Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἀσπίδας εὐκύκλους λαισήϊά τε πτερόεντα.
- δὴ τότε θοῦρον Ἄρηα προσηύδα Φοῖβος Ἀπόλλων·
- Ἆρες Ἄρες βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα,
- οὐκ ἂν δὴ τόνδʼ ἄνδρα μάχης ἐρύσαιο μετελθὼν
- Τυδεΐδην, ὃς νῦν γε καὶ ἂν Διὶ πατρὶ μάχοιτο;
- Κύπριδα μὲν πρῶτα σχεδὸν οὔτασε χεῖρʼ ἐπὶ καρπῷ,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος.
- ὣς εἰπὼν αὐτὸς μὲν ἐφέζετο Περγάμῳ ἄκρῃ,
- Τρῳὰς δὲ στίχας οὖλος Ἄρης ὄτρυνε μετελθὼν
- εἰδόμενος Ἀκάμαντι θοῷ ἡγήτορι Θρῃκῶν·
- υἱάσι δὲ Πριάμοιο διοτρεφέεσσι κέλευεν·
- ὦ υἱεῖς Πριάμοιο διοτρεφέος βασιλῆος
- ἐς τί ἔτι κτείνεσθαι ἐάσετε λαὸν Ἀχαιοῖς;
- ἦ εἰς ὅ κεν ἀμφὶ πύλῃς εὖ ποιητῇσι μάχωνται;
- κεῖται ἀνὴρ ὃν ἶσον ἐτίομεν Ἕκτορι δίῳ
- Αἰνείας υἱὸς μεγαλήτορος Ἀγχίσαο·
- ἀλλʼ ἄγετʼ ἐκ φλοίσβοιο σαώσομεν ἐσθλὸν ἑταῖρον.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- ἔνθʼ αὖ Σαρπηδὼν μάλα νείκεσεν Ἕκτορα δῖον·
- Ἕκτορ πῇ δή τοι μένος οἴχεται ὃ πρὶν ἔχεσκες;
- φῆς που ἄτερ λαῶν πόλιν ἑξέμεν ἠδʼ ἐπικούρων
- οἶος σὺν γαμβροῖσι κασιγνήτοισί τε σοῖσι.
- τῶν νῦν οὔ τινʼ ἐγὼ ἰδέειν δύναμʼ οὐδὲ νοῆσαι,
- ἀλλὰ καταπτώσσουσι κύνες ὣς ἀμφὶ λέοντα·
- ἡμεῖς δὲ μαχόμεσθʼ οἵ πέρ τʼ ἐπίκουροι ἔνειμεν.
- καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουρος ἐὼν μάλα τηλόθεν ἥκω·
- τηλοῦ γὰρ Λυκίη Ξάνθῳ ἔπι δινήεντι,
- ἔνθʼ ἄλοχόν τε φίλην ἔλιπον καὶ νήπιον υἱόν,
- κὰδ δὲ κτήματα πολλά, τὰ ἔλδεται ὅς κʼ ἐπιδευής.
- ἀλλὰ καὶ ὧς Λυκίους ὀτρύνω καὶ μέμονʼ αὐτὸς
- ἀνδρὶ μαχήσασθαι· ἀτὰρ οὔ τί μοι ἐνθάδε τοῖον
- οἷόν κʼ ἠὲ φέροιεν Ἀχαιοὶ ἤ κεν ἄγοιεν·
- τύνη δʼ ἕστηκας, ἀτὰρ οὐδʼ ἄλλοισι κελεύεις
- λαοῖσιν μενέμεν καὶ ἀμυνέμεναι ὤρεσσι.
- μή πως ὡς ἀψῖσι λίνου ἁλόντε πανάγρου
- ἀνδράσι δυσμενέεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γένησθε·
- οἳ δὲ τάχʼ ἐκπέρσουσʼ εὖ ναιομένην πόλιν ὑμήν.
- σοὶ δὲ χρὴ τάδε πάντα μέλειν νύκτάς τε καὶ ἦμαρ
- ἀρχοὺς λισσομένῳ τηλεκλειτῶν ἐπικούρων
- νωλεμέως ἐχέμεν, κρατερὴν δʼ ἀποθέσθαι ἐνιπήν.
- ὣς φάτο Σαρπηδών, δάκε δὲ φρένας Ἕκτορι μῦθος·
- αὐτίκα δʼ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε,
- πάλλων δʼ ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ
- ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν.
- οἳ δʼ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν·
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπέμειναν ἀολλέες οὐδὲ φόβηθεν.
- ὡς δʼ ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὰς κατʼ ἀλωὰς
- ἀνδρῶν λικμώντων, ὅτε τε ξανθὴ Δημήτηρ
- κρίνῃ ἐπειγομένων ἀνέμων καρπόν τε καὶ ἄχνας,
- αἳ δʼ ὑπολευκαίνονται ἀχυρμιαί· ὣς τότʼ Ἀχαιοὶ
- λευκοὶ ὕπερθε γένοντο κονισάλῳ, ὅν ῥα διʼ αὐτῶν
- οὐρανὸν ἐς πολύχαλκον ἐπέπληγον πόδες ἵππων
- ἂψ ἐπιμισγομένων· ὑπὸ δʼ ἔστρεφον ἡνιοχῆες.
- οἳ δὲ μένος χειρῶν ἰθὺς φέρον· ἀμφὶ δὲ νύκτα
- θοῦρος Ἄρης ἐκάλυψε μάχῃ Τρώεσσιν ἀρήγων
- πάντοσʼ ἐποιχόμενος· τοῦ δʼ ἐκραίαινεν ἐφετμὰς
- Φοίβου Ἀπόλλωνος χρυσαόρου, ὅς μιν ἀνώγει
- Τρωσὶν θυμὸν ἐγεῖραι, ἐπεὶ ἴδε Παλλάδʼ Ἀθήνην
- οἰχομένην· ἣ γάρ ῥα πέλεν Δαναοῖσιν ἀρηγών.
- αὐτὸς δʼ Αἰνείαν μάλα πίονος ἐξ ἀδύτοιο
- ἧκε, καὶ ἐν στήθεσσι μένος βάλε ποιμένι λαῶν.
- Αἰνείας δʼ ἑτάροισι μεθίστατο· τοὶ δὲ χάρησαν,
- ὡς εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτεμέα προσιόντα
- καὶ μένος ἐσθλὸν ἔχοντα· μετάλλησάν γε μὲν οὔ τι.
- οὐ γὰρ ἔα πόνος ἄλλος, ὃν ἀργυρότοξος ἔγειρεν
- Ἄρης τε βροτολοιγὸς Ἔρις τʼ ἄμοτον μεμαυῖα.
- τοὺς δʼ Αἴαντε δύω καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Διομήδης
- ὄτρυνον Δαναοὺς πολεμιζέμεν· οἳ δὲ καὶ αὐτοὶ
- οὔτε βίας Τρώων ὑπεδείδισαν οὔτε ἰωκάς,
- ἀλλʼ ἔμενον νεφέλῃσιν ἐοικότες ἅς τε Κρονίων
- νηνεμίης ἔστησεν ἐπʼ ἀκροπόλοισιν ὄρεσσιν
- ἀτρέμας, ὄφρʼ εὕδῃσι μένος Βορέαο καὶ ἄλλων
- ζαχρειῶν ἀνέμων, οἵ τε νέφεα σκιόεντα
- πνοιῇσιν λιγυρῇσι διασκιδνᾶσιν ἀέντες·
- ὣς Δαναοὶ Τρῶας μένον ἔμπεδον οὐδὲ φέβοντο.
- Ἀτρεΐδης δʼ ἀνʼ ὅμιλον ἐφοίτα πολλὰ κελεύων·
- ὦ φίλοι ἀνέρες ἔστε καὶ ἄλκιμον ἦτορ ἕλεσθε,
- ἀλλήλους τʼ αἰδεῖσθε κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας·
- αἰδομένων ἀνδρῶν πλέονες σόοι ἠὲ πέφανται·
- φευγόντων δʼ οὔτʼ ἂρ κλέος ὄρνυται οὔτε τις ἀλκή.
- ἦ καὶ ἀκόντισε δουρὶ θοῶς, βάλε δὲ πρόμον ἄνδρα
- Αἰνείω ἕταρον μεγαθύμου Δηϊκόωντα
- Περγασίδην, ὃν Τρῶες ὁμῶς Πριάμοιο τέκεσσι
- τῖον, ἐπεὶ θοὸς ἔσκε μετὰ πρώτοισι μάχεσθαι.
- τόν ῥα κατʼ ἀσπίδα δουρὶ βάλε κρείων Ἀγαμέμνων·
- ἣ δʼ οὐκ ἔγχος ἔρυτο, διὰ πρὸ δὲ εἴσατο χαλκός,
- νειαίρῃ δʼ ἐν γαστρὶ διὰ ζωστῆρος ἔλασσε·
- δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- ἔνθʼ αὖτʼ Αἰνείας Δαναῶν ἕλεν ἄνδρας ἀρίστους
- υἷε Διοκλῆος Κρήθωνά τε Ὀρσίλοχόν τε,
- τῶν ῥα πατὴρ μὲν ἔναιεν ἐϋκτιμένῃ ἐνὶ Φηρῇ
- ἀφνειὸς βιότοιο, γένος δʼ ἦν ἐκ ποταμοῖο
- Ἀλφειοῦ, ὅς τʼ εὐρὺ ῥέει Πυλίων διὰ γαίης,
- ὃς τέκετʼ Ὀρτίλοχον πολέεσσʼ ἄνδρεσσιν ἄνακτα·
- Ὀρτίλοχος δʼ ἄρʼ ἔτικτε Διοκλῆα μεγάθυμον,
- ἐκ δὲ Διοκλῆος διδυμάονε παῖδε γενέσθην,
- Κρήθων Ὀρσίλοχός τε μάχης εὖ εἰδότε πάσης.
- τὼ μὲν ἄρʼ ἡβήσαντε μελαινάων ἐπὶ νηῶν
- Ἴλιον εἰς εὔπωλον ἅμʼ Ἀργείοισιν ἑπέσθην,
- τιμὴν Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ
- ἀρνυμένω· τὼ δʼ αὖθι τέλος θανάτοιο κάλυψεν.
- οἵω τώ γε λέοντε δύω ὄρεος κορυφῇσιν
- ἐτραφέτην ὑπὸ μητρὶ βαθείης τάρφεσιν ὕλης·
- τὼ μὲν ἄρʼ ἁρπάζοντε βόας καὶ ἴφια μῆλα
- σταθμοὺς ἀνθρώπων κεραΐζετον, ὄφρα καὶ αὐτὼ
- ἀνδρῶν ἐν παλάμῃσι κατέκταθεν ὀξέϊ χαλκῷ·
- τοίω τὼ χείρεσσιν ὑπʼ Αἰνείαο δαμέντε
- καππεσέτην, ἐλάτῃσιν ἐοικότες ὑψηλῇσι.
