Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Εὐρύπυλος Εὐαίμονος ἀγλαὸς υἱός·
- Τεῦκρος δʼ εἴνατος ἦλθε παλίντονα τόξα τιταίνων,
- στῆ δʼ ἄρʼ ὑπʼ Αἴαντος σάκεϊ Τελαμωνιάδαο.
- ἔνθʼ Αἴας μὲν ὑπεξέφερεν σάκος· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- παπτήνας, ἐπεὶ ἄρ τινʼ ὀϊστεύσας ἐν ὁμίλῳ
- βεβλήκοι, ὃ μὲν αὖθι πεσὼν ἀπὸ θυμὸν ὄλεσσεν,
- αὐτὰρ ὃ αὖτις ἰὼν πάϊς ὣς ὑπὸ μητέρα δύσκεν
- εἰς Αἴανθʼ· ὃ δέ μιν σάκεϊ κρύπτασκε φαεινῷ.
- ἔνθα τίνα πρῶτον Τρώων ἕλε Τεῦκρος ἀμύμων;
- Ὀρσίλοχον μὲν πρῶτα καὶ Ὄρμενον ἠδʼ Ὀφελέστην
- Δαίτορά τε Χρομίον τε καὶ ἀντίθεον Λυκοφόντην
- καὶ Πολυαιμονίδην Ἀμοπάονα καὶ Μελάνιππον,
- πάντας ἐπασσυτέρους πέλασε χθονὶ πουλυβοτείρῃ.
- τὸν δὲ ἰδὼν γήθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- τόξου ἄπο κρατεροῦ Τρώων ὀλέκοντα φάλαγγας·
- στῆ δὲ παρʼ αὐτὸν ἰὼν καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπε·
- Τεῦκρε φίλη κεφαλή, Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν
- βάλλʼ οὕτως, αἴ κέν τι φόως Δαναοῖσι γένηαι
- πατρί τε σῷ Τελαμῶνι, ὅ σʼ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα,
- καί σε νόθον περ ἐόντα κομίσσατο ᾧ ἐνὶ οἴκῳ·
- τὸν καὶ τηλόθʼ ἐόντα ἐϋκλείης ἐπίβησον.
- σοὶ δʼ ἐγὼ ἐξερέω ὡς καὶ τετελεσμένον ἔσται·
- αἴ κέν μοι δώῃ Ζεύς τʼ αἰγίοχος καὶ Ἀθήνη
- Ἰλίου ἐξαλαπάξαι ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
- πρώτῳ τοι μετʼ ἐμὲ πρεσβήϊον ἐν χερὶ θήσω,
- ἢ τρίποδʼ ἠὲ δύω ἵππους αὐτοῖσιν ὄχεσφιν
- ἠὲ γυναῖχʼ, ἥ κέν τοι ὁμὸν λέχος εἰσαναβαίνοι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε Τεῦκρος ἀμύμων·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε τί με σπεύδοντα καὶ αὐτὸν
- ὀτρύνεις; οὐ μέν τοι ὅση δύναμίς γε πάρεστι
- παύομαι, ἀλλʼ ἐξ οὗ προτὶ Ἴλιον ὠσάμεθʼ αὐτοὺς
- ἐκ τοῦ δὴ τόξοισι δεδεγμένος ἄνδρας ἐναίρω.
- ὀκτὼ δὴ προέηκα τανυγλώχινας ὀϊστούς,
- πάντες δʼ ἐν χροῒ πῆχθεν ἀρηϊθόων αἰζηῶν·
- τοῦτον δʼ οὐ δύναμαι βαλέειν κύνα λυσσητῆρα.
- ἦ ῥα καὶ ἄλλον ὀϊστὸν ἀπὸ νευρῆφιν ἴαλλεν
- Ἕκτορος ἀντικρύ, βαλέειν δέ ἑ ἵετο θυμός·
- καὶ τοῦ μέν ῥʼ ἀφάμαρθʼ, ὃ δʼ ἀμύμονα Γοργυθίωνα
- υἱὸν ἐῢν Πριάμοιο κατὰ στῆθος βάλεν ἰῷ,
- τόν ῥʼ ἐξ Αἰσύμηθεν ὀπυιομένη τέκε μήτηρ
- καλὴ Καστιάνειρα δέμας ἐϊκυῖα θεῇσι.
- μήκων δʼ ὡς ἑτέρωσε κάρη βάλεν, ἥ τʼ ἐνὶ κήπῳ
- καρπῷ βριθομένη νοτίῃσί τε εἰαρινῇσιν,
- ὣς ἑτέρωσʼ ἤμυσε κάρη πήληκι βαρυνθέν.
- Τεῦκρος δʼ ἄλλον ὀϊστὸν ἀπὸ νευρῆφιν ἴαλλεν
- Ἕκτορος ἀντικρύ, βαλέειν δέ ἑ ἵετο θυμός.
- ἀλλʼ ὅ γε καὶ τόθʼ ἅμαρτε· παρέσφηλεν γὰρ Ἀπόλλων·
- ἀλλʼ Ἀρχεπτόλεμον θρασὺν Ἕκτορος ἡνιοχῆα
- ἱέμενον πόλεμον δὲ βάλε στῆθος παρὰ μαζόν·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, ὑπερώησαν δέ οἱ ἵπποι
- ὠκύποδες· τοῦ δʼ αὖθι λύθη ψυχή τε μένος τε.
- Ἕκτορα δʼ αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας ἡνιόχοιο·
- τὸν μὲν ἔπειτʼ εἴασε καὶ ἀχνύμενός περ ἑταίρου,
- Κεβριόνην δʼ ἐκέλευσεν ἀδελφεὸν ἐγγὺς ἐόντα
- ἵππων ἡνίʼ ἑλεῖν· ὃ δʼ ἄρʼ οὐκ ἀπίθησεν ἀκούσας.
- αὐτὸς δʼ ἐκ δίφροιο χαμαὶ θόρε παμφανόωντος
- σμερδαλέα ἰάχων· ὃ δὲ χερμάδιον λάβε χειρί,
- βῆ δʼ ἰθὺς Τεύκρου, βαλέειν δέ ἑ θυμὸς ἀνώγει.
- ἤτοι ὃ μὲν φαρέτρης ἐξείλετο πικρὸν ὀϊστόν,
- θῆκε δʼ ἐπὶ νευρῇ· τὸν δʼ αὖ κορυθαίολος Ἕκτωρ
- αὐερύοντα παρʼ ὦμον, ὅθι κληῒς ἀποέργει
- αὐχένα τε στῆθός τε, μάλιστα δὲ καίριόν ἐστι,
- τῇ ῥʼ ἐπὶ οἷ μεμαῶτα βάλεν λίθῳ ὀκριόεντι,
- ῥῆξε δέ οἱ νευρήν· νάρκησε δὲ χεὶρ ἐπὶ καρπῷ,
- στῆ δὲ γνὺξ ἐριπών, τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός.
- Αἴας δʼ οὐκ ἀμέλησε κασιγνήτοιο πεσόντος,
- ἀλλὰ θέων περίβη καί οἱ σάκος ἀμφεκάλυψε.
- τὸν μὲν ἔπειθʼ ὑποδύντε δύω ἐρίηρες ἑταῖροι
- Μηκιστεὺς Ἐχίοιο πάϊς καὶ δῖος Ἀλάστωρ
- νῆας ἔπι γλαφυρὰς φερέτην βαρέα στενάχοντα.
- ἂψ δʼ αὖτις Τρώεσσιν Ὀλύμπιος ἐν μένος ὦρσεν·
- οἳ δʼ ἰθὺς τάφροιο βαθείης ὦσαν Ἀχαιούς·
- Ἕκτωρ δʼ ἐν πρώτοισι κίε σθένεϊ βλεμεαίνων.
- ὡς δʼ ὅτε τίς τε κύων συὸς ἀγρίου ἠὲ λέοντος
- ἅπτηται κατόπισθε ποσὶν ταχέεσσι διώκων
- ἰσχία τε γλουτούς τε, ἑλισσόμενόν τε δοκεύει,
- ὣς Ἕκτωρ ὤπαζε κάρη κομόωντας Ἀχαιούς,
- αἰὲν ἀποκτείνων τὸν ὀπίστατον· οἳ δὲ φέβοντο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν
- φεύγοντες, πολλοὶ δὲ δάμεν Τρώων ὑπὸ χερσίν,
- οἳ μὲν δὴ παρὰ νηυσὶν ἐρητύοντο μένοντες,
- ἀλλήλοισί τε κεκλόμενοι καὶ πᾶσι θεοῖσι
- χεῖρας ἀνίσχοντες μεγάλʼ εὐχετόωντο ἕκαστος·
- Ἕκτωρ δʼ ἀμφιπεριστρώφα καλλίτριχας ἵππους
- Γοργοῦς ὄμματʼ ἔχων ἠδὲ βροτολοιγοῦ Ἄρηος.
- τοὺς δὲ ἰδοῦσʼ ἐλέησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- αἶψα δʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος οὐκέτι νῶϊ
- ὀλλυμένων Δαναῶν κεκαδησόμεθʼ ὑστάτιόν περ;
- οἵ κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες ὄλωνται
- ἀνδρὸς ἑνὸς ῥιπῇ, ὃ δὲ μαίνεται οὐκέτʼ ἀνεκτῶς
- Ἕκτωρ Πριαμίδης, καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- καὶ λίην οὗτός γε μένος θυμόν τʼ ὀλέσειε
- χερσὶν ὑπʼ Ἀργείων φθίμενος ἐν πατρίδι γαίῃ·
- ἀλλὰ πατὴρ οὑμὸς φρεσὶ μαίνεται οὐκ ἀγαθῇσι
- σχέτλιος, αἰὲν ἀλιτρός, ἐμῶν μενέων ἀπερωεύς·
- οὐδέ τι τῶν μέμνηται, ὅ οἱ μάλα πολλάκις υἱὸν
- τειρόμενον σώεσκον ὑπʼ Εὐρυσθῆος ἀέθλων.
- ἤτοι ὃ μὲν κλαίεσκε πρὸς οὐρανόν, αὐτὰρ ἐμὲ Ζεὺς
- τῷ ἐπαλεξήσουσαν ἀπʼ οὐρανόθεν προΐαλλεν.
- εἰ γὰρ ἐγὼ τάδε ᾔδεʼ ἐνὶ φρεσὶ πευκαλίμῃσιν
- εὖτέ μιν εἰς Ἀΐδαο πυλάρταο προὔπεμψεν
- ἐξ Ἐρέβευς ἄξοντα κύνα στυγεροῦ Ἀΐδαο,
- οὐκ ἂν ὑπεξέφυγε Στυγὸς ὕδατος αἰπὰ ῥέεθρα.
- νῦν δʼ ἐμὲ μὲν στυγέει, Θέτιδος δʼ ἐξήνυσε βουλάς,
- ἥ οἱ γούνατʼ ἔκυσσε καὶ ἔλλαβε χειρὶ γενείου,
- λισσομένη τιμῆσαι Ἀχιλλῆα πτολίπορθον.
- ἔσται μὰν ὅτʼ ἂν αὖτε φίλην γλαυκώπιδα εἴπῃ.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν νῶϊν ἐπέντυε μώνυχας ἵππους,
- ὄφρʼ ἂν ἐγὼ καταδῦσα Διὸς δόμον αἰγιόχοιο
- τεύχεσιν ἐς πόλεμον θωρήξομαι, ὄφρα ἴδωμαι
- ἢ νῶϊ Πριάμοιο πάϊς κορυθαίολος Ἕκτωρ
- γηθήσει προφανέντε ἀνὰ πτολέμοιο γεφύρας,
- ἦ τις καὶ Τρώων κορέει κύνας ἠδʼ οἰωνοὺς
- δημῷ καὶ σάρκεσσι, πεσὼν ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη.
- ἣ μὲν ἐποιχομένη χρυσάμπυκας ἔντυεν ἵππους
- Ἥρη πρέσβα θεὰ θυγάτηρ μεγάλοιο Κρόνοιο·
- αὐτὰρ Ἀθηναίη κούρη Διὸς αἰγιόχοιο
- πέπλον μὲν κατέχευεν ἑανὸν πατρὸς ἐπʼ οὔδει
- ποικίλον, ὅν ῥʼ αὐτὴ ποιήσατο καὶ κάμε χερσίν,
- ἣ δὲ χιτῶνʼ ἐνδῦσα Διὸς νεφεληγερέταο
- τεύχεσιν ἐς πόλεμον θωρήσσετο δακρυόεντα.
- ἐς δʼ ὄχεα φλόγεα ποσὶ βήσετο, λάζετο δʼ ἔγχος
- βριθὺ μέγα στιβαρόν, τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν
- ἡρώων, τοῖσίν τε κοτέσσεται ὀβριμοπάτρη.
- Ἥρη δὲ μάστιγι θοῶς ἐπεμαίετʼ ἄρʼ ἵππους·
- αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον οὐρανοῦ ἃς ἔχον Ὧραι,
- τῇς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανὸς Οὔλυμπός τε
- ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδʼ ἐπιθεῖναι.
- τῇ ῥα διʼ αὐτάων κεντρηνεκέας ἔχον ἵππους.
- Ζεὺς δὲ πατὴρ Ἴδηθεν ἐπεὶ ἴδε χώσατʼ ἄρʼ αἰνῶς,
- Ἶριν δʼ ὄτρυνε χρυσόπτερον ἀγγελέουσαν·
- βάσκʼ ἴθι Ἶρι ταχεῖα, πάλιν τρέπε μηδʼ ἔα ἄντην
- ἔρχεσθʼ· οὐ γὰρ καλὰ συνοισόμεθα πτόλεμον δέ.
- ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·
- γυιώσω μέν σφωϊν ὑφʼ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους,
- αὐτὰς δʼ ἐκ δίφρου βαλέω κατά θʼ ἅρματα ἄξω·
- οὐδέ κεν ἐς δεκάτους περιτελλομένους ἐνιαυτοὺς
- ἕλκεʼ ἀπαλθήσεσθον, ἅ κεν μάρπτῃσι κεραυνός·
- ὄφρα ἰδῇ γλαυκῶπις ὅτʼ ἂν ᾧ πατρὶ μάχηται.
