Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- Θήβῃ Ὑποπλακίῃ Κιλίκεσσʼ ἄνδρεσσιν ἀνάσσων·
- τοῦ περ δὴ θυγάτηρ ἔχεθʼ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ.
- ἥ οἱ ἔπειτʼ ἤντησʼ, ἅμα δʼ ἀμφίπολος κίεν αὐτῇ
- παῖδʼ ἐπὶ κόλπῳ ἔχουσʼ ἀταλάφρονα νήπιον αὔτως
- Ἑκτορίδην ἀγαπητὸν ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ,
- τόν ῥʼ Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι
- Ἀστυάνακτʼ· οἶος γὰρ ἐρύετο Ἴλιον Ἕκτωρ.
- ἤτοι ὃ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ·
- Ἀνδρομάχη δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δάκρυ χέουσα,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- δαιμόνιε φθίσει σε τὸ σὸν μένος, οὐδʼ ἐλεαίρεις
- παῖδά τε νηπίαχον καὶ ἔμʼ ἄμμορον, ἣ τάχα χήρη
- σεῦ ἔσομαι· τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν Ἀχαιοὶ
- πάντες ἐφορμηθέντες· ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη
- σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι· οὐ γὰρ ἔτʼ ἄλλη
- ἔσται θαλπωρὴ ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃς
- ἀλλʼ ἄχεʼ· οὐδέ μοι ἔστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.
- ἤτοι γὰρ πατέρʼ ἁμὸν ἀπέκτανε δῖος Ἀχιλλεύς,
- ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων εὖ ναιετάουσαν
- Θήβην ὑψίπυλον· κατὰ δʼ ἔκτανεν Ἠετίωνα,
- οὐδέ μιν ἐξενάριξε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
- ἀλλʼ ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν
- ἠδʼ ἐπὶ σῆμʼ ἔχεεν· περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν
- νύμφαι ὀρεστιάδες κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο.
- οἳ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν
- οἳ μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι Ἄϊδος εἴσω·
- πάντας γὰρ κατέπεφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- βουσὶν ἐπʼ εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῇς ὀΐεσσι.
- μητέρα δʼ, ἣ βασίλευεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ,
- τὴν ἐπεὶ ἂρ δεῦρʼ ἤγαγʼ ἅμʼ ἄλλοισι κτεάτεσσιν,
- ἂψ ὅ γε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν ἀπερείσιʼ ἄποινα,
- πατρὸς δʼ ἐν μεγάροισι βάλʼ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα.
- Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
- ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παρακοίτης·
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ἐλέαιρε καὶ αὐτοῦ μίμνʼ ἐπὶ πύργῳ,
- μὴ παῖδʼ ὀρφανικὸν θήῃς χήρην τε γυναῖκα·
- λαὸν δὲ στῆσον παρʼ ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα
- ἀμβατός ἐστι πόλις καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος.
- τρὶς γὰρ τῇ γʼ ἐλθόντες ἐπειρήσανθʼ οἱ ἄριστοι
- ἀμφʼ Αἴαντε δύω καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα
- ἠδʼ ἀμφʼ Ἀτρεΐδας καὶ Τυδέος ἄλκιμον υἱόν·
- ἤ πού τίς σφιν ἔνισπε θεοπροπίων ἐῢ εἰδώς,
- ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- ἦ καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλʼ αἰνῶς
- αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους,
- αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο·
- οὐδέ με θυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸς
- αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι
- ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδʼ ἐμὸν αὐτοῦ.
- εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
- ἔσσεται ἦμαρ ὅτʼ ἄν ποτʼ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
- καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο.
- ἀλλʼ οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω,
- οὔτʼ αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος
- οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ
- ἐν κονίῃσι πέσοιεν ὑπʼ ἀνδράσι δυσμενέεσσιν,
- ὅσσον σεῦ, ὅτε κέν τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- δακρυόεσσαν ἄγηται ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας·
- καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις,
- καί κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης
- πόλλʼ ἀεκαζομένη, κρατερὴ δʼ ἐπικείσετʼ ἀνάγκη·
- καί ποτέ τις εἴπῃσιν ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν·
- Ἕκτορος ἥδε γυνὴ ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι
- Τρώων ἱπποδάμων ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο.