- τὼ δὲ πεσόντʼ ἐλέησεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ
- σείων ἐγχείην· τοῦ δʼ ὄτρυνεν μένος Ἄρης,
- τὰ φρονέων ἵνα χερσὶν ὑπʼ Αἰνείαο δαμείη.
- τὸν δʼ ἴδεν Ἀντίλοχος μεγαθύμου Νέστορος υἱός,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων· περὶ γὰρ δίε ποιμένι λαῶν
- μή τι πάθοι, μέγα δέ σφας ἀποσφήλειε πόνοιο.
- τὼ μὲν δὴ χεῖράς τε καὶ ἔγχεα ὀξυόεντα
- ἀντίον ἀλλήλων ἐχέτην μεμαῶτε μάχεσθαι·
- Ἀντίλοχος δὲ μάλʼ ἄγχι παρίστατο ποιμένι λαῶν.
- Αἰνείας δʼ οὐ μεῖνε θοός περ ἐὼν πολεμιστὴς
- ὡς εἶδεν δύο φῶτε παρʼ ἀλλήλοισι μένοντε.
- οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν νεκροὺς ἔρυσαν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν,
- τὼ μὲν ἄρα δειλὼ βαλέτην ἐν χερσὶν ἑταίρων,
- αὐτὼ δὲ στρεφθέντε μετὰ πρώτοισι μαχέσθην.
- ἔνθα Πυλαιμένεα ἑλέτην ἀτάλαντον Ἄρηϊ
- ἀρχὸν Παφλαγόνων μεγαθύμων ἀσπιστάων.
- τὸν μὲν ἄρʼ Ἀτρεΐδης δουρικλειτὸς Μενέλαος
- ἑσταότʼ ἔγχεϊ νύξε κατὰ κληῗδα τυχήσας·
- Ἀντίλοχος δὲ Μύδωνα βάλʼ ἡνίοχον θεράποντα
- ἐσθλὸν Ἀτυμνιάδην· ὃ δʼ ὑπέστρεφε μώνυχας ἵππους·
- χερμαδίῳ ἀγκῶνα τυχὼν μέσον· ἐκ δʼ ἄρα χειρῶν
- ἡνία λεύκʼ ἐλέφαντι χαμαὶ πέσον ἐν κονίῃσιν.
- Ἀντίλοχος δʼ ἄρʼ ἐπαΐξας ξίφει ἤλασε κόρσην·
- αὐτὰρ ὅ γʼ ἀσθμαίνων εὐεργέος ἔκπεσε δίφρου
- κύμβαχος ἐν κονίῃσιν ἐπὶ βρεχμόν τε καὶ ὤμους.
- δηθὰ μάλʼ ἑστήκει· τύχε γάρ ῥʼ ἀμάθοιο βαθείης·
- ὄφρʼ ἵππω πλήξαντε χαμαὶ βάλον ἐν κονίῃσι·
- τοὺς ἵμασʼ Ἀντίλοχος, μετὰ δὲ στρατὸν ἤλασʼ Ἀχαιῶν.
- τοὺς δʼ Ἕκτωρ ἐνόησε κατὰ στίχας, ὦρτο δʼ ἐπʼ αὐτοὺς
- κεκλήγων· ἅμα δὲ Τρώων εἵποντο φάλαγγες
- καρτεραί· ἦρχε δʼ ἄρα σφιν Ἄρης καὶ πότνιʼ Ἐνυώ,
- ἣ μὲν ἔχουσα Κυδοιμὸν ἀναιδέα δηϊοτῆτος,
- Ἄρης δʼ ἐν παλάμῃσι πελώριον ἔγχος ἐνώμα,
- φοίτα δʼ ἄλλοτε μὲν πρόσθʼ Ἕκτορος, ἄλλοτʼ ὄπισθε.
- τὸν δὲ ἰδὼν ῥίγησε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀνὴρ ἀπάλαμνος ἰὼν πολέος πεδίοιο
- στήῃ ἐπʼ ὠκυρόῳ ποταμῷ ἅλα δὲ προρέοντι
- ἀφρῷ μορμύροντα ἰδών, ἀνά τʼ ἔδραμʼ ὀπίσσω,
- ὣς τότε Τυδεΐδης ἀνεχάζετο, εἶπέ τε λαῷ·
- ὦ φίλοι οἷον δὴ θαυμάζομεν Ἕκτορα δῖον
- αἰχμητήν τʼ ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν·
- τῷ δʼ αἰεὶ πάρα εἷς γε θεῶν, ὃς λοιγὸν ἀμύνει·
- καὶ νῦν οἱ πάρα κεῖνος Ἄρης βροτῷ ἀνδρὶ ἐοικώς.
- ἀλλὰ πρὸς Τρῶας τετραμμένοι αἰὲν ὀπίσσω
- εἴκετε, μηδὲ θεοῖς μενεαινέμεν ἶφι μάχεσθαι.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, Τρῶες δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθον αὐτῶν.
- ἔνθʼ Ἕκτωρ δύο φῶτε κατέκτανεν εἰδότε χάρμης
- εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντε, Μενέσθην Ἀγχίαλόν τε.
- τὼ δὲ πεσόντʼ ἐλέησε μέγας Τελαμώνιος Αἴας·
- στῆ δὲ μάλʼ ἐγγὺς ἰών, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ,
- καὶ βάλεν Ἄμφιον Σελάγου υἱόν, ὅς ῥʼ ἐνὶ Παισῷ
- ναῖε πολυκτήμων πολυλήϊος· ἀλλά ἑ μοῖρα
- ἦγʼ ἐπικουρήσοντα μετὰ Πρίαμόν τε καὶ υἷας.
- τόν ῥα κατὰ ζωστῆρα βάλεν Τελαμώνιος Αἴας,
- νειαίρῃ δʼ ἐν γαστρὶ πάγη δολιχόσκιον ἔγχος,
- δούπησεν δὲ πεσών· ὃ δʼ ἐπέδραμε φαίδιμος Αἴας
- τεύχεα συλήσων· Τρῶες δʼ ἐπὶ δούρατʼ ἔχευαν
- ὀξέα παμφανόωντα· σάκος δʼ ἀνεδέξατο πολλά.
- αὐτὰρ ὃ λὰξ προσβὰς ἐκ νεκροῦ χάλκεον ἔγχος
- ἐσπάσατʼ· οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ ἄλλα δυνήσατο τεύχεα καλὰ
- ὤμοιιν ἀφελέσθαι· ἐπείγετο γὰρ βελέεσσι.
- δεῖσε δʼ ὅ γʼ ἀμφίβασιν κρατερὴν Τρώων ἀγερώχων,
- οἳ πολλοί τε καὶ ἐσθλοὶ ἐφέστασαν ἔγχεʼ ἔχοντες,
- οἵ ἑ μέγαν περ ἐόντα καὶ ἴφθιμον καὶ ἀγαυὸν
- ὦσαν ἀπὸ σφείων· ὃ δὲ χασσάμενος πελεμίχθη.
- ὣς οἳ μὲν πονέοντο κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην·
- Τληπόλεμον δʼ Ἡρακλεΐδην ἠΰν τε μέγαν τε
- ὦρσεν ἐπʼ ἀντιθέῳ Σαρπηδόνι μοῖρα κραταιή.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες
- υἱός θʼ υἱωνός τε Διὸς νεφεληγερέταο,
- τὸν καὶ Τληπόλεμος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπε·
- Σαρπῆδον Λυκίων βουληφόρε, τίς τοι ἀνάγκη
- πτώσσειν ἐνθάδʼ ἐόντι μάχης ἀδαήμονι φωτί;
- ψευδόμενοι δέ σέ φασι Διὸς γόνον αἰγιόχοιο
- εἶναι, ἐπεὶ πολλὸν κείνων ἐπιδεύεαι ἀνδρῶν
- οἳ Διὸς ἐξεγένοντο ἐπὶ προτέρων ἀνθρώπων·
- ἀλλʼ οἷόν τινά φασι βίην Ἡρακληείην
- εἶναι, ἐμὸν πατέρα θρασυμέμνονα θυμολέοντα·
- ὅς ποτε δεῦρʼ ἐλθὼν ἕνεχʼ ἵππων Λαομέδοντος
- ἓξ οἴῃς σὺν νηυσὶ καὶ ἀνδράσι παυροτέροισιν
- Ἰλίου ἐξαλάπαξε πόλιν, χήρωσε δʼ ἀγυιάς·
- σοὶ δὲ κακὸς μὲν θυμός, ἀποφθινύθουσι δὲ λαοί.
- οὐδέ τί σε Τρώεσσιν ὀΐομαι ἄλκαρ ἔσεσθαι
- ἐλθόντʼ ἐκ Λυκίης, οὐδʼ εἰ μάλα καρτερός ἐσσι,
- ἀλλʼ ὑπʼ ἐμοὶ δμηθέντα πύλας Ἀΐδαο περήσειν.
- τὸν δʼ αὖ Σαρπηδὼν Λυκίων ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- Τληπόλεμʼ ἤτοι κεῖνος ἀπώλεσεν Ἴλιον ἱρὴν
- ἀνέρος ἀφραδίῃσιν ἀγαυοῦ Λαομέδοντος,
- ὅς ῥά μιν εὖ ἕρξαντα κακῷ ἠνίπαπε μύθῳ,
- οὐδʼ ἀπέδωχʼ ἵππους, ὧν εἵνεκα τηλόθεν ἦλθε.
- σοὶ δʼ ἐγὼ ἐνθάδε φημὶ φόνον καὶ κῆρα μέλαιναν
- ἐξ ἐμέθεν τεύξεσθαι, ἐμῷ δʼ ὑπὸ δουρὶ δαμέντα
- εὖχος ἐμοὶ δώσειν, ψυχὴν δʼ Ἄϊδι κλυτοπώλῳ.
- ὣς φάτο Σαρπηδών, ὃ δʼ ἀνέσχετο μείλινον ἔγχος
- Τληπόλεμος· καὶ τῶν μὲν ἁμαρτῇ δούρατα μακρὰ
- ἐκ χειρῶν ἤϊξαν· ὃ μὲν βάλεν αὐχένα μέσσον
- Σαρπηδών, αἰχμὴ δὲ διαμπερὲς ἦλθʼ ἀλεγεινή·
- τὸν δὲ κατʼ ὀφθαλμῶν ἐρεβεννὴ νὺξ ἐκάλυψε.
