Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- πρὶν βλῆσθαι Μενέλαον ἀρήϊον Ἀτρέος υἱόν.
- αὐτὰρ ὁ σύλα πῶμα φαρέτρης, ἐκ δʼ ἕλετʼ ἰὸν
- ἀβλῆτα πτερόεντα μελαινέων ἕρμʼ ὀδυνάων·
- αἶψα δʼ ἐπὶ νευρῇ κατεκόσμει πικρὸν ὀϊστόν,
- εὔχετο δʼ Ἀπόλλωνι Λυκηγενέϊ κλυτοτόξῳ
- ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην
- οἴκαδε νοστήσας ἱερῆς εἰς ἄστυ Ζελείης.
- ἕλκε δʼ ὁμοῦ γλυφίδας τε λαβὼν καὶ νεῦρα βόεια·
- νευρὴν μὲν μαζῷ πέλασεν, τόξῳ δὲ σίδηρον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ κυκλοτερὲς μέγα τόξον ἔτεινε,
- λίγξε βιός, νευρὴ δὲ μέγʼ ἴαχεν, ἆλτο δʼ ὀϊστὸς
- ὀξυβελὴς καθʼ ὅμιλον ἐπιπτέσθαι μενεαίνων.
- οὐδὲ σέθεν Μενέλαε θεοὶ μάκαρες λελάθοντο
- ἀθάνατοι, πρώτη δὲ Διὸς θυγάτηρ ἀγελείη,
- ἥ τοι πρόσθε στᾶσα βέλος ἐχεπευκὲς ἄμυνεν.
- ἣ δὲ τόσον μὲν ἔεργεν ἀπὸ χροὸς ὡς ὅτε μήτηρ
- παιδὸς ἐέργῃ μυῖαν ὅθʼ ἡδέϊ λέξεται ὕπνῳ,
- αὐτὴ δʼ αὖτʼ ἴθυνεν ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες
- χρύσειοι σύνεχον καὶ διπλόος ἤντετο θώρηξ.
- ἐν δʼ ἔπεσε ζωστῆρι ἀρηρότι πικρὸς ὀϊστός·
- διὰ μὲν ἂρ ζωστῆρος ἐλήλατο δαιδαλέοιο,
- καὶ διὰ θώρηκος πολυδαιδάλου ἠρήρειστο
- μίτρης θʼ, ἣν ἐφόρει ἔρυμα χροὸς ἕρκος ἀκόντων,
- ἥ οἱ πλεῖστον ἔρυτο· διὰ πρὸ δὲ εἴσατο καὶ τῆς.
- ἀκρότατον δʼ ἄρʼ ὀϊστὸς ἐπέγραψε χρόα φωτός·
- αὐτίκα δʼ ἔρρεεν αἷμα κελαινεφὲς ἐξ ὠτειλῆς.
- ὡς δʼ ὅτε τίς τʼ ἐλέφαντα γυνὴ φοίνικι μιήνῃ
- Μῃονὶς ἠὲ Κάειρα παρήϊον ἔμμεναι ἵππων·
- κεῖται δʼ ἐν θαλάμῳ, πολέες τέ μιν ἠρήσαντο
- ἱππῆες φορέειν· βασιλῆϊ δὲ κεῖται ἄγαλμα,
- ἀμφότερον κόσμός θʼ ἵππῳ ἐλατῆρί τε κῦδος·
- τοῖοί τοι Μενέλαε μιάνθην αἵματι μηροὶ
- εὐφυέες κνῆμαί τε ἰδὲ σφυρὰ κάλʼ ὑπένερθε.
- ῥίγησεν δʼ ἄρʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- ὡς εἶδεν μέλαν αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆς·
- ῥίγησεν δὲ καὶ αὐτὸς ἀρηΐφιλος Μενέλαος.
- ὡς δὲ ἴδεν νεῦρόν τε καὶ ὄγκους ἐκτὸς ἐόντας
- ἄψορρόν οἱ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀγέρθη.
- τοῖς δὲ βαρὺ στενάχων μετέφη κρείων Ἀγαμέμνων
- χειρὸς ἔχων Μενέλαον, ἐπεστενάχοντο δʼ ἑταῖροι·
- φίλε κασίγνητε θάνατόν νύ τοι ὅρκιʼ ἔταμνον
- οἶον προστήσας πρὸ Ἀχαιῶν Τρωσὶ μάχεσθαι,
- ὥς σʼ ἔβαλον Τρῶες, κατὰ δʼ ὅρκια πιστὰ πάτησαν.
- οὐ μέν πως ἅλιον πέλει ὅρκιον αἷμά τε ἀρνῶν
- σπονδαί τʼ ἄκρητοι καὶ δεξιαὶ ᾗς ἐπέπιθμεν.
- εἴ περ γάρ τε καὶ αὐτίκʼ Ὀλύμπιος οὐκ ἐτέλεσσεν,
- ἔκ τε καὶ ὀψὲ τελεῖ, σύν τε μεγάλῳ ἀπέτισαν
- σὺν σφῇσιν κεφαλῇσι γυναιξί τε καὶ τεκέεσσιν.
- εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
- ἔσσεται ἦμαρ ὅτʼ ἄν ποτʼ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
- καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο,
- Ζεὺς δέ σφι Κρονίδης ὑψίζυγος αἰθέρι ναίων
- αὐτὸς ἐπισσείῃσιν ἐρεμνὴν αἰγίδα πᾶσι
- τῆσδʼ ἀπάτης κοτέων· τὰ μὲν ἔσσεται οὐκ ἀτέλεστα·
- ἀλλά μοι αἰνὸν ἄχος σέθεν ἔσσεται ὦ Μενέλαε
- αἴ κε θάνῃς καὶ πότμον ἀναπλήσῃς βιότοιο.
- καί κεν ἐλέγχιστος πολυδίψιον Ἄργος ἱκοίμην·
- αὐτίκα γὰρ μνήσονται Ἀχαιοὶ πατρίδος αἴης·
- κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιμεν
- Ἀργείην Ἑλένην· σέο δʼ ὀστέα πύσει ἄρουρα
- κειμένου ἐν Τροίῃ ἀτελευτήτῳ ἐπὶ ἔργῳ.
- καί κέ τις ὧδʼ ἐρέει Τρώων ὑπερηνορεόντων
- τύμβῳ ἐπιθρῴσκων Μενελάου κυδαλίμοιο·
- αἴθʼ οὕτως ἐπὶ πᾶσι χόλον τελέσειʼ Ἀγαμέμνων,
- ὡς καὶ νῦν ἅλιον στρατὸν ἤγαγεν ἐνθάδʼ Ἀχαιῶν,
- καὶ δὴ ἔβη οἶκον δὲ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- σὺν κεινῇσιν νηυσὶ λιπὼν ἀγαθὸν Μενέλαον.
- ὥς ποτέ τις ἐρέει· τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών.
- τὸν δʼ ἐπιθαρσύνων προσέφη ξανθὸς Μενέλαος·
- θάρσει, μηδέ τί πω δειδίσσεο λαὸν Ἀχαιῶν·
- οὐκ ἐν καιρίῳ ὀξὺ πάγη βέλος, ἀλλὰ πάροιθεν
- εἰρύσατο ζωστήρ τε παναίολος ἠδʼ ὑπένερθε
- ζῶμά τε καὶ μίτρη, τὴν χαλκῆες κάμον ἄνδρες.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- αἲ γὰρ δὴ οὕτως εἴη φίλος ὦ Μενέλαε·
- ἕλκος δʼ ἰητὴρ ἐπιμάσσεται ἠδʼ ἐπιθήσει
- φάρμαχʼ ἅ κεν παύσῃσι μελαινάων ὀδυνάων.
- ἦ καὶ Ταλθύβιον θεῖον κήρυκα προσηύδα·
- Ταλθύβιʼ ὅττι τάχιστα Μαχάονα δεῦρο κάλεσσον
- φῶτʼ Ἀσκληπιοῦ υἱὸν ἀμύμονος ἰητῆρος,
- ὄφρα ἴδῃ Μενέλαον ἀρήϊον Ἀτρέος υἱόν,
- ὅν τις ὀϊστεύσας ἔβαλεν τόξων ἐῢ εἰδὼς
- Τρώων ἢ Λυκίων, τῷ μὲν κλέος, ἄμμι δὲ πένθος.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἄρα οἱ κῆρυξ ἀπίθησεν ἀκούσας,
- βῆ δʼ ἰέναι κατὰ λαὸν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- παπταίνων ἥρωα Μαχάονα· τὸν δὲ νόησεν
- ἑσταότʼ· ἀμφὶ δέ μιν κρατεραὶ στίχες ἀσπιστάων
- λαῶν, οἵ οἱ ἕποντο Τρίκης ἐξ ἱπποβότοιο.
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὄρσʼ Ἀσκληπιάδη, καλέει κρείων Ἀγαμέμνων,
- ὄφρα ἴδῃς Μενέλαον ἀρήϊον ἀρχὸν Ἀχαιῶν,
- ὅν τις ὀϊστεύσας ἔβαλεν τόξων ἐῢ εἰδὼς
- Τρώων ἢ Λυκίων, τῷ μὲν κλέος, ἄμμι δὲ πένθος.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε·
- βὰν δʼ ἰέναι καθʼ ὅμιλον ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι ξανθὸς Μενέλαος
- βλήμενος ἦν, περὶ δʼ αὐτὸν ἀγηγέραθʼ ὅσσοι ἄριστοι
- κυκλόσʼ, ὃ δʼ ἐν μέσσοισι παρίστατο ἰσόθεος φώς,
- αὐτίκα δʼ ἐκ ζωστῆρος ἀρηρότος ἕλκεν ὀϊστόν·
- τοῦ δʼ ἐξελκομένοιο πάλιν ἄγεν ὀξέες ὄγκοι.
- λῦσε δέ οἱ ζωστῆρα παναίολον ἠδʼ ὑπένερθε
- ζῶμά τε καὶ μίτρην, τὴν χαλκῆες κάμον ἄνδρες.
- αὐτὰρ ἐπεὶ ἴδεν ἕλκος ὅθʼ ἔμπεσε πικρὸς ὀϊστός,
- αἷμʼ ἐκμυζήσας ἐπʼ ἄρʼ ἤπια φάρμακα εἰδὼς
- πάσσε, τά οἵ ποτε πατρὶ φίλα φρονέων πόρε Χείρων.
- ὄφρα τοὶ ἀμφεπένοντο βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον,
- τόφρα δʼ ἐπὶ Τρώων στίχες ἤλυθον ἀσπιστάων·
- οἳ δʼ αὖτις κατὰ τεύχεʼ ἔδυν, μνήσαντο δὲ χάρμης.
- ἔνθʼ οὐκ ἂν βρίζοντα ἴδοις Ἀγαμέμνονα δῖον
- οὐδὲ καταπτώσσοντʼ οὐδʼ οὐκ ἐθέλοντα μάχεσθαι,
- ἀλλὰ μάλα σπεύδοντα μάχην ἐς κυδιάνειραν.
- ἵππους μὲν γὰρ ἔασε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ·
- καὶ τοὺς μὲν θεράπων ἀπάνευθʼ ἔχε φυσιόωντας
- Εὐρυμέδων υἱὸς Πτολεμαίου Πειραΐδαο·
- τῷ μάλα πόλλʼ ἐπέτελλε παρισχέμεν ὁππότε κέν μιν
- γυῖα λάβῃ κάματος πολέας διὰ κοιρανέοντα·
- αὐτὰρ ὃ πεζὸς ἐὼν ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν·
- καί ῥʼ οὓς μὲν σπεύδοντας ἴδοι Δαναῶν ταχυπώλων,
- τοὺς μάλα θαρσύνεσκε παριστάμενος ἐπέεσσιν·
- Ἀργεῖοι μή πώ τι μεθίετε θούριδος ἀλκῆς·
- οὐ γὰρ ἐπὶ ψευδέσσι πατὴρ Ζεὺς ἔσσετʼ ἀρωγός,
- ἀλλʼ οἵ περ πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσαντο
- τῶν ἤτοι αὐτῶν τέρενα χρόα γῦπες ἔδονται,
- ἡμεῖς αὖτʼ ἀλόχους τε φίλας καὶ νήπια τέκνα
- ἄξομεν ἐν νήεσσιν, ἐπὴν πτολίεθρον ἕλωμεν.
- οὕς τινας αὖ μεθιέντας ἴδοι στυγεροῦ πολέμοιο,
- τοὺς μάλα νεικείεσκε χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν·
- Ἀργεῖοι ἰόμωροι ἐλεγχέες οὔ νυ σέβεσθε;
- τίφθʼ οὕτως ἔστητε τεθηπότες ἠΰτε νεβροί,
- αἵ τʼ ἐπεὶ οὖν ἔκαμον πολέος πεδίοιο θέουσαι
- ἑστᾶσʼ, οὐδʼ ἄρα τίς σφι μετὰ φρεσὶ γίγνεται ἀλκή·
- ὣς ὑμεῖς ἔστητε τεθηπότες οὐδὲ μάχεσθε.
- ἦ μένετε Τρῶας σχεδὸν ἐλθέμεν ἔνθά τε νῆες
- εἰρύατʼ εὔπρυμνοι πολιῆς ἐπὶ θινὶ θαλάσσης,
- ὄφρα ἴδητʼ αἴ κʼ ὔμμιν ὑπέρσχῃ χεῖρα Κρονίων;
- ὣς ὅ γε κοιρανέων ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν·
- ἦλθε δʼ ἐπὶ Κρήτεσσι κιὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν.
- οἳ δʼ ἀμφʼ Ἰδομενῆα δαΐφρονα θωρήσσοντο·
- Ἰδομενεὺς μὲν ἐνὶ προμάχοις συῒ εἴκελος ἀλκήν,
- Μηριόνης δʼ ἄρα οἱ πυμάτας ὄτρυνε φάλαγγας.
- τοὺς δὲ ἰδὼν γήθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
- αὐτίκα δʼ Ἰδομενῆα προσηύδα μειλιχίοισιν·
- Ἰδομενεῦ περὶ μέν σε τίω Δαναῶν ταχυπώλων
- ἠμὲν ἐνὶ πτολέμῳ ἠδʼ ἀλλοίῳ ἐπὶ ἔργῳ
- ἠδʼ ἐν δαίθʼ, ὅτε πέρ τε γερούσιον αἴθοπα οἶνον
- Ἀργείων οἳ ἄριστοι ἐνὶ κρητῆρι κέρωνται.
- εἴ περ γάρ τʼ ἄλλοι γε κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- δαιτρὸν πίνωσιν, σὸν δὲ πλεῖον δέπας αἰεὶ
- ἕστηχʼ, ὥς περ ἐμοί, πιέειν ὅτε θυμὸς ἀνώγοι.
- ἀλλʼ ὄρσευ πόλεμον δʼ οἷος πάρος εὔχεαι εἶναι.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἰδομενεὺς Κρητῶν ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- Ἀτρεΐδη μάλα μέν τοι ἐγὼν ἐρίηρος ἑταῖρος
- ἔσσομαι, ὡς τὸ πρῶτον ὑπέστην καὶ κατένευσα·
- ἀλλʼ ἄλλους ὄτρυνε κάρη κομόωντας Ἀχαιοὺς
- ὄφρα τάχιστα μαχώμεθʼ, ἐπεὶ σύν γʼ ὅρκιʼ ἔχευαν
- Τρῶες· τοῖσιν δʼ αὖ θάνατος καὶ κήδεʼ ὀπίσσω
- ἔσσετʼ ἐπεὶ πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσαντο.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀτρεΐδης δὲ παρῴχετο γηθόσυνος κῆρ·
- ἦλθε δʼ ἐπʼ Αἰάντεσσι κιὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν·
- τὼ δὲ κορυσσέσθην, ἅμα δὲ νέφος εἵπετο πεζῶν.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀπὸ σκοπιῆς εἶδεν νέφος αἰπόλος ἀνὴρ
- ἐρχόμενον κατὰ πόντον ὑπὸ Ζεφύροιο ἰωῆς·
- τῷ δέ τʼ ἄνευθεν ἐόντι μελάντερον ἠΰτε πίσσα
- φαίνετʼ ἰὸν κατὰ πόντον, ἄγει δέ τε λαίλαπα πολλήν,
- ῥίγησέν τε ἰδών, ὑπό τε σπέος ἤλασε μῆλα·
- τοῖαι ἅμʼ Αἰάντεσσι διοτρεφέων αἰζηῶν
- δήϊον ἐς πόλεμον πυκιναὶ κίνυντο φάλαγγες
- κυάνεαι, σάκεσίν τε καὶ ἔγχεσι πεφρικυῖαι.
- καὶ τοὺς μὲν γήθησεν ἰδὼν κρείων Ἀγαμέμνων,
- καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Αἴαντʼ Ἀργείων ἡγήτορε χαλκοχιτώνων,
- σφῶϊ μέν· οὐ γὰρ ἔοικʼ ὀτρυνέμεν· οὔ τι κελεύω·
- αὐτὼ γὰρ μάλα λαὸν ἀνώγετον ἶφι μάχεσθαι.
- αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον
- τοῖος πᾶσιν θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι γένοιτο·
- τώ κε τάχʼ ἠμύσειε πόλις Πριάμοιο ἄνακτος
- χερσὶν ὑφʼ ἡμετέρῃσιν ἁλοῦσά τε περθομένη τε.
- ὣς εἰπὼν τοὺς μὲν λίπεν αὐτοῦ, βῆ δὲ μετʼ ἄλλους·
- ἔνθʼ ὅ γε Νέστορʼ ἔτετμε λιγὺν Πυλίων ἀγορητὴν
- οὓς ἑτάρους στέλλοντα καὶ ὀτρύνοντα μάχεσθαι
- ἀμφὶ μέγαν Πελάγοντα Ἀλάστορά τε Χρομίον τε
- Αἵμονά τε κρείοντα Βίαντά τε ποιμένα λαῶν·
- ἱππῆας μὲν πρῶτα σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφι,
- πεζοὺς δʼ ἐξόπιθε στῆσεν πολέας τε καὶ ἐσθλοὺς
- ἕρκος ἔμεν πολέμοιο· κακοὺς δʼ ἐς μέσσον ἔλασσεν,
- ὄφρα καὶ οὐκ ἐθέλων τις ἀναγκαίῃ πολεμίζοι.