- ὥς ποτέ τις ἐρέει· σοὶ δʼ αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος
- χήτεϊ τοιοῦδʼ ἀνδρὸς ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ.
- ἀλλά με τεθνηῶτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι
- πρίν γέ τι σῆς τε βοῆς σοῦ θʼ ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι.
- ὣς εἰπὼν οὗ παιδὸς ὀρέξατο φαίδιμος Ἕκτωρ·
- ἂψ δʼ ὃ πάϊς πρὸς κόλπον ἐϋζώνοιο τιθήνης
- ἐκλίνθη ἰάχων πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθεὶς
- ταρβήσας χαλκόν τε ἰδὲ λόφον ἱππιοχαίτην,
- δεινὸν ἀπʼ ἀκροτάτης κόρυθος νεύοντα νοήσας.
- ἐκ δʼ ἐγέλασσε πατήρ τε φίλος καὶ πότνια μήτηρ·
- αὐτίκʼ ἀπὸ κρατὸς κόρυθʼ εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ,
- καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὶ παμφανόωσαν·
- αὐτὰρ ὅ γʼ ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ κύσε πῆλέ τε χερσὶν
- εἶπε δʼ ἐπευξάμενος Διί τʼ ἄλλοισίν τε θεοῖσι·
- Ζεῦ ἄλλοι τε θεοὶ δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι
- παῖδʼ ἐμὸν ὡς καὶ ἐγώ περ ἀριπρεπέα Τρώεσσιν,
- ὧδε βίην τʼ ἀγαθόν, καὶ Ἰλίου ἶφι ἀνάσσειν·
- καί ποτέ τις εἴποι πατρός γʼ ὅδε πολλὸν ἀμείνων
- ἐκ πολέμου ἀνιόντα· φέροι δʼ ἔναρα βροτόεντα
- κτείνας δήϊον ἄνδρα, χαρείη δὲ φρένα μήτηρ.
- ὣς εἰπὼν ἀλόχοιο φίλης ἐν χερσὶν ἔθηκε
- παῖδʼ ἑόν· ἣ δʼ ἄρα μιν κηώδεϊ δέξατο κόλπῳ
- δακρυόεν γελάσασα· πόσις δʼ ἐλέησε νοήσας,
- χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ·
- οὐ γάρ τίς μʼ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει·
- μοῖραν δʼ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
- οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
- ἀλλʼ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σʼ αὐτῆς ἔργα κόμιζε
- ἱστόν τʼ ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε
- ἔργον ἐποίχεσθαι· πόλεμος δʼ ἄνδρεσσι μελήσει
- πᾶσι, μάλιστα δʼ ἐμοί, τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν.
- ὣς ἄρα φωνήσας κόρυθʼ εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ
- ἵππουριν· ἄλοχος δὲ φίλη οἶκον δὲ βεβήκει
- ἐντροπαλιζομένη, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσα.
- αἶψα δʼ ἔπειθʼ ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας
- Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο, κιχήσατο δʼ ἔνδοθι πολλὰς
- ἀμφιπόλους, τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνῶρσεν.
- αἳ μὲν ἔτι ζωὸν γόον Ἕκτορα ᾧ ἐνὶ οἴκῳ·
- οὐ γάρ μιν ἔτʼ ἔφαντο ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο
- ἵξεσθαι προφυγόντα μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν.
- οὐδὲ Πάρις δήθυνεν ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν,
- ἀλλʼ ὅ γʼ, ἐπεὶ κατέδυ κλυτὰ τεύχεα ποικίλα χαλκῷ,
- σεύατʼ ἔπειτʼ ἀνὰ ἄστυ ποσὶ κραιπνοῖσι πεποιθώς.
