Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- νῦν μὲν κοιμήσασθε τεταρπόμενοι φίλον ἦτορ
- σίτου καὶ οἴνοιο· τὸ γὰρ μένος ἐστὶ καὶ ἀλκή·
- αὐτὰρ ἐπεί κε φανῇ καλὴ ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- καρπαλίμως πρὸ νεῶν ἐχέμεν λαόν τε καὶ ἵππους
- ὀτρύνων, καὶ δʼ αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισι μάχεσθαι.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπῄνησαν βασιλῆες
- μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- καὶ τότε δὴ σπείσαντες ἔβαν κλισίην δὲ ἕκαστος,
- ἔνθα δὲ κοιμήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο.
- ἄλλοι μὲν παρὰ νηυσὶν ἀριστῆες Παναχαιῶν
- εὗδον παννύχιοι μαλακῷ δεδμημένοι ὕπνῳ·
- ἀλλʼ οὐκ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν
- ὕπνος ἔχε γλυκερὸς πολλὰ φρεσὶν ὁρμαίνοντα.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἀστράπτῃ πόσις Ἥρης ἠϋκόμοιο
- τεύχων ἢ πολὺν ὄμβρον ἀθέσφατον ἠὲ χάλαζαν
- ἢ νιφετόν, ὅτε πέρ τε χιὼν ἐπάλυνεν ἀρούρας,
- ἠέ ποθι πτολέμοιο μέγα στόμα πευκεδανοῖο,
- ὣς πυκίνʼ ἐν στήθεσσιν ἀνεστενάχιζʼ Ἀγαμέμνων
- νειόθεν ἐκ κραδίης, τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός.
- ἤτοι ὅτʼ ἐς πεδίον τὸ Τρωϊκὸν ἀθρήσειε,
- θαύμαζεν πυρὰ πολλὰ τὰ καίετο Ἰλιόθι πρὸ
- αὐλῶν συρίγγων τʼ ἐνοπὴν ὅμαδόν τʼ ἀνθρώπων.
- αὐτὰρ ὅτʼ ἐς νῆάς τε ἴδοι καὶ λαὸν Ἀχαιῶν,
- πολλὰς ἐκ κεφαλῆς προθελύμνους ἕλκετο χαίτας
- ὑψόθʼ ἐόντι Διί, μέγα δʼ ἔστενε κυδάλιμον κῆρ.
- ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλὴ
- Νέστορʼ ἔπι πρῶτον Νηλήϊον ἐλθέμεν ἀνδρῶν,
- εἴ τινά οἱ σὺν μῆτιν ἀμύμονα τεκτήναιτο,
- ἥ τις ἀλεξίκακος πᾶσιν Δαναοῖσι γένοιτο.
- ὀρθωθεὶς δʼ ἔνδυνε περὶ στήθεσσι χιτῶνα,
- ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
- ἀμφὶ δʼ ἔπειτα δαφοινὸν ἑέσσατο δέρμα λέοντος
- αἴθωνος μεγάλοιο ποδηνεκές, εἵλετο δʼ ἔγχος.
- ὣς δʼ αὔτως Μενέλαον ἔχε τρόμος· οὐδὲ γὰρ αὐτῷ
- ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἐφίζανε· μή τι πάθοιεν
- Ἀργεῖοι, τοὶ δὴ ἕθεν εἵνεκα πουλὺν ἐφʼ ὑγρὴν
- ἤλυθον ἐς Τροίην πόλεμον θρασὺν ὁρμαίνοντες.
- παρδαλέῃ μὲν πρῶτα μετάφρενον εὐρὺ κάλυψε
- ποικίλῃ, αὐτὰρ ἐπὶ στεφάνην κεφαλῆφιν ἀείρας
- θήκατο χαλκείην, δόρυ δʼ εἵλετο χειρὶ παχείῃ.
- βῆ δʼ ἴμεν ἀνστήσων ὃν ἀδελφεόν, ὃς μέγα πάντων
- Ἀργείων ἤνασσε, θεὸς δʼ ὣς τίετο δήμῳ.
- τὸν δʼ εὗρʼ ἀμφʼ ὤμοισι τιθήμενον ἔντεα καλὰ
- νηῒ πάρα πρύμνῃ· τῷ δʼ ἀσπάσιος γένετʼ ἐλθών.
- τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- τίφθʼ οὕτως ἠθεῖε κορύσσεαι; ἦ τινʼ ἑταίρων
- ὀτρυνέεις Τρώεσσιν ἐπίσκοπον; ἀλλὰ μάλʼ αἰνῶς
- δείδω μὴ οὔ τίς τοι ὑπόσχηται τόδε ἔργον
- ἄνδρας δυσμενέας σκοπιαζέμεν οἶος ἐπελθὼν
- νύκτα διʼ ἀμβροσίην· μάλα τις θρασυκάρδιος ἔσται.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- χρεὼ βουλῆς ἐμὲ καὶ σὲ διοτρεφὲς ὦ Μενέλαε
- κερδαλέης, ἥ τίς κεν ἐρύσσεται ἠδὲ σαώσει
- Ἀργείους καὶ νῆας, ἐπεὶ Διὸς ἐτράπετο φρήν.
- Ἑκτορέοις ἄρα μᾶλλον ἐπὶ φρένα θῆχʼ ἱεροῖσιν·
- οὐ γάρ πω ἰδόμην, οὐδʼ ἔκλυον αὐδήσαντος
- ἄνδρʼ ἕνα τοσσάδε μέρμερʼ ἐπʼ ἤματι μητίσασθαι,
- ὅσσʼ Ἕκτωρ ἔρρεξε Διῒ φίλος υἷας Ἀχαιῶν
- αὔτως, οὔτε θεᾶς υἱὸς φίλος οὔτε θεοῖο.
- ἔργα δʼ ἔρεξʼ ὅσα φημὶ μελησέμεν Ἀργείοισι
- δηθά τε καὶ δολιχόν· τόσα γὰρ κακὰ μήσατʼ Ἀχαιούς.
- ἀλλʼ ἴθι νῦν Αἴαντα καὶ Ἰδομενῆα κάλεσσον
- ῥίμφα θέων παρὰ νῆας· ἐγὼ δʼ ἐπὶ Νέστορα δῖον
- εἶμι, καὶ ὀτρυνέω ἀνστήμεναι, αἴ κʼ ἐθέλῃσιν
- ἐλθεῖν ἐς φυλάκων ἱερὸν τέλος ἠδʼ ἐπιτεῖλαι.
- κείνῳ γάρ κε μάλιστα πιθοίατο· τοῖο γὰρ υἱὸς
- σημαίνει φυλάκεσσι καὶ Ἰδομενῆος ὀπάων
- Μηριόνης· τοῖσιν γὰρ ἐπετράπομέν γε μάλιστα.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- πῶς γάρ μοι μύθῳ ἐπιτέλλεαι ἠδὲ κελεύεις;
- αὖθι μένω μετὰ τοῖσι δεδεγμένος εἰς ὅ κεν ἔλθῃς,
- ἦε θέω μετὰ σʼ αὖτις, ἐπὴν εὖ τοῖς ἐπιτείλω;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
- αὖθι μένειν, μή πως ἀβροτάξομεν ἀλλήλοιιν
- ἐρχομένω· πολλαὶ γὰρ ἀνὰ στρατόν εἰσι κέλευθοι.
- φθέγγεο δʼ ᾗ κεν ἴῃσθα καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι
- πατρόθεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον
- πάντας κυδαίνων· μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ,
- ἀλλὰ καὶ αὐτοί περ πονεώμεθα· ὧδέ που ἄμμι
- Ζεὺς ἐπὶ γιγνομένοισιν ἵει κακότητα βαρεῖαν.
- ὣς εἰπὼν ἀπέπεμπεν ἀδελφεὸν εὖ ἐπιτείλας·
- αὐτὰρ ὃ βῆ ῥʼ ἰέναι μετὰ Νέστορα ποιμένα λαῶν·
- τὸν δʼ εὗρεν παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
- εὐνῇ ἔνι μαλακῇ· παρὰ δʼ ἔντεα ποικίλʼ ἔκειτο
- ἀσπὶς καὶ δύο δοῦρε φαεινή τε τρυφάλεια.