- ἱππεῦσιν μὲν πρῶτʼ ἐπετέλλετο· τοὺς γὰρ ἀνώγει
- σφοὺς ἵππους ἐχέμεν μηδὲ κλονέεσθαι ὁμίλῳ·
- μηδέ τις ἱπποσύνῃ τε καὶ ἠνορέηφι πεποιθὼς
- οἶος πρόσθʼ ἄλλων μεμάτω Τρώεσσι μάχεσθαι,
- μηδʼ ἀναχωρείτω· ἀλαπαδνότεροι γὰρ ἔσεσθε.
- ὃς δέ κʼ ἀνὴρ ἀπὸ ὧν ὀχέων ἕτερʼ ἅρμαθʼ ἵκηται
- ἔγχει ὀρεξάσθω, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερον οὕτω.
- ὧδε καὶ οἱ πρότεροι πόλεας καὶ τείχεʼ ἐπόρθεον
- τόνδε νόον καὶ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔχοντες.
- ὣς ὃ γέρων ὄτρυνε πάλαι πολέμων ἐῢ εἰδώς·
- καὶ τὸν μὲν γήθησεν ἰδὼν κρείων Ἀγαμέμνων,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὦ γέρον εἴθʼ ὡς θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν
- ὥς τοι γούναθʼ ἕποιτο, βίη δέ τοι ἔμπεδος εἴη·
- ἀλλά σε γῆρας τείρει ὁμοίϊον· ὡς ὄφελέν τις
- ἀνδρῶν ἄλλος ἔχειν, σὺ δὲ κουροτέροισι μετεῖναι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- Ἀτρεΐδη μάλα μέν τοι ἐγὼν ἐθέλοιμι καὶ αὐτὸς
- ὣς ἔμεν ὡς ὅτε δῖον Ἐρευθαλίωνα κατέκταν.
- ἀλλʼ οὔ πως ἅμα πάντα θεοὶ δόσαν ἀνθρώποισιν·
- εἰ τότε κοῦρος ἔα νῦν αὖτέ με γῆρας ὀπάζει.
- ἀλλὰ καὶ ὧς ἱππεῦσι μετέσσομαι ἠδὲ κελεύσω
- βουλῇ καὶ μύθοισι· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ γερόντων.
- αἰχμὰς δʼ αἰχμάσσουσι νεώτεροι, οἵ περ ἐμεῖο
- ὁπλότεροι γεγάασι πεποίθασίν τε βίηφιν.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀτρεΐδης δὲ παρῴχετο γηθόσυνος κῆρ.
- εὗρʼ υἱὸν Πετεῶο Μενεσθῆα πλήξιππον
- ἑσταότʼ· ἀμφὶ δʼ Ἀθηναῖοι μήστωρες ἀϋτῆς·
- αὐτὰρ ὃ πλησίον ἑστήκει πολύμητις Ὀδυσσεύς,
- πὰρ δὲ Κεφαλλήνων ἀμφὶ στίχες οὐκ ἀλαπαδναὶ
- ἕστασαν· οὐ γάρ πώ σφιν ἀκούετο λαὸς ἀϋτῆς,
- ἀλλὰ νέον συνορινόμεναι κίνυντο φάλαγγες
- Τρώων ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν· οἳ δὲ μένοντες
- ἕστασαν ὁππότε πύργος Ἀχαιῶν ἄλλος ἐπελθὼν
- Τρώων ὁρμήσειε καὶ ἄρξειαν πολέμοιο.
- τοὺς δὲ ἰδὼν νείκεσσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
- καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὦ υἱὲ Πετεῶο διοτρεφέος βασιλῆος,
- καὶ σὺ κακοῖσι δόλοισι κεκασμένε κερδαλεόφρον
- τίπτε καταπτώσσοντες ἀφέστατε, μίμνετε δʼ ἄλλους;
- σφῶϊν μέν τʼ ἐπέοικε μετὰ πρώτοισιν ἐόντας
- ἑστάμεν ἠδὲ μάχης καυστείρης ἀντιβολῆσαι·
- πρώτω γὰρ καὶ δαιτὸς ἀκουάζεσθον ἐμεῖο,
- ὁππότε δαῖτα γέρουσιν ἐφοπλίζωμεν Ἀχαιοί.
- ἔνθα φίλʼ ὀπταλέα κρέα ἔδμεναι ἠδὲ κύπελλα
- οἴνου πινέμεναι μελιηδέος ὄφρʼ ἐθέλητον·
- νῦν δὲ φίλως χʼ ὁρόῳτε καὶ εἰ δέκα πύργοι Ἀχαιῶν
- ὑμείων προπάροιθε μαχοίατο νηλέϊ χαλκῷ.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀτρεΐδη ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων;
- πῶς δὴ φῂς πολέμοιο μεθιέμεν ὁππότʼ Ἀχαιοὶ
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισιν ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα;
- ὄψεαι αἴ κʼ ἐθέλῃσθα καὶ αἴ κέν τοι τὰ μεμήλῃ
- Τηλεμάχοιο φίλον πατέρα προμάχοισι μιγέντα
- Τρώων ἱπποδάμων· σὺ δὲ ταῦτʼ ἀνεμώλια βάζεις.
- τὸν δʼ ἐπιμειδήσας προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων
- ὡς γνῶ χωομένοιο· πάλιν δʼ ὅ γε λάζετο μῦθον·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- οὔτέ σε νεικείω περιώσιον οὔτε κελεύω·
- οἶδα γὰρ ὥς τοι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν
- ἤπια δήνεα οἶδε· τὰ γὰρ φρονέεις ἅ τʼ ἐγώ περ.
- ἀλλʼ ἴθι ταῦτα δʼ ὄπισθεν ἀρεσσόμεθʼ εἴ τι κακὸν νῦν
- εἴρηται, τὰ δὲ πάντα θεοὶ μεταμώνια θεῖεν.
- ὣς εἰπὼν τοὺς μὲν λίπεν αὐτοῦ, βῆ δὲ μετʼ ἄλλους.
- εὗρε δὲ Τυδέος υἱὸν ὑπέρθυμον Διομήδεα
- ἑσταότʼ ἔν θʼ ἵπποισι καὶ ἅρμασι κολλητοῖσι·
- πὰρ δέ οἱ ἑστήκει Σθένελος Καπανήϊος υἱός.
- καὶ τὸν μὲν νείκεσσεν ἰδὼν κρείων Ἀγαμέμνων,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὤ μοι Τυδέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο
- τί πτώσσεις, τί δʼ ὀπιπεύεις πολέμοιο γεφύρας;
- οὐ μὲν Τυδέϊ γʼ ὧδε φίλον πτωσκαζέμεν ἦεν,
- ἀλλὰ πολὺ πρὸ φίλων ἑτάρων δηΐοισι μάχεσθαι,
- ὡς φάσαν οἵ μιν ἴδοντο πονεύμενον· οὐ γὰρ ἔγωγε
- ἤντησʼ οὐδὲ ἴδον· περὶ δʼ ἄλλων φασὶ γενέσθαι.
- ἤτοι μὲν γὰρ ἄτερ πολέμου εἰσῆλθε Μυκήνας
- ξεῖνος ἅμʼ ἀντιθέῳ Πολυνείκεϊ λαὸν ἀγείρων·
- οἳ δὲ τότʼ ἐστρατόωνθʼ ἱερὰ πρὸς τείχεα Θήβης,
- καί ῥα μάλα λίσσοντο δόμεν κλειτοὺς ἐπικούρους·
- οἳ δʼ ἔθελον δόμεναι καὶ ἐπῄνεον ὡς ἐκέλευον·
- ἀλλὰ Ζεὺς ἔτρεψε παραίσια σήματα φαίνων.
- οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν ᾤχοντο ἰδὲ πρὸ ὁδοῦ ἐγένοντο,
- Ἀσωπὸν δʼ ἵκοντο βαθύσχοινον λεχεποίην,
- ἔνθʼ αὖτʼ ἀγγελίην ἐπὶ Τυδῆ στεῖλαν Ἀχαιοί.
- αὐτὰρ ὃ βῆ, πολέας δὲ κιχήσατο Καδμεΐωνας
- δαινυμένους κατὰ δῶμα βίης Ἐτεοκληείης.
- ἔνθʼ οὐδὲ ξεῖνός περ ἐὼν ἱππηλάτα Τυδεὺς
- τάρβει, μοῦνος ἐὼν πολέσιν μετὰ Καδμείοισιν,
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἀεθλεύειν προκαλίζετο, πάντα δʼ ἐνίκα
- ῥηϊδίως· τοίη οἱ ἐπίρροθος ἦεν Ἀθήνη.
- οἳ δὲ χολωσάμενοι Καδμεῖοι κέντορες ἵππων
- ἂψ ἄρʼ ἀνερχομένῳ πυκινὸν λόχον εἷσαν ἄγοντες
- κούρους πεντήκοντα· δύω δʼ ἡγήτορες ἦσαν,
- Μαίων Αἱμονίδης ἐπιείκελος ἀθανάτοισιν,
- υἱός τʼ Αὐτοφόνοιο μενεπτόλεμος Πολυφόντης.
- Τυδεὺς μὲν καὶ τοῖσιν ἀεικέα πότμον ἐφῆκε·
- πάντας ἔπεφνʼ, ἕνα δʼ οἶον ἵει οἶκον δὲ νέεσθαι·
- Μαίονʼ ἄρα προέηκε θεῶν τεράεσσι πιθήσας.
- τοῖος ἔην Τυδεὺς Αἰτώλιος· ἀλλὰ τὸν υἱὸν
- γείνατο εἷο χέρεια μάχῃ, ἀγορῇ δέ τʼ ἀμείνω.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ οὔ τι προσέφη κρατερὸς Διομήδης
- αἰδεσθεὶς βασιλῆος ἐνιπὴν αἰδοίοιο·
- τὸν δʼ υἱὸς Καπανῆος ἀμείψατο κυδαλίμοιο·
- Ἀτρεΐδη μὴ ψεύδεʼ ἐπιστάμενος σάφα εἰπεῖν·
- ἡμεῖς τοι πατέρων μέγʼ ἀμείνονες εὐχόμεθʼ εἶναι·
- ἡμεῖς καὶ Θήβης ἕδος εἵλομεν ἑπταπύλοιο
- παυρότερον λαὸν ἀγαγόνθʼ ὑπὸ τεῖχος ἄρειον,
- πειθόμενοι τεράεσσι θεῶν καὶ Ζηνὸς ἀρωγῇ·
- κεῖνοι δὲ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο·
- τὼ μή μοι πατέρας ποθʼ ὁμοίῃ ἔνθεο τιμῇ.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- τέττα, σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δʼ ἐπιπείθεο μύθῳ·
- οὐ γὰρ ἐγὼ νεμεσῶ Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν
- ὀτρύνοντι μάχεσθαι ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς·
- τούτῳ μὲν γὰρ κῦδος ἅμʼ ἕψεται εἴ κεν Ἀχαιοὶ
- Τρῶας δῃώσωσιν ἕλωσί τε Ἴλιον ἱρήν,
- τούτῳ δʼ αὖ μέγα πένθος Ἀχαιῶν δῃωθέντων.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ καὶ νῶϊ μεδώμεθα θούριδος ἀλκῆς.
- ἦ ῥα καὶ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε·
- δεινὸν δʼ ἔβραχε χαλκὸς ἐπὶ στήθεσσιν ἄνακτος
- ὀρνυμένου· ὑπό κεν ταλασίφρονά περ δέος εἷλεν.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἐν αἰγιαλῷ πολυηχέϊ κῦμα θαλάσσης
- ὄρνυτʼ ἐπασσύτερον Ζεφύρου ὕπο κινήσαντος·
- πόντῳ μέν τε πρῶτα κορύσσεται, αὐτὰρ ἔπειτα
- χέρσῳ ῥηγνύμενον μεγάλα βρέμει, ἀμφὶ δέ τʼ ἄκρας
- κυρτὸν ἐὸν κορυφοῦται, ἀποπτύει δʼ ἁλὸς ἄχνην·
- ὣς τότʼ ἐπασσύτεραι Δαναῶν κίνυντο φάλαγγες
- νωλεμέως πόλεμον δέ· κέλευε δὲ οἷσιν ἕκαστος
- ἡγεμόνων· οἳ δʼ ἄλλοι ἀκὴν ἴσαν, οὐδέ κε φαίης
- τόσσον λαὸν ἕπεσθαι ἔχοντʼ ἐν στήθεσιν αὐδήν,
- σιγῇ δειδιότες σημάντορας· ἀμφὶ δὲ πᾶσι
- τεύχεα ποικίλʼ ἔλαμπε, τὰ εἱμένοι ἐστιχόωντο.
- Τρῶες δʼ, ὥς τʼ ὄϊες πολυπάμονος ἀνδρὸς ἐν αὐλῇ
- μυρίαι ἑστήκασιν ἀμελγόμεναι γάλα λευκὸν
- ἀζηχὲς μεμακυῖαι ἀκούουσαι ὄπα ἀρνῶν,
- ὣς Τρώων ἀλαλητὸς ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν ὀρώρει·
- οὐ γὰρ πάντων ἦεν ὁμὸς θρόος οὐδʼ ἴα γῆρυς,
- ἀλλὰ γλῶσσα μέμικτο, πολύκλητοι δʼ ἔσαν ἄνδρες.
- ὄρσε δὲ τοὺς μὲν Ἄρης, τοὺς δὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- Δεῖμός τʼ ἠδὲ Φόβος καὶ Ἔρις ἄμοτον μεμαυῖα,
- Ἄρεος ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη ἑτάρη τε,
- ἥ τʼ ὀλίγη μὲν πρῶτα κορύσσεται, αὐτὰρ ἔπειτα
- οὐρανῷ ἐστήριξε κάρη καὶ ἐπὶ χθονὶ βαίνει·
- ἥ σφιν καὶ τότε νεῖκος ὁμοίϊον ἔμβαλε μέσσῳ
- ἐρχομένη καθʼ ὅμιλον ὀφέλλουσα στόνον ἀνδρῶν.
- οἳ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἐς χῶρον ἕνα ξυνιόντες ἵκοντο,
- σύν ῥʼ ἔβαλον ῥινούς, σὺν δʼ ἔγχεα καὶ μένεʼ ἀνδρῶν
- χαλκεοθωρήκων· ἀτὰρ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι
- ἔπληντʼ ἀλλήλῃσι, πολὺς δʼ ὀρυμαγδὸς ὀρώρει.
- ἔνθα δʼ ἅμʼ οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν
- ὀλλύντων τε καὶ ὀλλυμένων, ῥέε δʼ αἵματι γαῖα.
- ὡς δʼ ὅτε χείμαρροι ποταμοὶ κατʼ ὄρεσφι ῥέοντες
- ἐς μισγάγκειαν συμβάλλετον ὄβριμον ὕδωρ
- κρουνῶν ἐκ μεγάλων κοίλης ἔντοσθε χαράδρης,
- τῶν δέ τε τηλόσε δοῦπον ἐν οὔρεσιν ἔκλυε ποιμήν·
- ὣς τῶν μισγομένων γένετο ἰαχή τε πόνος τε.
- πρῶτος δʼ Ἀντίλοχος Τρώων ἕλεν ἄνδρα κορυστὴν
- ἐσθλὸν ἐνὶ προμάχοισι Θαλυσιάδην Ἐχέπωλον·
- τόν ῥʼ ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱπποδασείης,
- ἐν δὲ μετώπῳ πῆξε, πέρησε δʼ ἄρʼ ὀστέον εἴσω
- αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν,
- ἤριπε δʼ ὡς ὅτε πύργος ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ.
- τὸν δὲ πεσόντα ποδῶν ἔλαβε κρείων Ἐλεφήνωρ
- Χαλκωδοντιάδης μεγαθύμων ἀρχὸς Ἀβάντων,
- ἕλκε δʼ ὑπʼ ἐκ βελέων, λελιημένος ὄφρα τάχιστα
- τεύχεα συλήσειε· μίνυνθα δέ οἱ γένεθʼ ὁρμή.
- νεκρὸν γὰρ ἐρύοντα ἰδὼν μεγάθυμος Ἀγήνωρ
- πλευρά, τά οἱ κύψαντι παρʼ ἀσπίδος ἐξεφαάνθη,
- οὔτησε ξυστῷ χαλκήρεϊ, λῦσε δὲ γυῖα.
- ὣς τὸν μὲν λίπε θυμός, ἐπʼ αὐτῷ δʼ ἔργον ἐτύχθη
- ἀργαλέον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν· οἳ δὲ λύκοι ὣς
- ἀλλήλοις ἐπόρουσαν, ἀνὴρ δʼ ἄνδρʼ ἐδνοπάλιζεν.
- ἔνθʼ ἔβαλʼ Ἀνθεμίωνος υἱὸν Τελαμώνιος Αἴας
- ἠΐθεον θαλερὸν Σιμοείσιον, ὅν ποτε μήτηρ
- Ἴδηθεν κατιοῦσα παρʼ ὄχθῃσιν Σιμόεντος
- γείνατʼ, ἐπεί ῥα τοκεῦσιν ἅμʼ ἕσπετο μῆλα ἰδέσθαι·
- τοὔνεκά μιν κάλεον Σιμοείσιον· οὐδὲ τοκεῦσι
- θρέπτρα φίλοις ἀπέδωκε, μινυνθάδιος δέ οἱ αἰὼν
- ἔπλεθʼ ὑπʼ Αἴαντος μεγαθύμου δουρὶ δαμέντι.
