνοιο ἐρέσθαι,
- ὁππόθεν οὗτος ἀνήρ, ποίης δʼ ἐξ εὔχεται εἶναι
- γαίης, ποῦ δέ νύ οἱ γενεὴ καὶ πατρὶς ἄρουρα.
- ἠέ τινʼ ἀγγελίην πατρὸς φέρει ἐρχομένοιο,
- ἦ ἑὸν αὐτοῦ χρεῖος ἐελδόμενος τόδʼ ἱκάνει;
- οἷον ἀναΐξας ἄφαρ οἴχεται, οὐδʼ ὑπέμεινε
- γνώμεναι· οὐ μὲν γάρ τι κακῷ εἰς ὦπα ἐῴκει.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- Εὐρύμαχʼ, ἦ τοι νόστος ἀπώλετο πατρὸς ἐμοῖο·
- οὔτʼ οὖν ἀγγελίῃ ἔτι πείθομαι, εἴ ποθεν ἔλθοι,
- οὔτε θεοπροπίης ἐμπάζομαι, ἥν τινα μήτηρ
- ἐς μέγαρον καλέσασα θεοπρόπον ἐξερέηται.
- ξεῖνος δʼ οὗτος ἐμὸς πατρώιος ἐκ Τάφου ἐστίν,
- Μέντης δʼ Ἀγχιάλοιο δαΐφρονος εὔχεται εἶναι
- υἱός, ἀτὰρ Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσει.
- ὣς φάτο Τηλέμαχος, φρεσὶ δʼ ἀθανάτην θεὸν ἔγνω.
- οἱ δʼ εἰς ὀρχηστύν τε καὶ ἱμερόεσσαν ἀοιδὴν
- τρεψάμενοι τέρποντο, μένον δʼ ἐπὶ ἕσπερον ἐλθεῖν.
- τοῖσι δὲ τερπομένοισι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε·
- δὴ τότε κακκείοντες ἔβαν οἶκόνδε ἕκαστος.
- Τηλέμαχος δʼ, ὅθι οἱ θάλαμος περικαλλέος αὐλῆς
- ὑψηλὸς δέδμητο περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ,
- ἔνθʼ ἔβη εἰς εὐνὴν πολλὰ φρεσὶ μερμηρίζων.
- τῷ δʼ ἄρʼ ἅμʼ αἰθομένας δαΐδας φέρε κεδνὰ ἰδυῖα
- Εὐρύκλειʼ, Ὦπος θυγάτηρ Πεισηνορίδαο,
- τήν ποτε Λαέρτης πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν
- πρωθήβην ἔτʼ ἐοῦσαν, ἐεικοσάβοια δʼ ἔδωκεν,
- ἶσα δέ μιν κεδνῇ ἀλόχῳ τίεν ἐν μεγάροισιν,
- εὐνῇ δʼ οὔ ποτʼ ἔμικτο, χόλον δʼ ἀλέεινε γυναικός·
- ἥ οἱ ἅμʼ αἰθομένας δαΐδας φέρε, καί ἑ μάλιστα
- δμῳάων φιλέεσκε, καὶ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα.
- ὤιξεν δὲ θύρας θαλάμου πύκα ποιητοῖο,
- ἕζετο δʼ ἐν λέκτρῳ, μαλακὸν δʼ ἔκδυνε χιτῶνα·
- καὶ τὸν μὲν γραίης πυκιμηδέος ἔμβαλε χερσίν.
- ἡ μὲν τὸν πτύξασα καὶ ἀσκήσασα χιτῶνα,
- πασσάλῳ ἀγκρεμάσασα παρὰ τρητοῖσι λέχεσσι
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐκ θαλάμοιο, θύρην δʼ ἐπέρυσσε κορώνῃ
- ἀργυρέῃ, ἐπὶ δὲ κληῖδʼ ἐτάνυσσεν ἱμάντι.
- ἔνθʼ ὅ γε παννύχιος, κεκαλυμμένος οἰὸς ἀώτῳ,
- βούλευε φρεσὶν ᾗσιν ὁδὸν τὴν πέφραδʼ Ἀθήνη.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- ὤρνυτʼ ἄρʼ ἐξ εὐνῆφιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱὸς
- εἵματα ἑσσάμενος, περὶ δὲ ξίφος ὀξὺ θέτʼ ὤμῳ,