- Τληπόλεμος δʼ ἄρα μηρὸν ἀριστερὸν ἔγχεϊ μακρῷ
- βεβλήκειν, αἰχμὴ δὲ διέσσυτο μαιμώωσα
- ὀστέω ἐγχριμφθεῖσα, πατὴρ δʼ ἔτι λοιγὸν ἄμυνεν.
- οἳ μὲν ἄρʼ ἀντίθεον Σαρπηδόνα δῖοι ἑταῖροι
- ἐξέφερον πολέμοιο· βάρυνε δέ μιν δόρυ μακρὸν
- ἑλκόμενον· τὸ μὲν οὔ τις ἐπεφράσατʼ οὐδὲ νόησε
- μηροῦ ἐξερύσαι δόρυ μείλινον ὄφρʼ ἐπιβαίη
- σπευδόντων· τοῖον γὰρ ἔχον πόνον ἀμφιέποντες.
- Τληπόλεμον δʼ ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- ἐξέφερον πολέμοιο· νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς
- τλήμονα θυμὸν ἔχων, μαίμησε δέ οἱ φίλον ἦτορ·
- μερμήριξε δʼ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν
- ἢ προτέρω Διὸς υἱὸν ἐριγδούποιο διώκοι,
- ἦ ὅ γε τῶν πλεόνων Λυκίων ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο.
- οὐδʼ ἄρʼ Ὀδυσσῆϊ μεγαλήτορι μόρσιμον ἦεν
- ἴφθιμον Διὸς υἱὸν ἀποκτάμεν ὀξέϊ χαλκῷ·
- τώ ῥα κατὰ πληθὺν Λυκίων τράπε θυμὸν Ἀθήνη.
- ἔνθʼ ὅ γε Κοίρανον εἷλεν Ἀλάστορά τε Χρομίον τε
- Ἄλκανδρόν θʼ Ἅλιόν τε Νοήμονά τε Πρύτανίν τε.
- καί νύ κʼ ἔτι πλέονας Λυκίων κτάνε δῖος Ὀδυσσεὺς
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ
- δεῖμα φέρων Δαναοῖσι· χάρη δʼ ἄρα οἱ προσιόντι
- Σαρπηδὼν Διὸς υἱός, ἔπος δʼ ὀλοφυδνὸν ἔειπε·
- Πριαμίδη, μὴ δή με ἕλωρ Δαναοῖσιν ἐάσῃς
- κεῖσθαι, ἀλλʼ ἐπάμυνον· ἔπειτά με καὶ λίποι αἰὼν
- ἐν πόλει ὑμετέρῃ, ἐπεὶ οὐκ ἄρʼ ἔμελλον ἔγωγε
- νοστήσας οἶκον δὲ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- εὐφρανέειν ἄλοχόν τε φίλην καὶ νήπιον υἱόν.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ οὔ τι προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ,
- ἀλλὰ παρήϊξεν λελιημένος ὄφρα τάχιστα
- ὤσαιτʼ Ἀργείους, πολέων δʼ ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο.
- οἳ μὲν ἄρʼ ἀντίθεον Σαρπηδόνα δῖοι ἑταῖροι
- εἷσαν ὑπʼ αἰγιόχοιο Διὸς περικαλλέϊ φηγῷ·
- ἐκ δʼ ἄρα οἱ μηροῦ δόρυ μείλινον ὦσε θύραζε
- ἴφθιμος Πελάγων, ὅς οἱ φίλος ἦεν ἑταῖρος.
- τὸν δʼ ἔλιπε ψυχή, κατὰ δʼ ὀφθαλμῶν κέχυτʼ ἀχλύς·
- αὖτις δʼ ἐμπνύνθη, περὶ δὲ πνοιὴ Βορέαο
- ζώγρει ἐπιπνείουσα κακῶς κεκαφηότα θυμόν.
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπʼ Ἄρηϊ καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ
- οὔτε ποτὲ προτρέποντο μελαινάων ἐπὶ νηῶν
- οὔτε ποτʼ ἀντεφέροντο μάχῃ, ἀλλʼ αἰὲν ὀπίσσω
- χάζονθʼ, ὡς ἐπύθοντο μετὰ Τρώεσσιν Ἄρηα.
- ἔνθα τίνα πρῶτον τίνα δʼ ὕστατον ἐξενάριξαν
- Ἕκτωρ τε Πριάμοιο πάϊς καὶ χάλκεος Ἄρης;
- ἀντίθεον Τεύθραντʼ, ἐπὶ δὲ πλήξιππον Ὀρέστην,
- Τρῆχόν τʼ αἰχμητὴν Αἰτώλιον Οἰνόμαόν τε,
- Οἰνοπίδην θʼ Ἕλενον καὶ Ὀρέσβιον αἰολομίτρην,
- ὅς ῥʼ ἐν Ὕλῃ ναίεσκε μέγα πλούτοιο μεμηλώς,
- λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισίδι· πὰρ δέ οἱ ἄλλοι
- ναῖον Βοιωτοὶ μάλα πίονα δῆμον ἔχοντες.
- τοὺς δʼ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- Ἀργείους ὀλέκοντας ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ,
- αὐτίκʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη,
- ἦ ῥʼ ἅλιον τὸν μῦθον ὑπέστημεν Μενελάῳ
- Ἴλιον ἐκπέρσαντʼ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι,
- εἰ οὕτω μαίνεσθαι ἐάσομεν οὖλον Ἄρηα.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ καὶ νῶϊ μεδώμεθα θούριδος ἀλκῆς.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- ἣ μὲν ἐποιχομένη χρυσάμπυκας ἔντυεν ἵππους
- Ἥρη πρέσβα θεὰ θυγάτηρ μεγάλοιο Κρόνοιο·
- Ἥβη δʼ ἀμφʼ ὀχέεσσι θοῶς βάλε καμπύλα κύκλα
- χάλκεα ὀκτάκνημα σιδηρέῳ ἄξονι ἀμφίς.
- τῶν ἤτοι χρυσέη ἴτυς ἄφθιτος, αὐτὰρ ὕπερθε
- χάλκεʼ ἐπίσσωτρα προσαρηρότα, θαῦμα ἰδέσθαι·
- πλῆμναι δʼ ἀργύρου εἰσὶ περίδρομοι ἀμφοτέρωθεν·
- δίφρος δὲ χρυσέοισι καὶ ἀργυρέοισιν ἱμᾶσιν
- ἐντέταται, δοιαὶ δὲ περίδρομοι ἄντυγές εἰσι.
- τοῦ δʼ ἐξ ἀργύρεος ῥυμὸς πέλεν· αὐτὰρ ἐπʼ ἄκρῳ
- δῆσε χρύσειον καλὸν ζυγόν, ἐν δὲ λέπαδνα
- κάλʼ ἔβαλε χρύσειʼ· ὑπὸ δὲ ζυγὸν ἤγαγεν Ἥρη
- ἵππους ὠκύποδας, μεμαυῖʼ ἔριδος καὶ ἀϋτῆς.
- αὐτὰρ Ἀθηναίη κούρη Διὸς αἰγιόχοιο
- πέπλον μὲν κατέχευεν ἑανὸν πατρὸς ἐπʼ οὔδει
- ποικίλον, ὅν ῥʼ αὐτὴ ποιήσατο καὶ κάμε χερσίν·
- ἣ δὲ χιτῶνʼ ἐνδῦσα Διὸς νεφεληγερέταο
- τεύχεσιν ἐς πόλεμον θωρήσσετο δακρυόεντα.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετʼ αἰγίδα θυσσανόεσσαν
- δεινήν, ἣν περὶ μὲν πάντῃ Φόβος ἐστεφάνωται,
- ἐν δʼ Ἔρις, ἐν δʼ Ἀλκή, ἐν δὲ κρυόεσσα Ἰωκή,
- ἐν δέ τε Γοργείη κεφαλὴ δεινοῖο πελώρου
- δεινή τε σμερδνή τε, Διὸς τέρας αἰγιόχοιο.
- κρατὶ δʼ ἐπʼ ἀμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφάληρον
- χρυσείην, ἑκατὸν πολίων πρυλέεσσʼ ἀραρυῖαν·
- ἐς δʼ ὄχεα φλόγεα ποσὶ βήσετο, λάζετο δʼ ἔγχος
- βριθὺ μέγα στιβαρόν, τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν
- ἡρώων, οἷσίν τε κοτέσσεται ὀβριμοπάτρη.
- Ἥρη δὲ μάστιγι θοῶς ἐπεμαίετʼ ἄρʼ ἵππους·
- αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον οὐρανοῦ ἃς ἔχον Ὧραι,
- τῇς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανὸς Οὔλυμπός τε
- ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδʼ ἐπιθεῖναι.
- τῇ ῥα διʼ αὐτάων κεντρηνεκέας ἔχον ἵππους·
- εὗρον δὲ Κρονίωνα θεῶν ἄτερ ἥμενον ἄλλων
- ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο.
- ἔνθʼ ἵππους στήσασα θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- Ζῆνʼ ὕπατον Κρονίδην ἐξείρετο καὶ προσέειπε·
- Ζεῦ πάτερ οὐ νεμεσίζῃ Ἄρῃ τάδε καρτερὰ ἔργα
- ὁσσάτιόν τε καὶ οἷον ἀπώλεσε λαὸν Ἀχαιῶν
- μὰψ ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον ἐμοὶ δʼ ἄχος, οἳ δὲ ἕκηλοι
- τέρπονται Κύπρίς τε καὶ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- ἄφρονα τοῦτον ἀνέντες, ὃς οὔ τινα οἶδε θέμιστα;
- Ζεῦ πάτερ ἦ ῥά τί μοι κεχολώσεαι, αἴ κεν Ἄρηα
- λυγρῶς πεπληγυῖα μάχης ἐξαποδίωμαι;
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἄγρει μάν οἱ ἔπορσον Ἀθηναίην ἀγελείην,
- ἥ ἑ μάλιστʼ εἴωθε κακῇς ὀδύνῃσι πελάζειν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- μάστιξεν δʼ ἵππους· τὼ δʼ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην
- μεσσηγὺς γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος.
- ὅσσον δʼ ἠεροειδὲς ἀνὴρ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν
- ἥμενος ἐν σκοπιῇ, λεύσσων ἐπὶ οἴνοπα πόντον,
- τόσσον ἐπιθρῴσκουσι θεῶν ὑψηχέες ἵπποι.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Τροίην ἷξον ποταμώ τε ῥέοντε,
- ἧχι ῥοὰς Σιμόεις συμβάλλετον ἠδὲ Σκάμανδρος,
- ἔνθʼ ἵππους ἔστησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- λύσασʼ ἐξ ὀχέων, περὶ δʼ ἠέρα πουλὺν ἔχευε·
- τοῖσιν δʼ ἀμβροσίην Σιμόεις ἀνέτειλε νέμεσθαι.