- πὰρ δὲ ζωστὴρ κεῖτο παναίολος, ᾧ ῥʼ ὁ γεραιὸς
- ζώννυθʼ ὅτʼ ἐς πόλεμον φθισήνορα θωρήσσοιτο
- λαὸν ἄγων, ἐπεὶ οὐ μὲν ἐπέτρεπε γήραϊ λυγρῷ.
- ὀρθωθεὶς δʼ ἄρʼ ἐπʼ ἀγκῶνος κεφαλὴν ἐπαείρας
- Ἀτρεΐδην προσέειπε καὶ ἐξερεείνετο μύθῳ·
- τίς δʼ οὗτος κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν ἔρχεαι οἶος
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, ὅτε θʼ εὕδουσι βροτοὶ ἄλλοι,
- ἠέ τινʼ οὐρήων διζήμενος, ἤ τινʼ ἑταίρων;
- φθέγγεο, μηδʼ ἀκέων ἐπʼ ἔμʼ ἔρχεο· τίπτε δέ σε χρεώ;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ὦ Νέστορ Νηληϊάδη μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- γνώσεαι Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα, τὸν περὶ πάντων
- Ζεὺς ἐνέηκε πόνοισι διαμπερὲς εἰς ὅ κʼ ἀϋτμὴ
- ἐν στήθεσσι μένῃ καί μοι φίλα γούνατʼ ὀρώρῃ.
- πλάζομαι ὧδʼ ἐπεὶ οὔ μοι ἐπʼ ὄμμασι νήδυμος ὕπνος
- ἱζάνει, ἀλλὰ μέλει πόλεμος καὶ κήδεʼ Ἀχαιῶν.
- αἰνῶς γὰρ Δαναῶν περιδείδια, οὐδέ μοι ἦτορ
- ἔμπεδον, ἀλλʼ ἀλαλύκτημαι, κραδίη δέ μοι ἔξω
- στηθέων ἐκθρῴσκει, τρομέει δʼ ὑπὸ φαίδιμα γυῖα.
- ἀλλʼ εἴ τι δραίνεις, ἐπεὶ οὐδὲ σέ γʼ ὕπνος ἱκάνει,
- δεῦρʼ ἐς τοὺς φύλακας καταβήομεν, ὄφρα ἴδωμεν
- μὴ τοὶ μὲν καμάτῳ ἀδηκότες ἠδὲ καὶ ὕπνῳ
- κοιμήσωνται, ἀτὰρ φυλακῆς ἐπὶ πάγχυ λάθωνται.
- δυσμενέες δʼ ἄνδρες σχεδὸν εἵαται· οὐδέ τι ἴδμεν
- μή πως καὶ διὰ νύκτα μενοινήσωσι μάχεσθαι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- οὔ θην Ἕκτορι πάντα νοήματα μητίετα Ζεὺς
- ἐκτελέει, ὅσα πού νυν ἐέλπεται· ἀλλά μιν οἴω
- κήδεσι μοχθήσειν καὶ πλείοσιν, εἴ κεν Ἀχιλλεὺς
- ἐκ χόλου ἀργαλέοιο μεταστρέψῃ φίλον ἦτορ.
- σοὶ δὲ μάλʼ ἕψομʼ ἐγώ· ποτὶ δʼ αὖ καὶ ἐγείρομεν ἄλλους
- ἠμὲν Τυδεΐδην δουρὶ κλυτὸν ἠδʼ Ὀδυσῆα
- ἠδʼ Αἴαντα ταχὺν καὶ Φυλέος ἄλκιμον υἱόν.
- ἀλλʼ εἴ τις καὶ τούσδε μετοιχόμενος καλέσειεν
- ἀντίθεόν τʼ Αἴαντα καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα·
- τῶν γὰρ νῆες ἔασιν ἑκαστάτω, οὐδὲ μάλʼ ἐγγύς.
- ἀλλὰ φίλον περ ἐόντα καὶ αἰδοῖον Μενέλαον
- νεικέσω, εἴ πέρ μοι νεμεσήσεαι, οὐδʼ ἐπικεύσω
- ὡς εὕδει, σοὶ δʼ οἴῳ ἐπέτρεψεν πονέεσθαι.
- νῦν ὄφελεν κατὰ πάντας ἀριστῆας πονέεσθαι
- λισσόμενος· χρειὼ γὰρ ἱκάνεται οὐκέτʼ ἀνεκτός.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ὦ γέρον ἄλλοτε μέν σε καὶ αἰτιάασθαι ἄνωγα·
- πολλάκι γὰρ μεθιεῖ τε καὶ οὐκ ἐθέλει πονέεσθαι
- οὔτʼ ὄκνῳ εἴκων οὔτʼ ἀφραδίῃσι νόοιο,
- ἀλλʼ ἐμέ τʼ εἰσορόων καὶ ἐμὴν ποτιδέγμενος ὁρμήν.
- νῦν δʼ ἐμέο πρότερος μάλʼ ἐπέγρετο καί μοι ἐπέστη·
- τὸν μὲν ἐγὼ προέηκα καλήμεναι οὓς σὺ μεταλλᾷς.
- ἀλλʼ ἴομεν· κείνους δὲ κιχησόμεθα πρὸ πυλάων
- ἐν φυλάκεσσʼ, ἵνα γάρ σφιν ἐπέφραδον ἠγερέθεσθαι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- οὕτως οὔ τίς οἱ νεμεσήσεται οὐδʼ ἀπιθήσει
- Ἀργείων, ὅτε κέν τινʼ ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ.
- ὣς εἰπὼν ἔνδυνε περὶ στήθεσσι χιτῶνα,
- ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
- ἀμφὶ δʼ ἄρα χλαῖναν περονήσατο φοινικόεσσαν
- διπλῆν ἐκταδίην, οὔλη δʼ ἐπενήνοθε λάχνη.
- εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- βῆ δʼ ἰέναι κατὰ νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων.
- πρῶτον ἔπειτʼ Ὀδυσῆα Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον
- ἐξ ὕπνου ἀνέγειρε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ
- φθεγξάμενος· τὸν δʼ αἶψα περὶ φρένας ἤλυθʼ ἰωή,
- ἐκ δʼ ἦλθε κλισίης καί σφεας πρὸς μῦθον ἔειπε·
- τίφθʼ οὕτω κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν οἶοι ἀλᾶσθε
- νύκτα διʼ ἀμβροσίην, ὅ τι δὴ χρειὼ τόσον ἵκει;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- μὴ νεμέσα· τοῖον γὰρ ἄχος βεβίηκεν Ἀχαιούς.
- ἀλλʼ ἕπεʼ, ὄφρα καὶ ἄλλον ἐγείρομεν ὅν τʼ ἐπέοικε
- βουλὰς βουλεύειν, ἢ φευγέμεν ἠὲ μάχεσθαι.
- ὣς φάθʼ, ὃ δὲ κλισίην δὲ κιὼν πολύμητις Ὀδυσσεὺς
- ποικίλον ἀμφʼ ὤμοισι σάκος θέτο, βῆ δὲ μετʼ αὐτούς.
- βὰν δʼ ἐπὶ Τυδεΐδην Διομήδεα· τὸν δὲ κίχανον
- ἐκτὸς ἀπὸ κλισίης σὺν τεύχεσιν· ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι
- εὗδον, ὑπὸ κρασὶν δʼ ἔχον ἀσπίδας· ἔγχεα δέ σφιν
- ὄρθʼ ἐπὶ σαυρωτῆρος ἐλήλατο, τῆλε δὲ χαλκὸς
- λάμφʼ ὥς τε στεροπὴ πατρὸς Διός· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- εὗδʼ, ὑπὸ δʼ ἔστρωτο ῥινὸν βοὸς ἀγραύλοιο,
- αὐτὰρ ὑπὸ κράτεσφι τάπης τετάνυστο φαεινός.
- τὸν παρστὰς ἀνέγειρε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ,
- λὰξ ποδὶ κινήσας, ὄτρυνέ τε νείκεσέ τʼ ἄντην·
- ἔγρεο Τυδέος υἱέ· τί πάννυχον ὕπνον ἀωτεῖς;
- οὐκ ἀΐεις ὡς Τρῶες ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο
- εἵαται ἄγχι νεῶν, ὀλίγος δʼ ἔτι χῶρος ἐρύκει;
- ὣς φάθʼ, ὃ δʼ ἐξ ὕπνοιο μάλα κραιπνῶς ἀνόρουσε,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- σχέτλιός ἐσσι γεραιέ· σὺ μὲν πόνου οὔ ποτε λήγεις.