- ὡς δʼ ὅτε τις στατὸς ἵππος ἀκοστήσας ἐπὶ φάτνῃ
- δεσμὸν ἀπορρήξας θείῃ πεδίοιο κροαίνων
- εἰωθὼς λούεσθαι ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
- κυδιόων· ὑψοῦ δὲ κάρη ἔχει, ἀμφὶ δὲ χαῖται
- ὤμοις ἀΐσσονται· ὃ δʼ ἀγλαΐηφι πεποιθὼς
- ῥίμφά ἑ γοῦνα φέρει μετά τʼ ἤθεα καὶ νομὸν ἵππων·
- ὣς υἱὸς Πριάμοιο Πάρις κατὰ Περγάμου ἄκρης
- τεύχεσι παμφαίνων ὥς τʼ ἠλέκτωρ ἐβεβήκει
- καγχαλόων, ταχέες δὲ πόδες φέρον· αἶψα δʼ ἔπειτα
- Ἕκτορα δῖον ἔτετμεν ἀδελφεὸν εὖτʼ ἄρʼ ἔμελλε
- στρέψεσθʼ ἐκ χώρης ὅθι ᾗ ὀάριζε γυναικί.
- τὸν πρότερος προσέειπεν Ἀλέξανδρος θεοειδής·
- ἠθεῖʼ ἦ μάλα δή σε καὶ ἐσσύμενον κατερύκω
- δηθύνων, οὐδʼ ἦλθον ἐναίσιμον ὡς ἐκέλευες;
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- δαιμόνιʼ οὐκ ἄν τίς τοι ἀνὴρ ὃς ἐναίσιμος εἴη
- ἔργον ἀτιμήσειε μάχης, ἐπεὶ ἄλκιμός ἐσσι·
- ἀλλὰ ἑκὼν μεθιεῖς τε καὶ οὐκ ἐθέλεις· τὸ δʼ ἐμὸν κῆρ
- ἄχνυται ἐν θυμῷ, ὅθʼ ὑπὲρ σέθεν αἴσχεʼ ἀκούω
- πρὸς Τρώων, οἳ ἔχουσι πολὺν πόνον εἵνεκα σεῖο.
- ἀλλʼ ἴομεν· τὰ δʼ ὄπισθεν ἀρεσσόμεθʼ, αἴ κέ ποθι Ζεὺς
- δώῃ ἐπουρανίοισι θεοῖς αἰειγενέτῃσι
- κρητῆρα στήσασθαι ἐλεύθερον ἐν μεγάροισιν
- ἐκ Τροίης ἐλάσαντας ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.
- ὣς εἰπὼν πυλέων ἐξέσσυτο φαίδιμος Ἕκτωρ,
- τῷ δʼ ἅμʼ Ἀλέξανδρος κίʼ ἀδελφεός· ἐν δʼ ἄρα θυμῷ
- ἀμφότεροι μέμασαν πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι.
- ὡς δὲ θεὸς ναύτῃσιν ἐελδομένοισιν ἔδωκεν
- οὖρον, ἐπεί κε κάμωσιν ἐϋξέστῃς ἐλάτῃσι
- πόντον ἐλαύνοντες, καμάτῳ δʼ ὑπὸ γυῖα λέλυνται,
- ὣς ἄρα τὼ Τρώεσσιν ἐελδομένοισι φανήτην.
- ἔνθʼ ἑλέτην ὃ μὲν υἱὸν Ἀρηϊθόοιο ἄνακτος
- Ἄρνῃ ναιετάοντα Μενέσθιον, ὃν κορυνήτης
- γείνατʼ Ἀρηΐθοος καὶ Φυλομέδουσα βοῶπις·
- Ἕκτωρ δʼ Ἠϊονῆα βάλʼ ἔγχεϊ ὀξυόεντι
- αὐχένʼ ὑπὸ στεφάνης εὐχάλκου, λύντο δὲ γυῖα.
- Γλαῦκος δʼ Ἱππολόχοιο πάϊς Λυκίων ἀγὸς ἀνδρῶν
- Ἰφίνοον βάλε δουρὶ κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην
- Δεξιάδην ἵππων ἐπιάλμενον ὠκειάων
- ὦμον· ὃ δʼ ἐξ ἵππων χαμάδις πέσε, λύντο δὲ γυῖα.
- τοὺς δʼ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- Ἀργείους ὀλέκοντας ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ,
- βῆ ῥα κατʼ Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα
- Ἴλιον εἰς ἱερήν· τῇ δʼ ἀντίος ὄρνυτʼ Ἀπόλλων
- Περγάμου ἐκκατιδών, Τρώεσσι δὲ βούλετο νίκην·
- ἀλλήλοισι δὲ τώ γε συναντέσθην παρὰ φηγῷ.
- τὴν πρότερος προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- τίπτε σὺ δʼ αὖ μεμαυῖα Διὸς θύγατερ μεγάλοιο
- ἦλθες ἀπʼ Οὐλύμποιο, μέγας δέ σε θυμὸς ἀνῆκεν;
- ἦ ἵνα δὴ Δαναοῖσι μάχης ἑτεραλκέα νίκην
- δῷς; ἐπεὶ οὔ τι Τρῶας ἀπολλυμένους ἐλεαίρεις.
- ἀλλʼ εἴ μοί τι πίθοιο τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη·
- νῦν μὲν παύσωμεν πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα
- σήμερον· ὕστερον αὖτε μαχήσοντʼ εἰς ὅ κε τέκμωρ
- Ἰλίου εὕρωσιν, ἐπεὶ ὣς φίλον ἔπλετο θυμῷ
- ὑμῖν ἀθανάτῃσι, διαπραθέειν τόδε ἄστυ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- ὧδʼ ἔστω ἑκάεργε· τὰ γὰρ φρονέουσα καὶ αὐτὴ
- ἦλθον ἀπʼ Οὐλύμποιο μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς.
- ἀλλʼ ἄγε πῶς μέμονας πόλεμον καταπαυσέμεν ἀνδρῶν;
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- Ἕκτορος ὄρσωμεν κρατερὸν μένος ἱπποδάμοιο,
- ἤν τινά που Δαναῶν προκαλέσσεται οἰόθεν οἶος
- ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι,
- οἳ δέ κʼ ἀγασσάμενοι χαλκοκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- οἶον ἐπόρσειαν πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- τῶν δʼ Ἕλενος Πριάμοιο φίλος παῖς σύνθετο θυμῷ
- βουλήν, ἥ ῥα θεοῖσιν ἐφήνδανε μητιόωσι·
- στῆ δὲ παρʼ Ἕκτορʼ ἰὼν καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- Ἕκτορ υἱὲ Πριάμοιο Διὶ μῆτιν ἀτάλαντε
- ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο, κασίγνητος δέ τοί εἰμι·
- ἄλλους μὲν κάθισον Τρῶας καὶ πάντας Ἀχαιούς,
- αὐτὸς δὲ προκάλεσσαι Ἀχαιῶν ὅς τις ἄριστος
- ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι·
- οὐ γάρ πώ τοι μοῖρα θανεῖν καὶ πότμον ἐπισπεῖν·
- ὣς γὰρ ἐγὼ ὄπʼ ἄκουσα θεῶν αἰειγενετάων.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἕκτωρ δʼ αὖτε χάρη μέγα μῦθον ἀκούσας,
- καί ῥʼ ἐς μέσσον ἰὼν Τρώων ἀνέεργε φάλαγγας,
- μέσσου δουρὸς ἑλών· οἳ δʼ ἱδρύνθησαν ἅπαντες.
- κὰδ δʼ Ἀγαμέμνων εἷσεν ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς·
- κὰδ δʼ ἄρʼ Ἀθηναίη τε καὶ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- ἑζέσθην ὄρνισιν ἐοικότες αἰγυπιοῖσι
- φηγῷ ἐφʼ ὑψηλῇ πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο
- ἀνδράσι τερπόμενοι· τῶν δὲ στίχες εἵατο πυκναὶ
- ἀσπίσι καὶ κορύθεσσι καὶ ἔγχεσι πεφρικυῖαι.
- οἵη δὲ Ζεφύροιο ἐχεύατο πόντον ἔπι φρὶξ
- ὀρνυμένοιο νέον, μελάνει δέ τε πόντος ὑπʼ αὐτῆς,
- τοῖαι ἄρα στίχες εἵατʼ Ἀχαιῶν τε Τρώων τε
- ἐν πεδίῳ· Ἕκτωρ δὲ μετʼ ἀμφοτέροισιν ἔειπε·
- κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- ὄφρʼ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει.
- ὅρκια μὲν Κρονίδης ὑψίζυγος οὐκ ἐτέλεσσεν,
- ἀλλὰ κακὰ φρονέων τεκμαίρεται ἀμφοτέροισιν
- εἰς ὅ κεν ἢ ὑμεῖς Τροίην εὔπυργον ἕλητε
- ἢ αὐτοὶ παρὰ νηυσὶ δαμείετε ποντοπόροισιν.
- ὑμῖν δʼ ἐν γὰρ ἔασιν ἀριστῆες Παναχαιῶν·
- τῶν νῦν ὅν τινα θυμὸς ἐμοὶ μαχέσασθαι ἀνώγει
- δεῦρʼ ἴτω ἐκ πάντων πρόμος ἔμμεναι Ἕκτορι δίῳ.
- ὧδε δὲ μυθέομαι, Ζεὺς δʼ ἄμμʼ ἐπιμάρτυρος ἔστω·
- εἰ μέν κεν ἐμὲ κεῖνος ἕλῃ ταναήκεϊ χαλκῷ,
- τεύχεα συλήσας φερέτω κοίλας ἐπὶ νῆας,
- σῶμα δὲ οἴκαδʼ ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρός με
- Τρῶες καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι θανόντα.
- εἰ δέ κʼ ἐγὼ τὸν ἕλω, δώῃ δέ μοι εὖχος Ἀπόλλων,
- τεύχεα σύλησας οἴσω προτὶ Ἴλιον ἱρήν,
- καὶ κρεμόω προτὶ νηὸν Ἀπόλλωνος ἑκάτοιο,
- τὸν δὲ νέκυν ἐπὶ νῆας ἐϋσσέλμους ἀποδώσω,
- ὄφρά ἑ ταρχύσωσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοί,
- σῆμά τέ οἱ χεύωσιν ἐπὶ πλατεῖ Ἑλλησπόντῳ.
- καί ποτέ τις εἴπῃσι καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων
- νηῒ πολυκλήϊδι πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον·
- ἀνδρὸς μὲν τόδε σῆμα πάλαι κατατεθνηῶτος,
- ὅν ποτʼ ἀριστεύοντα κατέκτανε φαίδιμος Ἕκτωρ.
- ὥς ποτέ τις ἐρέει· τὸ δʼ ἐμὸν κλέος οὔ ποτʼ ὀλεῖται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·
- αἴδεσθεν μὲν ἀνήνασθαι, δεῖσαν δʼ ὑποδέχθαι·
- ὀψὲ δὲ δὴ Μενέλαος ἀνίστατο καὶ μετέειπε
- νείκει ὀνειδίζων, μέγα δὲ στεναχίζετο θυμῷ·
- ὤ μοι ἀπειλητῆρες Ἀχαιΐδες οὐκέτʼ Ἀχαιοί·
- ἦ μὲν δὴ λώβη τάδε γʼ ἔσσεται αἰνόθεν αἰνῶς
- εἰ μή τις Δαναῶν νῦν Ἕκτορος ἀντίος εἶσιν.
- ἀλλʼ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε
- ἥμενοι αὖθι ἕκαστοι ἀκήριοι ἀκλεὲς αὔτως·
- τῷδε δʼ ἐγὼν αὐτὸς θωρήξομαι· αὐτὰρ ὕπερθε
- νίκης πείρατʼ ἔχονται ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- ὣς ἄρα φωνήσας κατεδύσετο τεύχεα καλά.
- ἔνθά κέ τοι Μενέλαε φάνη βιότοιο τελευτὴ
- Ἕκτορος ἐν παλάμῃσιν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἦεν,
- εἰ μὴ ἀναΐξαντες ἕλον βασιλῆες Ἀχαιῶν,
- αὐτός τʼ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων
- δεξιτερῆς ἕλε χειρὸς ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- ἀφραίνεις Μενέλαε διοτρεφές, οὐδέ τί σε χρὴ
- ταύτης ἀφροσύνης· ἀνὰ δὲ σχέο κηδόμενός περ,
- μηδʼ ἔθελʼ ἐξ ἔριδος σεῦ ἀμείνονι φωτὶ μάχεσθαι
- Ἕκτορι Πριαμίδῃ, τόν τε στυγέουσι καὶ ἄλλοι.
- καὶ δʼ Ἀχιλεὺς τούτῳ γε μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ
- ἔρριγʼ ἀντιβολῆσαι, ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν ἵζευ ἰὼν μετὰ ἔθνος ἑταίρων,
- τούτῳ δὲ πρόμον ἄλλον ἀναστήσουσιν Ἀχαιοί.
- εἴ περ ἀδειής τʼ ἐστὶ καὶ εἰ μόθου ἔστʼ ἀκόρητος,
- φημί μιν ἀσπασίως γόνυ κάμψειν, αἴ κε φύγῃσι
- δηΐου ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος.
- ὣς εἰπὼν παρέπεισεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως
- αἴσιμα παρειπών, ὃ δʼ ἐπείθετο· τοῦ μὲν ἔπειτα
- γηθόσυνοι θεράποντες ἀπʼ ὤμων τεύχεʼ ἕλοντο·
- Νέστωρ δʼ Ἀργείοισιν ἀνίστατο καὶ μετέειπεν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα πένθος Ἀχαιΐδα γαῖαν ἱκάνει.
- ἦ κε μέγʼ οἰμώξειε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς
- ἐσθλὸς Μυρμιδόνων βουληφόρος ἠδʼ ἀγορητής,
- ὅς ποτέ μʼ εἰρόμενος μέγʼ ἐγήθεεν ᾧ ἐνὶ οἴκῳ
- πάντων Ἀργείων ἐρέων γενεήν τε τόκον τε.
- τοὺς νῦν εἰ πτώσσοντας ὑφʼ Ἕκτορι πάντας ἀκούσαι,
- πολλά κεν ἀθανάτοισι φίλας ἀνὰ χεῖρας ἀείραι
- θυμὸν ἀπὸ μελέων δῦναι δόμον Ἄϊδος εἴσω.
- αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον
- ἡβῷμʼ ὡς ὅτʼ ἐπʼ ὠκυρόῳ Κελάδοντι μάχοντο
- ἀγρόμενοι Πύλιοί τε καὶ Ἀρκάδες ἐγχεσίμωροι
- Φειᾶς πὰρ τείχεσσιν Ἰαρδάνου ἀμφὶ ῥέεθρα.
- τοῖσι δʼ Ἐρευθαλίων πρόμος ἵστατο ἰσόθεος φὼς
- τεύχεʼ ἔχων ὤμοισιν Ἀρηϊθόοιο ἄνακτος
- δίου Ἀρηϊθόου, τὸν ἐπίκλησιν κορυνήτην
- ἄνδρες κίκλησκον καλλίζωνοί τε γυναῖκες
- οὕνεκʼ ἄρʼ οὐ τόξοισι μαχέσκετο δουρί τε μακρῷ,
- ἀλλὰ σιδηρείῃ κορύνῃ ῥήγνυσκε φάλαγγας.
- τὸν Λυκόοργος ἔπεφνε δόλῳ, οὔ τι κράτεΐ γε,
- στεινωπῷ ἐν ὁδῷ ὅθʼ ἄρʼ οὐ κορύνη οἱ ὄλεθρον
- χραῖσμε σιδηρείη· πρὶν γὰρ Λυκόοργος ὑποφθὰς
- δουρὶ μέσον περόνησεν, ὃ δʼ ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη·
- τεύχεα δʼ ἐξενάριξε, τά οἱ πόρε χάλκεος Ἄρης.
- καὶ τὰ μὲν αὐτὸς ἔπειτα φόρει μετὰ μῶλον Ἄρηος·