- αἳ δὲ βάτην τρήρωσι πελειάσιν ἴθμαθʼ ὁμοῖαι
- ἀνδράσιν Ἀργείοισιν ἀλεξέμεναι μεμαυῖαι·
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι πλεῖστοι καὶ ἄριστοι
- ἕστασαν ἀμφὶ βίην Διομήδεος ἱπποδάμοιο
- εἰλόμενοι λείουσιν ἐοικότες ὠμοφάγοισιν
- ἢ συσὶ κάπροισιν, τῶν τε σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν,
- ἔνθα στᾶσʼ ἤϋσε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- Στέντορι εἰσαμένη μεγαλήτορι χαλκεοφώνῳ,
- ὃς τόσον αὐδήσασχʼ ὅσον ἄλλοι πεντήκοντα·
- αἰδὼς Ἀργεῖοι κάκʼ ἐλέγχεα εἶδος ἀγητοί·
- ὄφρα μὲν ἐς πόλεμον πωλέσκετο δῖος Ἀχιλλεύς,
- οὐδέ ποτε Τρῶες πρὸ πυλάων Δαρδανιάων
- οἴχνεσκον· κείνου γὰρ ἐδείδισαν ὄβριμον ἔγχος·
- νῦν δὲ ἑκὰς πόλιος κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ μάχονται.
- ὣς εἰποῦσʼ ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- Τυδεΐδῃ δʼ ἐπόρουσε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- εὗρε δὲ τόν γε ἄνακτα παρʼ ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν
- ἕλκος ἀναψύχοντα τό μιν βάλε Πάνδαρος ἰῷ.
- ἱδρὼς γάρ μιν ἔτειρεν ὑπὸ πλατέος τελαμῶνος
- ἀσπίδος εὐκύκλου· τῷ τείρετο, κάμνε δὲ χεῖρα,
- ἂν δʼ ἴσχων τελαμῶνα κελαινεφὲς αἷμʼ ἀπομόργνυ.
- ἱππείου δὲ θεὰ ζυγοῦ ἥψατο φώνησέν τε·
- ἦ ὀλίγον οἷ παῖδα ἐοικότα γείνατο Τυδεύς.
- Τυδεύς τοι μικρὸς μὲν ἔην δέμας, ἀλλὰ μαχητής·
- καί ῥʼ ὅτε πέρ μιν ἐγὼ πολεμίζειν οὐκ εἴασκον
- οὐδʼ ἐκπαιφάσσειν, ὅτε τʼ ἤλυθε νόσφιν Ἀχαιῶν
- ἄγγελος ἐς Θήβας πολέας μετὰ Καδμείωνας·
- δαίνυσθαί μιν ἄνωγον ἐνὶ μεγάροισιν ἕκηλον·
- αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἔχων ὃν καρτερὸν ὡς τὸ πάρος περ
- κούρους Καδμείων προκαλίζετο, πάντα δʼ ἐνίκα
- ῥηϊδίως· τοίη οἱ ἐγὼν ἐπιτάρροθος ἦα.
- σοὶ δʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ παρά θʼ ἵσταμαι ἠδὲ φυλάσσω,
- καί σε προφρονέως κέλομαι Τρώεσσι μάχεσθαι·
- ἀλλά σευ ἢ κάματος πολυᾶϊξ γυῖα δέδυκεν
- ἤ νύ σέ που δέος ἴσχει ἀκήριον· οὐ σύ γʼ ἔπειτα
- Τυδέος ἔκγονός ἐσσι δαΐφρονος Οἰνεΐδαο.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- γιγνώσκω σε θεὰ θύγατερ Διὸς αἰγιόχοιο·
- τώ τοι προφρονέως ἐρέω ἔπος οὐδʼ ἐπικεύσω.
- οὔτέ τί με δέος ἴσχει ἀκήριον οὔτέ τις ὄκνος,
- ἀλλʼ ἔτι σέων μέμνημαι ἐφετμέων ἃς ἐπέτειλας·
- οὔ μʼ εἴας μακάρεσσι θεοῖς ἀντικρὺ μάχεσθαι
- τοῖς ἄλλοις· ἀτὰρ εἴ κε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- ἔλθῃσʼ ἐς πόλεμον, τήν γʼ οὐτάμεν ὀξέϊ χαλκῷ.
- τοὔνεκα νῦν αὐτός τʼ ἀναχάζομαι ἠδὲ καὶ ἄλλους
- Ἀργείους ἐκέλευσα ἀλήμεναι ἐνθάδε πάντας·
- γιγνώσκω γὰρ Ἄρηα μάχην ἀνὰ κοιρανέοντα.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Τυδεΐδη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ
- μήτε σύ γʼ Ἄρηα τό γε δείδιθι μήτε τινʼ ἄλλον
- ἀθανάτων, τοίη τοι ἐγὼν ἐπιτάρροθός εἰμι·
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐπʼ Ἄρηϊ πρώτῳ ἔχε μώνυχας ἵππους,
- τύψον δὲ σχεδίην μηδʼ ἅζεο θοῦρον Ἄρηα
- τοῦτον μαινόμενον, τυκτὸν κακόν, ἀλλοπρόσαλλον,
- ὃς πρῴην μὲν ἐμοί τε καὶ Ἥρῃ στεῦτʼ ἀγορεύων
- Τρωσὶ μαχήσεσθαι, ἀτὰρ Ἀργείοισιν ἀρήξειν,
- νῦν δὲ μετὰ Τρώεσσιν ὁμιλεῖ, τῶν δὲ λέλασται.
- ὣς φαμένη Σθένελον μὲν ἀφʼ ἵππων ὦσε χαμᾶζε,
- χειρὶ πάλιν ἐρύσασʼ, ὃ δʼ ἄρʼ ἐμμαπέως ἀπόρουσεν·
- ἣ δʼ ἐς δίφρον ἔβαινε παραὶ Διομήδεα δῖον
- ἐμμεμαυῖα θεά· μέγα δʼ ἔβραχε φήγινος ἄξων
- βριθοσύνῃ· δεινὴν γὰρ ἄγεν θεὸν ἄνδρά τʼ ἄριστον.
- λάζετο δὲ μάστιγα καὶ ἡνία Παλλὰς Ἀθήνη·
- αὐτίκʼ ἐπʼ Ἄρηϊ πρώτῳ ἔχε μώνυχας ἵππους.
- ἤτοι ὃ μὲν Περίφαντα πελώριον ἐξενάριζεν
- Αἰτωλῶν ὄχʼ ἄριστον Ὀχησίου ἀγλαὸν υἱόν·
- τὸν μὲν Ἄρης ἐνάριζε μιαιφόνος· αὐτὰρ Ἀθήνη
- δῦνʼ Ἄϊδος κυνέην, μή μιν ἴδοι ὄβριμος Ἄρης.
- ὡς δὲ ἴδε βροτολοιγὸς Ἄρης Διομήδεα δῖον,
- ἤτοι ὃ μὲν Περίφαντα πελώριον αὐτόθʼ ἔασε
- κεῖσθαι ὅθι πρῶτον κτείνων ἐξαίνυτο θυμόν,
- αὐτὰρ ὃ βῆ ῥʼ ἰθὺς Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- πρόσθεν Ἄρης ὠρέξαθʼ ὑπὲρ ζυγὸν ἡνία θʼ ἵππων
- ἔγχεϊ χαλκείῳ μεμαὼς ἀπὸ θυμὸν ἑλέσθαι·
- καὶ τό γε χειρὶ λαβοῦσα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- ὦσεν ὑπὲκ δίφροιο ἐτώσιον ἀϊχθῆναι.
- δεύτερος αὖθʼ ὡρμᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης
- ἔγχεϊ χαλκείῳ· ἐπέρεισε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη
- νείατον ἐς κενεῶνα ὅθι ζωννύσκετο μίτρῃ·
- τῇ ῥά μιν οὖτα τυχών, διὰ δὲ χρόα καλὸν ἔδαψεν,
- ἐκ δὲ δόρυ σπάσεν αὖτις· ὃ δʼ ἔβραχε χάλκεος Ἄρης
- ὅσσόν τʼ ἐννεάχιλοι ἐπίαχον ἢ δεκάχιλοι
- ἀνέρες ἐν πολέμῳ ἔριδα ξυνάγοντες Ἄρηος.
- τοὺς δʼ ἄρʼ ὑπὸ τρόμος εἷλεν Ἀχαιούς τε Τρῶάς τε
- δείσαντας· τόσον ἔβραχʼ Ἄρης ἆτος πολέμοιο.
- οἵη δʼ ἐκ νεφέων ἐρεβεννὴ φαίνεται ἀὴρ
- καύματος ἐξ ἀνέμοιο δυσαέος ὀρνυμένοιο,
- τοῖος Τυδεΐδῃ Διομήδεϊ χάλκεος Ἄρης
- φαίνεθʼ ὁμοῦ νεφέεσσιν ἰὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν.
- καρπαλίμως δʼ ἵκανε θεῶν ἕδος αἰπὺν Ὄλυμπον,
- πὰρ δὲ Διὶ Κρονίωνι καθέζετο θυμὸν ἀχεύων,
- δεῖξεν δʼ ἄμβροτον αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆς,
- καί ῥʼ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ζεῦ πάτερ οὐ νεμεσίζῃ ὁρῶν τάδε καρτερὰ ἔργα;
- αἰεί τοι ῥίγιστα θεοὶ τετληότες εἰμὲν
- ἀλλήλων ἰότητι, χάριν ἄνδρεσσι φέροντες.
- σοὶ πάντες μαχόμεσθα· σὺ γὰρ τέκες ἄφρονα κούρην
- οὐλομένην, ᾗ τʼ αἰὲν ἀήσυλα ἔργα μέμηλεν.
- ἄλλοι μὲν γὰρ πάντες ὅσοι θεοί εἰσʼ ἐν Ὀλύμπῳ
- σοί τʼ ἐπιπείθονται καὶ δεδμήμεσθα ἕκαστος·
- ταύτην δʼ οὔτʼ ἔπεϊ προτιβάλλεαι οὔτέ τι ἔργῳ,
- ἀλλʼ ἀνιεῖς, ἐπεὶ αὐτὸς ἐγείναο παῖδʼ ἀΐδηλον·
- ἣ νῦν Τυδέος υἱὸν ὑπερφίαλον Διομήδεα
- μαργαίνειν ἀνέηκεν ἐπʼ ἀθανάτοισι θεοῖσι.
- Κύπριδα μὲν πρῶτον σχεδὸν οὔτασε χεῖρʼ ἐπὶ καρπῷ,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος·
- ἀλλά μʼ ὑπήνεικαν ταχέες πόδες· ἦ τέ κε δηρὸν
- αὐτοῦ πήματʼ ἔπασχον ἐν αἰνῇσιν νεκάδεσσιν,
- ἤ κε ζὼς ἀμενηνὸς ἔα χαλκοῖο τυπῇσι.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς.