- οὔ νυ καὶ ἄλλοι ἔασι νεώτεροι υἷες Ἀχαιῶν
- οἵ κεν ἔπειτα ἕκαστον ἐγείρειαν βασιλήων
- πάντῃ ἐποιχόμενοι; σὺ δʼ ἀμήχανός ἐσσι γεραιέ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα φίλος κατὰ μοῖραν ἔειπες.
- εἰσὶν μέν μοι παῖδες ἀμύμονες, εἰσὶ δὲ λαοὶ
- καὶ πολέες, τῶν κέν τις ἐποιχόμενος καλέσειεν·
- ἀλλὰ μάλα μεγάλη χρειὼ βεβίηκεν Ἀχαιούς.
- νῦν γὰρ δὴ πάντεσσιν ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς
- ἢ μάλα λυγρὸς ὄλεθρος Ἀχαιοῖς ἠὲ βιῶναι.
- ἀλλʼ ἴθι νῦν Αἴαντα ταχὺν καὶ Φυλέος υἱὸν
- ἄνστησον· σὺ γάρ ἐσσι νεώτερος· εἴ μʼ ἐλεαίρεις.
- ὣς φάθʼ, ὃ δʼ ἀμφʼ ὤμοισιν ἑέσσατο δέρμα λέοντος
- αἴθωνος μεγάλοιο ποδηνεκές, εἵλετο δʼ ἔγχος.
- βῆ δʼ ἰέναι, τοὺς δʼ ἔνθεν ἀναστήσας ἄγεν ἥρως.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ φυλάκεσσιν ἐν ἀγρομένοισιν ἔμιχθεν,
- οὐδὲ μὲν εὕδοντας φυλάκων ἡγήτορας εὗρον,
- ἀλλʼ ἐγρηγορτὶ σὺν τεύχεσιν εἵατο πάντες.
- ὡς δὲ κύνες περὶ μῆλα δυσωρήσωνται ἐν αὐλῇ
- θηρὸς ἀκούσαντες κρατερόφρονος, ὅς τε καθʼ ὕλην
- ἔρχηται διʼ ὄρεσφι· πολὺς δʼ ὀρυμαγδὸς ἐπʼ αὐτῷ
- ἀνδρῶν ἠδὲ κυνῶν, ἀπό τέ σφισιν ὕπνος ὄλωλεν·
- ὣς τῶν νήδυμος ὕπνος ἀπὸ βλεφάροιιν ὀλώλει
- νύκτα φυλασσομένοισι κακήν· πεδίον δὲ γὰρ αἰεὶ
- τετράφαθʼ, ὁππότʼ ἐπὶ Τρώων ἀΐοιεν ἰόντων.
- τοὺς δʼ ὃ γέρων γήθησεν ἰδὼν θάρσυνέ τε μύθῳ
- καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- οὕτω νῦν φίλα τέκνα φυλάσσετε· μηδέ τινʼ ὕπνος
- αἱρείτω, μὴ χάρμα γενώμεθα δυσμενέεσσιν.
- ὣς εἰπὼν τάφροιο διέσσυτο· τοὶ δʼ ἅμʼ ἕποντο
- Ἀργείων βασιλῆες ὅσοι κεκλήατο βουλήν.
- τοῖς δʼ ἅμα Μηριόνης καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱὸς
- ἤϊσαν· αὐτοὶ γὰρ κάλεον συμμητιάασθαι.
- τάφρον δʼ ἐκδιαβάντες ὀρυκτὴν ἑδριόωντο
- ἐν καθαρῷ, ὅθι δὴ νεκύων διεφαίνετο χῶρος
- πιπτόντων· ὅθεν αὖτις ἀπετράπετʼ ὄβριμος Ἕκτωρ
- ὀλλὺς Ἀργείους, ὅτε δὴ περὶ νὺξ ἐκάλυψεν.
- ἔνθα καθεζόμενοι ἔπεʼ ἀλλήλοισι πίφαυσκον·
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- ὦ φίλοι οὐκ ἂν δή τις ἀνὴρ πεπίθοιθʼ ἑῷ αὐτοῦ
- θυμῷ τολμήεντι μετὰ Τρῶας μεγαθύμους
- ἐλθεῖν, εἴ τινά που δηΐων ἕλοι ἐσχατόωντα,
- ἤ τινά που καὶ φῆμιν ἐνὶ Τρώεσσι πύθοιτο,
- ἅσσά τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν, ἢ μεμάασιν
- αὖθι μένειν παρὰ νηυσὶν ἀπόπροθεν, ἦε πόλιν δὲ
- ἂψ ἀναχωρήσουσιν, ἐπεὶ δαμάσαντό γʼ Ἀχαιούς.
- ταῦτά κε πάντα πύθοιτο, καὶ ἂψ εἰς ἡμέας ἔλθοι
- ἀσκηθής· μέγα κέν οἱ ὑπουράνιον κλέος εἴη
- πάντας ἐπʼ ἀνθρώπους, καί οἱ δόσις ἔσσεται ἐσθλή·
- ὅσσοι γὰρ νήεσσιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι
- τῶν πάντων οἱ ἕκαστος ὄϊν δώσουσι μέλαιναν
- θῆλυν ὑπόρρηνον· τῇ μὲν κτέρας οὐδὲν ὁμοῖον,
- αἰεὶ δʼ ἐν δαίτῃσι καὶ εἰλαπίνῃσι παρέσται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- Νέστορ ἔμʼ ὀτρύνει κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ἀνδρῶν δυσμενέων δῦναι στρατὸν ἐγγὺς ἐόντων
- Τρώων· ἀλλʼ εἴ τίς μοι ἀνὴρ ἅμʼ ἕποιτο καὶ ἄλλος
- μᾶλλον θαλπωρὴ καὶ θαρσαλεώτερον ἔσται.
- σύν τε δύʼ ἐρχομένω καί τε πρὸ ὃ τοῦ ἐνόησεν
- ὅππως κέρδος ἔῃ· μοῦνος δʼ εἴ πέρ τε νοήσῃ
- ἀλλά τέ οἱ βράσσων τε νόος, λεπτὴ δέ τε μῆτις.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἔθελον Διομήδεϊ πολλοὶ ἕπεσθαι.
- ἠθελέτην Αἴαντε δύω θεράποντες Ἄρηος,
- ἤθελε Μηριόνης, μάλα δʼ ἤθελε Νέστορος υἱός,
- ἤθελε δʼ Ἀτρεΐδης δουρικλειτὸς Μενέλαος,
- ἤθελε δʼ ὁ τλήμων Ὀδυσεὺς καταδῦναι ὅμιλον
- Τρώων· αἰεὶ γάρ οἱ ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἐτόλμα.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- Τυδεΐδη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ
- τὸν μὲν δὴ ἕταρόν γʼ αἱρήσεαι ὅν κʼ ἐθέλῃσθα,
- φαινομένων τὸν ἄριστον, ἐπεὶ μεμάασί γε πολλοί.
- μηδὲ σύ γʼ αἰδόμενος σῇσι φρεσὶ τὸν μὲν ἀρείω
- καλλείπειν, σὺ δὲ χείρονʼ ὀπάσσεαι αἰδοῖ εἴκων
- ἐς γενεὴν ὁρόων, μηδʼ εἰ βασιλεύτερός ἐστιν.
- ὣς ἔφατʼ, ἔδεισεν δὲ περὶ ξανθῷ Μενελάῳ.
- τοῖς δʼ αὖτις μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- εἰ μὲν δὴ ἕταρόν γε κελεύετέ μʼ αὐτὸν ἑλέσθαι,
- πῶς ἂν ἔπειτʼ Ὀδυσῆος ἐγὼ θείοιο λαθοίμην,
- οὗ πέρι μὲν πρόφρων κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ἐν πάντεσσι πόνοισι, φιλεῖ δέ ἑ Παλλὰς Ἀθήνη.
- τούτου γʼ ἑσπομένοιο καὶ ἐκ πυρὸς αἰθομένοιο
- ἄμφω νοστήσαιμεν, ἐπεὶ περίοιδε νοῆσαι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- Τυδεΐδη μήτʼ ἄρ με μάλʼ αἴνεε μήτέ τι νείκει·
- εἰδόσι γάρ τοι ταῦτα μετʼ Ἀργείοις ἀγορεύεις.