- πρῶτον γάρ μιν ἰόντα βάλε στῆθος παρὰ μαζὸν
- δεξιόν· ἀντικρὺ δὲ διʼ ὤμου χάλκεον ἔγχος
- ἦλθεν· ὁ δʼ ἐν κονίῃσι χαμαὶ πέσεν αἴγειρος ὣς
- ἥ ῥά τʼ ἐν εἱαμενῇ ἕλεος μεγάλοιο πεφύκει
- λείη, ἀτάρ τέ οἱ ὄζοι ἐπʼ ἀκροτάτῃ πεφύασι·
- τὴν μέν θʼ ἁρματοπηγὸς ἀνὴρ αἴθωνι σιδήρῳ
- ἐξέταμʼ, ὄφρα ἴτυν κάμψῃ περικαλλέϊ δίφρῳ·
- ἣ μέν τʼ ἀζομένη κεῖται ποταμοῖο παρʼ ὄχθας.
- τοῖον ἄρʼ Ἀνθεμίδην Σιμοείσιον ἐξενάριξεν
- Αἴας διογενής· τοῦ δʼ Ἄντιφος αἰολοθώρηξ
- Πριαμίδης καθʼ ὅμιλον ἀκόντισεν ὀξέϊ δουρί.
- τοῦ μὲν ἅμαρθʼ, ὃ δὲ Λεῦκον Ὀδυσσέος ἐσθλὸν ἑταῖρον
- βεβλήκει βουβῶνα, νέκυν ἑτέρωσʼ ἐρύοντα·
- ἤριπε δʼ ἀμφʼ αὐτῷ, νεκρὸς δέ οἱ ἔκπεσε χειρός.
- τοῦ δʼ Ὀδυσεὺς μάλα θυμὸν ἀποκταμένοιο χολώθη,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ,
- στῆ δὲ μάλʼ ἐγγὺς ἰὼν καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ
- ἀμφὶ ἓ παπτήνας· ὑπὸ δὲ Τρῶες κεκάδοντο
- ἀνδρὸς ἀκοντίσσαντος· ὃ δʼ οὐχ ἅλιον βέλος ἧκεν,
- ἀλλʼ υἱὸν Πριάμοιο νόθον βάλε Δημοκόωντα
- ὅς οἱ Ἀβυδόθεν ἦλθε παρʼ ἵππων ὠκειάων.
- τόν ῥʼ Ὀδυσεὺς ἑτάροιο χολωσάμενος βάλε δουρὶ
- κόρσην· ἣ δʼ ἑτέροιο διὰ κροτάφοιο πέρησεν
- αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε,
- δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- χώρησαν δʼ ὑπό τε πρόμαχοι καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ·
- Ἀργεῖοι δὲ μέγα ἴαχον, ἐρύσαντο δὲ νεκρούς,
- ἴθυσαν δὲ πολὺ προτέρω· νεμέσησε δʼ Ἀπόλλων
- Περγάμου ἐκκατιδών, Τρώεσσι δὲ κέκλετʼ ἀΰσας·
- ὄρνυσθʼ ἱππόδαμοι Τρῶες μηδʼ εἴκετε χάρμης
- Ἀργείοις, ἐπεὶ οὔ σφι λίθος χρὼς οὐδὲ σίδηρος
- χαλκὸν ἀνασχέσθαι ταμεσίχροα βαλλομένοισιν·
- οὐ μὰν οὐδʼ Ἀχιλεὺς Θέτιδος πάϊς ἠϋκόμοιο
- μάρναται, ἀλλʼ ἐπὶ νηυσὶ χόλον θυμαλγέα πέσσει.
- ὣς φάτʼ ἀπὸ πτόλιος δεινὸς θεός· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- ὦρσε Διὸς θυγάτηρ κυδίστη Τριτογένεια
- ἐρχομένη καθʼ ὅμιλον, ὅθι μεθιέντας ἴδοιτο.
- ἔνθʼ Ἀμαρυγκείδην Διώρεα μοῖρα πέδησε·
- χερμαδίῳ γὰρ βλῆτο παρὰ σφυρὸν ὀκριόεντι
- κνήμην δεξιτερήν· βάλε δὲ Θρῃκῶν ἀγὸς ἀνδρῶν
- Πείρως Ἰμβρασίδης ὃς ἄρʼ Αἰνόθεν εἰληλούθει.
- ἀμφοτέρω δὲ τένοντε καὶ ὀστέα λᾶας ἀναιδὴς
- ἄχρις ἀπηλοίησεν· ὃ δʼ ὕπτιος ἐν κονίῃσι
- κάππεσεν ἄμφω χεῖρε φίλοις ἑτάροισι πετάσσας
- θυμὸν ἀποπνείων· ὃ δʼ ἐπέδραμεν ὅς ῥʼ ἔβαλέν περ
- Πείροος, οὖτα δὲ δουρὶ παρʼ ὀμφαλόν· ἐκ δʼ ἄρα πᾶσαι
- χύντο χαμαὶ χολάδες, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.
- τὸν δὲ Θόας Αἰτωλὸς ἀπεσσύμενον βάλε δουρὶ
- στέρνον ὑπὲρ μαζοῖο, πάγη δʼ ἐν πνεύμονι χαλκός·
- ἀγχίμολον δέ οἱ ἦλθε Θόας, ἐκ δʼ ὄβριμον ἔγχος
- ἐσπάσατο στέρνοιο, ἐρύσσατο δὲ ξίφος ὀξύ,
- τῷ ὅ γε γαστέρα τύψε μέσην, ἐκ δʼ αἴνυτο θυμόν.
- τεύχεα δʼ οὐκ ἀπέδυσε· περίστησαν γὰρ ἑταῖροι
- Θρήϊκες ἀκρόκομοι δολίχʼ ἔγχεα χερσὶν ἔχοντες,
- οἵ ἑ μέγαν περ ἐόντα καὶ ἴφθιμον καὶ ἀγαυὸν
- ὦσαν ἀπὸ σφείων· ὃ δὲ χασσάμενος πελεμίχθη.
- ὣς τώ γʼ ἐν κονίῃσι παρʼ ἀλλήλοισι τετάσθην,
- ἤτοι ὃ μὲν Θρῃκῶν, ὃ δʼ Ἐπειῶν χαλκοχιτώνων
- ἡγεμόνες· πολλοὶ δὲ περὶ κτείνοντο καὶ ἄλλοι.
- ἔνθά κεν οὐκέτι ἔργον ἀνὴρ ὀνόσαιτο μετελθών,
- ὅς τις ἔτʼ ἄβλητος καὶ ἀνούτατος ὀξέϊ χαλκῷ
- δινεύοι κατὰ μέσσον, ἄγοι δέ ἑ Παλλὰς Ἀθήνη
- χειρὸς ἑλοῦσʼ, αὐτὰρ βελέων ἀπερύκοι ἐρωήν·
- πολλοὶ γὰρ Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἤματι κείνῳ
- πρηνέες ἐν κονίῃσι παρʼ ἀλλήλοισι τέταντο.
- ἔνθʼ αὖ Τυδεΐδῃ Διομήδεϊ Παλλὰς Ἀθήνη
- δῶκε μένος καὶ θάρσος, ἵνʼ ἔκδηλος μετὰ πᾶσιν
- Ἀργείοισι γένοιτο ἰδὲ κλέος ἐσθλὸν ἄροιτο·
- δαῖέ οἱ ἐκ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος ἀκάματον πῦρ
- ἀστέρʼ ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον, ὅς τε μάλιστα
- λαμπρὸν παμφαίνῃσι λελουμένος ὠκεανοῖο·
- τοῖόν οἱ πῦρ δαῖεν ἀπὸ κρατός τε καὶ ὤμων,
- ὦρσε δέ μιν κατὰ μέσσον ὅθι πλεῖστοι κλονέοντο.
- ἦν δέ τις ἐν Τρώεσσι Δάρης ἀφνειὸς ἀμύμων
- ἱρεὺς Ἡφαίστοιο· δύω δέ οἱ υἱέες ἤστην
- Φηγεὺς Ἰδαῖός τε μάχης εὖ εἰδότε πάσης.
- τώ οἱ ἀποκρινθέντε ἐναντίω ὁρμηθήτην·
- τὼ μὲν ἀφʼ ἵπποιιν, ὃ δʼ ἀπὸ χθονὸς ὄρνυτο πεζός.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες
- Φηγεύς ῥα πρότερος προΐει δολιχόσκιον ἔγχος·
- Τυδεΐδεω δʼ ὑπὲρ ὦμον ἀριστερὸν ἤλυθʼ ἀκωκὴ
- ἔγχεος, οὐδʼ ἔβαλʼ αὐτόν· ὃ δʼ ὕστερος ὄρνυτο χαλκῷ
- Τυδεΐδης· τοῦ δʼ οὐχ ἅλιον βέλος ἔκφυγε χειρός,
- ἀλλʼ ἔβαλε στῆθος μεταμάζιον, ὦσε δʼ ἀφʼ ἵππων.
- Ἰδαῖος δʼ ἀπόρουσε λιπὼν περικαλλέα δίφρον,
- οὐδʼ ἔτλη περιβῆναι ἀδελφειοῦ κταμένοιο·
- οὐδὲ γὰρ οὐδέ κεν αὐτὸς ὑπέκφυγε κῆρα μέλαιναν,
- ἀλλʼ Ἥφαιστος ἔρυτο, σάωσε δὲ νυκτὶ καλύψας,
- ὡς δή οἱ μὴ πάγχυ γέρων ἀκαχήμενος εἴη.
- ἵππους δʼ ἐξελάσας μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς
- δῶκεν ἑταίροισιν κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας.
- Τρῶες δὲ μεγάθυμοι ἐπεὶ ἴδον υἷε Δάρητος
- τὸν μὲν ἀλευάμενον, τὸν δὲ κτάμενον παρʼ ὄχεσφι,
- πᾶσιν ὀρίνθη θυμός· ἀτὰρ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- χειρὸς ἑλοῦσʼ ἐπέεσσι προσηύδα θοῦρον Ἄρηα·
- Ἆρες Ἄρες βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα
- οὐκ ἂν δὴ Τρῶας μὲν ἐάσαιμεν καὶ Ἀχαιοὺς
- μάρνασθʼ, ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξῃ,
- νῶϊ δὲ χαζώμεσθα, Διὸς δʼ ἀλεώμεθα μῆνιν;
- ὣς εἰποῦσα μάχης ἐξήγαγε θοῦρον Ἄρηα·
- τὸν μὲν ἔπειτα καθεῖσεν ἐπʼ ἠϊόεντι Σκαμάνδρῳ,
- Τρῶας δʼ ἔκλιναν Δαναοί· ἕλε δʼ ἄνδρα ἕκαστος
- ἡγεμόνων· πρῶτος δὲ ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- ἀρχὸν Ἁλιζώνων Ὀδίον μέγαν ἔκβαλε δίφρου·
- πρώτῳ γὰρ στρεφθέντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πῆξεν
- ὤμων μεσσηγύς, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσε,
- δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- Ἰδομενεὺς δʼ ἄρα Φαῖστον ἐνήρατο Μῄονος υἱὸν
- Βώρου, ὃς ἐκ Τάρνης ἐριβώλακος εἰληλούθει.
- τὸν μὲν ἄρʼ Ἰδομενεὺς δουρικλυτὸς ἔγχεϊ μακρῷ
- νύξʼ ἵππων ἐπιβησόμενον κατὰ δεξιὸν ὦμον·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, στυγερὸς δʼ ἄρα μιν σκότος εἷλε.
- τὸν μὲν ἄρʼ Ἰδομενῆος ἐσύλευον θεράποντες·
- υἱὸν δὲ Στροφίοιο Σκαμάνδριον αἵμονα θήρης
- Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἕλʼ ἔγχεϊ ὀξυόεντι
- ἐσθλὸν θηρητῆρα· δίδαξε γὰρ Ἄρτεμις αὐτὴ
- βάλλειν ἄγρια πάντα, τά τε τρέφει οὔρεσιν ὕλη·
- ἀλλʼ οὔ οἱ τότε γε χραῖσμʼ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα,
- οὐδὲ ἑκηβολίαι ᾗσιν τὸ πρίν γε κέκαστο·
- ἀλλά μιν Ἀτρεΐδης δουρικλειτὸς Μενέλαος
- πρόσθεν ἕθεν φεύγοντα μετάφρενον οὔτασε δουρὶ
- ὤμων μεσσηγύς, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσεν,
- ἤριπε δὲ πρηνής, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- Μηριόνης δὲ Φέρεκλον ἐνήρατο, τέκτονος υἱὸν
- Ἁρμονίδεω, ὃς χερσὶν ἐπίστατο δαίδαλα πάντα
- τεύχειν· ἔξοχα γάρ μιν ἐφίλατο Παλλὰς Ἀθήνη·
- ὃς καὶ Ἀλεξάνδρῳ τεκτήνατο νῆας ἐΐσας
- ἀρχεκάκους, αἳ πᾶσι κακὸν Τρώεσσι γένοντο
- οἷ τʼ αὐτῷ, ἐπεὶ οὔ τι θεῶν ἐκ θέσφατα ᾔδη.
- τὸν μὲν Μηριόνης ὅτε δὴ κατέμαρπτε διώκων
- βεβλήκει γλουτὸν κατὰ δεξιόν· ἣ δὲ διαπρὸ
- ἀντικρὺ κατὰ κύστιν ὑπʼ ὀστέον ἤλυθʼ ἀκωκή·
- γνὺξ δʼ ἔριπʼ οἰμώξας, θάνατος δέ μιν ἀμφεκάλυψε.
- Πήδαιον δʼ ἄρʼ ἔπεφνε Μέγης Ἀντήνορος υἱὸν
- ὅς ῥα νόθος μὲν ἔην, πύκα δʼ ἔτρεφε δῖα Θεανὼ
- ἶσα φίλοισι τέκεσσι χαριζομένη πόσεϊ ᾧ.
- τὸν μὲν Φυλεΐδης δουρὶ κλυτὸς ἐγγύθεν ἐλθὼν
- βεβλήκει κεφαλῆς κατὰ ἰνίον ὀξέϊ δουρί·
- ἀντικρὺ δʼ ἀνʼ ὀδόντας ὑπὸ γλῶσσαν τάμε χαλκός·
- ἤριπε δʼ ἐν κονίῃ, ψυχρὸν δʼ ἕλε χαλκὸν ὀδοῦσιν.
- Εὐρύπυλος δʼ Εὐαιμονίδης Ὑψήνορα δῖον
- υἱὸν ὑπερθύμου Δολοπίονος, ὅς ῥα Σκαμάνδρου
- ἀρητὴρ ἐτέτυκτο, θεὸς δʼ ὣς τίετο δήμῳ,
- τὸν μὲν ἄρʼ Εὐρύπυλος, Εὐαίμονος ἀγλαὸς υἱός,
- πρόσθεν ἕθεν φεύγοντα μεταδρομάδην ἔλασʼ ὦμον
- φασγάνῳ ἀΐξας, ἀπὸ δʼ ἔξεσε χεῖρα βαρεῖαν·
- αἱματόεσσα δὲ χεὶρ πεδίῳ πέσε· τὸν δὲ κατʼ ὄσσε
- ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή.
- ὣς οἳ μὲν πονέοντο κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην·
- Τυδεΐδην δʼ οὐκ ἂν γνοίης ποτέροισι μετείη
- ἠὲ μετὰ Τρώεσσιν ὁμιλέοι ἦ μετʼ Ἀχαιοῖς.
- θῦνε γὰρ ἂμ πεδίον ποταμῷ πλήθοντι ἐοικὼς
- χειμάρρῳ, ὅς τʼ ὦκα ῥέων ἐκέδασσε γεφύρας·
- τὸν δʼ οὔτʼ ἄρ τε γέφυραι ἐεργμέναι ἰσχανόωσιν,
- οὔτʼ ἄρα ἕρκεα ἴσχει ἀλωάων ἐριθηλέων
- ἐλθόντʼ ἐξαπίνης ὅτʼ ἐπιβρίσῃ Διὸς ὄμβρος·
- πολλὰ δʼ ὑπʼ αὐτοῦ ἔργα κατήριπε κάλʼ αἰζηῶν·
- ὣς ὑπὸ Τυδεΐδῃ πυκιναὶ κλονέοντο φάλαγγες
- Τρώων, οὐδʼ ἄρα μιν μίμνον πολέες περ ἐόντες.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱὸς
- θύνοντʼ ἂμ πεδίον πρὸ ἕθεν κλονέοντα φάλαγγας,
- αἶψʼ ἐπὶ Τυδεΐδῃ ἐτιταίνετο καμπύλα τόξα,
- καὶ βάλʼ ἐπαΐσσοντα τυχὼν κατὰ δεξιὸν ὦμον
- θώρηκος γύαλον· διὰ δʼ ἔπτατο πικρὸς ὀϊστός,
- ἀντικρὺ δὲ διέσχε, παλάσσετο δʼ αἵματι θώρηξ.
- τῷ δʼ ἐπὶ μακρὸν ἄϋσε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός·
- ὄρνυσθε Τρῶες μεγάθυμοι κέντορες ἵππων·
- βέβληται γὰρ ἄριστος Ἀχαιῶν, οὐδέ ἕ φημι
- δήθʼ ἀνσχήσεσθαι κρατερὸν βέλος, εἰ ἐτεόν με
- ὦρσεν ἄναξ Διὸς υἱὸς ἀπορνύμενον Λυκίηθεν.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος· τὸν δʼ οὐ βέλος ὠκὺ δάμασσεν,
- ἀλλʼ ἀναχωρήσας πρόσθʼ ἵπποιιν καὶ ὄχεσφιν
- ἔστη, καὶ Σθένελον προσέφη Καπανήϊον υἱόν·
- ὄρσο πέπον Καπανηϊάδη, καταβήσεο δίφρου,
- ὄφρά μοι ἐξ ὤμοιο ἐρύσσῃς πικρὸν ὀϊστόν.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, Σθένελος δὲ καθʼ ἵππων ἆλτο χαμᾶζε,
- πὰρ δὲ στὰς βέλος ὠκὺ διαμπερὲς ἐξέρυσʼ ὤμου·
- αἷμα δʼ ἀνηκόντιζε διὰ στρεπτοῖο χιτῶνος.