- μή τί μοι ἀλλοπρόσαλλε παρεζόμενος μινύριζε.
- ἔχθιστος δέ μοί ἐσσι θεῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν·
- αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη πόλεμοί τε μάχαι τε.
- μητρός τοι μένος ἐστὶν ἀάσχετον οὐκ ἐπιεικτὸν
- Ἥρης· τὴν μὲν ἐγὼ σπουδῇ δάμνημʼ ἐπέεσσι·
- τώ σʼ ὀΐω κείνης τάδε πάσχειν ἐννεσίῃσιν.
- ἀλλʼ οὐ μάν σʼ ἔτι δηρὸν ἀνέξομαι ἄλγεʼ ἔχοντα·
- ἐκ γὰρ ἐμεῦ γένος ἐσσί, ἐμοὶ δέ σε γείνατο μήτηρ·
- εἰ δέ τευ ἐξ ἄλλου γε θεῶν γένευ ὧδʼ ἀΐδηλος
- καί κεν δὴ πάλαι ἦσθα ἐνέρτερος Οὐρανιώνων.
- ὣς φάτο, καὶ Παιήονʼ ἀνώγειν ἰήσασθαι.
- τῷ δʼ ἐπὶ Παιήων ὀδυνήφατα φάρμακα πάσσων
- ἠκέσατʼ· οὐ μὲν γάρ τι καταθνητός γʼ ἐτέτυκτο.
- ὡς δʼ ὅτʼ ὀπὸς γάλα λευκὸν ἐπειγόμενος συνέπηξεν
- ὑγρὸν ἐόν, μάλα δʼ ὦκα περιτρέφεται κυκόωντι,
- ὣς ἄρα καρπαλίμως ἰήσατο θοῦρον Ἄρηα.
- τὸν δʼ Ἥβη λοῦσεν, χαρίεντα δὲ εἵματα ἕσσε·
- πὰρ δὲ Διὶ Κρονίωνι καθέζετο κύδεϊ γαίων.
- αἳ δʼ αὖτις πρὸς δῶμα Διὸς μεγάλοιο νέοντο
- Ἥρη τʼ Ἀργείη καὶ Ἀλαλκομενηῒς Ἀθήνη
- παύσασαι βροτολοιγὸν Ἄρηʼ ἀνδροκτασιάων.
- Τρώων δʼ οἰώθη καὶ Ἀχαιῶν φύλοπις αἰνή·
- πολλὰ δʼ ἄρʼ ἔνθα καὶ ἔνθʼ ἴθυσε μάχη πεδίοιο
- ἀλλήλων ἰθυνομένων χαλκήρεα δοῦρα
- μεσσηγὺς Σιμόεντος ἰδὲ Ξάνθοιο ῥοάων.
- Αἴας δὲ πρῶτος Τελαμώνιος ἕρκος Ἀχαιῶν
- Τρώων ῥῆξε φάλαγγα, φόως δʼ ἑτάροισιν ἔθηκεν,
- ἄνδρα βαλὼν ὃς ἄριστος ἐνὶ Θρῄκεσσι τέτυκτο
- υἱὸν Ἐϋσσώρου Ἀκάμαντʼ ἠΰν τε μέγαν τε.
- τόν ῥʼ ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱπποδασείης,
- ἐν δὲ μετώπῳ πῆξε, πέρησε δʼ ἄρʼ ὀστέον εἴσω
- αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν.
- Ἄξυλον δʼ ἄρʼ ἔπεφνε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης
- Τευθρανίδην, ὃς ἔναιεν ἐϋκτιμένῃ ἐν Ἀρίσβῃ
- ἀφνειὸς βιότοιο, φίλος δʼ ἦν ἀνθρώποισι.
- πάντας γὰρ φιλέεσκεν ὁδῷ ἔπι οἰκία ναίων.
- ἀλλά οἱ οὔ τις τῶν γε τότʼ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον
- πρόσθεν ὑπαντιάσας, ἀλλʼ ἄμφω θυμὸν ἀπηύρα
- αὐτὸν καὶ θεράποντα Καλήσιον, ὅς ῥα τόθʼ ἵππων
- ἔσκεν ὑφηνίοχος· τὼ δʼ ἄμφω γαῖαν ἐδύτην.
- Δρῆσον δʼ Εὐρύαλος καὶ Ὀφέλτιον ἐξενάριξε·
- βῆ δὲ μετʼ Αἴσηπον καὶ Πήδασον, οὕς ποτε νύμφη
- νηῒς Ἀβαρβαρέη τέκʼ ἀμύμονι Βουκολίωνι.
- Βουκολίων δʼ ἦν υἱὸς ἀγαυοῦ Λαομέδοντος
- πρεσβύτατος γενεῇ, σκότιον δέ ἑ γείνατο μήτηρ·
- ποιμαίνων δʼ ἐπʼ ὄεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ,
- ἣ δʼ ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε.
- καὶ μὲν τῶν ὑπέλυσε μένος καὶ φαίδιμα γυῖα
- Μηκιστηϊάδης καὶ ἀπʼ ὤμων τεύχεʼ ἐσύλα.
- Ἀστύαλον δʼ ἄρʼ ἔπεφνε μενεπτόλεμος Πολυποίτης·
- Πιδύτην δʼ Ὀδυσεὺς Περκώσιον ἐξενάριξεν
- ἔγχεϊ χαλκείῳ, Τεῦκρος δʼ Ἀρετάονα δῖον.
- Ἀντίλοχος δʼ Ἄβληρον ἐνήρατο δουρὶ φαεινῷ
- Νεστορίδης, Ἔλατον δὲ ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ναῖε δὲ Σατνιόεντος ἐϋρρείταο παρʼ ὄχθας
- Πήδασον αἰπεινήν. Φύλακον δʼ ἕλε Λήϊτος ἥρως
- φεύγοντʼ· Εὐρύπυλος δὲ Μελάνθιον ἐξενάριξεν.
- Ἄδρηστον δʼ ἄρʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος
- ζωὸν ἕλʼ· ἵππω γάρ οἱ ἀτυζομένω πεδίοιο
- ὄζῳ ἔνι βλαφθέντε μυρικίνῳ ἀγκύλον ἅρμα
- ἄξαντʼ ἐν πρώτῳ ῥυμῷ αὐτὼ μὲν ἐβήτην
- πρὸς πόλιν, ᾗ περ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι φοβέοντο,
- αὐτὸς δʼ ἐκ δίφροιο παρὰ τροχὸν ἐξεκυλίσθη
- πρηνὴς ἐν κονίῃσιν ἐπὶ στόμα· πὰρ δέ οἱ ἔστη
- Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἔχων δολιχόσκιον ἔγχος.
- Ἄδρηστος δʼ ἄρʼ ἔπειτα λαβὼν ἐλίσσετο γούνων·
- ζώγρει Ἀτρέος υἱέ, σὺ δʼ ἄξια δέξαι ἄποινα·
- πολλὰ δʼ ἐν ἀφνειοῦ πατρὸς κειμήλια κεῖται
- χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος,
- τῶν κέν τοι χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσιʼ ἄποινα
- εἴ κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτʼ ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθε·
- καὶ δή μιν τάχʼ ἔμελλε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- δώσειν ᾧ θεράποντι καταξέμεν· ἀλλʼ Ἀγαμέμνων
- ἀντίος ἦλθε θέων, καὶ ὁμοκλήσας ἔπος ηὔδα·
- ὦ πέπον ὦ Μενέλαε, τί ἢ δὲ σὺ κήδεαι οὕτως
- ἀνδρῶν; ἦ σοὶ ἄριστα πεποίηται κατὰ οἶκον
- πρὸς Τρώων; τῶν μή τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον
- χεῖράς θʼ ἡμετέρας, μηδʼ ὅν τινα γαστέρι μήτηρ
- κοῦρον ἐόντα φέροι, μηδʼ ὃς φύγοι, ἀλλʼ ἅμα πάντες
- Ἰλίου ἐξαπολοίατʼ ἀκήδεστοι καὶ ἄφαντοι.
- ὣς εἰπὼν ἔτρεψεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως
- αἴσιμα παρειπών· ὃ δʼ ἀπὸ ἕθεν ὤσατο χειρὶ
- ἥρωʼ Ἄδρηστον· τὸν δὲ κρείων Ἀγαμέμνων
- οὖτα κατὰ λαπάρην· ὃ δʼ ἀνετράπετʼ, Ἀτρεΐδης δὲ
- λὰξ ἐν στήθεσι βὰς ἐξέσπασε μείλινον ἔγχος.
- Νέστωρ δʼ Ἀργείοισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος
- μή τις νῦν ἐνάρων ἐπιβαλλόμενος μετόπισθε
- μιμνέτω ὥς κε πλεῖστα φέρων ἐπὶ νῆας ἵκηται,
- ἀλλʼ ἄνδρας κτείνωμεν· ἔπειτα δὲ καὶ τὰ ἕκηλοι
- νεκροὺς ἂμ πεδίον συλήσετε τεθνηῶτας.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- ἔνθά κεν αὖτε Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπʼ Ἀχαιῶν
- Ἴλιον εἰσανέβησαν ἀναλκείῃσι δαμέντες,
- εἰ μὴ ἄρʼ Αἰνείᾳ τε καὶ Ἕκτορι εἶπε παραστὰς
- Πριαμίδης Ἕλενος οἰωνοπόλων ὄχʼ ἄριστος·
- Αἰνεία τε καὶ Ἕκτορ, ἐπεὶ πόνος ὔμμι μάλιστα
- Τρώων καὶ Λυκίων ἐγκέκλιται, οὕνεκʼ ἄριστοι
- πᾶσαν ἐπʼ ἰθύν ἐστε μάχεσθαί τε φρονέειν τε,
- στῆτʼ αὐτοῦ, καὶ λαὸν ἐρυκάκετε πρὸ πυλάων
- πάντῃ ἐποιχόμενοι πρὶν αὖτʼ ἐν χερσὶ γυναικῶν
- φεύγοντας πεσέειν, δηΐοισι δὲ χάρμα γενέσθαι.