- ἀλλʼ ἴομεν· μάλα γὰρ νὺξ ἄνεται, ἐγγύθι δʼ ἠώς,
- ἄστρα δὲ δὴ προβέβηκε, παροίχωκεν δὲ πλέων νὺξ
- τῶν δύο μοιράων, τριτάτη δʼ ἔτι μοῖρα λέλειπται.
- ὣς εἰπόνθʼ ὅπλοισιν ἔνι δεινοῖσιν ἐδύτην.
- Τυδεΐδῃ μὲν δῶκε μενεπτόλεμος Θρασυμήδης
- φάσγανον ἄμφηκες· τὸ δʼ ἑὸν παρὰ νηῒ λέλειπτο·
- καὶ σάκος· ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε
- ταυρείην, ἄφαλόν τε καὶ ἄλλοφον, ἥ τε καταῖτυξ
- κέκληται, ῥύεται δὲ κάρη θαλερῶν αἰζηῶν.
- Μηριόνης δʼ Ὀδυσῆϊ δίδου βιὸν ἠδὲ φαρέτρην
- καὶ ξίφος, ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε
- ῥινοῦ ποιητήν· πολέσιν δʼ ἔντοσθεν ἱμᾶσιν
- ἐντέτατο στερεῶς· ἔκτοσθε δὲ λευκοὶ ὀδόντες
- ἀργιόδοντος ὑὸς θαμέες ἔχον ἔνθα καὶ ἔνθα
- εὖ καὶ ἐπισταμένως· μέσσῃ δʼ ἐνὶ πῖλος ἀρήρει.
- τήν ῥά ποτʼ ἐξ Ἐλεῶνος Ἀμύντορος Ὀρμενίδαο
- ἐξέλετʼ Αὐτόλυκος πυκινὸν δόμον ἀντιτορήσας,
- Σκάνδειαν δʼ ἄρα δῶκε Κυθηρίῳ Ἀμφιδάμαντι·
- Ἀμφιδάμας δὲ Μόλῳ δῶκε ξεινήϊον εἶναι,
- αὐτὰρ ὃ Μηριόνῃ δῶκεν ᾧ παιδὶ φορῆναι·
- δὴ τότʼ Ὀδυσσῆος πύκασεν κάρη ἀμφιτεθεῖσα.
- τὼ δʼ ἐπεὶ οὖν ὅπλοισιν ἔνι δεινοῖσιν ἐδύτην,
- βάν ῥʼ ἰέναι, λιπέτην δὲ κατʼ αὐτόθι πάντας ἀρίστους.
- τοῖσι δὲ δεξιὸν ἧκεν ἐρῳδιὸν ἐγγὺς ὁδοῖο
- Παλλὰς Ἀθηναίη· τοὶ δʼ οὐκ ἴδον ὀφθαλμοῖσι
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, ἀλλὰ κλάγξαντος ἄκουσαν.
- χαῖρε δὲ τῷ ὄρνιθʼ Ὀδυσεύς, ἠρᾶτο δʼ Ἀθήνῃ·
- κλῦθί μευ αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, ἥ τέ μοι αἰεὶ
- ἐν πάντεσσι πόνοισι παρίστασαι, οὐδέ σε λήθω
- κινύμενος· νῦν αὖτε μάλιστά με φῖλαι Ἀθήνη,
- δὸς δὲ πάλιν ἐπὶ νῆας ἐϋκλεῖας ἀφικέσθαι
- ῥέξαντας μέγα ἔργον, ὅ κε Τρώεσσι μελήσῃ.
- δεύτερος αὖτʼ ἠρᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- κέκλυθι νῦν καὶ ἐμεῖο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη·
- σπεῖό μοι ὡς ὅτε πατρὶ ἅμʼ ἕσπεο Τυδέϊ δίῳ
- ἐς Θήβας, ὅτε τε πρὸ Ἀχαιῶν ἄγγελος ᾔει.
- τοὺς δʼ ἄρʼ ἐπʼ Ἀσωπῷ λίπε χαλκοχίτωνας Ἀχαιούς,
- αὐτὰρ ὃ μειλίχιον μῦθον φέρε Καδμείοισι
- κεῖσʼ· ἀτὰρ ἂψ ἀπιὼν μάλα μέρμερα μήσατο ἔργα
- σὺν σοὶ δῖα θεά, ὅτε οἱ πρόφρασσα παρέστης.
- ὣς νῦν μοι ἐθέλουσα παρίσταο καί με φύλασσε.
- σοὶ δʼ αὖ ἐγὼ ῥέξω βοῦν ἦνιν εὐρυμέτωπον
- ἀδμήτην, ἣν οὔ πω ὑπὸ ζυγὸν ἤγαγεν ἀνήρ·
- τήν τοι ἐγὼ ῥέξω χρυσὸν κέρασιν περιχεύας.
- ὣς ἔφαν εὐχόμενοι, τῶν δʼ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη.
- οἳ δʼ ἐπεὶ ἠρήσαντο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο,
- βάν ῥʼ ἴμεν ὥς τε λέοντε δύω διὰ νύκτα μέλαιναν
- ἂμ φόνον, ἂν νέκυας, διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα.
- οὐδὲ μὲν οὐδὲ Τρῶας ἀγήνορας εἴασεν Ἕκτωρ
- εὕδειν, ἀλλʼ ἄμυδις κικλήσκετο πάντας ἀρίστους,
- ὅσσοι ἔσαν Τρώων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες·
- τοὺς ὅ γε συγκαλέσας πυκινὴν ἀρτύνετο βουλήν·
- τίς κέν μοι τόδε ἔργον ὑποσχόμενος τελέσειε
- δώρῳ ἔπι μεγάλῳ; μισθὸς δέ οἱ ἄρκιος ἔσται.
- δώσω γὰρ δίφρόν τε δύω τʼ ἐριαύχενας ἵππους
- οἵ κεν ἄριστοι ἔωσι θοῇς ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν
- ὅς τίς κε τλαίη, οἷ τʼ αὐτῷ κῦδος ἄροιτο,
- νηῶν ὠκυπόρων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔκ τε πυθέσθαι
- ἠέ φυλάσσονται νῆες θοαὶ ὡς τὸ πάρος περ,
- ἦ ἤδη χείρεσσιν ὑφʼ ἡμετέρῃσι δαμέντες
- φύξιν βουλεύουσι μετὰ σφίσιν, οὐδʼ ἐθέλουσι
- νύκτα φυλασσέμεναι, καμάτῳ ἀδηκότες αἰνῷ.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- ἦν δέ τις ἐν Τρώεσσι Δόλων Εὐμήδεος υἱὸς
- κήρυκος θείοιο πολύχρυσος πολύχαλκος,
- ὃς δή τοι εἶδος μὲν ἔην κακός, ἀλλὰ ποδώκης·
- αὐτὰρ ὃ μοῦνος ἔην μετὰ πέντε κασιγνήτῃσιν.
- ὅς ῥα τότε Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι μῦθον ἔειπεν·
- Ἕκτορ ἔμʼ ὀτρύνει κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- νηῶν ὠκυπόρων σχεδὸν ἐλθέμεν ἔκ τε πυθέσθαι.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τὸ σκῆπτρον ἀνάσχεο, καί μοι ὄμοσσον
- ἦ μὲν τοὺς ἵππους τε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ
- δωσέμεν, οἳ φορέουσιν ἀμύμονα Πηλεΐωνα,
- σοὶ δʼ ἐγὼ οὐχ ἅλιος σκοπὸς ἔσσομαι οὐδʼ ἀπὸ δόξης·
- τόφρα γὰρ ἐς στρατὸν εἶμι διαμπερὲς ὄφρʼ ἂν ἵκωμαι
- νῆʼ Ἀγαμεμνονέην, ὅθι που μέλλουσιν ἄριστοι
- βουλὰς βουλεύειν ἢ φευγέμεν ἠὲ μάχεσθαι.
- ὣς φάθʼ, ὃ δʼ ἐν χερσὶ σκῆπτρον λάβε καί οἱ ὄμοσσεν·
- ἴστω νῦν Ζεὺς αὐτὸς ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης
- μὴ μὲν τοῖς ἵπποισιν ἀνὴρ ἐποχήσεται ἄλλος
- Τρώων, ἀλλά σέ φημι διαμπερὲς ἀγλαϊεῖσθαι.