- δὴ τότʼ ἔπειτʼ ἠρᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- κλῦθί μευ αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη,
- εἴ ποτέ μοι καὶ πατρὶ φίλα φρονέουσα παρέστης
- δηΐῳ ἐν πολέμῳ, νῦν αὖτʼ ἐμὲ φῖλαι Ἀθήνη·
- δὸς δέ τέ μʼ ἄνδρα ἑλεῖν καὶ ἐς ὁρμὴν ἔγχεος ἐλθεῖν
- ὅς μʼ ἔβαλε φθάμενος καὶ ἐπεύχεται, οὐδέ μέ φησι
- δηρὸν ἔτʼ ὄψεσθαι λαμπρὸν φάος ἠελίοιο.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος· τοῦ δʼ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη,
- γυῖα δʼ ἔθηκεν ἐλαφρά, πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν·
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- θαρσῶν νῦν Διόμηδες ἐπὶ Τρώεσσι μάχεσθαι·
- ἐν γάρ τοι στήθεσσι μένος πατρώϊον ἧκα
- ἄτρομον, οἷον ἔχεσκε σακέσπαλος ἱππότα Τυδεύς·
- ἀχλὺν δʼ αὖ τοι ἀπʼ ὀφθαλμῶν ἕλον ἣ πρὶν ἐπῆεν,
- ὄφρʼ εὖ γιγνώσκῃς ἠμὲν θεὸν ἠδὲ καὶ ἄνδρα.
- τὼ νῦν αἴ κε θεὸς πειρώμενος ἐνθάδʼ ἵκηται
- μή τι σύ γʼ ἀθανάτοισι θεοῖς ἀντικρὺ μάχεσθαι
- τοῖς ἄλλοις· ἀτὰρ εἴ κε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- ἔλθῃσʼ ἐς πόλεμον, τήν γʼ οὐτάμεν ὀξέϊ χαλκῷ.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- Τυδεΐδης δʼ ἐξαῦτις ἰὼν προμάχοισιν ἐμίχθη
- καὶ πρίν περ θυμῷ μεμαὼς Τρώεσσι μάχεσθαι·
- δὴ τότε μιν τρὶς τόσσον ἕλεν μένος ὥς τε λέοντα
- ὅν ῥά τε ποιμὴν ἀγρῷ ἐπʼ εἰροπόκοις ὀΐεσσι
- χραύσῃ μέν τʼ αὐλῆς ὑπεράλμενον οὐδὲ δαμάσσῃ·
- τοῦ μέν τε σθένος ὦρσεν, ἔπειτα δέ τʼ οὐ προσαμύνει,
- ἀλλὰ κατὰ σταθμοὺς δύεται, τὰ δʼ ἐρῆμα φοβεῖται·
- αἳ μέν τʼ ἀγχιστῖναι ἐπʼ ἀλλήλῃσι κέχυνται,
- αὐτὰρ ὃ ἐμμεμαὼς βαθέης ἐξάλλεται αὐλῆς·
- ὣς μεμαὼς Τρώεσσι μίγη κρατερὸς Διομήδης.
- ἔνθʼ ἕλεν Ἀστύνοον καὶ Ὑπείρονα ποιμένα λαῶν,
- τὸν μὲν ὑπὲρ μαζοῖο βαλὼν χαλκήρεϊ δουρί,
- τὸν δʼ ἕτερον ξίφεϊ μεγάλῳ κληῗδα παρʼ ὦμον
- πλῆξʼ, ἀπὸ δʼ αὐχένος ὦμον ἐέργαθεν ἠδʼ ἀπὸ νώτου.
- τοὺς μὲν ἔασʼ, ὃ δʼ Ἄβαντα μετῴχετο καὶ Πολύειδον
- υἱέας Εὐρυδάμαντος ὀνειροπόλοιο γέροντος·
- τοῖς οὐκ ἐρχομένοις ὃ γέρων ἐκρίνατʼ ὀνείρους,
- ἀλλά σφεας κρατερὸς Διομήδης ἐξενάριξε·
- βῆ δὲ μετὰ Ξάνθόν τε Θόωνά τε Φαίνοπος υἷε
- ἄμφω τηλυγέτω· ὃ δὲ τείρετο γήραϊ λυγρῷ,
- υἱὸν δʼ οὐ τέκετʼ ἄλλον ἐπὶ κτεάτεσσι λιπέσθαι.
- ἔνθʼ ὅ γε τοὺς ἐνάριζε, φίλον δʼ ἐξαίνυτο θυμὸν
- ἀμφοτέρω, πατέρι δὲ γόον καὶ κήδεα λυγρὰ
- λεῖπʼ, ἐπεὶ οὐ ζώοντε μάχης ἐκνοστήσαντε
- δέξατο· χηρωσταὶ δὲ διὰ κτῆσιν δατέοντο.
- ἔνθʼ υἷας Πριάμοιο δύω λάβε Δαρδανίδαο
- εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντας Ἐχέμμονά τε Χρομίον τε.
- ὡς δὲ λέων ἐν βουσὶ θορὼν ἐξ αὐχένα ἄξῃ
- πόρτιος ἠὲ βοὸς ξύλοχον κάτα βοσκομενάων,
- ὣς τοὺς ἀμφοτέρους ἐξ ἵππων Τυδέος υἱὸς
- βῆσε κακῶς ἀέκοντας, ἔπειτα δὲ τεύχεʼ ἐσύλα·
- ἵππους δʼ οἷς ἑτάροισι δίδου μετὰ νῆας ἐλαύνειν.
- τὸν δʼ ἴδεν Αἰνείας ἀλαπάζοντα στίχας ἀνδρῶν,
- βῆ δʼ ἴμεν ἄν τε μάχην καὶ ἀνὰ κλόνον ἐγχειάων
- Πάνδαρον ἀντίθεον διζήμενος εἴ που ἐφεύροι·
- εὗρε Λυκάονος υἱὸν ἀμύμονά τε κρατερόν τε,
- στῆ δὲ πρόσθʼ αὐτοῖο ἔπος τέ μιν ἀντίον ηὔδα·
- Πάνδαρε ποῦ τοι τόξον ἰδὲ πτερόεντες ὀϊστοὶ
- καὶ κλέος; ᾧ οὔ τίς τοι ἐρίζεται ἐνθάδε γʼ ἀνήρ,
- οὐδέ τις ἐν Λυκίῃ σέο γʼ εὔχεται εἶναι ἀμείνων.
- ἀλλʼ ἄγε τῷδʼ ἔφες ἀνδρὶ βέλος Διὶ χεῖρας ἀνασχὼν
- ὅς τις ὅδε κρατέει καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε
- Τρῶας, ἐπεὶ πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν γούνατʼ ἔλυσεν·
- εἰ μή τις θεός ἐστι κοτεσσάμενος Τρώεσσιν
- ἱρῶν μηνίσας· χαλεπὴ δὲ θεοῦ ἔπι μῆνις.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός·
- Αἰνεία Τρώων βουληφόρε χαλκοχιτώνων
- Τυδεΐδῃ μιν ἔγωγε δαΐφρονι πάντα ἐΐσκω,
- ἀσπίδι γιγνώσκων αὐλώπιδί τε τρυφαλείῃ,
- ἵππους τʼ εἰσορόων· σάφα δʼ οὐκ οἶδʼ εἰ θεός ἐστιν.
- εἰ δʼ ὅ γʼ ἀνὴρ ὅν φημι δαΐφρων Τυδέος υἱὸς
- οὐχ ὅ γʼ ἄνευθε θεοῦ τάδε μαίνεται, ἀλλά τις ἄγχι
- ἕστηκʼ ἀθανάτων νεφέλῃ εἰλυμένος ὤμους,
- ὃς τούτου βέλος ὠκὺ κιχήμενον ἔτραπεν ἄλλῃ.
- ἤδη γάρ οἱ ἐφῆκα βέλος, καί μιν βάλον ὦμον
- δεξιὸν ἀντικρὺ διὰ θώρηκος γυάλοιο·
- καί μιν ἔγωγʼ ἐφάμην Ἀϊδωνῆϊ προϊάψειν,
- ἔμπης δʼ οὐκ ἐδάμασσα· θεός νύ τίς ἐστι κοτήεις.
- ἵπποι δʼ οὐ παρέασι καὶ ἅρματα τῶν κʼ ἐπιβαίην·
- ἀλλά που ἐν μεγάροισι Λυκάονος ἕνδεκα δίφροι
- καλοὶ πρωτοπαγεῖς νεοτευχέες· ἀμφὶ δὲ πέπλοι
- πέπτανται· παρὰ δέ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι
- ἑστᾶσι κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας.
- ἦ μέν μοι μάλα πολλὰ γέρων αἰχμητὰ Λυκάων
- ἐρχομένῳ ἐπέτελλε δόμοις ἔνι ποιητοῖσιν·
- ἵπποισίν μʼ ἐκέλευε καὶ ἅρμασιν ἐμβεβαῶτα
- ἀρχεύειν Τρώεσσι κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας·
- ἀλλʼ ἐγὼ οὐ πιθόμην· ἦ τʼ ἂν πολὺ κέρδιον ἦεν·
- ἵππων φειδόμενος, μή μοι δευοίατο φορβῆς
- ἀνδρῶν εἰλομένων εἰωθότες ἔδμεναι ἄδην.
- ὣς λίπον, αὐτὰρ πεζὸς ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα
- τόξοισιν πίσυνος· τὰ δέ μʼ οὐκ ἄρʼ ἔμελλον ὀνήσειν.
- ἤδη γὰρ δοιοῖσιν ἀριστήεσσιν ἐφῆκα
- Τυδεΐδῃ τε καὶ Ἀτρεΐδῃ, ἐκ δʼ ἀμφοτέροιιν
- ἀτρεκὲς αἷμʼ ἔσσευα βαλών, ἤγειρα δὲ μᾶλλον.
- τώ ῥα κακῇ αἴσῃ ἀπὸ πασσάλου ἀγκύλα τόξα
- ἤματι τῷ ἑλόμην ὅτε Ἴλιον εἰς ἐρατεινὴν
- ἡγεόμην Τρώεσσι φέρων χάριν Ἕκτορι δίῳ.
- εἰ δέ κε νοστήσω καὶ ἐσόψομαι ὀφθαλμοῖσι
- πατρίδʼ ἐμὴν ἄλοχόν τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα,
- αὐτίκʼ ἔπειτʼ ἀπʼ ἐμεῖο κάρη τάμοι ἀλλότριος φὼς
- εἰ μὴ ἐγὼ τάδε τόξα φαεινῷ ἐν πυρὶ θείην
- χερσὶ διακλάσσας· ἀνεμώλια γάρ μοι ὀπηδεῖ.
- τὸν δʼ αὖτʼ Αἰνείας Τρώων ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- μὴ δʼ οὕτως ἀγόρευε· πάρος δʼ οὐκ ἔσσεται ἄλλως,
- πρίν γʼ ἐπὶ νὼ τῷδʼ ἀνδρὶ σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν
- ἀντιβίην ἐλθόντε σὺν ἔντεσι πειρηθῆναι.
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐμῶν ὀχέων ἐπιβήσεο, ὄφρα ἴδηαι
- οἷοι Τρώϊοι ἵπποι ἐπιστάμενοι πεδίοιο
- κραιπνὰ μάλʼ ἔνθα καὶ ἔνθα διωκέμεν ἠδὲ φέβεσθαι·
- τὼ καὶ νῶϊ πόλιν δὲ σαώσετον, εἴ περ ἂν αὖτε
- Ζεὺς ἐπὶ Τυδεΐδῃ Διομήδεϊ κῦδος ὀρέξῃ.
- ἀλλʼ ἄγε νῦν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα
- δέξαι, ἐγὼ δʼ ἵππων ἀποβήσομαι ὄφρα μάχωμαι·
- ἠὲ σὺ τόνδε δέδεξο, μελήσουσιν δʼ ἐμοὶ ἵπποι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός·
- Αἰνεία σὺ μὲν αὐτὸς ἔχʼ ἡνία καὶ τεὼ ἵππω·
- μᾶλλον ὑφʼ ἡνιόχῳ εἰωθότι καμπύλον ἅρμα
- οἴσετον, εἴ περ ἂν αὖτε φεβώμεθα Τυδέος υἱόν·
- μὴ τὼ μὲν δείσαντε ματήσετον, οὐδʼ ἐθέλητον
- ἐκφερέμεν πολέμοιο τεὸν φθόγγον ποθέοντε,
- νῶϊ δʼ ἐπαΐξας μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς
- αὐτώ τε κτείνῃ καὶ ἐλάσσῃ μώνυχας ἵππους.
- ἀλλὰ σύ γʼ αὐτὸς ἔλαυνε τέʼ ἅρματα καὶ τεὼ ἵππω,
- τὸν δὲ δʼ ἐγὼν ἐπιόντα δεδέξομαι ὀξέϊ δουρί.
- ὣς ἄρα φωνήσαντες ἐς ἅρματα ποικίλα βάντες
- ἐμμεμαῶτʼ ἐπὶ Τυδεΐδῃ ἔχον ὠκέας ἵππους.
- τοὺς δὲ ἴδε Σθένελος Καπανήϊος ἀγλαὸς υἱός,
- αἶψα δὲ Τυδεΐδην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Τυδεΐδη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ,
- ἄνδρʼ ὁρόω κρατερὼ ἐπὶ σοὶ μεμαῶτε μάχεσθαι
- ἶνʼ ἀπέλεθρον ἔχοντας· ὃ μὲν τόξων ἐῢ εἰδὼς
- Πάνδαρος, υἱὸς δʼ αὖτε Λυκάονος εὔχεται εἶναι·
- Αἰνείας δʼ υἱὸς μὲν ἀμύμονος Ἀγχίσαο
- εὔχεται ἐκγεγάμεν, μήτηρ δέ οἵ ἐστʼ Ἀφροδίτη.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ χαζώμεθʼ ἐφʼ ἵππων, μηδέ μοι οὕτω
- θῦνε διὰ προμάχων, μή πως φίλον ἦτορ ὀλέσσῃς.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- μή τι φόβον δʼ ἀγόρευʼ, ἐπεὶ οὐδὲ σὲ πεισέμεν οἴω.
- οὐ γάρ μοι γενναῖον ἀλυσκάζοντι μάχεσθαι
- οὐδὲ καταπτώσσειν· ἔτι μοι μένος ἔμπεδόν ἐστιν·
- ὀκνείω δʼ ἵππων ἐπιβαινέμεν, ἀλλὰ καὶ αὔτως
- ἀντίον εἶμʼ αὐτῶν· τρεῖν μʼ οὐκ ἐᾷ Παλλὰς Ἀθήνη.
- τούτω δʼ οὐ πάλιν αὖτις ἀποίσετον ὠκέες ἵπποι
- ἄμφω ἀφʼ ἡμείων, εἴ γʼ οὖν ἕτερός γε φύγῃσιν.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
- αἴ κέν μοι πολύβουλος Ἀθήνη κῦδος ὀρέξῃ
- ἀμφοτέρω κτεῖναι, σὺ δὲ τούσδε μὲν ὠκέας ἵππους
- αὐτοῦ ἐρυκακέειν ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας,
- Αἰνείαο δʼ ἐπαΐξαι μεμνημένος ἵππων,
- ἐκ δʼ ἐλάσαι Τρώων μετʼ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.
- τῆς γάρ τοι γενεῆς ἧς Τρωΐ περ εὐρύοπα Ζεὺς
- δῶχʼ υἷος ποινὴν Γανυμήδεος, οὕνεκʼ ἄριστοι
- ἵππων ὅσσοι ἔασιν ὑπʼ ἠῶ τʼ ἠέλιόν τε,
- τῆς γενεῆς ἔκλεψεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγχίσης
- λάθρῃ Λαομέδοντος ὑποσχὼν θήλεας ἵππους·
- τῶν οἱ ἓξ ἐγένοντο ἐνὶ μεγάροισι γενέθλη.
- τοὺς μὲν τέσσαρας αὐτὸς ἔχων ἀτίταλλʼ ἐπὶ φάτνῃ,
- τὼ δὲ δύʼ Αἰνείᾳ δῶκεν μήστωρε φόβοιο.
- εἰ τούτω κε λάβοιμεν, ἀροίμεθά κε κλέος ἐσθλόν.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- τὼ δὲ τάχʼ ἐγγύθεν ἦλθον ἐλαύνοντʼ ὠκέας ἵππους.
- τὸν πρότερος προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός·
- καρτερόθυμε δαΐφρον ἀγαυοῦ Τυδέος υἱὲ
- ἦ μάλα σʼ οὐ βέλος ὠκὺ δαμάσσατο πικρὸς ὀϊστός·
- νῦν αὖτʼ ἐγχείῃ πειρήσομαι αἴ κε τύχωμι.
- ἦ ῥα καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος
- καὶ βάλε Τυδεΐδαο κατʼ ἀσπίδα· τῆς δὲ διὰ πρὸ
- αἰχμὴ χαλκείη πταμένη θώρηκι πελάσθη·
- τῷ δʼ ἐπὶ μακρὸν ἄϋσε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός·
- βέβληαι κενεῶνα διαμπερές, οὐδέ σʼ ὀΐω
- δηρὸν ἔτʼ ἀνσχήσεσθαι· ἐμοὶ δὲ μέγʼ εὖχος ἔδωκας.
- τὸν δʼ οὐ ταρβήσας προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- ἤμβροτες οὐδʼ ἔτυχες· ἀτὰρ οὐ μὲν σφῶΐ γʼ ὀΐω
- πρίν γʼ ἀποπαύσεσθαι πρίν γʼ ἢ ἕτερόν γε πεσόντα
- αἵματος ἆσαι Ἄρηα, ταλαύρινον πολεμιστήν.
- ὣς φάμενος προέηκε· βέλος δʼ ἴθυνεν Ἀθήνη
- ῥῖνα παρʼ ὀφθαλμόν, λευκοὺς δʼ ἐπέρησεν ὀδόντας.
- τοῦ δʼ ἀπὸ μὲν γλῶσσαν πρυμνὴν τάμε χαλκὸς ἀτειρής,
- αἰχμὴ δʼ ἐξελύθη παρὰ νείατον ἀνθερεῶνα·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ
- αἰόλα παμφανόωντα, παρέτρεσσαν δέ οἱ ἵπποι
- ὠκύποδες· τοῦ δʼ αὖθι λύθη ψυχή τε μένος τε.
- Αἰνείας δʼ ἀπόρουσε σὺν ἀσπίδι δουρί τε μακρῷ
- δείσας μή πώς οἱ ἐρυσαίατο νεκρὸν Ἀχαιοί.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ αὐτῷ βαῖνε λέων ὣς ἀλκὶ πεποιθώς,
- πρόσθε δέ οἱ δόρυ τʼ ἔσχε καὶ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην,
- τὸν κτάμεναι μεμαὼς ὅς τις τοῦ γʼ ἀντίος ἔλθοι
- σμερδαλέα ἰάχων· ὃ δὲ χερμάδιον λάβε χειρὶ
- Τυδεΐδης μέγα ἔργον ὃ οὐ δύο γʼ ἄνδρε φέροιεν,
- οἷοι νῦν βροτοί εἰσʼ· ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἶος.
- τῷ βάλεν Αἰνείαο κατʼ ἰσχίον ἔνθά τε μηρὸς
- ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, κοτύλην δέ τέ μιν καλέουσι·
- θλάσσε δέ οἱ κοτύλην, πρὸς δʼ ἄμφω ῥῆξε τένοντε·
- ὦσε δʼ ἀπὸ ῥινὸν τρηχὺς λίθος· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- ἔστη γνὺξ ἐριπὼν καὶ ἐρείσατο χειρὶ παχείῃ
- γαίης· ἀμφὶ δὲ ὄσσε κελαινὴ νὺξ ἐκάλυψε.
- καί νύ κεν ἔνθʼ ἀπόλοιτο ἄναξ ἀνδρῶν Αἰνείας,
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- μήτηρ, ἥ μιν ὑπʼ Ἀγχίσῃ τέκε βουκολέοντι·
- ἀμφὶ δʼ ἑὸν φίλον υἱὸν ἐχεύατο πήχεε λευκώ,
- πρόσθε δέ οἱ πέπλοιο φαεινοῦ πτύγμα κάλυψεν
- ἕρκος ἔμεν βελέων, μή τις Δαναῶν ταχυπώλων
- χαλκὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλὼν ἐκ θυμὸν ἕλοιτο.
- ἣ μὲν ἑὸν φίλον υἱὸν ὑπεξέφερεν πολέμοιο·
- οὐδʼ υἱὸς Καπανῆος ἐλήθετο συνθεσιάων
- τάων ἃς ἐπέτελλε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης,
- ἀλλʼ ὅ γε τοὺς μὲν ἑοὺς ἠρύκακε μώνυχας ἵππους
- νόσφιν ἀπὸ φλοίσβου ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας,
- Αἰνείαο δʼ ἐπαΐξας καλλίτριχας ἵππους
- ἐξέλασε Τρώων μετʼ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.
- δῶκε δὲ Δηϊπύλῳ ἑτάρῳ φίλῳ, ὃν περὶ πάσης
- τῖεν ὁμηλικίης ὅτι οἱ φρεσὶν ἄρτια ᾔδη,
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐλαυνέμεν· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- ὧν ἵππων ἐπιβὰς ἔλαβʼ ἡνία σιγαλόεντα,
- αἶψα δὲ Τυδεΐδην μέθεπε κρατερώνυχας ἵππους
- ἐμμεμαώς· ὃ δὲ Κύπριν ἐπῴχετο νηλέϊ χαλκῷ
- γιγνώσκων ὅ τʼ ἄναλκις ἔην θεός, οὐδὲ θεάων
- τάων αἵ τʼ ἀνδρῶν πόλεμον κάτα κοιρανέουσιν,
- οὔτʼ ἄρʼ Ἀθηναίη οὔτε πτολίπορθος Ἐνυώ.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἐκίχανε πολὺν καθʼ ὅμιλον ὀπάζων,
- ἔνθʼ ἐπορεξάμενος μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς
- ἄκρην οὔτασε χεῖρα μετάλμενος ὀξέϊ δουρὶ
- ἀβληχρήν· εἶθαρ δὲ δόρυ χροὸς ἀντετόρησεν
- ἀμβροσίου διὰ πέπλου, ὅν οἱ Χάριτες κάμον αὐταί,
- πρυμνὸν ὕπερ θέναρος· ῥέε δʼ ἄμβροτον αἷμα θεοῖο
- ἰχώρ, οἷός πέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσιν·
- οὐ γὰρ σῖτον ἔδουσʼ, οὐ πίνουσʼ αἴθοπα οἶνον,
- τοὔνεκʼ ἀναίμονές εἰσι καὶ ἀθάνατοι καλέονται.
- ἣ δὲ μέγα ἰάχουσα ἀπὸ ἕο κάββαλεν υἱόν·
- καὶ τὸν μὲν μετὰ χερσὶν ἐρύσατο Φοῖβος Ἀπόλλων
- κυανέῃ νεφέλῃ, μή τις Δαναῶν ταχυπώλων
- χαλκὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλὼν ἐκ θυμὸν ἕλοιτο·
- τῇ δʼ ἐπὶ μακρὸν ἄϋσε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- εἶκε Διὸς θύγατερ πολέμου καὶ δηϊοτῆτος·
- ἦ οὐχ ἅλις ὅττι γυναῖκας ἀνάλκιδας ἠπεροπεύεις;
- εἰ δὲ σύ γʼ ἐς πόλεμον πωλήσεαι, ἦ τέ σʼ ὀΐω
- ῥιγήσειν πόλεμόν γε καὶ εἴ χʼ ἑτέρωθι πύθηαι.
- ὣς ἔφαθʼ, ἣ δʼ ἀλύουσʼ ἀπεβήσετο, τείρετο δʼ αἰνῶς·
- τὴν μὲν ἄρʼ Ἶρις ἑλοῦσα ποδήνεμος ἔξαγʼ ὁμίλου
- ἀχθομένην ὀδύνῃσι, μελαίνετο δὲ χρόα καλόν.
- εὗρεν ἔπειτα μάχης ἐπʼ ἀριστερὰ θοῦρον Ἄρηα
- ἥμενον· ἠέρι δʼ ἔγχος ἐκέκλιτο καὶ ταχέʼ ἵππω·
- ἣ δὲ γνὺξ ἐριποῦσα κασιγνήτοιο φίλοιο
- πολλὰ λισσομένη χρυσάμπυκας ᾔτεεν ἵππους·
- φίλε κασίγνητε κόμισαί τέ με δός τέ μοι ἵππους,
- ὄφρʼ ἐς Ὄλυμπον ἵκωμαι ἵνʼ ἀθανάτων ἕδος ἐστί.
- λίην ἄχθομαι ἕλκος ὅ με βροτὸς οὔτασεν ἀνὴρ
- Τυδεΐδης, ὃς νῦν γε καὶ ἂν Διὶ πατρὶ μάχοιτο.
- ὣς φάτο, τῇ δʼ ἄρʼ Ἄρης δῶκε χρυσάμπυκας ἵππους·
- ἣ δʼ ἐς δίφρον ἔβαινεν ἀκηχεμένη φίλον ἦτορ,
- πὰρ δέ οἱ Ἶρις ἔβαινε καὶ ἡνία λάζετο χερσί,
- μάστιξεν δʼ ἐλάαν, τὼ δʼ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην.
- αἶψα δʼ ἔπειθʼ ἵκοντο θεῶν ἕδος αἰπὺν Ὄλυμπον·
- ἔνθʼ ἵππους ἔστησε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις
- λύσασʼ ἐξ ὀχέων, παρὰ δʼ ἀμβρόσιον βάλεν εἶδαρ·
- ἣ δʼ ἐν γούνασι πῖπτε Διώνης δῖʼ Ἀφροδίτη
- μητρὸς ἑῆς· ἣ δʼ ἀγκὰς ἐλάζετο θυγατέρα ἥν,
- χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἐκ τʼ ὀνόμαζε·
- τίς νύ σε τοιάδʼ ἔρεξε φίλον τέκος Οὐρανιώνων
- μαψιδίως, ὡς εἴ τι κακὸν ῥέζουσαν ἐνωπῇ;
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη·
- οὖτά με Τυδέος υἱὸς ὑπέρθυμος Διομήδης,
- οὕνεκʼ ἐγὼ φίλον υἱὸν ὑπεξέφερον πολέμοιο
- Αἰνείαν, ὃς ἐμοὶ πάντων πολὺ φίλτατός ἐστιν.
- οὐ γὰρ ἔτι Τρώων καὶ Ἀχαιῶν φύλοπις αἰνή,
- ἀλλʼ ἤδη Δαναοί γε καὶ ἀθανάτοισι μάχονται.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Διώνη, δῖα θεάων·
- τέτλαθι τέκνον ἐμόν, καὶ ἀνάσχεο κηδομένη περ·
- πολλοὶ γὰρ δὴ τλῆμεν Ὀλύμπια δώματʼ ἔχοντες
- ἐξ ἀνδρῶν χαλέπʼ ἄλγεʼ ἐπʼ ἀλλήλοισι τιθέντες.
- τλῆ μὲν Ἄρης ὅτε μιν Ὦτος κρατερός τʼ Ἐφιάλτης
- παῖδες Ἀλωῆος, δῆσαν κρατερῷ ἐνὶ δεσμῷ·
- χαλκέῳ δʼ ἐν κεράμῳ δέδετο τρισκαίδεκα μῆνας·
- καί νύ κεν ἔνθʼ ἀπόλοιτο Ἄρης ἆτος πολέμοιο,
- εἰ μὴ μητρυιὴ περικαλλὴς Ἠερίβοια
- Ἑρμέᾳ ἐξήγγειλεν· ὃ δʼ ἐξέκλεψεν Ἄρηα
- ἤδη τειρόμενον, χαλεπὸς δέ ἑ δεσμὸς ἐδάμνα.
- τλῆ δʼ Ἥρη, ὅτε μιν κρατερὸς πάϊς Ἀμφιτρύωνος
- δεξιτερὸν κατὰ μαζὸν ὀϊστῷ τριγλώχινι
- βεβλήκει· τότε καί μιν ἀνήκεστον λάβεν ἄλγος.
- τλῆ δʼ Ἀΐδης ἐν τοῖσι πελώριος ὠκὺν ὀϊστόν,
- εὖτέ μιν ωὐτὸς ἀνὴρ υἱὸς Διὸς αἰγιόχοιο
- ἐν Πύλῳ ἐν νεκύεσσι βαλὼν ὀδύνῃσιν ἔδωκεν·
- αὐτὰρ ὃ βῆ πρὸς δῶμα Διὸς καὶ μακρὸν Ὄλυμπον
- κῆρ ἀχέων ὀδύνῃσι πεπαρμένος· αὐτὰρ ὀϊστὸς
- ὤμῳ ἔνι στιβαρῷ ἠλήλατο, κῆδε δὲ θυμόν.
- τῷ δʼ ἐπὶ Παιήων ὀδυνήφατα φάρμακα πάσσων
- ἠκέσατʼ· οὐ μὲν γάρ τι καταθνητός γε τέτυκτο.
- σχέτλιος ὀβριμοεργὸς ὃς οὐκ ὄθετʼ αἴσυλα ῥέζων,
- ὃς τόξοισιν ἔκηδε θεοὺς οἳ Ὄλυμπον ἔχουσι.
- σοὶ δʼ ἐπὶ τοῦτον ἀνῆκε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- νήπιος, οὐδὲ τὸ οἶδε κατὰ φρένα Τυδέος υἱὸς
- ὅττι μάλʼ οὐ δηναιὸς ὃς ἀθανάτοισι μάχηται,
- οὐδέ τί μιν παῖδες ποτὶ γούνασι παππάζουσιν
- ἐλθόντʼ ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος.
- τὼ νῦν Τυδεΐδης, εἰ καὶ μάλα καρτερός ἐστι,
- φραζέσθω μή τίς οἱ ἀμείνων σεῖο μάχηται,
- μὴ δὴν Αἰγιάλεια περίφρων Ἀδρηστίνη
- ἐξ ὕπνου γοόωσα φίλους οἰκῆας ἐγείρῃ
- κουρίδιον ποθέουσα πόσιν τὸν ἄριστον Ἀχαιῶν
- ἰφθίμη ἄλοχος Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- ἦ ῥα καὶ ἀμφοτέρῃσιν ἀπʼ ἰχῶ χειρὸς ὀμόργνυ·
- ἄλθετο χείρ, ὀδύναι δὲ κατηπιόωντο βαρεῖαι.
- αἳ δʼ αὖτʼ εἰσορόωσαι Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη
- κερτομίοις ἐπέεσσι Δία Κρονίδην ἐρέθιζον.
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Ζεῦ πάτερ ἦ ῥά τί μοι κεχολώσεαι ὅττι κεν εἴπω;
- ἦ μάλα δή τινα Κύπρις Ἀχαιϊάδων ἀνιεῖσα
- Τρωσὶν ἅμα σπέσθαι, τοὺς νῦν ἔκπαγλα φίλησε,
- τῶν τινα καρρέζουσα Ἀχαιϊάδων ἐϋπέπλων
- πρὸς χρυσῇ περόνῃ καταμύξατο χεῖρα ἀραιήν.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε,
- καί ῥα καλεσσάμενος προσέφη χρυσῆν Ἀφροδίτην·
- οὔ τοι τέκνον ἐμὸν δέδοται πολεμήϊα ἔργα,
- ἀλλὰ σύ γʼ ἱμερόεντα μετέρχεο ἔργα γάμοιο,
- ταῦτα δʼ Ἄρηϊ θοῷ καὶ Ἀθήνῃ πάντα μελήσει.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- Αἰνείᾳ δʼ ἐπόρουσε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης,
- γιγνώσκων ὅ οἱ αὐτὸς ὑπείρεχε χεῖρας Ἀπόλλων·
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἄρʼ οὐδὲ θεὸν μέγαν ἅζετο, ἵετο δʼ αἰεὶ
- Αἰνείαν κτεῖναι καὶ ἀπὸ κλυτὰ τεύχεα δῦσαι.
- τρὶς μὲν ἔπειτʼ ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων,
- τρὶς δέ οἱ ἐστυφέλιξε φαεινὴν ἀσπίδʼ Ἀπόλλων·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος,
- δεινὰ δʼ ὁμοκλήσας προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- φράζεο Τυδεΐδη καὶ χάζεο, μηδὲ θεοῖσιν
- ἶσʼ ἔθελε φρονέειν, ἐπεὶ οὔ ποτε φῦλον ὁμοῖον
- ἀθανάτων τε θεῶν χαμαὶ ἐρχομένων τʼ ἀνθρώπων.
- ὣς φάτο, Τυδεΐδης δʼ ἀνεχάζετο τυτθὸν ὀπίσσω
- μῆνιν ἀλευάμενος ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνος.
- Αἰνείαν δʼ ἀπάτερθεν ὁμίλου θῆκεν Ἀπόλλων
- Περγάμῳ εἰν ἱερῇ, ὅθι οἱ νηός γε τέτυκτο.
- ἤτοι τὸν Λητώ τε καὶ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα
- ἐν μεγάλῳ ἀδύτῳ ἀκέοντό τε κύδαινόν τε·
- αὐτὰρ ὃ εἴδωλον τεῦξʼ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- αὐτῷ τʼ Αἰνείᾳ ἴκελον καὶ τεύχεσι τοῖον,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ εἰδώλῳ Τρῶες καὶ δῖοι Ἀχαιοὶ
- δῄουν ἀλλήλων ἀμφὶ στήθεσσι βοείας
- ἀσπίδας εὐκύκλους λαισήϊά τε πτερόεντα.
- δὴ τότε θοῦρον Ἄρηα προσηύδα Φοῖβος Ἀπόλλων·
- Ἆρες Ἄρες βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα,
- οὐκ ἂν δὴ τόνδʼ ἄνδρα μάχης ἐρύσαιο μετελθὼν
- Τυδεΐδην, ὃς νῦν γε καὶ ἂν Διὶ πατρὶ μάχοιτο;
- Κύπριδα μὲν πρῶτα σχεδὸν οὔτασε χεῖρʼ ἐπὶ καρπῷ,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος.
- ὣς εἰπὼν αὐτὸς μὲν ἐφέζετο Περγάμῳ ἄκρῃ,
- Τρῳὰς δὲ στίχας οὖλος Ἄρης ὄτρυνε μετελθὼν
- εἰδόμενος Ἀκάμαντι θοῷ ἡγήτορι Θρῃκῶν·
- υἱάσι δὲ Πριάμοιο διοτρεφέεσσι κέλευεν·
- ὦ υἱεῖς Πριάμοιο διοτρεφέος βασιλῆος
- ἐς τί ἔτι κτείνεσθαι ἐάσετε λαὸν Ἀχαιοῖς;
- ἦ εἰς ὅ κεν ἀμφὶ πύλῃς εὖ ποιητῇσι μάχωνται;
- κεῖται ἀνὴρ ὃν ἶσον ἐτίομεν Ἕκτορι δίῳ
- Αἰνείας υἱὸς μεγαλήτορος Ἀγχίσαο·
- ἀλλʼ ἄγετʼ ἐκ φλοίσβοιο σαώσομεν ἐσθλὸν ἑταῖρον.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- ἔνθʼ αὖ Σαρπηδὼν μάλα νείκεσεν Ἕκτορα δῖον·
- Ἕκτορ πῇ δή τοι μένος οἴχεται ὃ πρὶν ἔχεσκες;
- φῆς που ἄτερ λαῶν πόλιν ἑξέμεν ἠδʼ ἐπικούρων
- οἶος σὺν γαμβροῖσι κασιγνήτοισί τε σοῖσι.
- τῶν νῦν οὔ τινʼ ἐγὼ ἰδέειν δύναμʼ οὐδὲ νοῆσαι,
- ἀλλὰ καταπτώσσουσι κύνες ὣς ἀμφὶ λέοντα·
- ἡμεῖς δὲ μαχόμεσθʼ οἵ πέρ τʼ ἐπίκουροι ἔνειμεν.
- καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουρος ἐὼν μάλα τηλόθεν ἥκω·
- τηλοῦ γὰρ Λυκίη Ξάνθῳ ἔπι δινήεντι,
- ἔνθʼ ἄλοχόν τε φίλην ἔλιπον καὶ νήπιον υἱόν,
- κὰδ δὲ κτήματα πολλά, τὰ ἔλδεται ὅς κʼ ἐπιδευής.
- ἀλλὰ καὶ ὧς Λυκίους ὀτρύνω καὶ μέμονʼ αὐτὸς
- ἀνδρὶ μαχήσασθαι· ἀτὰρ οὔ τί μοι ἐνθάδε τοῖον
- οἷόν κʼ ἠὲ φέροιεν Ἀχαιοὶ ἤ κεν ἄγοιεν·
- τύνη δʼ ἕστηκας, ἀτὰρ οὐδʼ ἄλλοισι κελεύεις
- λαοῖσιν μενέμεν καὶ ἀμυνέμεναι ὤρεσσι.
- μή πως ὡς ἀψῖσι λίνου ἁλόντε πανάγρου
- ἀνδράσι δυσμενέεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γένησθε·
- οἳ δὲ τάχʼ ἐκπέρσουσʼ εὖ ναιομένην πόλιν ὑμήν.
- σοὶ δὲ χρὴ τάδε πάντα μέλειν νύκτάς τε καὶ ἦμαρ
- ἀρχοὺς λισσομένῳ τηλεκλειτῶν ἐπικούρων
- νωλεμέως ἐχέμεν, κρατερὴν δʼ ἀποθέσθαι ἐνιπήν.
- ὣς φάτο Σαρπηδών, δάκε δὲ φρένας Ἕκτορι μῦθος·
- αὐτίκα δʼ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε,
- πάλλων δʼ ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ
- ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν.
- οἳ δʼ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν·
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπέμειναν ἀολλέες οὐδὲ φόβηθεν.
- ὡς δʼ ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὰς κατʼ ἀλωὰς
- ἀνδρῶν λικμώντων, ὅτε τε ξανθὴ Δημήτηρ
- κρίνῃ ἐπειγομένων ἀνέμων καρπόν τε καὶ ἄχνας,
- αἳ δʼ ὑπολευκαίνονται ἀχυρμιαί· ὣς τότʼ Ἀχαιοὶ
- λευκοὶ ὕπερθε γένοντο κονισάλῳ, ὅν ῥα διʼ αὐτῶν
- οὐρανὸν ἐς πολύχαλκον ἐπέπληγον πόδες ἵππων
- ἂψ ἐπιμισγομένων· ὑπὸ δʼ ἔστρεφον ἡνιοχῆες.
- οἳ δὲ μένος χειρῶν ἰθὺς φέρον· ἀμφὶ δὲ νύκτα
- θοῦρος Ἄρης ἐκάλυψε μάχῃ Τρώεσσιν ἀρήγων
- πάντοσʼ ἐποιχόμενος· τοῦ δʼ ἐκραίαινεν ἐφετμὰς
- Φοίβου Ἀπόλλωνος χρυσαόρου, ὅς μιν ἀνώγει
- Τρωσὶν θυμὸν ἐγεῖραι, ἐπεὶ ἴδε Παλλάδʼ Ἀθήνην
- οἰχομένην· ἣ γάρ ῥα πέλεν Δαναοῖσιν ἀρηγών.
- αὐτὸς δʼ Αἰνείαν μάλα πίονος ἐξ ἀδύτοιο
- ἧκε, καὶ ἐν στήθεσσι μένος βάλε ποιμένι λαῶν.
- Αἰνείας δʼ ἑτάροισι μεθίστατο· τοὶ δὲ χάρησαν,
- ὡς εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτεμέα προσιόντα
- καὶ μένος ἐσθλὸν ἔχοντα· μετάλλησάν γε μὲν οὔ τι.
- οὐ γὰρ ἔα πόνος ἄλλος, ὃν ἀργυρότοξος ἔγειρεν
- Ἄρης τε βροτολοιγὸς Ἔρις τʼ ἄμοτον μεμαυῖα.
- τοὺς δʼ Αἴαντε δύω καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Διομήδης
- ὄτρυνον Δαναοὺς πολεμιζέμεν· οἳ δὲ καὶ αὐτοὶ
- οὔτε βίας Τρώων ὑπεδείδισαν οὔτε ἰωκάς,
- ἀλλʼ ἔμενον νεφέλῃσιν ἐοικότες ἅς τε Κρονίων
- νηνεμίης ἔστησεν ἐπʼ ἀκροπόλοισιν ὄρεσσιν
- ἀτρέμας, ὄφρʼ εὕδῃσι μένος Βορέαο καὶ ἄλλων
- ζαχρειῶν ἀνέμων, οἵ τε νέφεα σκιόεντα
- πνοιῇσιν λιγυρῇσι διασκιδνᾶσιν ἀέντες·
- ὣς Δαναοὶ Τρῶας μένον ἔμπεδον οὐδὲ φέβοντο.
- Ἀτρεΐδης δʼ ἀνʼ ὅμιλον ἐφοίτα πολλὰ κελεύων·
- ὦ φίλοι ἀνέρες ἔστε καὶ ἄλκιμον ἦτορ ἕλεσθε,
- ἀλλήλους τʼ αἰδεῖσθε κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας·
- αἰδομένων ἀνδρῶν πλέονες σόοι ἠὲ πέφανται·
- φευγόντων δʼ οὔτʼ ἂρ κλέος ὄρνυται οὔτε τις ἀλκή.
- ἦ καὶ ἀκόντισε δουρὶ θοῶς, βάλε δὲ πρόμον ἄνδρα
- Αἰνείω ἕταρον μεγαθύμου Δηϊκόωντα
- Περγασίδην, ὃν Τρῶες ὁμῶς Πριάμοιο τέκεσσι
- τῖον, ἐπεὶ θοὸς ἔσκε μετὰ πρώτοισι μάχεσθαι.
- τόν ῥα κατʼ ἀσπίδα δουρὶ βάλε κρείων Ἀγαμέμνων·
- ἣ δʼ οὐκ ἔγχος ἔρυτο, διὰ πρὸ δὲ εἴσατο χαλκός,
- νειαίρῃ δʼ ἐν γαστρὶ διὰ ζωστῆρος ἔλασσε·
- δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- ἔνθʼ αὖτʼ Αἰνείας Δαναῶν ἕλεν ἄνδρας ἀρίστους
- υἷε Διοκλῆος Κρήθωνά τε Ὀρσίλοχόν τε,
- τῶν ῥα πατὴρ μὲν ἔναιεν ἐϋκτιμένῃ ἐνὶ Φηρῇ
- ἀφνειὸς βιότοιο, γένος δʼ ἦν ἐκ ποταμοῖο
- Ἀλφειοῦ, ὅς τʼ εὐρὺ ῥέει Πυλίων διὰ γαίης,
- ὃς τέκετʼ Ὀρτίλοχον πολέεσσʼ ἄνδρεσσιν ἄνακτα·
- Ὀρτίλοχος δʼ ἄρʼ ἔτικτε Διοκλῆα μεγάθυμον,
- ἐκ δὲ Διοκλῆος διδυμάονε παῖδε γενέσθην,
- Κρήθων Ὀρσίλοχός τε μάχης εὖ εἰδότε πάσης.
- τὼ μὲν ἄρʼ ἡβήσαντε μελαινάων ἐπὶ νηῶν
- Ἴλιον εἰς εὔπωλον ἅμʼ Ἀργείοισιν ἑπέσθην,
- τιμὴν Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ
- ἀρνυμένω· τὼ δʼ αὖθι τέλος θανάτοιο κάλυψεν.
- οἵω τώ γε λέοντε δύω ὄρεος κορυφῇσιν
- ἐτραφέτην ὑπὸ μητρὶ βαθείης τάρφεσιν ὕλης·
- τὼ μὲν ἄρʼ ἁρπάζοντε βόας καὶ ἴφια μῆλα
- σταθμοὺς ἀνθρώπων κεραΐζετον, ὄφρα καὶ αὐτὼ
- ἀνδρῶν ἐν παλάμῃσι κατέκταθεν ὀξέϊ χαλκῷ·
- τοίω τὼ χείρεσσιν ὑπʼ Αἰνείαο δαμέντε
- καππεσέτην, ἐλάτῃσιν ἐοικότες ὑψηλῇσι.
- τὼ δὲ πεσόντʼ ἐλέησεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ
- σείων ἐγχείην· τοῦ δʼ ὄτρυνεν μένος Ἄρης,
- τὰ φρονέων ἵνα χερσὶν ὑπʼ Αἰνείαο δαμείη.
- τὸν δʼ ἴδεν Ἀντίλοχος μεγαθύμου Νέστορος υἱός,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων· περὶ γὰρ δίε ποιμένι λαῶν
- μή τι πάθοι, μέγα δέ σφας ἀποσφήλειε πόνοιο.
- τὼ μὲν δὴ χεῖράς τε καὶ ἔγχεα ὀξυόεντα
- ἀντίον ἀλλήλων ἐχέτην μεμαῶτε μάχεσθαι·
- Ἀντίλοχος δὲ μάλʼ ἄγχι παρίστατο ποιμένι λαῶν.
- Αἰνείας δʼ οὐ μεῖνε θοός περ ἐὼν πολεμιστὴς
- ὡς εἶδεν δύο φῶτε παρʼ ἀλλήλοισι μένοντε.
- οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν νεκροὺς ἔρυσαν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν,
- τὼ μὲν ἄρα δειλὼ βαλέτην ἐν χερσὶν ἑταίρων,
- αὐτὼ δὲ στρεφθέντε μετὰ πρώτοισι μαχέσθην.
- ἔνθα Πυλαιμένεα ἑλέτην ἀτάλαντον Ἄρηϊ
- ἀρχὸν Παφλαγόνων μεγαθύμων ἀσπιστάων.
- τὸν μὲν ἄρʼ Ἀτρεΐδης δουρικλειτὸς Μενέλαος
- ἑσταότʼ ἔγχεϊ νύξε κατὰ κληῗδα τυχήσας·
- Ἀντίλοχος δὲ Μύδωνα βάλʼ ἡνίοχον θεράποντα
- ἐσθλὸν Ἀτυμνιάδην· ὃ δʼ ὑπέστρεφε μώνυχας ἵππους·
- χερμαδίῳ ἀγκῶνα τυχὼν μέσον· ἐκ δʼ ἄρα χειρῶν
- ἡνία λεύκʼ ἐλέφαντι χαμαὶ πέσον ἐν κονίῃσιν.
- Ἀντίλοχος δʼ ἄρʼ ἐπαΐξας ξίφει ἤλασε κόρσην·
- αὐτὰρ ὅ γʼ ἀσθμαίνων εὐεργέος ἔκπεσε δίφρου
- κύμβαχος ἐν κονίῃσιν ἐπὶ βρεχμόν τε καὶ ὤμους.
- δηθὰ μάλʼ ἑστήκει· τύχε γάρ ῥʼ ἀμάθοιο βαθείης·
- ὄφρʼ ἵππω πλήξαντε χαμαὶ βάλον ἐν κονίῃσι·
- τοὺς ἵμασʼ Ἀντίλοχος, μετὰ δὲ στρατὸν ἤλασʼ Ἀχαιῶν.
- τοὺς δʼ Ἕκτωρ ἐνόησε κατὰ στίχας, ὦρτο δʼ ἐπʼ αὐτοὺς
- κεκλήγων· ἅμα δὲ Τρώων εἵποντο φάλαγγες
- καρτεραί· ἦρχε δʼ ἄρα σφιν Ἄρης καὶ πότνιʼ Ἐνυώ,
- ἣ μὲν ἔχουσα Κυδοιμὸν ἀναιδέα δηϊοτῆτος,
- Ἄρης δʼ ἐν παλάμῃσι πελώριον ἔγχος ἐνώμα,
- φοίτα δʼ ἄλλοτε μὲν πρόσθʼ Ἕκτορος, ἄλλοτʼ ὄπισθε.
- τὸν δὲ ἰδὼν ῥίγησε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀνὴρ ἀπάλαμνος ἰὼν πολέος πεδίοιο
- στήῃ ἐπʼ ὠκυρόῳ ποταμῷ ἅλα δὲ προρέοντι
- ἀφρῷ μορμύροντα ἰδών, ἀνά τʼ ἔδραμʼ ὀπίσσω,
- ὣς τότε Τυδεΐδης ἀνεχάζετο, εἶπέ τε λαῷ·
- ὦ φίλοι οἷον δὴ θαυμάζομεν Ἕκτορα δῖον
- αἰχμητήν τʼ ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν·
- τῷ δʼ αἰεὶ πάρα εἷς γε θεῶν, ὃς λοιγὸν ἀμύνει·
- καὶ νῦν οἱ πάρα κεῖνος Ἄρης βροτῷ ἀνδρὶ ἐοικώς.
- ἀλλὰ πρὸς Τρῶας τετραμμένοι αἰὲν ὀπίσσω
- εἴκετε, μηδὲ θεοῖς μενεαινέμεν ἶφι μάχεσθαι.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, Τρῶες δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθον αὐτῶν.
- ἔνθʼ Ἕκτωρ δύο φῶτε κατέκτανεν εἰδότε χάρμης
- εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντε, Μενέσθην Ἀγχίαλόν τε.
- τὼ δὲ πεσόντʼ ἐλέησε μέγας Τελαμώνιος Αἴας·
- στῆ δὲ μάλʼ ἐγγὺς ἰών, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ,
- καὶ βάλεν Ἄμφιον Σελάγου υἱόν, ὅς ῥʼ ἐνὶ Παισῷ
- ναῖε πολυκτήμων πολυλήϊος· ἀλλά ἑ μοῖρα
- ἦγʼ ἐπικουρήσοντα μετὰ Πρίαμόν τε καὶ υἷας.
- τόν ῥα κατὰ ζωστῆρα βάλεν Τελαμώνιος Αἴας,
- νειαίρῃ δʼ ἐν γαστρὶ πάγη δολιχόσκιον ἔγχος,
- δούπησεν δὲ πεσών· ὃ δʼ ἐπέδραμε φαίδιμος Αἴας
- τεύχεα συλήσων· Τρῶες δʼ ἐπὶ δούρατʼ ἔχευαν
- ὀξέα παμφανόωντα· σάκος δʼ ἀνεδέξατο πολλά.
- αὐτὰρ ὃ λὰξ προσβὰς ἐκ νεκροῦ χάλκεον ἔγχος
- ἐσπάσατʼ· οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ ἄλλα δυνήσατο τεύχεα καλὰ
- ὤμοιιν ἀφελέσθαι· ἐπείγετο γὰρ βελέεσσι.
- δεῖσε δʼ ὅ γʼ ἀμφίβασιν κρατερὴν Τρώων ἀγερώχων,
- οἳ πολλοί τε καὶ ἐσθλοὶ ἐφέστασαν ἔγχεʼ ἔχοντες,
- οἵ ἑ μέγαν περ ἐόντα καὶ ἴφθιμον καὶ ἀγαυὸν
- ὦσαν ἀπὸ σφείων· ὃ δὲ χασσάμενος πελεμίχθη.
- ὣς οἳ μὲν πονέοντο κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην·
- Τληπόλεμον δʼ Ἡρακλεΐδην ἠΰν τε μέγαν τε
- ὦρσεν ἐπʼ ἀντιθέῳ Σαρπηδόνι μοῖρα κραταιή.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες
- υἱός θʼ υἱωνός τε Διὸς νεφεληγερέταο,
- τὸν καὶ Τληπόλεμος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπε·
- Σαρπῆδον Λυκίων βουληφόρε, τίς τοι ἀνάγκη
- πτώσσειν ἐνθάδʼ ἐόντι μάχης ἀδαήμονι φωτί;
- ψευδόμενοι δέ σέ φασι Διὸς γόνον αἰγιόχοιο
- εἶναι, ἐπεὶ πολλὸν κείνων ἐπιδεύεαι ἀνδρῶν
- οἳ Διὸς ἐξεγένοντο ἐπὶ προτέρων ἀνθρώπων·
- ἀλλʼ οἷόν τινά φασι βίην Ἡρακληείην
- εἶναι, ἐμὸν πατέρα θρασυμέμνονα θυμολέοντα·
- ὅς ποτε δεῦρʼ ἐλθὼν ἕνεχʼ ἵππων Λαομέδοντος
- ἓξ οἴῃς σὺν νηυσὶ καὶ ἀνδράσι παυροτέροισιν
- Ἰλίου ἐξαλάπαξε πόλιν, χήρωσε δʼ ἀγυιάς·
- σοὶ δὲ κακὸς μὲν θυμός, ἀποφθινύθουσι δὲ λαοί.
- οὐδέ τί σε Τρώεσσιν ὀΐομαι ἄλκαρ ἔσεσθαι
- ἐλθόντʼ ἐκ Λυκίης, οὐδʼ εἰ μάλα καρτερός ἐσσι,
- ἀλλʼ ὑπʼ ἐμοὶ δμηθέντα πύλας Ἀΐδαο περήσειν.
- τὸν δʼ αὖ Σαρπηδὼν Λυκίων ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- Τληπόλεμʼ ἤτοι κεῖνος ἀπώλεσεν Ἴλιον ἱρὴν
- ἀνέρος ἀφραδίῃσιν ἀγαυοῦ Λαομέδοντος,
- ὅς ῥά μιν εὖ ἕρξαντα κακῷ ἠνίπαπε μύθῳ,
- οὐδʼ ἀπέδωχʼ ἵππους, ὧν εἵνεκα τηλόθεν ἦλθε.
- σοὶ δʼ ἐγὼ ἐνθάδε φημὶ φόνον καὶ κῆρα μέλαιναν
- ἐξ ἐμέθεν τεύξεσθαι, ἐμῷ δʼ ὑπὸ δουρὶ δαμέντα
- εὖχος ἐμοὶ δώσειν, ψυχὴν δʼ Ἄϊδι κλυτοπώλῳ.
- ὣς φάτο Σαρπηδών, ὃ δʼ ἀνέσχετο μείλινον ἔγχος
- Τληπόλεμος· καὶ τῶν μὲν ἁμαρτῇ δούρατα μακρὰ
- ἐκ χειρῶν ἤϊξαν· ὃ μὲν βάλεν αὐχένα μέσσον
- Σαρπηδών, αἰχμὴ δὲ διαμπερὲς ἦλθʼ ἀλεγεινή·
- τὸν δὲ κατʼ ὀφθαλμῶν ἐρεβεννὴ νὺξ ἐκάλυψε.
- Τληπόλεμος δʼ ἄρα μηρὸν ἀριστερὸν ἔγχεϊ μακρῷ
- βεβλήκειν, αἰχμὴ δὲ διέσσυτο μαιμώωσα
- ὀστέω ἐγχριμφθεῖσα, πατὴρ δʼ ἔτι λοιγὸν ἄμυνεν.
- οἳ μὲν ἄρʼ ἀντίθεον Σαρπηδόνα δῖοι ἑταῖροι
- ἐξέφερον πολέμοιο· βάρυνε δέ μιν δόρυ μακρὸν
- ἑλκόμενον· τὸ μὲν οὔ τις ἐπεφράσατʼ οὐδὲ νόησε
- μηροῦ ἐξερύσαι δόρυ μείλινον ὄφρʼ ἐπιβαίη
- σπευδόντων· τοῖον γὰρ ἔχον πόνον ἀμφιέποντες.
- Τληπόλεμον δʼ ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- ἐξέφερον πολέμοιο· νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς
- τλήμονα θυμὸν ἔχων, μαίμησε δέ οἱ φίλον ἦτορ·
- μερμήριξε δʼ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν
- ἢ προτέρω Διὸς υἱὸν ἐριγδούποιο διώκοι,
- ἦ ὅ γε τῶν πλεόνων Λυκίων ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο.
- οὐδʼ ἄρʼ Ὀδυσσῆϊ μεγαλήτορι μόρσιμον ἦεν
- ἴφθιμον Διὸς υἱὸν ἀποκτάμεν ὀξέϊ χαλκῷ·
- τώ ῥα κατὰ πληθὺν Λυκίων τράπε θυμὸν Ἀθήνη.
- ἔνθʼ ὅ γε Κοίρανον εἷλεν Ἀλάστορά τε Χρομίον τε
- Ἄλκανδρόν θʼ Ἅλιόν τε Νοήμονά τε Πρύτανίν τε.
- καί νύ κʼ ἔτι πλέονας Λυκίων κτάνε δῖος Ὀδυσσεὺς
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ
- δεῖμα φέρων Δαναοῖσι· χάρη δʼ ἄρα οἱ προσιόντι
- Σαρπηδὼν Διὸς υἱός, ἔπος δʼ ὀλοφυδνὸν ἔειπε·
- Πριαμίδη, μὴ δή με ἕλωρ Δαναοῖσιν ἐάσῃς
- κεῖσθαι, ἀλλʼ ἐπάμυνον· ἔπειτά με καὶ λίποι αἰὼν
- ἐν πόλει ὑμετέρῃ, ἐπεὶ οὐκ ἄρʼ ἔμελλον ἔγωγε
- νοστήσας οἶκον δὲ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- εὐφρανέειν ἄλοχόν τε φίλην καὶ νήπιον υἱόν.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ οὔ τι προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ,
- ἀλλὰ παρήϊξεν λελιημένος ὄφρα τάχιστα
- ὤσαιτʼ Ἀργείους, πολέων δʼ ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο.
- οἳ μὲν ἄρʼ ἀντίθεον Σαρπηδόνα δῖοι ἑταῖροι
- εἷσαν ὑπʼ αἰγιόχοιο Διὸς περικαλλέϊ φηγῷ·
- ἐκ δʼ ἄρα οἱ μηροῦ δόρυ μείλινον ὦσε θύραζε
- ἴφθιμος Πελάγων, ὅς οἱ φίλος ἦεν ἑταῖρος.
- τὸν δʼ ἔλιπε ψυχή, κατὰ δʼ ὀφθαλμῶν κέχυτʼ ἀχλύς·
- αὖτις δʼ ἐμπνύνθη, περὶ δὲ πνοιὴ Βορέαο
- ζώγρει ἐπιπνείουσα κακῶς κεκαφηότα θυμόν.
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπʼ Ἄρηϊ καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ
- οὔτε ποτὲ προτρέποντο μελαινάων ἐπὶ νηῶν
- οὔτε ποτʼ ἀντεφέροντο μάχῃ, ἀλλʼ αἰὲν ὀπίσσω
- χάζονθʼ, ὡς ἐπύθοντο μετὰ Τρώεσσιν Ἄρηα.
- ἔνθα τίνα πρῶτον τίνα δʼ ὕστατον ἐξενάριξαν
- Ἕκτωρ τε Πριάμοιο πάϊς καὶ χάλκεος Ἄρης;
- ἀντίθεον Τεύθραντʼ, ἐπὶ δὲ πλήξιππον Ὀρέστην,
- Τρῆχόν τʼ αἰχμητὴν Αἰτώλιον Οἰνόμαόν τε,
- Οἰνοπίδην θʼ Ἕλενον καὶ Ὀρέσβιον αἰολομίτρην,
- ὅς ῥʼ ἐν Ὕλῃ ναίεσκε μέγα πλούτοιο μεμηλώς,
- λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισίδι· πὰρ δέ οἱ ἄλλοι
- ναῖον Βοιωτοὶ μάλα πίονα δῆμον ἔχοντες.
- τοὺς δʼ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- Ἀργείους ὀλέκοντας ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ,
- αὐτίκʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη,
- ἦ ῥʼ ἅλιον τὸν μῦθον ὑπέστημεν Μενελάῳ
- Ἴλιον ἐκπέρσαντʼ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι,
- εἰ οὕτω μαίνεσθαι ἐάσομεν οὖλον Ἄρηα.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ καὶ νῶϊ μεδώμεθα θούριδος ἀλκῆς.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- ἣ μὲν ἐποιχομένη χρυσάμπυκας ἔντυεν ἵππους
- Ἥρη πρέσβα θεὰ θυγάτηρ μεγάλοιο Κρόνοιο·
- Ἥβη δʼ ἀμφʼ ὀχέεσσι θοῶς βάλε καμπύλα κύκλα
- χάλκεα ὀκτάκνημα σιδηρέῳ ἄξονι ἀμφίς.
- τῶν ἤτοι χρυσέη ἴτυς ἄφθιτος, αὐτὰρ ὕπερθε
- χάλκεʼ ἐπίσσωτρα προσαρηρότα, θαῦμα ἰδέσθαι·
- πλῆμναι δʼ ἀργύρου εἰσὶ περίδρομοι ἀμφοτέρωθεν·
- δίφρος δὲ χρυσέοισι καὶ ἀργυρέοισιν ἱμᾶσιν
- ἐντέταται, δοιαὶ δὲ περίδρομοι ἄντυγές εἰσι.
- τοῦ δʼ ἐξ ἀργύρεος ῥυμὸς πέλεν· αὐτὰρ ἐπʼ ἄκρῳ
- δῆσε χρύσειον καλὸν ζυγόν, ἐν δὲ λέπαδνα
- κάλʼ ἔβαλε χρύσειʼ· ὑπὸ δὲ ζυγὸν ἤγαγεν Ἥρη
- ἵππους ὠκύποδας, μεμαυῖʼ ἔριδος καὶ ἀϋτῆς.
- αὐτὰρ Ἀθηναίη κούρη Διὸς αἰγιόχοιο
- πέπλον μὲν κατέχευεν ἑανὸν πατρὸς ἐπʼ οὔδει
- ποικίλον, ὅν ῥʼ αὐτὴ ποιήσατο καὶ κάμε χερσίν·
- ἣ δὲ χιτῶνʼ ἐνδῦσα Διὸς νεφεληγερέταο
- τεύχεσιν ἐς πόλεμον θωρήσσετο δακρυόεντα.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετʼ αἰγίδα θυσσανόεσσαν
- δεινήν, ἣν περὶ μὲν πάντῃ Φόβος ἐστεφάνωται,
- ἐν δʼ Ἔρις, ἐν δʼ Ἀλκή, ἐν δὲ κρυόεσσα Ἰωκή,
- ἐν δέ τε Γοργείη κεφαλὴ δεινοῖο πελώρου
- δεινή τε σμερδνή τε, Διὸς τέρας αἰγιόχοιο.
- κρατὶ δʼ ἐπʼ ἀμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφάληρον
- χρυσείην, ἑκατὸν πολίων πρυλέεσσʼ ἀραρυῖαν·
- ἐς δʼ ὄχεα φλόγεα ποσὶ βήσετο, λάζετο δʼ ἔγχος
- βριθὺ μέγα στιβαρόν, τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν
- ἡρώων, οἷσίν τε κοτέσσεται ὀβριμοπάτρη.
- Ἥρη δὲ μάστιγι θοῶς ἐπεμαίετʼ ἄρʼ ἵππους·
- αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον οὐρανοῦ ἃς ἔχον Ὧραι,
- τῇς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανὸς Οὔλυμπός τε
- ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδʼ ἐπιθεῖναι.
- τῇ ῥα διʼ αὐτάων κεντρηνεκέας ἔχον ἵππους·
- εὗρον δὲ Κρονίωνα θεῶν ἄτερ ἥμενον ἄλλων
- ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο.
- ἔνθʼ ἵππους στήσασα θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- Ζῆνʼ ὕπατον Κρονίδην ἐξείρετο καὶ προσέειπε·
- Ζεῦ πάτερ οὐ νεμεσίζῃ Ἄρῃ τάδε καρτερὰ ἔργα
- ὁσσάτιόν τε καὶ οἷον ἀπώλεσε λαὸν Ἀχαιῶν
- μὰψ ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον ἐμοὶ δʼ ἄχος, οἳ δὲ ἕκηλοι
- τέρπονται Κύπρίς τε καὶ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- ἄφρονα τοῦτον ἀνέντες, ὃς οὔ τινα οἶδε θέμιστα;
- Ζεῦ πάτερ ἦ ῥά τί μοι κεχολώσεαι, αἴ κεν Ἄρηα
- λυγρῶς πεπληγυῖα μάχης ἐξαποδίωμαι;
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἄγρει μάν οἱ ἔπορσον Ἀθηναίην ἀγελείην,
- ἥ ἑ μάλιστʼ εἴωθε κακῇς ὀδύνῃσι πελάζειν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- μάστιξεν δʼ ἵππους· τὼ δʼ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην
- μεσσηγὺς γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος.
- ὅσσον δʼ ἠεροειδὲς ἀνὴρ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν
- ἥμενος ἐν σκοπιῇ, λεύσσων ἐπὶ οἴνοπα πόντον,
- τόσσον ἐπιθρῴσκουσι θεῶν ὑψηχέες ἵπποι.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Τροίην ἷξον ποταμώ τε ῥέοντε,
- ἧχι ῥοὰς Σιμόεις συμβάλλετον ἠδὲ Σκάμανδρος,
- ἔνθʼ ἵππους ἔστησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- λύσασʼ ἐξ ὀχέων, περὶ δʼ ἠέρα πουλὺν ἔχευε·
- τοῖσιν δʼ ἀμβροσίην Σιμόεις ἀνέτειλε νέμεσθαι.
- αἳ δὲ βάτην τρήρωσι πελειάσιν ἴθμαθʼ ὁμοῖαι
- ἀνδράσιν Ἀργείοισιν ἀλεξέμεναι μεμαυῖαι·
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι πλεῖστοι καὶ ἄριστοι
- ἕστασαν ἀμφὶ βίην Διομήδεος ἱπποδάμοιο
- εἰλόμενοι λείουσιν ἐοικότες ὠμοφάγοισιν
- ἢ συσὶ κάπροισιν, τῶν τε σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν,
- ἔνθα στᾶσʼ ἤϋσε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- Στέντορι εἰσαμένη μεγαλήτορι χαλκεοφώνῳ,
- ὃς τόσον αὐδήσασχʼ ὅσον ἄλλοι πεντήκοντα·
- αἰδὼς Ἀργεῖοι κάκʼ ἐλέγχεα εἶδος ἀγητοί·
- ὄφρα μὲν ἐς πόλεμον πωλέσκετο δῖος Ἀχιλλεύς,
- οὐδέ ποτε Τρῶες πρὸ πυλάων Δαρδανιάων
- οἴχνεσκον· κείνου γὰρ ἐδείδισαν ὄβριμον ἔγχος·
- νῦν δὲ ἑκὰς πόλιος κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ μάχονται.
- ὣς εἰποῦσʼ ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- Τυδεΐδῃ δʼ ἐπόρουσε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- εὗρε δὲ τόν γε ἄνακτα παρʼ ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν
- ἕλκος ἀναψύχοντα τό μιν βάλε Πάνδαρος ἰῷ.
- ἱδρὼς γάρ μιν ἔτειρεν ὑπὸ πλατέος τελαμῶνος
- ἀσπίδος εὐκύκλου· τῷ τείρετο, κάμνε δὲ χεῖρα,
- ἂν δʼ ἴσχων τελαμῶνα κελαινεφὲς αἷμʼ ἀπομόργνυ.
- ἱππείου δὲ θεὰ ζυγοῦ ἥψατο φώνησέν τε·
- ἦ ὀλίγον οἷ παῖδα ἐοικότα γείνατο Τυδεύς.
- Τυδεύς τοι μικρὸς μὲν ἔην δέμας, ἀλλὰ μαχητής·
- καί ῥʼ ὅτε πέρ μιν ἐγὼ πολεμίζειν οὐκ εἴασκον
- οὐδʼ ἐκπαιφάσσειν, ὅτε τʼ ἤλυθε νόσφιν Ἀχαιῶν
- ἄγγελος ἐς Θήβας πολέας μετὰ Καδμείωνας·
- δαίνυσθαί μιν ἄνωγον ἐνὶ μεγάροισιν ἕκηλον·
- αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἔχων ὃν καρτερὸν ὡς τὸ πάρος περ
- κούρους Καδμείων προκαλίζετο, πάντα δʼ ἐνίκα
- ῥηϊδίως· τοίη οἱ ἐγὼν ἐπιτάρροθος ἦα.
- σοὶ δʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ παρά θʼ ἵσταμαι ἠδὲ φυλάσσω,
- καί σε προφρονέως κέλομαι Τρώεσσι μάχεσθαι·
- ἀλλά σευ ἢ κάματος πολυᾶϊξ γυῖα δέδυκεν
- ἤ νύ σέ που δέος ἴσχει ἀκήριον· οὐ σύ γʼ ἔπειτα
- Τυδέος ἔκγονός ἐσσι δαΐφρονος Οἰνεΐδαο.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- γιγνώσκω σε θεὰ θύγατερ Διὸς αἰγιόχοιο·
- τώ τοι προφρονέως ἐρέω ἔπος οὐδʼ ἐπικεύσω.
- οὔτέ τί με δέος ἴσχει ἀκήριον οὔτέ τις ὄκνος,
- ἀλλʼ ἔτι σέων μέμνημαι ἐφετμέων ἃς ἐπέτειλας·
- οὔ μʼ εἴας μακάρεσσι θεοῖς ἀντικρὺ μάχεσθαι
- τοῖς ἄλλοις· ἀτὰρ εἴ κε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- ἔλθῃσʼ ἐς πόλεμον, τήν γʼ οὐτάμεν ὀξέϊ χαλκῷ.
- τοὔνεκα νῦν αὐτός τʼ ἀναχάζομαι ἠδὲ καὶ ἄλλους
- Ἀργείους ἐκέλευσα ἀλήμεναι ἐνθάδε πάντας·
- γιγνώσκω γὰρ Ἄρηα μάχην ἀνὰ κοιρανέοντα.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Τυδεΐδη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ
- μήτε σύ γʼ Ἄρηα τό γε δείδιθι μήτε τινʼ ἄλλον
- ἀθανάτων, τοίη τοι ἐγὼν ἐπιτάρροθός εἰμι·
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐπʼ Ἄρηϊ πρώτῳ ἔχε μώνυχας ἵππους,
- τύψον δὲ σχεδίην μηδʼ ἅζεο θοῦρον Ἄρηα
- τοῦτον μαινόμενον, τυκτὸν κακόν, ἀλλοπρόσαλλον,
- ὃς πρῴην μὲν ἐμοί τε καὶ Ἥρῃ στεῦτʼ ἀγορεύων
- Τρωσὶ μαχήσεσθαι, ἀτὰρ Ἀργείοισιν ἀρήξειν,
- νῦν δὲ μετὰ Τρώεσσιν ὁμιλεῖ, τῶν δὲ λέλασται.
- ὣς φαμένη Σθένελον μὲν ἀφʼ ἵππων ὦσε χαμᾶζε,
- χειρὶ πάλιν ἐρύσασʼ, ὃ δʼ ἄρʼ ἐμμαπέως ἀπόρουσεν·
- ἣ δʼ ἐς δίφρον ἔβαινε παραὶ Διομήδεα δῖον
- ἐμμεμαυῖα θεά· μέγα δʼ ἔβραχε φήγινος ἄξων
- βριθοσύνῃ· δεινὴν γὰρ ἄγεν θεὸν ἄνδρά τʼ ἄριστον.
- λάζετο δὲ μάστιγα καὶ ἡνία Παλλὰς Ἀθήνη·
- αὐτίκʼ ἐπʼ Ἄρηϊ πρώτῳ ἔχε μώνυχας ἵππους.
- ἤτοι ὃ μὲν Περίφαντα πελώριον ἐξενάριζεν
- Αἰτωλῶν ὄχʼ ἄριστον Ὀχησίου ἀγλαὸν υἱόν·
- τὸν μὲν Ἄρης ἐνάριζε μιαιφόνος· αὐτὰρ Ἀθήνη
- δῦνʼ Ἄϊδος κυνέην, μή μιν ἴδοι ὄβριμος Ἄρης.
- ὡς δὲ ἴδε βροτολοιγὸς Ἄρης Διομήδεα δῖον,
- ἤτοι ὃ μὲν Περίφαντα πελώριον αὐτόθʼ ἔασε
- κεῖσθαι ὅθι πρῶτον κτείνων ἐξαίνυτο θυμόν,
- αὐτὰρ ὃ βῆ ῥʼ ἰθὺς Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- πρόσθεν Ἄρης ὠρέξαθʼ ὑπὲρ ζυγὸν ἡνία θʼ ἵππων
- ἔγχεϊ χαλκείῳ μεμαὼς ἀπὸ θυμὸν ἑλέσθαι·
- καὶ τό γε χειρὶ λαβοῦσα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- ὦσεν ὑπὲκ δίφροιο ἐτώσιον ἀϊχθῆναι.
- δεύτερος αὖθʼ ὡρμᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης
- ἔγχεϊ χαλκείῳ· ἐπέρεισε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη
- νείατον ἐς κενεῶνα ὅθι ζωννύσκετο μίτρῃ·
- τῇ ῥά μιν οὖτα τυχών, διὰ δὲ χρόα καλὸν ἔδαψεν,
- ἐκ δὲ δόρυ σπάσεν αὖτις· ὃ δʼ ἔβραχε χάλκεος Ἄρης
- ὅσσόν τʼ ἐννεάχιλοι ἐπίαχον ἢ δεκάχιλοι
- ἀνέρες ἐν πολέμῳ ἔριδα ξυνάγοντες Ἄρηος.
- τοὺς δʼ ἄρʼ ὑπὸ τρόμος εἷλεν Ἀχαιούς τε Τρῶάς τε
- δείσαντας· τόσον ἔβραχʼ Ἄρης ἆτος πολέμοιο.
- οἵη δʼ ἐκ νεφέων ἐρεβεννὴ φαίνεται ἀὴρ
- καύματος ἐξ ἀνέμοιο δυσαέος ὀρνυμένοιο,
- τοῖος Τυδεΐδῃ Διομήδεϊ χάλκεος Ἄρης
- φαίνεθʼ ὁμοῦ νεφέεσσιν ἰὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν.
- καρπαλίμως δʼ ἵκανε θεῶν ἕδος αἰπὺν Ὄλυμπον,
- πὰρ δὲ Διὶ Κρονίωνι καθέζετο θυμὸν ἀχεύων,
- δεῖξεν δʼ ἄμβροτον αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆς,
- καί ῥʼ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ζεῦ πάτερ οὐ νεμεσίζῃ ὁρῶν τάδε καρτερὰ ἔργα;
- αἰεί τοι ῥίγιστα θεοὶ τετληότες εἰμὲν
- ἀλλήλων ἰότητι, χάριν ἄνδρεσσι φέροντες.
- σοὶ πάντες μαχόμεσθα· σὺ γὰρ τέκες ἄφρονα κούρην
- οὐλομένην, ᾗ τʼ αἰὲν ἀήσυλα ἔργα μέμηλεν.
- ἄλλοι μὲν γὰρ πάντες ὅσοι θεοί εἰσʼ ἐν Ὀλύμπῳ
- σοί τʼ ἐπιπείθονται καὶ δεδμήμεσθα ἕκαστος·
- ταύτην δʼ οὔτʼ ἔπεϊ προτιβάλλεαι οὔτέ τι ἔργῳ,
- ἀλλʼ ἀνιεῖς, ἐπεὶ αὐτὸς ἐγείναο παῖδʼ ἀΐδηλον·
- ἣ νῦν Τυδέος υἱὸν ὑπερφίαλον Διομήδεα
- μαργαίνειν ἀνέηκεν ἐπʼ ἀθανάτοισι θεοῖσι.
- Κύπριδα μὲν πρῶτον σχεδὸν οὔτασε χεῖρʼ ἐπὶ καρπῷ,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος·
- ἀλλά μʼ ὑπήνεικαν ταχέες πόδες· ἦ τέ κε δηρὸν
- αὐτοῦ πήματʼ ἔπασχον ἐν αἰνῇσιν νεκάδεσσιν,
- ἤ κε ζὼς ἀμενηνὸς ἔα χαλκοῖο τυπῇσι.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς.
- μή τί μοι ἀλλοπρόσαλλε παρεζόμενος μινύριζε.
- ἔχθιστος δέ μοί ἐσσι θεῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν·
- αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη πόλεμοί τε μάχαι τε.
- μητρός τοι μένος ἐστὶν ἀάσχετον οὐκ ἐπιεικτὸν
- Ἥρης· τὴν μὲν ἐγὼ σπουδῇ δάμνημʼ ἐπέεσσι·
- τώ σʼ ὀΐω κείνης τάδε πάσχειν ἐννεσίῃσιν.
- ἀλλʼ οὐ μάν σʼ ἔτι δηρὸν ἀνέξομαι ἄλγεʼ ἔχοντα·
- ἐκ γὰρ ἐμεῦ γένος ἐσσί, ἐμοὶ δέ σε γείνατο μήτηρ·
- εἰ δέ τευ ἐξ ἄλλου γε θεῶν γένευ ὧδʼ ἀΐδηλος
- καί κεν δὴ πάλαι ἦσθα ἐνέρτερος Οὐρανιώνων.
- ὣς φάτο, καὶ Παιήονʼ ἀνώγειν ἰήσασθαι.
- τῷ δʼ ἐπὶ Παιήων ὀδυνήφατα φάρμακα πάσσων
- ἠκέσατʼ· οὐ μὲν γάρ τι καταθνητός γʼ ἐτέτυκτο.
- ὡς δʼ ὅτʼ ὀπὸς γάλα λευκὸν ἐπειγόμενος συνέπηξεν
- ὑγρὸν ἐόν, μάλα δʼ ὦκα περιτρέφεται κυκόωντι,
- ὣς ἄρα καρπαλίμως ἰήσατο θοῦρον Ἄρηα.
- τὸν δʼ Ἥβη λοῦσεν, χαρίεντα δὲ εἵματα ἕσσε·
- πὰρ δὲ Διὶ Κρονίωνι καθέζετο κύδεϊ γαίων.
- αἳ δʼ αὖτις πρὸς δῶμα Διὸς μεγάλοιο νέοντο
- Ἥρη τʼ Ἀργείη καὶ Ἀλαλκομενηῒς Ἀθήνη
- παύσασαι βροτολοιγὸν Ἄρηʼ ἀνδροκτασιάων.
- Τρώων δʼ οἰώθη καὶ Ἀχαιῶν φύλοπις αἰνή·
- πολλὰ δʼ ἄρʼ ἔνθα καὶ ἔνθʼ ἴθυσε μάχη πεδίοιο
- ἀλλήλων ἰθυνομένων χαλκήρεα δοῦρα
- μεσσηγὺς Σιμόεντος ἰδὲ Ξάνθοιο ῥοάων.
- Αἴας δὲ πρῶτος Τελαμώνιος ἕρκος Ἀχαιῶν
- Τρώων ῥῆξε φάλαγγα, φόως δʼ ἑτάροισιν ἔθηκεν,
- ἄνδρα βαλὼν ὃς ἄριστος ἐνὶ Θρῄκεσσι τέτυκτο
- υἱὸν Ἐϋσσώρου Ἀκάμαντʼ ἠΰν τε μέγαν τε.
- τόν ῥʼ ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱπποδασείης,
- ἐν δὲ μετώπῳ πῆξε, πέρησε δʼ ἄρʼ ὀστέον εἴσω
- αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν.
- Ἄξυλον δʼ ἄρʼ ἔπεφνε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης
- Τευθρανίδην, ὃς ἔναιεν ἐϋκτιμένῃ ἐν Ἀρίσβῃ
- ἀφνειὸς βιότοιο, φίλος δʼ ἦν ἀνθρώποισι.
- πάντας γὰρ φιλέεσκεν ὁδῷ ἔπι οἰκία ναίων.
- ἀλλά οἱ οὔ τις τῶν γε τότʼ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον
- πρόσθεν ὑπαντιάσας, ἀλλʼ ἄμφω θυμὸν ἀπηύρα
- αὐτὸν καὶ θεράποντα Καλήσιον, ὅς ῥα τόθʼ ἵππων
- ἔσκεν ὑφηνίοχος· τὼ δʼ ἄμφω γαῖαν ἐδύτην.
- Δρῆσον δʼ Εὐρύαλος καὶ Ὀφέλτιον ἐξενάριξε·
- βῆ δὲ μετʼ Αἴσηπον καὶ Πήδασον, οὕς ποτε νύμφη
- νηῒς Ἀβαρβαρέη τέκʼ ἀμύμονι Βουκολίωνι.
- Βουκολίων δʼ ἦν υἱὸς ἀγαυοῦ Λαομέδοντος
- πρεσβύτατος γενεῇ, σκότιον δέ ἑ γείνατο μήτηρ·
- ποιμαίνων δʼ ἐπʼ ὄεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ,
- ἣ δʼ ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε.
- καὶ μὲν τῶν ὑπέλυσε μένος καὶ φαίδιμα γυῖα
- Μηκιστηϊάδης καὶ ἀπʼ ὤμων τεύχεʼ ἐσύλα.
- Ἀστύαλον δʼ ἄρʼ ἔπεφνε μενεπτόλεμος Πολυποίτης·
- Πιδύτην δʼ Ὀδυσεὺς Περκώσιον ἐξενάριξεν
- ἔγχεϊ χαλκείῳ, Τεῦκρος δʼ Ἀρετάονα δῖον.
- Ἀντίλοχος δʼ Ἄβληρον ἐνήρατο δουρὶ φαεινῷ
- Νεστορίδης, Ἔλατον δὲ ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ναῖε δὲ Σατνιόεντος ἐϋρρείταο παρʼ ὄχθας
- Πήδασον αἰπεινήν. Φύλακον δʼ ἕλε Λήϊτος ἥρως
- φεύγοντʼ· Εὐρύπυλος δὲ Μελάνθιον ἐξενάριξεν.
- Ἄδρηστον δʼ ἄρʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος
- ζωὸν ἕλʼ· ἵππω γάρ οἱ ἀτυζομένω πεδίοιο
- ὄζῳ ἔνι βλαφθέντε μυρικίνῳ ἀγκύλον ἅρμα
- ἄξαντʼ ἐν πρώτῳ ῥυμῷ αὐτὼ μὲν ἐβήτην
- πρὸς πόλιν, ᾗ περ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι φοβέοντο,
- αὐτὸς δʼ ἐκ δίφροιο παρὰ τροχὸν ἐξεκυλίσθη
- πρηνὴς ἐν κονίῃσιν ἐπὶ στόμα· πὰρ δέ οἱ ἔστη
- Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἔχων δολιχόσκιον ἔγχος.
- Ἄδρηστος δʼ ἄρʼ ἔπειτα λαβὼν ἐλίσσετο γούνων·
- ζώγρει Ἀτρέος υἱέ, σὺ δʼ ἄξια δέξαι ἄποινα·
- πολλὰ δʼ ἐν ἀφνειοῦ πατρὸς κειμήλια κεῖται
- χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος,
- τῶν κέν τοι χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσιʼ ἄποινα
- εἴ κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτʼ ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθε·
- καὶ δή μιν τάχʼ ἔμελλε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- δώσειν ᾧ θεράποντι καταξέμεν· ἀλλʼ Ἀγαμέμνων
- ἀντίος ἦλθε θέων, καὶ ὁμοκλήσας ἔπος ηὔδα·
- ὦ πέπον ὦ Μενέλαε, τί ἢ δὲ σὺ κήδεαι οὕτως
- ἀνδρῶν; ἦ σοὶ ἄριστα πεποίηται κατὰ οἶκον
- πρὸς Τρώων; τῶν μή τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον
- χεῖράς θʼ ἡμετέρας, μηδʼ ὅν τινα γαστέρι μήτηρ
- κοῦρον ἐόντα φέροι, μηδʼ ὃς φύγοι, ἀλλʼ ἅμα πάντες
- Ἰλίου ἐξαπολοίατʼ ἀκήδεστοι καὶ ἄφαντοι.
- ὣς εἰπὼν ἔτρεψεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως
- αἴσιμα παρειπών· ὃ δʼ ἀπὸ ἕθεν ὤσατο χειρὶ
- ἥρωʼ Ἄδρηστον· τὸν δὲ κρείων Ἀγαμέμνων
- οὖτα κατὰ λαπάρην· ὃ δʼ ἀνετράπετʼ, Ἀτρεΐδης δὲ
- λὰξ ἐν στήθεσι βὰς ἐξέσπασε μείλινον ἔγχος.
- Νέστωρ δʼ Ἀργείοισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος
- μή τις νῦν ἐνάρων ἐπιβαλλόμενος μετόπισθε
- μιμνέτω ὥς κε πλεῖστα φέρων ἐπὶ νῆας ἵκηται,
- ἀλλʼ ἄνδρας κτείνωμεν· ἔπειτα δὲ καὶ τὰ ἕκηλοι
- νεκροὺς ἂμ πεδίον συλήσετε τεθνηῶτας.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- ἔνθά κεν αὖτε Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπʼ Ἀχαιῶν
- Ἴλιον εἰσανέβησαν ἀναλκείῃσι δαμέντες,
- εἰ μὴ ἄρʼ Αἰνείᾳ τε καὶ Ἕκτορι εἶπε παραστὰς
- Πριαμίδης Ἕλενος οἰωνοπόλων ὄχʼ ἄριστος·
- Αἰνεία τε καὶ Ἕκτορ, ἐπεὶ πόνος ὔμμι μάλιστα
- Τρώων καὶ Λυκίων ἐγκέκλιται, οὕνεκʼ ἄριστοι
- πᾶσαν ἐπʼ ἰθύν ἐστε μάχεσθαί τε φρονέειν τε,
- στῆτʼ αὐτοῦ, καὶ λαὸν ἐρυκάκετε πρὸ πυλάων
- πάντῃ ἐποιχόμενοι πρὶν αὖτʼ ἐν χερσὶ γυναικῶν
- φεύγοντας πεσέειν, δηΐοισι δὲ χάρμα γενέσθαι.
- αὐτὰρ ἐπεί κε φάλαγγας ἐποτρύνητον ἁπάσας,
- ἡμεῖς μὲν Δαναοῖσι μαχησόμεθʼ αὖθι μένοντες,
- καὶ μάλα τειρόμενοί περ· ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει·
- Ἕκτορ ἀτὰρ σὺ πόλιν δὲ μετέρχεο, εἰπὲ δʼ ἔπειτα
- μητέρι σῇ καὶ ἐμῇ· ἣ δὲ ξυνάγουσα γεραιὰς
- νηὸν Ἀθηναίης γλαυκώπιδος ἐν πόλει ἄκρῃ
- οἴξασα κληῗδι θύρας ἱεροῖο δόμοιο
- πέπλον, ὅς οἱ δοκέει χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος
- εἶναι ἐνὶ μεγάρῳ καί οἱ πολὺ φίλτατος αὐτῇ,
- θεῖναι Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο,
- καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ
- ἤνις ἠκέστας ἱερευσέμεν, αἴ κʼ ἐλεήσῃ
- ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα,
- ὥς κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆς
- ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο,
- ὃν δὴ ἐγὼ κάρτιστον Ἀχαιῶν φημι γενέσθαι.
- οὐδʼ Ἀχιλῆά ποθʼ ὧδέ γʼ ἐδείδιμεν ὄρχαμον ἀνδρῶν,
- ὅν πέρ φασι θεᾶς ἐξέμμεναι· ἀλλʼ ὅδε λίην
- μαίνεται, οὐδέ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἕκτωρ δʼ οὔ τι κασιγνήτῳ ἀπίθησεν.
- αὐτίκα δʼ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε,
- πάλλων δʼ ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ
- ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν.
- οἳ δʼ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν·
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπεχώρησαν, λῆξαν δὲ φόνοιο,
- φὰν δέ τινʼ ἀθανάτων ἐξ οὐρανοῦ ἀστερόεντος
- Τρωσὶν ἀλεξήσοντα κατελθέμεν, ὡς ἐλέλιχθεν.
- Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Τρῶες ὑπέρθυμοι τηλεκλειτοί τʼ ἐπίκουροι
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς,
- ὄφρʼ ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον, ἠδὲ γέρουσιν
- εἴπω βουλευτῇσι καὶ ἡμετέρῃς ἀλόχοισι
- δαίμοσιν ἀρήσασθαι, ὑποσχέσθαι δʼ ἑκατόμβας.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- ἀμφὶ δέ μιν σφυρὰ τύπτε καὶ αὐχένα δέρμα κελαινὸν
- ἄντυξ ἣ πυμάτη θέεν ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης.
- Γλαῦκος δʼ Ἱππολόχοιο πάϊς καὶ Τυδέος υἱὸς
- ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντε,
- τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- τίς δὲ σύ ἐσσι φέριστε καταθνητῶν ἀνθρώπων;
- οὐ μὲν γάρ ποτʼ ὄπωπα μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ
- τὸ πρίν· ἀτὰρ μὲν νῦν γε πολὺ προβέβηκας ἁπάντων
- σῷ θάρσει, ὅ τʼ ἐμὸν δολιχόσκιον ἔγχος ἔμεινας·
- δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν.
- εἰ δέ τις ἀθανάτων γε κατʼ οὐρανοῦ εἰλήλουθας,
- οὐκ ἂν ἔγωγε θεοῖσιν ἐπουρανίοισι μαχοίμην.
- οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντος υἱὸς κρατερὸς Λυκόοργος
- δὴν ἦν, ὅς ῥα θεοῖσιν ἐπουρανίοισιν ἔριζεν·
- ὅς ποτε μαινομένοιο Διωνύσοιο τιθήνας
- σεῦε κατʼ ἠγάθεον Νυσήϊον· αἳ δʼ ἅμα πᾶσαι