- αὐτὰρ ἐπεί κε φάλαγγας ἐποτρύνητον ἁπάσας,
- ἡμεῖς μὲν Δαναοῖσι μαχησόμεθʼ αὖθι μένοντες,
- καὶ μάλα τειρόμενοί περ· ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει·
- Ἕκτορ ἀτὰρ σὺ πόλιν δὲ μετέρχεο, εἰπὲ δʼ ἔπειτα
- μητέρι σῇ καὶ ἐμῇ· ἣ δὲ ξυνάγουσα γεραιὰς
- νηὸν Ἀθηναίης γλαυκώπιδος ἐν πόλει ἄκρῃ
- οἴξασα κληῗδι θύρας ἱεροῖο δόμοιο
- πέπλον, ὅς οἱ δοκέει χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος
- εἶναι ἐνὶ μεγάρῳ καί οἱ πολὺ φίλτατος αὐτῇ,
- θεῖναι Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο,
- καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ
- ἤνις ἠκέστας ἱερευσέμεν, αἴ κʼ ἐλεήσῃ
- ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα,
- ὥς κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆς
- ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο,
- ὃν δὴ ἐγὼ κάρτιστον Ἀχαιῶν φημι γενέσθαι.
- οὐδʼ Ἀχιλῆά ποθʼ ὧδέ γʼ ἐδείδιμεν ὄρχαμον ἀνδρῶν,
- ὅν πέρ φασι θεᾶς ἐξέμμεναι· ἀλλʼ ὅδε λίην
- μαίνεται, οὐδέ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἕκτωρ δʼ οὔ τι κασιγνήτῳ ἀπίθησεν.
- αὐτίκα δʼ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε,
- πάλλων δʼ ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ
- ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν.
- οἳ δʼ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν·
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπεχώρησαν, λῆξαν δὲ φόνοιο,
- φὰν δέ τινʼ ἀθανάτων ἐξ οὐρανοῦ ἀστερόεντος
- Τρωσὶν ἀλεξήσοντα κατελθέμεν, ὡς ἐλέλιχθεν.
- Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Τρῶες ὑπέρθυμοι τηλεκλειτοί τʼ ἐπίκουροι
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς,
- ὄφρʼ ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον, ἠδὲ γέρουσιν
- εἴπω βουλευτῇσι καὶ ἡμετέρῃς ἀλόχοισι
- δαίμοσιν ἀρήσασθαι, ὑποσχέσθαι δʼ ἑκατόμβας.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- ἀμφὶ δέ μιν σφυρὰ τύπτε καὶ αὐχένα δέρμα κελαινὸν
- ἄντυξ ἣ πυμάτη θέεν ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης.
- Γλαῦκος δʼ Ἱππολόχοιο πάϊς καὶ Τυδέος υἱὸς
- ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντε,
- τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- τίς δὲ σύ ἐσσι φέριστε καταθνητῶν ἀνθρώπων;
- οὐ μὲν γάρ ποτʼ ὄπωπα μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ
- τὸ πρίν· ἀτὰρ μὲν νῦν γε πολὺ προβέβηκας ἁπάντων
- σῷ θάρσει, ὅ τʼ ἐμὸν δολιχόσκιον ἔγχος ἔμεινας·
- δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν.
- εἰ δέ τις ἀθανάτων γε κατʼ οὐρανοῦ εἰλήλουθας,
- οὐκ ἂν ἔγωγε θεοῖσιν ἐπουρανίοισι μαχοίμην.
- οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντος υἱὸς κρατερὸς Λυκόοργος
- δὴν ἦν, ὅς ῥα θεοῖσιν ἐπουρανίοισιν ἔριζεν·
- ὅς ποτε μαινομένοιο Διωνύσοιο τιθήνας
- σεῦε κατʼ ἠγάθεον Νυσήϊον· αἳ δʼ ἅμα πᾶσαι
- θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν ὑπʼ ἀνδροφόνοιο Λυκούργου
- θεινόμεναι βουπλῆγι· Διώνυσος δὲ φοβηθεὶς
- δύσεθʼ ἁλὸς κατὰ κῦμα, Θέτις δʼ ὑπεδέξατο κόλπῳ
- δειδιότα· κρατερὸς γὰρ ἔχε τρόμος ἀνδρὸς ὁμοκλῇ.
- τῷ μὲν ἔπειτʼ ὀδύσαντο θεοὶ ῥεῖα ζώοντες,
- καί μιν τυφλὸν ἔθηκε Κρόνου πάϊς· οὐδʼ ἄρʼ ἔτι δὴν
- ἦν, ἐπεὶ ἀθανάτοισιν ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν·
- οὐδʼ ἂν ἐγὼ μακάρεσσι θεοῖς ἐθέλοιμι μάχεσθαι.
- εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσιν,
- ἆσσον ἴθʼ ὥς κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθʼ ἵκηαι.
- τὸν δʼ αὖθʼ Ἱππολόχοιο προσηύδα φαίδιμος υἱός·
- Τυδεΐδη μεγάθυμε τί ἢ γενεὴν ἐρεείνεις;
- οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.
- φύλλα τὰ μέν τʼ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θʼ ὕλη
- τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δʼ ἐπιγίγνεται ὥρη·
- ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δʼ ἀπολήγει.
- εἰ δʼ ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι ὄφρʼ ἐῢ εἰδῇς
- ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασιν·
- ἔστι πόλις Ἐφύρη μυχῷ Ἄργεος ἱπποβότοιο,
- ἔνθα δὲ Σίσυφος ἔσκεν, ὃ κέρδιστος γένετʼ ἀνδρῶν,
- Σίσυφος Αἰολίδης· ὃ δʼ ἄρα Γλαῦκον τέκεθʼ υἱόν,
- αὐτὰρ Γλαῦκος τίκτεν ἀμύμονα Βελλεροφόντην·
- τῷ δὲ θεοὶ κάλλός τε καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν
- ὤπασαν· αὐτάρ οἱ Προῖτος κακὰ μήσατο θυμῷ,
- ὅς ῥʼ ἐκ δήμου ἔλασσεν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἦεν,
- Ἀργείων· Ζεὺς γάρ οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ ἐδάμασσε.
- τῷ δὲ γυνὴ Προίτου ἐπεμήνατο δῖʼ Ἄντεια
- κρυπταδίῃ φιλότητι μιγήμεναι· ἀλλὰ τὸν οὔ τι
- πεῖθʼ ἀγαθὰ φρονέοντα δαΐφρονα Βελλεροφόντην.
- ἣ δὲ ψευσαμένη Προῖτον βασιλῆα προσηύδα·
- τεθναίης ὦ Προῖτʼ, ἢ κάκτανε Βελλεροφόντην,
- ὅς μʼ ἔθελεν φιλότητι μιγήμεναι οὐκ ἐθελούσῃ.
- ὣς φάτο, τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν οἷον ἄκουσε·
- κτεῖναι μέν ῥʼ ἀλέεινε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
- πέμπε δέ μιν Λυκίην δέ, πόρεν δʼ ὅ γε σήματα λυγρὰ
- γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά,
- δεῖξαι δʼ ἠνώγειν ᾧ πενθερῷ ὄφρʼ ἀπόλοιτο.
- αὐτὰρ ὁ βῆ Λυκίην δὲ θεῶν ὑπʼ ἀμύμονι πομπῇ.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Λυκίην ἷξε Ξάνθόν τε ῥέοντα,
- προφρονέως μιν τῖεν ἄναξ Λυκίης εὐρείης·
- ἐννῆμαρ ξείνισσε καὶ ἐννέα βοῦς ἱέρευσεν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ δεκάτη ἐφάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς
- καὶ τότε μιν ἐρέεινε καὶ ᾔτεε σῆμα ἰδέσθαι
- ὅττί ῥά οἱ γαμβροῖο πάρα Προίτοιο φέροιτο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σῆμα κακὸν παρεδέξατο γαμβροῦ,
- πρῶτον μέν ῥα Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε
- πεφνέμεν· ἣ δʼ ἄρʼ ἔην θεῖον γένος οὐδʼ ἀνθρώπων,
- πρόσθε λέων, ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα,
- δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο,
- καὶ τὴν μὲν κατέπεφνε θεῶν τεράεσσι πιθήσας.
- δεύτερον αὖ Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι·
- καρτίστην δὴ τήν γε μάχην φάτο δύμεναι ἀνδρῶν.
- τὸ τρίτον αὖ κατέπεφνεν Ἀμαζόνας ἀντιανείρας.
- τῷ δʼ ἄρʼ ἀνερχομένῳ πυκινὸν δόλον ἄλλον ὕφαινε·
- κρίνας ἐκ Λυκίης εὐρείης φῶτας ἀρίστους
- εἷσε λόχον· τοὶ δʼ οὔ τι πάλιν οἶκον δὲ νέοντο·
- πάντας γὰρ κατέπεφνεν ἀμύμων Βελλεροφόντης.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ γίγνωσκε θεοῦ γόνον ἠῢν ἐόντα
- αὐτοῦ μιν κατέρυκε, δίδου δʼ ὅ γε θυγατέρα ἥν,
- δῶκε δέ οἱ τιμῆς βασιληΐδος ἥμισυ πάσης·
- καὶ μέν οἱ Λύκιοι τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων
- καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμοιτο.
- ἣ δʼ ἔτεκε τρία τέκνα δαΐφρονι Βελλεροφόντῃ
- Ἴσανδρόν τε καὶ Ἱππόλοχον καὶ Λαοδάμειαν.
- Λαοδαμείῃ μὲν παρελέξατο μητίετα Ζεύς,
- ἣ δʼ ἔτεκʼ ἀντίθεον Σαρπηδόνα χαλκοκορυστήν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ καὶ κεῖνος ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν,
- ἤτοι ὃ κὰπ πεδίον τὸ Ἀλήϊον οἶος ἀλᾶτο
- ὃν θυμὸν κατέδων, πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων·
- Ἴσανδρον δέ οἱ υἱὸν Ἄρης ἆτος πολέμοιο
- μαρνάμενον Σολύμοισι κατέκτανε κυδαλίμοισι·
- τὴν δὲ χολωσαμένη χρυσήνιος Ἄρτεμις ἔκτα.
- Ἱππόλοχος δέ μʼ ἔτικτε, καὶ ἐκ τοῦ φημι γενέσθαι·
- πέμπε δέ μʼ ἐς Τροίην, καί μοι μάλα πόλλʼ ἐπέτελλεν
- αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων,
- μηδὲ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν, οἳ μέγʼ ἄριστοι
- ἔν τʼ Ἐφύρῃ ἐγένοντο καὶ ἐν Λυκίῃ εὐρείῃ.
- ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι.