- ὣς φάτο καί ῥʼ ἐπίορκον ἐπώμοσε, τὸν δʼ ὀρόθυνεν·
- αὐτίκα δʼ ἀμφʼ ὤμοισιν ἐβάλλετο καμπύλα τόξα,
- ἕσσατο δʼ ἔκτοσθεν ῥινὸν πολιοῖο λύκοιο,
- κρατὶ δʼ ἐπὶ κτιδέην κυνέην, ἕλε δʼ ὀξὺν ἄκοντα,
- βῆ δʼ ἰέναι προτὶ νῆας ἀπὸ στρατοῦ· οὐδʼ ἄρʼ ἔμελλεν
- ἐλθὼν ἐκ νηῶν ἂψ Ἕκτορι μῦθον ἀποίσειν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν κάλλιφʼ ὅμιλον,
- βῆ ῥʼ ἀνʼ ὁδὸν μεμαώς· τὸν δὲ φράσατο προσιόντα
- διογενὴς Ὀδυσεύς, Διομήδεα δὲ προσέειπεν·
- οὗτός τις Διόμηδες ἀπὸ στρατοῦ ἔρχεται ἀνήρ,
- οὐκ οἶδʼ ἢ νήεσσιν ἐπίσκοπος ἡμετέρῃσιν,
- ἦ τινα συλήσων νεκύων κατατεθνηώτων.
- ἀλλʼ ἐῶμέν μιν πρῶτα παρεξελθεῖν πεδίοιο
- τυτθόν· ἔπειτα δέ κʼ αὐτὸν ἐπαΐξαντες ἕλοιμεν
- καρπαλίμως· εἰ δʼ ἄμμε παραφθαίησι πόδεσσιν,
- αἰεί μιν ἐπὶ νῆας ἀπὸ στρατόφι προτιειλεῖν
- ἔγχει ἐπαΐσσων, μή πως προτὶ ἄστυ ἀλύξῃ.
- ὣς ἄρα φωνήσαντε παρὲξ ὁδοῦ ἐν νεκύεσσι
- κλινθήτην· ὃ δʼ ἄρʼ ὦκα παρέδραμεν ἀφραδίῃσιν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἀπέην ὅσσόν τʼ ἐπὶ οὖρα πέλονται
- ἡμιόνων· αἱ γάρ τε βοῶν προφερέστεραί εἰσιν
- ἑλκέμεναι νειοῖο βαθείης πηκτὸν ἄροτρον·
- τὼ μὲν ἐπεδραμέτην, ὃ δʼ ἄρʼ ἔστη δοῦπον ἀκούσας.
- ἔλπετο γὰρ κατὰ θυμὸν ἀποστρέψοντας ἑταίρους
- ἐκ Τρώων ἰέναι πάλιν Ἕκτορος ὀτρύναντος.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἄπεσαν δουρηνεκὲς ἢ καὶ ἔλασσον,
- γνῶ ῥʼ ἄνδρας δηΐους, λαιψηρὰ δὲ γούνατʼ ἐνώμα
- φευγέμεναι· τοὶ δʼ αἶψα διώκειν ὁρμήθησαν.
- ὡς δʼ ὅτε καρχαρόδοντε δύω κύνε εἰδότε θήρης
- ἢ κεμάδʼ ἠὲ λαγωὸν ἐπείγετον ἐμμενὲς αἰεὶ
- χῶρον ἀνʼ ὑλήενθʼ, ὃ δέ τε προθέῃσι μεμηκώς,
- ὣς τὸν Τυδεΐδης ἠδʼ ὃ πτολίπορθος Ὀδυσσεὺς
- λαοῦ ἀποτμήξαντε διώκετον ἐμμενὲς αἰεί.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τάχʼ ἔμελλε μιγήσεσθαι φυλάκεσσι
- φεύγων ἐς νῆας, τότε δὴ μένος ἔμβαλʼ Ἀθήνη
- Τυδεΐδῃ, ἵνα μή τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- φθαίη ἐπευξάμενος βαλέειν, ὃ δὲ δεύτερος ἔλθοι.
- δουρὶ δʼ ἐπαΐσσων προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- ἠὲ μένʼ ἠέ σε δουρὶ κιχήσομαι, οὐδέ σέ φημι
- δηρὸν ἐμῆς ἀπὸ χειρὸς ἀλύξειν αἰπὺν ὄλεθρον.
- ἦ ῥα καὶ ἔγχος ἀφῆκεν, ἑκὼν δʼ ἡμάρτανε φωτός·
- δεξιτερὸν δʼ ὑπὲρ ὦμον ἐΰξου δουρὸς ἀκωκὴ
- ἐν γαίῃ ἐπάγη· ὃ δʼ ἄρʼ ἔστη τάρβησέν τε
- βαμβαίνων· ἄραβος δὲ διὰ στόμα γίγνετʼ ὀδόντων·
- χλωρὸς ὑπαὶ δείους· τὼ δʼ ἀσθμαίνοντε κιχήτην,
- χειρῶν δʼ ἁψάσθην· ὃ δὲ δακρύσας ἔπος ηὔδα·
- ζωγρεῖτʼ, αὐτὰρ ἐγὼν ἐμὲ λύσομαι· ἔστι γὰρ ἔνδον
- χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος,
- τῶν κʼ ὔμμιν χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσιʼ ἄποινα
- εἴ κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτʼ ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- θάρσει, μηδέ τί τοι θάνατος καταθύμιος ἔστω.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον·
- πῇ δὴ οὕτως ἐπὶ νῆας ἀπὸ στρατοῦ ἔρχεαι οἶος
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, ὅτε θʼ εὕδουσι βροτοὶ ἄλλοι;
- ἤ τινα συλήσων νεκύων κατατεθνηώτων;
- ἦ σʼ Ἕκτωρ προέηκε διασκοπιᾶσθαι ἕκαστα
- νῆας ἔπι γλαφυράς; ἦ σʼ αὐτὸν θυμὸς ἀνῆκε;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Δόλων, ὑπὸ δʼ ἔτρεμε γυῖα·
- πολλῇσίν μʼ ἄτῃσι παρὲκ νόον ἤγαγεν Ἕκτωρ,
- ὅς μοι Πηλεΐωνος ἀγαυοῦ μώνυχας ἵππους
- δωσέμεναι κατένευσε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ,
- ἠνώγει δέ μʼ ἰόντα θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν
- ἀνδρῶν δυσμενέων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔκ τε πυθέσθαι
- ἠὲ φυλάσσονται νῆες θοαὶ ὡς τὸ πάρος περ,
- ἦ ἤδη χείρεσσιν ὑφʼ ἡμετέρῃσι δαμέντες
- φύξιν βουλεύουσι μετὰ σφίσιν, οὐδʼ ἐθέλουσι
- νύκτα φυλασσέμεναι, καμάτῳ ἀδηκότες αἰνῷ.
- τὸν δʼ ἐπιμειδήσας προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ἦ ῥά νύ τοι μεγάλων δώρων ἐπεμαίετο θυμὸς
- ἵππων Αἰακίδαο δαΐφρονος· οἳ δʼ ἀλεγεινοὶ
- ἀνδράσι γε θνητοῖσι δαμήμεναι ἠδʼ ὀχέεσθαι
- ἄλλῳ γʼ ἢ Ἀχιλῆϊ, τὸν ἀθανάτη τέκε μήτηρ.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον·
- ποῦ νῦν δεῦρο κιὼν λίπες Ἕκτορα ποιμένα λαῶν;
- ποῦ δέ οἱ ἔντεα κεῖται ἀρήϊα, ποῦ δέ οἱ ἵπποι;
- πῶς δαὶ τῶν ἄλλων Τρώων φυλακαί τε καὶ εὐναί;
- ἅσσά τε μητιόωσι μετὰ σφίσιν, ἢ μεμάασιν
- αὖθι μένειν παρὰ νηυσὶν ἀπόπροθεν, ἦε πόλιν δὲ
- ἂψ ἀναχωρήσουσιν, ἐπεὶ δαμάσαντό γʼ Ἀχαιούς.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Δόλων Εὐμήδεος υἱός·
- τοὶ γὰρ ἐγώ τοι ταῦτα μάλʼ ἀτρεκέως καταλέξω.