- Ἥρῃ δʼ οὔ τι τόσον νεμεσίζομαι οὐδὲ χολοῦμαι·
- αἰεὶ γάρ μοι ἔωθεν ἐνικλᾶν ὅττί κεν εἴπω.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δὲ Ἶρις ἀελλόπος ἀγγελέουσα,
- βῆ δʼ ἐξ Ἰδαίων ὀρέων ἐς μακρὸν Ὄλυμπον.
- πρώτῃσιν δὲ πύλῃσι πολυπτύχου Οὐλύμποιο
- ἀντομένη κατέρυκε, Διὸς δέ σφʼ ἔννεπε μῦθον·
- πῇ μέματον; τί σφῶϊν ἐνὶ φρεσὶ μαίνεται ἦτορ;
- οὐκ ἐάᾳ Κρονίδης ἐπαμυνέμεν Ἀργείοισιν.
- ὧδε γὰρ ἠπείλησε Κρόνου πάϊς, ᾗ τελέει περ,
- γυιώσειν μὲν σφῶϊν ὑφʼ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους,
- αὐτὰς δʼ ἐκ δίφρου βαλέειν κατά θʼ ἅρματα ἄξειν·
- οὐδέ κεν ἐς δεκάτους περιτελλομένους ἐνιαυτοὺς
- ἕλκεʼ ἀπαλθήσεσθον, ἅ κεν μάρπτῃσι κεραυνός·
- ὄφρα ἰδῇς γλαυκῶπι ὅτʼ ἂν σῷ πατρὶ μάχηαι.
- Ἥρῃ δʼ οὔ τι τόσον νεμεσίζεται οὐδὲ χολοῦται·
- αἰεὶ γάρ οἱ ἔωθεν ἐνικλᾶν ὅττι κεν εἴπῃ·
- ἀλλὰ σύ γʼ αἰνοτάτη κύον ἀδεὲς εἰ ἐτεόν γε
- τολμήσεις Διὸς ἄντα πελώριον ἔγχος ἀεῖραι.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πόδας ὠκέα Ἶρις,
- αὐτὰρ Ἀθηναίην Ἥρη πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, οὐκέτʼ ἔγωγε
- νῶϊ ἐῶ Διὸς ἄντα βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν·
- τῶν ἄλλος μὲν ἀποφθίσθω, ἄλλος δὲ βιώτω,
- ὅς κε τύχῃ· κεῖνος δὲ τὰ ἃ φρονέων ἐνὶ θυμῷ
- Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι δικαζέτω, ὡς ἐπιεικές.
- ὣς ἄρα φωνήσασα πάλιν τρέπε μώνυχας ἵππους·
- τῇσιν δʼ Ὧραι μὲν λῦσαν καλλίτριχας ἵππους,
- καὶ τοὺς μὲν κατέδησαν ἐπʼ ἀμβροσίῃσι κάπῃσιν,
- ἅρματα δʼ ἔκλιναν πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα·
- αὐταὶ δὲ χρυσέοισιν ἐπὶ κλισμοῖσι κάθιζον
- μίγδʼ ἄλλοισι θεοῖσι, φίλον τετιημέναι ἦτορ.
- Ζεὺς δὲ πατὴρ Ἴδηθεν ἐΰτροχον ἅρμα καὶ ἵππους
- Οὔλυμπον δὲ δίωκε, θεῶν δʼ ἐξίκετο θώκους.
- τῷ δὲ καὶ ἵππους μὲν λῦσε κλυτὸς ἐννοσίγαιος,
- ἅρματα δʼ ἂμ βωμοῖσι τίθει κατὰ λῖτα πετάσσας·
- αὐτὸς δὲ χρύσειον ἐπὶ θρόνον εὐρύοπα Ζεὺς
- ἕζετο, τῷ δʼ ὑπὸ ποσσὶ μέγας πελεμίζετʼ Ὄλυμπος.
- αἳ δʼ οἶαι Διὸς ἀμφὶς Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη
- ἥσθην, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον οὐδʼ ἐρέοντο·
- αὐτὰρ ὃ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε·
- τίφθʼ οὕτω τετίησθον Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη;
- οὐ μέν θην κάμετόν γε μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ
- ὀλλῦσαι Τρῶας, τοῖσιν κότον αἰνὸν ἔθεσθε.
- πάντως, οἷον ἐμόν γε μένος καὶ χεῖρες ἄαπτοι,
- οὐκ ἄν με τρέψειαν ὅσοι θεοί εἰσʼ ἐν Ὀλύμπῳ.
- σφῶϊν δὲ πρίν περ τρόμος ἔλλαβε φαίδιμα γυῖα
- πρὶν πόλεμόν τε ἰδεῖν πολέμοιό τε μέρμερα ἔργα.
- ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δέ κεν τετελεσμένον ἦεν·
- οὐκ ἂν ἐφʼ ὑμετέρων ὀχέων πληγέντε κεραυνῷ
- ἂψ ἐς Ὄλυμπον ἵκεσθον, ἵνʼ ἀθανάτων ἕδος ἐστίν.
- ὣς ἔφαθʼ, αἳ δʼ ἐπέμυξαν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη·
- πλησίαι αἵ γʼ ἥσθην, κακὰ δὲ Τρώεσσι μεδέσθην.
- ἤτοι Ἀθηναίη ἀκέων ἦν οὐδέ τι εἶπε
- σκυζομένη Διὶ πατρί, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει·
- Ἥρῃ δʼ οὐκ ἔχαδε στῆθος χόλον, ἀλλὰ προσηύδα·
- αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
- εὖ νυ καὶ ἡμεῖς ἴδμεν ὅ τοι σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν·
- ἀλλʼ ἔμπης Δαναῶν ὀλοφυρόμεθʼ αἰχμητάων,
- οἵ κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες ὄλωνται.
- ἀλλʼ ἤτοι πολέμου μὲν ἀφεξόμεθʼ, εἰ σὺ κελεύεις·
- βουλὴν δʼ Ἀργείοις ὑποθησόμεθʼ ἥ τις ὀνήσει,
- ὡς μὴ πάντες ὄλωνται ὀδυσσαμένοιο τεοῖο.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἠοῦς δὴ καὶ μᾶλλον ὑπερμενέα Κρονίωνα
- ὄψεαι, αἴ κʼ ἐθέλῃσθα, βοῶπις πότνια Ἥρη
- ὀλλύντʼ Ἀργείων πουλὺν στρατὸν αἰχμητάων·
- οὐ γὰρ πρὶν πολέμου ἀποπαύσεται ὄβριμος Ἕκτωρ
- πρὶν ὄρθαι παρὰ ναῦφι ποδώκεα Πηλεΐωνα,
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἂν οἳ μὲν ἐπὶ πρύμνῃσι μάχωνται
- στείνει ἐν αἰνοτάτῳ περὶ Πατρόκλοιο θανόντος·
- ὣς γὰρ θέσφατόν ἐστι· σέθεν δʼ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω
- χωομένης, οὐδʼ εἴ κε τὰ νείατα πείραθʼ ἵκηαι
- γαίης καὶ πόντοιο, ἵνʼ Ἰάπετός τε Κρόνος τε
- ἥμενοι οὔτʼ αὐγῇς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
- τέρποντʼ οὔτʼ ἀνέμοισι, βαθὺς δέ τε Τάρταρος ἀμφίς·
- οὐδʼ ἢν ἔνθʼ ἀφίκηαι ἀλωμένη, οὔ σευ ἔγωγε
- σκυζομένης ἀλέγω, ἐπεὶ οὐ σέο κύντερον ἄλλο.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ οὔ τι προσέφη λευκώλενος Ἥρη.
- ἐν δʼ ἔπεσʼ Ὠκεανῷ λαμπρὸν φάος ἠελίοιο
- ἕλκον νύκτα μέλαιναν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν.
- Τρωσὶν μέν ῥʼ ἀέκουσιν ἔδυ φάος, αὐτὰρ Ἀχαιοῖς
- ἀσπασίη τρίλλιστος ἐπήλυθε νὺξ ἐρεβεννή.
- Τρώων αὖτʼ ἀγορὴν ποιήσατο φαίδιμος Ἕκτωρ
- νόσφι νεῶν ἀγαγὼν ποταμῷ ἔπι δινήεντι,
- ἐν καθαρῷ ὅθι δὴ νεκύων διεφαίνετο χῶρος.
- ἐξ ἵππων δʼ ἀποβάντες ἐπὶ χθόνα μῦθον ἄκουον
- τόν ῥʼ Ἕκτωρ ἀγόρευε Διῒ φίλος· ἐν δʼ ἄρα χειρὶ
- ἔγχος ἔχʼ ἑνδεκάπηχυ· πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸς
- αἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεος θέε πόρκης,
- τῷ ὅ γʼ ἐρεισάμενος ἔπεα Τρώεσσι μετηύδα·
- κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδʼ ἐπίκουροι·
- νῦν ἐφάμην νῆάς τʼ ὀλέσας καὶ πάντας Ἀχαιοὺς
- ἂψ ἀπονοστήσειν προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν·
- ἀλλὰ πρὶν κνέφας ἦλθε, τὸ νῦν ἐσάωσε μάλιστα
- Ἀργείους καὶ νῆας ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης.
- ἀλλʼ ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνῃ
- δόρπά τʼ ἐφοπλισόμεσθα· ἀτὰρ καλλίτριχας ἵππους
- λύσαθʼ ὑπὲξ ὀχέων, παρὰ δέ σφισι βάλλετʼ ἐδωδήν·
- ἐκ πόλιος δʼ ἄξεσθε βόας καὶ ἴφια μῆλα
- καρπαλίμως, οἶνον δὲ μελίφρονα οἰνίζεσθε
- σῖτόν τʼ ἐκ μεγάρων, ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγεσθε,
- ὥς κεν παννύχιοι μέσφʼ ἠοῦς ἠριγενείης
- καίωμεν πυρὰ πολλά, σέλας δʼ εἰς οὐρανὸν ἵκῃ,
- μή πως καὶ διὰ νύκτα κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- φεύγειν ὁρμήσωνται ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης.
- μὴ μὰν ἀσπουδί γε νεῶν ἐπιβαῖεν ἕκηλοι,
- ἀλλʼ ὥς τις τούτων γε βέλος καὶ οἴκοθι πέσσῃ
- βλήμενος ἢ ἰῷ ἢ ἔγχεϊ ὀξυόεντι
- νηὸς ἐπιθρῴσκων, ἵνα τις στυγέῃσι καὶ ἄλλος
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισι φέρειν πολύδακρυν Ἄρηα.
- κήρυκες δʼ ἀνὰ ἄστυ Διῒ φίλοι ἀγγελλόντων
- παῖδας πρωθήβας πολιοκροτάφους τε γέροντας
- λέξασθαι περὶ ἄστυ θεοδμήτων ἐπὶ πύργων·
- θηλύτεραι δὲ γυναῖκες ἐνὶ μεγάροισιν ἑκάστη
- πῦρ μέγα καιόντων· φυλακὴ δέ τις ἔμπεδος ἔστω
- μὴ λόχος εἰσέλθῃσι πόλιν λαῶν ἀπεόντων.
- ὧδʼ ἔστω Τρῶες μεγαλήτορες ὡς ἀγορεύω·
- μῦθος δʼ ὃς μὲν νῦν ὑγιὴς εἰρημένος ἔστω,
- τὸν δʼ ἠοῦς Τρώεσσι μεθʼ ἱπποδάμοις ἀγορεύσω.
- ἔλπομαι εὐχόμενος Διί τʼ ἄλλοισίν τε θεοῖσιν
- ἐξελάαν ἐνθένδε κύνας κηρεσσιφορήτους,
- οὓς κῆρες φορέουσι μελαινάων ἐπὶ νηῶν.
- ἀλλʼ ἤτοι ἐπὶ νυκτὶ φυλάξομεν ἡμέας αὐτούς,
- πρῶϊ δʼ ὑπηοῖοι σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα.
- εἴσομαι εἴ κέ μʼ ὁ Τυδεΐδης κρατερὸς Διομήδης
- πὰρ νηῶν πρὸς τεῖχος ἀπώσεται, ἤ κεν ἐγὼ τὸν
- χαλκῷ δῃώσας ἔναρα βροτόεντα φέρωμαι.
- αὔριον ἣν ἀρετὴν διαείσεται, εἴ κʼ ἐμὸν ἔγχος
- μείνῃ ἐπερχόμενον· ἀλλʼ ἐν πρώτοισιν ὀΐω
- κείσεται οὐτηθείς, πολέες δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἑταῖροι
- ἠελίου ἀνιόντος ἐς αὔριον· εἰ γὰρ ἐγὼν ὣς
- εἴην ἀθάνατος καὶ ἀγήρως ἤματα πάντα,
- τιοίμην δʼ ὡς τίετʼ Ἀθηναίη καὶ Ἀπόλλων,
- ὡς νῦν ἡμέρη ἥδε κακὸν φέρει Ἀργείοισιν.
- ὣς Ἕκτωρ ἀγόρευʼ, ἐπὶ δὲ Τρῶες κελάδησαν.
- οἳ δʼ ἵππους μὲν λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ ἱδρώοντας,
- δῆσαν δʼ ἱμάντεσσι παρʼ ἅρμασιν οἷσιν ἕκαστος·
- ἐκ πόλιος δʼ ἄξοντο βόας καὶ ἴφια μῆλα
- καρπαλίμως, οἶνον δὲ μελίφρονα οἰνίζοντο,
- σῖτόν τʼ ἐκ μεγάρων, ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγοντο.
- ἔρδον δ’ ἀθανάτοισι τεληέσσας ἑκατόμβας
- κνίσην δʼ ἐκ πεδίου ἄνεμοι φέρον οὐρανὸν εἴσω.
- ἡδεῖαν· τῆς δ’ οὔ τι θεοὶ μάκαρες δατέοντο,
- οὐδ’ ἔθελον· μάλα γάρ σφιν ἀπήχθετο Ἴλιος ἱρή,
- καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο
- οἳ δὲ μέγα φρονέοντες ἐπὶ πτολέμοιο γεφύρας
- εἴατο παννύχιοι, πυρὰ δέ σφισι καίετο πολλά.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἐν οὐρανῷ ἄστρα φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην
- φαίνετʼ ἀριπρεπέα, ὅτε τʼ ἔπλετο νήνεμος αἰθήρ·
- ἔκ τʼ ἔφανεν πᾶσαι σκοπιαὶ καὶ πρώονες ἄκροι
- καὶ νάπαι· οὐρανόθεν δʼ ἄρʼ ὑπερράγη ἄσπετος αἰθήρ,
- πάντα δὲ εἴδεται ἄστρα, γέγηθε δέ τε φρένα ποιμήν·
- τόσσα μεσηγὺ νεῶν ἠδὲ Ξάνθοιο ῥοάων
- Τρώων καιόντων πυρὰ φαίνετο Ἰλιόθι πρό.
- χίλιʼ ἄρʼ ἐν πεδίῳ πυρὰ καίετο, πὰρ δὲ ἑκάστῳ
- εἴατο πεντήκοντα σέλᾳ πυρὸς αἰθομένοιο.
- ἵπποι δὲ κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας
- ἑσταότες παρʼ ὄχεσφιν ἐΰθρονον Ἠῶ μίμνον.
- ὣς οἱ μὲν Τρῶες φυλακὰς ἔχον· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- θεσπεσίη ἔχε φύζα φόβου κρυόεντος ἑταίρη,
- πένθεϊ δʼ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντες ἄριστοι.
- ὡς δʼ ἄνεμοι δύο πόντον ὀρίνετον ἰχθυόεντα
- Βορέης καὶ Ζέφυρος, τώ τε Θρῄκηθεν ἄητον
- ἐλθόντʼ ἐξαπίνης· ἄμυδις δέ τε κῦμα κελαινὸν
- κορθύεται, πολλὸν δὲ παρὲξ ἅλα φῦκος ἔχευεν·
- ὣς ἐδαΐζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν.
- Ἀτρεΐδης δʼ ἄχεϊ μεγάλῳ βεβολημένος ἦτορ
- φοίτα κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κελεύων
- κλήδην εἰς ἀγορὴν κικλήσκειν ἄνδρα ἕκαστον,
- μὴ δὲ βοᾶν· αὐτὸς δὲ μετὰ πρώτοισι πονεῖτο.
- ἷζον δʼ εἰν ἀγορῇ τετιηότες· ἂν δʼ Ἀγαμέμνων
- ἵστατο δάκρυ χέων ὥς τε κρήνη μελάνυδρος
- ἥ τε κατʼ αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει ὕδωρ·
- ὣς ὃ βαρὺ στενάχων ἔπεʼ Ἀργείοισι μετηύδα·
- ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- Ζεύς με μέγα Κρονίδης ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ
- σχέτλιος, ὃς τότε μέν μοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν
- Ἴλιον ἐκπέρσαντʼ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι,
- νῦν δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο, καί με κελεύει
- δυσκλέα Ἄργος ἱκέσθαι, ἐπεὶ πολὺν ὤλεσα λαόν.
- οὕτω που Διὶ μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἶναι,
- ὃς δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα
- ἠδʼ ἔτι καὶ λύσει· τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·
- φεύγωμεν σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- οὐ γὰρ ἔτι Τροίην αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- δὴν δʼ ἄνεῳ ἦσαν τετιηότες υἷες Ἀχαιῶν·
- ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- Ἀτρεΐδη σοὶ πρῶτα μαχήσομαι ἀφραδέοντι,
- ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἀγορῇ· σὺ δὲ μή τι χολωθῇς.
- ἀλκὴν μέν μοι πρῶτον ὀνείδισας ἐν Δαναοῖσι
- φὰς ἔμεν ἀπτόλεμον καὶ ἀνάλκιδα· ταῦτα δὲ πάντα
- ἴσασʼ Ἀργείων ἠμὲν νέοι ἠδὲ γέροντες.
- σοὶ δὲ διάνδιχα δῶκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω·
- σκήπτρῳ μέν τοι δῶκε τετιμῆσθαι περὶ πάντων,
- ἀλκὴν δʼ οὔ τοι δῶκεν, ὅ τε κράτος ἐστὶ μέγιστον.
- δαιμόνιʼ οὕτω που μάλα ἔλπεαι υἷας Ἀχαιῶν
- ἀπτολέμους τʼ ἔμεναι καὶ ἀνάλκιδας ὡς ἀγορεύεις;
- εἰ δέ τοι αὐτῷ θυμὸς ἐπέσσυται ὥς τε νέεσθαι
- ἔρχεο· πάρ τοι ὁδός, νῆες δέ τοι ἄγχι θαλάσσης
- ἑστᾶσʼ, αἵ τοι ἕποντο Μυκήνηθεν μάλα πολλαί.
- ἀλλʼ ἄλλοι μενέουσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- εἰς ὅ κέ περ Τροίην διαπέρσομεν. εἰ δὲ καὶ αὐτοὶ
- φευγόντων σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- νῶϊ δʼ ἐγὼ Σθένελός τε μαχησόμεθʼ εἰς ὅ κε τέκμωρ
- Ἰλίου εὕρωμεν· σὺν γὰρ θεῷ εἰλήλουθμεν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπίαχον υἷες Ἀχαιῶν
- μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- τοῖσι δʼ ἀνιστάμενος μετεφώνεεν ἱππότα Νέστωρ·
- Τυδεΐδη περὶ μὲν πολέμῳ ἔνι καρτερός ἐσσι,
- καὶ βουλῇ μετὰ πάντας ὁμήλικας ἔπλευ ἄριστος.
- οὔ τίς τοι τὸν μῦθον ὀνόσσεται ὅσσοι Ἀχαιοί,
- οὐδὲ πάλιν ἐρέει· ἀτὰρ οὐ τέλος ἵκεο μύθων.
- ἦ μὲν καὶ νέος ἐσσί, ἐμὸς δέ κε καὶ πάϊς εἴης
- ὁπλότατος γενεῆφιν· ἀτὰρ πεπνυμένα βάζεις
- Ἀργείων βασιλῆας, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπες.
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐγών, ὃς σεῖο γεραίτερος εὔχομαι εἶναι,
- ἐξείπω καὶ πάντα διίξομαι· οὐδέ κέ τίς μοι
- μῦθον ἀτιμήσειʼ, οὐδὲ κρείων Ἀγαμέμνων.
- ἀφρήτωρ ἀθέμιστος ἀνέστιός ἐστιν ἐκεῖνος
- ὃς πολέμου ἔραται ἐπιδημίου ὀκρυόεντος.
- ἀλλʼ ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνῃ
- δόρπά τʼ ἐφοπλισόμεσθα· φυλακτῆρες δὲ ἕκαστοι
- λεξάσθων παρὰ τάφρον ὀρυκτὴν τείχεος ἐκτός.
- κούροισιν μὲν ταῦτʼ ἐπιτέλλομαι· αὐτὰρ ἔπειτα
- Ἀτρεΐδη σὺ μὲν ἄρχε· σὺ γὰρ βασιλεύτατός ἐσσι.
- δαίνυ δαῖτα γέρουσιν· ἔοικέ τοι, οὔ τοι ἀεικές.
- πλεῖαί τοι οἴνου κλισίαι, τὸν νῆες Ἀχαιῶν
- ἠμάτιαι Θρῄκηθεν ἐπʼ εὐρέα πόντον ἄγουσι·
- πᾶσά τοί ἐσθʼ ὑποδεξίη, πολέεσσι δʼ ἀνάσσεις.
- πολλῶν δʼ ἀγρομένων τῷ πείσεαι ὅς κεν ἀρίστην
- βουλὴν βουλεύσῃ· μάλα δὲ χρεὼ πάντας Ἀχαιοὺς
- ἐσθλῆς καὶ πυκινῆς, ὅτι δήϊοι ἐγγύθι νηῶν
- καίουσιν πυρὰ πολλά· τίς ἂν τάδε γηθήσειε;
- νὺξ δʼ ἧδʼ ἠὲ διαρραίσει στρατὸν ἠὲ σαώσει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο.
- ἐκ δὲ φυλακτῆρες σὺν τεύχεσιν ἐσσεύοντο
- ἀμφί τε Νεστορίδην Θρασυμήδεα ποιμένα λαῶν,
- ἠδʼ ἀμφʼ Ἀσκάλαφον καὶ Ἰάλμενον υἷας Ἄρηος
- ἀμφί τε Μηριόνην Ἀφαρῆά τε Δηΐπυρόν τε,
- ἠδʼ ἀμφὶ Κρείοντος υἱὸν Λυκομήδεα δῖον.
- ἕπτʼ ἔσαν ἡγεμόνες φυλάκων, ἑκατὸν δὲ ἑκάστῳ
- κοῦροι ἅμα στεῖχον δολίχʼ ἔγχεα χερσὶν ἔχοντες·
- κὰδ δὲ μέσον τάφρου καὶ τείχεος ἷζον ἰόντες·
- ἔνθα δὲ πῦρ κήαντο, τίθεντο δὲ δόρπα ἕκαστος.
- Ἀτρεΐδης δὲ γέροντας ἀολλέας ἦγεν Ἀχαιῶν
- ἐς κλισίην, παρὰ δέ σφι τίθει μενοεικέα δαῖτα.
- οἳ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖς ὁ γέρων πάμπρωτος ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν
- Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή·
- ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- ἐν σοὶ μὲν λήξω, σέο δʼ ἄρξομαι, οὕνεκα πολλῶν
- λαῶν ἐσσι ἄναξ καί τοι Ζεὺς ἐγγυάλιξε
- σκῆπτρόν τʼ ἠδὲ θέμιστας, ἵνά σφισι βουλεύῃσθα.
- τώ σε χρὴ περὶ μὲν φάσθαι ἔπος ἠδʼ ἐπακοῦσαι,
- κρηῆναι δὲ καὶ ἄλλῳ, ὅτʼ ἄν τινα θυμὸς ἀνώγῃ
- εἰπεῖν εἰς ἀγαθόν· σέο δʼ ἕξεται ὅττί κεν ἄρχῃ.
- αὐτὰρ ἐγὼν ἐρέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα.
- οὐ γάρ τις νόον ἄλλος ἀμείνονα τοῦδε νοήσει
- οἷον ἐγὼ νοέω ἠμὲν πάλαι ἠδʼ ἔτι καὶ νῦν
- ἐξ ἔτι τοῦ ὅτε διογενὲς Βρισηΐδα κούρην
- χωομένου Ἀχιλῆος ἔβης κλισίηθεν ἀπούρας
- οὔ τι καθʼ ἡμέτερόν γε νόον· μάλα γάρ τοι ἔγωγε
- πόλλʼ ἀπεμυθεόμην· σὺ δὲ σῷ μεγαλήτορι θυμῷ
- εἴξας ἄνδρα φέριστον, ὃν ἀθάνατοί περ ἔτισαν,
- ἠτίμησας, ἑλὼν γὰρ ἔχεις γέρας· ἀλλʼ ἔτι καὶ νῦν
- φραζώμεσθʼ ὥς κέν μιν ἀρεσσάμενοι πεπίθωμεν
- δώροισίν τʼ ἀγανοῖσιν ἔπεσσί τε μειλιχίοισι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ὦ γέρον οὔ τι ψεῦδος ἐμὰς ἄτας κατέλεξας·
- ἀασάμην, οὐδʼ αὐτὸς ἀναίνομαι. ἀντί νυ πολλῶν
- λαῶν ἐστὶν ἀνὴρ ὅν τε Ζεὺς κῆρι φιλήσῃ,
- ὡς νῦν τοῦτον ἔτισε, δάμασσε δὲ λαὸν Ἀχαιῶν.
- ἀλλʼ ἐπεὶ ἀασάμην φρεσὶ λευγαλέῃσι πιθήσας,
- ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι δόμεναί τʼ ἀπερείσιʼ ἄποινα.
- ὑμῖν δʼ ἐν πάντεσσι περικλυτὰ δῶρʼ ὀνομήνω
- ἕπτʼ ἀπύρους τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα,
- αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δʼ ἵππους
- πηγοὺς ἀθλοφόρους, οἳ ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο.
- οὔ κεν ἀλήϊος εἴη ἀνὴρ ᾧ τόσσα γένοιτο,
- οὐδέ κεν ἀκτήμων ἐριτίμοιο χρυσοῖο,
- ὅσσά μοι ἠνείκαντο ἀέθλια μώνυχες ἵπποι.
- δώσω δʼ ἑπτὰ γυναῖκας ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας
- Λεσβίδας, ἃς ὅτε Λέσβον ἐϋκτιμένην ἕλεν αὐτὸς
- ἐξελόμην, αἳ κάλλει ἐνίκων φῦλα γυναικῶν.
- τὰς μέν οἱ δώσω, μετὰ δʼ ἔσσεται ἣν τότʼ ἀπηύρων
- κούρη Βρισῆος· ἐπὶ δὲ μέγαν ὅρκον ὀμοῦμαι
- μή ποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι,
- ἣ θέμις ἀνθρώπων πέλει ἀνδρῶν ἠδὲ γυναικῶν.
- ταῦτα μὲν αὐτίκα πάντα παρέσσεται· εἰ δέ κεν αὖτε
- ἄστυ μέγα Πριάμοιο θεοὶ δώωσʼ ἀλαπάξαι,
- νῆα ἅλις χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηησάσθω
- εἰσελθών, ὅτε κεν δατεώμεθα ληΐδʼ Ἀχαιοί,
- Τρωϊάδας δὲ γυναῖκας ἐείκοσιν αὐτὸς ἑλέσθω,
- αἴ κε μετʼ Ἀργείην Ἑλένην κάλλισται ἔωσιν.
- εἰ δέ κεν Ἄργος ἱκοίμεθʼ Ἀχαιϊκὸν οὖθαρ ἀρούρης
- γαμβρός κέν μοι ἔοι· τίσω δέ μιν ἶσον Ὀρέστῃ,
- ὅς μοι τηλύγετος τρέφεται θαλίῃ ἔνι πολλῇ.
- τρεῖς δέ μοί εἰσι θύγατρες ἐνὶ μεγάρῳ εὐπήκτῳ
- Χρυσόθεμις καὶ Λαοδίκη καὶ Ἰφιάνασσα,
- τάων ἥν κʼ ἐθέλῃσι φίλην ἀνάεδνον ἀγέσθω
- πρὸς οἶκον Πηλῆος· ἐγὼ δʼ ἐπὶ μείλια δώσω
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσʼ οὔ πώ τις ἑῇ ἐπέδωκε θυγατρί·
- ἑπτὰ δέ οἱ δώσω εὖ ναιόμενα πτολίεθρα
- Καρδαμύλην Ἐνόπην τε καὶ Ἱρὴν ποιήεσσαν
- Φηράς τε ζαθέας ἠδʼ Ἄνθειαν βαθύλειμον
- καλήν τʼ Αἴπειαν καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν.
- πᾶσαι δʼ ἐγγὺς ἁλός, νέαται Πύλου ἠμαθόεντος·
- ἐν δʼ ἄνδρες ναίουσι πολύρρηνες πολυβοῦται,
- οἵ κέ ἑ δωτίνῃσι θεὸν ὣς τιμήσουσι
- καί οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ λιπαρὰς τελέουσι θέμιστας.
- ταῦτά κέ οἱ τελέσαιμι μεταλήξαντι χόλοιο.
- δμηθήτω· Ἀΐδης τοι ἀμείλιχος ἠδʼ ἀδάμαστος,
- τοὔνεκα καί τε βροτοῖσι θεῶν ἔχθιστος ἁπάντων·
- καί μοι ὑποστήτω ὅσσον βασιλεύτερός εἰμι
- ἠδʼ ὅσσον γενεῇ προγενέστερος εὔχομαι εἶναι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- δῶρα μὲν οὐκέτʼ ὀνοστὰ διδοῖς Ἀχιλῆϊ ἄνακτι·
- ἀλλʼ ἄγετε κλητοὺς ὀτρύνομεν, οἵ κε τάχιστα
- ἔλθωσʼ ἐς κλισίην Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος.
- εἰ δʼ ἄγε τοὺς ἂν ἐγὼ ἐπιόψομαι οἳ δὲ πιθέσθων.
- Φοῖνιξ μὲν πρώτιστα Διῒ φίλος ἡγησάσθω,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ Αἴας τε μέγας καὶ δῖος Ὀδυσσεύς·
- κηρύκων δʼ Ὀδίος τε καὶ Εὐρυβάτης ἅμʼ ἑπέσθων.
- φέρτε δὲ χερσὶν ὕδωρ, εὐφημῆσαί τε κέλεσθε,
- ὄφρα Διὶ Κρονίδῃ ἀρησόμεθʼ, αἴ κʼ ἐλεήσῃ.
- ὣς φάτο, τοῖσι δὲ πᾶσιν ἑαδότα μῦθον ἔειπεν.
- αὐτίκα κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν,
- κοῦροι δὲ κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο,
- νώμησαν δʼ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσιν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τʼ ἔπιόν θʼ ὅσον ἤθελε θυμός,
- ὁρμῶντʼ ἐκ κλισίης Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο.
- τοῖσι δὲ πόλλʼ ἐπέτελλε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ
- δενδίλλων ἐς ἕκαστον, Ὀδυσσῆϊ δὲ μάλιστα,
- πειρᾶν ὡς πεπίθοιεν ἀμύμονα Πηλεΐωνα.
- τὼ δὲ βάτην παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης
- πολλὰ μάλʼ εὐχομένω γαιηόχῳ ἐννοσιγαίῳ
- ῥηϊδίως πεπιθεῖν μεγάλας φρένας Αἰακίδαο.
- Μυρμιδόνων δʼ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην,
- τὸν δʼ εὗρον φρένα τερπόμενον φόρμιγγι λιγείῃ
- καλῇ δαιδαλέῃ, ἐπὶ δʼ ἀργύρεον ζυγὸν ἦεν,
- τὴν ἄρετʼ ἐξ ἐνάρων πόλιν Ἠετίωνος ὀλέσσας·
- τῇ ὅ γε θυμὸν ἔτερπεν, ἄειδε δʼ ἄρα κλέα ἀνδρῶν.
- Πάτροκλος δέ οἱ οἶος ἐναντίος ἧστο σιωπῇ,
- δέγμενος Αἰακίδην ὁπότε λήξειεν ἀείδων,
- τὼ δὲ βάτην προτέρω, ἡγεῖτο δὲ δῖος Ὀδυσσεύς,
- στὰν δὲ πρόσθʼ αὐτοῖο· ταφὼν δʼ ἀνόρουσεν Ἀχιλλεὺς
- αὐτῇ σὺν φόρμιγγι λιπὼν ἕδος ἔνθα θάασσεν.
- ὣς δʼ αὔτως Πάτροκλος, ἐπεὶ ἴδε φῶτας, ἀνέστη.
- τὼ καὶ δεικνύμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- χαίρετον· ἦ φίλοι ἄνδρες ἱκάνετον ἦ τι μάλα χρεώ,
- οἵ μοι σκυζομένῳ περ Ἀχαιῶν φίλτατοί ἐστον.
- ὣς ἄρα φωνήσας προτέρω ἄγε δῖος Ἀχιλλεύς,
- εἷσεν δʼ ἐν κλισμοῖσι τάπησί τε πορφυρέοισιν.
- αἶψα δὲ Πάτροκλον προσεφώνεεν ἐγγὺς ἐόντα·
- μείζονα δὴ κρητῆρα Μενοιτίου υἱὲ καθίστα,
- ζωρότερον δὲ κέραιε, δέπας δʼ ἔντυνον ἑκάστῳ·
- οἳ γὰρ φίλτατοι ἄνδρες ἐμῷ ὑπέασι μελάθρῳ.
- ὣς φάτο, Πάτροκλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθʼ ἑταίρῳ.
- αὐτὰρ ὅ γε κρεῖον μέγα κάββαλεν ἐν πυρὸς αὐγῇ,
- ἐν δʼ ἄρα νῶτον ἔθηκʼ ὄϊος καὶ πίονος αἰγός,
- ἐν δὲ συὸς σιάλοιο ῥάχιν τεθαλυῖαν ἀλοιφῇ.
- τῷ δʼ ἔχεν Αὐτομέδων, τάμνεν δʼ ἄρα δῖος Ἀχιλλεύς.
- καὶ τὰ μὲν εὖ μίστυλλε καὶ ἀμφʼ ὀβελοῖσιν ἔπειρε,
- πῦρ δὲ Μενοιτιάδης δαῖεν μέγα ἰσόθεος φώς.
- αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ πῦρ ἐκάη καὶ φλὸξ ἐμαράνθη,
- ἀνθρακιὴν στορέσας ὀβελοὺς ἐφύπερθε τάνυσσε,
- πάσσε δʼ ἁλὸς θείοιο κρατευτάων ἐπαείρας.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ὤπτησε καὶ εἰν ἐλεοῖσιν ἔχευε,
- Πάτροκλος μὲν σῖτον ἑλὼν ἐπένειμε τραπέζῃ
- καλοῖς ἐν κανέοισιν, ἀτὰρ κρέα νεῖμεν Ἀχιλλεύς.
- αὐτὸς δʼ ἀντίον ἷζεν Ὀδυσσῆος θείοιο
- τοίχου τοῦ ἑτέροιο, θεοῖσι δὲ θῦσαι ἀνώγει
- Πάτροκλον ὃν ἑταῖρον· ὃ δʼ ἐν πυρὶ βάλλε θυηλάς.
- οἳ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- νεῦσʼ Αἴας Φοίνικι· νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεύς,
- πλησάμενος δʼ οἴνοιο δέπας δείδεκτʼ Ἀχιλῆα·
- χαῖρʼ Ἀχιλεῦ· δαιτὸς μὲν ἐΐσης οὐκ ἐπιδευεῖς
- ἠμὲν ἐνὶ κλισίῃ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο
- ἠδὲ καὶ ἐνθάδε νῦν, πάρα γὰρ μενοεικέα πολλὰ
- δαίνυσθʼ· ἀλλʼ οὐ δαιτὸς ἐπηράτου ἔργα μέμηλεν,
- ἀλλὰ λίην μέγα πῆμα διοτρεφὲς εἰσορόωντες
- δείδιμεν· ἐν δοιῇ δὲ σαωσέμεν ἢ ἀπολέσθαι
- νῆας ἐϋσσέλμους, εἰ μὴ σύ γε δύσεαι ἀλκήν.
- ἐγγὺς γὰρ νηῶν καὶ τείχεος αὖλιν ἔθεντο
- Τρῶες ὑπέρθυμοι τηλεκλειτοί τʼ ἐπίκουροι
- κηάμενοι πυρὰ πολλὰ κατὰ στρατόν, οὐδʼ ἔτι φασὶ
- σχήσεσθʼ, ἀλλʼ ἐν νηυσὶ μελαίνῃσιν πεσέεσθαι.
- Ζεὺς δέ σφι Κρονίδης ἐνδέξια σήματα φαίνων
- ἀστράπτει· Ἕκτωρ δὲ μέγα σθένεϊ βλεμεαίνων
- μαίνεται ἐκπάγλως πίσυνος Διί, οὐδέ τι τίει
- ἀνέρας οὐδὲ θεούς· κρατερὴ δέ ἑ λύσσα δέδυκεν.
- ἀρᾶται δὲ τάχιστα φανήμεναι Ἠῶ δῖαν·
- στεῦται γὰρ νηῶν ἀποκόψειν ἄκρα κόρυμβα
- αὐτάς τʼ ἐμπρήσειν μαλεροῦ πυρός, αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- δῃώσειν παρὰ τῇσιν ὀρινομένους ὑπὸ καπνοῦ.
- ταῦτʼ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα, μή οἱ ἀπειλὰς
- ἐκτελέσωσι θεοί, ἡμῖν δὲ δὴ αἴσιμον εἴη
- φθίσθαι ἐνὶ Τροίῃ ἑκὰς Ἄργεος ἱπποβότοιο.
- ἀλλʼ ἄνα εἰ μέμονάς γε καὶ ὀψέ περ υἷας Ἀχαιῶν
- τειρομένους ἐρύεσθαι ὑπὸ Τρώων ὀρυμαγδοῦ.
- αὐτῷ τοι μετόπισθʼ ἄχος ἔσσεται, οὐδέ τι μῆχος
- ῥεχθέντος κακοῦ ἔστʼ ἄκος εὑρεῖν· ἀλλὰ πολὺ πρὶν
- φράζευ ὅπως Δαναοῖσιν ἀλεξήσεις κακὸν ἦμαρ.
- ὦ πέπον ἦ μὲν σοί γε πατὴρ ἐπετέλλετο Πηλεὺς
- ἤματι τῷ ὅτε σʼ ἐκ Φθίης Ἀγαμέμνονι πέμπε·
- τέκνον ἐμὸν κάρτος μὲν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη
- δώσουσʼ αἴ κʼ ἐθέλωσι, σὺ δὲ μεγαλήτορα θυμὸν
- ἴσχειν ἐν στήθεσσι· φιλοφροσύνη γὰρ ἀμείνων·
- ληγέμεναι δʼ ἔριδος κακομηχάνου, ὄφρά σε μᾶλλον
- τίωσʼ Ἀργείων ἠμὲν νέοι ἠδὲ γέροντες.
- ὣς ἐπέτελλʼ ὃ γέρων, σὺ δὲ λήθεαι· ἀλλʼ ἔτι καὶ νῦν
- παύεʼ, ἔα δὲ χόλον θυμαλγέα· σοὶ δʼ Ἀγαμέμνων
- ἄξια δῶρα δίδωσι μεταλήξαντι χόλοιο.
- εἰ δὲ σὺ μέν μευ ἄκουσον, ἐγὼ δέ κέ τοι καταλέξω
- ὅσσά τοι ἐν κλισίῃσιν ὑπέσχετο δῶρʼ Ἀγαμέμνων·
- ἕπτʼ ἀπύρους τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα,
- αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δʼ ἵππους
- πηγοὺς ἀθλοφόρους, οἳ ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο.
- οὔ κεν ἀλήϊος εἴη ἀνὴρ ᾧ τόσσα γένοιτο
- οὐδέ κεν ἀκτήμων ἐριτίμοιο χρυσοῖο,
- ὅσσʼ Ἀγαμέμνονος ἵπποι ἀέθλια ποσσὶν ἄροντο.
- δώσει δʼ ἑπτὰ γυναῖκας ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας
- Λεσβίδας, ἃς ὅτε Λέσβον ἐϋκτιμένην ἕλες αὐτὸς
- ἐξέλεθʼ, αἳ τότε κάλλει ἐνίκων φῦλα γυναικῶν.
- τὰς μέν τοι δώσει, μετὰ δʼ ἔσσεται ἣν τότʼ ἀπηύρα
- κούρη Βρισῆος· ἐπὶ δὲ μέγαν ὅρκον ὀμεῖται
- μή ποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι
- ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἤτʼ ἀνδρῶν ἤτε γυναικῶν.
- ταῦτα μὲν αὐτίκα πάντα παρέσσεται· εἰ δέ κεν αὖτε
- ἄστυ μέγα Πριάμοιο θεοὶ δώωσʼ ἀλαπάξαι,
- νῆα ἅλις χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηήσασθαι
- εἰσελθών, ὅτε κεν δατεώμεθα ληΐδʼ Ἀχαιοί,
- Τρωϊάδας δὲ γυναῖκας ἐείκοσιν αὐτὸς ἑλέσθαι,
- αἵ κε μετʼ Ἀργείην Ἑλένην κάλλισται ἔωσιν.
- εἰ δέ κεν Ἄργος ἱκοίμεθʼ Ἀχαιϊκὸν οὖθαρ ἀρούρης
- γαμβρός κέν οἱ ἔοις· τίσει δέ σε ἶσον Ὀρέστῃ,
- ὅς οἱ τηλύγετος τρέφεται θαλίῃ ἔνι πολλῇ.
- τρεῖς δέ οἵ εἰσι θύγατρες ἐνὶ μεγάρῳ εὐπήκτῳ
- Χρυσόθεμις καὶ Λαοδίκη καὶ Ἰφιάνασσα,
- τάων ἥν κʼ ἐθέλῃσθα φίλην ἀνάεδνον ἄγεσθαι
- πρὸς οἶκον Πηλῆος· ὃ δʼ αὖτʼ ἐπὶ μείλια δώσει
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσʼ οὔ πώ τις ἑῇ ἐπέδωκε θυγατρί·
- ἑπτὰ δέ τοι δώσει εὖ ναιόμενα πτολίεθρα
- Καρδαμύλην Ἐνόπην τε καὶ Ἱρὴν ποιήεσσαν
- Φηράς τε ζαθέας ἠδʼ Ἄνθειαν βαθύλειμον
- καλήν τʼ Αἴπειαν καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν.
- πᾶσαι δʼ ἐγγὺς ἁλός, νέαται Πύλου ἠμαθόεντος·
- ἐν δʼ ἄνδρες ναίουσι πολύρρηνες πολυβοῦται,
- οἵ κέ σε δωτίνῃσι θεὸν ὣς τιμήσουσι
- καί τοι ὑπὸ σκήπτρῳ λιπαρὰς τελέουσι θέμιστας.
- ταῦτά κέ τοι τελέσειε μεταλήξαντι χόλοιο.
- εἰ δέ τοι Ἀτρεΐδης μὲν ἀπήχθετο κηρόθι μᾶλλον
- αὐτὸς καὶ τοῦ δῶρα, σὺ δʼ ἄλλους περ Παναχαιοὺς
- τειρομένους ἐλέαιρε κατὰ στρατόν, οἵ σε θεὸν ὣς
- τίσουσʼ· ἦ γάρ κέ σφι μάλα μέγα κῦδος ἄροιο·
- νῦν γάρ χʼ Ἕκτορʼ ἕλοις, ἐπεὶ ἂν μάλα τοι σχεδὸν ἔλθοι
- λύσσαν ἔχων ὀλοήν, ἐπεὶ οὔ τινά φησιν ὁμοῖον
- οἷ ἔμεναι Δαναῶν οὓς ἐνθάδε νῆες ἔνεικαν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- χρὴ μὲν δὴ τὸν μῦθον ἀπηλεγέως ἀποειπεῖν,
- ᾗ περ δὴ φρονέω τε καὶ ὡς τετελεσμένον ἔσται,
- ὡς μή μοι τρύζητε παρήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος.
- ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος ὁμῶς Ἀΐδαο πύλῃσιν
- ὅς χʼ ἕτερον μὲν κεύθῃ ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ εἴπῃ.
- αὐτὰρ ἐγὼν ἐρέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα·
- οὔτʼ ἔμεγʼ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα πεισέμεν οἴω
- οὔτʼ ἄλλους Δαναούς, ἐπεὶ οὐκ ἄρα τις χάρις ἦεν
- μάρνασθαι δηΐοισιν ἐπʼ ἀνδράσι νωλεμὲς αἰεί.
- ἴση μοῖρα μένοντι καὶ εἰ μάλα τις πολεμίζοι·
- ἐν δὲ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ ἐσθλός·
- κάτθανʼ ὁμῶς ὅ τʼ ἀεργὸς ἀνὴρ ὅ τε πολλὰ ἐοργώς.
- οὐδέ τί μοι περίκειται, ἐπεὶ πάθον ἄλγεα θυμῷ
- αἰεὶ ἐμὴν ψυχὴν παραβαλλόμενος πολεμίζειν.
- ὡς δʼ ὄρνις ἀπτῆσι νεοσσοῖσι προφέρῃσι
- μάστακʼ ἐπεί κε λάβῃσι, κακῶς δʼ ἄρα οἱ πέλει αὐτῇ,
- ὣς καὶ ἐγὼ πολλὰς μὲν ἀΰπνους νύκτας ἴαυον,
- ἤματα δʼ αἱματόεντα διέπρησσον πολεμίζων
- ἀνδράσι μαρνάμενος ὀάρων ἕνεκα σφετεράων.
- δώδεκα δὴ σὺν νηυσὶ πόλεις ἀλάπαξʼ ἀνθρώπων,
- πεζὸς δʼ ἕνδεκά φημι κατὰ Τροίην ἐρίβωλον·
- τάων ἐκ πασέων κειμήλια πολλὰ καὶ ἐσθλὰ
- ἐξελόμην, καὶ πάντα φέρων Ἀγαμέμνονι δόσκον
- Ἀτρεΐδῃ· ὃ δʼ ὄπισθε μένων παρὰ νηυσὶ θοῇσι
- δεξάμενος διὰ παῦρα δασάσκετο, πολλὰ δʼ ἔχεσκεν.
- ἄλλα δʼ ἀριστήεσσι δίδου γέρα καὶ βασιλεῦσι·
- τοῖσι μὲν ἔμπεδα κεῖται, ἐμεῦ δʼ ἀπὸ μούνου Ἀχαιῶν
- εἵλετʼ, ἔχει δʼ ἄλοχον θυμαρέα· τῇ παριαύων
- τερπέσθω. τί δὲ δεῖ πολεμιζέμεναι Τρώεσσιν
- Ἀργείους; τί δὲ λαὸν ἀνήγαγεν ἐνθάδʼ ἀγείρας
- Ἀτρεΐδης; ἦ οὐχ Ἑλένης ἕνεκʼ ἠϋκόμοιο;
- ἦ μοῦνοι φιλέουσʼ ἀλόχους μερόπων ἀνθρώπων
- Ἀτρεΐδαι; ἐπεὶ ὅς τις ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ ἐχέφρων
- τὴν αὐτοῦ φιλέει καὶ κήδεται, ὡς καὶ ἐγὼ τὴν
- ἐκ θυμοῦ φίλεον δουρικτητήν περ ἐοῦσαν.
- νῦν δʼ ἐπεὶ ἐκ χειρῶν γέρας εἵλετο καί μʼ ἀπάτησε
- μή μευ πειράτω εὖ εἰδότος· οὐδέ με πείσει.
- ἀλλʼ Ὀδυσεῦ σὺν σοί τε καὶ ἄλλοισιν βασιλεῦσι
- φραζέσθω νήεσσιν ἀλεξέμεναι δήϊον πῦρ.
- ἦ μὲν δὴ μάλα πολλὰ πονήσατο νόσφιν ἐμεῖο,
- καὶ δὴ τεῖχος ἔδειμε, καὶ ἤλασε τάφρον ἐπʼ αὐτῷ
- εὐρεῖαν μεγάλην, ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξεν·
- ἀλλʼ οὐδʼ ὧς δύναται σθένος Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο
- ἴσχειν· ὄφρα δʼ ἐγὼ μετʼ Ἀχαιοῖσιν πολέμιζον
- οὐκ ἐθέλεσκε μάχην ἀπὸ τείχεος ὀρνύμεν Ἕκτωρ,
- ἀλλʼ ὅσον ἐς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν·
- ἔνθά ποτʼ οἶον ἔμιμνε, μόγις δέ μευ ἔκφυγεν ὁρμήν.
- νῦν δʼ ἐπεὶ οὐκ ἐθέλω πολεμιζέμεν Ἕκτορι δίῳ
- αὔριον ἱρὰ Διὶ ῥέξας καὶ πᾶσι θεοῖσι
- νηήσας εὖ νῆας, ἐπὴν ἅλα δὲ προερύσσω,
- ὄψεαι, αἴ κʼ ἐθέλῃσθα καὶ αἴ κέν τοι τὰ μεμήλῃ,
- ἦρι μάλʼ Ἑλλήσποντον ἐπʼ ἰχθυόεντα πλεούσας
- νῆας ἐμάς, ἐν δʼ ἄνδρας ἐρεσσέμεναι μεμαῶτας·
- εἰ δέ κεν εὐπλοίην δώῃ κλυτὸς ἐννοσίγαιος
- ἤματί κε τριτάτῳ Φθίην ἐρίβωλον ἱκοίμην.
- ἔστι δέ μοι μάλα πολλά, τὰ κάλλιπον ἐνθάδε ἔρρων·
- ἄλλον δʼ ἐνθένδε χρυσὸν καὶ χαλκὸν ἐρυθρὸν
- ἠδὲ γυναῖκας ἐϋζώνους πολιόν τε σίδηρον
- ἄξομαι, ἅσσʼ ἔλαχόν γε· γέρας δέ μοι, ὅς περ ἔδωκεν,
- αὖτις ἐφυβρίζων ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων
- Ἀτρεΐδης· τῷ πάντʼ ἀγορευέμεν ὡς ἐπιτέλλω
- ἀμφαδόν, ὄφρα καὶ ἄλλοι ἐπισκύζωνται Ἀχαιοὶ
- εἴ τινά που Δαναῶν ἔτι ἔλπεται ἐξαπατήσειν
- αἰὲν ἀναιδείην ἐπιειμένος· οὐδʼ ἂν ἔμοιγε
- τετλαίη κύνεός περ ἐὼν εἰς ὦπα ἰδέσθαι·
- οὐδέ τί οἱ βουλὰς συμφράσσομαι, οὐδὲ μὲν ἔργον·
- ἐκ γὰρ δή μʼ ἀπάτησε καὶ ἤλιτεν· οὐδʼ ἂν ἔτʼ αὖτις
- ἐξαπάφοιτʼ ἐπέεσσιν· ἅλις δέ οἱ· ἀλλὰ ἕκηλος
- ἐρρέτω· ἐκ γάρ εὑ φρένας εἵλετο μητίετα Ζεύς.
- ἐχθρὰ δέ μοι τοῦ δῶρα, τίω δέ μιν ἐν καρὸς αἴσῃ.
- οὐδʼ εἴ μοι δεκάκις τε καὶ εἰκοσάκις τόσα δοίη
- ὅσσά τέ οἱ νῦν ἔστι, καὶ εἴ ποθεν ἄλλα γένοιτο,
- οὐδʼ ὅσʼ ἐς Ὀρχομενὸν ποτινίσεται, οὐδʼ ὅσα Θήβας
- Αἰγυπτίας, ὅθι πλεῖστα δόμοις ἐν κτήματα κεῖται,
- αἵ θʼ ἑκατόμπυλοί εἰσι, διηκόσιοι δʼ ἀνʼ ἑκάστας
- ἀνέρες ἐξοιχνεῦσι σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν·
- οὐδʼ εἴ μοι τόσα δοίη ὅσα ψάμαθός τε κόνις τε,
- οὐδέ κεν ὧς ἔτι θυμὸν ἐμὸν πείσειʼ Ἀγαμέμνων
- πρίν γʼ ἀπὸ πᾶσαν ἐμοὶ δόμεναι θυμαλγέα λώβην.
- κούρην δʼ οὐ γαμέω Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο,
- οὐδʼ εἰ χρυσείῃ Ἀφροδίτῃ κάλλος ἐρίζοι,
- ἔργα δʼ Ἀθηναίῃ γλαυκώπιδι ἰσοφαρίζοι·
- οὐδέ μιν ὧς γαμέω· ὃ δʼ Ἀχαιῶν ἄλλον ἑλέσθω,
- ὅς τις οἷ τʼ ἐπέοικε καὶ ὃς βασιλεύτερός ἐστιν.
- ἢν γὰρ δή με σαῶσι θεοὶ καὶ οἴκαδʼ ἵκωμαι,
- Πηλεύς θήν μοι ἔπειτα γυναῖκά γε μάσσεται αὐτός.
- πολλαὶ Ἀχαιΐδες εἰσὶν ἀνʼ Ἑλλάδα τε Φθίην τε
- κοῦραι ἀριστήων, οἵ τε πτολίεθρα ῥύονται,
- τάων ἥν κʼ ἐθέλωμι φίλην ποιήσομʼ ἄκοιτιν.
- ἔνθα δέ μοι μάλα πολλὸν ἐπέσσυτο θυμὸς ἀγήνωρ
- γήμαντα μνηστὴν ἄλοχον ἐϊκυῖαν ἄκοιτιν
- κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς·
- οὐ γὰρ ἐμοὶ ψυχῆς ἀντάξιον οὐδʼ ὅσα φασὶν
- Ἴλιον ἐκτῆσθαι εὖ ναιόμενον πτολίεθρον
- τὸ πρὶν ἐπʼ εἰρήνης, πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν,
- οὐδʼ ὅσα λάϊνος οὐδὸς ἀφήτορος ἐντὸς ἐέργει
- Φοίβου Ἀπόλλωνος Πυθοῖ ἔνι πετρηέσσῃ.
- ληϊστοὶ μὲν γάρ τε βόες καὶ ἴφια μῆλα,
- κτητοὶ δὲ τρίποδές τε καὶ ἵππων ξανθὰ κάρηνα,
- ἀνδρὸς δὲ ψυχὴ πάλιν ἐλθεῖν οὔτε λεϊστὴ
- οὔθʼ ἑλετή, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων.
- μήτηρ γάρ τέ μέ φησι θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα
- διχθαδίας κῆρας φερέμεν θανάτοιο τέλος δέ.
- εἰ μέν κʼ αὖθι μένων Τρώων πόλιν ἀμφιμάχωμαι,
- ὤλετο μέν μοι νόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφθιτον ἔσται·
- εἰ δέ κεν οἴκαδʼ ἵκωμι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,
- ὤλετό μοι κλέος ἐσθλόν, ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰὼν
- ἔσσεται, οὐδέ κέ μʼ ὦκα τέλος θανάτοιο κιχείη.
- καὶ δʼ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἐγὼ παραμυθησαίμην
- οἴκαδʼ ἀποπλείειν, ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκμωρ
- Ἰλίου αἰπεινῆς· μάλα γάρ ἑθεν εὐρύοπα Ζεὺς
- χεῖρα ἑὴν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι δὲ λαοί.
- ἀλλʼ ὑμεῖς μὲν ἰόντες ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν
- ἀγγελίην ἀπόφασθε· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ γερόντων·
- ὄφρʼ ἄλλην φράζωνται ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν ἀμείνω,
- ἥ κέ σφιν νῆάς τε σαῷ καὶ λαὸν Ἀχαιῶν
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇς, ἐπεὶ οὔ σφισιν ἥδέ γʼ ἑτοίμη
- ἣν νῦν ἐφράσσαντο ἐμεῦ ἀπομηνίσαντος·
- Φοῖνιξ δʼ αὖθι παρʼ ἄμμι μένων κατακοιμηθήτω,
- ὄφρά μοι ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδʼ ἕπηται
- αὔριον ἢν ἐθέλῃσιν· ἀνάγκῃ δʼ οὔ τί μιν ἄξω.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ
- μῦθον ἀγασσάμενοι· μάλα γὰρ κρατερῶς ἀπέειπεν·
- ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε γέρων ἱππηλάτα Φοῖνιξ
- δάκρυʼ ἀναπρήσας· περὶ γὰρ δίε νηυσὶν Ἀχαιῶν·
- εἰ μὲν δὴ νόστόν γε μετὰ φρεσὶ φαίδιμʼ Ἀχιλλεῦ
- βάλλεαι, οὐδέ τι πάμπαν ἀμύνειν νηυσὶ θοῇσι
- πῦρ ἐθέλεις ἀΐδηλον, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῷ,
- πῶς ἂν ἔπειτʼ ἀπὸ σεῖο φίλον τέκος αὖθι λιποίμην
- οἶος; σοὶ δέ μʼ ἔπεμπε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς
- ἤματι τῷ ὅτε σʼ ἐκ Φθίης Ἀγαμέμνονι πέμπε
- νήπιον οὔ πω εἰδόθʼ ὁμοιΐου πολέμοιο
- οὐδʼ ἀγορέων, ἵνα τʼ ἄνδρες ἀριπρεπέες τελέθουσι.
- τοὔνεκά με προέηκε διδασκέμεναι τάδε πάντα,
- μύθων τε ῥητῆρʼ ἔμεναι πρηκτῆρά τε ἔργων.
- ὡς ἂν ἔπειτʼ ἀπὸ σεῖο φίλον τέκος οὐκ ἐθέλοιμι
- λείπεσθʼ, οὐδʼ εἴ κέν μοι ὑποσταίη θεὸς αὐτὸς
- γῆρας ἀποξύσας θήσειν νέον ἡβώοντα,
- οἷον ὅτε πρῶτον λίπον Ἑλλάδα καλλιγύναικα
- φεύγων νείκεα πατρὸς Ἀμύντορος Ὀρμενίδαο,
- ὅς μοι παλλακίδος περιχώσατο καλλικόμοιο,
- τὴν αὐτὸς φιλέεσκεν, ἀτιμάζεσκε δʼ ἄκοιτιν
- μητέρʼ ἐμήν· ἣ δʼ αἰὲν ἐμὲ λισσέσκετο γούνων
- παλλακίδι προμιγῆναι, ἵνʼ ἐχθήρειε γέροντα.
- τῇ πιθόμην καὶ ἔρεξα· πατὴρ δʼ ἐμὸς αὐτίκʼ ὀϊσθεὶς
- πολλὰ κατηρᾶτο, στυγερὰς δʼ ἐπεκέκλετʼ Ἐρινῦς,
- μή ποτε γούνασιν οἷσιν ἐφέσσεσθαι φίλον υἱὸν
- ἐξ ἐμέθεν γεγαῶτα· θεοὶ δʼ ἐτέλειον ἐπαρὰς
- Ζεύς τε καταχθόνιος καὶ ἐπαινὴ Περσεφόνεια. [*](This edition omits lines 458-461.)
- ἔνθʼ ἐμοὶ οὐκέτι πάμπαν ἐρητύετʼ ἐν φρεσὶ θυμὸς
- πατρὸς χωομένοιο κατὰ μέγαρα στρωφᾶσθαι.
- ἦ μὲν πολλὰ ἔται καὶ ἀνεψιοὶ ἀμφὶς ἐόντες
- αὐτοῦ λισσόμενοι κατερήτυον ἐν μεγάροισι,
- πολλὰ δὲ ἴφια μῆλα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς
- ἔσφαζον, πολλοὶ δὲ σύες θαλέθοντες ἀλοιφῇ
- εὑόμενοι τανύοντο διὰ φλογὸς Ἡφαίστοιο,
- πολλὸν δʼ ἐκ κεράμων μέθυ πίνετο τοῖο γέροντος.
- εἰνάνυχες δέ μοι ἀμφʼ αὐτῷ παρὰ νύκτας ἴαυον·
- οἳ μὲν ἀμειβόμενοι φυλακὰς ἔχον, οὐδέ ποτʼ ἔσβη
- πῦρ, ἕτερον μὲν ὑπʼ αἰθούσῃ εὐερκέος αὐλῆς,
- ἄλλο δʼ ἐνὶ προδόμῳ, πρόσθεν θαλάμοιο θυράων.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ δεκάτη μοι ἐπήλυθε νὺξ ἐρεβεννή,
- καὶ τότʼ ἐγὼ θαλάμοιο θύρας πυκινῶς ἀραρυίας
- ῥήξας ἐξῆλθον, καὶ ὑπέρθορον ἑρκίον αὐλῆς
- ῥεῖα, λαθὼν φύλακάς τʼ ἄνδρας δμῳάς τε γυναῖκας.
- φεῦγον ἔπειτʼ ἀπάνευθε διʼ Ἑλλάδος εὐρυχόροιο,
- Φθίην δʼ ἐξικόμην ἐριβώλακα μητέρα μήλων
- ἐς Πηλῆα ἄναχθʼ· ὃ δέ με πρόφρων ὑπέδεκτο,
- καί μʼ ἐφίλησʼ ὡς εἴ τε πατὴρ ὃν παῖδα φιλήσῃ
- μοῦνον τηλύγετον πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι,
- καί μʼ ἀφνειὸν ἔθηκε, πολὺν δέ μοι ὤπασε λαόν·
- ναῖον δʼ ἐσχατιὴν Φθίης Δολόπεσσιν ἀνάσσων.
- καί σε τοσοῦτον ἔθηκα θεοῖς ἐπιείκελʼ Ἀχιλλεῦ,
- ἐκ θυμοῦ φιλέων, ἐπεὶ οὐκ ἐθέλεσκες ἅμʼ ἄλλῳ
- οὔτʼ ἐς δαῖτʼ ἰέναι οὔτʼ ἐν μεγάροισι πάσασθαι,
- πρίν γʼ ὅτε δή σʼ ἐπʼ ἐμοῖσιν ἐγὼ γούνεσσι καθίσσας
- ὄψου τʼ ἄσαιμι προταμὼν καὶ οἶνον ἐπισχών.
- πολλάκι μοι κατέδευσας ἐπὶ στήθεσσι χιτῶνα
- οἴνου ἀποβλύζων ἐν νηπιέῃ ἀλεγεινῇ.
- ὣς ἐπὶ σοὶ μάλα πολλὰ πάθον καὶ πολλὰ μόγησα,
- τὰ φρονέων ὅ μοι οὔ τι θεοὶ γόνον ἐξετέλειον
- ἐξ ἐμεῦ· ἀλλὰ σὲ παῖδα θεοῖς ἐπιείκελʼ Ἀχιλλεῦ
- ποιεύμην, ἵνα μοί ποτʼ ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνῃς.
- ἀλλʼ Ἀχιλεῦ δάμασον θυμὸν μέγαν· οὐδέ τί σε χρὴ
- νηλεὲς ἦτορ ἔχειν· στρεπτοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί,
- τῶν περ καὶ μείζων ἀρετὴ τιμή τε βίη τε.
- καὶ μὲν τοὺς θυέεσσι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσι
- λοιβῇ τε κνίσῃ τε παρατρωπῶσʼ ἄνθρωποι
- λισσόμενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβήῃ καὶ ἁμάρτῃ.
- καὶ γάρ τε λιταί εἰσι Διὸς κοῦραι μεγάλοιο
- χωλαί τε ῥυσαί τε παραβλῶπές τʼ ὀφθαλμώ,
- αἵ ῥά τε καὶ μετόπισθʼ ἄτης ἀλέγουσι κιοῦσαι.
- ἣ δʼ ἄτη σθεναρή τε καὶ ἀρτίπος, οὕνεκα πάσας
- πολλὸν ὑπεκπροθέει, φθάνει δέ τε πᾶσαν ἐπʼ αἶαν
- βλάπτουσʼ ἀνθρώπους· αἳ δʼ ἐξακέονται ὀπίσσω.
- ὃς μέν τʼ αἰδέσεται κούρας Διὸς ἆσσον ἰούσας,
- τὸν δὲ μέγʼ ὤνησαν καί τʼ ἔκλυον εὐχομένοιο·
- ὃς δέ κʼ ἀνήνηται καί τε στερεῶς ἀποείπῃ,
- λίσσονται δʼ ἄρα ταί γε Δία Κρονίωνα κιοῦσαι
- τῷ ἄτην ἅμʼ ἕπεσθαι, ἵνα βλαφθεὶς ἀποτίσῃ.
- ἀλλʼ Ἀχιλεῦ πόρε καὶ σὺ Διὸς κούρῃσιν ἕπεσθαι
- τιμήν, ἥ τʼ ἄλλων περ ἐπιγνάμπτει νόον ἐσθλῶν.
- εἰ μὲν γὰρ μὴ δῶρα φέροι τὰ δʼ ὄπισθʼ ὀνομάζοι
- Ἀτρεΐδης, ἀλλʼ αἰὲν ἐπιζαφελῶς χαλεπαίνοι,
- οὐκ ἂν ἔγωγέ σε μῆνιν ἀπορρίψαντα κελοίμην
- Ἀργείοισιν ἀμυνέμεναι χατέουσί περ ἔμπης·
- νῦν δʼ ἅμα τʼ αὐτίκα πολλὰ διδοῖ τὰ δʼ ὄπισθεν ὑπέστη,
- ἄνδρας δὲ λίσσεσθαι ἐπιπροέηκεν ἀρίστους
- κρινάμενος κατὰ λαὸν Ἀχαιϊκόν, οἵ τε σοὶ αὐτῷ
- φίλτατοι Ἀργείων· τῶν μὴ σύ γε μῦθον ἐλέγξῃς
- μηδὲ πόδας· πρὶν δʼ οὔ τι νεμεσσητὸν κεχολῶσθαι.
- οὕτω καὶ τῶν πρόσθεν ἐπευθόμεθα κλέα ἀνδρῶν
- ἡρώων, ὅτε κέν τινʼ ἐπιζάφελος χόλος ἵκοι·
- δωρητοί τε πέλοντο παράρρητοί τʼ ἐπέεσσι.
- μέμνημαι τόδε ἔργον ἐγὼ πάλαι οὔ τι νέον γε
- ὡς ἦν· ἐν δʼ ὑμῖν ἐρέω πάντεσσι φίλοισι.
- Κουρῆτές τʼ ἐμάχοντο καὶ Αἰτωλοὶ μενεχάρμαι
- ἀμφὶ πόλιν Καλυδῶνα καὶ ἀλλήλους ἐνάριζον,
- Αἰτωλοὶ μὲν ἀμυνόμενοι Καλυδῶνος ἐραννῆς,
- Κουρῆτες δὲ διαπραθέειν μεμαῶτες Ἄρηϊ.
- καὶ γὰρ τοῖσι κακὸν χρυσόθρονος Ἄρτεμις ὦρσε
- χωσαμένη ὅ οἱ οὔ τι θαλύσια γουνῷ ἀλωῆς
- Οἰνεὺς ῥέξʼ· ἄλλοι δὲ θεοὶ δαίνυνθʼ ἑκατόμβας,
- οἴῃ δʼ οὐκ ἔρρεξε Διὸς κούρῃ μεγάλοιο.
- ἢ λάθετʼ ἢ οὐκ ἐνόησεν· ἀάσατο δὲ μέγα θυμῷ.
- ἣ δὲ χολωσαμένη δῖον γένος ἰοχέαιρα
- ὦρσεν ἔπι χλούνην σῦν ἄγριον ἀργιόδοντα,
- ὃς κακὰ πόλλʼ ἕρδεσκεν ἔθων Οἰνῆος ἀλωήν·
- πολλὰ δʼ ὅ γε προθέλυμνα χαμαὶ βάλε δένδρεα μακρὰ
- αὐτῇσιν ῥίζῃσι καὶ αὐτοῖς ἄνθεσι μήλων.
- τὸν δʼ υἱὸς Οἰνῆος ἀπέκτεινεν Μελέαγρος
- πολλέων ἐκ πολίων θηρήτορας ἄνδρας ἀγείρας
- καὶ κύνας· οὐ μὲν γάρ κε δάμη παύροισι βροτοῖσι·
- τόσσος ἔην, πολλοὺς δὲ πυρῆς ἐπέβησʼ ἀλεγεινῆς.
- ἣ δʼ ἀμφʼ αὐτῷ θῆκε πολὺν κέλαδον καὶ ἀϋτὴν
- ἀμφὶ συὸς κεφαλῇ καὶ δέρματι λαχνήεντι,
- Κουρήτων τε μεσηγὺ καὶ Αἰτωλῶν μεγαθύμων.
- ὄφρα μὲν οὖν Μελέαγρος ἄρηι φίλος πολέμιζε,
- τόφρα δὲ Κουρήτεσσι κακῶς ἦν, οὐδὲ δύναντο
- τείχεος ἔκτοσθεν μίμνειν πολέες περ ἐόντες·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Μελέαγρον ἔδυ χόλος, ὅς τε καὶ ἄλλων
- οἰδάνει ἐν στήθεσσι νόον πύκα περ φρονεόντων,
- ἤτοι ὃ μητρὶ φίλῃ Ἀλθαίῃ χωόμενος κῆρ
- κεῖτο παρὰ μνηστῇ ἀλόχῳ καλῇ Κλεοπάτρῃ
- κούρῃ Μαρπήσσης καλλισφύρου Εὐηνίνης
- Ἴδεώ θʼ, ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετʼ ἀνδρῶν
- τῶν τότε· καί ῥα ἄνακτος ἐναντίον εἵλετο τόξον
- Φοίβου Ἀπόλλωνος καλλισφύρου εἵνεκα νύμφης,
- τὴν δὲ τότʼ ἐν μεγάροισι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
- Ἀλκυόνην καλέεσκον ἐπώνυμον, οὕνεκʼ ἄρʼ αὐτῆς
- μήτηρ ἀλκυόνος πολυπενθέος οἶτον ἔχουσα
- κλαῖεν ὅ μιν ἑκάεργος ἀνήρπασε Φοῖβος Ἀπόλλων·
- τῇ ὅ γε παρκατέλεκτο χόλον θυμαλγέα πέσσων
- ἐξ ἀρέων μητρὸς κεχολωμένος, ἥ ῥα θεοῖσι
- πόλλʼ ἀχέουσʼ ἠρᾶτο κασιγνήτοιο φόνοιο,
- πολλὰ δὲ καὶ γαῖαν πολυφόρβην χερσὶν ἀλοία
- κικλήσκουσʼ Ἀΐδην καὶ ἐπαινὴν Περσεφόνειαν
- πρόχνυ καθεζομένη, δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι,
- παιδὶ δόμεν θάνατον· τῆς δʼ ἠεροφοῖτις Ἐρινὺς
- ἔκλυεν ἐξ Ἐρέβεσφιν ἀμείλιχον ἦτορ ἔχουσα.
- τῶν δὲ τάχʼ ἀμφὶ πύλας ὅμαδος καὶ δοῦπος ὀρώρει
- πύργων βαλλομένων· τὸν δὲ λίσσοντο γέροντες
- Αἰτωλῶν, πέμπον δὲ θεῶν ἱερῆας ἀρίστους,
- ἐξελθεῖν καὶ ἀμῦναι ὑποσχόμενοι μέγα δῶρον·
- ὁππόθι πιότατον πεδίον Καλυδῶνος ἐραννῆς,
- ἔνθά μιν ἤνωγον τέμενος περικαλλὲς ἑλέσθαι
- πεντηκοντόγυον, τὸ μὲν ἥμισυ οἰνοπέδοιο,
- ἥμισυ δὲ ψιλὴν ἄροσιν πεδίοιο ταμέσθαι.
- πολλὰ δέ μιν λιτάνευε γέρων ἱππηλάτα Οἰνεὺς
- οὐδοῦ ἐπεμβεβαὼς ὑψηρεφέος θαλάμοιο
- σείων κολλητὰς σανίδας γουνούμενος υἱόν·
- πολλὰ δὲ τόν γε κασίγνηται καὶ πότνια μήτηρ
- ἐλλίσσονθʼ· ὃ δὲ μᾶλλον ἀναίνετο· πολλὰ δʼ ἑταῖροι,
- οἵ οἱ κεδνότατοι καὶ φίλτατοι ἦσαν ἁπάντων·
- ἀλλʼ οὐδʼ ὧς τοῦ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθον,
- πρίν γʼ ὅτε δὴ θάλαμος πύκʼ ἐβάλλετο, τοὶ δʼ ἐπὶ πύργων
- βαῖνον Κουρῆτες καὶ ἐνέπρηθον μέγα ἄστυ.
- καὶ τότε δὴ Μελέαγρον ἐΰζωνος παράκοιτις
- λίσσετʼ ὀδυρομένη, καί οἱ κατέλεξεν ἅπαντα
- κήδεʼ, ὅσʼ ἀνθρώποισι πέλει τῶν ἄστυ ἁλώῃ·
- ἄνδρας μὲν κτείνουσι, πόλιν δέ τε πῦρ ἀμαθύνει,
- τέκνα δέ τʼ ἄλλοι ἄγουσι βαθυζώνους τε γυναῖκας.
- τοῦ δʼ ὠρίνετο θυμὸς ἀκούοντος κακὰ ἔργα,
- βῆ δʼ ἰέναι, χροῒ δʼ ἔντεʼ ἐδύσετο παμφανόωντα.
- ὣς ὃ μὲν Αἰτωλοῖσιν ἀπήμυνεν κακὸν ἦμαρ
- εἴξας ᾧ θυμῷ· τῷ δʼ οὐκέτι δῶρα τέλεσσαν
- πολλά τε καὶ χαρίεντα, κακὸν δʼ ἤμυνε καὶ αὔτως.
- ἀλλὰ σὺ μή μοι ταῦτα νόει φρεσί, μὴ δέ σε δαίμων
- ἐνταῦθα τρέψειε φίλος· κάκιον δέ κεν εἴη
- νηυσὶν καιομένῃσιν ἀμυνέμεν· ἀλλʼ ἐπὶ δώρων
- ἔρχεο· ἶσον γάρ σε θεῷ τίσουσιν Ἀχαιοί.
- εἰ δέ κʼ ἄτερ δώρων πόλεμον φθισήνορα δύῃς
- οὐκέθʼ ὁμῶς τιμῆς ἔσεαι πόλεμόν περ ἀλαλκών.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Φοῖνιξ ἄττα γεραιὲ διοτρεφὲς οὔ τί με ταύτης
- χρεὼ τιμῆς· φρονέω δὲ τετιμῆσθαι Διὸς αἴσῃ,
- ἥ μʼ ἕξει παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν εἰς ὅ κʼ ἀϋτμὴ
- ἐν στήθεσσι μένῃ καί μοι φίλα γούνατʼ ὀρώρῃ.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι·
- μή μοι σύγχει θυμὸν ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων
- Ἀτρεΐδῃ ἥρωϊ φέρων χάριν· οὐδέ τί σε χρὴ
- τὸν φιλέειν, ἵνα μή μοι ἀπέχθηαι φιλέοντι.
- καλόν τοι σὺν ἐμοὶ τὸν κήδειν ὅς κʼ ἐμὲ κήδῃ·
- ἶσον ἐμοὶ βασίλευε καὶ ἥμισυ μείρεο τιμῆς.
- οὗτοι δʼ ἀγγελέουσι, σὺ δʼ αὐτόθι λέξεο μίμνων
- εὐνῇ ἔνι μαλακῇ· ἅμα δʼ ἠοῖ φαινομένηφι
- φρασσόμεθʼ ἤ κε νεώμεθʼ ἐφʼ ἡμέτερʼ ἦ κε μένωμεν.
- ἦ καὶ Πατρόκλῳ ὅ γʼ ἐπʼ ὀφρύσι νεῦσε σιωπῇ
- Φοίνικι στορέσαι πυκινὸν λέχος, ὄφρα τάχιστα
- ἐκ κλισίης νόστοιο μεδοίατο· τοῖσι δʼ ἄρʼ Αἴας
- ἀντίθεος Τελαμωνιάδης μετὰ μῦθον ἔειπε·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- ἴομεν· οὐ γάρ μοι δοκέει μύθοιο τελευτὴ
- τῇδέ γʼ ὁδῷ κρανέεσθαι· ἀπαγγεῖλαι δὲ τάχιστα
- χρὴ μῦθον Δαναοῖσι καὶ οὐκ ἀγαθόν περ ἐόντα
- οἵ που νῦν ἕαται ποτιδέγμενοι. αὐτάρ Ἀχιλλεὺς
- ἄγριον ἐν στήθεσσι θέτο μεγαλήτορα θυμὸν
- σχέτλιος, οὐδὲ μετατρέπεται φιλότητος ἑταίρων
- τῆς ᾗ μιν παρὰ νηυσὶν ἐτίομεν ἔξοχον ἄλλων
- νηλής· καὶ μέν τίς τε κασιγνήτοιο φονῆος
- ποινὴν ἢ οὗ παιδὸς ἐδέξατο τεθνηῶτος·
- καί ῥʼ ὃ μὲν ἐν δήμῳ μένει αὐτοῦ πόλλʼ ἀποτίσας,
- τοῦ δέ τʼ ἐρητύεται κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ποινὴν δεξαμένῳ· σοὶ δʼ ἄληκτόν τε κακόν τε
- θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι θεοὶ θέσαν εἵνεκα κούρης
- οἴης· νῦν δέ τοι ἑπτὰ παρίσχομεν ἔξοχʼ ἀρίστας,
- ἄλλά τε πόλλʼ ἐπὶ τῇσι· σὺ δʼ ἵλαον ἔνθεο θυμόν,
- αἴδεσσαι δὲ μέλαθρον· ὑπωρόφιοι δέ τοί εἰμεν
- πληθύος ἐκ Δαναῶν, μέμαμεν δέ τοι ἔξοχον ἄλλων
- κήδιστοί τʼ ἔμεναι καὶ φίλτατοι ὅσσοι Ἀχαιοί.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Αἶαν διογενὲς Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν
- πάντά τί μοι κατὰ θυμὸν ἐείσαο μυθήσασθαι·
- ἀλλά μοι οἰδάνεται κραδίη χόλῳ ὁππότε κείνων
- μνήσομαι ὥς μʼ ἀσύφηλον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν
- Ἀτρεΐδης ὡς εἴ τινʼ ἀτίμητον μετανάστην.
- ἀλλʼ ὑμεῖς ἔρχεσθε καὶ ἀγγελίην ἀπόφασθε·
- οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο μεδήσομαι αἱματόεντος
- πρίν γʼ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονος Ἕκτορα δῖον
- Μυρμιδόνων ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθαι
- κτείνοντʼ Ἀργείους, κατά τε σμῦξαι πυρὶ νῆας.
- ἀμφὶ δέ τοι τῇ ἐμῇ κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
- Ἕκτορα καὶ μεμαῶτα μάχης σχήσεσθαι ὀΐω.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δὲ ἕκαστος ἑλὼν δέπας ἀμφικύπελλον
- σπείσαντες παρὰ νῆας ἴσαν πάλιν· ἦρχε δʼ Ὀδυσσεύς.
- Πάτροκλος δʼ ἑτάροισιν ἰδὲ δμωῇσι κέλευσε
- Φοίνικι στορέσαι πυκινὸν λέχος ὅττι τάχιστα.
- αἳ δʼ ἐπιπειθόμεναι στόρεσαν λέχος ὡς ἐκέλευσε
- κώεά τε ῥῆγός τε λίνοιό τε λεπτὸν ἄωτον.
- ἔνθʼ ὃ γέρων κατέλεκτο καὶ ἠῶ δῖαν ἔμιμνεν.
- αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς εὗδε μυχῷ κλισίης εὐπήκτου·
- τῷ δʼ ἄρα παρκατέλεκτο γυνή, τὴν Λεσβόθεν ἦγε,
- Φόρβαντος θυγάτηρ Διομήδη καλλιπάρῃος.
- Πάτροκλος δʼ ἑτέρωθεν ἐλέξατο· πὰρ δʼ ἄρα καὶ τῷ
- Ἶφις ἐΰζωνος, τήν οἱ πόρε δῖος Ἀχιλλεὺς
- Σκῦρον ἑλὼν αἰπεῖαν Ἐνυῆος πτολίεθρον.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ κλισίῃσιν ἐν Ἀτρεΐδαο γένοντο.
- τοὺς μὲν ἄρα χρυσέοισι κυπέλλοις υἷες Ἀχαιῶν
- δειδέχατʼ ἄλλοθεν ἄλλος ἀνασταδόν, ἔκ τʼ ἐρέοντο·
- πρῶτος δʼ ἐξερέεινεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- εἴπʼ ἄγε μʼ ὦ πολύαινʼ Ὀδυσεῦ μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- ἤ ῥʼ ἐθέλει νήεσσιν ἀλεξέμεναι δήϊον πῦρ,
- ἦ ἀπέειπε, χόλος δʼ ἔτʼ ἔχει μεγαλήτορα θυμόν;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- κεῖνός γʼ οὐκ ἐθέλει σβέσσαι χόλον, ἀλλʼ ἔτι μᾶλλον
- πιμπλάνεται μένεος, σὲ δʼ ἀναίνεται ἠδὲ σὰ δῶρα.
- αὐτόν σε φράζεσθαι ἐν Ἀργείοισιν ἄνωγεν
- ὅππως κεν νῆάς τε σαῷς καὶ λαὸν Ἀχαιῶν·
- αὐτὸς δʼ ἠπείλησεν ἅμʼ ἠοῖ φαινομένηφι
- νῆας ἐϋσσέλμους ἅλαδʼ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσας.
- καὶ δʼ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἔφη παραμυθήσασθαι
- οἴκαδʼ ἀποπλείειν, ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκμωρ
- Ἰλίου αἰπεινῆς· μάλα γάρ ἑθεν εὐρύοπα Ζεὺς
- χεῖρα ἑὴν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι δὲ λαοί.
- ὣς ἔφατʼ· εἰσὶ καὶ οἵδε τάδʼ εἰπέμεν, οἵ μοι ἕποντο,
- Αἴας καὶ κήρυκε δύω πεπνυμένω ἄμφω.
- Φοῖνιξ δʼ αὖθʼ ὃ γέρων κατελέξατο, ὡς γὰρ ἀνώγει,
- ὄφρά οἱ ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδʼ ἕπηται
- αὔριον, ἢν ἐθέλῃσιν· ἀνάγκῃ δʼ οὔ τί μιν ἄξει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ
- μῦθον ἀγασσάμενοι· μάλα γὰρ κρατερῶς ἀγόρευσε.
- δὴν δʼ ἄνεῳ ἦσαν τετιηότες υἷες Ἀχαιῶν·
- ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- μὴ ὄφελες λίσσεσθαι ἀμύμονα Πηλεΐωνα
- μυρία δῶρα διδούς· ὃ δʼ ἀγήνωρ ἐστὶ καὶ ἄλλως·
- νῦν αὖ μιν πολὺ μᾶλλον ἀγηνορίῃσιν ἐνῆκας.
- ἀλλʼ ἤτοι κεῖνον μὲν ἐάσομεν ἤ κεν ἴῃσιν
- ἦ κε μένῃ· τότε δʼ αὖτε μαχήσεται ὁππότε κέν μιν
- θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀνώγῃ καὶ θεὸς ὄρσῃ.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·
- νῦν μὲν κοιμήσασθε τεταρπόμενοι φίλον ἦτορ
- σίτου καὶ οἴνοιο· τὸ γὰρ μένος ἐστὶ καὶ ἀλκή·
- αὐτὰρ ἐπεί κε φανῇ καλὴ ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- καρπαλίμως πρὸ νεῶν ἐχέμεν λαόν τε καὶ ἵππους
- ὀτρύνων, καὶ δʼ αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισι μάχεσθαι.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπῄνησαν βασιλῆες
- μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- καὶ τότε δὴ σπείσαντες ἔβαν κλισίην δὲ ἕκαστος,
- ἔνθα δὲ κοιμήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο.
- ἄλλοι μὲν παρὰ νηυσὶν ἀριστῆες Παναχαιῶν
- εὗδον παννύχιοι μαλακῷ δεδμημένοι ὕπνῳ·
- ἀλλʼ οὐκ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν
- ὕπνος ἔχε γλυκερὸς πολλὰ φρεσὶν ὁρμαίνοντα.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἀστράπτῃ πόσις Ἥρης ἠϋκόμοιο
- τεύχων ἢ πολὺν ὄμβρον ἀθέσφατον ἠὲ χάλαζαν
- ἢ νιφετόν, ὅτε πέρ τε χιὼν ἐπάλυνεν ἀρούρας,
- ἠέ ποθι πτολέμοιο μέγα στόμα πευκεδανοῖο,
- ὣς πυκίνʼ ἐν στήθεσσιν ἀνεστενάχιζʼ Ἀγαμέμνων
- νειόθεν ἐκ κραδίης, τρομέοντο δέ οἱ φρένες ἐντός.
- ἤτοι ὅτʼ ἐς πεδίον τὸ Τρωϊκὸν ἀθρήσειε,
- θαύμαζεν πυρὰ πολλὰ τὰ καίετο Ἰλιόθι πρὸ
- αὐλῶν συρίγγων τʼ ἐνοπὴν ὅμαδόν τʼ ἀνθρώπων.
- αὐτὰρ ὅτʼ ἐς νῆάς τε ἴδοι καὶ λαὸν Ἀχαιῶν,
- πολλὰς ἐκ κεφαλῆς προθελύμνους ἕλκετο χαίτας
- ὑψόθʼ ἐόντι Διί, μέγα δʼ ἔστενε κυδάλιμον κῆρ.
- ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλὴ
- Νέστορʼ ἔπι πρῶτον Νηλήϊον ἐλθέμεν ἀνδρῶν,
- εἴ τινά οἱ σὺν μῆτιν ἀμύμονα τεκτήναιτο,
- ἥ τις ἀλεξίκακος πᾶσιν Δαναοῖσι γένοιτο.
- ὀρθωθεὶς δʼ ἔνδυνε περὶ στήθεσσι χιτῶνα,
- ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
- ἀμφὶ δʼ ἔπειτα δαφοινὸν ἑέσσατο δέρμα λέοντος
- αἴθωνος μεγάλοιο ποδηνεκές, εἵλετο δʼ ἔγχος.
- ὣς δʼ αὔτως Μενέλαον ἔχε τρόμος· οὐδὲ γὰρ αὐτῷ
- ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἐφίζανε· μή τι πάθοιεν
- Ἀργεῖοι, τοὶ δὴ ἕθεν εἵνεκα πουλὺν ἐφʼ ὑγρὴν
- ἤλυθον ἐς Τροίην πόλεμον θρασὺν ὁρμαίνοντες.
- παρδαλέῃ μὲν πρῶτα μετάφρενον εὐρὺ κάλυψε
- ποικίλῃ, αὐτὰρ ἐπὶ στεφάνην κεφαλῆφιν ἀείρας
- θήκατο χαλκείην, δόρυ δʼ εἵλετο χειρὶ παχείῃ.
- βῆ δʼ ἴμεν ἀνστήσων ὃν ἀδελφεόν, ὃς μέγα πάντων
- Ἀργείων ἤνασσε, θεὸς δʼ ὣς τίετο δήμῳ.
- τὸν δʼ εὗρʼ ἀμφʼ ὤμοισι τιθήμενον ἔντεα καλὰ
- νηῒ πάρα πρύμνῃ· τῷ δʼ ἀσπάσιος γένετʼ ἐλθών.
- τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- τίφθʼ οὕτως ἠθεῖε κορύσσεαι; ἦ τινʼ ἑταίρων
- ὀτρυνέεις Τρώεσσιν ἐπίσκοπον; ἀλλὰ μάλʼ αἰνῶς
- δείδω μὴ οὔ τίς τοι ὑπόσχηται τόδε ἔργον
- ἄνδρας δυσμενέας σκοπιαζέμεν οἶος ἐπελθὼν
- νύκτα διʼ ἀμβροσίην· μάλα τις θρασυκάρδιος ἔσται.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- χρεὼ βουλῆς ἐμὲ καὶ σὲ διοτρεφὲς ὦ Μενέλαε
- κερδαλέης, ἥ τίς κεν ἐρύσσεται ἠδὲ σαώσει
- Ἀργείους καὶ νῆας, ἐπεὶ Διὸς ἐτράπετο φρήν.
- Ἑκτορέοις ἄρα μᾶλλον ἐπὶ φρένα θῆχʼ ἱεροῖσιν·
- οὐ γάρ πω ἰδόμην, οὐδʼ ἔκλυον αὐδήσαντος
- ἄνδρʼ ἕνα τοσσάδε μέρμερʼ ἐπʼ ἤματι μητίσασθαι,
- ὅσσʼ Ἕκτωρ ἔρρεξε Διῒ φίλος υἷας Ἀχαιῶν
- αὔτως, οὔτε θεᾶς υἱὸς φίλος οὔτε θεοῖο.
- ἔργα δʼ ἔρεξʼ ὅσα φημὶ μελησέμεν Ἀργείοισι
- δηθά τε καὶ δολιχόν· τόσα γὰρ κακὰ μήσατʼ Ἀχαιούς.
- ἀλλʼ ἴθι νῦν Αἴαντα καὶ Ἰδομενῆα κάλεσσον
- ῥίμφα θέων παρὰ νῆας· ἐγὼ δʼ ἐπὶ Νέστορα δῖον
- εἶμι, καὶ ὀτρυνέω ἀνστήμεναι, αἴ κʼ ἐθέλῃσιν
- ἐλθεῖν ἐς φυλάκων ἱερὸν τέλος ἠδʼ ἐπιτεῖλαι.
- κείνῳ γάρ κε μάλιστα πιθοίατο· τοῖο γὰρ υἱὸς
- σημαίνει φυλάκεσσι καὶ Ἰδομενῆος ὀπάων
- Μηριόνης· τοῖσιν γὰρ ἐπετράπομέν γε μάλιστα.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- πῶς γάρ μοι μύθῳ ἐπιτέλλεαι ἠδὲ κελεύεις;
- αὖθι μένω μετὰ τοῖσι δεδεγμένος εἰς ὅ κεν ἔλθῃς,
- ἦε θέω μετὰ σʼ αὖτις, ἐπὴν εὖ τοῖς ἐπιτείλω;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
- αὖθι μένειν, μή πως ἀβροτάξομεν ἀλλήλοιιν
- ἐρχομένω· πολλαὶ γὰρ ἀνὰ στρατόν εἰσι κέλευθοι.
- φθέγγεο δʼ ᾗ κεν ἴῃσθα καὶ ἐγρήγορθαι ἄνωχθι
- πατρόθεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον
- πάντας κυδαίνων· μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ,
- ἀλλὰ καὶ αὐτοί περ πονεώμεθα· ὧδέ που ἄμμι
- Ζεὺς ἐπὶ γιγνομένοισιν ἵει κακότητα βαρεῖαν.
- ὣς εἰπὼν ἀπέπεμπεν ἀδελφεὸν εὖ ἐπιτείλας·
- αὐτὰρ ὃ βῆ ῥʼ ἰέναι μετὰ Νέστορα ποιμένα λαῶν·
- τὸν δʼ εὗρεν παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
- εὐνῇ ἔνι μαλακῇ· παρὰ δʼ ἔντεα ποικίλʼ ἔκειτο
- ἀσπὶς καὶ δύο δοῦρε φαεινή τε τρυφάλεια.
- πὰρ δὲ ζωστὴρ κεῖτο παναίολος, ᾧ ῥʼ ὁ γεραιὸς
- ζώννυθʼ ὅτʼ ἐς πόλεμον φθισήνορα θωρήσσοιτο
- λαὸν ἄγων, ἐπεὶ οὐ μὲν ἐπέτρεπε γήραϊ λυγρῷ.
- ὀρθωθεὶς δʼ ἄρʼ ἐπʼ ἀγκῶνος κεφαλὴν ἐπαείρας
- Ἀτρεΐδην προσέειπε καὶ ἐξερεείνετο μύθῳ·
- τίς δʼ οὗτος κατὰ νῆας ἀνὰ στρατὸν ἔρχεαι οἶος
- νύκτα διʼ ὀρφναίην, ὅτε θʼ εὕδουσι βροτοὶ ἄλλοι,
- ἠέ τινʼ οὐρήων διζήμενος, ἤ τινʼ ἑταίρων;
- φθέγγεο, μηδʼ ἀκέων ἐπʼ ἔμʼ ἔρχεο· τίπτε δέ σε χρεώ;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ὦ Νέστορ Νηληϊάδη μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- γνώσεαι Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα, τὸν περὶ πάντων
- Ζεὺς ἐνέηκε πόνοισι διαμπερὲς εἰς ὅ κʼ ἀϋτμὴ
- ἐν στήθεσσι μένῃ καί μοι φίλα γούνατʼ ὀρώρῃ.
- πλάζομαι ὧδʼ ἐπεὶ οὔ μοι ἐπʼ ὄμμασι νήδυμος ὕπνος
- ἱζάνει, ἀλλὰ μέλει πόλεμος καὶ κήδεʼ Ἀχαιῶν.
- αἰνῶς γὰρ Δαναῶν περιδείδια, οὐδέ μοι ἦτορ
- ἔμπεδον, ἀλλʼ ἀλαλύκτημαι, κραδίη δέ μοι ἔξω
- στηθέων ἐκθρῴσκει, τρομέει δʼ ὑπὸ φαίδιμα γυῖα.
- ἀλλʼ εἴ τι δραίνεις, ἐπεὶ οὐδὲ σέ γʼ ὕπνος ἱκάνει,
- δεῦρʼ ἐς τοὺς φύλακας καταβήομεν, ὄφρα ἴδωμεν
- μὴ τοὶ μὲν καμάτῳ ἀδηκότες ἠδὲ καὶ ὕπνῳ
- κοιμήσωνται, ἀτὰρ φυλακῆς ἐπὶ πάγχυ λάθωνται.
- δυσμενέες δʼ ἄνδρες σχεδὸν εἵαται· οὐδέ τι ἴδμεν
- μή πως καὶ διὰ νύκτα μενοινήσωσι μάχεσθαι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- οὔ θην Ἕκτορι πάντα νοήματα μητίετα Ζεὺς
- ἐκτελέει, ὅσα πού νυν ἐέλπεται· ἀλλά μιν οἴω
- κήδεσι μοχθήσειν καὶ πλείοσιν, εἴ κεν Ἀχιλλεὺς
- ἐκ χόλου ἀργαλέοιο μεταστρέψῃ φίλον ἦτορ.
- σοὶ δὲ μάλʼ ἕψομʼ ἐγώ· ποτὶ δʼ αὖ καὶ ἐγείρομεν ἄλλους
- ἠμὲν Τυδεΐδην δουρὶ κλυτὸν ἠδʼ Ὀδυσῆα
- ἠδʼ Αἴαντα ταχὺν καὶ Φυλέος ἄλκιμον υἱόν.
- ἀλλʼ εἴ τις καὶ τούσδε μετοιχόμενος καλέσειεν
- ἀντίθεόν τʼ Αἴαντα καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα·
- τῶν γὰρ νῆες ἔασιν ἑκαστάτω, οὐδὲ μάλʼ ἐγγύς.
- ἀλλὰ φίλον περ ἐόντα καὶ αἰδοῖον Μενέλαον
- νεικέσω, εἴ πέρ μοι νεμεσήσεαι, οὐδʼ ἐπικεύσω
- ὡς εὕδει, σοὶ δʼ οἴῳ ἐπέτρεψεν πονέεσθαι.
- νῦν ὄφελεν κατὰ πάντας ἀριστῆας πονέεσθαι
- λισσόμενος· χρειὼ γὰρ ἱκάνεται οὐκέτʼ ἀνεκτός.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ὦ γέρον ἄλλοτε μέν σε καὶ αἰτιάασθαι ἄνωγα·
- πολλάκι γὰρ μεθιεῖ τε καὶ οὐκ ἐθέλει πονέεσθαι
- οὔτʼ ὄκνῳ εἴκων οὔτʼ ἀφραδίῃσι νόοιο,
- ἀλλʼ ἐμέ τʼ εἰσορόων καὶ ἐμὴν ποτιδέγμενος ὁρμήν.
- νῦν δʼ ἐμέο πρότερος μάλʼ ἐπέγρετο καί μοι ἐπέστη·
- τὸν μὲν ἐγὼ προέηκα καλήμεναι οὓς σὺ μεταλλᾷς.
- ἀλλʼ ἴομεν· κείνους δὲ κιχησόμεθα πρὸ πυλάων
- ἐν φυλάκεσσʼ, ἵνα γάρ σφιν ἐπέφραδον ἠγερέθεσθαι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- οὕτως οὔ τίς οἱ νεμεσήσεται οὐδʼ ἀπιθήσει
- Ἀργείων, ὅτε κέν τινʼ ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ.
- ὣς εἰπὼν ἔνδυνε περὶ στήθεσσι χιτῶνα,