- ὣς φάτο, γήθησεν δὲ βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- ἔγχος μὲν κατέπηξεν ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ,
- αὐτὰρ ὃ μειλιχίοισι προσηύδα ποιμένα λαῶν·
- ἦ ῥά νύ μοι ξεῖνος πατρώϊός ἐσσι παλαιός·
- Οἰνεὺς γάρ ποτε δῖος ἀμύμονα Βελλεροφόντην
- ξείνισʼ ἐνὶ μεγάροισιν ἐείκοσιν ἤματʼ ἐρύξας·
- οἳ δὲ καὶ ἀλλήλοισι πόρον ξεινήϊα καλά·
- Οἰνεὺς μὲν ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινόν,
- Βελλεροφόντης δὲ χρύσεον δέπας ἀμφικύπελλον
- καί μιν ἐγὼ κατέλειπον ἰὼν ἐν δώμασʼ ἐμοῖσι.
- Τυδέα δʼ οὐ μέμνημαι, ἐπεί μʼ ἔτι τυτθὸν ἐόντα
- κάλλιφʼ, ὅτʼ ἐν Θήβῃσιν ἀπώλετο λαὸς Ἀχαιῶν.
- τὼ νῦν σοὶ μὲν ἐγὼ ξεῖνος φίλος Ἄργεϊ μέσσῳ
- εἰμί, σὺ δʼ ἐν Λυκίῃ ὅτε κεν τῶν δῆμον ἵκωμαι.
- ἔγχεα δʼ ἀλλήλων ἀλεώμεθα καὶ διʼ ὁμίλου·
- πολλοὶ μὲν γὰρ ἐμοὶ Τρῶες κλειτοί τʼ ἐπίκουροι
- κτείνειν ὅν κε θεός γε πόρῃ καὶ ποσσὶ κιχείω,
- πολλοὶ δʼ αὖ σοὶ Ἀχαιοὶ ἐναιρέμεν ὅν κε δύνηαι.
- τεύχεα δʼ ἀλλήλοις ἐπαμείψομεν, ὄφρα καὶ οἵδε
- γνῶσιν ὅτι ξεῖνοι πατρώϊοι εὐχόμεθʼ εἶναι.
- ὣς ἄρα φωνήσαντε καθʼ ἵππων ἀΐξαντε
- χεῖράς τʼ ἀλλήλων λαβέτην καὶ πιστώσαντο·
- ἔνθʼ αὖτε Γλαύκῳ Κρονίδης φρένας ἐξέλετο Ζεύς,
- ὃς πρὸς Τυδεΐδην Διομήδεα τεύχεʼ ἄμειβε
- χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοιʼ ἐννεαβοίων.
- Ἕκτωρ δʼ ὡς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν,
- ἀμφʼ ἄρα μιν Τρώων ἄλοχοι θέον ἠδὲ θύγατρες
- εἰρόμεναι παῖδάς τε κασιγνήτους τε ἔτας τε
- καὶ πόσιας· ὃ δʼ ἔπειτα θεοῖς εὔχεσθαι ἀνώγει
- πάσας ἑξείης· πολλῇσι δὲ κήδεʼ ἐφῆπτο.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Πριάμοιο δόμον περικαλλέʼ ἵκανε
- ξεστῇς αἰθούσῃσι τετυγμένον· αὐτὰρ ἐν αὐτῷ
- πεντήκοντʼ ἔνεσαν θάλαμοι ξεστοῖο λίθοιο
- πλησίον ἀλλήλων δεδμημένοι, ἔνθα δὲ παῖδες
- κοιμῶντο Πριάμοιο παρὰ μνηστῇς ἀλόχοισι,
- κουράων δʼ ἑτέρωθεν ἐναντίοι ἔνδοθεν αὐλῆς
- δώδεκʼ ἔσαν τέγεοι θάλαμοι ξεστοῖο λίθοιο
- πλησίον ἀλλήλων δεδμημένοι, ἔνθα δὲ γαμβροὶ
- κοιμῶντο Πριάμοιο παρʼ αἰδοίῃς ἀλόχοισιν·
- ἔνθά οἱ ἠπιόδωρος ἐναντίη ἤλυθε μήτηρ
- Λαοδίκην ἐσάγουσα θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην·
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τέκνον τίπτε λιπὼν πόλεμον θρασὺν εἰλήλουθας;
- ἦ μάλα δὴ τείρουσι δυσώνυμοι υἷες Ἀχαιῶν
- μαρνάμενοι περὶ ἄστυ· σὲ δʼ ἐνθάδε θυμὸς ἀνῆκεν
- ἐλθόντʼ ἐξ ἄκρης πόλιος Διὶ χεῖρας ἀνασχεῖν.
- ἀλλὰ μένʼ ὄφρά κέ τοι μελιηδέα οἶνον ἐνείκω,
- ὡς σπείσῃς Διὶ πατρὶ καὶ ἄλλοις ἀθανάτοισι
- πρῶτον, ἔπειτα δὲ καὐτὸς ὀνήσεαι αἴ κε πίῃσθα.
- ἀνδρὶ δὲ κεκμηῶτι μένος μέγα οἶνος ἀέξει,
- ὡς τύνη κέκμηκας ἀμύνων σοῖσιν ἔτῃσι.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- μή μοι οἶνον ἄειρε μελίφρονα πότνια μῆτερ,
- μή μʼ ἀπογυιώσῃς μένεος, ἀλκῆς τε λάθωμαι·
- χερσὶ δʼ ἀνίπτοισιν Διὶ λείβειν αἴθοπα οἶνον
- ἅζομαι· οὐδέ πῃ ἔστι κελαινεφέϊ Κρονίωνι
- αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένον εὐχετάασθαι.
- ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸς νηὸν Ἀθηναίης ἀγελείης
- ἔρχεο σὺν θυέεσσιν ἀολλίσσασα γεραιάς·
- πέπλον δʼ, ὅς τίς τοι χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος
- ἔστιν ἐνὶ μεγάρῳ καί τοι πολὺ φίλτατος αὐτῇ,
- τὸν θὲς Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο,
- καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ
- ἤνις ἠκέστας ἱερευσέμεν, αἴ κʼ ἐλεήσῃ
- ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα,
- αἴ κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆς
- ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο.
- ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸς νηὸν Ἀθηναίης ἀγελείης
- ἔρχευ, ἐγὼ δὲ Πάριν μετελεύσομαι ὄφρα καλέσσω
- αἴ κʼ ἐθέλῃσʼ εἰπόντος ἀκουέμεν· ὥς κέ οἱ αὖθι
- γαῖα χάνοι· μέγα γάρ μιν Ὀλύμπιος ἔτρεφε πῆμα
- Τρωσί τε καὶ Πριάμῳ μεγαλήτορι τοῖό τε παισίν.
- εἰ κεῖνόν γε ἴδοιμι κατελθόντʼ Ἄϊδος εἴσω
- φαίην κε φρένʼ ἀτέρπου ὀϊζύος ἐκλελαθέσθαι.
- ὣς ἔφαθʼ, ἣ δὲ μολοῦσα ποτὶ μέγαρʼ ἀμφιπόλοισι
- κέκλετο· ταὶ δʼ ἄρʼ ἀόλλισσαν κατὰ ἄστυ γεραιάς.
- αὐτὴ δʼ ἐς θάλαμον κατεβήσετο κηώεντα,
- ἔνθʼ ἔσάν οἱ πέπλοι παμποίκιλα ἔργα γυναικῶν
- Σιδονίων, τὰς αὐτὸς Ἀλέξανδρος θεοειδὴς
- ἤγαγε Σιδονίηθεν ἐπιπλὼς εὐρέα πόντον,
- τὴν ὁδὸν ἣν Ἑλένην περ ἀνήγαγεν εὐπατέρειαν·
- τῶν ἕνʼ ἀειραμένη Ἑκάβη φέρε δῶρον Ἀθήνῃ,
- ὃς κάλλιστος ἔην ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστος,
- ἀστὴρ δʼ ὣς ἀπέλαμπεν· ἔκειτο δὲ νείατος ἄλλων.
- βῆ δʼ ἰέναι, πολλαὶ δὲ μετεσσεύοντο γεραιαί.
- αἱ δʼ ὅτε νηὸν ἵκανον Ἀθήνης ἐν πόλει ἄκρῃ,
- τῇσι θύρας ὤϊξε Θεανὼ καλλιπάρῃος
- Κισσηῒς ἄλοχος Ἀντήνορος ἱπποδάμοιο·
- τὴν γὰρ Τρῶες ἔθηκαν Ἀθηναίης ἱέρειαν.
- αἳ δʼ ὀλολυγῇ πᾶσαι Ἀθήνῃ χεῖρας ἀνέσχον·
- ἣ δʼ ἄρα πέπλον ἑλοῦσα Θεανὼ καλλιπάρῃος
- θῆκεν Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο,
- εὐχομένη δʼ ἠρᾶτο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο·
- πότνιʼ Ἀθηναίη ἐρυσίπτολι δῖα θεάων
- ἆξον δὴ ἔγχος Διομήδεος, ἠδὲ καὶ αὐτὸν
- πρηνέα δὸς πεσέειν Σκαιῶν προπάροιθε πυλάων,
- ὄφρά τοι αὐτίκα νῦν δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ
- ἤνις ἠκέστας ἱερεύσομεν, αἴ κʼ ἐλεήσῃς
- ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα.
- ὣς ἔφατʼ εὐχομένη, ἀνένευε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη.
- ὣς αἳ μέν ῥʼ εὔχοντο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο,
- Ἕκτωρ δὲ πρὸς δώματʼ Ἀλεξάνδροιο βεβήκει
- καλά, τά ῥʼ αὐτὸς ἔτευξε σὺν ἀνδράσιν οἳ τότʼ ἄριστοι
- ἦσαν ἐνὶ Τροίῃ ἐριβώλακι τέκτονες ἄνδρες,
- οἵ οἱ ἐποίησαν θάλαμον καὶ δῶμα καὶ αὐλὴν
- ἐγγύθι τε Πριάμοιο καὶ Ἕκτορος ἐν πόλει ἄκρῃ.
- ἔνθʼ Ἕκτωρ εἰσῆλθε Διῒ φίλος, ἐν δʼ ἄρα χειρὶ
- ἔγχος ἔχʼ ἑνδεκάπηχυ· πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸς
- αἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεος θέε πόρκης.
- τὸν δʼ εὗρʼ ἐν θαλάμῳ περικαλλέα τεύχεʼ ἕποντα
- ἀσπίδα καὶ θώρηκα, καὶ ἀγκύλα τόξʼ ἁφόωντα·
- Ἀργείη δʼ Ἑλένη μετʼ ἄρα δμῳῇσι γυναιξὶν
- ἧστο καὶ ἀμφιπόλοισι περικλυτὰ ἔργα κέλευε.
- τὸν δʼ Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσι·
- δαιμόνιʼ οὐ μὲν καλὰ χόλον τόνδʼ ἔνθεο θυμῷ,
- λαοὶ μὲν φθινύθουσι περὶ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχος
- μαρνάμενοι· σέο δʼ εἵνεκʼ ἀϋτή τε πτόλεμός τε
- ἄστυ τόδʼ ἀμφιδέδηε· σὺ δʼ ἂν μαχέσαιο καὶ ἄλλῳ,
- ὅν τινά που μεθιέντα ἴδοις στυγεροῦ πολέμοιο.