- Ἕκτωρ μὲν μετὰ τοῖσιν, ὅσοι βουληφόροι εἰσί,
- βουλὰς βουλεύει θείου παρὰ σήματι Ἴλου
- νόσφιν ἀπὸ φλοίσβου· φυλακὰς δʼ ἃς εἴρεαι ἥρως
- οὔ τις κεκριμένη ῥύεται στρατὸν οὐδὲ φυλάσσει.
- ὅσσαι μὲν Τρώων πυρὸς ἐσχάραι, οἷσιν ἀνάγκη
- οἷ δʼ ἐγρηγόρθασι φυλασσέμεναί τε κέλονται
- ἀλλήλοις· ἀτὰρ αὖτε πολύκλητοι ἐπίκουροι
- εὕδουσι· Τρωσὶν γὰρ ἐπιτραπέουσι φυλάσσειν·
- οὐ γάρ σφιν παῖδες σχεδὸν εἵαται οὐδὲ γυναῖκες.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- πῶς γὰρ νῦν Τρώεσσι μεμιγμένοι ἱπποδάμοισιν
- εὕδουσʼ ἦ ἀπάνευθε; δίειπέ μοι ὄφρα δαείω.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Δόλων Εὐμήδεος υἱός·
- τοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ταῦτα μάλʼ ἀτρεκέως καταλέξω.
- πρὸς μὲν ἁλὸς Κᾶρες καὶ Παίονες ἀγκυλότοξοι
- καὶ Λέλεγες καὶ Καύκωνες δῖοί τε Πελασγοί,
- πρὸς Θύμβρης δʼ ἔλαχον Λύκιοι Μυσοί τʼ ἀγέρωχοι
- καὶ Φρύγες ἱππόμαχοι καὶ Μῄονες ἱπποκορυσταί.
- ἀλλὰ τί ἢ ἐμὲ ταῦτα διεξερέεσθε ἕκαστα;
- εἰ γὰρ δὴ μέματον Τρώων καταδῦναι ὅμιλον
- Θρήϊκες οἷδʼ ἀπάνευθε νεήλυδες ἔσχατοι ἄλλων·
- ἐν δέ σφιν Ῥῆσος βασιλεὺς πάϊς Ἠϊονῆος.
- τοῦ δὴ καλλίστους ἵππους ἴδον ἠδὲ μεγίστους·
- λευκότεροι χιόνος, θείειν δʼ ἀνέμοισιν ὁμοῖοι·
- ἅρμα δέ οἱ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ εὖ ἤσκηται·
- τεύχεα δὲ χρύσεια πελώρια θαῦμα ἰδέσθαι
- ἤλυθʼ ἔχων· τὰ μὲν οὔ τι καταθνητοῖσιν ἔοικεν
- ἄνδρεσσιν φορέειν, ἀλλʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- ἀλλʼ ἐμὲ μὲν νῦν νηυσὶ πελάσσετον ὠκυπόροισιν,
- ἠέ με δήσαντες λίπετʼ αὐτόθι νηλέϊ δεσμῷ,
- ὄφρά κεν ἔλθητον καὶ πειρηθῆτον ἐμεῖο
- ἠὲ κατʼ αἶσαν ἔειπον ἐν ὑμῖν, ἦε καὶ οὐκί.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- μὴ δή μοι φύξίν γε Δόλων ἐμβάλλεο θυμῷ·
- ἐσθλά περ ἀγγείλας, ἐπεὶ ἵκεο χεῖρας ἐς ἁμάς.
- εἰ μὲν γάρ κέ σε νῦν ἀπολύσομεν ἠὲ μεθῶμεν,
- ἦ τε καὶ ὕστερον εἶσθα θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- ἠὲ διοπτεύσων ἢ ἐναντίβιον πολεμίξων·
- εἰ δέ κʼ ἐμῇς ὑπὸ χερσὶ δαμεὶς ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσῃς,
- οὐκέτʼ ἔπειτα σὺ πῆμά ποτʼ ἔσσεαι Ἀργείοισιν.
- ἦ, καὶ ὃ μέν μιν ἔμελλε γενείου χειρὶ παχείῃ
- ἁψάμενος λίσσεσθαι, ὃ δʼ αὐχένα μέσσον ἔλασσε
- φασγάνῳ ἀΐξας, ἀπὸ δʼ ἄμφω κέρσε τένοντε·
- φθεγγομένου δʼ ἄρα τοῦ γε κάρη κονίῃσιν ἐμίχθη.
- τοῦ δʼ ἀπὸ μὲν κτιδέην κυνέην κεφαλῆφιν ἕλοντο
- καὶ λυκέην καὶ τόξα παλίντονα καὶ δόρυ μακρόν·
- καὶ τά γʼ Ἀθηναίῃ ληΐτιδι δῖος Ὀδυσσεὺς
- ὑψόσʼ ἀνέσχεθε χειρὶ καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- χαῖρε θεὰ τοῖσδεσσι· σὲ γὰρ πρώτην ἐν Ὀλύμπῳ
- πάντων ἀθανάτων ἐπιδωσόμεθʼ· ἀλλὰ καὶ αὖτις
- πέμψον ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν ἵππους τε καὶ εὐνάς.
- ὣς ἄρʼ ἐφώνησεν, καὶ ἀπὸ ἕθεν ὑψόσʼ ἀείρας
- θῆκεν ἀνὰ μυρίκην· δέελον δʼ ἐπὶ σῆμά τʼ ἔθηκε
- συμμάρψας δόνακας μυρίκης τʼ ἐριθηλέας ὄζους,
- μὴ λάθοι αὖτις ἰόντε θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν.
- τὼ δὲ βάτην προτέρω διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα,
- αἶψα δʼ ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τέλος ἷξον ἰόντες.
- οἳ δʼ εὗδον καμάτῳ ἀδηκότες, ἔντεα δέ σφιν
- καλὰ παρʼ αὐτοῖσι χθονὶ κέκλιτο εὖ κατὰ κόσμον
- τριστοιχί· παρὰ δέ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι.
- Ῥῆσος δʼ ἐν μέσῳ εὗδε, παρʼ αὐτῷ δʼ ὠκέες ἵπποι
- ἐξ ἐπιδιφριάδος πυμάτης ἱμᾶσι δέδεντο.
- τὸν δʼ Ὀδυσεὺς προπάροιθεν ἰδὼν Διομήδεϊ δεῖξεν·
- οὗτός τοι Διόμηδες ἀνήρ, οὗτοι δέ τοι ἵπποι,
- οὓς νῶϊν πίφαυσκε Δόλων ὃν ἐπέφνομεν ἡμεῖς.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ πρόφερε κρατερὸν μένος· οὐδέ τί σε χρὴ
- ἑστάμεναι μέλεον σὺν τεύχεσιν, ἀλλὰ λύʼ ἵππους·
- ἠὲ σύ γʼ ἄνδρας ἔναιρε, μελήσουσιν δʼ ἐμοὶ ἵπποι.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἔμπνευσε μένος γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- κτεῖνε δʼ ἐπιστροφάδην· τῶν δὲ στόνος ὄρνυτʼ ἀεικὴς
- ἄορι θεινομένων, ἐρυθαίνετο δʼ αἵματι γαῖα.
- ὡς δὲ λέων μήλοισιν ἀσημάντοισιν ἐπελθὼν
- αἴγεσιν ἢ ὀΐεσσι κακὰ φρονέων ἐνορούσῃ,
- ὣς μὲν Θρήϊκας ἄνδρας ἐπῴχετο Τυδέος υἱὸς
- ὄφρα δυώδεκʼ ἔπεφνεν· ἀτὰρ πολύμητις Ὀδυσσεὺς
- ὅν τινα Τυδεΐδης ἄορι πλήξειε παραστὰς
- τὸν δʼ Ὀδυσεὺς μετόπισθε λαβὼν ποδὸς ἐξερύσασκε,
- τὰ φρονέων κατὰ θυμὸν ὅπως καλλίτριχες ἵπποι
- ῥεῖα διέλθοιεν μηδὲ τρομεοίατο θυμῷ
- νεκροῖς ἀμβαίνοντες· ἀήθεσσον γὰρ ἔτʼ αὐτῶν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ βασιλῆα κιχήσατο Τυδέος υἱός,
- τὸν τρισκαιδέκατον μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα
- ἀσθμαίνοντα· κακὸν γὰρ ὄναρ κεφαλῆφιν ἐπέστη
- τὴν νύκτʼ Οἰνεΐδαο πάϊς διὰ μῆτιν Ἀθήνης.
- τόφρα δʼ ἄρʼ ὃ τλήμων Ὀδυσεὺς λύε μώνυχας ἵππους,
- σὺν δʼ ἤειρεν ἱμᾶσι καὶ ἐξήλαυνεν ὁμίλου
- τόξῳ ἐπιπλήσσων, ἐπεὶ οὐ μάστιγα φαεινὴν
- ποικίλου ἐκ δίφροιο νοήσατο χερσὶν ἑλέσθαι·
- ῥοίζησεν δʼ ἄρα πιφαύσκων Διομήδεϊ δίῳ.
- αὐτὰρ ὃ μερμήριζε μένων ὅ τι κύντατον ἕρδοι,
- ἢ ὅ γε δίφρον ἑλών, ὅθι ποικίλα τεύχεʼ ἔκειτο,
- ῥυμοῦ ἐξερύοι ἢ ἐκφέροι ὑψόσʼ ἀείρας,
- ἦ ἔτι τῶν πλεόνων Θρῃκῶν ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο.
- εἷος ὃ ταῦθʼ ὥρμαινε κατὰ φρένα, τόφρα δʼ Ἀθήνη
- ἐγγύθεν ἱσταμένη προσέφη Διομήδεα δῖον·
- νόστου δὴ μνῆσαι μεγαθύμου Τυδέος υἱὲ
- νῆας ἔπι γλαφυράς, μὴ καὶ πεφοβημένος ἔλθῃς,
- μή πού τις καὶ Τρῶας ἐγείρῃσιν θεὸς ἄλλος.
- ὣς φάθʼ, ὃ δὲ ξυνέηκε θεᾶς ὄπα φωνησάσης,
- καρπαλίμως δʼ ἵππων ἐπεβήσετο· κόψε δʼ Ὀδυσσεὺς
- τόξῳ· τοὶ δʼ ἐπέτοντο θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν.
- οὐδʼ ἀλαοσκοπιὴν εἶχʼ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- ὡς ἴδʼ Ἀθηναίην μετὰ Τυδέος υἱὸν ἕπουσαν·
- τῇ κοτέων Τρώων κατεδύσετο πουλὺν ὅμιλον,
- ὦρσεν δὲ Θρῃκῶν βουληφόρον Ἱπποκόωντα
- Ῥήσου ἀνεψιὸν ἐσθλόν· ὃ δʼ ἐξ ὕπνου ἀνορούσας
- ὡς ἴδε χῶρον ἐρῆμον, ὅθʼ ἕστασαν ὠκέες ἵπποι,
- ἄνδράς τʼ ἀσπαίροντας ἐν ἀργαλέῃσι φονῇσιν,
- ᾤμωξέν τʼ ἄρʼ ἔπειτα φίλον τʼ ὀνόμηνεν ἑταῖρον.
- Τρώων δὲ κλαγγή τε καὶ ἄσπετος ὦρτο κυδοιμὸς
- θυνόντων ἄμυδις· θηεῦντο δὲ μέρμερα ἔργα
- ὅσσʼ ἄνδρες ῥέξαντες ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας.
- οἳ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι σκοπὸν Ἕκτορος ἔκταν,
- ἔνθʼ Ὀδυσεὺς μὲν ἔρυξε Διῒ φίλος ὠκέας ἵππους,
- Τυδεΐδης δὲ χαμᾶζε θορὼν ἔναρα βροτόεντα
- ἐν χείρεσσʼ Ὀδυσῆϊ τίθει, ἐπεβήσετο δʼ ἵππων·
- μάστιξεν δʼ ἵππους, τὼ δʼ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην
- νῆας ἔπι γλαφυράς· τῇ γὰρ φίλον ἔπλετο θυμῷ.
- Νέστωρ δὲ πρῶτος κτύπον ἄϊε φώνησέν τε·
- ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- ψεύσομαι, ἦ ἔτυμον ἐρέω; κέλεται δέ με θυμός.
- ἵππων μʼ ὠκυπόδων ἀμφὶ κτύπος οὔατα βάλλει.
- αἲ γὰρ δὴ Ὀδυσεύς τε καὶ ὃ κρατερὸς Διομήδης
- ὧδʼ ἄφαρ ἐκ Τρώων ἐλασαίατο μώνυχας ἵππους·
- ἀλλʼ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα μή τι πάθωσιν
- Ἀργείων οἳ ἄριστοι ὑπὸ Τρώων ὀρυμαγδοῦ.
- οὔ πω πᾶν εἴρητο ἔπος ὅτʼ ἄρʼ ἤλυθον αὐτοί.
- καί ῥʼ οἳ μὲν κατέβησαν ἐπὶ χθόνα, τοὶ δὲ χαρέντες
- δεξιῇ ἠσπάζοντο ἔπεσσί τε μειλιχίοισι·
- πρῶτος δʼ ἐξερέεινε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- εἴπʼ ἄγε μʼ ὦ πολύαινʼ Ὀδυσεῦ μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- ὅππως τοῦσδʼ ἵππους λάβετον καταδύντες ὅμιλον
- Τρώων, ἦ τίς σφωε πόρεν θεὸς ἀντιβολήσας.
- αἰνῶς ἀκτίνεσσιν ἐοικότες ἠελίοιο.
- αἰεὶ μὲν Τρώεσσʼ ἐπιμίσγομαι, οὐδέ τί φημι
- μιμνάζειν παρὰ νηυσὶ γέρων περ ἐὼν πολεμιστής·
- ἀλλʼ οὔ πω τοίους ἵππους ἴδον οὐδὲ νόησα.
- ἀλλά τινʼ ὔμμʼ ὀΐω δόμεναι θεὸν ἀντιάσαντα·
- ἀμφοτέρω γὰρ σφῶϊ φιλεῖ νεφεληγερέτα Ζεὺς
- κούρη τʼ αἰγιόχοιο Διὸς γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ὦ Νέστορ Νηληϊάδη μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- ῥεῖα θεός γʼ ἐθέλων καὶ ἀμείνονας ἠέ περ οἵδε
- ἵππους δωρήσαιτʼ, ἐπεὶ ἢ πολὺ φέρτεροί εἰσιν.
- ἵπποι δʼ οἵδε γεραιὲ νεήλυδες οὓς ἐρεείνεις
- Θρηΐκιοι· τὸν δέ σφιν ἄνακτʼ ἀγαθὸς Διομήδης
- ἔκτανε, πὰρ δʼ ἑτάρους δυοκαίδεκα πάντας ἀρίστους.
- τὸν τρισκαιδέκατον σκοπὸν εἵλομεν ἐγγύθι νηῶν,
- τόν ῥα διοπτῆρα στρατοῦ ἔμμεναι ἡμετέροιο
- Ἕκτωρ τε προέηκε καὶ ἄλλοι Τρῶες ἀγαυοί.
- ὣς εἰπὼν τάφροιο διήλασε μώνυχας ἵππους
- καγχαλόων· ἅμα δʼ ἄλλοι ἴσαν χαίροντες Ἀχαιοί.
- οἳ δʼ ὅτε Τυδεΐδεω κλισίην εὔτυκτον ἵκοντο,
- ἵππους μὲν κατέδησαν ἐϋτμήτοισιν ἱμᾶσι
- φάτνῃ ἐφʼ ἱππείῃ, ὅθι περ Διομήδεος ἵπποι
- ἕστασαν ὠκύποδες μελιηδέα πυρὸν ἔδοντες·
- νηῒ δʼ ἐνὶ πρυμνῇ ἔναρα βροτόεντα Δόλωνος
- θῆκʼ Ὀδυσεύς, ὄφρʼ ἱρὸν ἑτοιμασσαίατʼ Ἀθήνῃ.
- αὐτοὶ δʼ ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ
- ἐσβάντες κνήμας τε ἰδὲ λόφον ἀμφί τε μηρούς.
- αὐτὰρ ἐπεί σφιν κῦμα θαλάσσης ἱδρῶ πολλὸν
- νίψεν ἀπὸ χρωτὸς καὶ ἀνέψυχθεν φίλον ἦτορ,
- ἔς ῥʼ ἀσαμίνθους βάντες ἐϋξέστας λούσαντο.
- τὼ δὲ λοεσσαμένω καὶ ἀλειψαμένω λίπʼ ἐλαίῳ
- δείπνῳ ἐφιζανέτην, ἀπὸ δὲ κρητῆρος Ἀθήνῃ
- πλείου ἀφυσσόμενοι λεῖβον μελιηδέα οἶνον.
- Ἠὼς δʼ ἐκ λεχέων παρʼ ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο
- ὄρνυθʼ, ἵνʼ ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσι·
- Ζεὺς δʼ Ἔριδα προΐαλλε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- ἀργαλέην, πολέμοιο τέρας μετὰ χερσὶν ἔχουσαν.
- στῆ δʼ ἐπʼ Ὀδυσσῆος μεγακήτεϊ νηῒ μελαίνῃ,
- ἥ ῥʼ ἐν μεσσάτῳ ἔσκε γεγωνέμεν ἀμφοτέρωσε,
- ἠμὲν ἐπʼ Αἴαντος κλισίας Τελαμωνιάδαο
- ἠδʼ ἐπʼ Ἀχιλλῆος, τοί ῥʼ ἔσχατα νῆας ἐΐσας
- εἴρυσαν ἠνορέῃ πίσυνοι καὶ κάρτεϊ χειρῶν
- ἔνθα στᾶσʼ ἤϋσε θεὰ μέγα τε δεινόν τε
- ὄρθιʼ, Ἀχαιοῖσιν δὲ μέγα σθένος ἔμβαλʼ ἑκάστῳ
- καρδίῃ ἄληκτον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι.
- τοῖσι δʼ ἄφαρ πόλεμος γλυκίων γένετʼ ἠὲ νέεσθαι
- ἐν νηυσὶ γλαφυρῇσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν.
- Ἀτρεΐδης δʼ ἐβόησεν ἰδὲ ζώννυσθαι ἄνωγεν
- Ἀργείους· ἐν δʼ αὐτὸς ἐδύσετο νώροπα χαλκόν.
- κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε
- καλὰς ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας·
- δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνε,
- τόν ποτέ οἱ Κινύρης δῶκε ξεινήϊον εἶναι.
- πεύθετο γὰρ Κύπρον δὲ μέγα κλέος οὕνεκʼ Ἀχαιοὶ
- ἐς Τροίην νήεσσιν ἀναπλεύσεσθαι ἔμελλον·
- τοὔνεκά οἱ τὸν δῶκε χαριζόμενος βασιλῆϊ.
- τοῦ δʼ ἤτοι δέκα οἶμοι ἔσαν μέλανος κυάνοιο,
- δώδεκα δὲ χρυσοῖο καὶ εἴκοσι κασσιτέροιο·
- κυάνεοι δὲ δράκοντες ὀρωρέχατο προτὶ δειρὴν
- τρεῖς ἑκάτερθʼ ἴρισσιν ἐοικότες, ἅς τε Κρονίων
- ἐν νέφεϊ στήριξε, τέρας μερόπων ἀνθρώπων.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετο ξίφος· ἐν δέ οἱ ἧλοι
- χρύσειοι πάμφαινον, ἀτὰρ περὶ κουλεὸν ἦεν
- ἀργύρεον χρυσέοισιν ἀορτήρεσσιν ἀρηρός.
- ἂν δʼ ἕλετʼ ἀμφιβρότην πολυδαίδαλον ἀσπίδα θοῦριν
- καλήν, ἣν πέρι μὲν κύκλοι δέκα χάλκεοι ἦσαν,
- ἐν δέ οἱ ὀμφαλοὶ ἦσαν ἐείκοσι κασσιτέροιο
- λευκοί, ἐν δὲ μέσοισιν ἔην μέλανος κυάνοιο.
- τῇ δʼ ἐπὶ μὲν Γοργὼ βλοσυρῶπις ἐστεφάνωτο
- δεινὸν δερκομένη, περὶ δὲ Δεῖμός τε Φόβος τε.
- τῆς δʼ ἐξ ἀργύρεος τελαμὼν ἦν· αὐτὰρ ἐπʼ αὐτοῦ
- κυάνεος ἐλέλικτο δράκων, κεφαλαὶ δέ οἱ ἦσαν
- τρεῖς ἀμφιστρεφέες ἑνὸς αὐχένος ἐκπεφυυῖαι.
- κρατὶ δʼ ἐπʼ ἀμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφάληρον
- ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν.
- εἵλετο δʼ ἄλκιμα δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ
- ὀξέα· τῆλε δὲ χαλκὸς ἀπʼ αὐτόφιν οὐρανὸν εἴσω
- λάμπʼ· ἐπὶ δʼ ἐγδούπησαν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη
- τιμῶσαι βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης.
- ἡνιόχῳ μὲν ἔπειτα ἑῷ ἐπέτελλεν ἕκαστος
- ἵππους εὖ κατὰ κόσμον ἐρυκέμεν αὖθʼ ἐπὶ τάφρῳ,
- αὐτοὶ δὲ πρυλέες σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες
- ῥώοντʼ· ἄσβεστος δὲ βοὴ γένετʼ ἠῶθι πρό.
- φθὰν δὲ μέγʼ ἱππήων ἐπὶ τάφρῳ κοσμηθέντες,
- ἱππῆες δʼ ὀλίγον μετεκίαθον· ἐν δὲ κυδοιμὸν
- ὦρσε κακὸν Κρονίδης, κατὰ δʼ ὑψόθεν ἧκεν ἐέρσας
- αἵματι μυδαλέας ἐξ αἰθέρος, οὕνεκʼ ἔμελλε
- πολλὰς ἰφθίμους κεφαλὰς Ἄϊδι προϊάψειν.
- Τρῶες δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο
- Ἕκτορά τʼ ἀμφὶ μέγαν καὶ ἀμύμονα Πουλυδάμαντα
- Αἰνείαν θʼ, ὃς Τρωσὶ θεὸς ὣς τίετο δήμῳ,
- τρεῖς τʼ Ἀντηνορίδας Πόλυβον καὶ Ἀγήνορα δῖον
- ἠΐθεόν τʼ Ἀκάμαντʼ ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν.
- Ἕκτωρ δʼ ἐν πρώτοισι φέρʼ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην,
- οἷος δʼ ἐκ νεφέων ἀναφαίνεται οὔλιος ἀστὴρ
- παμφαίνων, τοτὲ δʼ αὖτις ἔδυ νέφεα σκιόεντα,
- ὣς Ἕκτωρ ὁτὲ μέν τε μετὰ πρώτοισι φάνεσκεν,
- ἄλλοτε δʼ ἐν πυμάτοισι κελεύων· πᾶς δʼ ἄρα χαλκῷ
- λάμφʼ ὥς τε στεροπὴ πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο.
- οἳ δʼ, ὥς τʼ ἀμητῆρες ἐναντίοι ἀλλήλοισιν
- ὄγμον ἐλαύνωσιν ἀνδρὸς μάκαρος κατʼ ἄρουραν
- πυρῶν ἢ κριθῶν· τὰ δὲ δράγματα ταρφέα πίπτει·
- ὣς Τρῶες καὶ Ἀχαιοὶ ἐπʼ ἀλλήλοισι θορόντες
- δῄουν, οὐδʼ ἕτεροι μνώοντʼ ὀλοοῖο φόβοιο.
- ἴσας δʼ ὑσμίνη κεφαλὰς ἔχεν, οἳ δὲ λύκοι ὣς
- θῦνον· Ἔρις δʼ ἄρʼ ἔχαιρε πολύστονος εἰσορόωσα·
- οἴη γάρ ῥα θεῶν παρετύγχανε μαρναμένοισιν,
- οἳ δʼ ἄλλοι οὔ σφιν πάρεσαν θεοί, ἀλλὰ ἕκηλοι
- σφοῖσιν ἐνὶ μεγάροισι καθήατο, ἧχι ἑκάστῳ
- δώματα καλὰ τέτυκτο κατὰ πτύχας Οὐλύμποιο.
- πάντες δʼ ᾐτιόωντο κελαινεφέα Κρονίωνα
- οὕνεκʼ ἄρα Τρώεσσιν ἐβούλετο κῦδος ὀρέξαι.
- τῶν μὲν ἄρʼ οὐκ ἀλέγιζε πατήρ· ὃ δὲ νόσφι λιασθεὶς
- τῶν ἄλλων ἀπάνευθε καθέζετο κύδεϊ γαίων
- εἰσορόων Τρώων τε πόλιν καὶ νῆας Ἀχαιῶν