- ἀλλʼ ἄνα μὴ τάχα ἄστυ πυρὸς δηΐοιο θέρηται.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν Ἀλέξανδρος θεοειδής·
- Ἕκτορ ἐπεί με κατʼ αἶσαν ἐνείκεσας οὐδʼ ὑπὲρ αἶσαν,
- τοὔνεκά τοι ἐρέω· σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον·
- οὔ τοι ἐγὼ Τρώων τόσσον χόλῳ οὐδὲ νεμέσσι
- ἥμην ἐν θαλάμῳ, ἔθελον δʼ ἄχεϊ προτραπέσθαι.
- νῦν δέ με παρειποῦσʼ ἄλοχος μαλακοῖς ἐπέεσσιν
- ὅρμησʼ ἐς πόλεμον· δοκέει δέ μοι ὧδε καὶ αὐτῷ
- λώϊον ἔσσεσθαι· νίκη δʼ ἐπαμείβεται ἄνδρας.
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ἐπίμεινον, Ἀρήϊα τεύχεα δύω·
- ἢ ἴθʼ, ἐγὼ δὲ μέτειμι· κιχήσεσθαι δέ σʼ ὀΐω.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ οὔ τι προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- τὸν δʼ Ἑλένη μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι·
- δᾶερ ἐμεῖο κυνὸς κακομηχάνου ὀκρυοέσσης,
- ὥς μʼ ὄφελʼ ἤματι τῷ ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ
- οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα
- εἰς ὄρος ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης,
- ἔνθά με κῦμʼ ἀπόερσε πάρος τάδε ἔργα γενέσθαι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τάδε γʼ ὧδε θεοὶ κακὰ τεκμήραντο,
- ἀνδρὸς ἔπειτʼ ὤφελλον ἀμείνονος εἶναι ἄκοιτις,
- ὃς ᾔδη νέμεσίν τε καὶ αἴσχεα πόλλʼ ἀνθρώπων.
- τούτῳ δʼ οὔτʼ ἂρ νῦν φρένες ἔμπεδοι οὔτʼ ἄρʼ ὀπίσσω
- ἔσσονται· τὼ καί μιν ἐπαυρήσεσθαι ὀΐω.
- ἀλλʼ ἄγε νῦν εἴσελθε καὶ ἕζεο τῷδʼ ἐπὶ δίφρῳ
- δᾶερ, ἐπεί σε μάλιστα πόνος φρένας ἀμφιβέβηκεν
- εἵνεκʼ ἐμεῖο κυνὸς καὶ Ἀλεξάνδρου ἕνεκʼ ἄτης,
- οἷσιν ἐπὶ Ζεὺς θῆκε κακὸν μόρον, ὡς καὶ ὀπίσσω
- ἀνθρώποισι πελώμεθʼ ἀοίδιμοι ἐσσομένοισι.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ
- μή με κάθιζʼ Ἑλένη φιλέουσά περ· οὐδέ με πείσεις·
- ἤδη γάρ μοι θυμὸς ἐπέσσυται ὄφρʼ ἐπαμύνω
- Τρώεσσʼ, οἳ μέγʼ ἐμεῖο ποθὴν ἀπεόντος ἔχουσιν.
- ἀλλὰ σύ γʼ ὄρνυθι τοῦτον, ἐπειγέσθω δὲ καὶ αὐτός,
- ὥς κεν ἔμʼ ἔντοσθεν πόλιος καταμάρψῃ ἐόντα.
- καὶ γὰρ ἐγὼν οἶκον δὲ ἐλεύσομαι ὄφρα ἴδωμαι
- οἰκῆας ἄλοχόν τε φίλην καὶ νήπιον υἱόν.
- οὐ γὰρ οἶδʼ εἰ ἔτι σφιν ὑπότροπος ἵξομαι αὖτις,
- ἦ ἤδη μʼ ὑπὸ χερσὶ θεοὶ δαμόωσιν Ἀχαιῶν.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- αἶψα δʼ ἔπειθʼ ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας,
- οὐδʼ εὗρʼ Ἀνδρομάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν,
- ἀλλʼ ἥ γε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ ἐϋπέπλῳ
- πύργῳ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε.
- Ἕκτωρ δʼ ὡς οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν
- ἔστη ἐπʼ οὐδὸν ἰών, μετὰ δὲ δμῳῇσιν ἔειπεν·
- εἰ δʼ ἄγε μοι δμῳαὶ νημερτέα μυθήσασθε·
- πῇ ἔβη Ἀνδρομάχη λευκώλενος ἐκ μεγάροιο;
- ἠέ πῃ ἐς γαλόων ἢ εἰνατέρων ἐϋπέπλων
- ἢ ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι
- Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται;
- τὸν δʼ αὖτʼ ὀτρηρὴ ταμίη πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- Ἕκτορ ἐπεὶ μάλʼ ἄνωγας ἀληθέα μυθήσασθαι,
- οὔτέ πῃ ἐς γαλόων οὔτʼ εἰνατέρων ἐϋπέπλων
- οὔτʼ ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι
- Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται,
- ἀλλʼ ἐπὶ πύργον ἔβη μέγαν Ἰλίου, οὕνεκʼ ἄκουσε
- τείρεσθαι Τρῶας, μέγα δὲ κράτος εἶναι Ἀχαιῶν.
- ἣ μὲν δὴ πρὸς τεῖχος ἐπειγομένη ἀφικάνει
- μαινομένῃ ἐϊκυῖα· φέρει δʼ ἅμα παῖδα τιθήνη.
- ἦ ῥα γυνὴ ταμίη, ὃ δʼ ἀπέσσυτο δώματος Ἕκτωρ
- τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις ἐϋκτιμένας κατʼ ἀγυιάς.
- εὖτε πύλας ἵκανε διερχόμενος μέγα ἄστυ
- Σκαιάς, τῇ ἄρʼ ἔμελλε διεξίμεναι πεδίον δέ,
- ἔνθʼ ἄλοχος πολύδωρος ἐναντίη ἦλθε θέουσα
- Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος
- Ἠετίων ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ
- Θήβῃ Ὑποπλακίῃ Κιλίκεσσʼ ἄνδρεσσιν ἀνάσσων·
- τοῦ περ δὴ θυγάτηρ ἔχεθʼ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ.
- ἥ οἱ ἔπειτʼ ἤντησʼ, ἅμα δʼ ἀμφίπολος κίεν αὐτῇ
- παῖδʼ ἐπὶ κόλπῳ ἔχουσʼ ἀταλάφρονα νήπιον αὔτως
- Ἑκτορίδην ἀγαπητὸν ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ,
- τόν ῥʼ Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι
- Ἀστυάνακτʼ· οἶος γὰρ ἐρύετο Ἴλιον Ἕκτωρ.
- ἤτοι ὃ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ·
- Ἀνδρομάχη δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δάκρυ χέουσα,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- δαιμόνιε φθίσει σε τὸ σὸν μένος, οὐδʼ ἐλεαίρεις
- παῖδά τε νηπίαχον καὶ ἔμʼ ἄμμορον, ἣ τάχα χήρη
- σεῦ ἔσομαι· τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν Ἀχαιοὶ
- πάντες ἐφορμηθέντες· ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη
- σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι· οὐ γὰρ ἔτʼ ἄλλη
- ἔσται θαλπωρὴ ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃς
- ἀλλʼ ἄχεʼ· οὐδέ μοι ἔστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.
- ἤτοι γὰρ πατέρʼ ἁμὸν ἀπέκτανε δῖος Ἀχιλλεύς,
- ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων εὖ ναιετάουσαν
- Θήβην ὑψίπυλον· κατὰ δʼ ἔκτανεν Ἠετίωνα,
- οὐδέ μιν ἐξενάριξε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
- ἀλλʼ ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν
- ἠδʼ ἐπὶ σῆμʼ ἔχεεν· περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν
- νύμφαι ὀρεστιάδες κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο.
- οἳ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν
- οἳ μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι Ἄϊδος εἴσω·
- πάντας γὰρ κατέπεφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- βουσὶν ἐπʼ εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῇς ὀΐεσσι.
- μητέρα δʼ, ἣ βασίλευεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ,
- τὴν ἐπεὶ ἂρ δεῦρʼ ἤγαγʼ ἅμʼ ἄλλοισι κτεάτεσσιν,
- ἂψ ὅ γε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν ἀπερείσιʼ ἄποινα,
- πατρὸς δʼ ἐν μεγάροισι βάλʼ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα.
- Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
- ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παρακοίτης·
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ἐλέαιρε καὶ αὐτοῦ μίμνʼ ἐπὶ πύργῳ,
- μὴ παῖδʼ ὀρφανικὸν θήῃς χήρην τε γυναῖκα·
- λαὸν δὲ στῆσον παρʼ ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα
- ἀμβατός ἐστι πόλις καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος.
- τρὶς γὰρ τῇ γʼ ἐλθόντες ἐπειρήσανθʼ οἱ ἄριστοι
- ἀμφʼ Αἴαντε δύω καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα
- ἠδʼ ἀμφʼ Ἀτρεΐδας καὶ Τυδέος ἄλκιμον υἱόν·
- ἤ πού τίς σφιν ἔνισπε θεοπροπίων ἐῢ εἰδώς,
- ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- ἦ καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλʼ αἰνῶς
- αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους,
- αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο·
- οὐδέ με θυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸς
- αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι
- ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδʼ ἐμὸν αὐτοῦ.
- εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
- ἔσσεται ἦμαρ ὅτʼ ἄν ποτʼ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
- καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο.
- ἀλλʼ οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω,
- οὔτʼ αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος
- οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ
- ἐν κονίῃσι πέσοιεν ὑπʼ ἀνδράσι δυσμενέεσσιν,
- ὅσσον σεῦ, ὅτε κέν τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- δακρυόεσσαν ἄγηται ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας·
- καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις,
- καί κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης
- πόλλʼ ἀεκαζομένη, κρατερὴ δʼ ἐπικείσετʼ ἀνάγκη·
- καί ποτέ τις εἴπῃσιν ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν·
- Ἕκτορος ἥδε γυνὴ ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι
- Τρώων ἱπποδάμων ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο.
- ὥς ποτέ τις ἐρέει· σοὶ δʼ αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος
- χήτεϊ τοιοῦδʼ ἀνδρὸς ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ.
- ἀλλά με τεθνηῶτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι